| dbo:abstract
|
- Appius Claudius Caecus (přízvisko Caecus znamená latinsky „slepý“; kolem 340 př. n. l. – 273 př. n. l.) byl římský politik a státník pocházející z bohaté patricijské rodiny. (cs)
- Api Claudi Cec (llatí: Appius Claudius C. f. Ap. n. Caecus) era fill del dictador romà Gai Claudi Cras. Se suposa que era cec però probablement va esdevenir cec ja de gran. Va ser dues vegades edil curul i el 312 aC va ser censor amb Gai Plauci Pròcul, sense haver estat abans cònsol. Per aconseguir addictes va revisar les llistes senatorials i va omplir les vacants amb cavallers provinents de fora de la classe senatorial, contra el parer del seu col·lega. L'any següent Plauci va renunciar, però ell va romandre al càrrec con únic censor. Va reorganitzar les tribus i hi va incloure als lliberts, de manera que aquests van predominar en moltes tribus. Va ser el constructor de la via Àpia iniciada a Càpua, i de l'aqüeducte Api (Aqua Appia), i que sembla que va finançar amb la venda de terres de domini públic. Va ser censor quatre anys. (ca)
- Ο Άππιος Κλαύδιος Καίκος (λατινικά: Appius Claudius Caecus, περ. 340 π.Χ. - 273 π.Χ.), ήταν ένας Ρωμαίος πολιτικός με καταγωγή από πλούσια οικογένεια πατρικίων. Το όνομα «Caecus» σημαίνει «ο τυφλός», και του αποδόθηκε όταν έχασε το φως του, σύμφωνα με τον Τίτο Λίβιο εξαιτίας μιας κατάρας. Είναι γνωστός ως κατασκευαστής του πρώτου υδραγωγείου της Ρώμης, καθώς και της περίφημης «Αππίας Οδού». Υπηρέτησε δυο φορές ως ύπατος και άσκησε φιλολαϊκή πολιτική, κάνοντας κάποια πολιτικά δικαιώματα προσβάσιμα στους μη προνομιούχους. Ασχολήθηκε επίσης με τη λογοτεχνία και τη ρητορική, ενώ καθιέρωσε αλλαγές στην ορθογραφία των λατινικών. (el)
- Appius Claudius Caecus (fl. c. 312–279 BC) was a statesman and writer from the Roman Republic. The first Roman public figure whose life can be traced with some historical certainty, Caecus was responsible for the building of Rome's first road (the Appian Way) and first aqueduct (the Aqua Appia), as well as instigating controversial popular-minded reforms. He is also credited with the authorship of a juristic treatise, a collection of moral essays, and several poems, making him one of Rome's earliest literary figures. A patrician of illustrious lineage, Caecus first came to prominence with his election to the position of censor in 312 BC, which he held for five years. During Caecus's time in office, aside from his building projects, he introduced several controversial but poorly-understood constitutional reforms: he increased the voting power of the poor and landless in the legislative assemblies, and admitted lower-class citizens to the Roman Senate, though these measures were partially undone by the resentful nobility. In addition, Caecus was the first censor to draw up a formal list of senators. These reforms massively increased the prestige of the censorship, which had previously only been a minor magistracy. As consul (296 BC) and then praetor (295 BC), Caecus led military campaigns against the Etruscans and Samnites. Later in life, having become blind (Latin: caecus, whence the surname) from old age, he delivered a speech to the Senate successfully opposing peace with the Epirote king Pyrrhus. His reforms did trigger some outrage, as he broke a number of established traditions. Appius embroiled himself in several bitter political feuds, especially with the Fabii (a powerful Roman family). Fabius Pictor, who was the earliest Roman historian and a member of the Fabian family, may have been the source for a significant amount of smear against Caecus, accusing him of being a corrupted, immoral demagogue, and an inept general. Owing to the wide divergence in the sources, modern scholars have had very different interpretations of Caecus' deeds: he has been described as a revolutionary, a reactionary, a would-be tyrant, or a great reformer, comparable to Athenian figures like Cleisthenes and Pericles. (en)
- Appius Claudius Caecus (lateinisch caecus = „der Blinde“; * um 340 v. Chr.; † 273 v. Chr.) war ein bedeutender Politiker und Staatsmann der mittleren Römischen Republik. Aus einer reichen römischen Patrizierfamilie stammend, machte Appius Claudius Caecus eine erstaunlich schnelle und erfolgreiche Karriere, gerade weil er sich der Rechte der Unterschicht, der Plebejer und der freigelassenen Sklaven annahm. So ermöglichte er ehemaligen Sklaven die Teilnahme an Wahlen und den Kindern von Freigelassenen sogar die Aufnahme in den Senat. Er reformierte die römische Rechtsordnung, veröffentlichte zum ersten Mal einen Gerichtskalender und Prozessformeln, deren Kenntnisse bis dahin den Pontifices vorbehalten waren. 312 war Appius Claudius Zensor, 307 und 296 v. Chr. Konsul und zwischen 292 und 285 v. Chr. Diktator. Als Censor ließ er 312 v. Chr. eine Trinkwasserleitung, den nach ihm benannten Aquädukt Aqua Appia, nach Rom bauen. Vom Jahr 311 v. Chr. an ließ Appius die wohl bekannteste gepflasterte Straße der Antike, die Via Appia, von Rom nach Capua bauen. Als Konsul im Jahr 296 v. Chr. kämpfte er gegen ein vereintes Heer der Etrusker und Samniten. Vor der entscheidenden Schlacht gelobte er, einen Tempel der Bellona zu errichten. Appius setzte für die lateinische Sprache eine Reform der Rechtschreibung durch und befasste sich mit Literatur und Rhetorik. Bereits erblindet richtete er eine berühmte Rede gegen einen Abgesandten des Königs Pyrrhos I. von Epeiros; sie ist die früheste politische Rede in lateinischer Sprache, von der wir Kenntnis haben, und war noch zumindest bis in Ciceros Zeiten bekannt. Sallust überlieferte in der ersten (I, 1, 2) seiner epistolae ad Caesarem einen der Sinnsprüche des Appius aus dessen carmina: „[…] fabrum esse suae quemque fortunae“ (Jeder ist seines Glückes Schmied.), ein bekanntes „Lehn“-Sprichwort. Die betonte Stellung des faber am Anfang seines Saturniers erklärt zugleich die Bedeutung des Spruches „ständiges, emsiges Schmieden“. Appius Claudius Caecus hat im Römischen Staat die Beschränkung des vollen Gemeindebürgerrechts auf die in Rom Ansässigen gesprengt und brach mit dem alten Finanzsystem. Neben Aquädukt- und Straßenbau datieren aus seiner Zeit die römische Jurisprudenz, die römische Rhetorik (Eloquenz) und lateinische Grammatik. Von ihm rühren auch die Anfänge einer lateinischen Schrift-Prosa sowie einer lateinischen Kunst-Poesie her. Sextus Pomponius schrieb in seinen Digesten, Appius sei so gelehrt gewesen (maximam scientiam habuit), dass er deswegen „Herr Hunderthand“ (hic Centemmanus appellatus est) genannt wurde. (de)
- Apio Claudio el Ciego fue un político y militar romano de la época anterior a las guerras púnicas que ocupó las más altas magistraturas del Estado romano. Es conocido por su censura del año 312 a. C., que le valió el sobrenombre de «Censor» por el que también es conocido, y su negativa a pactar con el invasor epirota Pirro. Era hijo del dictador Cayo Claudio Craso y aunque se discutía en sentido afirmativo si su ceguera era real entre los antiguos, lo casi seguro es que no se quedó ciego antes de su vejez. La historia sobre su ceguera ha sido transmitida por Tito Livio. (es)
- Apio Klaudio Zentsorea edo Apio Klaudio Zeko itsua esan nahi duena, (latinez: Appius Claudius Caecus; K.a. 340-K.a. 273), kargua K.a. 312an bete zuen erromatar zentsore ospetsu bat izan zen. Kargurako izendatua izan zen, aurretik, kontsul izan ez zen arren, cursus honorumean ohikoena zen bezala. (eu)
- Appius Claudius Caecus, issu de la gens Claudia, fils de Caius Claudius Crassus, est un politicien et auteur romain. Censeur en 312 av. J.-C., consul en 307 et 296 av. J.-C., il est le premier écrivain latin connu, important à Rome certains des principes pythagoriciens. Il est selon l'historien E. Ferenczy, la "première personnalité pleinement historique dont l’activité conduit, tel un pont, des premiers siècles colorés de légendes de l’histoire romaine au terrain solide de l’évolution authentiquement historique". Son activité de réforme des institutions, de l'armée, et sa politique édilitaire, frappèrent en effet durablement l'esprit de ses contemporains et la mémoire collective des Romains de l'époque médio-républicaine. Plusieurs constructions réalisées à son initiative portent ainsi son nom : la Via Appia, allant de Rome à Brindes, mais aussi l'Aqua Appia, premier aqueduc de Rome. (fr)
- Appius Claudius Caecus ("yang Buta"; skt. 340 SM– 273 SM) merupakan seorang politisi Republik Romawi dari keluarga Patrician yang kaya raya. Ia adalah putra . Sebagai sensor ia bertanggung jawab atas pembangunan saluran air pertama di Roma dan proyek jalan utama. (in)
- Appio Claudio Cieco (in latino: Appius Claudius Caecus; 350 a.C. – 271 a.C.) è stato un politico, letterato e condottiero romano, nato di nobili origini in quanto membro dell'antica gens Claudia. Secondo la leggenda, la sua cecità, da cui gli derivò il cognomen "Caecus", "Cieco", fu dovuta all'ira degli dèi per la sua idea di unificare il pantheon greco romano con quello celtico e quello germanico. Fu un personaggio particolarmente significativo, caratterizzato da una marcata sensibilità verso la società greca, che lo portò ad intendere la fusione tra di essa e il mondo romano come un profondo arricchimento per l'Urbe. Fu il primo intellettuale latino, dedito all'attività letteraria e interessato alla filosofia, nella tradizione romana arcaica considerate attività infruttuose ed indegne di un civis. (it)
- アッピウス・クラウディウス・カエクス（ラテン語: Appius Claudius Caecus、 紀元前340年 - 紀元前273年）は、共和政ローマ期の政治家・軍人。クラウディウス氏族のパトリキ (貴族)系出身。二つ名の「カエクス」は「盲目」の意である。アッピア街道とアッピア水道の建設者として知られる。 (ja)
- Appius Claudius Caecus ("Appius Claudius de Blinde", ca. 340 v.Chr.-273 v.Chr.) was een Romeinse politicus uit de gens Claudia een rijke familie van patriciërs van Sabijnse afkomst. Hij was een censor in 312 v.Chr. tijdens de Tweede Samnitische Oorlog. Hij zocht steun van de lagere klassen door het mogelijk te maken voor zonen van bevrijde slaven om lid te worden van de Senaat, en met de uitbreiding van de stemrechten voor mannen uit stammen van het platteland, die zelf geen land bezaten. Tijdens de oorlog pleitte hij voor stichting van Romeinse kolonies in heel Latium en Campania als fortificaties tegen de Samnieten in het zuidoosten en Etrusken in het noordwesten. In 296 v.Chr. beloofde hij een tempel aan Bellona, godin van de krijgskunst, voor haar steun tijdens het conflict. Gedurende zijn tijd als censor bouwde hij de Via Appia, een belangrijke en beroemde weg tussen Rome en Capua, evenals de eerste aquaduct in Rome, de Aqua Appia. Hij publiceerde tevens voor het eerst een lijst van juridische procedures en de juridische kalender. De exclusieve kennis hierover was voorheen toebedeeld aan de "pontifices", de priesters. Hij hield zich ook bezig met literatuur en retoriek en introduceerde hervormingen in de Latijnse orthografie. Later diende hij tweemaal als consul, in 307 v.Chr. en 296 v.Chr., en in 292 v.Chr. en 285 v.Chr. was hij benoemd tot dictator. In 280 v.Chr., nadat hij blind geworden was (volgens Livius door een vloek), gaf hij een beroemde rede tegen Cineas, een gezant van Pyrrhus van Epirus, waarin hij duidelijk maakte dat Rome zich nooit zou overgeven. Dit is de eerste beschrijving van een politieke rede in het Latijn, en is de bron van het spreekwoord "iedere man is de architect van zijn eigen lot". Appius Claudius Caecus wordt gebruikt in Cicero's Pro Caelio als een strenge en afkeurende voorouder van Clodia. Cicero spreekt over Caecus in een vernietigend prosopopee, waarin hij in toorn ontstoken is over haar associatie met Caelius, een middelmatig lid van de equestrische klasse, in plaats van de hogere patricische klasse. Caecus' verdiensten, zoals het bouwen van de Via Appia en de Aqua Appia, noemt Cicero bezoedeld door Clodia's acties. Zijn zoon was de consul Publius Claudius Pulcher, zijn kleinzoon was de consul Appius Claudius Caudex Zie ook:gens Claudia (nl)
- Appius Claudius Caecus ("den blinde"), född cirka 340 f.Kr., död 273 f.Kr., var en romersk politiker från en välbeställd patricierfamilj. Han var diktator och son till Gaius Claudius Crassus, diktator 337 f.Kr. Han var romersk censor 312 f.Kr. trots att han tidigare inte varit konsul.Under sin tid som censor lät han uppföra Via Appia, en väg från Rom till Capua. Han lät också bygga akvedukten Aqua Appia. (sv)
- Ápio Cláudio Cego (em latim: Appius Claudius Caecus) foi um político da gente Cláudia da República Romana, eleito cônsul por duas vezes, em 307 e 296 a.C. com Lúcio Volúmnio Flama Violente nas duas vezes. Foi uma figura particularmente importante, caracterizada por uma grande sensibilidade sobre a sociedade grega e que quis demonstrar que a fusão desta com o mundo romano resultaria em um profundo enriquecimento para Roma. Foi o primeiro intelectual latino dedicado à atividade literária e interessado na filosofia, considerada, na tradição romana arcaica, uma atividade inútil e indigna de um cidadão. (pt)
- Appiusz Klaudiusz Ślepy (łac. Appius Claudius Caecus) – rzymski polityk żyjący między IV a III wiekiem p.n.e. Najstarszy znany z imienia autor prozy łacińskiej. W 312 p.n.e. piastował stanowisko cenzora, mimo iż nie był wcześniej konsulem. Wybudował w Rzymie jeden z pierwszych akweduktów (ok. 312 p.n.e.), zwany od jego imienia Aqua Appia i najstarszą bitą drogę rzymską Via Appia. Appiusz, będąc cenzorem, zmienił także łacińską pisownię, wprowadzając literę G powstałą z przekształcenia C, a literze C nadał wartość k. Dawniej bowiem litera C, pochodząca od greckiej Γ, oznaczała g, zaś litera K miała wartość k. Dwukrotnie piastował urząd konsula: w 307 p.n.e. oraz w 296 p.n.e. W 295 p.n.e. został pretorem co prawdopodobnie było częściowym przedłużeniem (prorogatio) konsulatu z roku poprzedniego. Następnie dłużej niż zwyczajnie sprawował urząd dyktatora w latach 292-285 p.n.e. Miał osobliwą cechę zjednywania sobie ludu – nawet plebejuszy, a wszystko to dzięki swemu niewolnikowi, którego zadaniem było znać wszystkich obywateli po imieniu. Appius idąc ulicami Rzymu znał wszystkich (jak się wydawało) obywateli – nawet nędzarzy – po imieniu. Nikt nie spostrzegał jednak, że imiona te podpowiadał mu niewolnik. Brał czynny udział w wojnach, które prowadził Rzym przeciw Etruskom, Sabinom i Samnitom. Pod koniec życia stracił wzrok, stąd przydomek Caecus „Ślepy”. W 280 p.n.e. wygłosił w senacie mowę przeciw Pyrrusowi, którą spisał Enniusz, ojciec literatury rzymskiej. Appian relacjonuje, że gdy Rzymianie długo się wahali, Appiusz przyprowadzony przez synów do senatu stwierdził: Żałowałem dotąd, że nie widzę, ale teraz muszę żałować, że słyszę. Bo takich obrad waszych wolałbym nie tylko nie widzieć, ale i nie słyszeć. To wy skutkiem jednego niepowodzenia tak dalece się zapomnieliście, że naradzacie się nad tym, by i tego, który wam klęskę tę zadał, i tych, co go sprowadzili, uznać za przyjaciół zamiast za wrogów. W wyniku tej mowy senat odrzucił warunki pokojowe zaproponowane przez Pyrrusa, nakazał wycofanie jego wojsk z Italii oraz zaproponował, aby dopiero wtedy Pyrrus przysłał posłów do negocjacji. Pyrrus wyruszył na Rzym, pustosząc okolice. Appiuszowi Klaudiuszowi przypisywana jest sentencja: Każdy jest kowalem własnego losu (łac. Faber est suae quisque fortunae). (pl)
- А́ппий Кла́вдий Цек (в русской традиции также А́ппий Кла́вдий Слепо́й; лат. Appius Claudius Caecus; родился, по разным версиям, в 362/352, 359/349, 350 или 343 — умер после 280 гг. до н. э.) — древнеримский государственный деятель и военачальник из патрицианского рода Клавдиев, цензор 312 или 310 года до н. э. и дважды консул (в 307 и 296 годах до н. э.). Во время своей цензуры провёл ряд важных политических реформ: изменил систему комплектования сената и распределения граждан по трибам, лишил патрицианские роды исключительного права отправлять некоторые религиозные культы. Аппий Клавдий построил первый римский водопровод, а также Аппиеву дорогу, соединившую Рим с Капуей и закрепившую таким образом за Республикой Кампанию. Позже, во время двух консульств и претуры, одержал ряд побед в Третьей Самнитской войне. Аппий Клавдий считается одним из основателей римской юриспруденции и литературы; он составил сборник поэтических сентенций, создал первый религиозный календарь, внёс важные изменения в латинскую орфографию. Источники приписывают Цеку написание трактата по юриспруденции и издание сборника исковых формул, благодаря которому правовая информация впервые в истории Рима стала доступной народу. В старости, уже будучи слепым, Аппий Клавдий произнёс в сенате речь против мирного договора с царём Эпира Пирром, ставшую знаменитой и сыгравшую важную роль в становлении основных принципов римской внешней политики. (ru)
- 克劳狄（演说家）（英語：Appius Claudius Caecus，前340年代－?），约活动于公元前4世纪至公元前3世纪。古罗马监察官，著名演说家之一，在西塞罗时期，他的一些葬礼演说仍被诵读，他还用萨图恩诗体编辑语言，其中有一部分传世。 著名的亚壁古道 （Via Appia）即以他命名，因其开始和完成了首段战略要道，作为军事用途。 (zh)
- А́ппій Кла́вдій Цек (лат. Appius Claudius Caecus; 340 — 273 до н. е.) — політичний і державний діяч Римської республіки, дворазовий консул 307 і 296 років до н. е. цензор у 312 до н. е., диктатор у 292 та 285 рр. до н.е, інтеррекс у 298 та 291 роках до н. е. Під час свого цензорства, що почалося у 312 році, провів ряд політичних реформ, побудував Аппієву дорогу, яка закріпила за Римом Кампанію, і перший водогін. Вважається одним із засновників римської юриспруденції і літератури, автором збірки поетичних сентенцій, основоположником першого релігійного календаря, а також реформатором латинської орфографії . Джерела приписують Цеку написання трактату з юриспруденції і видання збірника позовних формул, завдяки якому правова інформація вперше в історії Риму стала доступною народу. У старості, вже будучи сліпим, Аппій Клавдій висловився в сенаті проти мирного договору з царем Епіру Пірром. Промова стала знаменитою і зіграла важливу роль у становленні основних принципів римської зовнішньої політики. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Appius Claudius Caecus (přízvisko Caecus znamená latinsky „slepý“; kolem 340 př. n. l. – 273 př. n. l.) byl římský politik a státník pocházející z bohaté patricijské rodiny. (cs)
- Ο Άππιος Κλαύδιος Καίκος (λατινικά: Appius Claudius Caecus, περ. 340 π.Χ. - 273 π.Χ.), ήταν ένας Ρωμαίος πολιτικός με καταγωγή από πλούσια οικογένεια πατρικίων. Το όνομα «Caecus» σημαίνει «ο τυφλός», και του αποδόθηκε όταν έχασε το φως του, σύμφωνα με τον Τίτο Λίβιο εξαιτίας μιας κατάρας. Είναι γνωστός ως κατασκευαστής του πρώτου υδραγωγείου της Ρώμης, καθώς και της περίφημης «Αππίας Οδού». Υπηρέτησε δυο φορές ως ύπατος και άσκησε φιλολαϊκή πολιτική, κάνοντας κάποια πολιτικά δικαιώματα προσβάσιμα στους μη προνομιούχους. Ασχολήθηκε επίσης με τη λογοτεχνία και τη ρητορική, ενώ καθιέρωσε αλλαγές στην ορθογραφία των λατινικών. (el)
- Apio Claudio el Ciego fue un político y militar romano de la época anterior a las guerras púnicas que ocupó las más altas magistraturas del Estado romano. Es conocido por su censura del año 312 a. C., que le valió el sobrenombre de «Censor» por el que también es conocido, y su negativa a pactar con el invasor epirota Pirro. Era hijo del dictador Cayo Claudio Craso y aunque se discutía en sentido afirmativo si su ceguera era real entre los antiguos, lo casi seguro es que no se quedó ciego antes de su vejez. La historia sobre su ceguera ha sido transmitida por Tito Livio. (es)
- Apio Klaudio Zentsorea edo Apio Klaudio Zeko itsua esan nahi duena, (latinez: Appius Claudius Caecus; K.a. 340-K.a. 273), kargua K.a. 312an bete zuen erromatar zentsore ospetsu bat izan zen. Kargurako izendatua izan zen, aurretik, kontsul izan ez zen arren, cursus honorumean ohikoena zen bezala. (eu)
- Appius Claudius Caecus ("yang Buta"; skt. 340 SM– 273 SM) merupakan seorang politisi Republik Romawi dari keluarga Patrician yang kaya raya. Ia adalah putra . Sebagai sensor ia bertanggung jawab atas pembangunan saluran air pertama di Roma dan proyek jalan utama. (in)
- アッピウス・クラウディウス・カエクス（ラテン語: Appius Claudius Caecus、 紀元前340年 - 紀元前273年）は、共和政ローマ期の政治家・軍人。クラウディウス氏族のパトリキ (貴族)系出身。二つ名の「カエクス」は「盲目」の意である。アッピア街道とアッピア水道の建設者として知られる。 (ja)
- Appius Claudius Caecus ("den blinde"), född cirka 340 f.Kr., död 273 f.Kr., var en romersk politiker från en välbeställd patricierfamilj. Han var diktator och son till Gaius Claudius Crassus, diktator 337 f.Kr. Han var romersk censor 312 f.Kr. trots att han tidigare inte varit konsul.Under sin tid som censor lät han uppföra Via Appia, en väg från Rom till Capua. Han lät också bygga akvedukten Aqua Appia. (sv)
- Ápio Cláudio Cego (em latim: Appius Claudius Caecus) foi um político da gente Cláudia da República Romana, eleito cônsul por duas vezes, em 307 e 296 a.C. com Lúcio Volúmnio Flama Violente nas duas vezes. Foi uma figura particularmente importante, caracterizada por uma grande sensibilidade sobre a sociedade grega e que quis demonstrar que a fusão desta com o mundo romano resultaria em um profundo enriquecimento para Roma. Foi o primeiro intelectual latino dedicado à atividade literária e interessado na filosofia, considerada, na tradição romana arcaica, uma atividade inútil e indigna de um cidadão. (pt)
- 克劳狄（演说家）（英語：Appius Claudius Caecus，前340年代－?），约活动于公元前4世纪至公元前3世纪。古罗马监察官，著名演说家之一，在西塞罗时期，他的一些葬礼演说仍被诵读，他还用萨图恩诗体编辑语言，其中有一部分传世。 著名的亚壁古道 （Via Appia）即以他命名，因其开始和完成了首段战略要道，作为军事用途。 (zh)
- Api Claudi Cec (llatí: Appius Claudius C. f. Ap. n. Caecus) era fill del dictador romà Gai Claudi Cras. Se suposa que era cec però probablement va esdevenir cec ja de gran. Va ser dues vegades edil curul i el 312 aC va ser censor amb Gai Plauci Pròcul, sense haver estat abans cònsol. Per aconseguir addictes va revisar les llistes senatorials i va omplir les vacants amb cavallers provinents de fora de la classe senatorial, contra el parer del seu col·lega. (ca)
- Appius Claudius Caecus (fl. c. 312–279 BC) was a statesman and writer from the Roman Republic. The first Roman public figure whose life can be traced with some historical certainty, Caecus was responsible for the building of Rome's first road (the Appian Way) and first aqueduct (the Aqua Appia), as well as instigating controversial popular-minded reforms. He is also credited with the authorship of a juristic treatise, a collection of moral essays, and several poems, making him one of Rome's earliest literary figures. (en)
- Appius Claudius Caecus (lateinisch caecus = „der Blinde“; * um 340 v. Chr.; † 273 v. Chr.) war ein bedeutender Politiker und Staatsmann der mittleren Römischen Republik. Aus einer reichen römischen Patrizierfamilie stammend, machte Appius Claudius Caecus eine erstaunlich schnelle und erfolgreiche Karriere, gerade weil er sich der Rechte der Unterschicht, der Plebejer und der freigelassenen Sklaven annahm. So ermöglichte er ehemaligen Sklaven die Teilnahme an Wahlen und den Kindern von Freigelassenen sogar die Aufnahme in den Senat. Er reformierte die römische Rechtsordnung, veröffentlichte zum ersten Mal einen Gerichtskalender und Prozessformeln, deren Kenntnisse bis dahin den Pontifices vorbehalten waren. (de)
- Appius Claudius Caecus, issu de la gens Claudia, fils de Caius Claudius Crassus, est un politicien et auteur romain. Censeur en 312 av. J.-C., consul en 307 et 296 av. J.-C., il est le premier écrivain latin connu, important à Rome certains des principes pythagoriciens. Il est selon l'historien E. Ferenczy, la "première personnalité pleinement historique dont l’activité conduit, tel un pont, des premiers siècles colorés de légendes de l’histoire romaine au terrain solide de l’évolution authentiquement historique". (fr)
- Appio Claudio Cieco (in latino: Appius Claudius Caecus; 350 a.C. – 271 a.C.) è stato un politico, letterato e condottiero romano, nato di nobili origini in quanto membro dell'antica gens Claudia. Secondo la leggenda, la sua cecità, da cui gli derivò il cognomen "Caecus", "Cieco", fu dovuta all'ira degli dèi per la sua idea di unificare il pantheon greco romano con quello celtico e quello germanico. (it)
- Appiusz Klaudiusz Ślepy (łac. Appius Claudius Caecus) – rzymski polityk żyjący między IV a III wiekiem p.n.e. Najstarszy znany z imienia autor prozy łacińskiej. W 312 p.n.e. piastował stanowisko cenzora, mimo iż nie był wcześniej konsulem. Wybudował w Rzymie jeden z pierwszych akweduktów (ok. 312 p.n.e.), zwany od jego imienia Aqua Appia i najstarszą bitą drogę rzymską Via Appia. Appiuszowi Klaudiuszowi przypisywana jest sentencja: Każdy jest kowalem własnego losu (łac. Faber est suae quisque fortunae). (pl)
- Appius Claudius Caecus ("Appius Claudius de Blinde", ca. 340 v.Chr.-273 v.Chr.) was een Romeinse politicus uit de gens Claudia een rijke familie van patriciërs van Sabijnse afkomst. Hij was een censor in 312 v.Chr. tijdens de Tweede Samnitische Oorlog. Hij zocht steun van de lagere klassen door het mogelijk te maken voor zonen van bevrijde slaven om lid te worden van de Senaat, en met de uitbreiding van de stemrechten voor mannen uit stammen van het platteland, die zelf geen land bezaten. Tijdens de oorlog pleitte hij voor stichting van Romeinse kolonies in heel Latium en Campania als fortificaties tegen de Samnieten in het zuidoosten en Etrusken in het noordwesten. In 296 v.Chr. beloofde hij een tempel aan Bellona, godin van de krijgskunst, voor haar steun tijdens het conflict. (nl)
- А́ппій Кла́вдій Цек (лат. Appius Claudius Caecus; 340 — 273 до н. е.) — політичний і державний діяч Римської республіки, дворазовий консул 307 і 296 років до н. е. цензор у 312 до н. е., диктатор у 292 та 285 рр. до н.е, інтеррекс у 298 та 291 роках до н. е. Під час свого цензорства, що почалося у 312 році, провів ряд політичних реформ, побудував Аппієву дорогу, яка закріпила за Римом Кампанію, і перший водогін. Вважається одним із засновників римської юриспруденції і літератури, автором збірки поетичних сентенцій, основоположником першого релігійного календаря, а також реформатором латинської орфографії . Джерела приписують Цеку написання трактату з юриспруденції і видання збірника позовних формул, завдяки якому правова інформація вперше в історії Риму стала доступною народу. У старості, (uk)
- А́ппий Кла́вдий Цек (в русской традиции также А́ппий Кла́вдий Слепо́й; лат. Appius Claudius Caecus; родился, по разным версиям, в 362/352, 359/349, 350 или 343 — умер после 280 гг. до н. э.) — древнеримский государственный деятель и военачальник из патрицианского рода Клавдиев, цензор 312 или 310 года до н. э. и дважды консул (в 307 и 296 годах до н. э.). Во время своей цензуры провёл ряд важных политических реформ: изменил систему комплектования сената и распределения граждан по трибам, лишил патрицианские роды исключительного права отправлять некоторые религиозные культы. Аппий Клавдий построил первый римский водопровод, а также Аппиеву дорогу, соединившую Рим с Капуей и закрепившую таким образом за Республикой Кампанию. Позже, во время двух консульств и претуры, одержал ряд побед в Трет (ru)
|
