| dbo:abstract
|
- Un avant-corps (del francès Avant-corps "abans cos") és una mena de volada o sortint, és a dir la part d'una edificació que avança respecte al cos principal. En llengua italiana s'usa el terme derivat avancorpo. La denominació "ressalt" es dóna per al avant-corps en alguns idiomes (risalit en alemany, rizalit en hongarès, etc.) Normalment se situa al centre o als costats d'una façana; segons l'una o l'altra posició, es denominarà avant-corps central o lateral. Quan dues ales d'un edifici perpendicular després d'aquest són en una volada es denominen avant-corps angulars. En el cas dels edificis que se semblen en la seva arquitectura als temples grecs, amb façana columnada, es diu pronaos a l'avant-corps, per similitud a la part corresponent d'aquells. Aquest element arquitectònic contribueix a estructurar i articular la façana, li dóna ritme i moviment; característiques particularment apreciades en l'arquitectura barroca, essent per tant a partir del segle XVII que comença la seva època de major utilització, que va continuar fins al segle XIX. Casos particulars d'avant-corps són les boínders (bow windows) (de planta poligonal o rectangular, dotades d'amplis finestrals), el auslucht (típics de Baixa Saxònia), i la llucana (oberta en les teulades, com la mansarda). En l'arquitectura de les esglésies medievals el pòrtic avançat (protiro) era un petit avant-corps en la façana. (ca)
- Rizalit (též risalit, z italského risalto – výstupek) je označení pro středovou nebo postranní část průčelí stavby, která z jeho líce vystupuje po celé výšce, a to až o hloubku jedné okenní osy. (cs)
- Der Risalit (aus italienisch risalto ‚Vorsprung‘, italienisch saltare ‚springen‘), auch Avantcorps oder Avant-corps (von französisch avant corps „vor dem Körper“), ist ein meist auf ganzer Höhe aus der Fluchtlinie eines Baukörpers hervorspringender Gebäudeteil. Als Mittel zur Fassadengliederung ist er ein typisches Gestaltungsmittel der Architektur der Renaissance und des Barock (sowie des entsprechenden Historismus), tritt jedoch auch in anderen Epochen auf. (de)
- An avant-corps (Italian: avancorpo or risalto, plural risalti, German: Risalit, Polish: ryzalit), a French term literally meaning "fore-body", is a part of a building, such as a porch or pavilion, that juts out from the corps de logis, often taller than other parts of the building. It is common in façades in French Baroque architecture. Particularly in German architecture, a corner Risalit is where two wings meet at right-angles. Baroque three-winged constructions often incorporate a median Risalit in a main hall or a stairwell, such as in Weißenstein Palace and the . (en)
- Avant-corps ("cuerpo adelantado" en lengua francesa") es la parte de una edificación que avanza respecto al principal. En lengua italiana se usa el término derivado avancorpo. La denominación «resalte» se da para el avant-corps en algunos idiomas (risalit en alemán, ryzalit en húngaro, etc.) Normalmente se sitúa al centro o a los lados de una fachada; según una u otra posición, se denominará avant-corps central o lateral. Cuando dos alas de un edificio perpendicular tras él se encuentran en un avant-corps se denominan avant-corps angulares. En el caso de los edificios que se asemejan a su arquitectura a los templos griegos, con fachada columnada, se llama pronaos al avant-corps, por similitud a la parte correspondiente de aquellos. Este elemento arquitectónico contribuye a estructurar y articular la fachada, darle ritmo y movimiento; características particularmente apreciadas en la arquitectura barroca, siendo por tanto a partir del siglo XVII cuando comienza su época de mayor utilización, que continuó hasta el siglo XIX. Casos particulares de avant-corps son las bow windows (de planta poligonal o rectangular, dotadas de amplios ventanales), el (típico de Baja Sajonia), y el , o (abierto en los tejados, como la mansarda). En la arquitectura de las iglesias medievales el pórtico avanzado (protiro) era un pequeño avant-corps en la fachada. (es)
- En architecture, l’avant-corps est une partie de bâtiment faisant saillie sur une façade, soit intégralement, soit en surplomb.
* Avant-corps central à doubles colonnes superposées, comportant trois travées sur deux niveaux, surmontés d'un fronton triangulaire (hôtel de Soubise).
* Avant-corps en semi-rotonde (château Labottière).
* Avant-corps du château de la Noë. (fr)
- Per avancorpo si intende la parte di una costruzione che sporge in avanti rispetto al corpo dell'edificio. Questo spiega l'etimologia del termine, prestito dal francese avant-corps. È situato normalmente al centro o ai lati di una facciata: a seconda della posizione, si parlerà di avancorpo centrale e avancorpi laterali. Quando due ali di un edificio perpendicolari tra di loro si incontrano in un avancorpo, parleremo di avancorpi angolari. L'avancorpo di un edificio simile a un tempio, con facciata colonnata e frontone, è detto pronao. L'avancorpo viene messo in risalto rispetto al resto della facciata; del resto, la parola italiana risalto è alla base dell'etimo della parola in diverse lingue straniere (tedesco Risalit, polacco ryzalit etc.). Sporgendo rispetto alla linea principale, questo elemento contribuisce a strutturare la facciata e a darle ritmo e movimento; si tratta di caratteristiche particolarmente apprezzate nell'epoca del Barocco, quando l'avancorpo trovò il massimo impiego per rimanere in auge fino al XIX secolo. Particolari avancorpi sono il bow window, a pianta poligonale o rettangolare e dotato di ampie vetrate, l', elemento tipico della Bassa Sassonia, e persino l'abbaino, una sorta di avancorpo sulla copertura.Nell'architettura medioevale un piccolo avancorpo era costituito dal protiro, una copertura posta all'ingresso delle chiese. (it)
- Een risaliet of risalerend geveldeel, ook wel gevelvoorsprong, is het gedeelte van een gevel dat over de volle hoogte naar voren springt ten opzichte van de rest van de gevel. Het woord is afkomstig van het Italiaanse risalto (uitbouw). Een risaliet in het midden van de gevel is een middenrisaliet, waarin vaak de ingangspartij is verwerkt. Een risaliet op de hoek noemt men een hoekrisaliet. Door het toepassen van een risaliet krijgt de gevel van een gebouw een geleding meer reliëf en schaduwwerking. Dit procedé werd veelvuldig aangewend bij bakstenen gebouwen in Mesopotamië, bijvoorbeeld in de noordgevel van de Ninmach-tempel te Babylon. Naast het risaliet komen ook lisenen veelvuldig voor. Het stijlkenmerk werd ook veel toegepast in de baroktijd en het classicisme. Bij deze gebouwen werd het middenrisaliet bekroond door een driehoekig fronton. In gebouwen van de jaren dertig van de 20e eeuw paste men het risaliet ook toe zoals in de voorgevel van de hoofdzetel van de steenkoolmijn van Houthalen. Risalieten kunnen ook worden aangebracht ter versteviging van een gebouw. Dit is bijvoorbeeld gebeurd bij 's Lands Zeemagazijn in Amsterdam. (nl)
- Ryzalit – występ z lica w elewacji budynku w jego części środkowej, bocznej lub narożnej, prowadzony od fundamentów po dach, stanowiący jego organiczną część. W rzucie poziomym ryzalit może mieć kształt prostokąta lub półkola. Popularny od renesansu w architekturze pałaców, później stosowany także przy budowie domów wielorodzinnych. W budynkach reprezentacyjnych w środkowym ryzalicie fasady znajduje się główne wejście do budowli, natomiast w tylnej elewacji wyjście na taras lub ogród. Ryzalit ożywia elewację i zwiększa powierzchnię pomieszczeń. Płaski, nieznacznie wystający przed lico sąsiadującej ściany ryzalit określany bywa jako pseudoryzalit. Silnie wysunięte i wyraźnie wyodrębnione partie budynku stanowią natomiast skrzydła. (pl)
- Risalit eller mittrisalit, även avantcorps, är ett svagt framskjutande parti av en fasad, fört genom byggnadens hela höjd. Risaliten förekommer i allmänhet som en betoning av fasadens mittparti och ofta även (i symmetriskt arrangemang) av dess sidopartier. (sv)
- Ризалі́т (італ. risalita — «виступ») — частина будинку, що виступає за основну лінію фасаду від фундаменту до даху. Поширена думка, що назва цього елемента походить від італ. risalita — «виступ». Але в італійській архітектурі ризаліт називається avancorpo. Ризаліти зазвичай розташовані симетрично відносно центральної осі фасаду в його центральній, бічних або наріжних частинах. У горизонтальному перерізі ризаліт може бути прямокутним або у вигляді півкола. За допомогою ризалітів пожвавлюється фасад будівлі, тому вони використовувались при будівництві палаців ще з часів ренесансу. Згодом їх застосовували при будівництві адміністративних і цивільно-промислових споруд, а також багатоквартирних будинків. Ризаліти стали окрасою фасадів Підгорецького замка в Підгірцях, дому митрополитів у Києві, палацу Потоцьких у Кристинополі (доба бароко), палацу в містечку Великому Любині (стиль рококо), палацу графів Реїв у Микулинцях (ампір). Ризаліти набули популярності серед архітекторів доби бароко та класицизму, а також у часи захоплення історичними стилями наприкінці XIX — на початку XX століття. (uk)
- Ризали́т или резалит (от итал. risalita — «выступ») — часть здания, выступающая за основную линию фасада во всю его высоту. Ризалит обычно расположен по центральной оси здания. Различают также средние, боковые и угловые ризалиты. В отличие от «крыльев» — флигелей, например, усадебной планировки в архитектуре русского классицизма XVIII—XIX веков, ризалит представляет собой небольшой выступ, не влияющий на внутреннюю планировку здания, и его функция не конструктивная, а исключительно композиционная. Для архитектуры классицизма типична трёхчастная схема с подчёркиванием симметрии фасада: центральный и два боковых, или малых, ризалита. Центральный ризалит часто увенчивают треугольным фронтоном. Ризалиты характерны для архитектуры английского и русского палладианизма, в частности для построек Джакомо Кваренги в Санкт-Петербурге. В архитектуре стиля барокко использовали угловые ризалиты, выполняющие зрительную функцию раскреповки фасадов. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Rizalit (též risalit, z italského risalto – výstupek) je označení pro středovou nebo postranní část průčelí stavby, která z jeho líce vystupuje po celé výšce, a to až o hloubku jedné okenní osy. (cs)
- Der Risalit (aus italienisch risalto ‚Vorsprung‘, italienisch saltare ‚springen‘), auch Avantcorps oder Avant-corps (von französisch avant corps „vor dem Körper“), ist ein meist auf ganzer Höhe aus der Fluchtlinie eines Baukörpers hervorspringender Gebäudeteil. Als Mittel zur Fassadengliederung ist er ein typisches Gestaltungsmittel der Architektur der Renaissance und des Barock (sowie des entsprechenden Historismus), tritt jedoch auch in anderen Epochen auf. (de)
- An avant-corps (Italian: avancorpo or risalto, plural risalti, German: Risalit, Polish: ryzalit), a French term literally meaning "fore-body", is a part of a building, such as a porch or pavilion, that juts out from the corps de logis, often taller than other parts of the building. It is common in façades in French Baroque architecture. Particularly in German architecture, a corner Risalit is where two wings meet at right-angles. Baroque three-winged constructions often incorporate a median Risalit in a main hall or a stairwell, such as in Weißenstein Palace and the . (en)
- En architecture, l’avant-corps est une partie de bâtiment faisant saillie sur une façade, soit intégralement, soit en surplomb.
* Avant-corps central à doubles colonnes superposées, comportant trois travées sur deux niveaux, surmontés d'un fronton triangulaire (hôtel de Soubise).
* Avant-corps en semi-rotonde (château Labottière).
* Avant-corps du château de la Noë. (fr)
- Risalit eller mittrisalit, även avantcorps, är ett svagt framskjutande parti av en fasad, fört genom byggnadens hela höjd. Risaliten förekommer i allmänhet som en betoning av fasadens mittparti och ofta även (i symmetriskt arrangemang) av dess sidopartier. (sv)
- Un avant-corps (del francès Avant-corps "abans cos") és una mena de volada o sortint, és a dir la part d'una edificació que avança respecte al cos principal. En llengua italiana s'usa el terme derivat avancorpo. La denominació "ressalt" es dóna per al avant-corps en alguns idiomes (risalit en alemany, rizalit en hongarès, etc.) Normalment se situa al centre o als costats d'una façana; segons l'una o l'altra posició, es denominarà avant-corps central o lateral. Quan dues ales d'un edifici perpendicular després d'aquest són en una volada es denominen avant-corps angulars. (ca)
- Avant-corps ("cuerpo adelantado" en lengua francesa") es la parte de una edificación que avanza respecto al principal. En lengua italiana se usa el término derivado avancorpo. La denominación «resalte» se da para el avant-corps en algunos idiomas (risalit en alemán, ryzalit en húngaro, etc.) Normalmente se sitúa al centro o a los lados de una fachada; según una u otra posición, se denominará avant-corps central o lateral. Cuando dos alas de un edificio perpendicular tras él se encuentran en un avant-corps se denominan avant-corps angulares. (es)
- Per avancorpo si intende la parte di una costruzione che sporge in avanti rispetto al corpo dell'edificio. Questo spiega l'etimologia del termine, prestito dal francese avant-corps. È situato normalmente al centro o ai lati di una facciata: a seconda della posizione, si parlerà di avancorpo centrale e avancorpi laterali. Quando due ali di un edificio perpendicolari tra di loro si incontrano in un avancorpo, parleremo di avancorpi angolari. L'avancorpo di un edificio simile a un tempio, con facciata colonnata e frontone, è detto pronao. (it)
- Ryzalit – występ z lica w elewacji budynku w jego części środkowej, bocznej lub narożnej, prowadzony od fundamentów po dach, stanowiący jego organiczną część. W rzucie poziomym ryzalit może mieć kształt prostokąta lub półkola. Popularny od renesansu w architekturze pałaców, później stosowany także przy budowie domów wielorodzinnych. W budynkach reprezentacyjnych w środkowym ryzalicie fasady znajduje się główne wejście do budowli, natomiast w tylnej elewacji wyjście na taras lub ogród. (pl)
- Een risaliet of risalerend geveldeel, ook wel gevelvoorsprong, is het gedeelte van een gevel dat over de volle hoogte naar voren springt ten opzichte van de rest van de gevel. Het woord is afkomstig van het Italiaanse risalto (uitbouw). Een risaliet in het midden van de gevel is een middenrisaliet, waarin vaak de ingangspartij is verwerkt. Een risaliet op de hoek noemt men een hoekrisaliet. Het stijlkenmerk werd ook veel toegepast in de baroktijd en het classicisme. Bij deze gebouwen werd het middenrisaliet bekroond door een driehoekig fronton. (nl)
- Ризали́т или резалит (от итал. risalita — «выступ») — часть здания, выступающая за основную линию фасада во всю его высоту. Ризалит обычно расположен по центральной оси здания. Различают также средние, боковые и угловые ризалиты. В отличие от «крыльев» — флигелей, например, усадебной планировки в архитектуре русского классицизма XVIII—XIX веков, ризалит представляет собой небольшой выступ, не влияющий на внутреннюю планировку здания, и его функция не конструктивная, а исключительно композиционная. Для архитектуры классицизма типична трёхчастная схема с подчёркиванием симметрии фасада: центральный и два боковых, или малых, ризалита. Центральный ризалит часто увенчивают треугольным фронтоном. Ризалиты характерны для архитектуры английского и русского палладианизма, в частности для построек Д (ru)
- Ризалі́т (італ. risalita — «виступ») — частина будинку, що виступає за основну лінію фасаду від фундаменту до даху. Поширена думка, що назва цього елемента походить від італ. risalita — «виступ». Але в італійській архітектурі ризаліт називається avancorpo. Ризаліти зазвичай розташовані симетрично відносно центральної осі фасаду в його центральній, бічних або наріжних частинах. У горизонтальному перерізі ризаліт може бути прямокутним або у вигляді півкола. (uk)
|
