| dbo:abstract
|
- الطراز الإحيائي المعماري الروسي أو الطراز الروسي البيزنطي (بالروسية: Русская архитектура Возрождение ؛ بالإنجليزية: Russian Revival architecture) هو مصطلح عام يشير إلى عدد من الحركات المعمارية المختلفة ضمن العمارة الروسية، والتي نشأت في الربع الثاني من القرن التاسع عشر. كان هذا الطراز يعتمد على خلط انتقائي من العمارة الروسية ما قبل بطرس الأكبر، ومن عناصر العمارة البيزنطية. نشأ نمط الإحياء الروسي في إطار الاهتمام المتجدد في العمارة الوطنية، والذي تطور في أوروبا في القرن التاسع عشر. وتجدر الإشارة إلى أن نمط الإحياء الروسي غالبًا ما يُطلق عليه صفات خاطئة، كالعمارة الروسية القديمة، بالرغم من أن رواد هذا الطراز لم يعيدوا إنتاج عناصر معمارية قديمة وتقليدية في تصميماتهم. (ar)
- El estilo neorruso o estilo ruso-bizantino o estilo pseudorruso(en ruso: псевдорусский стиль, неорусский стиль), son designaciones genéricas convencionales que designan una tendencia de la arquitectura rusa del siglo XIX y principios del siglo XX hasta el eclecticismo, basado a la vez tanto en el uso de las tradiciones de la arquitectura antigua como del arte popular, asociados a elementos de la arquitectura bizantina.Este estilo ruso nació como parte del resurgimiento del interés por las arquitecturas nacionales en toda Europa, y representa, en este caso, la interpretación y la estilización arquitectónica específicamente rusa. Con habilidad, el estilo ruso se combinó sucesivamente con otros estilos, desde el romanticismo de la primera mitad del siglo XIX hasta el estilo modernista y el art nouveau. (es)
- Die neorussische Architektur, auch pseudorussischer Stil oder englisch Russian Revival architecture genannt, ist ein historistischer Architekturstil, der sich in der zweiten Hälfte des 19. Jahrhunderts im russischen Kaiserreich entwickelte. Er orientiert sich an der neobyzantinischen Architektur und vereint diese mit Elementen der mittelalterlichen russischen Baukunst. Der neorussische Stil stellt eine Rückbesinnung auf nationale russische Traditionen im Sinne des herrschenden Kaiserhauses dar. Jedoch unterscheidet sich der Stil durch seine eklektizistische und deutlich pompösere Formensprache von der altrussischen Architektur. Deshalb wird er gelegentlich als pseudorussischer Stil bezeichnet.Besonders bei zahlreichen repräsentativen Kirchenneubauten in Sankt Petersburg wurde der neorussische Stil verwendet. Mit der Ermordung der Zarenfamilie verlor der Stil jedoch an Popularität. (de)
- Le style néo-russe ou style russo-byzantin ou style pseudo-russe (en russe : псевдорусский стиль, неорусский стиль), sont des noms génériques conventionnels qui désignent une tendance de l'architecture russe du XIXe siècle et du début du XXe siècle à l'éclectisme, fondé à la fois sur l'utilisation des traditions de l'architecture ancienne et de l'art populaire, associés à des éléments de l'architecture byzantine . Ce style russe est né dans le cadre de la résurgence de l'intérêt pour les architectures nationales dans l'ensemble de l'Europe, et représente, en l'espèce, l'interprétation et la stylisation architecturale spécifiquement russe. Avec habileté, le style russe s'est successivement combiné avec d'autres styles depuis le romantisme de la première moitié du XIXe siècle jusqu'au style moderne et à l'Art nouveau (fr)
- The Russian Revival style (historiographical names are: Russian style, Russian: русский стиль, Pseudo-Russian style, Russian: псевдорусский стиль, Neo-Russian style, Russian: нео-русский стиль, Russian Byzantine style, Russian: русско-византийский стиль) is a number of different movements within Russian architecture that arose in the second quarter of the 19th century and was an eclectic melding of Byzantine elements and pre-Petrine (Old Russian) architecture. The Russian Revival architecture arose within the framework that the renewed interest in the national architecture, which evolved in Europe in the 19th century, and it is an interpretation and stylization of the Russian architectural heritage. Sometimes, Russian Revival architecture is often erroneously called Russian or Old-Russian architecture, but the majority of Revival architects did not directly reproduce the old architectural tradition. Being instead a skilful stylization, the Russian Revival style was consecutively combined with other international styles, from the architectural romanticism of first half of the 19th century to the modern style. (en)
- L'architettura neobizantina in Russia, più precisamente architettura neorussa (in russo: псевдорусский стиль, неорусский стиль?), ma anche stile russo-bizantino o bizantino-russo, sono termini comuni utilizzati per caratterizzare un insieme di differenti movimenti sviluppatisi all'interno dell'architettura russa dal secondo quarto del XIX secolo e rappresentanti un'unione a vari livelli dell'architettura russa antecedente Pietro il Grande ed elementi dell'architettura bizantina. Il neorusso in architettura salì alla ribalta all'interno di quel clima di rinnovato interesse verso un'architettura nazionale che si sviluppò in tutta Europa durante il XIX secolo, rappresentando un'interpretazione ed una stilizzazione del patrimonio architettonico russo. Talvolta il revival russo viene erroneamente interpretato come lavoro di studio e ricomposizione di elementi della precedente cultura architettonica russa, sebbene la maggioranza degli architetti fautori del revival non si siano direttamente - o esclusivamente - riferiti alla tradizione. Rappresentando esso invece un'abile stilizzazione, numerosi elementi propri del neo-russo sono stati in seguito combinati con elementi appartenenti ad altri stili nazionali e internazionali. (it)
- Styl neorosyjski (ros. неорусский стиль), in. styl pseudorosyjski (ros. псевдорусский стиль) – początkowo głównie styl architektoniczny w sztuce rosyjskiej, powstały na przestrzeni lat 20 i 30 XIX wieku i rozwijany do 1918 roku oraz ponownie od 1991 roku do dziś. Od połowy XIX do początku XX wieku styl uległ zróżnicowaniu na szereg nurtów odwołujących się do różnych okresów w przedbarokowej architekturze rosyjskiej. Wykształcenie się stylu neorosyjskiego wynikało z prób poszukiwań rosyjskiego stylu narodowego zapoczątkowanych w okresie romantyzmu. W XIX wieku styl neorosyjski był obok stylów klasycystycznego i neobizantyjskiego podnoszony do rangi oficjalnego stylu Cesarstwa Rosyjskiego. Z czasem styl znalazł swoje odzwierciedlenie również w pozostałych dziedzinach sztuki i rzemiosła, m.in. rzeźbiarstwie, malarstwie, grafice, meblarstwie, złotnictwie, ceramice. (pl)
- O estilo neorrusso ou estilo russo-bizantino ou estilo pseudorrusso (em russo: псевдорусский стиль, неорусский стиль), são designações genéricas convencionais que designam uma tendência da arquitetura russa do século XIX e princípios do XX, até a popularização do ecleticismo, baseado tanto no uso das tradições da arquitetura antiga como da arte popular, associados a elementos da arquitetura bizantina.Este estilo russo nasceu como parte do ressurgimento do interesse pelas arquiteturas nacionais em toda Europa, e representa, neste caso, a interpretação e a estilização arquitetônica especificamente russa. Com habilidade, o estilo russo combinou-se sucessivamente com outros estilos, desde o romantismo da primeira metade do século XIX até o estilo modernista e o art nouveau. (pt)
- Русский стиль — направление в русской архитектуре XIX — начала XX веков, основанное на использовании традиций русского национального зодчества допетровского времени и русского народного искусства, а также ассоциируемых с ними элементов византийской архитектуры. Возникло вследствие стремления русского общества выразить в искусстве идеи самобытности, народности и национальности, сделав наглядным то, что является выражением народного духа, что отличает нацию от других, а также ассоциируется с корнями национальной культуры. Русский стиль зародился в контексте архитектуры барокко середины XVIII века и первоначально был связан с относительно узким кругом памятников. С 1830-х годов стал распространяться по территории России, охватывая новые типы зданий, проявляя всё более научный подход к возрождению различных пластов русской культуры. Распространение русского архитектурного стиля достигло апогея во второй половине XIX века и продолжалось до Октябрьской революции 1917 года, прервавшей естественное развитие этого процесса . Различные этапы развития русского стиля являются национальными версиями общеевропейских архитектурных стилей — эклектики, национального романтизма или модерна. Термин русский стиль распространяется обычно также на группу прикладных искусств, участвующих вместе с архитектурой в организации предметно-пространственной среды обитания человека — мебель, осветительная арматура, декоративная и орнаментальная роспись и лепнина, различные произведения малой архитектуры. (ru)
- Псевдоросійський стиль, також псевдоруський стиль (включає російсько-візантійський стиль) — умовне загальне найменування кількох різних за своїми ідейних витоків напрямків історизму в російській архітектурі XIX — початку XX століть, засноване на використанні традицій давньоруського і російського середньовічного та допетровського будівництва різних регіонів країни і народного мистецтва, а також асоційованих з ними елементів візантійської архітектури. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- O estilo neorrusso ou estilo russo-bizantino ou estilo pseudorrusso (em russo: псевдорусский стиль, неорусский стиль), são designações genéricas convencionais que designam uma tendência da arquitetura russa do século XIX e princípios do XX, até a popularização do ecleticismo, baseado tanto no uso das tradições da arquitetura antiga como da arte popular, associados a elementos da arquitetura bizantina.Este estilo russo nasceu como parte do ressurgimento do interesse pelas arquiteturas nacionais em toda Europa, e representa, neste caso, a interpretação e a estilização arquitetônica especificamente russa. Com habilidade, o estilo russo combinou-se sucessivamente com outros estilos, desde o romantismo da primeira metade do século XIX até o estilo modernista e o art nouveau. (pt)
- Псевдоросійський стиль, також псевдоруський стиль (включає російсько-візантійський стиль) — умовне загальне найменування кількох різних за своїми ідейних витоків напрямків історизму в російській архітектурі XIX — початку XX століть, засноване на використанні традицій давньоруського і російського середньовічного та допетровського будівництва різних регіонів країни і народного мистецтва, а також асоційованих з ними елементів візантійської архітектури. (uk)
- الطراز الإحيائي المعماري الروسي أو الطراز الروسي البيزنطي (بالروسية: Русская архитектура Возрождение ؛ بالإنجليزية: Russian Revival architecture) هو مصطلح عام يشير إلى عدد من الحركات المعمارية المختلفة ضمن العمارة الروسية، والتي نشأت في الربع الثاني من القرن التاسع عشر. كان هذا الطراز يعتمد على خلط انتقائي من العمارة الروسية ما قبل بطرس الأكبر، ومن عناصر العمارة البيزنطية. (ar)
- Die neorussische Architektur, auch pseudorussischer Stil oder englisch Russian Revival architecture genannt, ist ein historistischer Architekturstil, der sich in der zweiten Hälfte des 19. Jahrhunderts im russischen Kaiserreich entwickelte. Er orientiert sich an der neobyzantinischen Architektur und vereint diese mit Elementen der mittelalterlichen russischen Baukunst. (de)
- El estilo neorruso o estilo ruso-bizantino o estilo pseudorruso(en ruso: псевдорусский стиль, неорусский стиль), son designaciones genéricas convencionales que designan una tendencia de la arquitectura rusa del siglo XIX y principios del siglo XX hasta el eclecticismo, basado a la vez tanto en el uso de las tradiciones de la arquitectura antigua como del arte popular, asociados a elementos de la arquitectura bizantina.Este estilo ruso nació como parte del resurgimiento del interés por las arquitecturas nacionales en toda Europa, y representa, en este caso, la interpretación y la estilización arquitectónica específicamente rusa. Con habilidad, el estilo ruso se combinó sucesivamente con otros estilos, desde el romanticismo de la primera mitad del siglo XIX hasta el estilo modernista y el (es)
- Le style néo-russe ou style russo-byzantin ou style pseudo-russe (en russe : псевдорусский стиль, неорусский стиль), sont des noms génériques conventionnels qui désignent une tendance de l'architecture russe du XIXe siècle et du début du XXe siècle à l'éclectisme, fondé à la fois sur l'utilisation des traditions de l'architecture ancienne et de l'art populaire, associés à des éléments de l'architecture byzantine . (fr)
- The Russian Revival style (historiographical names are: Russian style, Russian: русский стиль, Pseudo-Russian style, Russian: псевдорусский стиль, Neo-Russian style, Russian: нео-русский стиль, Russian Byzantine style, Russian: русско-византийский стиль) is a number of different movements within Russian architecture that arose in the second quarter of the 19th century and was an eclectic melding of Byzantine elements and pre-Petrine (Old Russian) architecture. (en)
- L'architettura neobizantina in Russia, più precisamente architettura neorussa (in russo: псевдорусский стиль, неорусский стиль?), ma anche stile russo-bizantino o bizantino-russo, sono termini comuni utilizzati per caratterizzare un insieme di differenti movimenti sviluppatisi all'interno dell'architettura russa dal secondo quarto del XIX secolo e rappresentanti un'unione a vari livelli dell'architettura russa antecedente Pietro il Grande ed elementi dell'architettura bizantina. (it)
- Styl neorosyjski (ros. неорусский стиль), in. styl pseudorosyjski (ros. псевдорусский стиль) – początkowo głównie styl architektoniczny w sztuce rosyjskiej, powstały na przestrzeni lat 20 i 30 XIX wieku i rozwijany do 1918 roku oraz ponownie od 1991 roku do dziś. Od połowy XIX do początku XX wieku styl uległ zróżnicowaniu na szereg nurtów odwołujących się do różnych okresów w przedbarokowej architekturze rosyjskiej. Wykształcenie się stylu neorosyjskiego wynikało z prób poszukiwań rosyjskiego stylu narodowego zapoczątkowanych w okresie romantyzmu. W XIX wieku styl neorosyjski był obok stylów klasycystycznego i neobizantyjskiego podnoszony do rangi oficjalnego stylu Cesarstwa Rosyjskiego. Z czasem styl znalazł swoje odzwierciedlenie również w pozostałych dziedzinach sztuki i rzemiosła, m.in (pl)
- Русский стиль — направление в русской архитектуре XIX — начала XX веков, основанное на использовании традиций русского национального зодчества допетровского времени и русского народного искусства, а также ассоциируемых с ними элементов византийской архитектуры. Возникло вследствие стремления русского общества выразить в искусстве идеи самобытности, народности и национальности, сделав наглядным то, что является выражением народного духа, что отличает нацию от других, а также ассоциируется с корнями национальной культуры. (ru)
|
.JPG){kind=link}
_from_the_south.jpg){kind=link}
_by_shakko_01.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
