| dbo:abstract
|
- El metacinema és la pràctica de fer cinema sobre cinema. Al llarg de la història del cinema s'ha demostrat que hi ha moltes maneres diverses de reflexionar sobre el cinema a través de les pel·lícules. Aquestes pel·lícules ens obliguen a reflexionar sobre el món del cinema. Per entendre millor aquesta pràctica del metacinema l'hem de classificar. Segons , cineasta del segle xx, el metacinema es pot dividir en el de “reflexivitat cinematogràfica” i en el de “reflexivitat fílmica”. Al final hi ha moltes classes diferents d'aquesta pràctica en el cinema, pel·lícules senceres sobre metacinema o només escenes en concret. A vegades és tractat des d'un punt de crítica o històric com a Trumbo, 2015 de Jay Roach que critica la caça de bruixes al Hollywood dels anys 50. En canvi a vegades des d'un punt més de documental o inclús biogràfic com Hitchcock, 2012, de Sacha Gervasi. Abans d'intruir-nos en el metacinema, hem de tenir clar que el concepte de meta- va començar amb el llenguatge (metallenguatge) per la necessitat de denominar d'alguna manera el parlar del propi llenguatge. I, més tard es va crear el concepte de metaficció, on dins es troba el concepte de metacinema. (ca)
- Le métacinéma est une forme scénaristique autoréférentielle qui dévoile ses propres mécanismes par des références explicites. Ce sont les films qui décrivent les mécanismes de fonctionnement du cinéma même. C'est ce cinéma qui, conscient de lui-même, de ses structures et de ses styles, de ses mécanismes de production et d'économie, de son histoire, décide de découvrir la supercherie, de révéler les trucages qui maintienne l'enchantement. Il pousse le spectateur à prendre à revers sa tendance à la suspension consentie de l'incrédulité dans le visionnage d'une œuvre. C'est l'équivalent cinématographique de la métafiction en littérature. Beaucoup des plus grands cinéastes ont réfléchi sur leur travail, sur les beautés et les oublis du métier de réalisateur, parfois dans des déclarations et des interviews, parfois dans des essais explicatifs, et parfois à travers des textes de films (Jean-Luc Godard avec Passion et avec Scénario du film 'Passion', Federico Fellini avec Huit et demi, François Truffaut avec La Nuit américaine). (fr)
- Metacinema, also meta-cinema, is a mode of filmmaking in which the film informs the audience that they are watching a work of fiction. Metacinema often references its own production, working against narrative conventions that aim to maintain the audience's suspension of disbelief. Elements of metacinema includes scenes where characters discuss the making of the film or where production equipment and facilities are shown. It is analogous to metafiction in literature. (en)
- Il metacinema è il cinema che mostra e parla di sé stesso: sono i film che descrivono i meccanismi di funzionamento del linguaggio utilizzato. È quel cinema che, consapevole di sé, delle proprie strutture e dei propri stili, dei propri meccanismi produttivi ed economici e della propria storia, decide di scoprire l'inganno, di rivelare il trucco. Molti dei più grandi cineasti hanno ragionato sul proprio lavoro, sulle bellezze e gli oblii dell'essere un regista, a volte con dichiarazioni e interviste, altre volte con saggi esplicativi, altre ancora proprio attraverso testi filmici (Godard con Passion e con , Fellini con 8 e mezzo, Truffaut con Effetto notte ). (it)
- Metafilm betecknar i första hand en film om en film eller om filmproduktion. I bredare mening räknas i begreppet metafilm också in filmer som inte döljer att de är filmer, exempelvis genom att skådespelare tittar in i kameran eller vänder sig till publiken med kommentarer, i en form av metakommunikation. Metafilm har en likhet med andra former av metafiktion (sv)
- Метакино — способ кинопроизводства, в котором фильм информирует зрителей о том, что они смотрят художественное произведение. Метакино часто ссылается на свое собственное производство, работая против повествовательных соглашений, которые направлены на сохранение приостановки неверия зрителей. Элементы метакино включают сцены, где персонажи обсуждают создание фильма или где показано производственное оборудование. Это — аналог метапрозы. (ru)
- 和后设小说使用的手法相似，元电影（Metacinema）是一种在电影制作过程中呈现电影制作故事的电影类型。 这种类型的电影包括：
* 《偷窥狂》（麦可·鲍尔, 1960）
* 《8½》（费德里柯·费里尼, 1963）
* 《蔑视》（尚卢·高达, 1963）
* 《日以作夜》（法兰索瓦·杜鲁福, 1973）
* 《圣山》（亚历桑德罗·佐杜洛夫斯基, 1973）
* 《恐怖份子》（楊德昌，1986）
* 《猛鬼街》（韦斯·克雷文, 1994）
* 《开麦拉狂想曲》（汤姆·迪西罗, 1995）
* 《惊爆银河系》（迪恩·派瑞萨特, 1999）
* 《惊声尖叫3》（韦斯·克雷文, 2000）
* 《穆赫兰大道》（大卫·林奇, 2001）
* 《改编剧本》（斯派克·琼斯, 2002）
* 《一个荒诞的故事》（迈克尔·温特伯顿, 2006）
* 《与犹大同行》（J.J. Lask, 2007）
* 《纽约提喻法》（查理·卡夫曼, 2008）
* 《开麦拉惊魂》（班·史提勒, 2008） (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Metacinema, also meta-cinema, is a mode of filmmaking in which the film informs the audience that they are watching a work of fiction. Metacinema often references its own production, working against narrative conventions that aim to maintain the audience's suspension of disbelief. Elements of metacinema includes scenes where characters discuss the making of the film or where production equipment and facilities are shown. It is analogous to metafiction in literature. (en)
- Metafilm betecknar i första hand en film om en film eller om filmproduktion. I bredare mening räknas i begreppet metafilm också in filmer som inte döljer att de är filmer, exempelvis genom att skådespelare tittar in i kameran eller vänder sig till publiken med kommentarer, i en form av metakommunikation. Metafilm har en likhet med andra former av metafiktion (sv)
- Метакино — способ кинопроизводства, в котором фильм информирует зрителей о том, что они смотрят художественное произведение. Метакино часто ссылается на свое собственное производство, работая против повествовательных соглашений, которые направлены на сохранение приостановки неверия зрителей. Элементы метакино включают сцены, где персонажи обсуждают создание фильма или где показано производственное оборудование. Это — аналог метапрозы. (ru)
- 和后设小说使用的手法相似，元电影（Metacinema）是一种在电影制作过程中呈现电影制作故事的电影类型。 这种类型的电影包括：
* 《偷窥狂》（麦可·鲍尔, 1960）
* 《8½》（费德里柯·费里尼, 1963）
* 《蔑视》（尚卢·高达, 1963）
* 《日以作夜》（法兰索瓦·杜鲁福, 1973）
* 《圣山》（亚历桑德罗·佐杜洛夫斯基, 1973）
* 《恐怖份子》（楊德昌，1986）
* 《猛鬼街》（韦斯·克雷文, 1994）
* 《开麦拉狂想曲》（汤姆·迪西罗, 1995）
* 《惊爆银河系》（迪恩·派瑞萨特, 1999）
* 《惊声尖叫3》（韦斯·克雷文, 2000）
* 《穆赫兰大道》（大卫·林奇, 2001）
* 《改编剧本》（斯派克·琼斯, 2002）
* 《一个荒诞的故事》（迈克尔·温特伯顿, 2006）
* 《与犹大同行》（J.J. Lask, 2007）
* 《纽约提喻法》（查理·卡夫曼, 2008）
* 《开麦拉惊魂》（班·史提勒, 2008） (zh)
- El metacinema és la pràctica de fer cinema sobre cinema. Al llarg de la història del cinema s'ha demostrat que hi ha moltes maneres diverses de reflexionar sobre el cinema a través de les pel·lícules. Aquestes pel·lícules ens obliguen a reflexionar sobre el món del cinema. Per entendre millor aquesta pràctica del metacinema l'hem de classificar. Segons , cineasta del segle xx, el metacinema es pot dividir en el de “reflexivitat cinematogràfica” i en el de “reflexivitat fílmica”. (ca)
- Le métacinéma est une forme scénaristique autoréférentielle qui dévoile ses propres mécanismes par des références explicites. Ce sont les films qui décrivent les mécanismes de fonctionnement du cinéma même. C'est ce cinéma qui, conscient de lui-même, de ses structures et de ses styles, de ses mécanismes de production et d'économie, de son histoire, décide de découvrir la supercherie, de révéler les trucages qui maintienne l'enchantement. Il pousse le spectateur à prendre à revers sa tendance à la suspension consentie de l'incrédulité dans le visionnage d'une œuvre. C'est l'équivalent cinématographique de la métafiction en littérature. (fr)
- Il metacinema è il cinema che mostra e parla di sé stesso: sono i film che descrivono i meccanismi di funzionamento del linguaggio utilizzato. È quel cinema che, consapevole di sé, delle proprie strutture e dei propri stili, dei propri meccanismi produttivi ed economici e della propria storia, decide di scoprire l'inganno, di rivelare il trucco. (it)
|
