| dbo:abstract
|
- Els cilis són uns orgànuls amb formes filamentoses que trobem recobrint la membrana citoplasmàtica en un gran nombre de cèl·lules eucariotes. Són semblants a pèls molt curts que es mouen de manera coordinada per desplaçar la cèl·lula per un medi fluid. A part d'aquesta funció també serveixen per atreure aliment cap a un petit orifici que fa les funcions de "boca". Totes les cèl·lules que tenen cilis s'anomenen ciliades. L'etimologia del mot cili sembla que prové del llatí cilium en singular, cilia en plural (pestanya). Hi ha dos tipus de cilis: motors i no motors, o cilis primaris, que generalment són òrgans sensitius. En eucariotes, els cilis motors i els flagels constitueixen tots junts un grup d'orgànuls coneguts com a undulipodis. Els cilis eucariotes són estructuralment idèntics als flagels, malgrat que de vegades es puguin diferenciar per la funció i/o la llargària. (ca)
- الهدب (من اللاتينية رمش؛ الجمع هو أهداب) هو عضية موجودة في الخلايا حقيقية النواة على شكل نتوء نحيف ينطلق من جسم الخلية الأكبر بكثير. هناك نوعان من الأهداب: أهداب متحركة وغير متحركة. تسمى الأهداب غير المتحركة أيضًا الأهداب الأولية التي تعمل كعضيات حسية. تمتلك معظم أنواع خلايا الثدييات هدبًا أوليًا واحدًا غير متحرك يعمل كهوائي خلوي. تشمل الاستثناءات الخلايا العصبية الشمية التي تمتلك العديد من الأهداب غير المتحركة وخلايا العقدة البدائية العابرة، والتي تمتلك أهدابًا متحركة مفردة تُعرف باسم الأهداب العقدية، وهي ضرورية لإنشاء عدم تناسق الجسم من اليسار إلى اليمين. في حقيقيات النوى، تتشابه الأهداب والأسواط المتحركة (المعروفة معًا باسم وندوليبوديوم) من الناحية الهيكلية، على الرغم من أنه يتم التمييز أحيانًا وفقًا للوظيفة أو الطول. تنقل الأهداب الثابتة (تسمى الأهداب الأولية) إشارات من البيئة أو من الخلايا الأخرى. (ar)
- Řasinka, také brva či cilium, je buněčná struktura, která se nachází v některých eukaryotických buňkách. Má úzký vlasovitý tvar a velikost asi 5-10 mikrometrů. Směřuje ven z povrchu obrvených buněk. Některé řasinky konají pravidelný pohyb (a často umožňují pohyb buňky – ), jiné však slouží pouze jako smyslové ústrojí a nepohybují se. Řasinky jsou složené z tubulinu a jiných proteinů. Od bičíku se řasinky liší menší velikostí v poměru s buňkou a většinou i výrazně vyšším počtem. Společně se však obě struktury označují jako . Řasinky vykonávají v těle velmi důležité funkce a spojená s jejich funkcí může vést k vážným onemocněním. (cs)
- Als Zilie oder Cilium (lat. cilium ‚Wimper‘) bezeichnet man eine besondere Form des Zellfortsatzes bei Zellen von eukaryoten Organismen. Die zylindrische, 5–10 µm lange und etwa 250 nm schlanke Ausstülpung der Zellmembran enthält neben Zytoplasma ein röhrenförmiges Skelett aus Bündeln von Mikrotubuli, das sogenannte Axonem. Dieses Gerüst besteht aus neun kreisförmig angeordneten Mikrotubuli-Dubletts (9×2), in deren Mitte zwei zentrale Mikrotubuli liegen können (9×2+2) oder nicht (9×2+0). Man unterscheidet danach
* Sekundäre Zilien mit zentralen Mikrotubuli, Bauplan 9×2+2, die zumeist aktiv bewegbar, motil sind.Solche werden auch Kinozilien, Flimmerhärchen oder Wimpern genannt und mit den ähnlich aufgebauten, etwas längeren Geißeln der Eukaryonten als Undulipodien („wellenschlagende Füßchen“) zusammengefasst. Während einzelne Zellen durch Bewegungen ihrer Geißeln sich selber fortbewegen, bewegen miteinander verbundene Epithelzellen mittels ihrer Flimmerhärchen in abgestimmter Aktion beispielsweise Flüssigkeiten in den Bronchien oder ein Ei im Eileiter über die Epithelfläche.• Möglich wird die Eigenbeweglichkeit sekundärer Zilien erst durch eine Ausrüstung mit zusätzlichen Proteinen, welche die Mikrotubulipaare untereinander verbinden (Nexin-Band, Radialspeichen) und gegeneinander verschieben (Dynein-Arme). Fehlen diese, sind auch Zilien mit 9×2+2 Muster nicht motil, so etwa die Geruchsrezeptoren tragenden Zilien der Riechzellen.
* Primäre Zilien ohne zentrale Mikrotubuli, Bauplan 9×2+0, die in der Regel nur passiv bewegbar sind.Womöglich tragen alle Zellen des menschlichen Körpers je eine solche primäre Zilie, die während der embryonalen Entwicklung und bei der Differenzierung von Geweben eine wichtige Rolle spielt und als Mechano- oder Chemosensor dienen kann.• Doch schließt ein (primärer) Aufbau ohne zentral gelegene Mikrotubuli eine aktive Beweglichkeit nicht prinzipiell aus. Die nodalen Zilien – benannt nach dem embryonalen Primitivknoten (lat. nodus ‚Knoten‘), einer Bildung während der Gastrulaphase der Embryonalentwicklung von Säugern, wo dieser Zilientyp entdeckt wurde – beispielsweise sind 9×2+0 gebaut und dennoch motil. Ihre Aktivität erzeugt einen asymmetrischen periembryonalen Fluss, der zur seitendifferenten Expression von Signalproteinen (wie Nodal) führt und darüber die Lateralisierung innerer Organe bewirkt. Das Forschungsinteresse galt lange Zeit fast ausschließlich den durch ihre Beweglichkeit auffälligen Kinozilien, während man die unscheinbaren primären Zilien zwar sah, aber wenig beachtete. Seitdem sich jedoch ab etwa 2000 zeigte, dass die Entwicklung des tierischen Organismus und die Funktion vieler seiner Organe entscheidend von der Anwesenheit gesunder primärer Zilien abhängt, werden diese intensiv untersucht, beziehungsweise die als Ziliopathien damit verknüpften Erkrankungen, etwa ein Kartagener-Syndrom beim Menschen. Zilien kommen bei vielen Eukaryonten vor. Im Tierreich sind sie auf fast allen Zelltypen zu finden, bei Pflanzen allerdings selten, insbesondere nicht in Blütenpflanzen, beispielsweise aber in Palmfarnen vorhanden. Bei Fadenwürmern und Gliederfüßern werden nur primäre Zilien in einigen Nervenzellen gefunden. Einzeller wie Wimpertierchen besitzen nur sekundäre Kinozilien. (de)
- Cilio (Cilium) nomiĝas la mallonga, harsimila ĉelkreskaĵo, kiu kontraŭ al la simile konstruata sed pli longa flagelo, formas grandnombron sur la ĉelsurfaco de unuĉeluloj aŭ plurĉeluloj. Temas pri tre mallarĝa elkreskaĵo de la citoplasmo, kiu estas kovrita interne per tubforma mikrotubo,kaj kiu respondas al . La cilioj estas movemaj kaj ilia komuna, remanta movo servas
* la antaŭen-movon de ĉelo kiel ĉe aŭ multnombraj larvoj de pli malgrandaj, en akvo vivantaj bestoj,
* la alproprigon de la nutraĵeroj
* la transporton de korpetoj aŭ fluidaĵoj interne de organismo (kiel ekz. ĉe en la korpokavoj). La cilioj estas preskaŭ miniaturaj, fleksiblaj remiloj. Dum la fortplena antaŭenbato, la cilio estas rekta; la pli malrapida rebato okazas kurbiĝinte, dum kio komenciĝas kurboondo de la cilibazo kaj kuras al la cilipinto, tiel la cilio reakiras la originalan staton ĉe malgranda akvorezisto. Dum tio okazas space unu kurbo. Ĉiu cilio de la ciliordo batas iom poste al la antaŭstaranta. Oni nomas tion moviĝo. La moviĝofluo estas tiel ondoforma, komarebla kun en vento ondanta tritikkampo. Pri la kurbiĝo respondecas la energibezonaj, ATP-dependaj deŝoviĝoj de la mikrotuboj de la cili-interno. Cilioj kaj flageloj estas kuntiritaj science sub la nocio , ĉar ili montras la saman konstru-principon.Botanikisto nomas foliojn (pli malofte ankaŭ tutaj organoj) kun cilioj, se la folirando estas kovrata de vico da mallongaj haroj. Tiuj haroj estas elkreskaĵoj de ĉeloj aŭ el kompletaj ĉeloj aŭ el pluraj ĉeloj. (eo)
- The cilium, plural cilia (from Latin 'eyelash'), is a membrane-bound organelle found on most types of eukaryotic cell, and certain microorganisms known as ciliates. Cilia are absent in bacteria and archaea. The cilium has the shape of a slender threadlike projection that extends from the surface of the much larger cell body. Eukaryotic flagella found on sperm cells and many protozoans have a similar structure to motile cilia that enables swimming through liquids; they are longer than cilia and have a different undulating motion. There are two major classes of cilia: motile and non-motile cilia, each with a subtype, giving four types in all. A cell will typically have one primary cilium or many motile cilia. The structure of the cilium core called the axoneme determines the cilium class. Most motile cilia have a central pair of single microtubules surrounded by nine pairs of double microtubules called a 9+2 axoneme. Most non-motile cilia have a 9+0 axoneme that lacks the central pair of microtubules. Also lacking are the associated components that enable motility including the outer and inner dynein arms, and radial spokes. Some motile cilia lack the central pair, and some non-motile cilia have the central pair, hence the four types. Most non-motile cilia are termed primary cilia or sensory cilia and serve solely as sensory organelles. Most vertebrate cell types possess a single non-motile primary cilium, which functions as a cellular antenna. Olfactory neurons possess a great many non-motile cilia. Non-motile cilia that have a central pair of microtubules are the kinocilia present on hair cells. Motile cilia are found in large numbers on respiratory epithelial cells – around 200 cilia per cell, where they function in mucociliary clearance, and also have mechanosensory and chemosensory functions. Motile cilia on ependymal cells move the cerebrospinal fluid through the ventricular system of the brain. Motile cilia are also present in the fallopian tubes of female mammals where they function in moving the egg cell from the ovary to the uterus. Motile cilia that lack the central pair of microtubules are the cells of the embryonic primitive node termed nodal cells and these nodal cilia are responsible for the left-right asymmetry in bilateral animals. (en)
- Zilioak edo betileak organismo eukariotoen zelula batzuetan aurkitzen diren egitura mikrotubularrak dira. Hala ere, zelula-horma duten eukariotoetan, onddoetan, ez dira agertzen. Zelularen gainazal askeetan daude zelula-mintza inguratuz. Beren eginkizuna zelularen ingurunea higitzea da, esaterako trakeako zelula ziliodunek mukia, hautsa... ahorantz higiarazten dituzte. Zilioak egitura aldetik flageloen antzekoak diren arren, ezberdintasun mikroskopiko garrantzitsuak dituzte. Zilioak ugariak eta laburragoak dira, eta flageloak, ostera, banaka ageri dira eta lodiagoak eta luzeagoak dira. Aitzitik, beren funtzionamendu txarrarekin erlazionatutako patologiak ere badira. Hauei "ziliopatia" izena ematen zaie. Zilioei "betile" deitzea proposatu izan da; batetik, zilio espainieraz baino ez delako erabiltzen biologian, eta, bestetik, alemanez, errusieraz, frantsesez eta polonieraz, behintzat, betilearen izen arrunta erabiltzen dutelako. (eu)
- Los cilios (Et: del latín cilĭum, ceja, o tal vez del legítimo griego κυλίς, kilis, párpado o pestaña) son unas estructuras celulares que se caracterizan por presentarse como apéndices cortos con aspecto de pestaña. Contienen una estructura central altamente ordenada constituida generalmente por más de 600 tipos de proteínas envuelta por el citosol y la membrana plasmática. Algunos autores se refieren a las proteínas relacionadas con la función ciliar como "cilioma". Principalmente se trata de microtúbulos, que forman la parte central llamada axonema. La distinción entre estos últimos se basa principalmente en su tamaño (unos 12-14 μm), número por célula (suelen ser muchos, con excepción de los cilios primarios y nodales, mientras que los flagelos uno o dos) y en su caso, por el patrón de movimiento (los cilios baten como un remo, son inmóviles o crean un vórtice, mientras que los flagelos no ondulan). Correspondiendo con estas diferencias estructurales, también existen diferencias funcionales: los flagelos pueden propulsar células móviles en un líquido, mientras que los cilios se sitúan normalmente en células estacionarias, y gracias a su impulso mueven líquidos o elementos contenidos en él. Lo efectúan sincronizando su batido, y generando de ese modo una onda propulsora eficaz al sumarse las fuerzas individuales de cada cilio. Además, los flagelos en ocasiones cuentan, debido a su forma de batido y a su mayor longitud con estructuras específicas para regular los movimientos del axonema y la correcta difusión del ATP, como el bastón flagelar y en insectos un segundo anillo de 9 dobletes de microtúbulos.Los cilios se podrían dividir en cuatro grupos: móviles con configuración axonémica 9+2, móviles 9+0 (cilios nodales), cilios sensoriales 9+2 (cilios vestibulares y algunos nodales) y cilios sensoriales 9+0 (primarios). De estos últimos se pueden derivar muchos cilios modificados en estructuras especializadas, como el de los órganos fotorreceptores o los de insectos. Son posibles otras configuraciones de microtúbulos, como 9+1, 9+3 y 9+4. Casi todos los eucariotas poseen células ciliadas, salvo los que tienen pared celular, que carecen habitualmente de ellos. Esto es especialmente cierto para los hongos y rodofíceas. En plantas existen las notables excepciones de algunos espermatozoides, como los de Ginkgo biloba o Cycas revoluta y los de criptógamas. Los organismos aciliados tampoco poseen centriolos, por lo que algunos científicos creen que la función específica de estos es la formación de cilios o flagelos. Significativamente, estos organismos tampoco poseen las tubulinas "especiales" (δ, ε, ζ y η) que permiten organizar el centriolo. En vertebrados, prácticamente todos los tipos celulares tienen cilios o proceden de células que los tuvieron. Los cilios móviles forman parte del epitelio del aparato respiratorio, del epéndimo o del aparato reproductor, mientras que los primarios se hallan virtualmente en cualquier tipo celular, como osteocitos, túbulo renal, fibroblastos y neuronas. Dado su ubicuidad, están implicados en las funciones más diversas. Los cilios móviles intervienen a la propulsión de organismos unicelulares, la limpieza de las vías respiratorias y el desplazamiento de los gametos, pero también contribuyen a regular el balance hídrico en los órganos excretores, la circulación de fluidos en la cavidad celómica, el sistema nervioso, el filtrado de partículas en las branquias. Los sensoriales contribuyen al reconocimiento de individuos compatibles en el apareamiento de protistas, mecanorrecepción en artrópodos, en moluscos, reconocimiento y anclaje al hospedador en protistas parásitos y quimiorrecepción en vertebrados. Asimismo existen muchas patologías derivadas de su mal funcionamiento —las denominadas "ciliopatías"— como el síndrome de Kartagener, ciertos tipos de obesidad, el síndrome de Laurence-Moon-Bardet-Biedl, el síndrome de von Hippel-Lindau o la enfermedad poliquística renal, entre otras, y también en algunos procesos de carcinogénesis. Algunos elementos celulares, como los estereocilios pueden confundirse con los cilios al microscopio óptico, pero en realidad están estructuralmente relacionados con las microvellosidades. (es)
- En biologie cellulaire, les cils cellulaires sont des extensions du cytoplasme que l'on retrouve dans presque tous les types cellulaires eucaryotes. Ces cils s'observent notamment dans certains tissus épithéliaux, organisés en rangées au pôle apical de la cellule, on parle alors de spécialisation apicale. Ces cils sont plus courts que les flagelles. On distingue les cils primaires (qui possèdent une fonction sensorielle) et les cils vibratiles. Il existe également des cils nodaux que l'on retrouve au stade embryonnaire, impliqués dans l'arrangement des futurs organes. Les maladies génétiques qui affectent les cilia sont dites ciliopathies. (fr)
- Silium (jamak Silia) adalah organel sel yang berfungsi sebagai alat bantu pergerakan yang menonjol dari sebagian sel yang diameternya kira-kira 0,25 μm dan panjangnya sekitar 2 sampai 20 μm. Bentuk silia itu memanjang dan dibungkus oleh membran sel dan bersifat lincah. Jumlah silia pada setiap sel mencapai 200 buah. Silia berbeda dengan flagela (bentuk jamak dari flagelum) yang fungsinya dan diameternya sama dengan silia, hanya saja lebih panjang, yaitu sekitar 10 hingga 200 μm. Selain itu, jumlah flagela biasanya terbatas, hanya satu atau beberapa untuk setiap sel. Banyak organisme eukariot uniseluler bergerak di air dengan bantuan silia dan flagela. Silia merupakan penonjolan tipis yang berfungsi untuk menggerakkan lendir yang berhasil menangkap kotoran-kotoran kecil agar keluar dari paru-paru dan menggerakan sel telur sepanjang tuba uterina. Dinding silia mempunyai cincin luar dengan jumlah sembilan doublet mikrotubula (hanya satu tubula asesori yang melekat) dan 2 fibril tengah yang mirip dengan mikrotubula pada konstruksinya. Setiap dublet dihubungkan dengan perantara protein yang membawa neksin. Pada bagian bebas subdublet ada sepasang molekul protein atau terkenal dengan sebutan dinein. Dinein memiliki gugus yang berperan sebagai ATPase (Adenosine Tri Phospat) untuk menunjang proses terjadinya hidrolisis ATP. Dalam sistem indra penciuman, silia memiliki reseptor sensorik yaitu protein. Variasi dalam rantai asam amino ini membuat reseptor sensitif terhadap berbagai aroma. Setiap neuron sensorik penciuman memiliki satu jenis reseptor pada silia. Reseptor dikhususkan untuk mendeteksi bau tertentu. Ketika aroma mengikat dengan reseptor yang mengenali aroma tersebut, neuron sensorik terikat dengan reseptor terstimulasi. Indra penciuman ini adalah satu satunya informasi sensorik yang langsung dikirimkan ke cerebral cortex, sedangkan sensasi lain melalui thalamus. Selain itu, untuk tugas pembersihan pada indra penciuman memiliki membran mukosa (selaput lendir) yang menyekresikan sekitar satu liter mukus (lendir) yang lengket setiap hari ditambah lagi jutaan silia. Silia tanpa henti menggerakan mukosa yang berfungsi menyapu mukus dengan kecepatan 12-15 gerakan perdetik dan mendorong mukus ke tenggorokan. Hal ini terjadi dalam rangka menahan serangan polusi yang akan masuk ke dalam tubuh manusia. (in)
- 繊毛（せんもう）は、細胞小器官の一つで、鞭毛と同様、細胞の遊泳に必要な推進力を生み出すものである。構造的には鞭毛と全く同じであるが、鞭毛運動に加えて繊毛運動が可能である点が異なる。また分布様式の点から、短い毛が多数並んだものを繊毛と呼ぶのに対し、長短に関わらず本数が少ない場合は鞭毛とする区別もある。原生生物においては繊毛虫が持つもののみが繊毛と呼ばれる。なお、細菌類の細胞外繊維で、鞭毛でないものを線毛という。 (ja)
- In una cellula, le ciglia sono degli organelli corti (circa 2 micron) e sottili raggruppati che si estendono sulla superficie di molte cellule eucariotiche. Queste sono per lo più corte e numerose. Le ciglia si originano, insieme ai flagelli, dal corpo basale, anche questo costituito da microtubuli, il cui numero e disposizione mostrano qualche differenza.La porzione interna prende il nome di "assonema" ed è composta da una struttura del tipo "9+2" poiché presenta un anello di nove doppiette di microtubuli tenute unite tra loro dalla nexina. Ogni doppietta contiene una subunità A con 13 protofilamenti e una subunità B con 10 protofilamenti di tubulina; il corpo basale invece presenta 9 triplette di microtubuli. I microtubuli al centro dell'anello sono separati e completi (possiedono quindi 13 protofilamenti di tubulina). (it)
- Een trilhaar of cilium (meervoud cilia) is een organel, een onderdeel van een cel, dat buiten het celmembraan uitsteekt. Een trilhaar is ongeveer tien micrometer lang en 0,2 micrometer dik. Trilharen zijn sterk gedifferentieerde structuren die specifieke cellulaire functies vervullen, zoals voortbeweging, waarneming van omgevingssignalen, of het geleidelijk naar buiten werken van de slijmlaag in de luchtwegen. (nl)
- Rzęski (łac. cilia) – cienkie wypustki cytoplazmatyczne, osadzone na ciałkach podstawowych. Występują w niektórych komórkach eukariotycznych. Pod względem budowy niewiele różnią się od wici, są jednak od nich proporcjonalnie krótsze i inny jest mechanizm ich ruchu. Jednakże w przeciwieństwie do wici organizmów prokariotycznych, które są wytworem cytoplazmy, ale powstają na powierzchni komórki, rzęski są wypustkami cytoplazmy. Wewnątrz wypustek znajdują się mikrotubule o wzorze 9*2+2, to znaczy, że dwie mikrotubule znajdują się w centrum rzęski a 9 dwójek w części peryferycznej. Mikrotubule połączone są między sobą białkiem neksyną lub nektyną. Dyneina pełni funkcje motorowe. Rzęski występują zazwyczaj w dużej liczbie: na wolnej powierzchni komórki nabłonka tchawicy może być ich nawet 250, komórka orzęska może mieć ich nawet kilkanaście tysięcy. Długość rzęski jest też bardzo różna i może wynosić od 5 do kilkunastu μm (u pantofelka może ok. 10 μm). Grubość dochodzi do 0,25 μm. Rzęski są charakterystyczne dla orzęsków, larw morskich bezkręgowców, występują w komórkach tkanki nabłonkowej; u roślin właściwie tylko w gametach sagowców i miłorzębu. (pl)
- Em citologia, cílios (Latim para celha; o plural é cílios) é uma organela encontrada em células eucarióticas. Cílios são protuberâncias finas que projetam um corpo celular muito maior. Os cílios são estruturalmente idênticos aos flagelos e, por essa razão, estes termos são muitas vezes usados para as mesmas estruturas. No entanto, geralmente usa-se o termo cílios nos casos em que eles são numerosos e curtos. Os cílios encontram-se em todas as espécies de animais excepto nos artrópodes e nemátodes. São raros nas plantas, mas ocorrem, por exemplo, nas cicadáceas. Os protozoários com cílios (por exemplo, do filo Ciliophora ou ciliados) usam-nos na locomoção ou simplesmente para moverem o líquido em que se encontram. O ser humano e os outros mamíferos têm células ciliadas no revestimento interno da traqueia e brônquios, que servem para reter muco e poeira que poderiam prejudicar os pulmões, e também nos ovidutos, onde eles ajudam o óvulo a mover-se do ovário para o útero. Em alguns tecidos, os cílios podem ter função sensorial e até sofrer modificações em sua estrutura. Estes cílios sensoriais são denominados quinocílios e são exemplos de sua ocorrência o epitélio sensorial da mucosa olfativa, o epitélio da retina e aqueles associados com as funções de equilíbrio e audição no ouvido interno, máculas e órgão de Corti, respectivamente. Cada cílio é formado por uma membrana que protege uma matriz de nove pares de microtúbulos que rodeia um núcleo central de dois microtúbulos. Normalmente chama-se a este tipo de organização uma estrutura 9(2) + 2. (pt)
- Cilier eller flimmerhår är hårliknande utskott från eukaryota epitelceller vars funktion är att transportera partiklar och slem, så kallad vätska, åt ett visst håll längsmed . Finns bland annat i luftstrupen, innerörat, tuba uterina och epididymis. Cilierna är korta utskott uppbyggda av mikrotubuli i en cylinderliknande struktur där i varje segment nio par enheter sitter runtom en. Det centrala mikrotubuliparet inkluderar motorproteinet dynein som ger cilierna dess vågaktiga piskande rörelser. Cilier ska inte blandas ihop med flageller, som har samma struktur men andra funktioner och enklare rörelsemönster. (sv)
- Реснички (цилии, лат. cilia, ед. ч. cilium) — органеллы, представляющие собой тонкие (диаметром 0,1—0,6 мкм) волосковидные структуры на поверхности эукариотических клеток. Длина их может составлять от 3—15 мкм до 2 мм (реснички гребных пластинок гребневиков). Могут быть подвижны или нет; неподвижные реснички играют роль рецепторов с помощью которых осуществляется воздействие сигнальных путей на клеточную активность, энергетику, состояния клеточной дифференцировки и развития органов. Строение и принцип работы у ресничек такие же, как у эукариотических жгутиков (различие в названиях сложилось исторически ещё до выяснения их структуры). Те и другие вместе называются ундулиподиями. Отличия ресничек от жгутиков — меньшая длина, присутствие на клетке в большом количестве и координированное движение. Реснички более распространены и чаще выполняют функции, отличные от двигательной. Реснички характерны для инфузорий. У многих беспозвоночных ими покрыта вся поверхность тела (ресничные черви, личинки кишечнополостных и губок) или отдельные его участки (например, жабры у полихет и двустворчатых моллюсков, подошва ноги у брюхоногих моллюсков). У коловраток из специализированных ресничек состоит коловращательный аппарат. У многих беспозвоночных (кишечнополостные, гребневики, турбеллярии и др.) реснички также имеются на клетках кишечного эпителия. У позвоночных (в том числе человека) клетки с подвижными ресничками также есть во многих органах. У человека ресничным эпителием выстланы дыхательные пути, евстахиевы трубы, семявыносящие канальцы, желудочки мозга и спинномозговой (центральный) канал — подвижные реснички эпителиальных клеток перемещают спинномозговую жидкость через желудочковую систему головного мозга; также подвижные реснички присутствуют в фаллопиевых трубах женских особей млекопитающих, где участвуют в перемещении яйцеклетки из яичников в матку. Видоизменённые реснички служат световоспринимающим аппаратом фоторецепторов сетчатки глаза и воспринимающим запахи аппаратом хеморецепторов обонятельного эпителия. При нарушении работы ресничек возникают заболевания — цилиопатии, поражающих множество различных органов в организме. (ru)
- 纖毛（拉丁语：cilium，複數為cilia）是真核生物細胞的胞器，是一種尾狀的突出物，伸向細胞外大約5到10微米。支撑纤毛的亚显微结构是微管，微管连接在基体之上。動物細胞利用纖毛撥動附近或移動自身，分布在呼吸系統、輸卵管，像是氣管壁上的上皮細胞就具有纖毛，可以排除肺部塵埃。 纖毛可分為兩種型態，一種稱為運動纖毛（motile cilia），能夠長久地向同一方向運動。另一種則是非運動纖毛（non-motile cilia，Primary cilia 或 Immotile cilia），一般用作感應胞器。纖毛與鞭毛合稱為（undulipodia）。纖毛會朝著向外的方向擺動，使異物隨著纖毛的擺動而排出。 (zh)
- Війка, також цилій (лат. cilium, у множині cilia) — органела, що є тонкою волоскоподібною структурою на поверхні еукаріотичної клітини. Довжина війок може становити від 3-15 мкм до 2 мм, діаметр — 0,1-0,6 мкм. Війки можуть бути як рухомими, так і ні (у цьому випадку служать рецепторами). Характерні для інфузорій. У багатьох безхребетних тварин ними вкрита вся поверхня тіла (війчасті черви, личинки кишковопорожнинних та губок) або окремі його ділянки — наприклад, зябра у поліхет і двостулкових молюсків, підошва ноги у черевоногих молюсків, навколоротовий апарат у коловерток. Війки можуть утворювати різноманітні спеціалізовані структури. Наприклад, гребні пластинки реброплавів складаються з довгих (до 2 мм) війок, що зрослися. У багатьох безхребетних війки є також на клітинах кишкового епітелію. У хребетних (у тому числі людини) в багатьох органах теж є клітини з рухомими війками. У людини війчастим епітелієм вистелені, наприклад, дихальні шляхи. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- En biologie cellulaire, les cils cellulaires sont des extensions du cytoplasme que l'on retrouve dans presque tous les types cellulaires eucaryotes. Ces cils s'observent notamment dans certains tissus épithéliaux, organisés en rangées au pôle apical de la cellule, on parle alors de spécialisation apicale. Ces cils sont plus courts que les flagelles. On distingue les cils primaires (qui possèdent une fonction sensorielle) et les cils vibratiles. Il existe également des cils nodaux que l'on retrouve au stade embryonnaire, impliqués dans l'arrangement des futurs organes. Les maladies génétiques qui affectent les cilia sont dites ciliopathies. (fr)
- 繊毛（せんもう）は、細胞小器官の一つで、鞭毛と同様、細胞の遊泳に必要な推進力を生み出すものである。構造的には鞭毛と全く同じであるが、鞭毛運動に加えて繊毛運動が可能である点が異なる。また分布様式の点から、短い毛が多数並んだものを繊毛と呼ぶのに対し、長短に関わらず本数が少ない場合は鞭毛とする区別もある。原生生物においては繊毛虫が持つもののみが繊毛と呼ばれる。なお、細菌類の細胞外繊維で、鞭毛でないものを線毛という。 (ja)
- Een trilhaar of cilium (meervoud cilia) is een organel, een onderdeel van een cel, dat buiten het celmembraan uitsteekt. Een trilhaar is ongeveer tien micrometer lang en 0,2 micrometer dik. Trilharen zijn sterk gedifferentieerde structuren die specifieke cellulaire functies vervullen, zoals voortbeweging, waarneming van omgevingssignalen, of het geleidelijk naar buiten werken van de slijmlaag in de luchtwegen. (nl)
- 纖毛（拉丁语：cilium，複數為cilia）是真核生物細胞的胞器，是一種尾狀的突出物，伸向細胞外大約5到10微米。支撑纤毛的亚显微结构是微管，微管连接在基体之上。動物細胞利用纖毛撥動附近或移動自身，分布在呼吸系統、輸卵管，像是氣管壁上的上皮細胞就具有纖毛，可以排除肺部塵埃。 纖毛可分為兩種型態，一種稱為運動纖毛（motile cilia），能夠長久地向同一方向運動。另一種則是非運動纖毛（non-motile cilia，Primary cilia 或 Immotile cilia），一般用作感應胞器。纖毛與鞭毛合稱為（undulipodia）。纖毛會朝著向外的方向擺動，使異物隨著纖毛的擺動而排出。 (zh)
- الهدب (من اللاتينية رمش؛ الجمع هو أهداب) هو عضية موجودة في الخلايا حقيقية النواة على شكل نتوء نحيف ينطلق من جسم الخلية الأكبر بكثير. هناك نوعان من الأهداب: أهداب متحركة وغير متحركة. تسمى الأهداب غير المتحركة أيضًا الأهداب الأولية التي تعمل كعضيات حسية. تمتلك معظم أنواع خلايا الثدييات هدبًا أوليًا واحدًا غير متحرك يعمل كهوائي خلوي. تشمل الاستثناءات الخلايا العصبية الشمية التي تمتلك العديد من الأهداب غير المتحركة وخلايا العقدة البدائية العابرة، والتي تمتلك أهدابًا متحركة مفردة تُعرف باسم الأهداب العقدية، وهي ضرورية لإنشاء عدم تناسق الجسم من اليسار إلى اليمين. (ar)
- Els cilis són uns orgànuls amb formes filamentoses que trobem recobrint la membrana citoplasmàtica en un gran nombre de cèl·lules eucariotes. Són semblants a pèls molt curts que es mouen de manera coordinada per desplaçar la cèl·lula per un medi fluid. A part d'aquesta funció també serveixen per atreure aliment cap a un petit orifici que fa les funcions de "boca". Totes les cèl·lules que tenen cilis s'anomenen ciliades. L'etimologia del mot cili sembla que prové del llatí cilium en singular, cilia en plural (pestanya). (ca)
- Řasinka, také brva či cilium, je buněčná struktura, která se nachází v některých eukaryotických buňkách. Má úzký vlasovitý tvar a velikost asi 5-10 mikrometrů. Směřuje ven z povrchu obrvených buněk. Některé řasinky konají pravidelný pohyb (a často umožňují pohyb buňky – ), jiné však slouží pouze jako smyslové ústrojí a nepohybují se. Řasinky jsou složené z tubulinu a jiných proteinů. Od bičíku se řasinky liší menší velikostí v poměru s buňkou a většinou i výrazně vyšším počtem. Společně se však obě struktury označují jako . (cs)
- Cilio (Cilium) nomiĝas la mallonga, harsimila ĉelkreskaĵo, kiu kontraŭ al la simile konstruata sed pli longa flagelo, formas grandnombron sur la ĉelsurfaco de unuĉeluloj aŭ plurĉeluloj. Temas pri tre mallarĝa elkreskaĵo de la citoplasmo, kiu estas kovrita interne per tubforma mikrotubo,kaj kiu respondas al . La cilioj estas movemaj kaj ilia komuna, remanta movo servas Ĉiu cilio de la ciliordo batas iom poste al la antaŭstaranta. Oni nomas tion moviĝo. La moviĝofluo estas tiel ondoforma, komarebla kun en vento ondanta tritikkampo. (eo)
- The cilium, plural cilia (from Latin 'eyelash'), is a membrane-bound organelle found on most types of eukaryotic cell, and certain microorganisms known as ciliates. Cilia are absent in bacteria and archaea. The cilium has the shape of a slender threadlike projection that extends from the surface of the much larger cell body. Eukaryotic flagella found on sperm cells and many protozoans have a similar structure to motile cilia that enables swimming through liquids; they are longer than cilia and have a different undulating motion. (en)
- Als Zilie oder Cilium (lat. cilium ‚Wimper‘) bezeichnet man eine besondere Form des Zellfortsatzes bei Zellen von eukaryoten Organismen. Die zylindrische, 5–10 µm lange und etwa 250 nm schlanke Ausstülpung der Zellmembran enthält neben Zytoplasma ein röhrenförmiges Skelett aus Bündeln von Mikrotubuli, das sogenannte Axonem. Dieses Gerüst besteht aus neun kreisförmig angeordneten Mikrotubuli-Dubletts (9×2), in deren Mitte zwei zentrale Mikrotubuli liegen können (9×2+2) oder nicht (9×2+0). Man unterscheidet danach (de)
- Zilioak edo betileak organismo eukariotoen zelula batzuetan aurkitzen diren egitura mikrotubularrak dira. Hala ere, zelula-horma duten eukariotoetan, onddoetan, ez dira agertzen. Zelularen gainazal askeetan daude zelula-mintza inguratuz. Beren eginkizuna zelularen ingurunea higitzea da, esaterako trakeako zelula ziliodunek mukia, hautsa... ahorantz higiarazten dituzte. Zilioak egitura aldetik flageloen antzekoak diren arren, ezberdintasun mikroskopiko garrantzitsuak dituzte. Zilioak ugariak eta laburragoak dira, eta flageloak, ostera, banaka ageri dira eta lodiagoak eta luzeagoak dira. (eu)
- Los cilios (Et: del latín cilĭum, ceja, o tal vez del legítimo griego κυλίς, kilis, párpado o pestaña) son unas estructuras celulares que se caracterizan por presentarse como apéndices cortos con aspecto de pestaña. Contienen una estructura central altamente ordenada constituida generalmente por más de 600 tipos de proteínas envuelta por el citosol y la membrana plasmática. Algunos autores se refieren a las proteínas relacionadas con la función ciliar como "cilioma". Principalmente se trata de microtúbulos, que forman la parte central llamada axonema. (es)
- Silium (jamak Silia) adalah organel sel yang berfungsi sebagai alat bantu pergerakan yang menonjol dari sebagian sel yang diameternya kira-kira 0,25 μm dan panjangnya sekitar 2 sampai 20 μm. Bentuk silia itu memanjang dan dibungkus oleh membran sel dan bersifat lincah. Jumlah silia pada setiap sel mencapai 200 buah. Silia berbeda dengan flagela (bentuk jamak dari flagelum) yang fungsinya dan diameternya sama dengan silia, hanya saja lebih panjang, yaitu sekitar 10 hingga 200 μm. Selain itu, jumlah flagela biasanya terbatas, hanya satu atau beberapa untuk setiap sel. Banyak organisme eukariot uniseluler bergerak di air dengan bantuan silia dan flagela. Silia merupakan penonjolan tipis yang berfungsi untuk menggerakkan lendir yang berhasil menangkap kotoran-kotoran kecil agar keluar dari par (in)
- In una cellula, le ciglia sono degli organelli corti (circa 2 micron) e sottili raggruppati che si estendono sulla superficie di molte cellule eucariotiche. Queste sono per lo più corte e numerose. Le ciglia si originano, insieme ai flagelli, dal corpo basale, anche questo costituito da microtubuli, il cui numero e disposizione mostrano qualche differenza.La porzione interna prende il nome di "assonema" ed è composta da una struttura del tipo "9+2" poiché presenta un anello di nove doppiette di microtubuli tenute unite tra loro dalla nexina. Ogni doppietta contiene una subunità A con 13 protofilamenti e una subunità B con 10 protofilamenti di tubulina; il corpo basale invece presenta 9 triplette di microtubuli. I microtubuli al centro dell'anello sono separati e completi (possiedono quindi (it)
- Rzęski (łac. cilia) – cienkie wypustki cytoplazmatyczne, osadzone na ciałkach podstawowych. Występują w niektórych komórkach eukariotycznych. Pod względem budowy niewiele różnią się od wici, są jednak od nich proporcjonalnie krótsze i inny jest mechanizm ich ruchu. Jednakże w przeciwieństwie do wici organizmów prokariotycznych, które są wytworem cytoplazmy, ale powstają na powierzchni komórki, rzęski są wypustkami cytoplazmy. Wewnątrz wypustek znajdują się mikrotubule o wzorze 9*2+2, to znaczy, że dwie mikrotubule znajdują się w centrum rzęski a 9 dwójek w części peryferycznej. Mikrotubule połączone są między sobą białkiem neksyną lub nektyną. Dyneina pełni funkcje motorowe. (pl)
- Em citologia, cílios (Latim para celha; o plural é cílios) é uma organela encontrada em células eucarióticas. Cílios são protuberâncias finas que projetam um corpo celular muito maior. Os cílios são estruturalmente idênticos aos flagelos e, por essa razão, estes termos são muitas vezes usados para as mesmas estruturas. No entanto, geralmente usa-se o termo cílios nos casos em que eles são numerosos e curtos. (pt)
- Війка, також цилій (лат. cilium, у множині cilia) — органела, що є тонкою волоскоподібною структурою на поверхні еукаріотичної клітини. Довжина війок може становити від 3-15 мкм до 2 мм, діаметр — 0,1-0,6 мкм. Війки можуть бути як рухомими, так і ні (у цьому випадку служать рецепторами). Характерні для інфузорій. У багатьох безхребетних тварин ними вкрита вся поверхня тіла (війчасті черви, личинки кишковопорожнинних та губок) або окремі його ділянки — наприклад, зябра у поліхет і двостулкових молюсків, підошва ноги у черевоногих молюсків, навколоротовий апарат у коловерток. Війки можуть утворювати різноманітні спеціалізовані структури. Наприклад, гребні пластинки реброплавів складаються з довгих (до 2 мм) війок, що зрослися. У багатьох безхребетних війки є також на клітинах кишкового епіт (uk)
- Cilier eller flimmerhår är hårliknande utskott från eukaryota epitelceller vars funktion är att transportera partiklar och slem, så kallad vätska, åt ett visst håll längsmed . Finns bland annat i luftstrupen, innerörat, tuba uterina och epididymis. Cilierna är korta utskott uppbyggda av mikrotubuli i en cylinderliknande struktur där i varje segment nio par enheter sitter runtom en. Det centrala mikrotubuliparet inkluderar motorproteinet dynein som ger cilierna dess vågaktiga piskande rörelser. (sv)
- Реснички (цилии, лат. cilia, ед. ч. cilium) — органеллы, представляющие собой тонкие (диаметром 0,1—0,6 мкм) волосковидные структуры на поверхности эукариотических клеток. Длина их может составлять от 3—15 мкм до 2 мм (реснички гребных пластинок гребневиков). Могут быть подвижны или нет; неподвижные реснички играют роль рецепторов с помощью которых осуществляется воздействие сигнальных путей на клеточную активность, энергетику, состояния клеточной дифференцировки и развития органов. (ru)
|
