| dbo:abstract
|
- أزمة الرهائن في السفارة اليابانية (باليابانية: 在ペルー日本大使公邸占拠事件) (بالإسبانية: Toma de la residencia del embajador de Japón en Lima) ، كانوا مسلحين من منظمة مارتا المسلحة قامت باحتجاز الرهائن في تاريخ 17 ديسمبر عام 1996م، وذلك في مدينة ليما في بيرو، وكانت مدة احتجاز الرهائن 126 يوماً، وكانوا أكثرهم من الدبلوماسيين، وكان عدد المسلحين نحو 14 رجلاً، وكانت النتيجة بين الجيش البيروفي وبين المسلحين، مقتل بعض الرهائن وقتل جميع المسلحين ومقتل قائدا الجيش البيروفي وجندي وحيد. (ar)
- Die Geiselnahme in der japanischen Botschaft in Lima 1996 war eine Aktion des Movimiento Revolucionario Túpac Amaru (MRTA) Commando Edgar Sanchez. Am 17. Dezember 1996 besetzten MRTA-Kämpfer während eines Diplomatenempfanges das Wohngebäude des japanischen Botschafters und hielten rund 120 Diplomaten, peruanische Politiker, Offiziere, Geschäftsleute und weitere Prominente als Geiseln fest. Die MRTA verlangte vom damaligen Präsidenten Alberto Fujimori zunächst die Freilassung aller inhaftierten Túpac Amaru-Mitglieder, insbesondere des MRTA-Chefs Víctor Polay und seines Vize Peter Cárdenas Schulte, später einen Dialog über die sozialen Zustände in Peru und Haftverbesserungen für ihre Gefangenen. Am 22. April 1997 stürmte ein Kommando der peruanischen Armee die Villa und beendete die Besetzung blutig. Mit 126 Tagen war dies die längste Geiselnahme in der jüngeren lateinamerikanischen Geschichte. Alberto Fujimori trat im November 2000 zurück, nachdem bekannt wurde, dass sein Geheimdienstchef Vladimiro Montesinos, neben einer Reihe weiterer schwerer Straftaten u. a. die unmittelbare Erschießung der überlebenden MRTA-Kämpfer nach deren Festnahme befohlen hatte. (de)
- La toma de la residencia del embajador japonés en Lima fue un secuestro masivo que comenzó el 17 de diciembre de 1996 en San Isidro, Lima, Perú, cuando 14 miembros de la organización terrorista peruana Movimiento Revolucionario Túpac Amaru (MRTA) tomaron como rehenes a cientos de diplomáticos, oficiales del gobierno, militares de alto rango y empresarios que asistían a una celebración con ocasión del 63º aniversario del nacimiento del Emperador de Japón Akihito organizada en la residencia oficial del embajador de Japón en el Perú, . Gran parte de los 800 rehenes fue liberada rápidamente. Todas las mujeres fueron puestas en libertad la misma noche del 17 de diciembre, incluyendo la madre del presidente Alberto Fujimori que se encontraba en el evento, hecho que pasó desapercibido para los secuestradores. Tras ser retenidos como rehenes durante 126 días, 71 de los 72 rehenes que quedaban fueron liberados el 22 de abril de 1997 en una incursión armada de las Fuerzas Armadas de Perú conformada por el Comando Chavín de Huántar. El operativo dejó como resultado la muerte de un rehén, dos comandos y los catorce militantes del MRTA que participaron de la toma. La operación fue percibida como un gran éxito y obtuvo atención mediática en todo el mundo. Inicialmente, Alberto Fujimori, entonces Presidente del Perú, recibió gran crédito por salvar la vida de los rehenes. Sin embargo, desde entonces, han aparecido informes que sugieren que cierto número de terroristas habían sido ejecutados sumariamente después de haberse rendido. Estos descubrimientos han sido seguidos por demandas civiles contra oficiales militares por parte de los familiares de los terroristas fallecidos. En 2005, la oficina del en Perú imputó los cargos y ordenó el comienzo de las audiencias. El 17 de abril de 2015 la Corte Interamericana de Derechos Humanos emitió una sentencia, mediante la cual declaró responsable internacionalmente a la República del Perú por la violación del derecho a la vida. (es)
- The Japanese embassy hostage crisis (Spanish: Toma de la residencia del embajador de Japón en Lima, Japanese: 在ペルー日本大使公邸占拠事件, romanized: Zai Perū Nihon taishi kōtei senkyo jiken) began on 17 December 1996 in Lima, Peru, when 14 members of the Túpac Amaru Revolutionary Movement (MRTA) took hostage hundreds of high-level diplomats, government and military officials and business executives. They were attending a party at the official residence of the Japanese ambassador to Peru, , in celebration of Emperor Akihito's 63rd birthday. Although the crisis took place at the ambassadorial residence in San Isidro rather than at the embassy proper, it is often referred to as the "Japanese embassy" hostage crisis. Foreign female hostages were released during the first night and most foreigners left after 5 days of constant death threats. After being held hostage for 126 days, the remaining dignitaries were freed on 22 April 1997, in a raid by Peruvian Armed Forces commandos, during which one hostage, two commandos, and all the MRTA militants were killed. The operation was perceived by most Peruvians to be a great success, and it gained worldwide media attention. President Alberto Fujimori initially received much credit for saving the lives of the hostages. Reports later emerged alleging that a number of the insurgents were summarily executed after surrendering. Japanese diplomat Hidetaka Ogura testified that three of the rebels were tortured. Two of the commandos maintained that they saw Eduardo "Tito" Cruz alive and in custody before he was found with a bullet wound in his neck. These findings prompted civil suits against military officers by the relatives of dead militants. In 2005, the Attorney General's office in Peru allowed the charges and hearings were ordered. After public outcry, all charges were dropped, however, further investigations were referred to the Inter-American Court of Human Rights. It ruled in 2015 that Cruz had been the victim of an extrajudicial killing and that the Peruvian government violated international law. The court also named 25-year-old Victor Peceros and 17-year-old Herma Melendez as victims deprived of their human rights. (en)
- La crise des otages de l'ambassade japonaise débuta le 17 décembre 1996 à Lima lorsque 14 terroristes membres du Mouvement révolutionnaire Tupac Amaru (MRTA) prirent en otage près de 700 diplomates, hauts fonctionnaires, officiers militaires et hommes d'affaires qui participaient à une soirée à la résidence de l'ambassadeur du Japon au Pérou, (ja), en célébration du 63e anniversaire de l’empereur Akihito. Bien que la prise d'otage se déroula dans la résidence officielle de l'ambassadeur, les médias en référèrent comme la crise d'otage de « l'ambassade du Japon » et c'est ainsi que celle-ci est officiellement connue. La plupart des otages furent relâchés relativement rapidement. Après avoir été détenus comme otages pendant 126 jours, 71 invités restant furent libérés le 22 avril 1997 lors d'un raid par un commando des forces armées péruviennes, durant lequel un otage péruvien, deux membres du commando dont son chef et tous les militants du MRTA moururent. L'opération Chavín de Huántar fut perçue par la plupart des Péruviens comme un succès et gagna l'attention des médias du monde entier. Le président Alberto Fujimori reçut beaucoup de crédit pour avoir sauvé la vie des otages. Des rapports ont depuis suggéré qu'un nombre important d'insurgés avaient été sommairement exécutés après leur reddition. Cela a mené à des poursuites civiles contre les officiers militaires pour leur implication dans la mort des militants. En 2001, le bureau du procureur général du Pérou a pris en compte les accusations et des audiences ont été ordonnées. (fr)
- Krisis penyanderaan kedutaan besar Jepang bermula pada tanggal 17 Desember 1996 di Lima, Peru, ketika 14 anggota (MRTA) menyandera ratusan diplomat, pejabat pemerintah, pejabat militer, dan yang sedang menghadiri pesta di kediaman resmi Duta Besar Jepang untuk Peru, , dalam rangka ulang tahun ke-63 Kaisar Akihito. Meski penyanderaan terjadi di di kawasan elit , media memakai istilah "kedutaan besar Jepang" dan istilah ini bertahan sampai sekarang. Sandera perempuan asing dibebaskan pada malam pertama usai baku tembak pertama. Sebagian besar warga asing dibebaskan setelah menerima ancaman pembunuhan selama 5 hari. Sandera yang tersisa dibebaskan 126 hari kemudian pada tanggal 22 April 1997 melalui . Satu sandera, dua anggota komando, dan semua militan MRTA tewas. Operasi ini dinilai sukses oleh masyarakat Peru dan disorot media internasional. Presiden Alberto Fujimori dipuji atas operasi penyelamatan tersebut. Sejumlah pihak melaporkan bahwa beberapa pemberontak langsung dieksekusi setelah menyerah. Diplomat Jepang, Hidetaka Ogura, mengaku bahwa tiga pemberontak disiksa. Dua anggota komando bersaksi bahwa mereka sempat melihat Eduardo “Tito” Cruz dalam keadaan hidup dan ditahan, kemudian menemukan jasadnya dengan luka tembak di leher di halaman belakang. Atas temuan ini, keluarga militan mengajukan gugatan hukum terhadap petinggi militer Peru. Jaksa Umum Peru memerintahkan sidang dengar pendapat pada tahun 2005. Semua tuduhan dicabut usai peninjauan kembali oleh militer sekaligus tekanan besar dari masyarakat yang membela pasukan komando. Penyelidikan lebih lanjut dilimpahkan ke Pengadilan Hak Asasi Manusia Antar-Amerika. Pada tahun 2015, pengadilan memutuskan bahwa Cruz adalah korban pembunuhan tanpa proses hukum (ekstrayudisial) dan pemerintah Peru melanggar hukum internasional. Pengadilan juga mengakui Victor Peceros (25 tahun) dan Herma Melendez (17 tahun) sebagai korban yang hak asasinya dirampas pemerintah. (in)
- 在ペルー日本大使公邸占拠事件（ざいペルーにほんたいしこうていせんきょじけん）は、1996年（平成8年）12月17日（現地時間）に、ペルーの首都リマで起きたテロリストによる駐ペルー日本国大使公邸襲撃および占拠事件。翌1997年（平成9年）4月22日にペルー警察が突入し人質解放されるまで、4か月以上かかった。在ペルー日本大使公邸人質事件ともいう。 (ja)
- La crisi degli ostaggi dell'ambasciata giapponese iniziò il 17 dicembre 1996 a Lima, in Perù. Alcuni membri del Movimento Rivoluzionario Tupac Amaru (MRTA) presero in ostaggio centinaia di diplomatici di alto livello, funzionari governativi militari e dirigenti d'azienda che partecipavano a una festa presso la residenza ufficiale dell'ambasciatore del Giappone in Perù, Morihisha Aoki, in celebrazione del 63º compleanno dell'imperatore Akihito. Anche se il sequestro ebbe luogo nella residenza degli ambasciatori, nel quartiere di San Isidro, e non nell'edificio dell'ambasciata giapponese, i media lo definirono nei propri titoli "crisi dell'ambasciata giapponese" (in inglese Japanese embassy hostage crisis), ed è così che è convenzionalmente conosciuta. (it)
- Kryzys zakładników – opanowanie budynku Ambasady Japonii (właśc. rezydencji ambasadora) w Peru i uwięzienie w niej grupy dyplomatów japońskich oraz peruwiańskiego ministra spraw zagranicznych przez członków Ruchu Rewolucyjnego im. Tupaca Amaru, do jakiego doszło 16 grudnia 1996. 22 kwietnia 1997 część zakładników, która nie została wcześniej zwolniona, została odbita z rąk porywaczy w czasie przeprowadzonej przez oddziały antyterrorystyczne . Wszyscy porywacze – 14 osób – zginęli w czasie tejże operacji, życie stracił również jeden z zakładników. 17 grudnia 1996, w czasie przyjęcia w Ambasadzie Japonii w Limie z okazji rocznicy urodzin cesarza Akihito, budynek placówki dyplomatycznej został opanowany przez uzbrojonych członków terrorystycznej partyzantki radykalnie lewicowej, Ruchu Rewolucyjnego im. Tupaca Amaru (MRTA). W ataku wziął udział przywódca Ruchu Nestor Cerpa Cartolini. Napastnicy po przejęciu kontroli nad obiektem wzięli jako zakładników 400 osób, z czego większość została szybko zwolniona. Nadal przetrzymywano m.in. ministra spraw zagranicznych Peru , ambasadora Japonii oraz 23 inne osoby narodowości japońskiej. Byli wśród nich członkowie rodziny prezydenta Peru Alberto Fujimoriego, z czego nie zdawali sobie sprawy zamachowcy. Ich głównym celem był on sam. Członkowie MRTA zażądali zwolnienia z więzień 440 partyzantów również należących do tej organizacji. W czasie trwania kryzysu rząd Fujimoriego w ograniczonym stopniu kontaktował się z mediami. Ponadto przekazywane przez nie informacje były często zmanipulowane, na co zdaniem Piotra Łacińskiego, mogły mieć wpływ peruwiańskie służby specjalne. Podawano m.in. niepotwierdzone następnie doniesienia o stosowaniu tortur wobec zakładników, budując tym samym społeczne poparcie dla planowanej akcji siłowego odbicia uwięzionych. Władze Japonii naciskały na rząd Peru, aby dla bezpieczeństwa zakładników rozwiązał kryzys drogą pokojową. Z kolei za akcją wojskową opowiadały się siły zbrojne Peru, dla których jej sukces byłby środkiem odzyskania wiarygodności. Armia była również przeciwna wszelkim ustępstwom wobec MRTA; fujimorizm zakładał bezwzględne zwalczanie partyzantek lewicowych. Mimo to, na przełomie stycznia i lutego 1997, Alberto Fujimori podpisał porozumienie z japońskim premierem Ryūtarō Hashimoto, zakładające pokojowe rozwiązanie kryzysu. 11 lutego rząd Peru rozpoczął negocjacje z MRTA; mediację z porywaczami prowadzili m.in. członkowie Międzynarodowego Czerwonego Krzyża. Do przerwania rozmów doszło 6 marca, gdy terroryści zorientowali się, że pod budynkiem jest wykopywany tunel, co mogło świadczyć o planowaniu akcji zbrojnej. Rząd japoński naciskał jednak na prezydenta, by ten na nowo podjął mediację. Analogiczne rozwiązanie sugerował Kościół katolicki w Peru. Wobec faktu, iż przedłużanie się kryzysu przekładało się na spadek poparcia dla Fujimoriego i jego rządu, najbliżsi współpracownicy prezydenta – Vladimiro Montesinos i – postanowili użyć siły. Po dwutygodniowych przygotowaniach do akcji zbrojnej, 22 kwietnia 1997, w czasie szturmu na ambasadę oddziałów antyterrorystycznych, zakładnicy zostali uwolnieni. Zginął jeden z nich, sędzia Sądu Najwyższego . W toku operacji zabitych zostało wszystkich czternastu porywaczy, według oficjalnej wersji przedstawionej przez rząd – wszyscy w walce z antyterrorystami. Większość członków MRTA poniosła śmierć w momencie eksplozji ładunków wybuchowych umieszczonych w tunelu pod terenem ambasady. Pojawiły się jednak informacje, iż niektórzy z nich zostali zastrzeleni po poddaniu się. Komisja Prawdy i Pojednania, po przeprowadzeniu ekshumacji i badania zwłok oraz po wysłuchaniu zeznań świadków bez wątpliwości potwierdziła tę wersję wydarzeń w stosunku do jednego z napastników – Eduarda Nicolása Cruza Sáncheza, który został zabity po tym, gdy poddał się i złożył broń. Zdaniem Komisji nie można również wykluczyć analogicznych okoliczności śmierci dwóch kolejnych członków MRTA. Sukces operacji w ambasadzie japońskiej przełożył się na czasowy wzrost popularności Alberto Fujimoriego i jego współpracowników. (pl)
- Захват посольства Японии (исп. Toma de la residencia del embajador de Japón en Lima, яп. 在ペルー日本大使公邸占拠事件 Zai perū Nihon taishi kōtei senkyo jiken) — террористический акт Революционного движения им. Тупака Амару (РДТА), совершённый 17 декабря 1996 года в столице Перу Лиме, когда 14 членов РДТА взяли в заложники сотни высокопоставленных дипломатов, правительственных и военных чиновников и бизнесменов, которые присутствовали на званном вечере в официальной резиденции посла Японии в Перу Морихиса Аоки на праздновании 63-й годовщины со дня рождения императора Акихито. Хотя, строго говоря, кризис произошёл в резиденции послов в престижном районе Сан-Исидро, а не в самом посольстве, средства массовой информации и другие называют его захватом заложников в японском посольстве, и именно так он общеизвестен. Всего было захвачено 490 человек (40 дипломатов из 26 стран, многие министры, брат действующего президента Перу Альберто Фухимори и других), находившихся в посольстве по случаю праздника. Террористы потребовали освобождения заключённых руководителей организации и 400 соратников, выдвинули требования политико-экономического характера. Вскоре были отпущены женщины и дети; на десятый день в посольстве остались 103 заложника, к 22 апреля 1997 года — 72 заложника. Иностранные женщины-заложницы были освобождены в первую ночь после первоначальной перестрелки и нескольких часов в Перу, а большинство остальных иностранцев — спустя 5 дней постоянных угроз убийством. После нахождения в заложниках на протяжении 126 дней оставшиеся высокопоставленные лица были освобождены 22 апреля 1997 года в результате , в ходе которого один заложник, два коммандос и все боевики РДТА были убиты. Операция была воспринята большинством перуанцев как большой успех, и она привлекла внимание средств массовой информации во всём мире. Президент Альберто Фухимори первоначально получил большой кредит доверия за спасение жизни заложников. Позже появились сообщения, в которых утверждалось, что несколько повстанцев были казнены после освобождения посольства. Японский дипломат Хидетака Огура показал, что трое повстанцев подвергались пыткам. Двое из коммандос утверждали, что видели Эдуардо «Тито» Круза живым и в заключении, прежде чем его нашли с пулевой раной в шее на заднем дворе. Эти выводы вызвали гражданские иски против военнослужащих со стороны родственников погибших боевиков. В 2005 году Генеральная прокуратура в Перу разрешила предъявить обвинения и провести слушания. После массовых протестов в защиту коммандос и после военного судебного надзора все обвинения были сняты. Однако дальнейшие расследования были переданы в Межамериканский суд по правам человека, который в 2015 году постановил, что Крус стал жертвой внесудебного убийства и что перуанское правительство нарушило международное право, лишив Круса жизни без должного процесса. Суд также пришёл к выводу, что были нарушены права двух других боевиков — 25-летнего Виктора Пекерос и 17-летнего Эрмы Мелендес. (ru)
- 1996年12月17日，在日本驻秘鲁大使馆内（位于秘鲁首都利马），14名(Túpac Amaru Revolutionary Movement，简称MRTA)成员挟持了正在大使官邸参加明仁天皇诞辰63周年庆祝活动的日本大使等数百名高级外交官、政府和军方官员以及企业高管。这一事件被称为“日本大使馆人质危机”（Japanese embassy hostage crisis）。 之後，該組織武裝人員多次要求釋放460名被關在監牢裡的戰友作為人質交換條件。秘鲁总统阿尔韦托·藤森虽然同意同恐怖分子进行谈判，但他的态度一直强硬，一再表示不向恐怖分子妥协，坚决反对释放该组织被关押的460名罪犯的条件。雙方僵持數月之久，恐怖分子先後釋放了300餘名人質，但秘魯政府始終沒有讓步。 1997年4月22日当地时间15点27分（格林尼治时间20点27分），秘鲁总统藤森在大使馆附近的一所住宅内亲自指挥了代号为“查文德萬塔爾”（秘魯印加帝國之前著名文化時代的名字）的行动，约200多名秘鲁武装部队和特种警察部队人员突袭了日本大使官邸，解救了被恐怖分子扣押的72名人质。这次行动历时38分钟。在战斗中，恐怖分子全部被击毙，有一名人质死亡，几名军人伤亡，其余人质全部获得解救，从而结束了持续了126天的人质危机。 这次人质危机是继1979年美国驻伊朗大使馆被占领后的第二次长时间对峙和人质数量众多的事件。伊朗使馆事件中有52名人质，持续时间长达444天。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- أزمة الرهائن في السفارة اليابانية (باليابانية: 在ペルー日本大使公邸占拠事件) (بالإسبانية: Toma de la residencia del embajador de Japón en Lima) ، كانوا مسلحين من منظمة مارتا المسلحة قامت باحتجاز الرهائن في تاريخ 17 ديسمبر عام 1996م، وذلك في مدينة ليما في بيرو، وكانت مدة احتجاز الرهائن 126 يوماً، وكانوا أكثرهم من الدبلوماسيين، وكان عدد المسلحين نحو 14 رجلاً، وكانت النتيجة بين الجيش البيروفي وبين المسلحين، مقتل بعض الرهائن وقتل جميع المسلحين ومقتل قائدا الجيش البيروفي وجندي وحيد. (ar)
- 在ペルー日本大使公邸占拠事件（ざいペルーにほんたいしこうていせんきょじけん）は、1996年（平成8年）12月17日（現地時間）に、ペルーの首都リマで起きたテロリストによる駐ペルー日本国大使公邸襲撃および占拠事件。翌1997年（平成9年）4月22日にペルー警察が突入し人質解放されるまで、4か月以上かかった。在ペルー日本大使公邸人質事件ともいう。 (ja)
- Die Geiselnahme in der japanischen Botschaft in Lima 1996 war eine Aktion des Movimiento Revolucionario Túpac Amaru (MRTA) Commando Edgar Sanchez. Am 17. Dezember 1996 besetzten MRTA-Kämpfer während eines Diplomatenempfanges das Wohngebäude des japanischen Botschafters und hielten rund 120 Diplomaten, peruanische Politiker, Offiziere, Geschäftsleute und weitere Prominente als Geiseln fest. Die MRTA verlangte vom damaligen Präsidenten Alberto Fujimori zunächst die Freilassung aller inhaftierten Túpac Amaru-Mitglieder, insbesondere des MRTA-Chefs Víctor Polay und seines Vize Peter Cárdenas Schulte, später einen Dialog über die sozialen Zustände in Peru und Haftverbesserungen für ihre Gefangenen. Am 22. April 1997 stürmte ein Kommando der peruanischen Armee die Villa und beendete die Besetzun (de)
- The Japanese embassy hostage crisis (Spanish: Toma de la residencia del embajador de Japón en Lima, Japanese: 在ペルー日本大使公邸占拠事件, romanized: Zai Perū Nihon taishi kōtei senkyo jiken) began on 17 December 1996 in Lima, Peru, when 14 members of the Túpac Amaru Revolutionary Movement (MRTA) took hostage hundreds of high-level diplomats, government and military officials and business executives. They were attending a party at the official residence of the Japanese ambassador to Peru, , in celebration of Emperor Akihito's 63rd birthday. Although the crisis took place at the ambassadorial residence in San Isidro rather than at the embassy proper, it is often referred to as the "Japanese embassy" hostage crisis. (en)
- La toma de la residencia del embajador japonés en Lima fue un secuestro masivo que comenzó el 17 de diciembre de 1996 en San Isidro, Lima, Perú, cuando 14 miembros de la organización terrorista peruana Movimiento Revolucionario Túpac Amaru (MRTA) tomaron como rehenes a cientos de diplomáticos, oficiales del gobierno, militares de alto rango y empresarios que asistían a una celebración con ocasión del 63º aniversario del nacimiento del Emperador de Japón Akihito organizada en la residencia oficial del embajador de Japón en el Perú, . (es)
- La crise des otages de l'ambassade japonaise débuta le 17 décembre 1996 à Lima lorsque 14 terroristes membres du Mouvement révolutionnaire Tupac Amaru (MRTA) prirent en otage près de 700 diplomates, hauts fonctionnaires, officiers militaires et hommes d'affaires qui participaient à une soirée à la résidence de l'ambassadeur du Japon au Pérou, (ja), en célébration du 63e anniversaire de l’empereur Akihito. Bien que la prise d'otage se déroula dans la résidence officielle de l'ambassadeur, les médias en référèrent comme la crise d'otage de « l'ambassade du Japon » et c'est ainsi que celle-ci est officiellement connue. (fr)
- Krisis penyanderaan kedutaan besar Jepang bermula pada tanggal 17 Desember 1996 di Lima, Peru, ketika 14 anggota (MRTA) menyandera ratusan diplomat, pejabat pemerintah, pejabat militer, dan yang sedang menghadiri pesta di kediaman resmi Duta Besar Jepang untuk Peru, , dalam rangka ulang tahun ke-63 Kaisar Akihito. Meski penyanderaan terjadi di di kawasan elit , media memakai istilah "kedutaan besar Jepang" dan istilah ini bertahan sampai sekarang. (in)
- La crisi degli ostaggi dell'ambasciata giapponese iniziò il 17 dicembre 1996 a Lima, in Perù. Alcuni membri del Movimento Rivoluzionario Tupac Amaru (MRTA) presero in ostaggio centinaia di diplomatici di alto livello, funzionari governativi militari e dirigenti d'azienda che partecipavano a una festa presso la residenza ufficiale dell'ambasciatore del Giappone in Perù, Morihisha Aoki, in celebrazione del 63º compleanno dell'imperatore Akihito. (it)
- Kryzys zakładników – opanowanie budynku Ambasady Japonii (właśc. rezydencji ambasadora) w Peru i uwięzienie w niej grupy dyplomatów japońskich oraz peruwiańskiego ministra spraw zagranicznych przez członków Ruchu Rewolucyjnego im. Tupaca Amaru, do jakiego doszło 16 grudnia 1996. 22 kwietnia 1997 część zakładników, która nie została wcześniej zwolniona, została odbita z rąk porywaczy w czasie przeprowadzonej przez oddziały antyterrorystyczne . Wszyscy porywacze – 14 osób – zginęli w czasie tejże operacji, życie stracił również jeden z zakładników. (pl)
- Захват посольства Японии (исп. Toma de la residencia del embajador de Japón en Lima, яп. 在ペルー日本大使公邸占拠事件 Zai perū Nihon taishi kōtei senkyo jiken) — террористический акт Революционного движения им. Тупака Амару (РДТА), совершённый 17 декабря 1996 года в столице Перу Лиме, когда 14 членов РДТА взяли в заложники сотни высокопоставленных дипломатов, правительственных и военных чиновников и бизнесменов, которые присутствовали на званном вечере в официальной резиденции посла Японии в Перу Морихиса Аоки на праздновании 63-й годовщины со дня рождения императора Акихито. Хотя, строго говоря, кризис произошёл в резиденции послов в престижном районе Сан-Исидро, а не в самом посольстве, средства массовой информации и другие называют его захватом заложников в японском посольстве, и именно так он общеиз (ru)
- 1996年12月17日，在日本驻秘鲁大使馆内（位于秘鲁首都利马），14名(Túpac Amaru Revolutionary Movement，简称MRTA)成员挟持了正在大使官邸参加明仁天皇诞辰63周年庆祝活动的日本大使等数百名高级外交官、政府和军方官员以及企业高管。这一事件被称为“日本大使馆人质危机”（Japanese embassy hostage crisis）。 之後，該組織武裝人員多次要求釋放460名被關在監牢裡的戰友作為人質交換條件。秘鲁总统阿尔韦托·藤森虽然同意同恐怖分子进行谈判，但他的态度一直强硬，一再表示不向恐怖分子妥协，坚决反对释放该组织被关押的460名罪犯的条件。雙方僵持數月之久，恐怖分子先後釋放了300餘名人質，但秘魯政府始終沒有讓步。 1997年4月22日当地时间15点27分（格林尼治时间20点27分），秘鲁总统藤森在大使馆附近的一所住宅内亲自指挥了代号为“查文德萬塔爾”（秘魯印加帝國之前著名文化時代的名字）的行动，约200多名秘鲁武装部队和特种警察部队人员突袭了日本大使官邸，解救了被恐怖分子扣押的72名人质。这次行动历时38分钟。在战斗中，恐怖分子全部被击毙，有一名人质死亡，几名军人伤亡，其余人质全部获得解救，从而结束了持续了126天的人质危机。 (zh)
|
