| dbo:abstract
|
- نقد الدين هو انتقاد صحة الدين أو مفهومه أو أفكاره. يعود تاريخ نقد الدين على أقل تقدير إلى القرن الخامس قبل الميلاد في اليونان القديمة، وخاصةً من قبل الفيلسوف السفطسائي دياغوراس من ميلوس. ومن الأمثلة في روما القديمة، كانت قصيدة الفيلسوف والشاعر الروماني لوكريتيوس «في طبيعة الأشياء» المعروفة منذ القرن الأول قبل الميلاد. يعزز كل تفرد ديني في العالم (وكذلك كل رؤية كونية متفردة للعالم) مطالب حقيقية تفردية أو حصرية لدين معين؛ ما سيُشوه حتمًا المطالب الحقيقية للأديان الأخرى. وهكذا تُصبح بعض الانتقادات الدينية انتقادات لجانب واحد أو أكثر من جوانب تقليد ديني معين. قد يصف نقاد الدين بشكل عام الدين بواحد أو أكثر مما يلي: بأنه دين قديم ومهجور أو مضر بالفرد أو مضر بالمجتمع أو أنه يُشكل عائقًا أمام تقدم العلم وأنه مصدر لأفعال وعادات غير أخلاقية وأنه أداة سياسية تسعى للسيطرة الاجتماعية. (ar)
- Religionskritik stellt Religiosität und Religionen, ihre Glaubensaussagen, Konzepte, Institutionen und Erscheinungsformen rational beziehungsweise moralisch-ethisch in Frage. Sie begleitet die Religionen durch ihre ganze Geschichte. (de)
- La Kritiko al la religio estas la parto en la filozofio kiu analizas la fenomenon religio el kritika vidpunkto. Ĉi tiu fako estas tre malnova kaj ĝiaj spuroj estas troveblaj en la unua jarcento antaŭ la kristana erao ĝis la nuntempo per la alveno de la tiel nomata nova ateismo. El ĝenerala perspektivo, la religia kritiko konsideras la religiojn kiel nekonvenaĵojn por la unuopuloj kaj la socioj kaj la disvastigantoj de neracieco. Tamen, la kritiko al la religio povas alpreni malsamajn ideologiojn kaj poziciojn kaj eĉ povas aperi ene de iu religio mem kiel reguliganto de ties praktiko. La plejmulto el la religioj estiĝis en epokoj kiam la konceptoj pri la vivo, la scioj pri la funkciado de la homa organismo, la naturo, la steloj kaj la planedoj estis tre baza kaj kelkfoje tre misa kaj apenaŭ komprenataj. La religiaj sistemoj intencis ekspliki la homajn emon kaj la nekonaĵojn antaŭ la universo pere de dramaj rakontoj pri la funkciado de la mondo kaj pri la reguloj kiujn la homaro devus sekvi por garantii la harmonion kun la kosmo. Tiaj rakontoj estis celataj por doni sencon kaj rilaton kun la naturaj fortoj. Tiel ĉi, ili ludis gravan rolon en la antikvaj civilizoj. Ekzemple, la ideo kiun multaj religioj havas pri la sunaj kaj lunaj eklipsoj kaj la apero de kometoj tute malsamas de la scienca ekspliko en la nuntempo kaj igas tiajn iamajn rakontojn tute absurdaj kaj neraciaj. La sciencisto pri sistemoj John McCarthy konkludis: "Ni ne bezonas la hipotezon pri Dio, ĉar la scienco sukcesis kaj la scienco estas la plej bona alproksimiĝo por solvi la ankoraŭ restantajn misterojn". Multaj kritikuloj nuntempaj ne komprenas la kialojn pro kiuj multaj homoj daŭre kredas je la iamaj eksplikoj pri la mondo, kiel ekzemple la astrologio. Ĉi tio havas negativajn efektojn super la valoroj sociaj kaj etikaj de la modernaj kulturoj. Laŭ Karlo Markso, la religio estas ilo uzata de la regantaj klasoj, kiuj povas mildigi la suferon de la homamasoj pere de la eksperimentado de religiaj emocioj. (eo)
- Criticism of religion involves criticism of the validity, concept, or ideas of religion. Historical records of criticism of religion go back to at least 5th century BCE in ancient Greece, in Athens specifically, with Diagoras "the Atheist" of Melos. In ancient Rome, an early known example is Lucretius' De rerum natura from the 1st century BCE. Every exclusive religion on Earth (as well as every exclusive world view) that promotes exclusive truth-claims necessarily denigrates the truth-claims of other religions. Thus, some criticisms of religion become criticisms of one or more aspects of a specific religious tradition. Critics of religion in general may view religion as one or more of: outdated, harmful to the individual, harmful to society, an impediment to the progress of science or humanity, a source of immoral acts or customs, a political tool for social control. (en)
- La crítica a la religión es la parte de la filosofía que analiza el tema de la religión desde un punto de vista crítico.. Esta disciplina en realidad es antigua y puede ser trazada desde el primer siglo anterior a la era cristiana hasta la actualidad con el advenimiento del denominado nuevo ateísmo. Desde una perspectiva general, la crítica religiosa considera a las religiones como inconvenientes para los individuos y sociedades y promotoras de la irracionalidad. Sin embargo, la crítica religiosa puede asumir diferentes ideologías y posiciones y puede darse incluso dentro de una misma religión como reguladora de su praxis. (es)
- Kritik agama adalah kritik terhadap konsep, doktrin, validitas, dan/atau praktik agama, termasuk implikasi politik dan sosial yang terkait. Kritik agama memiliki sejarah yang panjang. Sejarah kritik agama tercatat setidaknya dari abad ke-5 SM di Yunani kuno yang diawali oleh , sang ateis dari Melos, dan pada abad ke-1 SM di Roma kuno dengan De Rerum Natura oleh . Kritik agama terus berlanjut hingga sekarang ini dengan munculnya Ateisme Baru, yang diwakili oleh penulis dan wartawan seperti Richard Dawkins, Daniel Dennett, , dan Christopher Hitchens. Kritik agama juga telah digunakan oleh kritikus sastra, Harold Bloom, untuk menggambarkan tata-cara diskusi agama yang sekuler tetapi tidak bersifat anti-agama. Kritik agama merupakan suatu hal yang rumit karena terdapat beragam definisi dan konsep agama dalam budaya dan bahasa yang berbeda. Dengan adanya beragam kategori agama seperti monoteisme, politeisme, panteisme, nonteisme, dan agama tertentu yang beragam seperti Kristen, Yahudi, Islam, Taoisme, Buddhisme, dan banyak lainnya; tidak selalu jelas kepada siapa kritik ditujukan atau sampai sejauh mana kritik berlaku untuk agama-agama lain. (in)
- La critique de la religion, qui peut émaner tant de la religion elle-même que de milieux sécularisés, remonte à l'Antiquité. Dans l'Antiquité des voix se sont élevées contre la religion, notamment dans l'épicurisme . En effet beaucoup de religions prétendent détenir la vérité, or les vérités religieuses diffèrent d'une religion à l'autre. Ces antagonismes ont donné lieu à des guerres violentes telles que les Guerres de religion (France). Signalons aussi les conflits iconoclastes qui ont rythmé les différents courants religieux monothéistes. À la fin du Moyen Âge certains critiques sont sortis du cadre théologique. Au XVIIe siècle puis au XVIIIe siècle, l'idée de l'athéisme et des critiques frontales du clergé commencèrent à se développer, notamment sous l'influence des Lumières. Elle se poursuit au XIXe siècle, par le développement des sciences et de la philosophie qui remettent en cause le bien-fondé de la métaphysique et la recherche d'une cause première. En parallèle des critiques littéraires, philosophiques ou scientifiques, des mouvements politiques se sont opposés au poids des Églises et du clergé pour la société prenant parfois des formes virulentes d'anticléricalisme. Notons que la science ne critique pas directement les divinités car elles lui sont inaccessibles ; mais remet en cause les explications religieuses de leurs manifestations aux hommes. (fr)
- L'esposizione e affermazione di critiche alla religione comprende la critica delle credenze, delle superstizioni, delle verità, dei dogmi e delle pratiche religiose, comprese le sue implicazioni politico-sociali. Le prime registrazioni storiche di critiche rivolte alla religione in Occidente risalgono almeno al V secolo a.C. nell'antica Grecia con il filosofo Diagora di Milo (465–410 a.C.), sofista esponente dell'ateismo dichiarato. Nell'antica Roma uno dei massimi esempi di critica alla religione fu l'epicureo Lucrezio nel suo De Rerum Natura (I secolo a.C.). La critica della religione è complicata dal fatto che esistono più definizioni e concetti di religione in diverse culture e lingue. Con l'esistenza di diverse categorie di religione come il monoteismo, il politeismo, il panteismo, le religioni non-teistiche e diverse religioni specifiche come il cristianesimo, l'ebraismo, l'islam, il taoismo, il buddhismo e molte altre, non è sempre chiaro verso chi o cosa la critica sia rivolta o in che misura sia applicabile ad altre religioni. Ogni religione che promuove i propri dogmi come verità assolute, necessarie ed immutabili, necessariamente considera falsi i dogmi delle altre religioni quando essi sono incompatibili con i propri. I critici della religione generalmente considerano spesso la religione come un istituto oramai obsoleto, inconsistente dal punto di vista teorico, dannoso per l'individuo, dannoso per le società e l'umanità, un ostacolo al progresso della scienza, fonte di atti o costumi incompatibili con il moderno spirito morale dei tempi, ed infine nella sua qualità di strumento politico di controllo sociale. (it)
- Krytyka religii – obejmuje zarówno krytykę pojęcia religii, praktyk religijnych, idei propagowanych przez religie oraz konsekwencji tychże idei. Należy zaznaczyć, że nie cała krytyka odnosi się do wszystkich religii. (pl)
- Crítica à religião é a crítica do conceito, validade, práticas e consequências políticas e sociais da religião. A crítica religiosa tem uma longa história, desde o Século V antes da era comum, na Grécia Antiga, com Diágoras, e prossegue até os dias atuais com o advento do novo ateísmo. A religião tem sido apontada pelos críticos como prejudicial para o indivíduo e para a sociedade, além de promover a irracionalidade e encorajar o terrorismo. Qualquer religião que alegue a posse exclusiva da Verdade necessariamente denigre as outras religiões. Os críticos da religião em geral consideram a religião como antiquada, prejudicial ao indivíduo, prejudicial à sociedade, um impedimento ao progresso da ciência, uma fonte de atos ou costumes imorais e uma ferramenta política para o controle social. (pt)
- Religionskritik innefattar kritik av fenomenet religion, utövandet av religion samt konsekvenserna av religion för mänskligheten. Ordet religion används inte här för att beteckna någon enskild religion, utan som ett samlingsnamn. Mycket av den västerländska kritiken av religion fokuserar på de abrahamitiska religionerna, i synnerhet kristendomen, med en ökande uppmärksamhet på islam. Inte all kritik är giltig om alla religioner; kritik av Guds existens är exempelvis inte relevant vad gäller buddhism. Den här artikeln går igenom religionskritik från olika källor. Varje kritik riktas vanligtvis mot en särskild aspekt av en särskild religion vid en särskild historisk tidpunkt, och man bör vara försiktig för att generalisera från en till alla religioner. För definition av begreppet religion, se artikeln om religion. (sv)
- Критика релігії — це критика концепцій, доктрин, практик релігії, в тому числі пов'язаних з ними політичних і соціальних наслідків. Критика релігії має довгу історію, починаючи з першого століття до н. е. в Стародавньому Римі і Тіта Лукреція Кара і продовжуючи до теперішнього часу з приходом Нового атеїзму, поданого такими авторами, як Сем Харріс, Деніел Деннет, Річард Докінз, Крістофер Хітченс і Віктор Стенджер. У XIX столітті критика релігії перейшла на новий етап з виходом праці Чарльза Дарвіна «Про походження видів». Послідовники розвинули його ідеї, презентуючи еволюцію як спростування божественної участі у творенні та історії людства. Ґрунтуючись на припущеннях Дарвіна і працях , Маркс продовжив критику релігії з позицій філософського матеріалізму. Критики релігії (Лео Таксіль, О. М. Ярославський) стверджують, що теїстичні релігії та їх не богонатхненні, а створені звичайними людьми з метою вирішення соціальних, біологічних і політичних проблем. І порівнюють позитивні аспекти релігійних вірувань (душевна розрада, організація суспільства, заохочення чистоти вдач) з їх негативними сторонами (марновірство, фанатизм). Деякі критики вважають релігійні вірування застарілою формою свідомості, що приносить шкоду для психологічного і фізичного стану особистості (обрізання, «промивання мізків» дітям, надія на за допомогою релігійної віри замість своєчасного звернення до лікарів ), а також шкідливою для суспільства (релігійні війни, тероризм, нераціональне використання ресурсів, дискримінація гомосексуалів і жінок, стримування розвитку науки). Російський християнський філософ, письменник і публіцист ХХ століття І. О. Ільїн у своїй праці «Аксіоми релігійного досвіду» про релігійну гетерономію пише: Людині буває справжнім полегшенням віддати свою «свободу» і набути почуття «вірної» «спасенності». З цього явища масової психології розумні і властолюбні люди давно вже зробили висновок: «релігійна автономія взагалі людям не під силу; вони позбавлені духовного зору і покликані до церковної покірності». ...Відмова від релігійної самодіяльності є відмова від духу релігії. Однак справжня релігійна віра — духовна і покоїться на вільному і цілісному прийнятті змісту віри. Предметом критики можуть бути також поведінкові норми (суперечка про співвідношення релігії і моралі), з тих чи інших причин не прийняті у світському суспільстві. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Religionskritik stellt Religiosität und Religionen, ihre Glaubensaussagen, Konzepte, Institutionen und Erscheinungsformen rational beziehungsweise moralisch-ethisch in Frage. Sie begleitet die Religionen durch ihre ganze Geschichte. (de)
- La crítica a la religión es la parte de la filosofía que analiza el tema de la religión desde un punto de vista crítico.. Esta disciplina en realidad es antigua y puede ser trazada desde el primer siglo anterior a la era cristiana hasta la actualidad con el advenimiento del denominado nuevo ateísmo. Desde una perspectiva general, la crítica religiosa considera a las religiones como inconvenientes para los individuos y sociedades y promotoras de la irracionalidad. Sin embargo, la crítica religiosa puede asumir diferentes ideologías y posiciones y puede darse incluso dentro de una misma religión como reguladora de su praxis. (es)
- Krytyka religii – obejmuje zarówno krytykę pojęcia religii, praktyk religijnych, idei propagowanych przez religie oraz konsekwencji tychże idei. Należy zaznaczyć, że nie cała krytyka odnosi się do wszystkich religii. (pl)
- نقد الدين هو انتقاد صحة الدين أو مفهومه أو أفكاره. يعود تاريخ نقد الدين على أقل تقدير إلى القرن الخامس قبل الميلاد في اليونان القديمة، وخاصةً من قبل الفيلسوف السفطسائي دياغوراس من ميلوس. ومن الأمثلة في روما القديمة، كانت قصيدة الفيلسوف والشاعر الروماني لوكريتيوس «في طبيعة الأشياء» المعروفة منذ القرن الأول قبل الميلاد. يعزز كل تفرد ديني في العالم (وكذلك كل رؤية كونية متفردة للعالم) مطالب حقيقية تفردية أو حصرية لدين معين؛ ما سيُشوه حتمًا المطالب الحقيقية للأديان الأخرى. وهكذا تُصبح بعض الانتقادات الدينية انتقادات لجانب واحد أو أكثر من جوانب تقليد ديني معين. (ar)
- La Kritiko al la religio estas la parto en la filozofio kiu analizas la fenomenon religio el kritika vidpunkto. Ĉi tiu fako estas tre malnova kaj ĝiaj spuroj estas troveblaj en la unua jarcento antaŭ la kristana erao ĝis la nuntempo per la alveno de la tiel nomata nova ateismo. El ĝenerala perspektivo, la religia kritiko konsideras la religiojn kiel nekonvenaĵojn por la unuopuloj kaj la socioj kaj la disvastigantoj de neracieco. Tamen, la kritiko al la religio povas alpreni malsamajn ideologiojn kaj poziciojn kaj eĉ povas aperi ene de iu religio mem kiel reguliganto de ties praktiko. (eo)
- Criticism of religion involves criticism of the validity, concept, or ideas of religion. Historical records of criticism of religion go back to at least 5th century BCE in ancient Greece, in Athens specifically, with Diagoras "the Atheist" of Melos. In ancient Rome, an early known example is Lucretius' De rerum natura from the 1st century BCE. Critics of religion in general may view religion as one or more of: outdated, harmful to the individual, harmful to society, an impediment to the progress of science or humanity, a source of immoral acts or customs, a political tool for social control. (en)
- Kritik agama adalah kritik terhadap konsep, doktrin, validitas, dan/atau praktik agama, termasuk implikasi politik dan sosial yang terkait. Kritik agama memiliki sejarah yang panjang. Sejarah kritik agama tercatat setidaknya dari abad ke-5 SM di Yunani kuno yang diawali oleh , sang ateis dari Melos, dan pada abad ke-1 SM di Roma kuno dengan De Rerum Natura oleh . Kritik agama terus berlanjut hingga sekarang ini dengan munculnya Ateisme Baru, yang diwakili oleh penulis dan wartawan seperti Richard Dawkins, Daniel Dennett, , dan Christopher Hitchens. Kritik agama juga telah digunakan oleh kritikus sastra, Harold Bloom, untuk menggambarkan tata-cara diskusi agama yang sekuler tetapi tidak bersifat anti-agama. Kritik agama merupakan suatu hal yang rumit karena terdapat beragam definisi dan kon (in)
- La critique de la religion, qui peut émaner tant de la religion elle-même que de milieux sécularisés, remonte à l'Antiquité. Dans l'Antiquité des voix se sont élevées contre la religion, notamment dans l'épicurisme . En effet beaucoup de religions prétendent détenir la vérité, or les vérités religieuses diffèrent d'une religion à l'autre. Ces antagonismes ont donné lieu à des guerres violentes telles que les Guerres de religion (France). Signalons aussi les conflits iconoclastes qui ont rythmé les différents courants religieux monothéistes. À la fin du Moyen Âge certains critiques sont sortis du cadre théologique. Au XVIIe siècle puis au XVIIIe siècle, l'idée de l'athéisme et des critiques frontales du clergé commencèrent à se développer, notamment sous l'influence des Lumières. E (fr)
- L'esposizione e affermazione di critiche alla religione comprende la critica delle credenze, delle superstizioni, delle verità, dei dogmi e delle pratiche religiose, comprese le sue implicazioni politico-sociali. Le prime registrazioni storiche di critiche rivolte alla religione in Occidente risalgono almeno al V secolo a.C. nell'antica Grecia con il filosofo Diagora di Milo (465–410 a.C.), sofista esponente dell'ateismo dichiarato. Nell'antica Roma uno dei massimi esempi di critica alla religione fu l'epicureo Lucrezio nel suo De Rerum Natura (I secolo a.C.). (it)
- Crítica à religião é a crítica do conceito, validade, práticas e consequências políticas e sociais da religião. A crítica religiosa tem uma longa história, desde o Século V antes da era comum, na Grécia Antiga, com Diágoras, e prossegue até os dias atuais com o advento do novo ateísmo. A religião tem sido apontada pelos críticos como prejudicial para o indivíduo e para a sociedade, além de promover a irracionalidade e encorajar o terrorismo. (pt)
- Критика релігії — це критика концепцій, доктрин, практик релігії, в тому числі пов'язаних з ними політичних і соціальних наслідків. Критика релігії має довгу історію, починаючи з першого століття до н. е. в Стародавньому Римі і Тіта Лукреція Кара і продовжуючи до теперішнього часу з приходом Нового атеїзму, поданого такими авторами, як Сем Харріс, Деніел Деннет, Річард Докінз, Крістофер Хітченс і Віктор Стенджер. Російський християнський філософ, письменник і публіцист ХХ століття І. О. Ільїн у своїй праці «Аксіоми релігійного досвіду» про релігійну гетерономію пише: (uk)
- Religionskritik innefattar kritik av fenomenet religion, utövandet av religion samt konsekvenserna av religion för mänskligheten. Ordet religion används inte här för att beteckna någon enskild religion, utan som ett samlingsnamn. Mycket av den västerländska kritiken av religion fokuserar på de abrahamitiska religionerna, i synnerhet kristendomen, med en ökande uppmärksamhet på islam. Inte all kritik är giltig om alla religioner; kritik av Guds existens är exempelvis inte relevant vad gäller buddhism. (sv)
|
