| dbo:abstract
|
- Bodzia Cemetery is a large 10th – 11th century chamber burial site in Bodzia, a town in the Kuyavia region of Central Poland, approximately 15 km to the northwest of Włocławek. A group from the Polish Academy of Sciences, led by Polish archaeologist, Andrzej Buko, excavated this site between 2007 – 2009. The excavation uncovered a large elite necropolis containing more than 58 graves, cenotaphs, weapons and riches. The Bodzia Cemetery is considered to be one of the most significant and "spectacular" Early Medieval findings in Poland in the last century. Artefacts uncovered in the site were mostly of foreign origin, which is atypical of other sites in the area. Information gleaned from the Bodzia Cemetery provided archaeologists with evidence of burial practices during the Early Medieval period in Poland. Chamber burial sites were common in the area, being a primary practice within Old Rus, Scandinavian and Slavic countries in the Viking-Age. The study of Bodzia Cemetery is important, as it helps illustrate the socio-cultural and ethnic aspects of settled peoples in Poland, as reflected in the necropolis. The burial site indicates two separate periods of use. The first is from 980 – 1035 AD, and the second from the late 11th and early 12th centuries. There has been little evidence of an early settlement discovered, though, finds from a later settlement have been tentatively attributed to the second phase of the cemetery. The ethnicity of those buried at the site is inconclusive, as isotopic analysis of the remains indicate that they were from an unknown foreign origin. The site demonstrates burial rituals and artefacts of Kievan Rus, Scandinavian, Anglo-Saxon, Frisian and Khazar origin. The nature of multiculturality at the site, and proximity to the Vistula River trade route, indicates that it was perhaps a foreign trade settlement connecting the Baltic to the Byzantine Empire. (en)
- Wikiński cmentarz w Bodzi – późnowikiński, elitarny cmentarz rzędowy z okresu pierwszej monarchii piastowskiej, którego okres użytkowania przypada między drugą połową X i pierwszą poł. XI wieku. Cmentarz został odkryty podczas ratunkowych badań archeologicznych w 2007 roku w miejscowości Bodzia na Kujawach w trakcie prac budowlanych na pasie Autostrady A1. Nekropolia składa się z pochówków zorientowanych zwyczajem skandynawskim na osi północ-południe, są to groby komorowe z grodzeniami rozplanowane w czterech rzędach. Wyjątek stanowią dwa obiekty, które usytuowano zwyczajem chrześcijańskim na osi wschód-zachód. Nekropola podzielona była na kwatery za pomocą konstrukcji drewnianych. W obrębie ogrodzonej kwatery znajdował się jeden, dwa lub trzy pochówki. Jedna trzecia przebadanych grobów miała drewniane skrzynie trumienne z żelaznymi okuciami. Zmarłych układano na wznak z głowami skierowanymi na północ lub wschód. Cechą charakterystyczną wszystkich pochówków zarówno mężczyzn, kobiet i dzieci było występowanie bardzo bogatego wyposażenia. Większość zmarłych zaopatrzono w monety wkładane do ust oraz noże żelazne układane przy lewej ręce. Kobiety wyposażano w paciorki szklane, gliniane, z karneolu, kryształu górskiego i srebrne, dęte i granulowane, z aplikacjami srebra, foliowanych złotem, z pracowni bizantyjskich i muzułmańskich. Liczne są znaleziska pierścieni, wisiorów, dzwoneczków, kabłączków, amuletów, kaptorgi z wyobrażeniem drapieżnego ptaka, w stylistyce frankijskiej, monety i siekańce, krzyże wycięte z dirhemów i denarów saskich, krzyżyki takie spotykane są w kulturze wareskiej, jako obole zmarłego. Natomiast w grobach męskich znajdowano broń w tym miecze lub chazarski czekan. Niezależnie od płci, w części pochówków znaleziono relikty wiaderek z kutymi obręczami. W jednym z grobów dziecięcych znaleziono brązowy dzwoneczek. W piętrowym grobie młodego wojownika, miecz złożony na wysokości twarzy, ornamentowany stylem mammen należący do typu Z wg typologii Petersena. Pas do miecza z końcówką zakończoną z jednej strony charakterystycznymi dla Waregów warkoczykami, z drugiej strony dwózub z krzyżykiem Światopełka Przeklętego. Badania Douglasa Price'a izotopu strontu S84-86 dla reprezentatywnej próbki szczątków kostnych cmentarza w Bodzi wykazały, że nie była to populacja miejscowa i według impulsów podłoża mająca pochodzenie skandynawskie. Również badania genetyczne profesora Wiesława Bogdanowicza badającego koligacje populacji ludzkich, dla określenia pochodzenia linii męskiej, określiły wąski osobisty profil genetyczny młodego wojownika, który w badanym przypadku występuje obecnie we wschodnim Tyrolu. Pod względem Y-DNA należał on do haplogrupy I1, haplotyp ten charakterystyczny był dla obszarów Skandynawii, natomiast profil mtDNA badanego osobnika, występuje obecnie u 40% mieszkańców Europy (pl)
|
| rdfs:comment
|
- Bodzia Cemetery is a large 10th – 11th century chamber burial site in Bodzia, a town in the Kuyavia region of Central Poland, approximately 15 km to the northwest of Włocławek. A group from the Polish Academy of Sciences, led by Polish archaeologist, Andrzej Buko, excavated this site between 2007 – 2009. The excavation uncovered a large elite necropolis containing more than 58 graves, cenotaphs, weapons and riches. The Bodzia Cemetery is considered to be one of the most significant and "spectacular" Early Medieval findings in Poland in the last century. Artefacts uncovered in the site were mostly of foreign origin, which is atypical of other sites in the area. Information gleaned from the Bodzia Cemetery provided archaeologists with evidence of burial practices during the Early Medieval pe (en)
- Wikiński cmentarz w Bodzi – późnowikiński, elitarny cmentarz rzędowy z okresu pierwszej monarchii piastowskiej, którego okres użytkowania przypada między drugą połową X i pierwszą poł. XI wieku. Cmentarz został odkryty podczas ratunkowych badań archeologicznych w 2007 roku w miejscowości Bodzia na Kujawach w trakcie prac budowlanych na pasie Autostrady A1. Nekropolia składa się z pochówków zorientowanych zwyczajem skandynawskim na osi północ-południe, są to groby komorowe z grodzeniami rozplanowane w czterech rzędach. Wyjątek stanowią dwa obiekty, które usytuowano zwyczajem chrześcijańskim na osi wschód-zachód. (pl)
|
