| dbo:abstract
|
- Segons la Bíblia, Jehú (en hebreu, יהוא בן-יהושפט Yəhû ben Yehoshafat) va ser el desè rei del Regne d'Israel després de la seva divisió, successor de Jehoram. Jehú va governar 28 anys, entre 841-814 a.n.e. segons la cronologia tradicional, o entre 905-876 a.n.e. segons la cronologia bíblica. Jehú era un comandant de l'exèrcit de Jehoram, rei del Regne d'Israel. Però el profeta de Jehovà, Eliseu, el va escollir per governar. Jehú va anar amb els seus soldats a buscar Jehoram i el va matar. També va matar Ahazià de Judà, que havia anat a veure Jehoram, el seu tiet. Després d'això, el poble es va posar de part de Jehú i van exterminar la família que quedava de Jehoram, inclosa Jezabel, i així la dinastia d'Acab es va acabar. Jehú va ser coronat i va perseguir i matar tots els adoradors de Baal, per tal de netejar el nom de Jehovà. Durant la seva etapa com a rei, va estar enfrontat al rei sirià Hazael. Quan va morir, el seu fill Joahaz el va succeir. (ca)
- ياهو بن يهوشافاط (بالعبرية: יֵהוּא)، (باللاتينية: Iehu)، هو الملك العاشر لمملكة إسرائيل الشمالية منذ يربعام الأول، اشتهر بإبادة بيت أخاب. وهو حفيد نمشي، وقيل حفيد عمري. استمر حكمه لمدة 28 سنة. أرخ ويليام أولبرايت عهده من 842 إلى 815 قبل الميلاد، في حين أرخ إدوين ثيلي عهده من 841 إلى 814 قبل الميلاد. ذُكرت أحداث حكمه في سفر الملوك الثاني الإصحاح 9 و10. وحسب السفر فإنه قتل جميع أبناء أخاب، ودفع ضريبة لشلمنصر الثالث ملك آشور، ولما كان قد طعن في السن وانحطت قواه، وتقلصت مهارته العسكرية، ملك معه ابنه يهوآحاز، وهاجم المملكة حزائيل ملك آرام، وتقلصت المملكة، ولقد أعطي الوعد بأن أسرة ياهو المالكة ستدوم أربعة أجيال وقد دامت هذه المدة. فملك يهوآحاز (حوالي 814 - 800 ق م) يوآش (حوالي 800 - 786 ق م) ويربعام الثاني (حوالي 785 - 746 ق م) وزكريا (حوالي 745 ق م). (ar)
- Jehú (hebrejsky: יֵהוּא, Jehu), v českých překladech Bible přepisováno též jako Jéhu, byl v pořadí desátým králem Severního izraelského království a zakladatelem čtvrté dynastie panovníků tohoto království. Jeho jméno se vykládá jako „On (je) Hospodin“. Dle názoru moderních historiků a archeologů vládl asi v letech 842 až 814 př. n. l. Podle kroniky Davida Ganse by však jeho kralování mělo spadat do let 3055–3083 od stvoření světa neboli do rozmezí let 707–678 před naším letopočtem, což odpovídá 28 letům vlády, jak je uvedeno v Druhé knize králů. (cs)
- Jehu war König Israels von etwa 841 bis um 814 v. Chr. (de)
- Ο Ιηού ή Ιεχού ήταν πρόσωπο της Παλαιάς Διαθήκης. (el)
- Jehu (hebreeraz: יֵהוּא, Yehu, "Bera da Yahu" esan nahi duena; akaderaz: Ia-ú-a; latinez: Iehu) Israelgo erregea (K.a. 842 ? - 815 ?) izan zen. gobernuaren aurkako izan zen eta Baal jainkoaren gurtza kendu zuen. Transjordaniako lurraldea galdu zuen. Erregeen II. Liburuan daude bilduta Jehuren eginkizunak. (eu)
- Jehú (hebreo: יֵהוּא, Yēhū(a), "Yahw es él"; acadio: 𒅀𒌑𒀀, Ia-ú-a) es un monarca mencionado en la Biblia, rey del Reino de Israel, el cual gobernó durante el 842-814 a. C. Según la Biblia, Jehú fue el décimo soberano del Reino de Israel, con un reinado de 28 años, y fundando la dinastía más duradera del Reino del Norte. Inició su carrera militar en el ejército del rey Ajab (Acab), para luego convertirse en general del rey Joram. Mientras sitiaba la ciudad de Ramot de Galaad que estaba en posesión de los arameos de Damasco, fue ungido como rey de Israel y se le encargó la misión de eliminar la descendencia de Acab y de Ocozías de Judá, y de tomar el trono de Israel, según la profecía de Elías, quien había profetizado como reyes de Siria e Israel a Hazael y Jehú, respectivamente, y como su sucesor al profeta Eliseo. Durante su reinado tuvo que soportar la presión aramea y asiria en el Este. La Biblia atribuye sus fracasos militares a su falta de fe al conservar el culto a los becerros de oro instaurados por Jeroboam I. (es)
- Jehu (Hebrew: יֵהוּא Yēhū’, meaning "Yahu is He"; Akkadian: 𒅀𒌑𒀀 Ya'úa [ia-ú-a]; Latin: Iehu) was the tenth king of the northern Kingdom of Israel since Jeroboam I, noted for exterminating the house of Ahab. He was the son of Jehoshaphat, grandson of Nimshi, and possibly great-grandson of Omri, although the latter notion is not supported by the biblical text. His reign lasted for 28 years. William F. Albright has dated his reign to 842–815 BCE, while E. R. Thiele offers the dates 841–814 BCE. The principal source for the events of his reign comes from 2 Kings. (en)
- Jéhu (hébreu : יהוא (Jéhu)), fils de Jehoshaphat, et petit-fils de (en), est le dixième roi d'Israël, de -841 à -814. (fr)
- Yehu (bahasa Ibrani: יֵהוּא Yehu, Yēhû, "Dialah Yahweh"; bahasa Inggris: Jehu) bin Yosafat bin Nimsi, adalah raja ke-11 di Kerajaan Israel (Samaria) menurut Alkitab Ibrani dan Perjanjian Lama di Alkitab Kristen. Dia bukan anak raja Yosafat bin Asa dari Kerajaan Yehuda. Karena itu, Yehu umumnya disebut "cucu Nimsi" (2 Raja-raja 9:20). Pada zamannya, Atalya dan Yoas bin Ahazia memerintah Kerajaan Yehuda; Hazael adalah raja Aram; Salmaneser III adalah raja Asyur. Tadinya, Yehu adalah seorang panglima dari raja Yoram, diurapi menjadi raja di Ramot-Gilead oleh seorang nabi murid Elisa bin Safat, dan menjadi raja setelah membunuh Yoram di Yizreel, serta membasmi semua keluarga Ahab. Ia memerintah di Samaria selama 28 tahun. (in)
- イエフ（ヘブライ語: יהוא Yēhû’ イェーフー、在位：紀元前842年頃 - 紀元前815年頃）は、ヘブライ語で「ヤハウェが存在する」という意味。紀元前9世紀後半のイスラエル王国（北王国）の王。エヒウ（口語訳聖書）、エフー（新改訳聖書）とも表記する。 (ja)
- ( 같은 이름을 가진 선지자에 대해서는 예후 (선지자) 문서를 참고하십시오.) 예후(יֵהוּא, 아카드어: 𒅀𒌑𒀀;재위: 기원전 842년 ~ 815년)는 분열 북이스라엘 왕국의 10대 왕으로, 혁명을 일으켜 왕들을 죽이고 왕위에 오른 것으로 잘 알려져 있다. 예후는 "그는 여호와"라는 뜻이다. 유다 왕이 아닌 여호사밧의 아들로, 아합 왕조의 대를 끊고 예후 왕조의 시조가 되었다. (ko)
- Jehu was in de Bijbelse oudheid een koning van Israël die via een militaire coup aan de macht kwam in 842 v.Chr. onder het bewind van Izebel en tot 815 v.Chr. aan de macht bleef. In de laatste regeringsjaren van Achab en Izebel was de oppositie tegen hun liberale religieuze politiek nog voortdurend aangewakkerd door een van de vroege profeten, die als het ware het primitieve woestijngeweten van de 'zonen van Israël' belichaamden. Vaak trokken zij in groepen in extase uit, zingend en dansend en orakelachtige uitspraken doend. Ze werden door velen als gek beschouwd, maar hadden ook hun aanhangers. Toen Achab stierf in een veldslag bleef koningin-moeder Izebel de macht achter de schermen uitoefenen terwijl twee van hun jonge zonen kort na elkaar over het koninkrijk Israël regeerden. Elia, de profeet en grootste religieuze rivaal van het koningspaar in het noorden, was ook gestorven ('in een rookzuil opgegaan'), maar diens religieuze verzet jegens met name Izebel werd door zijn opvolger-leerling Elisa voortgezet. Elisa organiseerde een militaire coup tegen Izebel en riep legeraanvoerder en strijdwagenrijder Jehu tot koning uit 'in naam van de Heer'. Deze trok onmiddellijk naar de vlakte van Jizreël waar koningin Izebel met haar zoon koning Joram verblijf hield. Toen Joram van Israël en zijn neef Achazja van Juda, die daar eveneens aanwezig was, uitreden op weg naar onderhandelingen, werden ze meedogenloos met pijlen doorboord. Toen Jehu met zijn gevolg bij het paleis aankwam en Izebel in het staatsievenster verscheen, gaf hij zijn schutters opdracht pijlen op haar af te vuren en liet haar uit het venster naar beneden werpen, waarop hij met zijn wagen het lijk van de koningin onherkenbaar vermorzelde (II Kon. 9,30-37). De hele koninklijke familie (een 70-tal leden) werd daaropvolgend uitgemoord. Jehu riep daarna al de Baälpriesters en vereerders in hun tempel in Samaria bijeen voor een 'offer', maar liet allen afslachten en de tempel met de grond gelijk maken (II Kon. 10, 18-27). Deze gewelddadige gebeurtenissen leidden voor het koninkrijk Israël een episode van riskante zwakte in voor de daarop volgende vijftig jaar. Ook in koninkrijk Juda duurde het een hele tijd vooraleer er stabiel bestuur werd ingesteld. Salmanasser III trok in 841 v.Chr. opnieuw naar Syrië maar nu ook naar noord Israël, en verwoestte er volgens zijn inscripties talloze steden. Hij vorderde schatten van Tyrus, Sidon en "Jehu, zoon van Omri" (dat wil zeggen van het huis van). Onder het bewind van Achab, die een alliantie met Assyrië had aangegaan, was Israël nog gelijkwaardig bondgenoot. Onder Jehu werd het aan Assyrië onderhorig gemaakt, zoals blijkt op de afbeelding die Salmanassar III liet maken op de zwarte obelisk. (nl)
- Jehu, o Ieu (in ebraico יְהוּא; Samaria, ... – Samaria, 815 a.C.), è stato un re d'Israele. Da lui prende il nome la dinastia regale che regnò su Israele fino al 746 a.C., sostituendo quella di Omri. L'archeologo statunitense William F. Albright fa risalire il suo regno in un periodo che va dall'842 a.C. all'815 a.C., mentre l'archeologo propone le date 841 - 814 a.C. La principale fonte documentale che testimonia la sua esistenza è una citazione del II Libro dei Re. (it)
- Jehu (hebr. יֵהוּא, On jest Jahwe, w tekstach asyryjskich: Jaua) – postać biblijna ze Starego Testamentu, syn Jozafata, syna Nimsziego, król północnego Izraela w latach 841–814 p.n.e. Początkowo jeden z dowódców wojskowych króla Jorama, później, podburzony przez proroka Elizeusza, wywołał powstanie religijne, w wyniku którego wyeliminowana została ze sceny politycznej dynastia Omridów. Krwawe prześladowania Jehu miały na celu przywrócenie religii jahwistycznej, chociaż sam król nie zdelegalizował kultu najstarszego bożka królestwa − złotego cielca. Za panowania Jehu kraj został zaatakowany przez króla Aramejczyków Chazaela: Chazael pobił Izraelitów na całym ich obszarze, od Jordanu na wschód słońca, cały obszar Gileadu, Gadytów, Rubenitów, Manassytów – od Aroeru, który leży nad rzeką Arnon – Gilead i Baszan. Pojawia się w II Księdze Królewskiej, w rozdz. 9–10. (pl)
- Jeú (português brasileiro) ou Jeua (português europeu) (em hebraico: יָהוּא; romaniz.: Yahua , lit. "Javé é Espírito") foi o décimo rei de Israel, o filho de Josafá, e neto de . Reinou durante 28 anos e foi sucedido por seu filho Joacaz. (pt)
- Jehu var kung av Israel ca 842–815 f.Kr. Han förekommer främst i assyriska källor. För bibliska referenser se till exempel 1 Kung 16, 1 Kung 19 och 2 Kung 9. Israels kung Omri 884 - 873 f.Kr, den styrande dynastins grundare, hade tillsammans med Jehu och med hjälp av en allians med fenicierna lett Israel (även känt som det norra kungadömet) till dess militära och politiska höjdpunkt. Detta ledde till synkretism vilket skapade motsättningar i riket. Under Omris son Ahab och dennes son Joram var Jehu befälhavare för stridsvagnar vid fronten mot Damaskus och Assyrien. När Ahab dog blev Joram kung. Jehu deltog sedan tillsammans med profeten Elia i en revolt mot Omridynastin och grundade en egen dynasti. Efter maktövertagandet bröts alliansen med fenicierna och Israel blev tributskyldigt till kung Salmanassar III:s Assyrien. Den svarta obelisken på British museum visar hur Jehu underkastar sig Salmanassar. Hans vilda sätt att fara fram i stridsvagn har gett upphov till talesättet "fara fram som Jehu", idag förvanskat så att en människa som rör sig snabbt och våldsamt sägs "fara fram som ett jehu". Jehu efterträddes på tronen av sin son, Joachas. (sv)
- Ииу́й (ивр. יְהוּא, иеh’у́ — Господь ― это он) — 10-й израильский царь, библейский персонаж. Сын Иосафата, внук (Нимши), родоначальник пятой династии. Царствовал в течение 28 лет. (ru)
- 耶戶 (希伯來語：יְהוּא；Jehu，？－前815年) 是古代中東國家北以色列王國的第十任君主。他的父親是約沙法 (列王紀下9:2)。 (zh)
- Єгу (івр. יְהוּא) — цар Ізраїльського царства у 841–814 р. до н. е. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Jehú (hebrejsky: יֵהוּא, Jehu), v českých překladech Bible přepisováno též jako Jéhu, byl v pořadí desátým králem Severního izraelského království a zakladatelem čtvrté dynastie panovníků tohoto království. Jeho jméno se vykládá jako „On (je) Hospodin“. Dle názoru moderních historiků a archeologů vládl asi v letech 842 až 814 př. n. l. Podle kroniky Davida Ganse by však jeho kralování mělo spadat do let 3055–3083 od stvoření světa neboli do rozmezí let 707–678 před naším letopočtem, což odpovídá 28 letům vlády, jak je uvedeno v Druhé knize králů. (cs)
- Jehu war König Israels von etwa 841 bis um 814 v. Chr. (de)
- Ο Ιηού ή Ιεχού ήταν πρόσωπο της Παλαιάς Διαθήκης. (el)
- Jehu (hebreeraz: יֵהוּא, Yehu, "Bera da Yahu" esan nahi duena; akaderaz: Ia-ú-a; latinez: Iehu) Israelgo erregea (K.a. 842 ? - 815 ?) izan zen. gobernuaren aurkako izan zen eta Baal jainkoaren gurtza kendu zuen. Transjordaniako lurraldea galdu zuen. Erregeen II. Liburuan daude bilduta Jehuren eginkizunak. (eu)
- Jehu (Hebrew: יֵהוּא Yēhū’, meaning "Yahu is He"; Akkadian: 𒅀𒌑𒀀 Ya'úa [ia-ú-a]; Latin: Iehu) was the tenth king of the northern Kingdom of Israel since Jeroboam I, noted for exterminating the house of Ahab. He was the son of Jehoshaphat, grandson of Nimshi, and possibly great-grandson of Omri, although the latter notion is not supported by the biblical text. His reign lasted for 28 years. William F. Albright has dated his reign to 842–815 BCE, while E. R. Thiele offers the dates 841–814 BCE. The principal source for the events of his reign comes from 2 Kings. (en)
- Jéhu (hébreu : יהוא (Jéhu)), fils de Jehoshaphat, et petit-fils de (en), est le dixième roi d'Israël, de -841 à -814. (fr)
- Yehu (bahasa Ibrani: יֵהוּא Yehu, Yēhû, "Dialah Yahweh"; bahasa Inggris: Jehu) bin Yosafat bin Nimsi, adalah raja ke-11 di Kerajaan Israel (Samaria) menurut Alkitab Ibrani dan Perjanjian Lama di Alkitab Kristen. Dia bukan anak raja Yosafat bin Asa dari Kerajaan Yehuda. Karena itu, Yehu umumnya disebut "cucu Nimsi" (2 Raja-raja 9:20). Pada zamannya, Atalya dan Yoas bin Ahazia memerintah Kerajaan Yehuda; Hazael adalah raja Aram; Salmaneser III adalah raja Asyur. Tadinya, Yehu adalah seorang panglima dari raja Yoram, diurapi menjadi raja di Ramot-Gilead oleh seorang nabi murid Elisa bin Safat, dan menjadi raja setelah membunuh Yoram di Yizreel, serta membasmi semua keluarga Ahab. Ia memerintah di Samaria selama 28 tahun. (in)
- イエフ（ヘブライ語: יהוא Yēhû’ イェーフー、在位：紀元前842年頃 - 紀元前815年頃）は、ヘブライ語で「ヤハウェが存在する」という意味。紀元前9世紀後半のイスラエル王国（北王国）の王。エヒウ（口語訳聖書）、エフー（新改訳聖書）とも表記する。 (ja)
- ( 같은 이름을 가진 선지자에 대해서는 예후 (선지자) 문서를 참고하십시오.) 예후(יֵהוּא, 아카드어: 𒅀𒌑𒀀;재위: 기원전 842년 ~ 815년)는 분열 북이스라엘 왕국의 10대 왕으로, 혁명을 일으켜 왕들을 죽이고 왕위에 오른 것으로 잘 알려져 있다. 예후는 "그는 여호와"라는 뜻이다. 유다 왕이 아닌 여호사밧의 아들로, 아합 왕조의 대를 끊고 예후 왕조의 시조가 되었다. (ko)
- Jehu, o Ieu (in ebraico יְהוּא; Samaria, ... – Samaria, 815 a.C.), è stato un re d'Israele. Da lui prende il nome la dinastia regale che regnò su Israele fino al 746 a.C., sostituendo quella di Omri. L'archeologo statunitense William F. Albright fa risalire il suo regno in un periodo che va dall'842 a.C. all'815 a.C., mentre l'archeologo propone le date 841 - 814 a.C. La principale fonte documentale che testimonia la sua esistenza è una citazione del II Libro dei Re. (it)
- Jeú (português brasileiro) ou Jeua (português europeu) (em hebraico: יָהוּא; romaniz.: Yahua , lit. "Javé é Espírito") foi o décimo rei de Israel, o filho de Josafá, e neto de . Reinou durante 28 anos e foi sucedido por seu filho Joacaz. (pt)
- Ииу́й (ивр. יְהוּא, иеh’у́ — Господь ― это он) — 10-й израильский царь, библейский персонаж. Сын Иосафата, внук (Нимши), родоначальник пятой династии. Царствовал в течение 28 лет. (ru)
- 耶戶 (希伯來語：יְהוּא；Jehu，？－前815年) 是古代中東國家北以色列王國的第十任君主。他的父親是約沙法 (列王紀下9:2)。 (zh)
- Єгу (івр. יְהוּא) — цар Ізраїльського царства у 841–814 р. до н. е. (uk)
- ياهو بن يهوشافاط (بالعبرية: יֵהוּא)، (باللاتينية: Iehu)، هو الملك العاشر لمملكة إسرائيل الشمالية منذ يربعام الأول، اشتهر بإبادة بيت أخاب. وهو حفيد نمشي، وقيل حفيد عمري. استمر حكمه لمدة 28 سنة. أرخ ويليام أولبرايت عهده من 842 إلى 815 قبل الميلاد، في حين أرخ إدوين ثيلي عهده من 841 إلى 814 قبل الميلاد. (ar)
- Segons la Bíblia, Jehú (en hebreu, יהוא בן-יהושפט Yəhû ben Yehoshafat) va ser el desè rei del Regne d'Israel després de la seva divisió, successor de Jehoram. Jehú va governar 28 anys, entre 841-814 a.n.e. segons la cronologia tradicional, o entre 905-876 a.n.e. segons la cronologia bíblica. Jehú va ser coronat i va perseguir i matar tots els adoradors de Baal, per tal de netejar el nom de Jehovà. Durant la seva etapa com a rei, va estar enfrontat al rei sirià Hazael. Quan va morir, el seu fill Joahaz el va succeir. (ca)
- Jehú (hebreo: יֵהוּא, Yēhū(a), "Yahw es él"; acadio: 𒅀𒌑𒀀, Ia-ú-a) es un monarca mencionado en la Biblia, rey del Reino de Israel, el cual gobernó durante el 842-814 a. C. Según la Biblia, Jehú fue el décimo soberano del Reino de Israel, con un reinado de 28 años, y fundando la dinastía más duradera del Reino del Norte. Inició su carrera militar en el ejército del rey Ajab (Acab), para luego convertirse en general del rey Joram. Mientras sitiaba la ciudad de Ramot de Galaad que estaba en posesión de los arameos de Damasco, fue ungido como rey de Israel y se le encargó la misión de eliminar la descendencia de Acab y de Ocozías de Judá, y de tomar el trono de Israel, según la profecía de Elías, quien había profetizado como reyes de Siria e Israel a Hazael y Jehú, respectivamente, y como s (es)
- Jehu (hebr. יֵהוּא, On jest Jahwe, w tekstach asyryjskich: Jaua) – postać biblijna ze Starego Testamentu, syn Jozafata, syna Nimsziego, król północnego Izraela w latach 841–814 p.n.e. Początkowo jeden z dowódców wojskowych króla Jorama, później, podburzony przez proroka Elizeusza, wywołał powstanie religijne, w wyniku którego wyeliminowana została ze sceny politycznej dynastia Omridów. Krwawe prześladowania Jehu miały na celu przywrócenie religii jahwistycznej, chociaż sam król nie zdelegalizował kultu najstarszego bożka królestwa − złotego cielca. (pl)
- Jehu was in de Bijbelse oudheid een koning van Israël die via een militaire coup aan de macht kwam in 842 v.Chr. onder het bewind van Izebel en tot 815 v.Chr. aan de macht bleef. In de laatste regeringsjaren van Achab en Izebel was de oppositie tegen hun liberale religieuze politiek nog voortdurend aangewakkerd door een van de vroege profeten, die als het ware het primitieve woestijngeweten van de 'zonen van Israël' belichaamden. Vaak trokken zij in groepen in extase uit, zingend en dansend en orakelachtige uitspraken doend. Ze werden door velen als gek beschouwd, maar hadden ook hun aanhangers. Toen Achab stierf in een veldslag bleef koningin-moeder Izebel de macht achter de schermen uitoefenen terwijl twee van hun jonge zonen kort na elkaar over het koninkrijk Israël regeerden. (nl)
- Jehu var kung av Israel ca 842–815 f.Kr. Han förekommer främst i assyriska källor. För bibliska referenser se till exempel 1 Kung 16, 1 Kung 19 och 2 Kung 9. Israels kung Omri 884 - 873 f.Kr, den styrande dynastins grundare, hade tillsammans med Jehu och med hjälp av en allians med fenicierna lett Israel (även känt som det norra kungadömet) till dess militära och politiska höjdpunkt. Detta ledde till synkretism vilket skapade motsättningar i riket. Under Omris son Ahab och dennes son Joram var Jehu befälhavare för stridsvagnar vid fronten mot Damaskus och Assyrien. När Ahab dog blev Joram kung. Jehu deltog sedan tillsammans med profeten Elia i en revolt mot Omridynastin och grundade en egen dynasti. Efter maktövertagandet bröts alliansen med fenicierna och Israel blev tributskyldigt till k (sv)
|
