| dbo:abstract
|
- احتجاجات الجزائر 2011 م: هي حملة احتجاجات شعبية وقادت هذه الاحتجاجات أحزاب المعارضة بالإضافة إلى الشبان الجزائريين الذين طالبوا بإجراء إصلاحات سياسية واقتصادية واجتماعية. (ar)
- The 2010–2012 Algerian protests were a series of protests taking place throughout Algeria, lasting from 28 December 2010 to early 2012. The protests had been inspired by similar protests across the Middle East and North Africa. Causes cited by the protesters included unemployment, the lack of housing, food-price inflation, corruption, restrictions on freedom of speech and poor living conditions. While localized protests were already commonplace over previous years, extending into December 2010, an unprecedented wave of simultaneous protests and riots, sparked by sudden rises in staple food prices, erupted all over the country starting in January 2011. These were quelled by government measures to lower food prices, but were followed by a wave of self-immolations, most of them in front of government buildings. Opposition parties, unions, and human rights organisations then began to hold weekly demonstrations, despite these being illegal without government permission under the ongoing state of emergency; the government suppressed these demonstrations as far as possible, but in late February yielded to pressure and lifted the state of emergency. Meanwhile, protests by unemployed youth, typically citing unemployment, hogra (oppression), and infrastructure problems, resumed, occurring almost daily in towns scattered all over the country. (en)
- Die Unruhen in Algerien 2010–2012 schlossen sich an die Revolution in Tunesien 2010/2011 an, begannen am 28. Dezember 2010 und breiteten sich seit 5. Januar 2011 aus Zorn über massiv gestiegene Grundnahrungsmittelpreise auch in Algerien aus. Die Unruhen entzündeten sich spontan an Einzelereignissen und waren nicht einheitlich organisiert. Als Motive der Proteste werden die wirtschaftliche Lage der Jugend, ihre schlechten Zukunftsperspektiven, die autokratischen, korrupten Strukturen und das jahrelang an der Macht befindliche Regime angesehen. In Algerien gehen von ihnen Repressalien aus. Eine Ursache der Proteste liegt insbesondere in dem Umstand, dass die Altersstruktur in der Region von den unter 30-Jährigen geprägt ist, die zwar gut ausgebildet sind, aber keine Aussicht auf Arbeit haben („Youth Bulge“). (de)
- Las protestas de Argelia de 2011 fueron una serie de protestas que tuvieron lugar en Argelia desde diciembre de 2010. Las causas citadas por los manifestantes son el desempleo, la falta de vivienda, la inflación en el precio de los alimentos, la corrupción, la falta de libertad de expresión y las pobres condiciones de vida. En años anteriores, el pueblo argelino, sobre todo los jóvenes, habían realizado una serie de protestas y manifestaciones de menor escala, pero a partir de diciembre de 2010 las protestas y disturbios se generalizaron abarcando todo el territorio nacional, y provocando alarma en el gobierno ante el impacto en la prensa internacional y el temor de convertir a Argelia en una extensión de la Primavera Árabe que termine con un nuevo gobierno como ya había ocurrido en otros países. Los partidos de la oposición empezaron a organizar manifestaciones multitudinarias sin permiso gubernamental que fueron sofocadas en gran parte por la ilegalización de las mismas, para lo cual el gobierno utilizó la declaración del Estado de Emergencia, a lo que se acompañaron medidas económicas que implicaban la bajada de precios de los alimentos de primera necesidad, sin embargo las reivindicaciones del pueblo argelino tomaron un carácter individual mediante inmolaciones que se sucedieron como un cuentagotas de duras e impactantes noticias diarias, dichas inmolaciones en su mayoría se realizaron frente a edificios del gobierno, ya que la protesta se centraba en las actitudes gubernamentales de tipo dictatorial. La actualidad socio-política de Argelia no puede entenderse sin rememorar su historia, comenzando por una colonización francesa desde 1830 a 1962 y una cruenta guerra de independencia que duró 8 años y donde murieron algo más de un millón de argelinos, a la que sigue la creación de la República Argelina Democrática y Popular, que se inicia con una Constitución con tintes socialista y de partido único, el Frente de Liberación Nacional, luego sobreviene un largo periplo de gobiernos presidencialistas autoritarios, golpes de estado gestados por militares, y en medio de tal crisis política, una guerra civil y la denominada Primavera Argelina de 1988. Este tránsito de la República Argelina, debido a la falta de libertades de todo tipo y a una pésima gestión socio-económica por parte del estado, ha mantenido al pueblo argelino entre períodos de represión, sumisión y levantamientos sociales. La realidad argelina es la de una democracia de fachada, ya que nunca ha alcanzado siquiera el estatus de una democracia procesal; que ni siquiera tuvo un cambio real con la denominada Primavera Argelina producto de las revueltas populares del mes de octubre de 1988, como en todos los levantamientos protagonizados por el pueblo argelino, la esperanza de cambio se diluyó rápidamente. Es así que se podría definir la situación de Argelia como una colonización política organizada por sus propios compatriotas aposentados en el poder. Argelia desde su independencia se ha convertido en un feudo constante de la gerontocracia, incluso el multipartidismo no trajo más que más de lo mismo, y es que la conexión de las viejas facciones del Frente de Liberación Nacional con las Fuerzas Armadas siempre han dado al traste con las propuestas de cambio y mejoras políticas para un pueblo que ansía la libertad y los derechos que solo logran ver en el extranjero por televisión. (es)
- La contestation en Algérie au début de l'année 2011, sous forme d'émeutes et manifestations, débute le 3 janvier 2011 contre la flambée des prix de certaines denrées alimentaires élémentaires, et se poursuit dans le contexte du printemps arabe. Malgré la très forte présence policière lors de chaque manifestation, souvent plus nombreuse que les manifestants, l’opposition s’organise. Une Coordination nationale pour le changement et la démocratie (CNCD) est mise en place, et appelle à onze manifestations successives (au 27 avril) et à la constitution d’un Conseil national de transition démocratique. Contrairement aux pays voisins, la contestation n'aboutit pas à un changement institutionnel notable malgré la levée de l'état d'urgence, en vigueur depuis 1992. De nouveaux partis seront légalisés et autorisés à concourir pour les élections de l'année suivante. (fr)
- 2010年-2011年アルジェリア騒乱（2010ねん2011ねんアルジェリアそうらん）は、アルジェリアにおいて2010年12月より翌年にかけて発生した大規模な反政府デモとそれに付随する事件の総称。 この騒乱は強権的な支配を強めるアブデルアジズ・ブーテフリカ大統領に対する反発が、チュニジアにおいてベン＝アリーの長期独裁政権を倒したジャスミン革命に触発されて強くなり、また2011年エジプト革命におけるホスニー・ムバーラク政権崩壊を受けてその勢いが増したもので、アラブ世界で巻き起こった一連の変革「アラブの春」のうちの一つである。 (ja)
- 2010 ~ 2012년 알제리 반정부 시위는 알제리에서 2010년 12월부터 현재까지 진행 중인 반정부 시위와 그에 따른 사건의 총칭이다. 강권적 지배를 강화 해온 알제리 대통령 압델아지즈 부테플리카에 대한 반발이, 튀니지에서 벌어진 벤 알리의 장기 독재 정권을 붕괴시킨 튀니지 혁명에 촉발되었다고 판단되었으며, 또한 이집트에서 2011년 이집트 혁명으로 호스니 무바라크 정권이 붕괴되자 그 기세가 더해졌다. (ko)
- Le proteste in Algeria del 2010-2012 si sono verificate in numerose città della Algeria. Le proteste si inseriscono nel contesto delle proteste nel mondo arabo avvenute in numerosi Stati del Nordafrica e del Vicino Oriente tra la fine del 2010 e i primi mesi del 2011. I torbidi si rivolgono in principal modo contro il regime di Abdelaziz Bouteflika, presidente dal 1999. (it)
- De protesten in Algerije van 2010-2012 waren een reeks van een protesten die van eind december 2010 tot begin 2012 in Algerije plaatsvonden. Ze volgden op de protesten in buurland Tunesië en worden gezien als onderdeel van de wijdverbreide protesten in de Arabische wereld in 2011. Stijgende voedselprijzen, alsmede slechte levensomstandigheden, corruptie en gebrek aan werk, huisvesting en politieke vrijheid zijn de drijfveren achter de protesten. Ook eiste men een beëindiging van de noodtoestand, die na de staatsgreep door het leger in 1991, onafgebroken van kracht was geweest. Een belangrijke rol speelt bij de volkswoede dat de bevolking in Algerije, evenals in veel andere delen van de Arabische wereld, gemiddeld zeer jong is: 70% van de Algerijnen is jonger dan 30 jaar. Veel van deze jonge inwoners hebben wel een opleiding gevolgd, maar hebben weinig uitzicht op een goede toekomst met en weinig kans op een baan. De protesten, op kleine schaal niet ongewoon in Algerije, kregen al snel een landelijk karakter. Begin januari werd er op grote schaal gedemonstreerd. Daarbij vielen zeker twee doden en honderden gewonden, veelal leden van de oproerpolitie. Een dag later werd melding gemaakt van drie doden. De Algerijnse overheid beloofde maatregelen te nemen om de voedselprijzen te laten dalen, maar de protesten gingen verder, in de vorm van betogingen en - naar voorbeeld van de Tunesiër Mohamed Bouazizi - zelfverbrandingen. Oppositiepartijen en andere organisaties begonnen wekelijkse demonstraties te organiseren. Op 24 februari 2011 werd, negentien jaar na inwerkingstelling, de noodtoestand opgeheven. Later dat jaar kondigde Bouteflika grondwettelijke hervormingen aan die de weg moeten banen naar een representatieve democratie. (nl)
- Protesterna i Algeriet 2011 var en i raden av folkliga demonstrationer i arabvärlden 2011. Orsaker som uppgavs av de protesterande i Algeriet var hög arbetslöshet, bostadsbrist, inflation på matpriser, korruption, restriktioner på yttrandefriheten och dålig levnadsstandard. Även om lokala protester redan hade pågått under flera år, utbröt i början av januari 2011 en våg av samtidiga protester och kravaller över hela landet, orsakade av plötsliga prisökningar på stapelvaror. Oroligheterna kvästes av regeringen genom att regeringen sänkte matpriserna, men efterföljdes av en våg av självbränningar, de flesta framför regeringsbyggnader. Oppositionspartier, unioner och människorättsorganisationer började då hålla veckovisa demonstrationer, trots att de var illegala utan regeringens tillstånd under det pågående undantagstillståndet. Regeringen upphävde dessa demonstrationer så långt som möjligt, medan de lovade att undantagstillståndet snart skulle sluta. Under tiden fortsatte protester av arbetslösa ungdomar, som vanligtvis uppgav anledningar som arbetslöshet, förtryck och infrastrukturproblem, nästan dagligen i städer över hela landet. (sv)
- Protesty w Algierii – seria antyrządowych protestów w Algierii, spowodowanych przez bezrobocie, rosnące ceny żywności, korupcję władz, brak wolności słowa i złe warunki życia. Protesty rozpoczęły się pod koniec grudnia 2010 roku i zakończyły się obietnicami prezydenta Abdelaziza Butefliki zmian w konstytucji i reformami. Protesty w Algierii miały mniejszą skalę aniżeli inne wystąpienia w krajach regionu w tym czasie. Zamieszki w Algierze na wzór tunezyjski wybuchły 29 grudnia 2010. Było to związane z sytuacją mieszkaniową. Rany w walkach ulicznych odniosły 53 osoby, aresztowano także 29 osób. Po 1 stycznia 2011 protesty przybrały na sile i rozszerzył się ich zasięg. Powodem były ogłoszone wraz z nowym rokiem 30% podwyżki cen żywności. Manifestacje przerodziły się w zamieszki, uzbrojeni w noże lub metalowe pałki ludzie zaczęli plądrować sklepy, domy i budynki publiczne. W ciągu pierwszego tygodnia stycznia śmierć poniosły trzy osoby, a 63 demonstrantów i 763 policjantów zostało rannych. Aby uspokoić nastroje społeczeństwa, rząd obniżył ceny cukru i oliwy. W kraju nastąpiły także przypadki samospaleń demonstrantów w proteście przeciwko złej sytuacji ekonomicznej. 12 stycznia 2011 podpalił się Mohamed Aoichia w mieście Bordż Menaiel. Kolejnego dnia samospalenia dokonał Moshen Bouterfif z Tebesy. Obaj podpalili się z powodu fatalnych warunków mieszkaniowych i braku pracy. W kolejnych dniach odnotowano jeszcze dziesięć takich incydentów. Kolejne wystąpienia w stolicy nastąpiły 22 stycznia 2011. Wówczas ranne zostały 42 osoby. Część demonstracji była organizowana przez partie opozycyjne wobec władz Algierii, w tym także przez opozycję parlamentarną, jednak demonstracje o podłożu politycznym były mniejsze od demonstracji o podłożu gospodarczym. Demonstracje polityczne odbywają się głównie pod hasłem żądania zniesienia stanu wyjątkowego, który wprowadzono w roku 1992, i ograniczeń swobód obywatelskich. 2 lutego 2011 w Algierii 15 napastników porwało włoską turystkę wraz kierowcą i przewodnikiem. 3 lutego 2011 prezydent zapowiedział zniesienie stanu wyjątkowego w „najbliższej przyszłości” oraz polecił udostępnić opozycji czas antenowy w mediach państwowych. 16 lutego 2011 premier Ahmed Ujahia, podał, że stan wyjątkowy zostanie zniesiony do końca lutego. 22 lutego 2011 rząd przyjął rozporządzenie, które znosi obowiązujący od 1992 roku stan wyjątkowy, wejdzie ono w życie z chwilą jego opublikowania w dzienniku urzędowym Algierii. Jest to spełnieniem jednego z głównych postulatów protestujących. 11 lutego 2011 doszło do demonstracji w Algierze. Zapowiadany pokojowy przemarsz, przerodził się w walki demonstrantów z policją. Tłum, który wymaszerował z Placu 1 Maja, zmobilizowany ustąpieniem prezydenta Egiptu Hosni Mubaraka wdał się w starcia ze służbami bezpieczeństwa. Policja aresztowała już ludzi, w tym Fodil Bumala jednego z założycieli Narodowego Ruchu na rzecz Zmiany i Demokracji. Opozycja wezwała do masowych protestów podobnych do egipskich. 13 lutego 2011 podczas demonstracji w Algierze policja użyła gazu łzawiącego. Do starć doszło w mieście Annaba. Demonstranci ogłosili, iż będą powtarzać manifestacje co sobotę. 14 lutego, minister spraw zagranicznych Mourad Medelci, powiedział, że stan wyjątkowy zostanie zniesiony w ciągu kilku najbliższych dni. Do kolejnych wielotysięcznych demonstracji doszło 19 lutego. Manifestanci nie zdołali przejąć kontroli na placem głównym w Algierze. 26 lutego 2011 siły policyjne stłumiły demonstracje w Algierze. 23 marca 2011 w Algierze policja zaatakowała demonstrujących mieszkańców slumsów, którzy protestowali przeciwko niszczeniu ich domów. 21 osób zostało rannych. Jednak władze algierskie w przeciwieństwie do tunezyjskich i egipskich czy libijskich opanowały sytuację w kraju i załagodziły protesty zapowiedzią zwiększenia transferów społecznych w związku z dużymi rezerwami finansowymi. 15 kwietnia 2011 prezydent w wystąpieniu w państwowej telewizji zapowiedział m.in. zmiany w konstytucji i reformy legislacyjne. Obiecał zmodyfikowanie prawa wyborczego oraz przeprowadzenie uczciwych wyborów prezydenckich w 2014 roku. (pl)
- Os protestos na Argélia em 2010-2012 foram uma série de protestos ocorridos em toda Argélia que duraram de 28 de dezembro de 2010 a princípios de 2012. Esses protestos foram inspirados pelos protestos semelhantes em todo o Oriente Médio e Norte da África. As causas citadas pelos manifestantes incluíram o desemprego, a falta de habitação, a inflação dos alimentos, a corrupção, as restrições à liberdade de expressão e as más condições de vida. Embora protestos localizados fossem comuns nos anos anteriores, uma onda sem precedentes de protestos simultâneos e tumultos eclodiram em todo o país. Estes foram seguidos por autoimolações, a maioria delas na frente de prédios do governo. Os partidos de oposição, sindicatos e organizações de direitos humanos, em seguida, começaram a realizar manifestações semanais, ilegais na Argélia sem a permissão do governo no âmbito do estado de emergência em curso desde o golpe de Estado de 1992. O governo suprimiu essas manifestações tanto quanto possível, mas no final de fevereiro cedeu à pressão e retirou o estado de emergência. Enquanto isso, os protestos dos jovens, tipicamente citando problemas de desemprego, hogra (opressão) e infra-estrutura, recomeçaram, ocorrendo quase diariamente em cidades espalhadas por todo o país. Apesar da presença policial muito forte em cada manifestação, muitas vezes mais numerosa que os manifestantes, a oposição é organizada. A Coordenação Nacional para a Mudança e Democracia (CNCD) é implementada e convoca onze manifestações sucessivas e a formação de um Conselho Nacional de Transição Democrática. Diferentemente dos países vizinhos, as manifestações não resultaram em uma mudança institucional significativa. O presidente Abdelaziz Bouteflika criou uma emenda na constituição e revisou as leis que regem eleições, partidos e associações políticas, a mídia e a participação de mulheres na vida pública. Foram convocadas eleições legislativas e municipais, novos partidos foram legalizados e estes participam das eleições. Entretanto, Bouteflika continuou no poder e prosseguiu sendo criticado pelos argelianos, que alegam que as medidas foram insuficientes. (pt)
- Протести в Алжирі (2010—2012) — серія антиурядових протестів в Алжирі, спричинених безробіттям, високими цінами, корупцією, нестачею свободи слова та поганими умовами життя. Перші протести почалися 28 грудня 2010, втім основного розмаху набули з 6 по 9 січня 2011. Зростання протестів спричинило 30 % збільшення цін на продовольство, що вступило в дію 1 січня 2011 року. Під час маніфестацій люди, озброєні ножами та металевими палицями грабували крамниці, будинки та громадські будівлі. Впродовж першого тижня протестів загинуло 3 особи, 63 демонстрантів та 763 поліціянтів було поранено. Аби вгамувати протестувальників, уряд знизив ціни на цукор та олію. В країні також траплялися випадки самоспалення на знак протесту проти складної економічної ситуації. Частину демонстрацій організували опозиційні партії, однак політичні протести набули меншого розмаху, аніж економічні. Головними цілями політичних протестів були скасування надзвичайного стану, запровадженого 1992 року, та обмежень громадянських свобод. На 12 лютого опозиція запланувала нову хвилю демонстрацій. (uk)
- 2010－2012年阿爾及利亞反政府示威是在2010年12月开始在阿尔及利亚爆发的一系列反政府示威。抗议者针对国内严重的政治腐败，公民言论自由的缺乏，高失业率，住房的缺乏，高昂的食物价格等等民众恶劣的生存状况和权利缺失等问题而展开。 示威活动在过去几年一直普遍存在，只不过到了2010年12月才开始发展壮大起来。刚开始抗议者只是要求政府降低食物价格，随后发生了民众的自杀现象，他们大多聚集在政府建筑前面。反对党组织了民众的游行示威活动，尽管根据国家安全法他们这样做是非法的。 2011年1月22日，阿尔及利亚的反对党“争取文化与民主联盟”（以前译作“文化与民主联盟”）的支持者上街游行示威，与警察方面冲突，最终导致19人受伤，其中8名为警察。 阿内政和地方政府部长在《》中表示：首都禁止游行示威的法令并不只针对反对党。就算有执政联盟中的“民族解放阵线”、“”、“”申请游行也会被拒绝。他又说：禁止示威游行是为防止恐怖组织借机破坏。 早在2001年6月，阿尔及利亚东北部卡比利亚地区在首都组织的游行引发成有近千人员伤亡的骚乱后，政府便出台法令禁止在首都游行。 (zh)
- Волнения в Алжире — акции протеста, начавшиеся в декабре 2010 года. Начались с начала декабря 2010 года, раньше чем в Тунисе, вызваны безработицей, плохим положением молодёжи в Алжире, нехваткой жилья. Важную роль здесь сыграло и резкое подорожание продовольствия, нанёсшее удар по бедным слоям населения. Усилились под влиянием победы революции в Тунисе и приобрели заметный размах начиная с 1 января 2011 года. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- احتجاجات الجزائر 2011 م: هي حملة احتجاجات شعبية وقادت هذه الاحتجاجات أحزاب المعارضة بالإضافة إلى الشبان الجزائريين الذين طالبوا بإجراء إصلاحات سياسية واقتصادية واجتماعية. (ar)
- 2010年-2011年アルジェリア騒乱（2010ねん2011ねんアルジェリアそうらん）は、アルジェリアにおいて2010年12月より翌年にかけて発生した大規模な反政府デモとそれに付随する事件の総称。 この騒乱は強権的な支配を強めるアブデルアジズ・ブーテフリカ大統領に対する反発が、チュニジアにおいてベン＝アリーの長期独裁政権を倒したジャスミン革命に触発されて強くなり、また2011年エジプト革命におけるホスニー・ムバーラク政権崩壊を受けてその勢いが増したもので、アラブ世界で巻き起こった一連の変革「アラブの春」のうちの一つである。 (ja)
- 2010 ~ 2012년 알제리 반정부 시위는 알제리에서 2010년 12월부터 현재까지 진행 중인 반정부 시위와 그에 따른 사건의 총칭이다. 강권적 지배를 강화 해온 알제리 대통령 압델아지즈 부테플리카에 대한 반발이, 튀니지에서 벌어진 벤 알리의 장기 독재 정권을 붕괴시킨 튀니지 혁명에 촉발되었다고 판단되었으며, 또한 이집트에서 2011년 이집트 혁명으로 호스니 무바라크 정권이 붕괴되자 그 기세가 더해졌다. (ko)
- Le proteste in Algeria del 2010-2012 si sono verificate in numerose città della Algeria. Le proteste si inseriscono nel contesto delle proteste nel mondo arabo avvenute in numerosi Stati del Nordafrica e del Vicino Oriente tra la fine del 2010 e i primi mesi del 2011. I torbidi si rivolgono in principal modo contro il regime di Abdelaziz Bouteflika, presidente dal 1999. (it)
- 2010－2012年阿爾及利亞反政府示威是在2010年12月开始在阿尔及利亚爆发的一系列反政府示威。抗议者针对国内严重的政治腐败，公民言论自由的缺乏，高失业率，住房的缺乏，高昂的食物价格等等民众恶劣的生存状况和权利缺失等问题而展开。 示威活动在过去几年一直普遍存在，只不过到了2010年12月才开始发展壮大起来。刚开始抗议者只是要求政府降低食物价格，随后发生了民众的自杀现象，他们大多聚集在政府建筑前面。反对党组织了民众的游行示威活动，尽管根据国家安全法他们这样做是非法的。 2011年1月22日，阿尔及利亚的反对党“争取文化与民主联盟”（以前译作“文化与民主联盟”）的支持者上街游行示威，与警察方面冲突，最终导致19人受伤，其中8名为警察。 阿内政和地方政府部长在《》中表示：首都禁止游行示威的法令并不只针对反对党。就算有执政联盟中的“民族解放阵线”、“”、“”申请游行也会被拒绝。他又说：禁止示威游行是为防止恐怖组织借机破坏。 早在2001年6月，阿尔及利亚东北部卡比利亚地区在首都组织的游行引发成有近千人员伤亡的骚乱后，政府便出台法令禁止在首都游行。 (zh)
- Волнения в Алжире — акции протеста, начавшиеся в декабре 2010 года. Начались с начала декабря 2010 года, раньше чем в Тунисе, вызваны безработицей, плохим положением молодёжи в Алжире, нехваткой жилья. Важную роль здесь сыграло и резкое подорожание продовольствия, нанёсшее удар по бедным слоям населения. Усилились под влиянием победы революции в Тунисе и приобрели заметный размах начиная с 1 января 2011 года. (ru)
- Die Unruhen in Algerien 2010–2012 schlossen sich an die Revolution in Tunesien 2010/2011 an, begannen am 28. Dezember 2010 und breiteten sich seit 5. Januar 2011 aus Zorn über massiv gestiegene Grundnahrungsmittelpreise auch in Algerien aus. Die Unruhen entzündeten sich spontan an Einzelereignissen und waren nicht einheitlich organisiert. (de)
- The 2010–2012 Algerian protests were a series of protests taking place throughout Algeria, lasting from 28 December 2010 to early 2012. The protests had been inspired by similar protests across the Middle East and North Africa. Causes cited by the protesters included unemployment, the lack of housing, food-price inflation, corruption, restrictions on freedom of speech and poor living conditions. While localized protests were already commonplace over previous years, extending into December 2010, an unprecedented wave of simultaneous protests and riots, sparked by sudden rises in staple food prices, erupted all over the country starting in January 2011. These were quelled by government measures to lower food prices, but were followed by a wave of self-immolations, most of them in front of go (en)
- Las protestas de Argelia de 2011 fueron una serie de protestas que tuvieron lugar en Argelia desde diciembre de 2010. Las causas citadas por los manifestantes son el desempleo, la falta de vivienda, la inflación en el precio de los alimentos, la corrupción, la falta de libertad de expresión y las pobres condiciones de vida. (es)
- La contestation en Algérie au début de l'année 2011, sous forme d'émeutes et manifestations, débute le 3 janvier 2011 contre la flambée des prix de certaines denrées alimentaires élémentaires, et se poursuit dans le contexte du printemps arabe. Contrairement aux pays voisins, la contestation n'aboutit pas à un changement institutionnel notable malgré la levée de l'état d'urgence, en vigueur depuis 1992. De nouveaux partis seront légalisés et autorisés à concourir pour les élections de l'année suivante. (fr)
- De protesten in Algerije van 2010-2012 waren een reeks van een protesten die van eind december 2010 tot begin 2012 in Algerije plaatsvonden. Ze volgden op de protesten in buurland Tunesië en worden gezien als onderdeel van de wijdverbreide protesten in de Arabische wereld in 2011. De protesten, op kleine schaal niet ongewoon in Algerije, kregen al snel een landelijk karakter. Begin januari werd er op grote schaal gedemonstreerd. Daarbij vielen zeker twee doden en honderden gewonden, veelal leden van de oproerpolitie. Een dag later werd melding gemaakt van drie doden. (nl)
- Os protestos na Argélia em 2010-2012 foram uma série de protestos ocorridos em toda Argélia que duraram de 28 de dezembro de 2010 a princípios de 2012. Esses protestos foram inspirados pelos protestos semelhantes em todo o Oriente Médio e Norte da África. O governo suprimiu essas manifestações tanto quanto possível, mas no final de fevereiro cedeu à pressão e retirou o estado de emergência. Enquanto isso, os protestos dos jovens, tipicamente citando problemas de desemprego, hogra (opressão) e infra-estrutura, recomeçaram, ocorrendo quase diariamente em cidades espalhadas por todo o país. (pt)
- Protesty w Algierii – seria antyrządowych protestów w Algierii, spowodowanych przez bezrobocie, rosnące ceny żywności, korupcję władz, brak wolności słowa i złe warunki życia. Protesty rozpoczęły się pod koniec grudnia 2010 roku i zakończyły się obietnicami prezydenta Abdelaziza Butefliki zmian w konstytucji i reformami. Protesty w Algierii miały mniejszą skalę aniżeli inne wystąpienia w krajach regionu w tym czasie. (pl)
- Протести в Алжирі (2010—2012) — серія антиурядових протестів в Алжирі, спричинених безробіттям, високими цінами, корупцією, нестачею свободи слова та поганими умовами життя. Перші протести почалися 28 грудня 2010, втім основного розмаху набули з 6 по 9 січня 2011. Зростання протестів спричинило 30 % збільшення цін на продовольство, що вступило в дію 1 січня 2011 року. Під час маніфестацій люди, озброєні ножами та металевими палицями грабували крамниці, будинки та громадські будівлі. Впродовж першого тижня протестів загинуло 3 особи, 63 демонстрантів та 763 поліціянтів було поранено. Аби вгамувати протестувальників, уряд знизив ціни на цукор та олію. (uk)
- Protesterna i Algeriet 2011 var en i raden av folkliga demonstrationer i arabvärlden 2011. Orsaker som uppgavs av de protesterande i Algeriet var hög arbetslöshet, bostadsbrist, inflation på matpriser, korruption, restriktioner på yttrandefriheten och dålig levnadsstandard. Även om lokala protester redan hade pågått under flera år, utbröt i början av januari 2011 en våg av samtidiga protester och kravaller över hela landet, orsakade av plötsliga prisökningar på stapelvaror. (sv)
|
