| dbo:abstract
|
- El primer període intermedi, sovint descrit com un "període fosc" de la història de l'antic Egipte, va durar aproximadament cent anys, des de ca. 2181-2055 aC, després del final del Regne antic. S'hi inclouen les dinasties VII, VIII, IX, X i part de la dinastia XI. Es disposa de molt poques proves monumentals d'aquest període, sobretot del principi de l'era. El primer període intermedi va ser una època dinàmica de la història, en què el govern d'Egipte es divideix aproximadament entre dues bases de poder en competència. Una d'aquestes bases residia a Heracleòpolis, al Baix Egipte, una ciutat al sud de la regió d'el Faium. L'altra residia a Tebes, a l'Alt Egipte. Es creu que, durant aquesta època, els temples van ser saquejats i violats, les obres d'art que hi havia a dins van ser destrossades, i les estàtues dels reis foren trencades o destruïdes com a conseqüència d'aquest suposat caos polític. Aquests dos regnes eventualment entrarien en conflicte, i els reis de Tebes conqueririen el nord, la qual cosa comportaria la reunificació d'Egipte sota un sol governant durant la segona part de la dinastia IX. (ca)
- عصر الاضمحلال الأول أو الفترة المصرية الانتقالية الأولى هو الاسم الذي أطلقه علماء المصريات على الفترة ما بين نهاية الدولة القديمة للمملكة وحلول الدولة الوسطى. (ar)
- První přechodná doba je v historii Egypta období rozpadu centrální moci sjednocené říše, decentralizace do dílčích lokáních oblastí, které byly schopny řešit místní důležité funkce pro zabezpečení ekonomických a sociálních podmínek života. Moci se ujímali místní vládci nomarchové. Přechodná doba se datuje do období mezi koncem vlády 6. dynastie, zejména od vlády Pepiho II., až do sjednocení v 12.dynastii, to je ~ 2150 – 1940 př. n. l.,; uvažovaný začátek a pak její konec nemají přesnější dimenze, který se datuje k době opětného sjednocení Egypta za faraona Amenemheta I. Sehetepibre (1939–1910 př. n. l.). (cs)
- Η Πρώτη μεταβατική περίοδος, επίσης συχνά αναφερόμενη ως η “σκοτεινή περίοδος” της ιστορίας της αρχαίας Αιγύπτου, καλύπτει περίπου 100 χρόνια, από το περ. 2181 ως το 2055 π.Χ., μετά το τέλος του Αρχαίου βασιλείου . Περιελάμβανε την , την , την δέκατη, και μέρος της ενδέκατης δυναστείας. Λίγες αρχαιολογικές ενδείξεις από κτήρια σώζονται από την περίοδο, και λιγότερα από τα πρώτα χρόνια της. Η πρώτη μεταβατική ήταν μία περίοδος διαμόρφωσης δυναμικών μεταξύ δύο αντιμαχόμενων πόλων. Η μία από αυτές είχε τη βάση της στην Ηρακλεόπολη, μια πόλη πολύ κοντά στα νότια της περιοχής του Φαγιούμ, στην Κάτω Αίγυπτο, ενώ η άλλη στις Θήβες στην Άνω Αίγυπτο. Πιστεύεται ότι κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου οι ναοί λεηλατήθηκαν και παραβιάστηκαν, τα έργα τέχνης σε αυτούς βανδαλίστηκαν, και τα αγάλματα των βασιλιάδων καταστράφηκαν, τα παραπάνω όντας αποτέλεσμα της εικαζόμενης κατάστασης πολιτικής αναταραχής. Τα δύο αυτά βασίλεια (οι αντιμαχόμενοι πόλοι), θα συγκρουόταν, με αποτέλεσμα την τελική επικράτηση των βασιλιάδων των Θηβών, οι οποίοι κατέκτησαν το βόρειο τμήμα της χώρας (Κάτω Αίγυπτος), και την επανένωση της Αιγύπτου υπό έναν ηγεμόνα κατά την δεύτερη περίοδο της ενδέκατης Δυναστείας. (el)
- La Unua Meza Periodo aŭ Unua Intertempo, ofte priskribita kiel "malluma periodo" en la historio de antikva Egiptio, inkluzivis periodon de proksimume cent jaroj, proksimume inter la jaroj 2181 kaj 2055 antaŭ nia erao, post la fino de la Malnova Imperio de Egiptio. Ĝi inkluzivis la sepan, okan, naŭan, dekan, kaj parton de la dekunua dinastioj. Ĝis la nuntempo postrestis tre malmultaj spuroj de monumentoj el tiu periodo, speciale al la komenco de la erao. La Unua Meza Periodo estis dinamika tempo en la historio de Egiptio, en kiu la regado estis dividita inter du konkurencaj potencobazoj. Unu el tiuj bazoj situis en Herakleopolis en Malsupra Egiptio, urbo proksime de la oaza regiono Fajumo. La alia situis en Tebo en Supra Egiptio. Oni kredas ke dum tiu tempo, la temploj estis prirabitaj kaj ekspluatitaj, la ekzistantaj artaĵoj estis vandalumitaj, kaj la statuoj de reĝoj estis rompitaj aŭ detruitaj kiel rezulto de la supozata politika kaoso. La du regnoj fine de la periodo milite ekkonfliktis, la armeo de la tebaj reĝoj konkeris la nordon, rezultanta en reunuigo de Egiptio sub sola reganto dum la dua parto de la dekunua dinastio. Per tio komenciĝis la Meza Imperio de Egiptio. (eo)
- Die Erste Zwischenzeit umfasst die Zeit von 2216 bis 2025 v. Chr. im Alten Ägypten. Nach der 6. Dynastie zerfiel Ägypten, und unter den neu entstandenen Herrschaftsgebieten gelangten zwei Städte zu besonderem Einfluss: Theben und Herakleopolis. Den Herakleopoliten, die in Unterägypten lebten, gelang es, abtrünnige Gebiete unter Kontrolle zu bringen. Der Thebaner Mentuhotep II. schaffte es, nach seinem Aufstieg um 2025 v. Chr., Unter- und Oberägypten wieder zu vereinigen. Nubien wurde bis Wawat zurückerobert. (de)
- The First Intermediate Period, described as a 'dark period' in ancient Egyptian history, spanned approximately 125 years, c. 2181–2055 BC, after the end of the Old Kingdom. It comprises the Seventh (although this is mostly considered spurious by Egyptologists), Eighth, Ninth, Tenth, and part of the Eleventh Dynasties. The concept of a "First Intermediate Period" was coined in 1926 by Egyptologists Georg Steindorff and Henri Frankfort. Very little monumental evidence survives from this period, especially from the beginning of the era. The First Intermediate Period was a dynamic time in which rule of Egypt was roughly equally divided between two competing power bases. One of the bases was at Heracleopolis in Lower Egypt, a city just south of the Faiyum region, and the other was at Thebes, in Upper Egypt. It is believed that during that time, temples were pillaged and violated, artwork was vandalized, and the statues of kings were broken or destroyed as a result of the postulated political chaos. The two kingdoms would eventually come into conflict, which would lead to the conquest of the north by the Theban kings and to the reunification of Egypt under a single ruler, Mentuhotep II, during the second part of the Eleventh Dynasty. This event marked the beginning of the Middle Kingdom of Egypt. (en)
- El Primer Periodo Intermedio de la historia del Antiguo Egipto transcurre de 2190 a. C.-2050 a. C. Es una época donde el poder está descentralizado y transcurre entre el Imperio Antiguo y el Imperio Medio. Comprende desde la Dinastía VII hasta mediados de la Dinastía XI, cuando Mentuhotep II reunificó el país bajo su mando (c. 2040 a. C.). Sin embargo, algunos egiptólogos consideran que las dinastías VII y VIII pertenecen al periodo anterior, el denominado Imperio Antiguo de Egipto. (es)
- La Première Période intermédiaire est une séquence historique de l'Égypte antique, à cheval sur les XXIIe siècle et XXIe siècle avant notre ère, qui s'étend sur environ cent cinquante ans entre la fin de l'Ancien Empire et le début du Moyen Empire. Elle est marquée par de nombreuses difficultés socio-politiques et représente une déliquescence du pouvoir pharaonique. Elle comprend les obscures VIIe et VIIIe dynasties, sans doute des descendants du roi Pépi II, les IXe et Xe dynasties dites dynasties Héracléopolitaines, ainsi qu'une partie de la XIe dynastie originaire de Thèbes. On dispose de très peu de monuments de cette période, surtout du début de cette ère. La Première Période intermédiaire est un temps où le territoire égyptien se voit partagé en deux zones d'influences. Le Nord en proie à des infiltrations de bédouins originaires du Proche-Orient est plus ou moins bien contrôlé depuis Héracléopolis, une ville de la Moyenne-Égypte. Au Sud, l'autorité appartient aux nomarques de Thèbes, qui se sont proclamés rois. Ces derniers parviennent à s'imposer militairement au terme de nombreux combats et échauffourées, entraînant la réunification de l'Égypte sous le pouvoir du thébain Montouhotep II. (fr)
- Periode Menengah pertama, sering disebut sebagai "periode gelap" dalam sejarah Mesir kuno, berlangsung sekitar tiga ratus tahun setelah berakhirnya Kerajaan Lama sekitar 2181-2055 SM. Masa ini meliputi , kesembilan, kesepuluh, dan sebagian dinasti kesebelas. Sedikit bukti monumental yang tersisa dari periode ini, khususnya yang berasal dari permulaan era. Periode Menengah pertama adalah masa yang dinamis dalam sejarah di mana aturan Mesir dibagi menjadi dua basis kekuatan yang saling bersaing. Salah satu basis tersebut bertempat di Heracleopolis, Mesir Hilir, kota yang terletak sebelah selatan wilayah Faiyum. Sementara itu, basis lainnya berada di Thebes, Mesir Hulu. Diyakini pula, selama masa ini, kuil-kuil dijarah dan dirampok, karya seni mereka yang ada dirusak, dan pautung-patung raja dihancurkan sebagai hasil kekacauan politik. Kedua kerajaan tersebut mudah tersulut konflik, dengan raja-raja Thebes menguasai wilayah utara, menghasilkan penyatuan kembali Mesir di bawah penguasa tunggal selama masa kedua dinasti kedelapan. (in)
- Il Primo periodo intermedio copre gli anni della storia egiziana che, indicativamente, vanno dal 2160 a.C. al 2055 a.C. e comprende le dinastie dei sovrani dell'antico Egitto VII, VIII, IX, X fino a metà dell'XI dinastiaSi trattò di una fase di sfaldamento del potere centrale a favore dei governatori provinciali, i nomarchi.Il primo periodo intermedio può essere suddiviso in tre fasi:
* VII e VIII dinastia: sfaldamento completo dello stato unitario. La capitale Menfi perde la sua importanza.
* IX dinastia: si forma un nuovo centro di aggregazione intorno alla capitale del XX distretto (Alto Egitto), (Eracleopoli, in greco; nome attuale Ihnasya el-Medina).
* X dinastia: ai sovrani della dinastia "eracleopolitana" si oppongono i principi di Tebe che gettano le basi per la riunificazione dell'Egitto in quello che viene chiamato Medio Regno. (it)
- エジプト第1中間期（エジプトだい1ちゅうかんき、紀元前2180年頃 - 紀元前2040年頃）は、古代エジプト史における時代区分。通常第6王朝の崩壊から第11王朝による再統一までの時代を指す。長期間にわたって安定した統治を続けていた古王国の崩壊とその後の戦乱によって社会的、思想的、政治的に大きな変化を齎した。 (ja)
- Pierwszy Okres Przejściowy (ok. 2250 – ok. 2050 p.n.e.) – okres w historii starożytnego Egiptu między Starym a Średnim Państwem charakteryzujący się upadkiem silnej, scentralizowanej władzy, wewnętrznymi walkami o panowanie nad całym krajem i niepokojami społecznymi spowodowanymi pogorszeniem się sytuacji uboższych warstw społeczeństwa. Pod koniec istnienia Starego Państwa, za czasów VI dynastii, zakres władzy faraonów został znacznie uszczuplony przez urzędników terytorialnych, którzy zapewnili sobie dziedziczność zajmowanych stanowisk. Z czasem doprowadziło to do wyodrębnienia się księstw dzielnicowych, których naczelnicy posiadali dużą swobodę podejmowania decyzji. Równocześnie zwiększały się obciążenia fiskalne ludności, zaś ubożejący dwór faraonów nie był w stanie zapewnić jej środków wystarczających do zaspokojenia potrzeb. Powyższe czynniki nie tłumaczą jednak czemu doszło do upadku Starego Państwa, kraju o tysiącletniej historii, będącego najpotężniejszym państwem, jakie świat widział do tej pory. W związku z tym uważa się, że głównym powodem upadku Starego Państwa była katastrofalna zmiana klimatu. W okresie ok. 2200-2000 p.n.e. północną Afrykę (jak i cały Żyzny Półksiężyc) dotknęła długotrwała susza, w wyniku której powstała dzisiejsza Sahara. Katastrofalne następstwa suszy doprowadziły do upadku nimbu boskości faraonów, już uprzednio osłabionej wymarciem rodziny sprawującej władzę od okresu predynastycznego, i zastąpienia jej VI dynastią. Reakcją nomarchów na suszę byłoby ratowanie, w pierwszej kolejności, swoich okręgów. Brak reakcji na te czynności musiał spowodować ostateczny upadek autorytetu króla, a co za tym idzie i państwa. W tej sytuacji doszło do buntu ubogiej ludności skierowanego przeciw możnym i uniezależnienia się książąt dzielnicowych od władzy centralnej, która upadła. Egipt rozpadł się na wiele niezależnych, niewielkich państw (czasy VII i VIII dynastii), które pogrążyły się we wzajemnych konfliktach. Z czasem wyodrębniły się dwa najważniejsze, rywalizujące ze sobą ośrodki władzy: Herakleopolis w Dolnym Egipcie i Teby w Górnym Egipcie. Oba te ośrodki musiały toczyć walki z innymi księstwami dzielnicowymi, a także z najeźdźcami zewnętrznymi z Azji. Około 2050 r. p.n.e. władca Teb Mentuhotep II (XI dynastia) ostatecznie pokonał władcę Herakleopolis i zjednoczył Egipt, rozpoczynając okres Średniego Państwa. (pl)
- De Eerste Tussenperiode (ca. 2216 - 2040 v.Chr.) is de periode in de Egyptische oudheid die volgde op het Oude Rijk en bestrijkt de 7e, 8e, 9e en 10e dynastie van Egypte. Het was een periode die gekenmerkt werd door het uiteenvallen van het centrale gezag van de farao. De welvaart nam vergeleken met het Oude Rijk af, maar bleef toch nog op vrij hoog niveau in de nomen (provincies) waar de lokale machthebbers het voor het zeggen hadden. Pepi II wordt doorgaans een buitengewoon lange regeerperiode aangegeven (ca. 90 jaar), die gekenmerkt werd door langzame degradatie van de binnenlandse situatie. Bij zijn overlijden zonder een opvolger te hebben nagelaten, namen de ongeregeldheden toe in deze periode die Egyptologen gemakshalve de Eerste Tussenperiode hebben genoemd. In die erg bewogen tijd volgden verschillende kleine heersers elkaar op en bleven slechts korte tijd op de troon, wat aangeeft dat het niet zo best ging in Egypte toen. Na het langdurig bewind van Pepi II was het rijk verzwakt en staken drie machtscentra de kop op, die om de suprematie wedijverden:
* Memphis: het oude machtscentrum en dat van de 7e en 8e dynastie van Egypte.
* Heracleopolis Magna: machtscentrum in Neder-Egypte van de heersers uit de 9e en 10e dynastie van Egypte.
* Thebe: machtscentrum van de heersers van de 11e dynastie van Egypte en van het Nieuwe Rijk. De koningen die tijdens de 7e en 8e dynastie regeerden, volgden elkaar snel op en hadden geen controle meer over geheel Egypte. In de provincies waren machtige families ontstaan, die onderling met elkaar rivaliseerden, wat leidde tot een versnippering van het land. Deze dynastieën werden gesticht door nomarchen, lokale machthebbers die zichzelf tot koning uitriepen. Het kwam regelmatig tot botsingen tussen de dynastieën uit Heracleopolis en Thebe. Rond 2040 v.Chr. veroverde de Thebaanse heerser Nebhetepre Mentuhotep de noordelijke provincies waarmee Egypte weer een eenheid werd, en daarmee begon het Middenrijk. Het is waarschijnlijk, maar niet volledig bewezen, dat het begin van de Eerste Tussenperiode samenviel met een grote droogteperiode, die felle hongersnoden en een gevoelige bevolkingsdaling had veroorzaakt. Volgens Manning is er geen verband en zijn de oorzaken complexer."State collapse was complicated, but unrelated to Nile flooding history." (nl)
- Första mellantiden eller Första intermediet är en modern beteckning på perioden omkring 2150 - 2040 f.Kr. i det forntida Egyptens historia. Till Första mellantiden räknas vanligen dynastierna 7-11. Perioden betraktas som en kulturell nedgångstid, men ett flertal litterära verk författades under denna tid. Den Första mellantiden präglas av inre stridigheter och sönderfall. Den verkliga makten ligger hos ett antal länsfurstar som ställs inför utmaningen att hantera omfattande svält. Omkring 2160 f.Kr. försöker en ny faraoätt att återförena Nedre Egypten från huvudstaden Herakleopolis. Under tiden tar en annan rivaliserande släkt, med sin bas i Thebe, kontroll över Övre Egypten. En sammandrabbning mellan de två rivaliserande dynastierna ägde till sist rum. Faraon från Herakleopolis härstammade från en farao vid namn Akhtoy och de första fyra faraonerna från Thebe hette Inyotef eller Antef och tillhörde den 11:e dynastin. Efter ett sekel präglat av stridigheter vinner Thebe striden om vilken stad som ska vara huvudstad för Egypten. (sv)
- O Primeiro Período Intermédio é um período na história do Antigo Egito entre 2 134 a.C. e 2 040 a.C.. Foi antecedido pelo Império Antigo (2575 a 2134 a. C.) e sucedido pelo Império Médio (2040 a 1640 a. C.). Compreende as VII, VIII, IX, X e XI dinastias, e corresponde a uma época em que o poder do Egito estava divido sendo governado paralelamente por mais de uma dinastia. (pt)
- Перший перехідний період в історії Стародавнього Єгипту (середина XXIII — середина XXI століття або 2250–2050 рр. до н. е., VII–X династії). У правління VII і VIII династій влада фараонів з Мемфісу була лише номінальною, в Єгипті панувала політична анархія. Влада перейшла в руки номархів («градоначальників»). Утрата державної єдності стала причиною розвалу загальноєгипетської іригаційної системи, що викликало економічну кризу і масовий голод. Не підтримуваний народом, складний адміністративний устрій приходив у занепад, у країні бродили розбійницькі зграї, чернь, яка грабувала заупокійні храми й усипальні. До початку Першого перехідного періоду майже всі піраміди й усипальниці спадкоємців престолу та високих сановників було розграбовано й спустошено. Північні провінції періодично потерпали від набігів азійських кочівників та лівійців. Нездатність номів власними силами впоратися з економічними труднощами посилила об'єднавчу тенденцію. Першим претендентом на роль «збирача» єгипетських земель став Гераклеополь, одне з найбільших міст на півночі Верхнього Єгипту. Його правителям вдалося підпорядкувати Дельту і верхньоєгипетську область Тіна, відбити вторгнення кочівників і зміцнити північні кордони. Починаючи з Ахтоя (Хеті), вони претендували на титул царів усього Єгипту (IX–X династії). Однак у своїй боротьбі за об'єднання Єгипту гераклеопольське царство зустріло суперника в особі утворився на півдні Фіванського царства, що контролювало долину Ніла від Абідоса до 1-го порога. Їхня конфронтація завершилася наприкінці XXI століття до н. е. перемогою Фів при фараоні Ментухотепі II, який заснував XI династію. Цілісність Єгипетської держави було відновлено. (uk)
- Первый переходный период в истории Древнего Египта (середина XXII — середина XXI века или ок. 2150—2050 гг. до н. э., VII—XI династии). (ru)
- 第一中间时期是古埃及历史古王国时期和中王国时期之间的大约100年的历史时期。古王国后期，中央集权的减弱使埃及王朝逐渐丧失了对地方政体的管辖，各地方领袖纷纷脱离中央政府，古埃及进入分裂状态。尽管这一时期仍然有诸如第七、第八等王朝存在，但那只不过是名义上的王朝，实际上则仅仅可以控制首都孟菲斯 (埃及)附近的一小部分地区，而其他地区则被地方官员实际控制。这一时期的后期，来自中部埃及底比斯的地方官员开始挑战“中央政权”，建立第十一王朝，并成功打败原中央政府，统一埃及，此后古埃及进入国家统一的中王国时期。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- عصر الاضمحلال الأول أو الفترة المصرية الانتقالية الأولى هو الاسم الذي أطلقه علماء المصريات على الفترة ما بين نهاية الدولة القديمة للمملكة وحلول الدولة الوسطى. (ar)
- První přechodná doba je v historii Egypta období rozpadu centrální moci sjednocené říše, decentralizace do dílčích lokáních oblastí, které byly schopny řešit místní důležité funkce pro zabezpečení ekonomických a sociálních podmínek života. Moci se ujímali místní vládci nomarchové. Přechodná doba se datuje do období mezi koncem vlády 6. dynastie, zejména od vlády Pepiho II., až do sjednocení v 12.dynastii, to je ~ 2150 – 1940 př. n. l.,; uvažovaný začátek a pak její konec nemají přesnější dimenze, který se datuje k době opětného sjednocení Egypta za faraona Amenemheta I. Sehetepibre (1939–1910 př. n. l.). (cs)
- Die Erste Zwischenzeit umfasst die Zeit von 2216 bis 2025 v. Chr. im Alten Ägypten. Nach der 6. Dynastie zerfiel Ägypten, und unter den neu entstandenen Herrschaftsgebieten gelangten zwei Städte zu besonderem Einfluss: Theben und Herakleopolis. Den Herakleopoliten, die in Unterägypten lebten, gelang es, abtrünnige Gebiete unter Kontrolle zu bringen. Der Thebaner Mentuhotep II. schaffte es, nach seinem Aufstieg um 2025 v. Chr., Unter- und Oberägypten wieder zu vereinigen. Nubien wurde bis Wawat zurückerobert. (de)
- El Primer Periodo Intermedio de la historia del Antiguo Egipto transcurre de 2190 a. C.-2050 a. C. Es una época donde el poder está descentralizado y transcurre entre el Imperio Antiguo y el Imperio Medio. Comprende desde la Dinastía VII hasta mediados de la Dinastía XI, cuando Mentuhotep II reunificó el país bajo su mando (c. 2040 a. C.). Sin embargo, algunos egiptólogos consideran que las dinastías VII y VIII pertenecen al periodo anterior, el denominado Imperio Antiguo de Egipto. (es)
- エジプト第1中間期（エジプトだい1ちゅうかんき、紀元前2180年頃 - 紀元前2040年頃）は、古代エジプト史における時代区分。通常第6王朝の崩壊から第11王朝による再統一までの時代を指す。長期間にわたって安定した統治を続けていた古王国の崩壊とその後の戦乱によって社会的、思想的、政治的に大きな変化を齎した。 (ja)
- O Primeiro Período Intermédio é um período na história do Antigo Egito entre 2 134 a.C. e 2 040 a.C.. Foi antecedido pelo Império Antigo (2575 a 2134 a. C.) e sucedido pelo Império Médio (2040 a 1640 a. C.). Compreende as VII, VIII, IX, X e XI dinastias, e corresponde a uma época em que o poder do Egito estava divido sendo governado paralelamente por mais de uma dinastia. (pt)
- Первый переходный период в истории Древнего Египта (середина XXII — середина XXI века или ок. 2150—2050 гг. до н. э., VII—XI династии). (ru)
- 第一中间时期是古埃及历史古王国时期和中王国时期之间的大约100年的历史时期。古王国后期，中央集权的减弱使埃及王朝逐渐丧失了对地方政体的管辖，各地方领袖纷纷脱离中央政府，古埃及进入分裂状态。尽管这一时期仍然有诸如第七、第八等王朝存在，但那只不过是名义上的王朝，实际上则仅仅可以控制首都孟菲斯 (埃及)附近的一小部分地区，而其他地区则被地方官员实际控制。这一时期的后期，来自中部埃及底比斯的地方官员开始挑战“中央政权”，建立第十一王朝，并成功打败原中央政府，统一埃及，此后古埃及进入国家统一的中王国时期。 (zh)
- El primer període intermedi, sovint descrit com un "període fosc" de la història de l'antic Egipte, va durar aproximadament cent anys, des de ca. 2181-2055 aC, després del final del Regne antic. S'hi inclouen les dinasties VII, VIII, IX, X i part de la dinastia XI. (ca)
- Η Πρώτη μεταβατική περίοδος, επίσης συχνά αναφερόμενη ως η “σκοτεινή περίοδος” της ιστορίας της αρχαίας Αιγύπτου, καλύπτει περίπου 100 χρόνια, από το περ. 2181 ως το 2055 π.Χ., μετά το τέλος του Αρχαίου βασιλείου . Περιελάμβανε την , την , την δέκατη, και μέρος της ενδέκατης δυναστείας. Λίγες αρχαιολογικές ενδείξεις από κτήρια σώζονται από την περίοδο, και λιγότερα από τα πρώτα χρόνια της. Η πρώτη μεταβατική ήταν μία περίοδος διαμόρφωσης δυναμικών μεταξύ δύο αντιμαχόμενων πόλων. Η μία από αυτές είχε τη βάση της στην Ηρακλεόπολη, μια πόλη πολύ κοντά στα νότια της περιοχής του Φαγιούμ, στην Κάτω Αίγυπτο, ενώ η άλλη στις Θήβες στην Άνω Αίγυπτο. Πιστεύεται ότι κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου οι ναοί λεηλατήθηκαν και παραβιάστηκαν, τα έργα τέχνης σε αυτούς βανδαλίστηκαν, και τα αγάλματα των (el)
- La Unua Meza Periodo aŭ Unua Intertempo, ofte priskribita kiel "malluma periodo" en la historio de antikva Egiptio, inkluzivis periodon de proksimume cent jaroj, proksimume inter la jaroj 2181 kaj 2055 antaŭ nia erao, post la fino de la Malnova Imperio de Egiptio. Ĝi inkluzivis la sepan, okan, naŭan, dekan, kaj parton de la dekunua dinastioj. Ĝis la nuntempo postrestis tre malmultaj spuroj de monumentoj el tiu periodo, speciale al la komenco de la erao. La Unua Meza Periodo estis dinamika tempo en la historio de Egiptio, en kiu la regado estis dividita inter du konkurencaj potencobazoj. Unu el tiuj bazoj situis en Herakleopolis en Malsupra Egiptio, urbo proksime de la oaza regiono Fajumo. La alia situis en Tebo en Supra Egiptio. Oni kredas ke dum tiu tempo, la temploj estis prirabitaj kaj (eo)
- The First Intermediate Period, described as a 'dark period' in ancient Egyptian history, spanned approximately 125 years, c. 2181–2055 BC, after the end of the Old Kingdom. It comprises the Seventh (although this is mostly considered spurious by Egyptologists), Eighth, Ninth, Tenth, and part of the Eleventh Dynasties. The concept of a "First Intermediate Period" was coined in 1926 by Egyptologists Georg Steindorff and Henri Frankfort. (en)
- La Première Période intermédiaire est une séquence historique de l'Égypte antique, à cheval sur les XXIIe siècle et XXIe siècle avant notre ère, qui s'étend sur environ cent cinquante ans entre la fin de l'Ancien Empire et le début du Moyen Empire. Elle est marquée par de nombreuses difficultés socio-politiques et représente une déliquescence du pouvoir pharaonique. Elle comprend les obscures VIIe et VIIIe dynasties, sans doute des descendants du roi Pépi II, les IXe et Xe dynasties dites dynasties Héracléopolitaines, ainsi qu'une partie de la XIe dynastie originaire de Thèbes. On dispose de très peu de monuments de cette période, surtout du début de cette ère. (fr)
- Periode Menengah pertama, sering disebut sebagai "periode gelap" dalam sejarah Mesir kuno, berlangsung sekitar tiga ratus tahun setelah berakhirnya Kerajaan Lama sekitar 2181-2055 SM. Masa ini meliputi , kesembilan, kesepuluh, dan sebagian dinasti kesebelas. Sedikit bukti monumental yang tersisa dari periode ini, khususnya yang berasal dari permulaan era. Periode Menengah pertama adalah masa yang dinamis dalam sejarah di mana aturan Mesir dibagi menjadi dua basis kekuatan yang saling bersaing. Salah satu basis tersebut bertempat di Heracleopolis, Mesir Hilir, kota yang terletak sebelah selatan wilayah Faiyum. Sementara itu, basis lainnya berada di Thebes, Mesir Hulu. Diyakini pula, selama masa ini, kuil-kuil dijarah dan dirampok, karya seni mereka yang ada dirusak, dan pautung-patung raja (in)
- Il Primo periodo intermedio copre gli anni della storia egiziana che, indicativamente, vanno dal 2160 a.C. al 2055 a.C. e comprende le dinastie dei sovrani dell'antico Egitto VII, VIII, IX, X fino a metà dell'XI dinastiaSi trattò di una fase di sfaldamento del potere centrale a favore dei governatori provinciali, i nomarchi.Il primo periodo intermedio può essere suddiviso in tre fasi: (it)
- De Eerste Tussenperiode (ca. 2216 - 2040 v.Chr.) is de periode in de Egyptische oudheid die volgde op het Oude Rijk en bestrijkt de 7e, 8e, 9e en 10e dynastie van Egypte. Het was een periode die gekenmerkt werd door het uiteenvallen van het centrale gezag van de farao. De welvaart nam vergeleken met het Oude Rijk af, maar bleef toch nog op vrij hoog niveau in de nomen (provincies) waar de lokale machthebbers het voor het zeggen hadden. Na het langdurig bewind van Pepi II was het rijk verzwakt en staken drie machtscentra de kop op, die om de suprematie wedijverden: (nl)
- Pierwszy Okres Przejściowy (ok. 2250 – ok. 2050 p.n.e.) – okres w historii starożytnego Egiptu między Starym a Średnim Państwem charakteryzujący się upadkiem silnej, scentralizowanej władzy, wewnętrznymi walkami o panowanie nad całym krajem i niepokojami społecznymi spowodowanymi pogorszeniem się sytuacji uboższych warstw społeczeństwa. (pl)
- Första mellantiden eller Första intermediet är en modern beteckning på perioden omkring 2150 - 2040 f.Kr. i det forntida Egyptens historia. Till Första mellantiden räknas vanligen dynastierna 7-11. Perioden betraktas som en kulturell nedgångstid, men ett flertal litterära verk författades under denna tid. (sv)
- Перший перехідний період в історії Стародавнього Єгипту (середина XXIII — середина XXI століття або 2250–2050 рр. до н. е., VII–X династії). У правління VII і VIII династій влада фараонів з Мемфісу була лише номінальною, в Єгипті панувала політична анархія. Влада перейшла в руки номархів («градоначальників»). Утрата державної єдності стала причиною розвалу загальноєгипетської іригаційної системи, що викликало економічну кризу і масовий голод. Не підтримуваний народом, складний адміністративний устрій приходив у занепад, у країні бродили розбійницькі зграї, чернь, яка грабувала заупокійні храми й усипальні. До початку Першого перехідного періоду майже всі піраміди й усипальниці спадкоємців престолу та високих сановників було розграбовано й спустошено. Північні провінції періодично потерпал (uk)
|
