An Entity of Type: Battleship, from Named Graph: http://dbpedia.org, within Data Space: dbpedia.org

Two South Carolina-class battleships, also known as the Michigan class, were built for the United States Navy in the early twentieth century. Named South Carolina and Michigan, they were the first American dreadnoughts—powerful warships whose capabilities far outstripped those of the world's older battleships.

Property Value
dbo:abstract
  • Třída South Carolina byla první postavená třída dreadnoughtů US Navy. Skládala se z jednotek USS South Carolina a USS Michigan. Lodě této třídy byly přechodem od predreadnoughtů se čtyřmi děly hlavní ráže k pokročilejší konstrukci. Projekční práce začaly dříve, než u britské lodi HMS Dreadnought, ta však byla rychleji dokončena a stala předobrazem nové generace válečných lodí, kterým dala i své jméno. V porovnání s Dreadnoughtem byly lodě třídy South Carolina o něco menší, pomalejší a hůře vyzbrojené. Konstrukčně ještě přímo vycházely z predreadnoughtů. Novinkou ale bylo použití hlavních dělových věží ve dvojicích za sebou, přičemž vnitřní pár byl vyvýšený oproti vnějšímu. (cs)
  • Die South-Carolina-Klasse war eine Klasse von zwei Schlachtschiffen der United States Navy, welche beide wenige Jahre vor Ausbruch des Ersten Weltkrieges fertiggestellt wurden. Namensgeber der Klasse selbst beziehungsweise des Typschiffes war der US-Bundesstaat South Carolina. Die zweite Einheit dieser Klasse wurde nach dem Bundesstaat Michigan benannt. Beide Schiffe stellten die ersten Schlachtschiffe des sogenannten Dreadnought-Typs dar, die die Vereinigten Staaten in Dienst nahmen. Nachdem der Bau beider Schiffe am 3. März 1905 vom Kongress der Vereinigten Staaten bewilligt worden war (die genaue Bezeichnung lautete bei Auftragsvergabe auf „first class battleship“), erfolgten im Dezember 1906 die Kiellegungen. Mit dem Bau beauftragt wurden die Werften New York Shipbuilding in Camden, New Jersey, (für die Michigan) und William Cramp and Sons in Philadelphia, Pennsylvania, (für die South Carolina). Nach dem Stapellauf 1908 wurden beide Schiffe zu Beginn des Jahres 1910 in Dienst gestellt. Während ihrer gesamten Dienstzeit wurden beide Einheiten nicht in Kampfhandlungen verwickelt. Gleichwohl beteiligten sie sich 1918 an Konvoisicherungsmaßnahmen im Nordatlantik (die Vereinigten Staaten waren 1917 in den Ersten Weltkrieg eingetreten) und transportierten nach Kriegsende 1918 im Rahmen von Repatriierungsbemühungen US-Soldaten aus Europa nach den Vereinigten Staaten zurück. Im Kontext von internationalen Bestrebungen, einen neuerlichen maritimen Rüstungswettlauf wie vor dem Ersten Weltkrieg vertraglich zu verhindern (siehe Washingtoner Flottenkonferenz), wurden beide Schiffe 1921/22 bereits nach einer relativen kurzen Dienstzeit von nur wenig mehr als zehn Jahren wieder außer Dienst gestellt und im Laufe des Jahres 1924 abgewrackt. (de)
  • Los acorazados clase South Carolina, también conocidos como clase Michigan, fueron construidos durante la primera década del siglo XX por la Armada de los Estados Unidos. Nombrados South Carolina y Michigan, fueron los primeros acorazados monocalibre, poderosos buques de guerra cuyas capacidades sobrepasaban a la de los antiguos acorazados del resto del mundo. En los primeros años del siglo XX, la teoría predominante de los combates navales era que las batallas continuarían librándose relativamente a corta distancia, utilizando cañones pequeños de disparo rápido. Como tal, cada uno de los acorazados estadounidenses de la clase anterior Connecticut, contaban con armamento de tamaño mediano junto con cuatro cañones grandes. Este modelo, sin embargo, pronto sería revolucionado, ya que los teóricos navales estadounidenses propusieron que un barco montado con una batería homogénea de grandes cañones sería más eficaz en la batalla. A medida que estas ideas comenzaban a ganar mayor aceptación, el Congreso de los Estados Unidos autorizó a la Armada la construcción de dos acorazados pequeños de 16 000 toneladas largas. Este desplazamiento era aproximadamente el mismo tamaño que el de la clase Connecticut y era al menos 2000 toneladas más pequeño que el del estándar extranjero. Se encontró una solución en un ambicioso diseño elaborado por el contraalmirante Washington L. Capps, jefe de la Oficina de Construcción y Reparaciones de la Armada (C&R); intercambiaba armamento pesado y un blindaje relativamente grueso (ambos factores favorecidos por los teóricos navales), por velocidad. Con armamento principal de súperdisparo, la prensa anunció a los South Carolina y Michigan, junto al HMS Dreadnought británico, como heraldos de una nueva época en el diseño de buques de guerra. Sin embargo, ambos fueron superados por súper acorazados cada vez más grandes y poderosos. La baja velocidad máxima de aproximadamente 18.5 nudos (34.3 km/h), comparada con los 21 nudos (39 km/h) de los posteriores acorazados estándar estadounidenses, los relegó a servir con acorazados más viejos y obsoletos durante la Primera Guerra Mundial. Después del fin de la guerra y la firma del tratado naval de Washington, los clase South Carolina fueron desguazados. (es)
  • Two South Carolina-class battleships, also known as the Michigan class, were built for the United States Navy in the early twentieth century. Named South Carolina and Michigan, they were the first American dreadnoughts—powerful warships whose capabilities far outstripped those of the world's older battleships. At the turn of the twentieth century, the prevailing theory of naval combat was that battles would continue to be fought at relatively close range using many small, fast-firing guns. As such, each of the ships in the United States' previous Connecticut-class battleships carried many medium-sized weapons alongside four large guns. This paradigm was soon to be subverted, as American naval theorists proposed that a ship mounting a homogeneous battery of large guns would be more effective in battle. As these ideas began to enjoy wider acceptance, the US Congress authorized the country's navy to construct two small 16,000-long-ton (16,300 t) battleships. This displacement was roughly the same size as the Connecticut class and at least 2,000 long tons (2,000 t) smaller than foreign equivalents. A solution was found in an ambitious design drawn up by Rear Admiral Washington L. Capps, the chief of the navy's Bureau of Construction and Repair; it traded speed for heavy armament and relatively thick armor, both of which were favored by naval theorists of the time. With their superfiring main armament, press accounts billed South Carolina and Michigan, along with the British HMS Dreadnought, as heralding a new epoch in warship design. All three, however, were soon surpassed by ever-larger and stronger super-dreadnoughts. The class's low top speed of about 18.5 knots (21.3 mph; 34.3 km/h), as compared to the 21-knot (24 mph; 39 km/h) standard of later American battleships, relegated them to serving with older, obsolete battleships during the First World War. After the end of the conflict and the signing of the Washington Naval Treaty, both South Carolinas were scrapped. (en)
  • La classe South Carolina est une classe de cuirassés de la Marine des États-Unis. Cette classe compte deux navires, l'USS South Carolina (BB-26) et l'USS Michigan (BB-27). Ces navires sont les premiers navires de guerre américains de type dreadnought dont les capacités dépassent de loin celles des cuirassés du type pré-Dreadnought. Dans les premières années du XXe siècle, la théorie dominante du combat naval conçoit la tactique navale avec une configuration de combat relativement proche des navires ennemis à l'aide d'armes légères à tir rapide. Chacun des navires de la classe de cuirassée précédente (la classe Connecticut) dispose de beaucoup d'armes de taille moyenne avec quatre gros canons. Les théoriciens américains proposent alors une nouvelle conception de navire disposant de batteries plus homogènes avec de plus gros canons, plus efficaces dans la bataille. Cette proposition trouvant de l'écho dans les milieux concernés, le Congrès des États-Unis autorise la marine à construire deux petits cuirassés de 16 300 t. Une classe de la même taille que la classe Connecticut, mais déjà 2 000 tonnes plus petites que la norme des cuirassés des marines étrangères contemporaines. La solution est trouvée dans un design ambitieux élaboré par le contre-amiral (en), le chef du Bureau of Construction and Repair, qui présente un armement lourd et un blindage relativement épais, deux points défendus par les théoriciens de la marine. Cependant, cette proposition est à la limite de ce que le mandat du Congrès autorise. La conception doit trouver un compromis entre armements principales, blindage, et vitesse. C'est ce dernier paramètre qui fera les frais du compromis, un désavantage finalement fatal et qui limite gravement leur utilité dans un conflit. Avec leurs tourelles superposées (superfiring), Le South Carolina et le Michigan marquent le début d'une nouvelle époque dans la conception de navires de guerre, aux côtés du Britanniques HMS Dreadnought (1906), même si ces derniers sont rapidement dépassés par des navires toujours plus grands et plus puissants comme avec les super cuirassés. Et leur faible vitesse de pointe de 34,3 km/h, contre 39 km/h pour le standard des cuirassés américains suivants ( (en)), les rend rapidement obsolètes. Par la suite, les deux navires de la classe South Carolina sont démolis en vertu du traité naval de Washington. (fr)
  • Kapal tempur kelas-South Carolina, juga dikenal sebagai kelas Michigan, Mulai dibangun pada awal dekade abad ke dua puluh untuk angkatan laut Amerika Serikat. Diberi nama South Carolina dan Michigan, mereka adalah kapal amerika yang pertama. (in)
  • La classe South Carolina era una classe di navi da battaglia della United States Navy, composta da due unità entrate in servizio nel 1910; furono le prime unità "tipo dreadnought" (o corazzate monocalibro) ad essere costruite dagli Stati Uniti d'America. Questa classe fu la risposta statunitense alla programmata HMS Dreadnought, che venne comunque varata prima. Come questa aveva la batteria principale di cannoni di un unico calibro, novità per quei tempi, ma aveva rispetto alla omologa britannica il grosso limite che il suo apparato motore era costituito da caldaie a tripla espansione, e non dalle più moderne turbine a vapore. Altra caratteristica interessante, da allora adottata nelle successive navi da guerra statunitensi, era lo sfalsamento verticale delle torri in modo che il campo di tiro detta torre più arretrata non fosse limitato da quella anteriore. (it)
  • サウスカロライナ級戦艦(サウスカロライナきゅうせんかん South Carolina-class battleships)はアメリカ海軍の弩級戦艦の艦級。本級は2隻が建造された。 (ja)
  • Pancerniki typu South Carolina – typ amerykańskich pancerników z okresu sprzed I wojny światowej składający się z dwóch jednostek: USS "South Carolina" (BB-26) i USS "Michigan" (BB-27); pierwszy typ amerykańskich drednotów. Koncepcja obu okrętów powstała zgodnie z zasadą (pancernika uzbrojonego wyłącznie w liczne działa największego kalibru) jeszcze przed HMS "Dreadnought", ale ich projektowanie posuwało się zbyt wolno i w efekcie "Dreadnought" został zbudowany przed ich rozpoczęciem, stając się pierwszym pancernikiem nowej generacji. (pl)
  • A Classe South Carolina foi uma classe de couraçados operada pela Marinha dos Estados Unidos, composta pelo USS South Carolina e USS Michigan. Suas construções começaram em 1906 nos estaleiros da William Cramp & Sons e New York Shipbuilding Corporation, sendo lançados ao mar em 1908 e comissionados na frota norte-americana em 1910. A Classe South Carolina foi a primeira dos Estados Unidos no estilo dreadnought. Ela abandonou as baterias mistas presentes em navios anteriores e foi a primeira na história a arranjar seus canhões principais em um esquema em que uma torre de artilharia principal ficava sobreposta a outra, podendo disparar por cima desta. Os couraçados da Classe South Carolina eram armados com uma bateria principal composta por oito canhões de 305 milímetros montados em quatro torres de artilharia duplas. Tinham um comprimento de fora a fora de 138 metros, boca de 24 metros, calado de sete metros e meio e um deslocamento carregado de quase dezoito mil toneladas. Seus sistemas de propulsão eram compostos por doze caldeiras a carvão que alimentavam dois motores de tripla-expansão, que por sua vez giravam duas hélices até uma velocidade máxima de dezoito nós (34 quilômetros por hora). Os navios também tinham um cinturão principal de blindagem que ficava entre 203 e 305 milímetros de espessura. Os dois tiveram carreiras relativamente tranquilas e sem grandes incidentes. Durante seus primeiros anos suas principais atividades consistiram em realizar treinamentos e exercícios de rotina, além de visitas diplomáticas a portos estrangeiros. O South Carolina e o Michigan foram agrupados com os obsoletos pré-dreadnoughts da frota durante a Primeira Guerra Mundial devido sua baixa velocidade máxima, primeiro realizando patrulhas de neutralidade e, depois da entrada dos Estados Unidos no conflito, escoltando comboios até metade do caminho para a Europa. Após a guerra foram usados como navios-escola até serem descomissionados em 1921 e 1922 e desmontados. (pt)
  • Линейные корабли типа «Саут Кэролайна», «Южная Каролина» (англ. South Carolina) — тип линкоров флота США. Построено две единицы: «Саут Кэролайна» и «Мичиган» (Michigan). Первые дредноуты американского флота. Также были первыми в мире спроектированными дредноутами, но из-за длительности постройки уступили первенство по вводу в строй британскому «Дредноуту». Вместе с тем стали первыми в мире линейными кораблями с линейно-возвышенным расположением башен главного калибра. (ru)
dbo:powerType
dbo:thumbnail
dbo:type
dbo:wikiPageExternalLink
dbo:wikiPageID
  • 26897197 (xsd:integer)
dbo:wikiPageLength
  • 40141 (xsd:nonNegativeInteger)
dbo:wikiPageRevisionID
  • 1117900890 (xsd:integer)
dbo:wikiPageWikiLink
dbp:align
  • left (en)
dbp:builders
  • *William Cramp & Sons * New York Shipbuilding Corporation (en)
dbp:inServiceRange
  • 1910 (xsd:integer)
dbp:name
  • South Carolina-class battleship (en)
dbp:operators
  • 20 (xsd:integer)
dbp:quote
  • Early in [the twentieth century], several navies simultaneously decided to shift to a main battery composed entirely of the heaviest guns. The first and most famous product of this innovation was , which gave her name to a generation of all-big-gun ships. Parallel to but independent of her conception was the American South Carolina, in many ways equally revolutionary. She introduced a superfiring main battery, a design economy which gave her a better-protected broadside equal to that of her British contemporary on about 3000 tons less displacement. (en)
dbp:shipArmament
  • * 8 × /45 caliber Mark 5 guns * 22 × /50 caliber guns * 2 × 3-pounder /40 caliber guns * 8 × 1-pounder guns * 2 × torpedo tubes (en)
dbp:shipArmor
  • * Belt: * Casemates: * Barbettes: * Turrets: ** Face: ** Side: ** Roof: * Decks: * Conning tower: (en)
dbp:shipComplement
  • 51 (xsd:integer)
dbp:shipDisplacement
  • * * (en)
dbp:shipLength
  • * * (en)
dbp:shipPower
  • * 4 × Curtis direct-current turbogenerators * 12 × coal-fired superheating Babcock & Wilcox water-tube boilers * (en)
dbp:shipPropulsion
  • * Vertical triple expansion steam engines * 2 × screws (en)
dbp:shipRange
  • at (en)
dbp:shipType
dbp:source
  • Norman Friedman, US Battleships: An Illustrated Design History , 51. (en)
dbp:totalShipsCompleted
  • 2 (xsd:integer)
dbp:totalShipsPlanned
  • 2 (xsd:integer)
dbp:totalShipsScrapped
  • 2 (xsd:integer)
dbp:width
  • 40.0
dbp:wikiPageUsesTemplate
dcterms:subject
rdf:type
rdfs:comment
  • Třída South Carolina byla první postavená třída dreadnoughtů US Navy. Skládala se z jednotek USS South Carolina a USS Michigan. Lodě této třídy byly přechodem od predreadnoughtů se čtyřmi děly hlavní ráže k pokročilejší konstrukci. Projekční práce začaly dříve, než u britské lodi HMS Dreadnought, ta však byla rychleji dokončena a stala předobrazem nové generace válečných lodí, kterým dala i své jméno. V porovnání s Dreadnoughtem byly lodě třídy South Carolina o něco menší, pomalejší a hůře vyzbrojené. Konstrukčně ještě přímo vycházely z predreadnoughtů. Novinkou ale bylo použití hlavních dělových věží ve dvojicích za sebou, přičemž vnitřní pár byl vyvýšený oproti vnějšímu. (cs)
  • Kapal tempur kelas-South Carolina, juga dikenal sebagai kelas Michigan, Mulai dibangun pada awal dekade abad ke dua puluh untuk angkatan laut Amerika Serikat. Diberi nama South Carolina dan Michigan, mereka adalah kapal amerika yang pertama. (in)
  • サウスカロライナ級戦艦(サウスカロライナきゅうせんかん South Carolina-class battleships)はアメリカ海軍の弩級戦艦の艦級。本級は2隻が建造された。 (ja)
  • Pancerniki typu South Carolina – typ amerykańskich pancerników z okresu sprzed I wojny światowej składający się z dwóch jednostek: USS "South Carolina" (BB-26) i USS "Michigan" (BB-27); pierwszy typ amerykańskich drednotów. Koncepcja obu okrętów powstała zgodnie z zasadą (pancernika uzbrojonego wyłącznie w liczne działa największego kalibru) jeszcze przed HMS "Dreadnought", ale ich projektowanie posuwało się zbyt wolno i w efekcie "Dreadnought" został zbudowany przed ich rozpoczęciem, stając się pierwszym pancernikiem nowej generacji. (pl)
  • Линейные корабли типа «Саут Кэролайна», «Южная Каролина» (англ. South Carolina) — тип линкоров флота США. Построено две единицы: «Саут Кэролайна» и «Мичиган» (Michigan). Первые дредноуты американского флота. Также были первыми в мире спроектированными дредноутами, но из-за длительности постройки уступили первенство по вводу в строй британскому «Дредноуту». Вместе с тем стали первыми в мире линейными кораблями с линейно-возвышенным расположением башен главного калибра. (ru)
  • Die South-Carolina-Klasse war eine Klasse von zwei Schlachtschiffen der United States Navy, welche beide wenige Jahre vor Ausbruch des Ersten Weltkrieges fertiggestellt wurden. Namensgeber der Klasse selbst beziehungsweise des Typschiffes war der US-Bundesstaat South Carolina. Die zweite Einheit dieser Klasse wurde nach dem Bundesstaat Michigan benannt. Beide Schiffe stellten die ersten Schlachtschiffe des sogenannten Dreadnought-Typs dar, die die Vereinigten Staaten in Dienst nahmen. Nachdem der Bau beider Schiffe am 3. März 1905 vom Kongress der Vereinigten Staaten bewilligt worden war (die genaue Bezeichnung lautete bei Auftragsvergabe auf „first class battleship“), erfolgten im Dezember 1906 die Kiellegungen. Mit dem Bau beauftragt wurden die Werften New York Shipbuilding in Camden, Ne (de)
  • Los acorazados clase South Carolina, también conocidos como clase Michigan, fueron construidos durante la primera década del siglo XX por la Armada de los Estados Unidos. Nombrados South Carolina y Michigan, fueron los primeros acorazados monocalibre, poderosos buques de guerra cuyas capacidades sobrepasaban a la de los antiguos acorazados del resto del mundo. (es)
  • La classe South Carolina est une classe de cuirassés de la Marine des États-Unis. Cette classe compte deux navires, l'USS South Carolina (BB-26) et l'USS Michigan (BB-27). Ces navires sont les premiers navires de guerre américains de type dreadnought dont les capacités dépassent de loin celles des cuirassés du type pré-Dreadnought. (fr)
  • Two South Carolina-class battleships, also known as the Michigan class, were built for the United States Navy in the early twentieth century. Named South Carolina and Michigan, they were the first American dreadnoughts—powerful warships whose capabilities far outstripped those of the world's older battleships. (en)
  • La classe South Carolina era una classe di navi da battaglia della United States Navy, composta da due unità entrate in servizio nel 1910; furono le prime unità "tipo dreadnought" (o corazzate monocalibro) ad essere costruite dagli Stati Uniti d'America. (it)
  • A Classe South Carolina foi uma classe de couraçados operada pela Marinha dos Estados Unidos, composta pelo USS South Carolina e USS Michigan. Suas construções começaram em 1906 nos estaleiros da William Cramp & Sons e New York Shipbuilding Corporation, sendo lançados ao mar em 1908 e comissionados na frota norte-americana em 1910. A Classe South Carolina foi a primeira dos Estados Unidos no estilo dreadnought. Ela abandonou as baterias mistas presentes em navios anteriores e foi a primeira na história a arranjar seus canhões principais em um esquema em que uma torre de artilharia principal ficava sobreposta a outra, podendo disparar por cima desta. (pt)
rdfs:label
  • Třída South Carolina (cs)
  • South-Carolina-Klasse (de)
  • Clase South Carolina (es)
  • Kapal tempur kelas Carolina Selatan (in)
  • Classe South Carolina (it)
  • Classe South Carolina (fr)
  • サウスカロライナ級戦艦 (ja)
  • Pancerniki typu South Carolina (pl)
  • Classe South Carolina (pt)
  • South Carolina-class battleship (en)
  • Линейные корабли типа «Саут Кэролайна» (ru)
owl:sameAs
prov:wasDerivedFrom
foaf:depiction
foaf:isPrimaryTopicOf
is dbo:wikiPageDisambiguates of
is dbo:wikiPageRedirects of
is dbo:wikiPageWikiLink of
is foaf:primaryTopic of
Powered by OpenLink Virtuoso    This material is Open Knowledge     W3C Semantic Web Technology     This material is Open Knowledge    Valid XHTML + RDFa
This content was extracted from Wikipedia and is licensed under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 Unported License