| dbo:abstract
|
- Els Hevelli, Hevellis o Hevellians (a vegades Havolane; alemany Heveller o Stodoranen; polonès Hawelanie o Stodoranie; txec Havolané o Stodorané) foren una tribu dels eslaus polabis, que es va instal·lar al voltant del riu Havel mitjà a la regió d' actualment a l'estat de Brandenburg a Alemanya des del segle viii cap endavant. Les tribus eslaves occidentals ("Wends") s'havien instal·lat a la regió que fou anomenada Germania Slavica des del segle vii en endavant. Els Hehfeldi com eren anomenats pel aproximadament el 850 van construir les seva fortificació principal a Brenna (més tard Brandenburg an der Havel) i una posició fortificada important al lloc actual de Spandau. El 906 la princesa hevelli Drahomíra es va casar amb duc de la dinastia Premíslida de Bohèmia. Brenna fou ocupada pels germànics en la seva campanya eslava de 928/29 i incorporada pel rei d'Alemanya Enric I l'Ocellaire o Falconer a la Marca Geronis. El successor d'Enric Otó I va establir el 948 el bisbat de Brandenburg per cristianitzar la població pagana. Aquests esforços van avortar durant la gran revolta eslava del 983 que va esclatar a la Marca del Nord, revolta que una altra vegada desafiava control alemany sobre la regió. Juntament amb el veíns a l'est, els hevelli van fer la guerra en contra no solament del ducat de Saxònia a l'oest, sinó també contra altres tribus eslaves. El príncep hevelli (batejat) Pribislau (mort el 1150) finalment va cedir les seves terres al comte de la casa d'Ascània Albert l'Ós. Albert no va poder reconquerir el territori de l'anterior Marca del Nord fins al 1157, i llavors va establir el marcgraviat de Brandenburg. Els eslaus hevelli foren gradualment assimilats per pobladors alemanys en el curs del Ostsiedlung. (ca)
- Havolané (německy Heveller, polsky Hawelanie), nazýváni také jako Stodorané (německy Stodoranen, polsky Stodoranie), byl větší kmen Polabských Slovanů (na západě známých jako Wendové), který se v 7. století usadil na území při řece Havole a dolní Sprévě, tj. oblasti dnešního Braniborska ve východním Německu, které vešla ve známost jako Havelland (německy) neboli Stodory. (cs)
- Die Heveller (Eigenbezeichnung: Stodorjane) waren ein elbslawischer Stamm, der vom Ende des 9. bis ins 12. Jahrhundert an der mittleren Havel siedelte. Das Fürstentum der Heveller bildete den slawischen Teil des Ursprunges der späteren Markgrafschaft Brandenburg. (de)
- The Hevelli or Hevellians/ Navellasîni (sometimes Havolane; German: Heveller or Stodoranen; Polish: Hawelanie or Stodoranie; Czech: Havolané or Stodorané) were a tribe of the Polabian Slavs, who settled around the middle Havel river in the present-day Havelland region of Brandenburg in eastern Germany from the 8th century onwards. West Slavic tribes ("Wends") had settled in the Germania Slavica region from the 7th century onwards. The Hehfeldi as they were called by the Bavarian Geographer about 850 built their main fortification at Brenna (later to become Brandenburg an der Havel) and a large eastern outpost at the current site of Spandau. In 906 the Hevelli princess Drahomíra married the Přemyslid duke Vratislaus I of Bohemia. Baçlabič was the prince of Hevelli from 921-936. Brenna was occupied by the German king Henry the Fowler in his 928/29 Slavic campaign and incorporated into the Marca Geronis. Henry's successor Otto I in 948 established the Bishopric of Brandenburg in order to Christianize the pagan population. These efforts were aborted in the course of the 983 Great Slav Rising in the Northern March, which again defied German control over the region. Together with the neighbouring Sprevane in the east, the Hevelli waged war against not only the German Saxon forces to the west, but also other Slavic tribes. The baptized Hevelli prince Pribislav (died 1150) finally bequested his lands to the Ascanian count Albert the Bear. Albert until 1157 could re-conquer the territory of the former Northern March, whereafter he established the Margraviate of Brandenburg. The Slavic Hevelli were gradually assimilated by German settlers in the course of the Ostsiedlung. (en)
- Stodoranie, tribu slave à l'époque médiévale, ayant vécu sur le bassin inférieur des rivières Spree et Havel. Les Stodoranie s'unirent aux autres peuples slaves, notamment les Vélètes contre les Germains qui étendaient leur emprise sur l'Europe orientale. En 983, Henri Ier de Germanie, roi de Francie orientale, conquit leur fief en prenant leur forteresse de Brenna qui fut germanisée en Brandebourg dans la Germania Slavica lors de la colonisation germanique de l'Europe orientale (en allemand : Ostsiedlung). En 1157, Albert Ier de Brandebourg, battit le prince Jaxa de Copnic et organisa le territoire en marche de Brandebourg.
* Portail de la Pologne
* Portail de l’Allemagne
* Portail du Moyen Âge (fr)
- Los Hevelios o Hevelianos fueron una tribu de los eslavos polabios, que se asentaron alrededor del río Havel, actualmente en el estado de Brandeburgo en Alemania a partir del siglo VIII. Las tribus eslavas occidentales (Wendos) se establecieron en la región Germania Slavica desde el siglo VII. Los Hehfeldi como los llamó el Geógrafo Bávaro, construyeron alrededor de 850 su principal fortificación en Brenna (que más tarde se convertiría en Brandeburgo) y una posición fortificada importante en el actual emplazamiento de Spandau. En 906 la princesa hevelia Drahomíra se casó con el duque Bratislao I de Bohemia de la dinastía Premislida. Brenna fue ocupada por los germanos en su campaña eslava de 928/29 e incorporada por el rey de Alemania Enrique I de Sajonia a la Marca Geronis. El sucesor de Enrique, Otón I, estableció en 948 el obispado de Brandeburgo para cristianizar a la población pagana. Estos esfuerzos se interrumpieron durante la gran revuelta eslava de 983 en la Marca del Norte, que de nuevo desafió el control alemán sobre la región. Junto con los vecinos al este, los hevelios combatieron no sólo contra los sajones, sino también contra otras tribus eslavas. El príncipe hevelio Pribislau, muerto en 1150, legó finalmente sus tierras al conde ascanio Alberto I. Alberto no pudo reconquistar el territorio de la antigua Marca del Norte hasta 1157, donde estableció el margraviato de Brandeburgo. Los eslavos hevelios fueron asimilados gradualmente por colonos alemanes en el curso de la Ostsiedlung. (es)
- Gli Evelli (Heveller in lingua tedesca) furono una popolazione di origine slava che visse nel medio bacino del fiume Havel e che apparteneva al gruppo dei Venedi (slavi dell'Elba e del Mar Baltico). La loro denominazione propria era Stodorjane. Il nome Heveller (da cui l'italiano Evelli) proviene da una forma di slavo antico che da circa l'845 fino al XII secolo fu utilizzato con numerose varianti (il Geografo Bavarese cita Hehfeldi). Il nome originale Habelli, derivante dal termine germanico Havel (Habula), come anche noto nel territorio della parlata degli immigrati slavi tedesco-orientali del VII / VIII secolo, poteva significare, che una parte rimanente della popolazione tedesca partecipò alla nascita della etnia slava. È però anche possibile e probabile, che i nomi degli abitanti originali in uso siano stati da lungo tempo mutuati dai nuovi arrivati. Il territorio di insediamento degli Evelli si stendeva lungo le rive del fiume Havel, dalle anse nei pressi di Spandau fino dietro Rathenow. Brandeburgo sulla Havel fu capoluogo e sede dei loro signori fin dal IX secolo. Evidentemente regnò una dinastia: una principessa di nome Drahomíra sposò verso il 906 il principe boemo Vratislao I e fu la madre di san Venceslao (907 circa – 935); un principe cristiano Tugumir verso il 940 procurò ai tedeschi la signoria sul Brandeburgo. Il re Enrico I di Sassonia li aveva già conquistati negli anni 928 / 29 ed al quale tutte le etnie residenti fino al fiume Oder si erano sottomesse. Nel 948 fu fondato il vescovado di Brandeburgo. Questa estensione e il legame dinastico di Drahomíra fecero chiudere ogni velleità di forza politica agli Evelli. La loro economia, basata su una debole agricoltura e molto sulla caccia si sviluppò meno che in altri territori degli slavi occidentali (Venedi). Nell'XI secolo si fece notare una grande quantità di piccoli tesori in argento, i cui proprietari furono collegati ad una classe sociale di cavalieri, che probabilmente era libera di possedere terreni ed esercitare il commercio e che viveva in località non fortificate e che si offrirono come castellani nelle roccaforti dei confini orientali ed occidentali del territorio degli Evelli (Rathenow, Potsdam, Cittadella di Spandau). Presumibilmente l'ultimo signore degli Evelli in Brandeburgo fu (1075 – 1150), cristiano battezzato fin da piccolo, che morì senza eredi lasciando lo , terra subito a sud della rocca del Brandeburgo, ad Alberto I di Brandeburgo del cui figlio Ottone I di Brandeburgo, era stato padrino di battesimo. Egli fu ucciso dai pagani, come il suo predecessore cristiano, il conte . A lui l'imperatore Lotario II aveva conferito nel 1134 il titolo di re, concedendogli anche il diritto a battere moneta. Tuttavia la sua esatta posizione nell'Impero non è chiara. Lo stato degli Evelli, che terminò la sua esistenza nel 1150 è la radice slava della Marca di Brandeburgo. (it)
- Hawelanie, Hawolanie, Hobolanie, Hoblanie, Oblanie – plemię zachodniosłowiańskie utożsamiane ze Stodoranami (Hawelanie jest nazwą starszą jeśli chodzi o źródła), które ok. 720 roku zasiedliło tereny nad środkową Łabą, Hawelą (zwaną po łużycku Hobolą czy po polsku Obłą) i Sprewą. Głównymi ich grodami były Hobla (Hobolin) i Brenna (niemieckie Havelberg i Brennaburg lub Brandenburg). (pl)
- Stodoranie – średniowieczne plemię słowiańskie utożsamiane z Hawelanami, zamieszkujące kraj Stodor: dorzecze Sprewy dolnej i Haweli, prawego dopływu Łaby. Do tej samej grupy plemiennej obok Stodoran zaliczano plemiona: Nieletyków, Doszan i Zamczyców.Prawdopodobnie współdziałali ze Związkiem Wieleckim w wojnach przeciwko Świętemu Cesarstwu Rzymskiemu. (pl)
- Hevellerna eller Stodorjanerna var ett västslaviskt folk, som under tidig medeltid levde i Havelland- och Zaucheregionerna omkring floderna Havel och nedre delen av Spree. Områdets slaviska befolkning tros ha bosatt sig omkring floden Havel under 700-talet, då de första arkeologiska beläggen för slaviska bosättningar finns, men inga skriftliga källor kring hevellerna finns bevarade från denna tid. Verket från mitten av 800-talet omnämner hevellerna för första gången, och att åtta borgar (civitates) tillhörde hevellernas rike. Till dessa hörde borgen på den nuvarande platsen för Brandenburg an der Havels domkyrka, borgen i Potsdam (belägen 700 meter öster om det nuvarande stadsslottet mitt emot Nuthes mynning), samt Spandau i nuvarande Berlin (Spandauer Burgwall söder om Spandaus medeltida stadskärna). Hevellernas tidiga historia är främst känd genom Widukind av Corveys sachsiska historia, som behandlar den Ottonska dynastins konflikter med hevellerna utifrån ett sachsiskt perspektiv. Thietmar av Merseburg omnämner landen Hevellun och Stodor som identiska. Borganläggningen Brandenburg är daterad till år 906 och fungerade från 900-talet som säte för hevellernas furstar.Kung Henrik I erövrade år 928 Brandenburg. År 948 grundades ett missionsbiskopsdöme i Brandenburg av den ostfrankiska kungen Otto I. År 983 gjorde slaverna i regionen revolt mot de sachsiska härskarna, och hevellerna frigjorde sig från sachsisk överhöghet. Under början av 1100-talet betalade hevellerna tribut till obotriternas furste Henrik, och ett uppror mot obotriterna slogs ned med vapenmakt. Efter Henriks död 1127 frigjorde de sig från obotriterna och regerades först av den kristne hevellerfursten Meinfried. Efter att Meinfried dödats av sin bror Pribislav Henrik, regerade Pribislav Henrik därefter som den siste fursten av hevellerna. Enligt Heinrich von Antwerpens krönika kom Pribislav att sluta ett arvsfördrag med Albrekt Björnen om att testamentera sitt territorium till huset Askanien, och skänkte redan före sin död Zauche till askanierna. Pribislav avled 1150 och hans änka överlämnade Brandenburg till Albrekt, men den slaviske fursten Jaxa av Köpenick intog Brandenburg 1157. Albrekt Björnen kom dock att gå segrande ur den följande striden, och hevellernas territorium uppgick i det då nygrundade markgrevskapet Brandenburg. (sv)
- Гаволя́не, стодоря́не — западнославянское племя, населявшее Гевеллию (Hevellia) — среднее течение реки Гаволы (Хафель). Относились к полабским славянам. (ru)
- Стодоряни, гаволяни, гавеляни, гевелли (нім. Heveller) — західнослов'янське плем'я, що заселяло середню течію річки Гаволь (нім. Havel), звідси їх називали за назвою річки. Але самоназва племені — стодоряни. Відносилися до полабських слов'ян. Відзначені у Баварського географа. Ареал розселення гавелян простягався вздовж берегів річки Гафель від сучасного Шпандау до земель, що знаходяться за Ратеновом. Головною фортецею і резиденцією племінного князя з початку IX століття було місто Бранібор (онімечене «Бранденбург»). Стодорянська княгиня Драгомира в 907 році вийшла заміж за чеського князя Вратіслава I, ставши матір'ю Святого Вацлава. Прийнявши християнство стодорянський князь Тугомир підпорядкував в 940 році землі свого племені німцям, які заснували на них єпископство Бранденбургу. У наслідку чого відбулося повстання слов'ян у 983 році, коли гаволяни знову звільнилися від сакського панування, вигнавши християнських єпископів. Економіку гавелян, порівняно з іншими полабськими племенами, характеризувало в меншій мірі землеробство і більшою мірою полювання. Звертає на себе увагу велика кількість срібних кладів (скарбів), датованих XI століттям. Їхні власники, мабуть, належали до еліти племені, що володіла землями і брала участь у трансрегіональній торгівлі. Вони жили в неукріплених поселеннях або в фортецях, таких як Ратенов, Потсдам й Шпандау. Останнім князем гаволян був Прібіслав-Генріх, який, ймовірно, також був християнином. Його попередник на ім'я Майнфрід був убитий повсталими слов'янами. Прібіслав-Генріх якийсь час іменувався королем і карбував власні монети. Пізніше він подарував південні частини своїх володінь хрещеному синові герцогу Альбрехту I Ведмедю. Його правовий статус у відношенні до Священної Римської Імперії залишається нез'ясованим. Своїм спадкоємцем він призначив правителя Північної марки Альбрехта, після чого держава гавелян 1150 року зникла з політичної карти. Його землі увійшли до складу маркграфства Бранденбург. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Havolané (německy Heveller, polsky Hawelanie), nazýváni také jako Stodorané (německy Stodoranen, polsky Stodoranie), byl větší kmen Polabských Slovanů (na západě známých jako Wendové), který se v 7. století usadil na území při řece Havole a dolní Sprévě, tj. oblasti dnešního Braniborska ve východním Německu, které vešla ve známost jako Havelland (německy) neboli Stodory. (cs)
- Die Heveller (Eigenbezeichnung: Stodorjane) waren ein elbslawischer Stamm, der vom Ende des 9. bis ins 12. Jahrhundert an der mittleren Havel siedelte. Das Fürstentum der Heveller bildete den slawischen Teil des Ursprunges der späteren Markgrafschaft Brandenburg. (de)
- Hawelanie, Hawolanie, Hobolanie, Hoblanie, Oblanie – plemię zachodniosłowiańskie utożsamiane ze Stodoranami (Hawelanie jest nazwą starszą jeśli chodzi o źródła), które ok. 720 roku zasiedliło tereny nad środkową Łabą, Hawelą (zwaną po łużycku Hobolą czy po polsku Obłą) i Sprewą. Głównymi ich grodami były Hobla (Hobolin) i Brenna (niemieckie Havelberg i Brennaburg lub Brandenburg). (pl)
- Stodoranie – średniowieczne plemię słowiańskie utożsamiane z Hawelanami, zamieszkujące kraj Stodor: dorzecze Sprewy dolnej i Haweli, prawego dopływu Łaby. Do tej samej grupy plemiennej obok Stodoran zaliczano plemiona: Nieletyków, Doszan i Zamczyców.Prawdopodobnie współdziałali ze Związkiem Wieleckim w wojnach przeciwko Świętemu Cesarstwu Rzymskiemu. (pl)
- Гаволя́не, стодоря́не — западнославянское племя, населявшее Гевеллию (Hevellia) — среднее течение реки Гаволы (Хафель). Относились к полабским славянам. (ru)
- Els Hevelli, Hevellis o Hevellians (a vegades Havolane; alemany Heveller o Stodoranen; polonès Hawelanie o Stodoranie; txec Havolané o Stodorané) foren una tribu dels eslaus polabis, que es va instal·lar al voltant del riu Havel mitjà a la regió d' actualment a l'estat de Brandenburg a Alemanya des del segle viii cap endavant. (ca)
- The Hevelli or Hevellians/ Navellasîni (sometimes Havolane; German: Heveller or Stodoranen; Polish: Hawelanie or Stodoranie; Czech: Havolané or Stodorané) were a tribe of the Polabian Slavs, who settled around the middle Havel river in the present-day Havelland region of Brandenburg in eastern Germany from the 8th century onwards. (en)
- Los Hevelios o Hevelianos fueron una tribu de los eslavos polabios, que se asentaron alrededor del río Havel, actualmente en el estado de Brandeburgo en Alemania a partir del siglo VIII. Las tribus eslavas occidentales (Wendos) se establecieron en la región Germania Slavica desde el siglo VII. Los Hehfeldi como los llamó el Geógrafo Bávaro, construyeron alrededor de 850 su principal fortificación en Brenna (que más tarde se convertiría en Brandeburgo) y una posición fortificada importante en el actual emplazamiento de Spandau. En 906 la princesa hevelia Drahomíra se casó con el duque Bratislao I de Bohemia de la dinastía Premislida. (es)
- Stodoranie, tribu slave à l'époque médiévale, ayant vécu sur le bassin inférieur des rivières Spree et Havel. Les Stodoranie s'unirent aux autres peuples slaves, notamment les Vélètes contre les Germains qui étendaient leur emprise sur l'Europe orientale. En 983, Henri Ier de Germanie, roi de Francie orientale, conquit leur fief en prenant leur forteresse de Brenna qui fut germanisée en Brandebourg dans la Germania Slavica lors de la colonisation germanique de l'Europe orientale (en allemand : Ostsiedlung).
* Portail de la Pologne
* Portail de l’Allemagne
* Portail du Moyen Âge (fr)
- Gli Evelli (Heveller in lingua tedesca) furono una popolazione di origine slava che visse nel medio bacino del fiume Havel e che apparteneva al gruppo dei Venedi (slavi dell'Elba e del Mar Baltico). La loro denominazione propria era Stodorjane. Il nome Heveller (da cui l'italiano Evelli) proviene da una forma di slavo antico che da circa l'845 fino al XII secolo fu utilizzato con numerose varianti (il Geografo Bavarese cita Hehfeldi). (it)
- Hevellerna eller Stodorjanerna var ett västslaviskt folk, som under tidig medeltid levde i Havelland- och Zaucheregionerna omkring floderna Havel och nedre delen av Spree. Områdets slaviska befolkning tros ha bosatt sig omkring floden Havel under 700-talet, då de första arkeologiska beläggen för slaviska bosättningar finns, men inga skriftliga källor kring hevellerna finns bevarade från denna tid. Verket från mitten av 800-talet omnämner hevellerna för första gången, och att åtta borgar (civitates) tillhörde hevellernas rike. Till dessa hörde borgen på den nuvarande platsen för Brandenburg an der Havels domkyrka, borgen i Potsdam (belägen 700 meter öster om det nuvarande stadsslottet mitt emot Nuthes mynning), samt Spandau i nuvarande Berlin (Spandauer Burgwall söder om Spandaus medeltid (sv)
- Стодоряни, гаволяни, гавеляни, гевелли (нім. Heveller) — західнослов'янське плем'я, що заселяло середню течію річки Гаволь (нім. Havel), звідси їх називали за назвою річки. Але самоназва племені — стодоряни. Відносилися до полабських слов'ян. Відзначені у Баварського географа. (uk)
|
