| dbo:abstract
|
- Bay mud consists of thick deposits of soft, unconsolidated silty clay, which is saturated with water; these soil layers are situated at the bottom of certain estuaries, which are normally in temperate regions that have experienced cyclical glacial cycles. Example locations are Cape Cod Bay, Reserve in Shanghai, China, Banc d'Arguinpreserve in Mauritania, The Bristol Channel in the United Kingdom, Mandø Island in the Wadden Sea in Denmark, Florida Bay, San Francisco Bay, Bay of Fundy, Casco Bay, Penobscot Bay, and Morro Bay. Bay mud manifests low shear strength, high compressibility and low permeability, making it hazardous to build upon in seismically active regions like the San Francisco Bay Area. Typical bulk density of bay mud is approximately 1.3 grams per cubic centimetre. Bay muds often have a high organic content, consisting of decayed organisms at lower depths, but may also contain living creatures when they occur at the upper soil layer and become exposed by low tides; then, they are called mudflats, an important ecological zone for shorebirds and many types of marine organisms. Great attention was not given to the incidence of deeper bay muds until the 1960s and 1970s when development encroachment on certain North American bays intensified, requiring geotechnical design of foundations. Bay mud has its own official geological abbreviation. The designation for Quaternary older bay mud is Qobm and the acronym for Quaternary younger bay mud is Qybm. An alluvial layer is often found overlying the older bay mud. In relation to shipping channels, it is often necessary to dredge bay bottoms and barge the excavated material to an alternate location. In this case chemical analyses are usually performed on the bay mud to determine whether there are elevated levels of heavy metals, PCBs or other toxic substances known to accumulate in a benthic environment. It is not uncommon to dredge the same channel repeatedly (over a span of ten to thirty years) since further settling sediments are prone to redeposit on an open estuarine valley floor. (en)
- La sliko estas areo karakterizita per vadmaroj en flusejo ; tiuj vadmaroj konsistas el du biologie tre malsamaj medioj: la ŝoro supre, la sliko malsupre de la marbordaj vadmaroj. La sliko do estas la malsupra parto de flusejo, tiu, kiu estas la plej ofte mergita; je ĉiu alta tajdo, eĉ morta tajdo. (eo)
- Schlick ist ein feinkörniges Sediment, das sich in allen Gewässern bilden kann. Schlicke mit hohen Sandanteilen werden Schlicksande genannt. Unverfestigte Schlickablagerungen insbesondere in den Trübungszonen von Ästuaren nennt man Fluid Mud. Schlickgesteine gehören zu den Biopeliten. Beispiele heutiger Schlickbildung können außerdem Wattenschlicke und Mangrovenschlicke sein, Beispiele für fossile Schlicke sind Flyschtone und Wellenkalke. Der Schifffahrt und der Sedimentologie verursacht Schlick Probleme, weil er wegen der geringen Impedanzunterschiede zu Wasser Sonarsignale nicht ausreichend reflektiert und die Lage des festen Untergrundes daher oft nur schwer feststellbar ist. Ein Kreier („Schlickrutscher“) dient einem Menschen samt Transportgut zur Fortbewegung im Schlick. An manchen Schiffen (siehe auch Mudderboote) gibt oder gab es eine , um Schlick aufzuwirbeln, um ihn mit der Strömung abtransportieren zu lassen und eine Vertiefung etwa einer Hafeneinfahrt zu erzielen. Heute wird für diesen Zweck eher ein Wasserinjektionsgerät eingesetzt. Siehe z. B. Elbvertiefung. Schlickpackungen und Schlickwannenbäder gelten als klassische Kurmittel im Bereich der Balneologie bzw. Bäderheilkunde. (de)
- La slikke est l'une des zones caractéristiques des vasières de l'estran ; ces vasières étant caractérisées par deux milieux biologiquement très différents : le schorre en amont, la slikke en aval, des vasières littorales. La slikke est donc la partie inférieure de l'estran, celle qui est la plus souvent inondée, à chaque marée haute, même de morte eau. (fr)
- Een slik is een droogvallende plaat in een getijdengebied. Slikken vallen droog bij laagwater en lopen onder water bij hoogwater. Slikken komen in België voor in Het Zwin en de IJzermonding bij Nieuwpoort en in Nederland in de Zeeuwse en Zuid-Hollandse delta en in de Waddenzee. In deze zin heeft slik vrijwel dezelfde betekenis als wad. Met slik kan ook de modderige (niet de zandige) grond bedoeld worden die vaak op de droogvallende platen te vinden is. In die zin is het dus een grondsoort. Slikken worden tweemaal per etmaal overspoeld. Dan bezinken er kleine deeltjes die in het zeewater zweven. Deze laag wordt snel slecht doorlaatbaar waardoor het water al vanaf enkele millimeters onder het oppervlak niet meer ververst wordt en er snel zuurstofloosheid optreedt. Er vormt zich een zwarte laag als gevolg van het onder zuurstofloze omstandigheden rotten van dode resten van wieren en andere organismen. De zwarte laag stinkt als rotte eieren, als gevolg van het waterstofsulfide dat bij anaerobe rotting wordt gevormd. In deze slibafzetting kunnen planten niet gedijen. Het onderscheid tussen slikken en schorren (of kwelders) is dat slikken bij (bijna) elk hoogwater onder water staan en schorren alleen bij hoog springtij. Hierdoor zijn slikken, in tegenstelling tot schorren, onbegroeid. Desalniettemin komt er veel leven voor op slikken, met name waterdieren die zich verbergen in het zand. Deze vormen een rijke voedselbron voor vogels. Slikken worden bezocht door pierenstekers die op zoek gaan naar zeepieren om deze te gebruiken als aas, door de slikgrond om te scheppen. (nl)
|
| rdfs:comment
|
- La sliko estas areo karakterizita per vadmaroj en flusejo ; tiuj vadmaroj konsistas el du biologie tre malsamaj medioj: la ŝoro supre, la sliko malsupre de la marbordaj vadmaroj. La sliko do estas la malsupra parto de flusejo, tiu, kiu estas la plej ofte mergita; je ĉiu alta tajdo, eĉ morta tajdo. (eo)
- La slikke est l'une des zones caractéristiques des vasières de l'estran ; ces vasières étant caractérisées par deux milieux biologiquement très différents : le schorre en amont, la slikke en aval, des vasières littorales. La slikke est donc la partie inférieure de l'estran, celle qui est la plus souvent inondée, à chaque marée haute, même de morte eau. (fr)
- Bay mud consists of thick deposits of soft, unconsolidated silty clay, which is saturated with water; these soil layers are situated at the bottom of certain estuaries, which are normally in temperate regions that have experienced cyclical glacial cycles. Example locations are Cape Cod Bay, Reserve in Shanghai, China, Banc d'Arguinpreserve in Mauritania, The Bristol Channel in the United Kingdom, Mandø Island in the Wadden Sea in Denmark, Florida Bay, San Francisco Bay, Bay of Fundy, Casco Bay, Penobscot Bay, and Morro Bay. Bay mud manifests low shear strength, high compressibility and low permeability, making it hazardous to build upon in seismically active regions like the San Francisco Bay Area. (en)
- Schlick ist ein feinkörniges Sediment, das sich in allen Gewässern bilden kann. Schlicke mit hohen Sandanteilen werden Schlicksande genannt. Unverfestigte Schlickablagerungen insbesondere in den Trübungszonen von Ästuaren nennt man Fluid Mud. Schlickgesteine gehören zu den Biopeliten. Beispiele heutiger Schlickbildung können außerdem Wattenschlicke und Mangrovenschlicke sein, Beispiele für fossile Schlicke sind Flyschtone und Wellenkalke. Ein Kreier („Schlickrutscher“) dient einem Menschen samt Transportgut zur Fortbewegung im Schlick. (de)
- Een slik is een droogvallende plaat in een getijdengebied. Slikken vallen droog bij laagwater en lopen onder water bij hoogwater. Slikken komen in België voor in Het Zwin en de IJzermonding bij Nieuwpoort en in Nederland in de Zeeuwse en Zuid-Hollandse delta en in de Waddenzee. In deze zin heeft slik vrijwel dezelfde betekenis als wad. Met slik kan ook de modderige (niet de zandige) grond bedoeld worden die vaak op de droogvallende platen te vinden is. In die zin is het dus een grondsoort. (nl)
|
