| dbo:abstract
|
- Odložení nedůvěry (anglicky Suspension of disbelief) je naratologický pojem popisující čtenářovo či divákovo dobrovolné ustoupení od nároků na skutečnost, uvěřitelnost nebo logiku fikčních světů za účelem lepšího ponoření se do uměleckého díla a zážitku z něj. Tento výraz poprvé použil anglický romantický básník a literární kritik Samuel Taylor Coleridge ve svém díle Biographia Literaria z roku 1817 ve vztahu ke sbírce Lyrické balady, ve které mají Coleridgovy básně fantastické motivy. Ve své eseji O pohádkách anglický filolog J. R. R. Tolkien koncept vědomého odložení nedůvěry odmítl a popsal alternativu „druhého světa“ vytvořeného autorem díla, do kterého čtenář ve své mysli vstupuje a jehož pravidly se musí řídit, což dával do kontrastu s odložením nedůvěry a nahlížením z „prvního (reálného) světa“ do toho fikčního. V angličtině se toto slovní spojení někdy užívá idiomaticky mimo literární či kinematografický kontext v širším významu k hodnocení něčeho jako těžko uvěřitelné. (cs)
- تعطيل الاستنكار، يُدعى أحيانًا تعطيل الاستنكار الإرادي، هو التجنب المتعمد للتفكير النقدي أو المنطق عند مواجهة شيء غير حقيقي أو مستحيل في الواقع، مثل عمل من الخيال التأملي، من أجل تصديقه بهدف الاستمتاع. يُعد أرسطو أول من تحرى فكرة المفهوم في علاقته مع مبادئ المسرح؛ يتجاهل الجمهور عدم واقعية الخيال من أجل اختبار التطهير. (ar)
- Suspendo de dubeco aŭ suspendo de nekredeblo (angle suspension of disbelief) estas aparta semiotika karakterizo kiu konsistas en la volo, flanke de leganto aŭ spektanto, suspendi siajn kritikajn kapablojn por ignori la duarangajn nekongruaĵojn kaj ĝui (fiction). Temas, do, pli implicita regulo, aŭ antaŭsupozo, kiu staras ĉe la bazo de la akordo inter verkokreanto kaj spektanto/leganto. La frazo estis forĝita de Samuel Taylor Coleridge en verko de 1817, kiu laŭsence tiel sonas: Nemalofte estas citata la integran frazon "vola suspendo de la nekredeblo", sed foje estas forlasata la redundanca "vola". La koncepto estis certe almenaŭ profitata de poetoj kaj teatruloj. Kelkaj ĝin esprimas kiel Shakespeare tri jarcentojn antaŭe, en la prologo de : Estos tiel nia fantazio luksege vesti niajn reĝojn, ilin tratreni de unu loko al la alia, saltetante sur la tempo, kaj reduktante al klepsidra turno la eventojn okazintajn laŭlonge de diversaj jaroj. La publiko akceptas la limojn de la prezentata historio, rezignante realismon kaj pormomente la logikon kaj kredeblecon por la sukceso de la distro. John Ronald Reuel Tolkien preferas, en sia eseo , enkadrigi tiun “suspendon de dubeco” en paradigmo de kiu estas la baza laboro de kiu ajn artisto: la konstruo de eblaj mondoj en kiuj iu historio povu disvolviĝi kiel nova realo.La suspendo de dubeco, sendepende de sia mensa-psikologia paradigma enkadrigo, estas esenca komponanto de la teatro, de la opero, de la muzikalo, de la kinoarto ktp, kie la spektanto ne sentas oponon akcepti nenaturajn sintenojn kiuj ofte estas bezonataj por la ĝuado de la spektaklo mem (kiel, ekzemple, la fakto ke la aktoroj, enirante la scenejon, viciĝas horizontale por esti viditaj de la spektantaro.) Estas do, tiu suspendo, fundamenta ingredienco de la verkoj fantastaj kaj Sciencfikciaj per kiu la ĝuanto akceptas la ekziston de estaĵoj, povoj supernaturaj aŭ teknologioj neekzistantaj en la reala mondo kaj kiuj ofte estas kontraŭaj al sciencaj principoj jam spertiraj (kiel aŭ la artifika gravito, la eksplodo en la spaco), aŭ al la simpla logiko (kiel la fakto ke diversaj eksterteranoj sciencfikciaj havas antropomorfan aspekton kaj parolas ĉiuj la saman lingvon). Gravas ke tiuj "rompaĵoj" okazu ene de determinitaj fikciaj kanonoj kaj ke ne rezultu nekoheraj inter si. Ekzemple, se en Sciencfikcia filmo lokigita sur la Tero akcepteblas la ĉeesto de eksterteranoj kapablaj flugi kaj telepatie komuniki, malfacile la spektantaro trovos kohera ke ankaŭ teranoj povu ĝui je tiuj prerogativoj (ĉar la kanono de tiuj filmoj, kutime, antaŭvidas ke la naturo de la homaj estaĵoj estas identa al tiu reala). La suspendo de dubeco ne kuntrenas la suspendon de la tuta logiko kaj kohero, sed ilia adaptiĝo laŭ la ĝenra verko al kiu ĝi estas aplikata. En iuj situacioj la spektakleco de iuj scenoj estas ofte subordigita al la ilia ne plena kredebleco. Estas la kazo, ekzemple, de la agoplenaj scenoj en kiuj la protagonista heroo sukcesas venki tutan malamikan densan grupon, kiu spite de siaj adekvata armilaro kaj antaŭa trejniĝo, subfalas nesukcesante lin frapi. Povas alestiĝi situacioj en kiuj la suspendo de dubeco sin altrudas necesa por akcepti kinajn solvojn kiuj, siavice, naskiĝas pro bezono de teknikaj cirkonstancoj. Tamen, la ofta trouzo de tiu suspendo povas kuntreni la kreiĝon de stereotipoj kiuj, malgraŭ iliaj celkonformoj al la verko, ofte fariĝas indico de la maldensa kvalito pro ilia troa elmontriĝo al ironio kaj parodio. Koncepto kunligita estas la memkonscio de la ensceneja aktivanto. Ekzemplo pri tio estu: kiam li adresiĝas al la spektantaro (rompante tiel la ) aŭ kiam li amikiĝas rigarde, vorte kaj geste por sin montri konscia ke mem estas fikcianta persono. Tiu ago evidente defias la suspendon de dubeco de la spektantaro. (eo)
- Die willentliche Aussetzung der Ungläubigkeit (engl. suspension of disbelief, manchmal auch willing suspension of disbelief) ist eine Theorie, die das Verhalten von Menschen gegenüber künstlerischen Werken zu erklären versucht. Die Theorie wurde 1817 von dem Dichter, Literaturkritiker und Philosophen Samuel Taylor Coleridge formuliert. Sie bezieht sich auf die Bereitschaft eines Rezipienten, die Vorgaben eines Werkes der Fiktion (etwa eines Romans oder eines Spielfilms) vorübergehend zu akzeptieren, sogar wenn diese fantastisch oder unmöglich sind. Sie erklärt auch, warum das Wissen des Publikums um die Fiktivität des Erzählten sich nicht störend auf den Kunstgenuss auswirkt. Gemäß dieser Theorie ist die willentliche Aussetzung der Ungläubigkeit ein quid pro quo mit dem Werk: Der Leser oder Zuschauer willigt ein, sich auf eine Illusion einzulassen, um dafür gut unterhalten zu werden. (de)
- Suspensión de la incredulidad es una expresión que representa la voluntad de un sujeto para dejar de lado (suspender) su sentido crítico, pasando por alto hechos fácticos y su percepción cognoscible de la realidad en la obra de ficción en la que se encuentra inmerso (como por ejemplo la existencia del unicornio), permitiéndole adentrarse y disfrutar del mundo de ficción expuesto en la obra. El término se ha aplicado tradicionalmente a la literatura, al cine, la televisión y al teatro, pero también se aplica al ámbito de los videojuegos o de los juegos de rol, así como en el ilusionismo. Es usual (al menos en inglés) encontrar la expresión escrita en su forma completa, «suspensión voluntaria de la incredulidad» (willing suspension of disbelief). Sin embargo, el término «voluntaria» resulta redundante, por lo que suele omitirse. (es)
- Penangguhan rasa tak percaya (bahasa Inggris: suspension of disbelief) adalah fenomena mempercayai peristiwa yang luar biasa dan aneh, menerimanya begitu saja dengan menangguhkan pemikiran kritis atau logika, yang umumnya terjadi saat menikmati sebuah karya fiksi.. Istilah bahasa Inggris suspension of disbelief awalnya diperkenalkan oleh penyair dan filsuf estetika Samuel Taylor Coleridge pada 1817. Contoh penangguhan rasa tak percaya adalah dalam film Back to the Future, pemikiran logis penonton mungkin meragukan bahwa perjalanan melintasi waktu maupun unsur-unsur lain dalam film tersebut dapat terjadi di dunia nyata, tetapi keraguan atau rasa tak percaya ini ditangguhkan agar penonton dapat menikmati karya fiksi tersebut. (in)
- L’expression suspension consentie de l'incrédulité (de l'anglais willing suspension of disbelief) décrit l’opération mentale effectuée par le lecteur ou le spectateur d'une œuvre de fiction qui accepte, le temps de la consultation de l'œuvre, de mettre de côté son scepticisme. Ce concept a été nommé en 1817 dans un texte de Samuel Coleridge. En narratologie, on l'appelle plus souvent suspension volontaire de l'incrédulité, suspension d'incrédulité ou trêve de l'incrédulité, voire suspension délibérée de l'incrédulité. En prestidigitation, on l'appelle la « suspension du refus de croire ».[réf. nécessaire] (fr)
- Suspension of disbelief, sometimes called willing suspension of disbelief, is the avoidance of critical thinking or logic in examining something unreal or impossible in reality, such as a work of speculative fiction, in order to believe it for the sake of enjoyment. Aristotle first explored the idea of the concept in its relation to the principles of theater; the audience ignores the unreality of fiction in order to experience catharsis. (en)
- 불신의 정지 또는 불신의 반대 정지는 작가가 환상적인 이야기에 "인간의 관심과 진리의 외관을" 주입할 수 있다면, 독자가 이야기의 불신에 관한 판단을 중단할 것을 제안하는, 시인이자 미적 철학자 새뮤얼 테일러 콜리지에 의해 1817년에 만들어진 용어이다. 불신의 정지는 종종 액션, 코미디, 판타지, 공포 장르의 소설 작품에 적용된다. 허구에서 인지 소원 (認知疏遠)은 불신의 정지를 촉진하기 위해 사람의 무지 또는 지식의 부족을 사용하는 것이다. (ko)
- 不信の停止（ふしんのていし）または積極的な不信の停止（英語 willing suspension of disbelief）とは人が作り話を鑑賞するとき、懐疑心を抑制し、それが現実ではないことを忘れ、創作された世界に入り込む様子を指す。 サミュエル・テイラー・コールリッジが確立した概念とされる（初めて着想したのがコールリッジかどうかは不明）。コールリッジは詩についての議論で用いたが、小説のほか演劇にも適用される。 この言葉は以後広く人口に膾炙し、新聞やラジオでも用いられるようになった。 不信の宙づり、不信の休止、不信の念の停止、不信の自発的停止、不信の自発的棚上げ、懐疑の自主的中断、不信の中断とも。 提唱者コールリッジの言葉は「観客は劇の効果を楽しむことと引き換えに非現実的な内容を受け入れると言う意味である。は不信の停止をごっこ遊びになぞらえ、現実世界とは別の世界を語る作品を現実世界であるかのようにして読者が受け入れることが不信の停止であると説明する。 (ja)
- La sospensione dell'incredulità, o sospensione del dubbio (suspension of disbelief in inglese), è un particolare carattere semiotico che consiste nella volontà, da parte del lettore o dello spettatore, di accettare che nelle opere di fantasia sia possibile ciò che non si riuscirebbe normalmente a fare; possibili esempi sono i maghi e la loro capacità di effettuare incantesimi, i superpoteri di personaggi come Superman, o l'esistenza di veicoli in grado di muoversi a velocità maggiori di quella della luce. La sospensione dell'incredulità non prescinde dall'autoconsistenza, per cui non può essere usata per giustificare, ad esempio, i buchi narrativi. (it)
- Suspension of disbelief is een literaire term die slaat op de bereidheid van een lezer of toeschouwer om bij een fictief verhaal zijn scepticisme tijdelijk opzij te zetten. Gebeurtenissen die in werkelijkheid niet mogelijk zijn worden geaccepteerd als “wel mogelijk” binnen het fictieve universum waarin het verhaal zich afspeelt. De lezer/kijker zal er dan niet te diep over nadenken en zich niet af laten leiden van het verhaal door de gedachte dat wat hij ziet of leest nooit echt kan gebeuren of ingaat tegen geldende logica. De term is in die zin het sterkst van toepassing op genres als sciencefiction, fantasy, komedie en horror, maar kan in feite slaan op elk soort verhaal dat er niet naar streeft om realistisch te willen zijn. Er bestaat geen officiële Nederlandse term voor, maar het laat zich min of meer vertalen als ‘het willen geloven in’, en ‘het toelaten van’ de verbeelding. Suspension of disbelief is een cruciaal element van fictie daar de lezer bereid moet zijn om de gebeurtenissen in een verhaal te aanvaarden als “echt” om zich echt in het verhaal in te kunnen leven en ervan te genieten. Ook moet, bij visuele media zoals films, de kijker soms bereid zijn even te vergeten dat alles in werkelijkheid maar in een studio gefilmd is met decors en rekwisieten om optimaal mee te kunnen gaan in het verhaal, ook al is dit soms duidelijk te zien. De term werd bedacht door Samuel Taylor Coleridge en verkreeg bekendheid met de opkomst van de filmindustrie begin 20e eeuw. (nl)
- Suspensão de descrença, suspensão de descrédito, da incredulidade ou ainda "suspensão voluntária da descrença" refere-se à vontade de um leitor ou espectador de aceitar como verdadeiras as premissas de um trabalho de ficção, mesmo que elas sejam fantásticas, impossíveis ou contraditórias. É a suspensão do julgamento em troca da premissa de entretenimento. O termo é tradicionalmente aplicado na literatura, no teatro, e no cinema, embora também possa ser considerado nos videogames. A ideia encontra-se na introdução do livro , do poeta satírico Luciano de Samósata; após mencionar vários outros autores que contaram mentiras, ele completa dizendo que também é um mentiroso, e pede humildemente ao leitor a sua credulidade. (pt)
- Подавление недоверия (англ. suspension of disbelief), намеренное подавление недоверия — понятие, введённое в 1817 г. поэтом и философом эстетики Сэмюэлом Кольриджем, который предположил, что если писатель привносит в выдуманную историю «человеческий интерес и подобие истины», то читатель воздержится от критических суждений относительно неправдоподобности событий и примет условность повествования. Подавление недоверия, психологическое принятие изображаемого мира как реального в данных условиях — условие нормального восприятия многих жанров литературы: беллетристики, комедии, фэнтези и ужасов. На русский язык в разных источниках термин переводится как «(временный/ая/ое) отказ от/приостановка/подавление неверия/недоверия/сомнений» в различных сочетаниях. В театральном искусстве и кинематографе принят термин «вера в предлагаемые обстоятельства». Выражение стало использоваться в конце XX века более широко, часто подразумевая, что достижение упомянутого подавления — дело читателя, а не писателя. Оно может использоваться для отсылки к готовности аудитории не замечать ограничений промежуточной среды (киноэкрана, монитора, языка повествования), так, что эти ограничения не влияют на восприятие художественных предпосылок. Эти предпосылки не противоречат участию разума и могут предполагать мысли, идеи, искусство и концепции. Пример (из Л. Толстого) отсутствия подавления недоверия по отношению к оперному представлению и непонимания драматических условностей приводит В. Шкловский в своей статье об остранении: На сцене были ровные доски посередине, с боков стояли крашеные картоны, изображающие деревья, позади было протянуто полотно на досках. В середине сцены сидели девицы в красных корсажах и белых юбках. Одна, очень толстая, в шёлковом белом платье, сидела особо, на низкой скамеечке, к которой был приклеен сзади зелёный картон. Все они пели что-то. Когда они кончили свою песню, девица в белом подошла к будочке суфлёра, и к ней подошёл мужчина в шёлковых в обтяжку панталонах на толстых ногах, с пером и кинжалом и стал петь и разводить руками. Мужчина в обтянутых панталонах пропел один, потом пропела она. Потом оба замолкли, заиграла музыка, и мужчина стал перебирать пальцами руку девицы в белом платье, очевидно выжидая опять такта, чтобы начать свою партию вместе с нею. Они пропели вдвоём, и все в театре стали хлопать и кричать, а мужчина и женщина на сцене, кланяться. Подавление недоверия часто является основным элементом фокуса или в цирковых представлениях. Например, зрители не верят, будто женщину в самом деле распиливают напополам или она превращается в гориллу, но это не мешает им наслаждаться выступлением. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- تعطيل الاستنكار، يُدعى أحيانًا تعطيل الاستنكار الإرادي، هو التجنب المتعمد للتفكير النقدي أو المنطق عند مواجهة شيء غير حقيقي أو مستحيل في الواقع، مثل عمل من الخيال التأملي، من أجل تصديقه بهدف الاستمتاع. يُعد أرسطو أول من تحرى فكرة المفهوم في علاقته مع مبادئ المسرح؛ يتجاهل الجمهور عدم واقعية الخيال من أجل اختبار التطهير. (ar)
- Penangguhan rasa tak percaya (bahasa Inggris: suspension of disbelief) adalah fenomena mempercayai peristiwa yang luar biasa dan aneh, menerimanya begitu saja dengan menangguhkan pemikiran kritis atau logika, yang umumnya terjadi saat menikmati sebuah karya fiksi.. Istilah bahasa Inggris suspension of disbelief awalnya diperkenalkan oleh penyair dan filsuf estetika Samuel Taylor Coleridge pada 1817. Contoh penangguhan rasa tak percaya adalah dalam film Back to the Future, pemikiran logis penonton mungkin meragukan bahwa perjalanan melintasi waktu maupun unsur-unsur lain dalam film tersebut dapat terjadi di dunia nyata, tetapi keraguan atau rasa tak percaya ini ditangguhkan agar penonton dapat menikmati karya fiksi tersebut. (in)
- Suspension of disbelief, sometimes called willing suspension of disbelief, is the avoidance of critical thinking or logic in examining something unreal or impossible in reality, such as a work of speculative fiction, in order to believe it for the sake of enjoyment. Aristotle first explored the idea of the concept in its relation to the principles of theater; the audience ignores the unreality of fiction in order to experience catharsis. (en)
- 불신의 정지 또는 불신의 반대 정지는 작가가 환상적인 이야기에 "인간의 관심과 진리의 외관을" 주입할 수 있다면, 독자가 이야기의 불신에 관한 판단을 중단할 것을 제안하는, 시인이자 미적 철학자 새뮤얼 테일러 콜리지에 의해 1817년에 만들어진 용어이다. 불신의 정지는 종종 액션, 코미디, 판타지, 공포 장르의 소설 작품에 적용된다. 허구에서 인지 소원 (認知疏遠)은 불신의 정지를 촉진하기 위해 사람의 무지 또는 지식의 부족을 사용하는 것이다. (ko)
- 不信の停止（ふしんのていし）または積極的な不信の停止（英語 willing suspension of disbelief）とは人が作り話を鑑賞するとき、懐疑心を抑制し、それが現実ではないことを忘れ、創作された世界に入り込む様子を指す。 サミュエル・テイラー・コールリッジが確立した概念とされる（初めて着想したのがコールリッジかどうかは不明）。コールリッジは詩についての議論で用いたが、小説のほか演劇にも適用される。 この言葉は以後広く人口に膾炙し、新聞やラジオでも用いられるようになった。 不信の宙づり、不信の休止、不信の念の停止、不信の自発的停止、不信の自発的棚上げ、懐疑の自主的中断、不信の中断とも。 提唱者コールリッジの言葉は「観客は劇の効果を楽しむことと引き換えに非現実的な内容を受け入れると言う意味である。は不信の停止をごっこ遊びになぞらえ、現実世界とは別の世界を語る作品を現実世界であるかのようにして読者が受け入れることが不信の停止であると説明する。 (ja)
- La sospensione dell'incredulità, o sospensione del dubbio (suspension of disbelief in inglese), è un particolare carattere semiotico che consiste nella volontà, da parte del lettore o dello spettatore, di accettare che nelle opere di fantasia sia possibile ciò che non si riuscirebbe normalmente a fare; possibili esempi sono i maghi e la loro capacità di effettuare incantesimi, i superpoteri di personaggi come Superman, o l'esistenza di veicoli in grado di muoversi a velocità maggiori di quella della luce. La sospensione dell'incredulità non prescinde dall'autoconsistenza, per cui non può essere usata per giustificare, ad esempio, i buchi narrativi. (it)
- Odložení nedůvěry (anglicky Suspension of disbelief) je naratologický pojem popisující čtenářovo či divákovo dobrovolné ustoupení od nároků na skutečnost, uvěřitelnost nebo logiku fikčních světů za účelem lepšího ponoření se do uměleckého díla a zážitku z něj. Tento výraz poprvé použil anglický romantický básník a literární kritik Samuel Taylor Coleridge ve svém díle Biographia Literaria z roku 1817 ve vztahu ke sbírce Lyrické balady, ve které mají Coleridgovy básně fantastické motivy. Ve své eseji O pohádkách anglický filolog J. R. R. Tolkien koncept vědomého odložení nedůvěry odmítl a popsal alternativu „druhého světa“ vytvořeného autorem díla, do kterého čtenář ve své mysli vstupuje a jehož pravidly se musí řídit, což dával do kontrastu s odložením nedůvěry a nahlížením z „prvního (reá (cs)
- Suspendo de dubeco aŭ suspendo de nekredeblo (angle suspension of disbelief) estas aparta semiotika karakterizo kiu konsistas en la volo, flanke de leganto aŭ spektanto, suspendi siajn kritikajn kapablojn por ignori la duarangajn nekongruaĵojn kaj ĝui (fiction). Temas, do, pli implicita regulo, aŭ antaŭsupozo, kiu staras ĉe la bazo de la akordo inter verkokreanto kaj spektanto/leganto. La frazo estis forĝita de Samuel Taylor Coleridge en verko de 1817, kiu laŭsence tiel sonas: (eo)
- Die willentliche Aussetzung der Ungläubigkeit (engl. suspension of disbelief, manchmal auch willing suspension of disbelief) ist eine Theorie, die das Verhalten von Menschen gegenüber künstlerischen Werken zu erklären versucht. Die Theorie wurde 1817 von dem Dichter, Literaturkritiker und Philosophen Samuel Taylor Coleridge formuliert. Sie bezieht sich auf die Bereitschaft eines Rezipienten, die Vorgaben eines Werkes der Fiktion (etwa eines Romans oder eines Spielfilms) vorübergehend zu akzeptieren, sogar wenn diese fantastisch oder unmöglich sind. Sie erklärt auch, warum das Wissen des Publikums um die Fiktivität des Erzählten sich nicht störend auf den Kunstgenuss auswirkt. (de)
- Suspensión de la incredulidad es una expresión que representa la voluntad de un sujeto para dejar de lado (suspender) su sentido crítico, pasando por alto hechos fácticos y su percepción cognoscible de la realidad en la obra de ficción en la que se encuentra inmerso (como por ejemplo la existencia del unicornio), permitiéndole adentrarse y disfrutar del mundo de ficción expuesto en la obra. El término se ha aplicado tradicionalmente a la literatura, al cine, la televisión y al teatro, pero también se aplica al ámbito de los videojuegos o de los juegos de rol, así como en el ilusionismo. (es)
- L’expression suspension consentie de l'incrédulité (de l'anglais willing suspension of disbelief) décrit l’opération mentale effectuée par le lecteur ou le spectateur d'une œuvre de fiction qui accepte, le temps de la consultation de l'œuvre, de mettre de côté son scepticisme. Ce concept a été nommé en 1817 dans un texte de Samuel Coleridge. En narratologie, on l'appelle plus souvent suspension volontaire de l'incrédulité, suspension d'incrédulité ou trêve de l'incrédulité, voire suspension délibérée de l'incrédulité. (fr)
- Suspension of disbelief is een literaire term die slaat op de bereidheid van een lezer of toeschouwer om bij een fictief verhaal zijn scepticisme tijdelijk opzij te zetten. Gebeurtenissen die in werkelijkheid niet mogelijk zijn worden geaccepteerd als “wel mogelijk” binnen het fictieve universum waarin het verhaal zich afspeelt. De lezer/kijker zal er dan niet te diep over nadenken en zich niet af laten leiden van het verhaal door de gedachte dat wat hij ziet of leest nooit echt kan gebeuren of ingaat tegen geldende logica. De term is in die zin het sterkst van toepassing op genres als sciencefiction, fantasy, komedie en horror, maar kan in feite slaan op elk soort verhaal dat er niet naar streeft om realistisch te willen zijn. (nl)
- Suspensão de descrença, suspensão de descrédito, da incredulidade ou ainda "suspensão voluntária da descrença" refere-se à vontade de um leitor ou espectador de aceitar como verdadeiras as premissas de um trabalho de ficção, mesmo que elas sejam fantásticas, impossíveis ou contraditórias. É a suspensão do julgamento em troca da premissa de entretenimento. O termo é tradicionalmente aplicado na literatura, no teatro, e no cinema, embora também possa ser considerado nos videogames. (pt)
- Подавление недоверия (англ. suspension of disbelief), намеренное подавление недоверия — понятие, введённое в 1817 г. поэтом и философом эстетики Сэмюэлом Кольриджем, который предположил, что если писатель привносит в выдуманную историю «человеческий интерес и подобие истины», то читатель воздержится от критических суждений относительно неправдоподобности событий и примет условность повествования. Подавление недоверия, психологическое принятие изображаемого мира как реального в данных условиях — условие нормального восприятия многих жанров литературы: беллетристики, комедии, фэнтези и ужасов. На русский язык в разных источниках термин переводится как «(временный/ая/ое) отказ от/приостановка/подавление неверия/недоверия/сомнений» в различных сочетаниях. В театральном искусстве и кинематограф (ru)
|
