| dbo:abstract
|
- El conclave de 1549-50 va ser convocat després de la mort del Papa Pau III, i finalment va triar Giovanni Del Monte com el Papa Juli III. Va ser el segon conclave més llarg del segle xvi, a l'hora el major conclave de la història en termes del nombre de cardenals electors. Els cardenals electors (que en un moment va ser de cinquanta-un) es divideix aproximadament entre els partidaris d'Enric II de França, Carles V, emperador del Sacre Imperi, i Alexandre Farnesio, el cardenal-nebot de Pau III. Conegut per la intromissió de les potències europees, el conclave va ser determinar en la reobertura del concili de Trento (amb el suport de Carles V i l'oposició d'Enric II) i la destinació del Ducat de Parma i Piacenza (reclamats per ambdós Carles V i la Casa de Farnese). Encara que el conclave gairebé va triar Reginald Pole, l'arribada tardana de nous cardenals francesos va empènyer el conclave a punt mort, i, finalment, Giovanni del Monte, va ser elegit Papa Juli III, com un compromís dels candidats. Els francesos esperaven que Juli III fos hostil als interessos del Sacre Imperi Romà. No obstant això, les tensions entre ell i els francesos es va desbordar quan es va tornar a convocar el Concili de Trento al novembre de 1550, que va culminar amb l'amenaça de cisma a l'agost de 1551 i la breu guerra de Parma lliurada entre les tropes franceses aliat amb Ottavio Farnese i un exèrcit papal. Els prelats francesos no assistiren a les sessions de 1551 a 1552 del Concili de Trento i van trigar a acceptar les seves reformes, Enric II no permetria que cap de cardenals francesos residissin a Roma, i molts van perdre's el conclave que escolliria el Papa Marcel II. (ca)
- المجمع المغلق 1549-1550 هو المجمع الموكول بانتخاب بابا الكنيسة الكاثوليكية الجديد بعد استقالة البابا. انعقد مجمع الكرادلة لانتخاب البابا الجديد بدءًا من29 نوفمبر 1549 وانتهى في 7 فبراير 1550. انتُخبَ يوليوس الثالث ليكون البابا الجديد للكنيسة.عُقدَ المجمع في الفاتيكان . (ar)
- The 1549–50 papal conclave (November 29 – February 7), convened after the death of Pope Paul III and eventually elected Cardinal Giovanni Del Monte as Pope Julius III. It was the second-longest papal conclave of the 16th century, and (at the time) the largest papal conclave in history in terms of the number of cardinal electors. The cardinal electors (who at one point totalled fifty-one) were roughly divided between the factions of Henry II of France, Charles V, Holy Roman Emperor, and Alessandro Farnese, the cardinal-nephew of Paul III. Noted for the extensive interference of European powers, the conclave was to determine whether and on what terms the Council of Trent would reconvene (supported by Charles V and opposed by Henry II) and the fate of the Duchies of Parma and Piacenza (claimed by both Charles V and the House of Farnese). Although the conclave nearly elected Reginald Pole, the late arrival of additional French cardinals pushed the conclave back into deadlock, and eventually Giovanni del Monte was elected Pope Julius III as a compromise candidate. The French hoped that Julius III would be hostile to the interests of the Holy Roman Empire. Nevertheless, tensions between him and the French boiled over when he reconvened the Council of Trent in November 1550, culminating in the threat of schism in August 1551 and the brief War of Parma fought between French troops allied with Ottavio Farnese and a papal-imperial army. French prelates did not attend the 1551–1552 sessions of the Council of Trent and were slow to accept its reforms; because Henry II would not allow any French cardinals to reside in Rome, many missed the election of Pope Marcellus II, arriving in Rome just in time to elect Marcellus II's successor Pope Paul IV after Marcellus II's brief reign. (en)
- Das Konklave von 1549–1550 fand vom 29. November 1549 bis zum 7. Februar 1550 in der Cappella Paolina im Apostolischen Palast in Rom in Folge des Todes von Papst Paul III. († 10. November 1549) statt. Dieses Konklave ist das zweitlängste des 16. Jahrhunderts und mit 51 wählenden Kardinälen das größte seiner Zeit. Die Wahlberechtigten teilten sich in drei Fraktionen auf: die französische (Heinrich II. von Frankreich), die deutsch-spanische (Kaiser Karl V.) und die Gruppe um Alessandro Farnese, den Kardinalnepoten und Enkel Pauls III. Das Konklave, das wegen der starken Einflussnahme der europäischen Mächte bekannt ist, entschied mit seiner Wahl auch darüber, ob und zu welchen Bedingungen das Konzil von Trient (das von Karl V. unterstützt und von Heinrich II. bekämpft wurde) zu weiteren Tagungsperioden zusammengerufen wird und welches Schicksal den Herzogtümern Parma und Piacenza (die von Karl V. und den Farnese beansprucht wurden) zuteilwurde. Nachdem das Konklave fast den Engländer Reginald Pole gewählt hatte, führte die späte Ankunft weiterer französischer Kardinale es wieder in eine Sackgasse. Schließlich wurde Giovanni Maria Ciocchi del Monte als Kompromiss gewählt. Er gab sich den Papstnamen Julius III. Die Franzosen hatten gehofft, Julius stünde den Interessen des Kaisers feindlich gegenüber – die Spannungen zwischen den neuen Papst und den Franzosen kochten jedoch hoch, als er im November 1550 das Konzil von Trient wiedereinberufen hatte, das im August 1551 in eine drohende Spaltung mündete, während der kurze Krieg um das Herzogtum Parma zwischen Frankreich, das mit Ottavio Farnese verbündet war, und einer päpstlich-kaiserlichen Armee ausbrach. Die französischen Prälaten nahmen an den Sitzungen des Konzils von Trient 1551–1552 nicht teil und nahmen ihre Reformen nur langsam an. (de)
- 1549–50eko konklabea aita santua hautatzeko egindako bilera izan zen. Bileraren lekua Jauregi Apostolikoa (Erroma), Cappella Paolina izan zen eta Julio III.a hautatu zuten aita santu gisa. (eu)
- Le conclave de 1549–1550 se déroule à Rome, du 29 novembre 1549 au 7 février 1550, juste après la mort du pape Paul III. Ce conclave est le deuxième plus long du XVIe siècle et, pour l'époque, le plus grand conclave de l'histoire en nombre de cardinaux électeurs. Les cardinaux électeurs (qui à un moment étaient cinquante et un) sont divisés entre les factions d'Henri II de France, Charles Quint et Alexandre Farnèse, le cardinal-neveu de Paul III. En raison de l'ingérence étendue des puissances européennes, le conclave doit déterminer si, et à quelles conditions, le Concile de Trente doit se réunir à nouveau (soutenu par Charles V et désapprouvé par Henri II) mais aussi le sort du Duché de Parme et de Plaisance (revendiqué par Charles V et la Maison Farnèse). Alors que le conclave a presque élu Reginald Pole, l'arrivée tardive de cardinaux français supplémentaires conduit le conclave, à nouveau, dans l'impasse pour finalement aboutir à l'élection du cardinal Giovanni Maria Ciocchi Del Monte qui devient le pape Jules III, candidat du compromis. (fr)
- Konklaf Kepausan dari 29 November 1549 sampai 7 Februari 1550, diadakan setelah kematian Paus Paulus III dan berakhir dengan terpilihnya Giovanni Del Monte sebagai Paus Julius III. Konklaf tersebut merupakan Konklaf Kepausan terpanjang kedua pada abad ke-16, dan konklaf kepausan terbesar (pada waktu itu) dalam sejarah dalam hal jumlah kardinal pemilih. Para kardinal pemilih (yang berjumlah lima puluh satu) terbagi dalam faksi , Charles V, Kaisar Romawi Suci, dan Alessandro Farnese, Paulus III. (in)
- Il conclave del 1549–1550 venne convocato a seguito della morte di papa Paolo III e si concluse con l'elezione di papa Giulio III. Fu il secondo conclave più lungo del XVI secolo e quello a cui partecipò il maggior numero di cardinali fino a quel momento. I cardinali elettori (che a un certo punto risultarono presenti in cinquantuno su cinquantaquattro) erano divisi tra tre fazioni: quella legata a Enrico II di Francia, quella a Carlo V d'Asburgo e quella di Alessandro Farnese, il cardinal nipote di papa Paolo III. Rimasto famoso per l'ampia interferenza delle potenze europee, il conclave doveva principalmente stabilire se e a quali condizioni il Concilio di Trento sarebbe potuto ripartire (ipotesi sostenuta da Carlo V e contrastata da Enrico II) e anche il destino del Ducato di Parma e Piacenza (rivendicato da Carlo V e dalla casa dei Farnese). Il momento, inoltre, era delicato a causa dello scoppio della guerra tra Francia e Inghilterra e della riorganizzazione della Lega di Smalcalda dopo la sconfitta di Mühlberg del 1547. Il conclave iniziò il 29 novembre 1549. L'assenza dei cardinali francesi rendeva molto probabile l'elezione del candidato imperiale Reginald Pole il quale arrivò, durante la votazione con accessus del 5 dicembre, vicinissimo al quorum: fu l'intervento del cardinale Carafa (membro più eminente della Congregazione del Sant'Uffizio e papa col nome di Paolo IV due conclavi dopo) a impedirne l'elezione; quest'ultimo annunciò pubblicamente che il cardinale Pole era sospetto di eresia e per questo non eleggibile al soglio pontificio. Le votazioni proseguirono con l'arrivo dei cardinali francesi una settimana dopo ma i candidati favoriti, Pole e Carafa, continuarono a fronteggiarsi in una situazione di stallo. Il 7 febbraio 1550 fu eletto come compromesso il cardinale Giovanni Maria Ciocchi del Monte, che prese il nome di Giulio III: fu una scelta scaturita dalla stanchezza e dallo sfacelo del partito filoasburgico. I francesi speravano che Giulio III sarebbe stato ostile agli interessi del Sacro Romano Impero. Tuttavia, le tensioni tra lui e il re francese esplosero quando il papa riunì il Concilio di Trento nel novembre 1550 arrivando fino alla minaccia di uno scisma nell'agosto 1551 e alla breve guerra di Parma, combattuta tra le truppe francesi alleate con Ottavio Farnese e un esercito pontificio imperiale. I prelati francesi non parteciparono alle sessioni del 1551–1552 del Concilio di Trento e furono anche restii e lenti ad accettarne le riforme; inoltre, dato che Enrico II non aveva permesso a nessun cardinale francese di risiedere a Roma, molti non parteciparono all'elezione di papa Marcello II, ma arrivarono a Roma giusto in tempo per eleggere papa Paolo IV successore di Marcello II dopo il suo breve regno. (it)
- O Conclave de 1549–1550 foi a reunião de eleição papal realizada após a morte do Papa Paulo III. Durou de 29 de novembro de 1549 a 7 de fevereiro de 1550. Foi o segundo mais longo conclave papal do século XVI, e (na altura) o maior conclave papal na história em termos de número de cardeais eleitores. Os cardeais eleitores (que em um ponto totalizou cinqüenta e um) foram divididos entre as facções de Henrique II de França, Carlos V, Sacro Imperador Romano, e Alessandro Farnese, o cardeal-sobrinho de Paulo III. Notável pela intromissão das potências européias, o conclave foi importante para determinar se e em que condições o Concílio de Trento se reuniria (apoiado por Carlos V e com a oposição de Henrique II) e do destino dos Ducados de Parma e Piacenza (reivindicados por Carlos V e a Família Farnese). Embora o conclave tendesse a eleger Reginald Pole no início, a chegada tardia dos cardeais franceses empurrou o conclave para um impasse, e eventualmente, Giovanni Maria Ciocchi del Monte foi eleito Papa Júlio III como um candidato de consenso. Os franceses esperavam que Júlio III fosse hostil aos interesses do Sacro Império Romano-Germânico. No entanto, as tensões entre ele e a cúria francesa quando convocado o Concílio de Trento, em novembro de 1550, culminou com a ameaça de Cisma em agosto de 1551 e do início da , entre as tropas francesas aliadas a Ottavio Farnese e um exército papal-imperial, prelados franceses não compareceram às sessões de 1551 a 1552 do Concílio de Trento e foram lentos em aceitar as suas reformas, pois Henrique II não permitiria qualquer cardeal francês residir em Roma, muitos perderam a eleição do Papa Marcelo II, chegando em Roma apenas na hora de eleger o sucessor de Marcelo II, Papa Paulo IV, após seu breve pontificado. (pt)
- Konklawe 29 listopada 1549 – 8 lutego 1550 – konklawe, które odbyło się po śmierci papieża Pawła III i zakończyło się wyborem Juliusza III. (pl)
- 1549年至1550年教宗選舉秘密會議是樞機團於教宗保祿三世離世後選出若望·瑪利亞·索基·德爾·蒙特樞機為教宗儒略三世的選舉秘密會議。這次選舉秘密會議是16世紀舉行時間第二長及截至當時有最多樞機選舉人參與的1次。當時參與的樞機選舉人（最高峰有51人）分為3個陣營，包括法蘭西王國的亨利二世派（法蘭西派）、神聖羅馬帝國的查理五世派（帝國派）和法爾內塞派（保祿三世的姪子樞機）。 樞機團留意到歐洲列強的廣泛干預，故此他們在選舉秘密會議裏確定何時和如何重新召開查理五世支持但亨利二世持反對態度的特利騰大公會議。他們亦需要決定帕爾馬公國的命運（查理五世和法爾內塞家族聲稱擁有該公國）。樞機團雖然幾乎選出雷吉納爾德·博勒樞機為新教宗，但是遲到的各法蘭西的樞機令選舉秘密會議變回僵局。各樞機選舉人最後妥協並選出若望·德爾·蒙特樞機為教宗儒略三世。 法蘭西人希望儒略三世不會給予神聖羅馬帝國任何好處。不過，他們的緊張局勢在儒略三世1550年11月重新召開特利騰大公會議之時失控。關係破裂後，他們於1551年8月幾乎導致天主教會分裂。法蘭西軍隊、的軍隊和教宗以及神聖羅馬帝國的聯合軍隊展開了一段短暫的。這兩件事情亦令他們的鬥爭進入高潮。 نترز法蘭西的神職人員並沒有參與特利騰大公會議於1551年至1552年的會期。亦因如此，他們在法蘭西王國推行改革的進度緩慢。由於亨利二世不允許任何法蘭西的樞機在羅馬定居，很多樞機都錯過了選出馬策祿二世的選舉秘密會議。然而馬策祿二世出任教宗的時間短暫。當他們抵達羅馬時，他們只是剛好及時選出保祿四世作為馬策祿二世的繼任人。هومد ت ک (zh)
|
| rdfs:comment
|
- المجمع المغلق 1549-1550 هو المجمع الموكول بانتخاب بابا الكنيسة الكاثوليكية الجديد بعد استقالة البابا. انعقد مجمع الكرادلة لانتخاب البابا الجديد بدءًا من29 نوفمبر 1549 وانتهى في 7 فبراير 1550. انتُخبَ يوليوس الثالث ليكون البابا الجديد للكنيسة.عُقدَ المجمع في الفاتيكان . (ar)
- 1549–50eko konklabea aita santua hautatzeko egindako bilera izan zen. Bileraren lekua Jauregi Apostolikoa (Erroma), Cappella Paolina izan zen eta Julio III.a hautatu zuten aita santu gisa. (eu)
- Konklaf Kepausan dari 29 November 1549 sampai 7 Februari 1550, diadakan setelah kematian Paus Paulus III dan berakhir dengan terpilihnya Giovanni Del Monte sebagai Paus Julius III. Konklaf tersebut merupakan Konklaf Kepausan terpanjang kedua pada abad ke-16, dan konklaf kepausan terbesar (pada waktu itu) dalam sejarah dalam hal jumlah kardinal pemilih. Para kardinal pemilih (yang berjumlah lima puluh satu) terbagi dalam faksi , Charles V, Kaisar Romawi Suci, dan Alessandro Farnese, Paulus III. (in)
- Konklawe 29 listopada 1549 – 8 lutego 1550 – konklawe, które odbyło się po śmierci papieża Pawła III i zakończyło się wyborem Juliusza III. (pl)
- El conclave de 1549-50 va ser convocat després de la mort del Papa Pau III, i finalment va triar Giovanni Del Monte com el Papa Juli III. Va ser el segon conclave més llarg del segle xvi, a l'hora el major conclave de la història en termes del nombre de cardenals electors. Els cardenals electors (que en un moment va ser de cinquanta-un) es divideix aproximadament entre els partidaris d'Enric II de França, Carles V, emperador del Sacre Imperi, i Alexandre Farnesio, el cardenal-nebot de Pau III. (ca)
- The 1549–50 papal conclave (November 29 – February 7), convened after the death of Pope Paul III and eventually elected Cardinal Giovanni Del Monte as Pope Julius III. It was the second-longest papal conclave of the 16th century, and (at the time) the largest papal conclave in history in terms of the number of cardinal electors. The cardinal electors (who at one point totalled fifty-one) were roughly divided between the factions of Henry II of France, Charles V, Holy Roman Emperor, and Alessandro Farnese, the cardinal-nephew of Paul III. (en)
- Das Konklave von 1549–1550 fand vom 29. November 1549 bis zum 7. Februar 1550 in der Cappella Paolina im Apostolischen Palast in Rom in Folge des Todes von Papst Paul III. († 10. November 1549) statt. Dieses Konklave ist das zweitlängste des 16. Jahrhunderts und mit 51 wählenden Kardinälen das größte seiner Zeit. Die Wahlberechtigten teilten sich in drei Fraktionen auf: die französische (Heinrich II. von Frankreich), die deutsch-spanische (Kaiser Karl V.) und die Gruppe um Alessandro Farnese, den Kardinalnepoten und Enkel Pauls III. (de)
- Il conclave del 1549–1550 venne convocato a seguito della morte di papa Paolo III e si concluse con l'elezione di papa Giulio III. Fu il secondo conclave più lungo del XVI secolo e quello a cui partecipò il maggior numero di cardinali fino a quel momento. I cardinali elettori (che a un certo punto risultarono presenti in cinquantuno su cinquantaquattro) erano divisi tra tre fazioni: quella legata a Enrico II di Francia, quella a Carlo V d'Asburgo e quella di Alessandro Farnese, il cardinal nipote di papa Paolo III. (it)
- Le conclave de 1549–1550 se déroule à Rome, du 29 novembre 1549 au 7 février 1550, juste après la mort du pape Paul III. Ce conclave est le deuxième plus long du XVIe siècle et, pour l'époque, le plus grand conclave de l'histoire en nombre de cardinaux électeurs. Les cardinaux électeurs (qui à un moment étaient cinquante et un) sont divisés entre les factions d'Henri II de France, Charles Quint et Alexandre Farnèse, le cardinal-neveu de Paul III. (fr)
- O Conclave de 1549–1550 foi a reunião de eleição papal realizada após a morte do Papa Paulo III. Durou de 29 de novembro de 1549 a 7 de fevereiro de 1550. Foi o segundo mais longo conclave papal do século XVI, e (na altura) o maior conclave papal na história em termos de número de cardeais eleitores. Os cardeais eleitores (que em um ponto totalizou cinqüenta e um) foram divididos entre as facções de Henrique II de França, Carlos V, Sacro Imperador Romano, e Alessandro Farnese, o cardeal-sobrinho de Paulo III. (pt)
- 1549年至1550年教宗選舉秘密會議是樞機團於教宗保祿三世離世後選出若望·瑪利亞·索基·德爾·蒙特樞機為教宗儒略三世的選舉秘密會議。這次選舉秘密會議是16世紀舉行時間第二長及截至當時有最多樞機選舉人參與的1次。當時參與的樞機選舉人（最高峰有51人）分為3個陣營，包括法蘭西王國的亨利二世派（法蘭西派）、神聖羅馬帝國的查理五世派（帝國派）和法爾內塞派（保祿三世的姪子樞機）。 樞機團留意到歐洲列強的廣泛干預，故此他們在選舉秘密會議裏確定何時和如何重新召開查理五世支持但亨利二世持反對態度的特利騰大公會議。他們亦需要決定帕爾馬公國的命運（查理五世和法爾內塞家族聲稱擁有該公國）。樞機團雖然幾乎選出雷吉納爾德·博勒樞機為新教宗，但是遲到的各法蘭西的樞機令選舉秘密會議變回僵局。各樞機選舉人最後妥協並選出若望·德爾·蒙特樞機為教宗儒略三世。 法蘭西人希望儒略三世不會給予神聖羅馬帝國任何好處。不過，他們的緊張局勢在儒略三世1550年11月重新召開特利騰大公會議之時失控。關係破裂後，他們於1551年8月幾乎導致天主教會分裂。法蘭西軍隊、的軍隊和教宗以及神聖羅馬帝國的聯合軍隊展開了一段短暫的。這兩件事情亦令他們的鬥爭進入高潮。 (zh)
|
.jpg?width=300)
.jpg){kind=link}