| dbo:abstract
|
- L'Istituto per la Ricostruzione Industriale (en sigles IRI) (en català, Institut per a la Reconstrucció Industrial) va ser un ens públic creat en 1933 per ordre del govern italià per salvar de la fallida als principals bancs italians (Banca Commerciale Italiana, Gruppo Unicredito i el Banc di Roma), arran del crack del 29. Posteriorment en 1937 va ser transformat en un òrgan permanent, que es va convertir en un holding de l'Estat que cada cop tenia un pes major en l'economia italiana, sent el principal grup industrial d'Itàlia durant els 50 anys compresos entre el final de la segona guerra mundial i els anys 90. L'IRI va existir fins a l'any 2000, quan va ser totalment privatitzat. (ca)
- Istituto per la Ricostruzione Industriale, allgemein unter der Abkürzung IRI bekannt, war eine 1933 von der faschistischen italienischen Regierung gegründete staatliche Holding mit Sitz in Rom, um die wichtigsten italienischen Banken vor dem Konkurs zu retten. Infolge des Ersten Weltkrieges war die Produktion im Schwermaschinensektor künstlich aufgebläht worden. Einige bedeutende Unternehmen (z. B. 1921 und Ansaldo 1923) waren bereits in finanzielle Schwierigkeiten geraten. Zur Gewährung staatlicher Subventionen an die Industrie wurde 1922 eine Besondere Autonome Sektion eines Bankenkonsortiums eingerichtet, die gegen Beteiligung öffentliche Subventionen vergeben sollte. Wegen der Weltwirtschaftskrise 1929 wurde das Risiko eines Konkurses der großen italienischen Privatbanken durch die dahinsiechende Industrie als sehr hoch eingeschätzt. Um dieses Risiko zu vermindern, wurde 1926 ein Liquidierungsinstitut eingerichtet, das die drei Banken für die Regierung erwarb, die ihrerseits zahlreiche Industrieunternehmen kontrollierten. Aus diesem ging 1933 das IRI hervor. Auf diese Weise wurde das IRI – und hiermit der italienische Staat – Eigentümer von etwa 20 % des nationalen Aktienkapitals und Großunternehmer (z. B. mit Italsider im Stahl-, Werften- und Automobilsektor mit Alfa Romeo) im italienischen Banksektor. Anfangs wurde die IRI-Ära als ein Provisorium angesehen, das auf die Liquidation der akquirierten Aktivitäten beschränkt sei, aber 1937 transformierte die Regierung IRI in eine dauerhafte öffentliche Gesellschaft. Diese Entscheidung wurde durch die späteren demokratischen Regierungen bestätigt, die den Handelssektor von IRI erweiterten und reorganisierten, aus der eine Staatsholding wurde. Im Jahr 1964 gründete es sein Forschungszentrum (Centro Studi E Laboratori Telecomunicazioni). 1987 verkaufte die IRI Alfa Romeo an die Fiat S.p.A. Unter der Führung von Romano Prodi (1984 bis 1989 sowie 1993 bis 1995) wurde die IRI eine Privatisierungsgesellschaft, was insbesondere ab 1993 von der italienischen Regierung im Rahmen einer Politik der Privatisierung der etwa 600 staatlichen Industriebeteiligungen forciert wurde. Offiziell wurde die IRI nach dem Vorbild der deutschen Treuhandanstalt am 28. Juni 2000 aufgelöst und die verbliebenen Beteiligungen (z. B. RAI (Fernsehen), Fincantieri (Werften) oder (Finanzdienstleistungen)) auf die übertragen, eine Gesellschaft im Besitz des italienischen Finanzministeriums. (de)
- El Istituto per la Ricostruzione Industriale o IRI (en castellano, Instituto para la Reconstrucción Industrial) fue un ente público creado en 1933 por orden del gobierno italiano para salvar de la bancarrota a los principales bancos italianos (Banca Commerciale Italiana, Gruppo Unicredito y el Banco di Roma), a raíz del crack del 29. Posteriormente en 1937 fue transformado en un órgano permanente, que se convirtió en un holding del Estado que cada vez tenía un peso mayor en la economía italiana, siendo el principal grupo industrial de Italia durante los 50 años comprendidos entre el final de la segunda guerra mundial y los años 90. El IRI existió hasta el año 2000, cuando fue totalmente privatizado. (es)
- The Istituto per la Ricostruzione Industriale (IRI; English: "Institute for Industrial Reconstruction") was an Italian public holding company established in 1933 by the Fascist regime to rescue, restructure and finance banks and private companies that went bankrupt during the Great Depression. After the Second World War, IRI played a pivotal role in the Italian economic miracle of the 1950s and 1960s. It was dissolved in 2002. (en)
- L'Institut pour la reconstruction industrielle (en italien : Istituto per la Ricostruzione Industriale, IRI) était une holding publique italienne créée en 1933 et définitivement liquidée en 2000 après un processus de privatisation de sept ans. Créé par le régime fasciste pour sauver les principales banques italiennes de la faillite, l'IRI est originellement conçu comme une structure de défaisance. En 1937, il est cependant transformé en holding publique. (fr)
- L'Istituto per la Ricostruzione Industriale (in acronimo IRI) è stato un ente pubblico economico italiano con funzioni di politica industriale. Istituito nel 1933, durante il fascismo, nel dopoguerra allargò progressivamente i suoi settori di intervento e divenne il fulcro dell'intervento pubblico nell'economia italiana. Nel 1980 l'IRI era un gruppo di circa 1 000 società con più di 500 000 dipendenti. È stata a suo tempo una delle più grandi aziende non petrolifere al di fuori degli Stati Uniti d'America; nel 1992 chiudeva l'anno con 75 912 miliardi di lire di fatturato e 5 182 miliardi di perdite. Ancora nel 1993 l'IRI era il settimo conglomerato al mondo per dimensioni, con un fatturato di circa 67 miliardi di dollari. Trasformato in società per azioni nel 1992, cessò di esistere dieci anni dopo. (it)
- イタリア産業復興公社（イタリアさんぎょうふっこうこうしゃ、イタリア語: Istituto per la Ricostruzione Industriale; IRI、略称イリ）は、1933年から2000年まで活動したイタリアの公企業である。 1933年、イタリア政府出資のもとで設立され、世界恐慌で破産間近となったやなどの大銀行を救済、自動車製造会社アルファロメオを傘下に収めるなど製造業をはじめとして国内経済を立て直す役割を担った。第二次世界大戦後、鉄鋼・自動車・航空・放送などに長期投資し、同国の経済成長を支えた。1980年代以降、株式売却を進め産業の民営化をはかったが、2000年に解散した。 (ja)
- Het IRI (Istituto per la Ricostruzione Industriale) werd in 1933 in Italië opgericht door het fascistische regime. Zijn functie was om de belangrijkste Italiaanse banken van hun ondergang te redden na de economische crisis van de jaren dertig. Het ging daarbij om de , en de . De regering kocht deze drie banken op, en daarmee de industriële bedrijven die in hun bezit waren. Dientengevolge werd IRI (en daarmee de staat) eigenaar van meer dan 20% van de beschikbare Italiaanse aandelen. IRI werd daarmee tevens de belangrijkste Italiaanse ondernemer en bankier in Italië. Aanvankelijk was IRI bedoeld als een tijdelijke oplossing. In 1937 werd het echter een permanent onderdeel van de publieke sector, en werd IRI een staatsholding. IRI groeide uit tot een financiële moederholding van een industrieel conglomeraat, dat in het begin van de jaren negentig tot de drie grootste in Europa behoorde. In 1991 werd IRI omgezet van een overheidseenheid (Ente di Gestione) in een naamloze vennootschap (S.p.A.), met de staat als enige aandeelhouder. IRI SpA had een wijdvertakt netwerk van deelnemingen in bedrijven welke werkzaam waren uiteenlopende economische sectoren, zoals: staalproductie, luchtvaart en defensie, automatisering, bouwnijverheid, scheepsbouw, zeetransport, telecommunicatie, omroep- en financiële dienstverleners. In de jaren tachtig misbruikten de Italiaanse politieke partijen IRI voor eigen doeleinden. Romano Prodi was in de periode 1982–1989 de hoogste bestuurder bij IRI en tijdens zijn bewind bereikte de politieke invloed op het functioneren van IRI een hoogtepunt. Begin jaren negentig leidde IRI grote verliezen. In 1991 was het verlies 670 miljard lire (circa $ 540 miljoen), een jaar later was dit toegenomen tot 4200 miljard lire en in 1993 zelfs 10.200 miljard lire. Aan het einde van 1992 had het bedrijf schulden van 72.000 miljard lire. De Europese Unie was een belangrijk programma begonnen tegen staatssteun. In juli 1993 werd een overeenkomst gesloten tussen Andreatta en Eurocommissaris Karel Van Miert. In ruil voor financiële steun aan IRI moest deze laatste veel activiteiten afstoten om de schuldenlast te reduceren. In 1993 zette Romano Prodi, hij kreeg bij IRI een tweede termijn in 1993 en 1994, een gedeeltelijke privatisering in gang; , de en de (actief in de voedingsindustrie) werden afgestoten. In 1996 stond de Europese Commissie nog een staatslening aan IRI toe ter waarde van 10.000 miljard lire. De schuld van IRI aan het einde van het jaar was zo'n 23.500 miljard lire, ver boven de 5000 miljard lire die met Van Miert in 1993 was afgesproken. De verkoop van de bedrijfsonderdelen ging niet altijd probleemloos. In november 1996 besloot de regering STET, een winstgevend telecom bedrijf, in de lente van 1997 te privatiseren. IRI had zo’n 64% van de aandelen in handen. Het bedrijf zou fuseren met zijn eigen dochter Telecom Italia en, in afwachting van zijn privatisering, worden overgenomen door de Italiaanse schatkist. De verkoopopbrengst moest IRI van de ondergang redden. Het plan kreeg veel bezwaren van managers bij staatsbedrijven die hun macht wilden behouden, de neofascisten die tegen privatisering waren en de communisten die de belangrijke telecommunicatiesector niet in privéhanden wilden zien. De Italiaanse kamer stemde tegen het decreet waardoor opnieuw gesprekken met de eurocommissaris noodzakelijk werden. Tussen juli 1992 en maart 2000 werden activiteiten en deelnemingen van IRI geprivatiseerd met een totale waarde van 90.800 miljard lire. Per eind 2000 zijn alle bezittingen overgegaan naar het Italiaanse ministerie van Financiën. Dit betrof nog de laatste aandelenpakketten, in onder andere Alitalia en het RAI omroepbedrijf, en 20.000 miljard lire in kasmiddelen. Dit laatste was het resultaat van de privatisering van Finmeccanica, Aeroporti di Roma en de tolwegen van Autostrada. (nl)
- Istituto per la Ricostruzione Industriale, allmänt förkortat IRI är ett italienskt statligt holdingbolag som grundades 1933 med huvudkontor i Rom. IRI grundades av den dåvarande fascistiska regeringen under Mussolinis ledning för att möta den rådande depressionen. Den italienska staten blev genom IRI storägare till en rad italienska företag inom stål-, varvs- och bilindustrin. Bland annat ägde IRI Alfa Romeo. Från början var IRI tänkt som en tillfällig lösning men det kom senare att bli en permanent lösning som även fanns kvar efter andra världskriget. Den italienska staten kom via IRI att nationalisera flera företag och Italien kom att ha en betydligt högre grad av statligt ägande inom näringslivet än andra västeuropeiska länder. 1986 såldes Alfa Romeo och under 1990-talet följde ytterligare privatiseringar genom statliga utförsäljningar. 2000 upplöstes IRI officiellt och de kvarvarande statliga bolagen (bl.a. RAI) fördes över till statliga . (sv)
|
| rdfs:comment
|
- The Istituto per la Ricostruzione Industriale (IRI; English: "Institute for Industrial Reconstruction") was an Italian public holding company established in 1933 by the Fascist regime to rescue, restructure and finance banks and private companies that went bankrupt during the Great Depression. After the Second World War, IRI played a pivotal role in the Italian economic miracle of the 1950s and 1960s. It was dissolved in 2002. (en)
- L'Institut pour la reconstruction industrielle (en italien : Istituto per la Ricostruzione Industriale, IRI) était une holding publique italienne créée en 1933 et définitivement liquidée en 2000 après un processus de privatisation de sept ans. Créé par le régime fasciste pour sauver les principales banques italiennes de la faillite, l'IRI est originellement conçu comme une structure de défaisance. En 1937, il est cependant transformé en holding publique. (fr)
- イタリア産業復興公社（イタリアさんぎょうふっこうこうしゃ、イタリア語: Istituto per la Ricostruzione Industriale; IRI、略称イリ）は、1933年から2000年まで活動したイタリアの公企業である。 1933年、イタリア政府出資のもとで設立され、世界恐慌で破産間近となったやなどの大銀行を救済、自動車製造会社アルファロメオを傘下に収めるなど製造業をはじめとして国内経済を立て直す役割を担った。第二次世界大戦後、鉄鋼・自動車・航空・放送などに長期投資し、同国の経済成長を支えた。1980年代以降、株式売却を進め産業の民営化をはかったが、2000年に解散した。 (ja)
- L'Istituto per la Ricostruzione Industriale (en sigles IRI) (en català, Institut per a la Reconstrucció Industrial) va ser un ens públic creat en 1933 per ordre del govern italià per salvar de la fallida als principals bancs italians (Banca Commerciale Italiana, Gruppo Unicredito i el Banc di Roma), arran del crack del 29. (ca)
- Istituto per la Ricostruzione Industriale, allgemein unter der Abkürzung IRI bekannt, war eine 1933 von der faschistischen italienischen Regierung gegründete staatliche Holding mit Sitz in Rom, um die wichtigsten italienischen Banken vor dem Konkurs zu retten. Auf diese Weise wurde das IRI – und hiermit der italienische Staat – Eigentümer von etwa 20 % des nationalen Aktienkapitals und Großunternehmer (z. B. mit Italsider im Stahl-, Werften- und Automobilsektor mit Alfa Romeo) im italienischen Banksektor. (de)
- El Istituto per la Ricostruzione Industriale o IRI (en castellano, Instituto para la Reconstrucción Industrial) fue un ente público creado en 1933 por orden del gobierno italiano para salvar de la bancarrota a los principales bancos italianos (Banca Commerciale Italiana, Gruppo Unicredito y el Banco di Roma), a raíz del crack del 29. (es)
- L'Istituto per la Ricostruzione Industriale (in acronimo IRI) è stato un ente pubblico economico italiano con funzioni di politica industriale. Istituito nel 1933, durante il fascismo, nel dopoguerra allargò progressivamente i suoi settori di intervento e divenne il fulcro dell'intervento pubblico nell'economia italiana. Nel 1980 l'IRI era un gruppo di circa 1 000 società con più di 500 000 dipendenti. È stata a suo tempo una delle più grandi aziende non petrolifere al di fuori degli Stati Uniti d'America; nel 1992 chiudeva l'anno con 75 912 miliardi di lire di fatturato e 5 182 miliardi di perdite. Ancora nel 1993 l'IRI era il settimo conglomerato al mondo per dimensioni, con un fatturato di circa 67 miliardi di dollari. (it)
- Het IRI (Istituto per la Ricostruzione Industriale) werd in 1933 in Italië opgericht door het fascistische regime. Zijn functie was om de belangrijkste Italiaanse banken van hun ondergang te redden na de economische crisis van de jaren dertig. Het ging daarbij om de , en de . De regering kocht deze drie banken op, en daarmee de industriële bedrijven die in hun bezit waren. Dientengevolge werd IRI (en daarmee de staat) eigenaar van meer dan 20% van de beschikbare Italiaanse aandelen. IRI werd daarmee tevens de belangrijkste Italiaanse ondernemer en bankier in Italië. (nl)
- Istituto per la Ricostruzione Industriale, allmänt förkortat IRI är ett italienskt statligt holdingbolag som grundades 1933 med huvudkontor i Rom. IRI grundades av den dåvarande fascistiska regeringen under Mussolinis ledning för att möta den rådande depressionen. Den italienska staten blev genom IRI storägare till en rad italienska företag inom stål-, varvs- och bilindustrin. Bland annat ägde IRI Alfa Romeo. Från början var IRI tänkt som en tillfällig lösning men det kom senare att bli en permanent lösning som även fanns kvar efter andra världskriget. (sv)
|
