| dbo:abstract
|
- ويليم فريدريك هيرمانز (بالهولندية: Willem Frederik Hermans) هو كاتب سيناريو ومصور ومترجم وكاتب هولندي، ولد في 1 سبتمبر 1921 في أمستردام في هولندا، وتوفي في 27 أبريل 1995 في أوترخت في هولندا. (ar)
- Willem Frederik Hermans (1. září 1921, Amsterdam – 27. duben 1995, Utrecht) byl nizozemský autor románů, novel, povídek, dramat a scénářů, ale také esejí, kritik a polemik. Vedle toho byl aktivní jako fotograf a tvůrce surrealistických koláží. Roku 1955 získal Hermans s vyznamenáním titul doktora matematiky a fyziky, z oboru fyzické geografie. Roku 1971 odmítl cenu P. C. Hooftprijs, ale v roce 1977 přijal z rukou belgického krále Baudouina I. ocenění nizozemského písemnictví Prijs der Nederlandse Letteren. Spolu s Gerardem Revem a Harry Mulischem je Willem Frederik Hermans považován za jednoho z Velké trojky, trojice nejdůležitějších nizozemských spisovatelů poválečné doby. (cs)
- Willem Frederik Hermans (Amsterdam, 1 de setembre de 1921 - Utrecht, 27 d'abril de 1995), conegut com a W. F. Hermans, fou un geògraf físic i escriptor neerlandès. Va escriure novel·les, contes, poesia, obres de teatre i guions, així com assajos. També va ser famós com a articulista i encara més per les seues sovint ferotges crítiques i polèmiques. Juntament amb Gerard Reve i Harry Mulisch, és considerat un dels «tres grans» de la literatura neerlandesa de postguerra. Després de rebutjar el Premi P. C. Hooft en 1971, el 1977 va acceptar el prestigiós Premi de les Lletres neerlandeses. (ca)
- Willem Frederik Hermans (* 1. September 1921 in Amsterdam; † 27. April 1995 in Utrecht) war ein niederländischer Schriftsteller. Er schrieb ab 1973 aus Paris Kolumnen unter dem Pseudonym Age Bijkaart. (de)
- Willem Frederik HERMANS (1-a de septembro 1921 - 27-a de aprilo 1995) estis nederlanda verkisto. Li estis unu el la tri plej gravaj postmilitaj verkistoj en Nederlando kune kun Harry Mulisch kaj Gerard Reve. (eo)
- Willem Frederik Hermans (Amsterdam, 1921eko irailaren 1a - Utrecht, 1995eko apirilaren 27a) herbeheretar idazlea izan zen. Olerkigintza, eleberriak, ipuinak, antzezlanak, saiakerak eta literatur kritika egin zituen. De Grote Drie, Hiru Handietako bat da, gerraosteko Herbehereetako hiru idazle garrantzitsuenetarikoa, Harry Mulisch eta batera. (eu)
- Willem Frederik Hermans, né le 1er septembre 1921 à Amsterdam et mort le 27 avril 1995 à Utrecht, est un écrivain néerlandais qui est considéré comme l'un des auteurs majeurs de la seconde moitié du XXe siècle aux Pays-Bas aux côtés de Harry Mulisch et de Gerard Reve. (fr)
- Willem Frederik Hermans (1 September 1921 – 27 April 1995) was a Dutch author of poetry, novels, short stories, plays, as well as book-length studies, essays, and literary criticism. His most famous works are The House of Refuge (novella, 1952), The Darkroom of Damocles (novel, 1958), and Beyond Sleep (novel, 1966). After World War II, Hermans tried to live off his writing exclusively, but as his country was recovering from the Occupation, he had no opportunity to sustain himself. He published three collections of short stories from 1948 to 1957, chief among them the novella The House of Refuge (1952), and in 1958 became lecturer in physical geography at Groningen University, a position he retained until his move to Paris, France, in 1973. The same year 1958 he broke to a wide audience with The Darkroom of Damocles. In the seventies, Hermans played an important role in the unmasking of Friedrich Weinreb as a cheater of Jews in the war. Hermans refused to accept the P. C. Hooft Award for 1971. In 1977, he received the Prijs der Nederlandse Letteren, the most prestigious literary award available for writers in the language, handed out every three years alternately by the reigning Dutch and Belgian monarchs to a writer of the other country, the Belgian king Boudewijn handing the prize to Hermans. Hermans is considered one of De Grote Drie, the three most important authors in the Netherlands in the postwar period, along with Harry Mulisch and Gerard Reve. (en)
- Willem Frederik Hermans (Amsterdam, 1 september 1921 – Utrecht, 27 april 1995) was een Nederlands schrijver van vooral romans, novellen en beschouwend proza. Typerend voor Hermans' werk zijn de hechte literaire constructie en de samenhang tussen vertelwijze, intrige en thematiek, welke in essentie kennistheoretische opvattingen behelst. De bekendste van zijn dertien romans zijn De donkere kamer van Damokles en Nooit meer slapen. Meer dan de romans lopen de verhalen uit zijn zes novellebundels uiteen van fantastische of surrealistische tot vrijwel strikt autobiografische vertellingen; beide prozavormen bevatten soms ook satirische elementen. Eveneens was hij een fel en humoristisch polemist, met Mandarijnen op zwavelzuur als sprekendste titel. Hermans, behalve schrijver ook doctor in de wis- en natuurkunde (fysische geografie), weigerde de P.C. Hooft-prijs 1971. Hij werd in 1977 bekroond met de Prijs der Nederlandse Letteren. Hermans wordt met Gerard Reve en Harry Mulisch gerekend tot De Grote Drie, de drie belangrijkste naoorlogse Nederlandse auteurs. In de jaren dertig werkte Hermans mee aan de schoolkrant van het Amsterdamse Barlaeus-gymnasium, waarvan hij ook even hoofdredacteur was. Tijdens de bezetting vulde hij het eerste van vier aanmeldingsformulieren voor de Nederlandsche Kultuurkamer in, maar het is onduidelijk of hij de inschrijving voltooide; in 1943 weigerde hij de loyaliteitsverklaring te tekenen en moest daarom zijn studie fysische geografie staken. In november 1950 studeerde hij alsnog af. In de bezettingsjaren schreef hij poëzie en - veelal surrealistische - korte verhalen en romans. De oorlogsperiode zelf vormt de achtergrond van drie bekende werken: de roman De tranen der acacia's uit 1949, de novelle Het behouden huis uit 1952 en De donkere kamer van Damokles uit 1958. Deze laatste titel werd door vele critici als een meesterwerk ontvangen en leverde hem nationale erkenning op. De drie novellebundels Moedwil en misverstand uit 1948, Paranoia uit 1953 en Een landingspoging op Newfoundland en andere verhalen uit 1957 vestigden Hermans' reputatie als belangrijk schrijver van kort proza. De voorpublicatie van de roman Ik heb altijd gelijk in 1951 bracht Hermans in opspraak: een proces over belediging van het katholieke volksdeel eindigde in 1952 met vrijspraak. Na zijn doorbraak concentreerde Hermans zich meer op zijn wetenschappelijke werk en schreef onder meer het boek Erosie in 1960. Het bijwonen van twee wetenschappelijke bijeenkomsten, in 1960 en 1961 gehouden in Noord-Scandinavië, vond een literaire neerslag in Nooit meer slapen uit 1966, dat als een van zijn beste werken wordt beschouwd. Als polemist paarde hij een scherpe argumentatie aan sarcasme en een groot gevoel voor humor; de populariteit van de polemiekenverzameling Mandarijnen op zwavelzuur uit 1964 overleefde de kwesties die erin aan de kaak werden gesteld. Enkele essays uit deze jaren getuigden van Hermans' interesse voor de filosoof Ludwig Wittgenstein. In de Weinreb-affaire(s) (1969-1976) waarin hij zich vastbeet ontmaskerde Hermans de naamgever als een collaborateur wiens rehabilitatie voorkomen diende te worden; het Rijksinstituut voor Oorlogsdocumentatie beslechtte de kwestie met een voor Weinreb vernietigend rapport. Hermans publiceerde in 1971 nog een laatste oorlogsroman, Herinneringen van een engelbewaarder. Hermans' functioneren aan de Rijksuniversiteit Groningen werd onderwerp van een onderzoek, dat hem vrijpleitte van plichtsverzuim; toch liet hij zich in 1973 afkeuren en vestigde zich te Parijs. In de loop van de jaren zeventig, toen onder meer de satirische roman Onder professoren verscheen, nam de kritische waardering af. Verwijten betroffen herhaling, gemakzucht en het vallen voor de verleiding op een makkelijke manier veel geld te verdienen. Ook de weinig genuanceerde standpunten uit Hermans' dagbladstukken konden niet op algemene waardering rekenen, culminerend in de ophef rond zijn officieel bezoek aan Zuid-Afrika in 1983, waarmee hij de culturele boycot tegen het apartheidsregime negeerde. Later nam de waardering weer toe: de roman Een heilige van de horlogerie werd genomineerd voor de AKO Literatuurprijs 1988. Au pair uit 1989 is Hermans' laatste omvangrijke roman en zijn enige die in Parijs speelt. In 1991 vestigde Hermans zich in Brussel. Zijn Boekenweekgeschenk van 1993, In de mist van het schimmenrijk, is gebaseerd op een nooit gepubliceerd manuscript uit - en over - de oorlog. Ten tijde van zijn overlijden in 1995 legde Hermans de laatste hand aan de korte roman Ruisend gruis, die aansluit bij het surrealisme van zijn vroege verhalen. (nl)
- Willem Frederik Hermans (Amsterdam, 1º settembre 1921 – Utrecht, 27 aprile 1995) è stato uno scrittore olandese.È considerato uno dei maggiori scrittori olandesi del dopoguerra, insieme a Harry Mulisch e Gerard Reve. Ha scritto romanzi, racconti brevi, opere teatrali, poesie, saggi, opere filosofiche e scientifiche. Lo stile di Hermans è esistenzialista e in generale piuttosto asciutto. Il suo tipo di scrittura è unico nella letteratura neerlandese, essendo caratterizzato dall'uso di frasi brevi e secche. Indubbiamente Hermans fu influenzato dalla Seconda guerra mondiale e dall'occupazione tedesca dei Paesi Bassi tra il 1940 e il 1945, e i suoi romanzi più lunghi (De tranen der acacia's e De donkere kamer van Damokles) sono ambientati nel periodo della guerra. Anche i suoi scritti più divertenti (Onder professoren e Au pair) possono avere una tendenza strana, esistenzialista. (it)
- Willem Frederik Hermans (ur. 1 września 1921, zm. 27 kwietnia 1995) – holenderski pisarz, wraz z Harrym Mulischem oraz Gerardem Reve zaliczany do "wielkiej trójki" najważniejszych pisarzy współczesnej . Z wykształcenia był geografem. Przez wiele lat pracował jako wykładowca na Uniwersytecie w Groningen, co później opisał w sarkastycznej powieści Onder professoren (pl. Wśród profesorów). Jego twórczość była inspirowana egzystencjalizmem. Wpływ na nią wywarła także II wojna światowa. (pl)
- Willem Frederik Hermans, född 1 september 1921 i Amsterdam, död 27 april 1995 i Utrecht, var en nederländsk författare och översättare. Hermans anses vara en av den nederländska efterkrigstidens främsta författare. Han var doktor i geografi och fram till 1973 anställd vid universitetet i Groningen. Som översättare har han bland annat översatt Ludwig Wittgensteins Tractatus logico-philosophicus till nederländska. Asteroiden 12175 Wimhermans är uppkallad efter honom. (sv)
- Виллем Фредерик Германс (нидерл. Willem Frederik Hermans; 1 сентября 1921, Амстердам — 27 апреля 1995, Утрехт) — нидерландский писатель, один из самых важных в послевоенной литературе страны (вместе с Харри Мулишем и Герардом Реве). Его наследие включает романы, эссе, а также философские и научные работы. (ru)
- Віллем Фредерік Германс (нід. Willem Frederik Hermans; *1 вересня 1921, Амстердам, Нідерланди — 27 квітня 1995, Утрехт) — нідерландський прозаїк і філософ, один з визначних письменників нідерландської літератури ХХ століття, у його доробку — романи, есеї, філософські та наукові праці. Лауреат Нідерландської літературної премії (1977). Разом з Гаррі Мулішем і Герардом Реве В. Ф. Германса критики відносять до так званої «великої трійки» повоєнної нідерландської літератури. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- ويليم فريدريك هيرمانز (بالهولندية: Willem Frederik Hermans) هو كاتب سيناريو ومصور ومترجم وكاتب هولندي، ولد في 1 سبتمبر 1921 في أمستردام في هولندا، وتوفي في 27 أبريل 1995 في أوترخت في هولندا. (ar)
- Willem Frederik Hermans (1. září 1921, Amsterdam – 27. duben 1995, Utrecht) byl nizozemský autor románů, novel, povídek, dramat a scénářů, ale také esejí, kritik a polemik. Vedle toho byl aktivní jako fotograf a tvůrce surrealistických koláží. Roku 1955 získal Hermans s vyznamenáním titul doktora matematiky a fyziky, z oboru fyzické geografie. Roku 1971 odmítl cenu P. C. Hooftprijs, ale v roce 1977 přijal z rukou belgického krále Baudouina I. ocenění nizozemského písemnictví Prijs der Nederlandse Letteren. Spolu s Gerardem Revem a Harry Mulischem je Willem Frederik Hermans považován za jednoho z Velké trojky, trojice nejdůležitějších nizozemských spisovatelů poválečné doby. (cs)
- Willem Frederik Hermans (Amsterdam, 1 de setembre de 1921 - Utrecht, 27 d'abril de 1995), conegut com a W. F. Hermans, fou un geògraf físic i escriptor neerlandès. Va escriure novel·les, contes, poesia, obres de teatre i guions, així com assajos. També va ser famós com a articulista i encara més per les seues sovint ferotges crítiques i polèmiques. Juntament amb Gerard Reve i Harry Mulisch, és considerat un dels «tres grans» de la literatura neerlandesa de postguerra. Després de rebutjar el Premi P. C. Hooft en 1971, el 1977 va acceptar el prestigiós Premi de les Lletres neerlandeses. (ca)
- Willem Frederik Hermans (* 1. September 1921 in Amsterdam; † 27. April 1995 in Utrecht) war ein niederländischer Schriftsteller. Er schrieb ab 1973 aus Paris Kolumnen unter dem Pseudonym Age Bijkaart. (de)
- Willem Frederik HERMANS (1-a de septembro 1921 - 27-a de aprilo 1995) estis nederlanda verkisto. Li estis unu el la tri plej gravaj postmilitaj verkistoj en Nederlando kune kun Harry Mulisch kaj Gerard Reve. (eo)
- Willem Frederik Hermans (Amsterdam, 1921eko irailaren 1a - Utrecht, 1995eko apirilaren 27a) herbeheretar idazlea izan zen. Olerkigintza, eleberriak, ipuinak, antzezlanak, saiakerak eta literatur kritika egin zituen. De Grote Drie, Hiru Handietako bat da, gerraosteko Herbehereetako hiru idazle garrantzitsuenetarikoa, Harry Mulisch eta batera. (eu)
- Willem Frederik Hermans, né le 1er septembre 1921 à Amsterdam et mort le 27 avril 1995 à Utrecht, est un écrivain néerlandais qui est considéré comme l'un des auteurs majeurs de la seconde moitié du XXe siècle aux Pays-Bas aux côtés de Harry Mulisch et de Gerard Reve. (fr)
- Willem Frederik Hermans (ur. 1 września 1921, zm. 27 kwietnia 1995) – holenderski pisarz, wraz z Harrym Mulischem oraz Gerardem Reve zaliczany do "wielkiej trójki" najważniejszych pisarzy współczesnej . Z wykształcenia był geografem. Przez wiele lat pracował jako wykładowca na Uniwersytecie w Groningen, co później opisał w sarkastycznej powieści Onder professoren (pl. Wśród profesorów). Jego twórczość była inspirowana egzystencjalizmem. Wpływ na nią wywarła także II wojna światowa. (pl)
- Willem Frederik Hermans, född 1 september 1921 i Amsterdam, död 27 april 1995 i Utrecht, var en nederländsk författare och översättare. Hermans anses vara en av den nederländska efterkrigstidens främsta författare. Han var doktor i geografi och fram till 1973 anställd vid universitetet i Groningen. Som översättare har han bland annat översatt Ludwig Wittgensteins Tractatus logico-philosophicus till nederländska. Asteroiden 12175 Wimhermans är uppkallad efter honom. (sv)
- Виллем Фредерик Германс (нидерл. Willem Frederik Hermans; 1 сентября 1921, Амстердам — 27 апреля 1995, Утрехт) — нидерландский писатель, один из самых важных в послевоенной литературе страны (вместе с Харри Мулишем и Герардом Реве). Его наследие включает романы, эссе, а также философские и научные работы. (ru)
- Віллем Фредерік Германс (нід. Willem Frederik Hermans; *1 вересня 1921, Амстердам, Нідерланди — 27 квітня 1995, Утрехт) — нідерландський прозаїк і філософ, один з визначних письменників нідерландської літератури ХХ століття, у його доробку — романи, есеї, філософські та наукові праці. Лауреат Нідерландської літературної премії (1977). Разом з Гаррі Мулішем і Герардом Реве В. Ф. Германса критики відносять до так званої «великої трійки» повоєнної нідерландської літератури. (uk)
- Willem Frederik Hermans (1 September 1921 – 27 April 1995) was a Dutch author of poetry, novels, short stories, plays, as well as book-length studies, essays, and literary criticism. His most famous works are The House of Refuge (novella, 1952), The Darkroom of Damocles (novel, 1958), and Beyond Sleep (novel, 1966). (en)
- Willem Frederik Hermans (Amsterdam, 1º settembre 1921 – Utrecht, 27 aprile 1995) è stato uno scrittore olandese.È considerato uno dei maggiori scrittori olandesi del dopoguerra, insieme a Harry Mulisch e Gerard Reve. Ha scritto romanzi, racconti brevi, opere teatrali, poesie, saggi, opere filosofiche e scientifiche. (it)
- Willem Frederik Hermans (Amsterdam, 1 september 1921 – Utrecht, 27 april 1995) was een Nederlands schrijver van vooral romans, novellen en beschouwend proza. Typerend voor Hermans' werk zijn de hechte literaire constructie en de samenhang tussen vertelwijze, intrige en thematiek, welke in essentie kennistheoretische opvattingen behelst. De bekendste van zijn dertien romans zijn De donkere kamer van Damokles en Nooit meer slapen. Meer dan de romans lopen de verhalen uit zijn zes novellebundels uiteen van fantastische of surrealistische tot vrijwel strikt autobiografische vertellingen; beide prozavormen bevatten soms ook satirische elementen. Eveneens was hij een fel en humoristisch polemist, met Mandarijnen op zwavelzuur als sprekendste titel. Hermans, behalve schrijver ook doctor in de wis (nl)
|
.jpg?width=300)
.jpg){kind=link}