| dbo:abstract
|
- نظام الحكم في المملكة الأردنية الهاشمية ملكي دستوري، وهو نظام حكم نيابي ملكي وراثي، يتألف من ثلاث سلطات هي: السلطة التنفيذية، السلطة التشريعية، والسلطة القضائية حسب الدستور الصادر بتاريخ 8 يناير 1952. ويراعى في تشكيل الحكومة تمثيلها لمختلف الاتجاهات والأطياف السياسية. يتربع الملك على عرش المملكة، كما يتولى منصب القائد الأعلى للقوات المسلحة. يمارس الملك سلطاته التنفيذية من خلال رئيس الوزراء ومجلس الوزراء. ويعتبر مجلس الوزراء مسؤولاً أمام مجلس النواب المنتخب، والذي يشكل إلى جانب مجلس الأعيان الذراع التشريعي للحكومة. وهذا الذراع يعمل باستقلالية تامة. (ar)
- La Jordanie est une monarchie constitutionnelle parlementaire multipartite, où le Premier ministre est le chef du gouvernement. (fr)
- The politics of Jordan takes place in a framework of a parliamentary monarchy, whereby the Prime Minister of Jordan is head of government, and of a multi-party system. Jordan is a constitutional monarchy based on the constitution promulgated on January 8, 1952. The king exercises his power through the government he appoints which is responsible before the Parliament. In contrast to most parliamentary monarchies, the monarchy of Jordan is not ceremonial, with the King having significant influence over the affairs of the country. King Abdullah II of Jordan has been sovereign since the death of his father, King Hussein, in 1999. Bisher Al-Khasawneh has been Prime Minister since 7 October 2020. (en)
- La Giordania è una monarchia costituzionale sulla base della Costituzione promulgata l'8 gennaio 1952. (it)
- A Jordânia é uma monarquia constitucional, baseada em constituição de 1952. O território que hoje é a Jordânia é parte de uma região historicamente rica. Sua história começa em 2000 a.C., quando os Semitas formaram uma colônia ao redor do rio Jordão em uma área chamada Canaã. Subsequentes invasores e colonos incluíram egípcios, israelitas, assírios, babilônios, persas, gregos, romanos, muçulmanos árabes, cruzadas cristãs, turcos otomanos e, finalmente, os britânicos. No fim da Primeira Guerra Mundial, o território que agora compreende Israel, Jordânia, o , a Faixa de Gaza e Jerusalém foi concedido ao Reino Unido, assim como o controle da Palestina e Transjordânia. Em 1922, a Grã-Bretanha dividiu o controle estabelecendo o semi-autônomo Emirado da Transjordânia, regido pelo príncipe hachemita Abdullah, enquanto continuou a administração da Palestina sob um alto comissário britânico. O domínio sob a Transjordânia acabou em 22 de Maio de 1946; em 25 de Maio, o país tornou-se o independente Reino Hachemita da Transjordânia. O tratado especial de defesa com o Reino Unido acabou em 1957. A Transjordânia foi um dos Estados árabes que se moveu para ajudar os nacionalistas Palestinos à contrários à criação de Israel em Maio de 1948, e tomou parte na guerra entre os estados árabes e o recentemente fundado Estado de Israel. O armistício de 3 de Abril de 1949 deixou a Jordânia com o controle da Cisjordânia e garantiu que as linhas de demarcação do armistício não prejudicariam futuras colonizações territoriais ou fronteiras. Em 1950, o país foi renomeado para “o Reino Hachemita da Jordânia” para incluir aquelas porções da Palestina anexadas pelo Rei Abdullah. Enquanto reconhecia a administração jordana sobre a Cisjordânia, os Estados Unidos mantiveram a posição que a soberania definitiva era assunto para um futuro acordo. A Jordânia assinou um pacto de defesa mútua em Maio de 1967 com o Egito, e participou na guerra de Junho de 1967 entre Israel e os Estados árabes de Síria, Egito e Iraque. Durante a guerra, Israel ganhou o controle da Cisjordânia e toda Jerusalém. Em 1988, a Jordânia renunciou todas as reivindicações sobre a Cisjordânia, mas reteve um papel administrativo sob uma colonização final, e o tratado com Israel permitiu a continuidade do papel jordano nos lugares sagrados dos muçulmanos em Jerusalém. O governo dos EUA considera a Cisjordânia como um território ocupado por Israel e acredita que o estado final seja determinado através de negociações diretas entre as partes nas bases das resoluções 242 e 338 do Conselho de Segurança da ONU. A Guerra de 1967 trouxe um dramático aumento do número de palestinos vivendo na Jordânia. A população de refugiados – 700 000 em 1966 – cresceu com outros 300 000 da Cisjordânia. O período que após a guerra de 1967 viu um aumento no poder e importância dos elementos da resistência Palestina (fedayeen) na Jordânia. Os fortemente armados fedayeen constituíram uma crescente ameaça à soberania e segurança do estado hachemita, e a luta aberta eclodiu em junho de 1970. Outros governos árabes tentaram contribuir para uma solução pacífica, mas em Setembro, a continuidade das ações fedayeen na Jordânia obrigou o governo a tomar uma ação para reaver o controle sobre sua população e território. Na luta pesada seguinte, uma força de tanques sírios tomou posições no norte da Jordânia para apoiar os fedayeens, mas foi forçada a recuar. Em 22 de setembro, ministros do exterior árabes reunidos no Cairo conseguiram um cessar-fogo começando no dia seguinte. Violências esporádicas continuaram, entretanto, até que as forças jordanianas obtiveram uma vitória decisiva sobre os fedayeen em Julho de 1971, expulsando-os do país. Nenhuma luta ocorreu ao longo da linha do cessar-fogo do Rio Jordão de 1967 durante a guerra árabe-israelita de Outubro de 1973, mas a Jordânia mandou uma brigada para a Síria para lutar contra as unidades israelenses. A Jordânia não participou da Guerra do Golfo de 1990-91. Em 1991, A Jordânia aceitou, juntamente com representantes da Síria, Líbano e Palestina, participar de negociações de paz diretas com Israel mediadas por Estados Unidos e Rússia. Foi negociado o fim das hostilidades com Israel e assinado um tratado de paz em 25 de Julho de 1994. Desde então, a Jordânia procura ficar em paz com todos os seus vizinhos. (pt)
- Jordania jest monarchią konstytucyjną. Obecna konstytucja Jordanii została uchwalona 1 stycznia 1952 roku i była wielokrotnie zmieniana. Aktualnie urzędującym władcą jest Abd Allah II. Zastąpił on swojego ojca Husajna I, który zmarł w lutym 1999 Władza ustawodawcza należy do dwuizbowego parlamentu. Wyższą izbą jest 75-osobowy Senat, którego wszyscy członkowie są mianowani bezpośrednio przez króla. Niższą izbą jest Izba Reprezentantów w której 150 posłów wybieranych jest w sposób demokratyczny. 27 przedstawicieli w systemie proporcjonalnym z ogólnokrajowych list; pozostałych 108 z jednomandatowych okręgów wyborczych. Oprócz tego 15 miejsc zarezerwowanych jest wyłącznie dla kobiet. Władzę wykonawczą sprawuje rząd z premierem, mianowanym przez króla. W Jordanii równolegle do sądów cywilnych istnieją sądy szariatu. Najwyższą organem jest Sąd Najwyższy oraz niższe od niego Sądy Apelacyjne. Sądy cywilne mają jurysdykcję w sprawach karnych i cywilnych a sądy szariatu dotyczą wyłącznie statusu osobowego muzułmanów (m.in. ślubów, rozwodów i dziedziczenia). Niewierzący oraz wyznający inną religie niż islam podlegają w tym zakresie osobnym trybunałom. W sprawach dotyczących stron o różnych religiach jurysdykcje sprawują sądy świeckie. W sądach szariatu zeznania dwóch kobiet są równe zeznaniom jednego mężczyzny. Jordania posiada system wielopartyjny. Poprawka do konstytucji z lipca 2012 umieściła partie polityczne pod jurysdykcją Ministerstwa Spraw Wewnętrznych oraz zabroniła tworzenia ugrupowań o podłożu religijnym. Jordański system prawny wywodzi się z prawa szariatu i Kodeksu Napoleona. Ostatnie wybory parlamentarne odbyły się 23 stycznia 2013 roku. Zostały zbojkotowane przez opozycję (między innymi Bractwo Muzułmańskie) która zarzuciła władzy stworzenie ordynacji wyborczej korzystnej dla monarchy. (pl)
|
| rdfs:comment
|
- نظام الحكم في المملكة الأردنية الهاشمية ملكي دستوري، وهو نظام حكم نيابي ملكي وراثي، يتألف من ثلاث سلطات هي: السلطة التنفيذية، السلطة التشريعية، والسلطة القضائية حسب الدستور الصادر بتاريخ 8 يناير 1952. ويراعى في تشكيل الحكومة تمثيلها لمختلف الاتجاهات والأطياف السياسية. يتربع الملك على عرش المملكة، كما يتولى منصب القائد الأعلى للقوات المسلحة. يمارس الملك سلطاته التنفيذية من خلال رئيس الوزراء ومجلس الوزراء. ويعتبر مجلس الوزراء مسؤولاً أمام مجلس النواب المنتخب، والذي يشكل إلى جانب مجلس الأعيان الذراع التشريعي للحكومة. وهذا الذراع يعمل باستقلالية تامة. (ar)
- La Jordanie est une monarchie constitutionnelle parlementaire multipartite, où le Premier ministre est le chef du gouvernement. (fr)
- La Giordania è una monarchia costituzionale sulla base della Costituzione promulgata l'8 gennaio 1952. (it)
- The politics of Jordan takes place in a framework of a parliamentary monarchy, whereby the Prime Minister of Jordan is head of government, and of a multi-party system. Jordan is a constitutional monarchy based on the constitution promulgated on January 8, 1952. The king exercises his power through the government he appoints which is responsible before the Parliament. In contrast to most parliamentary monarchies, the monarchy of Jordan is not ceremonial, with the King having significant influence over the affairs of the country. (en)
- A Jordânia é uma monarquia constitucional, baseada em constituição de 1952. O território que hoje é a Jordânia é parte de uma região historicamente rica. Sua história começa em 2000 a.C., quando os Semitas formaram uma colônia ao redor do rio Jordão em uma área chamada Canaã. Subsequentes invasores e colonos incluíram egípcios, israelitas, assírios, babilônios, persas, gregos, romanos, muçulmanos árabes, cruzadas cristãs, turcos otomanos e, finalmente, os britânicos. No fim da Primeira Guerra Mundial, o território que agora compreende Israel, Jordânia, o , a Faixa de Gaza e Jerusalém foi concedido ao Reino Unido, assim como o controle da Palestina e Transjordânia. Em 1922, a Grã-Bretanha dividiu o controle estabelecendo o semi-autônomo Emirado da Transjordânia, regido pelo príncipe hachemi (pt)
- Jordania jest monarchią konstytucyjną. Obecna konstytucja Jordanii została uchwalona 1 stycznia 1952 roku i była wielokrotnie zmieniana. Aktualnie urzędującym władcą jest Abd Allah II. Zastąpił on swojego ojca Husajna I, który zmarł w lutym 1999 Władzę wykonawczą sprawuje rząd z premierem, mianowanym przez króla. Jordania posiada system wielopartyjny. Poprawka do konstytucji z lipca 2012 umieściła partie polityczne pod jurysdykcją Ministerstwa Spraw Wewnętrznych oraz zabroniła tworzenia ugrupowań o podłożu religijnym. Jordański system prawny wywodzi się z prawa szariatu i Kodeksu Napoleona. (pl)
|
