| dbo:abstract
|
- La cultura de Vinča va ser una cultura primitiva d'Europa (entre el 6è i 7è mil·lenni aC), que es va difondre al llarg del Danubi, ocupant la major part de l'actual Sèrbia, i parts de Romania, Bulgària i Macedònia. També s'han trobat les empremtes d'aquesta cultura per la resta dels Balcans, parts d'Europa central i l'Àsia Menor. (ca)
- حضارة الفينكا (بالإنجليزية: Vinča culture)، هي حضارة أثرية في جنوب شرق أوروبا، تعود إلى حقبة العصر الحجري الحديث في الفترة 5700-4500 قبل الميلاد أو 5300-4700 / 4500 قبل الميلاد. ازدهرت الحضارة في المناطق التي تُمثل حاليا صربيا، وأجزاء من بلغاريا ومقدونيا ورومانيا (خاصة ترانسيلفانيا). (ar)
- Kultura Vinča, také nazývaná kultura Turdaș případně kultura Turdaș-Vinča je neolitická archeologická kultura ve střední a jihovýchodní Evropě z období 5 700 až 4 500 př. n. l. Je pojmenována podle hlavního naleziště , velkého sídelního telu na předměstí Bělehradu, objeveného srbským archeologem v roce 1908. Je to pozůstatek pravěké společnosti, charakterizované určitým způsobem osídlení a rituálním chováním. Pěstební technologie, prvně zavedené v této oblasti v období 6 400 – 5 100 př. n. l., byla kulturou Vinča dále rozvinuta, což vyvolalo nárůst obyvatelstva a vytvoření jednoho z největších osídlení v prehistorické Evropě. Toto obyvatelstvo udržovalo vysoký stupeň jednotnosti dálkovou směnou rituálních předmětů, ale patrně nebylo politicky sjednocené. Poznávací značkou jsou různé styly zoomorfních a antropomorfních sošek, ale také znaky Vinča, které někteří považují za ranou formu prapísma. Ačkoliv nepatří do tradičně pojímaného období doby měděné, kultura Vinča poskytuje první známé příklady měděné metalurgie. Předměty vinčanské kultury byly nalezeny v šachtách pravěkého měděného dolu Rudna Glava v Srbsku. Kulturu „Tordos“ určila maďarská archeoložka v roce 1875 a pojmenovala podle vesnice , maďarsky Tordos, v západním Rumunsku. (cs)
- Die Vinča-Kultur (vɪnt͡ʃa) ist eine archäologische Kultur der Jungsteinzeit in Südosteuropa. Sie war von 5400 bis 4600/4550 v. Chr. schwerpunktmäßig im Gebiet des heutigen Serbien verbreitet, zusätzlich auch in West-Rumänien, Süd-Ungarn, im östlichen Bosnien und dem heutigen Kosovo. In der Untergliederung der Jungsteinzeit fällt die Vinča-Kultur in das südosteuropäische Mittel- und Spätneolithikum sowie frühe Äneolithikum. Sie wurde von Friedrich Holste in die Phasen Vinča A–D eingeteilt. (de)
- Ο Πολιτισμός Βίντσα (Vinča) ήταν ένας πρώιμος πολιτισμός της Ευρώπης που χρονολογείται στην περίοδο 5700–4500 ΠΚΕ. κατά μήκος της πορείας του ποταμού Δούναβη στην Ρουμανία, Σερβία, Βουλγαρία και Βόρεια Μακεδονία, αν και ίχνη του βρίσκονται σε όλη την ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων. Πήρε το όνομά του από ένα προάστιο του Βελιγραδίου, όπου το 1908 βρέθηκαν αρκετά τέχνεργα. (el)
- La Vinča kulturo aŭ Vinĉa kulturo, konata ankaŭ kiel Turdaș kulturo aŭ Turdaș-Vinča kulturo, estas neolitika arkeologia kulturo en Centra Eŭropo kaj Sudorienta Eŭropo, datita el la periodo 5700–4500 a.K. Nomita pro sia tipoloko, nome , granda monteta setlejoj malkovrita de la serba arkeologo Miloje Vasić en 1908, ĝi reprezentas la materialajn restojn de prahistoria societo ĉefe distingata pro sia setleja modelo kaj pro rita kutimaro. Farmoteknologio unuafoje enmetita en la regiono dum la Unua Modera Neolitiko estis disvastigita poste fare de la Vinča kulturo, kio havigis energion por loĝantareksplodo kaj produktis iomajn el la plej grandaj setlejoj en prahistoria Eŭropo. Tiuj setlejoj tenis altan gradon de kultura unuformeco tra la longdistanca ŝanĝo de ritaj aĵoj, sed probable ne estis politike unuigitaj. Variaj stiloj de kaj antropomorfaj statuetoj estas markoj de la kulturo, kiel la Vinča simboloj, kiuj laŭ kelkaj estus frua formo de praskribado. Kvankam ne konvencie konsiderata parto de Ĥalkolitiko aŭ "Kuprepoko", la Vinča kulturo havigas la plej fruan konatan ekzemplon de kupra metalurgio. La "Tordos" kulturo estis difinita de la hungara arkeologino Zsófia Torma. Ĝi ricevas sian nomon el la vilaĝo Turdaș (en hungara Tordos) en okcidenta Rumanio, kiu estis parto de la Regno de Hungario tiame. (eo)
- La cultura de Vinča (Vincha) fue una de las culturas más tempranas de Europa (entre el VI y III milenio a. C.), cuyo asentamiento se encontraba a lo largo del Danubio en Serbia, Rumanía, Bulgaria y Macedonia, aunque huellas de esta cultura se pueden encontrar en los Balcanes, varias zonas de Europa Central y Asia Menor. Los poblados continúan la tradición de Starcevo, lo que vincula este grupo a la llamada . Se han encontrado muchos pueblos bien organizados, con cerámica, figurillas de arcilla antropomorfas y zoomorfas y objetos que muestran numerosos signos que podrían constituir la más antigua protoescritura conocida. Aunque la cultura Vinča es todavía neolítica y no se considera que forme parte propiamente de la Edad del cobre, sin embargo los restos más antiguos conocidos de la metalurgia del cobre fueron descubiertos en esta cultura. (es)
- La culture de Vinča (prononcé /vinʧa/), également connue sous le nom de culture de Turdaș ou culture de Turdaș-Vinča, est une culture archéologique du Néolithique, localisée dans les Balkans et datée de 5 500 à 3 500 ans av. J.-C. Elle doit son nom au site de Vinča-Belo brdo ou Vinča, situé à une vingtaine de kilomètres au sud-est de Belgrade, sur les bords du Danube, en Serbie. Cette culture archéologique, qui succède à la culture de Starčevo, est marquée par une période de prospérité démographique dans la région, grâce à une pratique plus développée de l'agriculture. On y a trouvé de nombreux villages bien organisés, des poteries, des figurines en argile anthropomorphes ou zoomorphes, et des artefacts présentant de nombreux signes qui pourraient former la plus ancienne proto-écriture connue. Les plus anciennes traces connues de métallurgie du cuivre ont été découvertes dans cette culture. Les outils sont cependant encore essentiellement en pierre taillée ou polie ou en os. Plus récemment on y a découvert aussi les plus anciens objets en bronze du monde. (fr)
- Kebudayaan Vinča, juga dikenal dengan nama kebudayaan Turdaș atau kebudayaan Turdaș-Vinča, adalah kebudayaan Neolitikum di Eropa Tengah dan Tenggara yang berasal dari tahun 5700–4500 SM. Nama kebudayaan ini berasal dari situs Vinča-Belo Brdo yang ditemukan oleh arkeolog Serbia pada tahun 1908. Salah satu ciri khas masyarakat prasejarah Vinča adalah pola permukiman dan ritualnya. Teknologi pertanian yang pertama kali diperkenalkan di wilayah Eropa Tenggara juga dikembangkan lebih lanjut oleh kebudayaan Vinča, sehingga memicu ledakan penduduk dan menghasilkan salah satu permukiman terbesar di Eropa prasejarah. Budaya di permukiman-permukiman Vinča cukup seragam berkat pertukaran alat-alat ritual, tetapi mereka tidak bersatu secara politik. Berbagai figur yang berbentuk seperti manusia atau hewan merupakan salah satu pencapaian terpenting kebudayaan ini, seperti simbol-simbol Vinča yang diduga merupakan salah satu proto-tulisan pertama. Walaupun tidak dianggap sebagai bagian dari zaman tembaga, kebudayaan Vinča meninggalkan salah satu contoh metalurgi tembaga pertama. (in)
- The Vinča culture (Serbo-Croatian pronunciation: [ʋîːntʃa]), also known as Turdaș culture or Turdaș–Vinča culture, is a Neolithic archaeological culture of Southeast Europe, dated to the period 5700–4500 BC or 5300–4700/4500 BC. Named for its type site, Vinča-Belo Brdo, a large tell settlement discovered by Serbian archaeologist Miloje Vasić in 1908, it represents the material remains of a prehistoric society mainly distinguished by its settlement pattern and ritual behaviour. Farming technology first introduced to the region during the First Temperate Neolithic was developed further by the Vinča culture, fuelling a population boom and producing some of the largest settlements in prehistoric Europe. These settlements maintained a high degree of cultural uniformity through the long-distance exchange of ritual items, but were probably not politically unified. Various styles of zoomorphic and anthropomorphic figurines are hallmarks of the culture, as are the Vinča symbols, which some conjecture to be the earliest form of proto-writing. Although not conventionally considered part of the Chalcolithic or "Copper Age", the Vinča culture provides the earliest known example of copper smelting in the Old World. (en)
- De Vinčacultuur (spreek uit: Vintsja) is een neolithische cultuur, die tussen het 6e en het 3e millennium v.Chr. over Servië en delen van Roemenië en Bulgarije verbreid was. Volgens een omstreden theorie zouden hier op aardewerk gevonden tekens het oudste schrift van de mensheid zijn. De cultuur is genoemd naar Vinča, een voorstad van Belgrado waar vanaf 1908 belangrijke vindplaatsen van deze cultuur werden opgegraven. Een andere belangrijke vindplaats is Turdas in Transsylvanië. (nl)
- La cultura di Vinča fu una cultura preistorica che si sviluppò nella penisola Balcanica tra il VI e il III millennio a.C. Nel VI millennio a.C. questa cultura occupava una zona delimitata dai Carpazi a nord, dalla Bosnia a ovest, dalla pianura di Sofia a est e dalla valle di Skopje a sud. La cultura toccò il corso del Danubio, nelle attuali Serbia, Croazia, Romania, Bulgaria, Macedonia e Kosovo. (it)
- Винча — северобалканская археологическая культура эпохи неолита, распространённая на территории современной Сербии, частично Болгарии, Косово, Македонии и Румынии (Старая Европа, 5700—4500 либо 5300 — 4700/4500 лет до н. э.). (ru)
- Kultura Vinča – neolityczna kultura archeologiczna związana ze stanowiskiem eponimicznym w miejscowości Vinča na przedmieściach Belgradu.Kultura Vinča rozwijała się w Europie południowo-wschodniej od ok. 5500 do ok. 4000 p.n.e. Wyróżniana jest faza starsza zwana Turdaş (Tordos) lub Vinča A i B, oraz młodsza – Pločnik lub Vinča C i D. Kultura Vinča powstała ponad starszą kulturą starczewską. Na jej bazie rozwinęła się kultura badeńska i inne pomniejsze kultury. Zauważono, że wykazuje ona w przypadku figurek glinianych niezwykle silne podobieństwo do kultury Jōmon z Japonii (typ twarzy, pozy, układ rąk, kształt ciała, nosa i innych elementów), mimo iż obie kultury dzieli cała Eurazja. (pl)
- Vinčakulturen har fått sitt namn efter boplatskullen Vinča vid Belgrad, Serbien. Vinčakulturen som genom sina väl avgränsade kulturlager har betytt mycket för den neolitiska kronologin, dateras till ca 4 500–3 000 f.Kr. och följde direkt på Starčevokulturen. Vinčakulturen var utbredd i Serbien med närmst angränsande områden i Montenegro, Nordmakedonien, Ungern, Bulgarien och Rumänien. Bebyggelsen bildade tells vid terrasser ut mot vattenleder och sjöar. Karakteristiskt var rektangulära hus med sammanbyggd eldstad och ugn. Liken gravlades i hockerställning i gravarna. Keramiken var mörk och blankpolerad med kannelyrer och enkla inristade mönster, ibland bemålad i rött eller vitt och de inristade mönstren kunde ha inläggningar av vit kalkpasta. Man använde tidigt koppar till smycken och yxblad, ett fynd innehåller 13 kopparyxor. Ekonomin grundades på åkerbruk kombinerat med jakt och fiske. Fynd av koppar från Transsylvanien, obsidian från Ungern och snäckskal från Medelhavet tyder på att varuutbytet spelat viss roll. (sv)
- Культура Вінча (Турдаш, Градешниця) — північнобалканська археологічна культура епохи неоліту (Стара Європа, 5500–4500 рр. до н. е.). Названа на честь перших знахідок, виявлених в районі села Бєло-Брдо на річці в громаді поблизу Белграда. Окрім території сучасної Сербії культура Вінча була поширена в Угорщині (Осентіван), Румунії (Турдаш) і Болгарії (Градешниця). Іноді до Вінча зараховують грецькі знахідки . Носії культури Вінча займались хліборобством та тваринництвом. (uk)
- 温查文化（Vinča）是欧洲早期考古学文化之一，时间大约为公元前6000年至公元前3000年，主要分布在塞尔维亚、罗马尼亚和保加利亚的多瑙河流域以及马其顿，其足迹在巴尔干半岛、中欧和小亚细亚均有发现。这些定居点通过远程交换仪式保持了高度的文化一致性，但可能不是政治上统一的。各种风格的变形和拟人雕像是文化的标志，温查符号（Vinča symbol）也是这样，其中一些推测是原始写作的最早形式。虽然传统上不被认为是“铜石并用时代”或“铜器时代”的一部分，但温查文明提供了铜冶金最早已知的例子。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- La cultura de Vinča va ser una cultura primitiva d'Europa (entre el 6è i 7è mil·lenni aC), que es va difondre al llarg del Danubi, ocupant la major part de l'actual Sèrbia, i parts de Romania, Bulgària i Macedònia. També s'han trobat les empremtes d'aquesta cultura per la resta dels Balcans, parts d'Europa central i l'Àsia Menor. (ca)
- حضارة الفينكا (بالإنجليزية: Vinča culture)، هي حضارة أثرية في جنوب شرق أوروبا، تعود إلى حقبة العصر الحجري الحديث في الفترة 5700-4500 قبل الميلاد أو 5300-4700 / 4500 قبل الميلاد. ازدهرت الحضارة في المناطق التي تُمثل حاليا صربيا، وأجزاء من بلغاريا ومقدونيا ورومانيا (خاصة ترانسيلفانيا). (ar)
- Die Vinča-Kultur (vɪnt͡ʃa) ist eine archäologische Kultur der Jungsteinzeit in Südosteuropa. Sie war von 5400 bis 4600/4550 v. Chr. schwerpunktmäßig im Gebiet des heutigen Serbien verbreitet, zusätzlich auch in West-Rumänien, Süd-Ungarn, im östlichen Bosnien und dem heutigen Kosovo. In der Untergliederung der Jungsteinzeit fällt die Vinča-Kultur in das südosteuropäische Mittel- und Spätneolithikum sowie frühe Äneolithikum. Sie wurde von Friedrich Holste in die Phasen Vinča A–D eingeteilt. (de)
- Ο Πολιτισμός Βίντσα (Vinča) ήταν ένας πρώιμος πολιτισμός της Ευρώπης που χρονολογείται στην περίοδο 5700–4500 ΠΚΕ. κατά μήκος της πορείας του ποταμού Δούναβη στην Ρουμανία, Σερβία, Βουλγαρία και Βόρεια Μακεδονία, αν και ίχνη του βρίσκονται σε όλη την ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων. Πήρε το όνομά του από ένα προάστιο του Βελιγραδίου, όπου το 1908 βρέθηκαν αρκετά τέχνεργα. (el)
- De Vinčacultuur (spreek uit: Vintsja) is een neolithische cultuur, die tussen het 6e en het 3e millennium v.Chr. over Servië en delen van Roemenië en Bulgarije verbreid was. Volgens een omstreden theorie zouden hier op aardewerk gevonden tekens het oudste schrift van de mensheid zijn. De cultuur is genoemd naar Vinča, een voorstad van Belgrado waar vanaf 1908 belangrijke vindplaatsen van deze cultuur werden opgegraven. Een andere belangrijke vindplaats is Turdas in Transsylvanië. (nl)
- La cultura di Vinča fu una cultura preistorica che si sviluppò nella penisola Balcanica tra il VI e il III millennio a.C. Nel VI millennio a.C. questa cultura occupava una zona delimitata dai Carpazi a nord, dalla Bosnia a ovest, dalla pianura di Sofia a est e dalla valle di Skopje a sud. La cultura toccò il corso del Danubio, nelle attuali Serbia, Croazia, Romania, Bulgaria, Macedonia e Kosovo. (it)
- Винча — северобалканская археологическая культура эпохи неолита, распространённая на территории современной Сербии, частично Болгарии, Косово, Македонии и Румынии (Старая Европа, 5700—4500 либо 5300 — 4700/4500 лет до н. э.). (ru)
- Культура Вінча (Турдаш, Градешниця) — північнобалканська археологічна культура епохи неоліту (Стара Європа, 5500–4500 рр. до н. е.). Названа на честь перших знахідок, виявлених в районі села Бєло-Брдо на річці в громаді поблизу Белграда. Окрім території сучасної Сербії культура Вінча була поширена в Угорщині (Осентіван), Румунії (Турдаш) і Болгарії (Градешниця). Іноді до Вінча зараховують грецькі знахідки . Носії культури Вінча займались хліборобством та тваринництвом. (uk)
- 温查文化（Vinča）是欧洲早期考古学文化之一，时间大约为公元前6000年至公元前3000年，主要分布在塞尔维亚、罗马尼亚和保加利亚的多瑙河流域以及马其顿，其足迹在巴尔干半岛、中欧和小亚细亚均有发现。这些定居点通过远程交换仪式保持了高度的文化一致性，但可能不是政治上统一的。各种风格的变形和拟人雕像是文化的标志，温查符号（Vinča symbol）也是这样，其中一些推测是原始写作的最早形式。虽然传统上不被认为是“铜石并用时代”或“铜器时代”的一部分，但温查文明提供了铜冶金最早已知的例子。 (zh)
- Kultura Vinča, také nazývaná kultura Turdaș případně kultura Turdaș-Vinča je neolitická archeologická kultura ve střední a jihovýchodní Evropě z období 5 700 až 4 500 př. n. l. Je pojmenována podle hlavního naleziště , velkého sídelního telu na předměstí Bělehradu, objeveného srbským archeologem v roce 1908. Je to pozůstatek pravěké společnosti, charakterizované určitým způsobem osídlení a rituálním chováním. Pěstební technologie, prvně zavedené v této oblasti v období 6 400 – 5 100 př. n. l., byla kulturou Vinča dále rozvinuta, což vyvolalo nárůst obyvatelstva a vytvoření jednoho z největších osídlení v prehistorické Evropě. Toto obyvatelstvo udržovalo vysoký stupeň jednotnosti dálkovou směnou rituálních předmětů, ale patrně nebylo politicky sjednocené. Poznávací značkou jsou různé styly (cs)
- La Vinča kulturo aŭ Vinĉa kulturo, konata ankaŭ kiel Turdaș kulturo aŭ Turdaș-Vinča kulturo, estas neolitika arkeologia kulturo en Centra Eŭropo kaj Sudorienta Eŭropo, datita el la periodo 5700–4500 a.K. Nomita pro sia tipoloko, nome , granda monteta setlejoj malkovrita de la serba arkeologo Miloje Vasić en 1908, ĝi reprezentas la materialajn restojn de prahistoria societo ĉefe distingata pro sia setleja modelo kaj pro rita kutimaro. Farmoteknologio unuafoje enmetita en la regiono dum la Unua Modera Neolitiko estis disvastigita poste fare de la Vinča kulturo, kio havigis energion por loĝantareksplodo kaj produktis iomajn el la plej grandaj setlejoj en prahistoria Eŭropo. Tiuj setlejoj tenis altan gradon de kultura unuformeco tra la longdistanca ŝanĝo de ritaj aĵoj, sed probable ne estis po (eo)
- La cultura de Vinča (Vincha) fue una de las culturas más tempranas de Europa (entre el VI y III milenio a. C.), cuyo asentamiento se encontraba a lo largo del Danubio en Serbia, Rumanía, Bulgaria y Macedonia, aunque huellas de esta cultura se pueden encontrar en los Balcanes, varias zonas de Europa Central y Asia Menor. Los poblados continúan la tradición de Starcevo, lo que vincula este grupo a la llamada . (es)
- Kebudayaan Vinča, juga dikenal dengan nama kebudayaan Turdaș atau kebudayaan Turdaș-Vinča, adalah kebudayaan Neolitikum di Eropa Tengah dan Tenggara yang berasal dari tahun 5700–4500 SM. Nama kebudayaan ini berasal dari situs Vinča-Belo Brdo yang ditemukan oleh arkeolog Serbia pada tahun 1908. Salah satu ciri khas masyarakat prasejarah Vinča adalah pola permukiman dan ritualnya. Teknologi pertanian yang pertama kali diperkenalkan di wilayah Eropa Tenggara juga dikembangkan lebih lanjut oleh kebudayaan Vinča, sehingga memicu ledakan penduduk dan menghasilkan salah satu permukiman terbesar di Eropa prasejarah. Budaya di permukiman-permukiman Vinča cukup seragam berkat pertukaran alat-alat ritual, tetapi mereka tidak bersatu secara politik. Berbagai figur yang berbentuk seperti manusia atau (in)
- La culture de Vinča (prononcé /vinʧa/), également connue sous le nom de culture de Turdaș ou culture de Turdaș-Vinča, est une culture archéologique du Néolithique, localisée dans les Balkans et datée de 5 500 à 3 500 ans av. J.-C. Elle doit son nom au site de Vinča-Belo brdo ou Vinča, situé à une vingtaine de kilomètres au sud-est de Belgrade, sur les bords du Danube, en Serbie. (fr)
- The Vinča culture (Serbo-Croatian pronunciation: [ʋîːntʃa]), also known as Turdaș culture or Turdaș–Vinča culture, is a Neolithic archaeological culture of Southeast Europe, dated to the period 5700–4500 BC or 5300–4700/4500 BC. Named for its type site, Vinča-Belo Brdo, a large tell settlement discovered by Serbian archaeologist Miloje Vasić in 1908, it represents the material remains of a prehistoric society mainly distinguished by its settlement pattern and ritual behaviour. (en)
- Kultura Vinča – neolityczna kultura archeologiczna związana ze stanowiskiem eponimicznym w miejscowości Vinča na przedmieściach Belgradu.Kultura Vinča rozwijała się w Europie południowo-wschodniej od ok. 5500 do ok. 4000 p.n.e. Wyróżniana jest faza starsza zwana Turdaş (Tordos) lub Vinča A i B, oraz młodsza – Pločnik lub Vinča C i D. Kultura Vinča powstała ponad starszą kulturą starczewską. Na jej bazie rozwinęła się kultura badeńska i inne pomniejsze kultury. (pl)
- Vinčakulturen har fått sitt namn efter boplatskullen Vinča vid Belgrad, Serbien. Vinčakulturen som genom sina väl avgränsade kulturlager har betytt mycket för den neolitiska kronologin, dateras till ca 4 500–3 000 f.Kr. och följde direkt på Starčevokulturen. Ekonomin grundades på åkerbruk kombinerat med jakt och fiske. Fynd av koppar från Transsylvanien, obsidian från Ungern och snäckskal från Medelhavet tyder på att varuutbytet spelat viss roll. (sv)
|
.jpg){kind=link}
