About: Lydians

An Entity of Type: ethnic group, from Named Graph: http://dbpedia.org, within Data Space: dbpedia.org

The Lydians (known as Sparda to the Achaemenids, Old Persian cuneiform 𐎿𐎱𐎼𐎭) were Anatolian people living in Lydia, a region in western Anatolia, who spoke the distinctive Lydian language, an Indo-European language of the Anatolian group. The Lydian capital was at Sfard or Sardis. Their recorded history of statehood, which covers three dynasties traceable to the Late Bronze Age, reached the height of its power and achievements during the 7th and 6th centuries BC, a time which coincided with the demise of the power of neighboring Phrygia, which lay to the north-east of Lydia.

Property Value
dbo:abstract
  • الليديون هم أقوام سكنوا ليديا، إقليم في غرب الأناضول، تحدّثوا الفريد، وهو لسان ينتمي إلى اللغات الهندو-أوروبية من الجموعة اللغات الأناضولية. إن التساؤلات المطروحة عن أصولهم، استناداً للغتهم، وامتداد الزمني إلى الألفية الثانية قبل الميلاد، تستمر في التداول والتباحث بين المؤرخين وعلماء الآثار. إلا أن حضارة ليدية فريدة استمرت وفق جميع الاحتمالات، إلى ما بعد الميلاد على الأقل، وقد شهدت على ذلك النصوص والسجلات العادة لـ سترابو في كيبايرا في الجنوب الغربي من الأناضول حوالي زمانه (القرن الأول ق.م.) . كانت العاصمة الليدية هي سفارد أو سارد. والسجلات التاريخية الخاصة بهم عن حكمهم، التي ترجع إلى سلالات من العصر البرونزي المتأخر، تشير أنهم وصلوا إلى أوج نفوذهم في القرنين السابع والسادس ق.م.، في الوقت الذي يتصادف مع انحسار وسقوط دولية فريجيا المجاورة التي تقع في الشمال الشرقي من ليديا. وقد جاءت نهاية القوة الليدية بشكل مفاجئ مع سقوط عاصمتهم في الأحداث التي تلت في عام 585 ق.م. وهزيمتهم على يد قوروش الأعظم في عام 546 ق.م. (ar)
  • Els lidis (en grec antic λύδιος) eren el poble que vivia a Lídia. Probablement, eren diferents d'un poble anterior que vivia al mateix territori. En Homer no apareix el nom de Lídia, sinó el de Meònia, i el poble que habitava el territori que després seria Lídia, l'anomena dels meonis (Μἥονες), que segons el "Catàleg dels troians" a la Ilíada van lluitar al costat de Príam a la guerra de Troia. El primer autor que parla dels lidis és el poeta líric Mimnerm. La seva ciutat, Colofó, va ser conquerida pel rei de Lídia. Heròdot diu que originàriament la regió s'anomenava Meònia, i els meonis eren els seus habitants. Van agafar el nom de lidis a partir de Lidos, fill d'Atis, i en conseqüència, meonis i lidis eren el mateix poble. Però altres autors, segons diu Estrabó, pensaven que meonis i lidis eren pobles diferents, i que els meonis van ser conquerits pels lidis. La distinció va durar temps i el territori de l'alt Meandre era conegut encara al segle i aC com a Meònia. Claudi Ptolemeu i també Plini el Vell ja parlen de Meònia com una part de Lídia i situen als meonis entre Filadèlfia i Tralles. Quan es va generalitzar el nom de lidis per aquell poble, els autors antics van aplicar el nom a tots els habitants del territori, fins i tot als meonis en un temps en què els lidis encara no hi havien arribat. Els meonis eren sens dubte un poble indoeuropeu, que alguns autors relacionen amb els pelasgs o tirrens, "perquè els tirrens habitaven l'illa de Lesbos abans que hi arribessin els grecs", indica Estrabó, i Menècrates d'Elea diu que habitaven tota la costa de Jònia. S'assigna als lidis un origen diferent dels meonis; la primera dinastia lídia hauria estat heràclida però l'origen dels lidis no seria pas grec, puix que eren diferents per la llengua i la religió, encara que van adoptar institucions semblants a les dels grecs. Heròdot relliga la dinastia governant amb Assíria. Els lidis, els misis i els caris haurien tingut un origen comú i compartien algunes característiques religioses i de llenguatge, diu Heròdot. La llengua dels lidis era el lidi, una llengua indoeuropea que se sap que es va parlar al menys des del segle VII aC fins al segle I aC. També es considera que els lidis no tenien res en comú amb els pelasgs. Els lidis i els caris eren nacions que conreaven les arts, culturalment en res inferiors als grecs. Abans de la seva conquesta pels perses, eren un poble valent i guerrer, i la seva cavalleria era considerada com molt eficaç a la guerra. Cir II el Gran va reduir a propòsit els seu esperit bèl·lic, els va prohibir l'ús d'armes i els va obligar a practicar la dansa i el cant en lloc d'exercicis militars, segons diuen Heròdot i Justí. La seva dedicació a la música i a la dansa va ser la causa que els grecs diguessin que havien inventat els jocs gimnàstics. El mode de vida imposada pels conqueridors els va portar a costums cada dia més efeminats, fins al punt que el seu efeminament era notori. Això no obstant, era un poble comerciant i industriós, i va continuar sota domini persa, la qual cosa, unida a la pau, va portar a una gran prosperitat. Amb el temps, van ressemblar més i més als grecs. Una cosa molt peculiar era que les dones s'havien de guanyar el dot dedicant-se a la prostitució, cosa que no alterava evidentment llur reputació, puix que era acceptat com a normal i fins i tot necessari. El caràcter de les dones lídies es va haver de veure afectat i els autors grecs antics en parlen amb menyspreu, diu Estrabó. De la seva religió se'n coneix poc: la deïtat principal era Cíbele, però adoraven també Àrtemis i Dionís, i els símbols fàl·lics eren universalment adorats i un gran fal·lus s'erigia prop de les tombes. Es diu que els lidis van instaurar per la primera vegada els hostals per als viatgers, i van ser els primers a batre moneda. Les monedes lídies no tenen inscripcions, però les imatges gregues hi són perfectament reproduïdes, amb un lleó que representava l'emblema de la ciutat de Sardes, la seva capital. Es desconeix si tenien alfabet o literatura pròpia, però aviat es van familiaritzar amb la cultura grega, molt veïna. (ca)
  • Οι Λυδοί ήταν αρχαίος λαός που κατοικούσε στη Λυδία, αρχαία χώρα της Μικράς Ασίας Υπάρχουν διάφορες υποθέσεις σχετικά με την καταγωγή των αρχαίων Λυδών όπως ο συσχετισμός με τους Ομηρικούς Μαίονες, η Βίβλος τους θεωρεί Σημίτες απογόνους του Λούδ μικρότερου γιου του Σημ γενάρχη των Σημιτικών λαών και εγγονού του Νώε. Πιθανότερη εκδοχή θεωρείται του Ηρόδοτου κατά τον οποίο οι Λυδοί αποτελούν κοινό κορμό με τους Κάρες και επομένως με τους λοιπούς ομόφυλους λαούς Λύκιους. (el)
  • Die Lyder waren ein Volk, das in der nach ihnen benannten Landschaft Lydien im Westen Kleinasiens lebte, und werden aufgrund ihrer Sprache mit einem indogermanischen Ursprung verbunden. Ihre Sprache, das Lydische, zählt zum anatolischen Zweig der indogermanischen Sprachen, enthält aber auch Elemente vorindogermanischer alt-anatolischer Sprachen. Der Aufstieg der lydischen Macht begann mit der Zerstörung des phrygischen Reiches im 7. Jahrhundert v. Chr. Unter der Königsdynastie der Mermnaden, die ca. 680 v. Chr. mit Gyges beginnt, erweiterten die Lyder ihr Reich mit der Hauptstadt Sardes bis zur ostionischen Küste und bis zum Fluss Halys. Dabei gerieten die ostionischen Städte unter immer stärkeren Druck und wurden zum Teil erobert. Rückschläge musste das Lyderreich bis ca. 630 v. Chr. aber immer wieder durch die Kimmerier hinnehmen, die sich im 7. Jahrhundert in Kleinasien aufhielten. So wurde Sardes ca. 652 durch die Kimmerier erobert. Gyges starb bei den Abwehrkämpfen. Anfang des 6. Jahrhunderts erlangte das lydische Reich unter König Alyattes II. seinen Höhepunkt. Ein Krieg gegen die Meder wurde durch die Sonnenfinsternis vom 28. Mai 585 v. Chr. beendet (in letzter Zeit steht dieses Datum allerdings bei den Althistorikern in der Diskussion). Beide Seiten wurden von dem Naturereignis derart erschreckt, dass sie Frieden schlossen. Fortan bildete der Halys die Grenze zwischen Lydern und Medern. Westlich von ihr konnte Alyattes alle Regionen bis auf Lykien erobern. Lydien war nun gleichberechtigte Macht neben Medien, Babylonien und Ägypten. Der Nachfolger des Alyattes, König Kroisos, überschritt 547 v. Chr. den Halys und zog gegen die Perser, die das Mederreich annektiert hatten. Nach Herodot (I, 53) hatte das Orakel von Delphi Kroisos prophezeit, er werde ein großes Reich zerstören, wenn er den Halys überschreite. Im (Irr-)Glauben, damit sei das Perserreich gemeint, griff er die Perser an. 547 unterlag Kroisos bei Pteria den Persern. Die Perser drangen ins Lyderreich ein und eroberten 546 die Hauptstadt Sardes. Lydien wurde eine Satrapie. Den Lydern wird in antiken Quellen die Erfindung des gemünzten Geldes nachgesagt.Es gibt deutliche Hinweise, dass die Lyder tatsächlich die ersten waren, die beidseitig geprägte Münzen verwendeten.Die frühesten ihrer als Münzen anzusehenden Zahlungsmittel stammen aus dem letzten Drittel des 7. Jahrhunderts v. Chr. (de)
  • Les Lydiens étaient un peuple anatolien, établis en Lydie, soit dans la partie occidentale de l'Anatolie, au moins au Ier millénaire av. J.-C. Leur langue est le lydien. Ils furent, selon Hérodote, le premier peuple à faire usage de la monnaie[réf. nécessaire]. (fr)
  • The Lydians (known as Sparda to the Achaemenids, Old Persian cuneiform 𐎿𐎱𐎼𐎭) were Anatolian people living in Lydia, a region in western Anatolia, who spoke the distinctive Lydian language, an Indo-European language of the Anatolian group. Questions raised regarding their origins, as defined by the language and reaching well into the 2nd millennium BC, continue to be debated by language historians and archeologists. A distinct Lydian culture lasted, in all probability, until at least shortly before the Common Era, having been attested the last time among extant records by Strabo in Kibyra in south-west Anatolia around his time (1st century BC). The Lydian capital was at Sfard or Sardis. Their recorded history of statehood, which covers three dynasties traceable to the Late Bronze Age, reached the height of its power and achievements during the 7th and 6th centuries BC, a time which coincided with the demise of the power of neighboring Phrygia, which lay to the north-east of Lydia. Lydian power came to an abrupt end with the fall of their capital in events subsequent to the Battle of Halys in 585 BC and defeat by Cyrus the Great in 546 BC. (en)
  • Bangsa Lidia adalah kelompok etnis yang menghuni Lidia, daerah di Anatolia barat. Mereka menuturkan bahasa Lidia, yang termasuk bagian dari rumpun bahasa Indo-Eropa cabang Anatolia. Hanya sedikit yang diketahui mengenai asal usul mereka, seperti diperlihatkan oleh bahasa mereka, dan masih menjadi perdebatan para sejarawan dan arkeolog. Kebudayaan Lidia bertahan, barangkali, sampai setidaknya tidak lama sebelum . Kebudayaan Lidia dicatat oleh Strabo di di Anatolia barat daya pada zamannya (abad pertama SM). (in)
  • I Lidi furono il popolo indoeuropeo che abitò la terra di Lidia dal VII secolo a.C. Facevano parte del gruppo anatolico ma hanno subito una forte influenza greca. (it)
  • Лидийцы, или меоны, — исчезнувший народ, говоривший на лидийском языке лувийской подгруппы анатолийской группы (или ветви) индоевропейских языков. Лидийцами их называли ассирийцы и греки, а самоназванием было «меоны», ещё одним самоназванием было «сфардены». В хеттских летописях страна называлась Маса, учёные видят в этом более древнюю форму названия Меонии. По Ксанфу Лидийскому первым царём меонов был Атий, у которого было два сына: Лид и Торреб. Они разделились на лидийцев и торребов. В исторический период лидийцы проживали в области Лидия на западе Анатолии. Р. Беекес полагал, что в период Троянской войны лидийцы, известные у Гомера как меоны, обитали намного севернее, на северо-западе Анатолии, в области Маса, локализация которой до настоящего времени является предметом споров. В более широком смысле термин «лидийцы» включал всё население Лидии в античный период, включая автохтонные дохеттские народы. Так, древнегреческие авторы включают в состав лидийцев и этрусков, чьё происхождение из Малой Азии по современным данным представляется вполне вероятным, однако язык которых не имеет ничего общего с лидийским. В любом случае, лидийцы — потомки одного из постхеттских государств — были в Лидии доминирующим народом вплоть до завоевания Лидии персами. Рост могущества лидийцев начался вместе с сокрушением царства фригийцев в VII веке до н. э. Под властью династии Мермнадов, которая началась в 680 году до н. э. с правления Гига, лидийцы распространили своё господство от восточного ионийского побережья и до реки Галис. Столицей лидийцев был город Сарды. В 630 году до н. э. на лидийцев напали киммерийцы, которым удалось захватить Сарды около 652 года до н. э. Гиг умер во время оборонительной кампании. В начале VI веке до н. э. в годы правления царя Алиатта Лидийское царство достигает кульминации в своём развитии. Война против мидийцев была прекращена из-за солнечного затмения 28 мая 585 года до н. э. Затмение предсказал Фалес Милетский, и оно произошло именно в предсказанный срок. После этой войны река Галис стала границей между лидийцами и мидийцами. На западе Алиатт завоевал области вплоть до Ликии. К этому моменту по своей мощи Лидия могла сравниться с Мидией, Вавилоном и Египтом. Наследник Алиатта, царь Крёз, в 547 году до н. э. перешёл Галис и напал на персов, захвативших к тому времени Мидию. Как сообщает Геродот, посвятивший лидийцам немало места в «Истории», дельфийский оракул пообещал Крёзу, что он сокрушит великое царство. Как оказалось, Крёз неправильно понял пророчество — в результате войны сокрушена была сама Лидия. В 546 году до н. э. персы захватили Лидию и превратили её в свою сатрапию. В античных источниках лидийцам приписывается чеканка первых монет. Первые обнаруженные в Лидии монеты относятся к VII веку до н. э. Геродот называет лидийца Пифия самым богатым человеком своего времени после персидского царя Ксеркса I. (ru)
  • Лідійці або меони — зниклий народ, що розмовляв лідійською мовою лувійської підгрупи анатолійської групи індоєвропейських мов. Лідійцями їх називали ассирійці та греки, а самоназвою було «меони», ще однією самоназвою було «сфардени». У хетських літописах країна називалась , вчені вбачають у цьому більш стародавню форму назви Меонії. (uk)
dbo:thumbnail
dbo:wikiPageID
  • 590905 (xsd:integer)
dbo:wikiPageLength
  • 10531 (xsd:nonNegativeInteger)
dbo:wikiPageRevisionID
  • 1084673614 (xsd:integer)
dbo:wikiPageWikiLink
dbp:wikiPageUsesTemplate
dcterms:subject
gold:hypernym
rdf:type
rdfs:comment
  • Οι Λυδοί ήταν αρχαίος λαός που κατοικούσε στη Λυδία, αρχαία χώρα της Μικράς Ασίας Υπάρχουν διάφορες υποθέσεις σχετικά με την καταγωγή των αρχαίων Λυδών όπως ο συσχετισμός με τους Ομηρικούς Μαίονες, η Βίβλος τους θεωρεί Σημίτες απογόνους του Λούδ μικρότερου γιου του Σημ γενάρχη των Σημιτικών λαών και εγγονού του Νώε. Πιθανότερη εκδοχή θεωρείται του Ηρόδοτου κατά τον οποίο οι Λυδοί αποτελούν κοινό κορμό με τους Κάρες και επομένως με τους λοιπούς ομόφυλους λαούς Λύκιους. (el)
  • Les Lydiens étaient un peuple anatolien, établis en Lydie, soit dans la partie occidentale de l'Anatolie, au moins au Ier millénaire av. J.-C. Leur langue est le lydien. Ils furent, selon Hérodote, le premier peuple à faire usage de la monnaie[réf. nécessaire]. (fr)
  • Bangsa Lidia adalah kelompok etnis yang menghuni Lidia, daerah di Anatolia barat. Mereka menuturkan bahasa Lidia, yang termasuk bagian dari rumpun bahasa Indo-Eropa cabang Anatolia. Hanya sedikit yang diketahui mengenai asal usul mereka, seperti diperlihatkan oleh bahasa mereka, dan masih menjadi perdebatan para sejarawan dan arkeolog. Kebudayaan Lidia bertahan, barangkali, sampai setidaknya tidak lama sebelum . Kebudayaan Lidia dicatat oleh Strabo di di Anatolia barat daya pada zamannya (abad pertama SM). (in)
  • I Lidi furono il popolo indoeuropeo che abitò la terra di Lidia dal VII secolo a.C. Facevano parte del gruppo anatolico ma hanno subito una forte influenza greca. (it)
  • Лідійці або меони — зниклий народ, що розмовляв лідійською мовою лувійської підгрупи анатолійської групи індоєвропейських мов. Лідійцями їх називали ассирійці та греки, а самоназвою було «меони», ще однією самоназвою було «сфардени». У хетських літописах країна називалась , вчені вбачають у цьому більш стародавню форму назви Меонії. (uk)
  • الليديون هم أقوام سكنوا ليديا، إقليم في غرب الأناضول، تحدّثوا الفريد، وهو لسان ينتمي إلى اللغات الهندو-أوروبية من الجموعة اللغات الأناضولية. إن التساؤلات المطروحة عن أصولهم، استناداً للغتهم، وامتداد الزمني إلى الألفية الثانية قبل الميلاد، تستمر في التداول والتباحث بين المؤرخين وعلماء الآثار. إلا أن حضارة ليدية فريدة استمرت وفق جميع الاحتمالات، إلى ما بعد الميلاد على الأقل، وقد شهدت على ذلك النصوص والسجلات العادة لـ سترابو في كيبايرا في الجنوب الغربي من الأناضول حوالي زمانه (القرن الأول ق.م.) . (ar)
  • Els lidis (en grec antic λύδιος) eren el poble que vivia a Lídia. Probablement, eren diferents d'un poble anterior que vivia al mateix territori. En Homer no apareix el nom de Lídia, sinó el de Meònia, i el poble que habitava el territori que després seria Lídia, l'anomena dels meonis (Μἥονες), que segons el "Catàleg dels troians" a la Ilíada van lluitar al costat de Príam a la guerra de Troia. De la seva religió se'n coneix poc: la deïtat principal era Cíbele, però adoraven també Àrtemis i Dionís, i els símbols fàl·lics eren universalment adorats i un gran fal·lus s'erigia prop de les tombes. (ca)
  • Die Lyder waren ein Volk, das in der nach ihnen benannten Landschaft Lydien im Westen Kleinasiens lebte, und werden aufgrund ihrer Sprache mit einem indogermanischen Ursprung verbunden. Ihre Sprache, das Lydische, zählt zum anatolischen Zweig der indogermanischen Sprachen, enthält aber auch Elemente vorindogermanischer alt-anatolischer Sprachen. (de)
  • The Lydians (known as Sparda to the Achaemenids, Old Persian cuneiform 𐎿𐎱𐎼𐎭) were Anatolian people living in Lydia, a region in western Anatolia, who spoke the distinctive Lydian language, an Indo-European language of the Anatolian group. The Lydian capital was at Sfard or Sardis. Their recorded history of statehood, which covers three dynasties traceable to the Late Bronze Age, reached the height of its power and achievements during the 7th and 6th centuries BC, a time which coincided with the demise of the power of neighboring Phrygia, which lay to the north-east of Lydia. (en)
  • Лидийцы, или меоны, — исчезнувший народ, говоривший на лидийском языке лувийской подгруппы анатолийской группы (или ветви) индоевропейских языков. Лидийцами их называли ассирийцы и греки, а самоназванием было «меоны», ещё одним самоназванием было «сфардены». В хеттских летописях страна называлась Маса, учёные видят в этом более древнюю форму названия Меонии. По Ксанфу Лидийскому первым царём меонов был Атий, у которого было два сына: Лид и Торреб. Они разделились на лидийцев и торребов. (ru)
rdfs:label
  • Lydians (en)
  • ليديون (ar)
  • Lidis (ca)
  • Lyder (de)
  • Λυδοί (el)
  • Bangsa Lidia (in)
  • Lydiens (fr)
  • Lidi (it)
  • Лидийцы (ru)
  • Лідійці (uk)
owl:sameAs
prov:wasDerivedFrom
foaf:depiction
foaf:isPrimaryTopicOf
is dbo:wikiPageDisambiguates of
is dbo:wikiPageRedirects of
is dbo:wikiPageWikiLink of
is dbp:ethnicity of
is foaf:primaryTopic of
Powered by OpenLink Virtuoso    This material is Open Knowledge     W3C Semantic Web Technology     This material is Open Knowledge    Valid XHTML + RDFa
This content was extracted from Wikipedia and is licensed under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 Unported License