| dbo:abstract
|
- التواصل البصري للتواصل أهمية كبرى في حياة الانسان فهو السبيل لنقل المعلومات و و الخبرات والمعرفة بين البشر و ليس التواصل سمة انسانية فحسب إذ ان كل الكائنات تتواصل فيما بينها باستخدام لغتها الخاصة ان طيور والاسماك و الحيوانات تنجح في عن حاجياتها الأساسية وعن مشاعرها من خلال عملية التواصل وقد شهدت طرق التواصل على مر العصور تحولات كبرى اسهمت في تطور المجتمعات قديما استعملت اللغة الهيروغليفية و رسومات الكهوف البدائية كأداة للتواصل، وهذا خير ذليل أن للتواصل البصري امتداد كبير عبر التاريخ، لكن الطريقة هي التي تغيرت، إذ أصبحت طرق التواصل البصري أكتر حداتة وعصرانية كما أنه واكبة التقدم التكنلوجي الحاصل. (ar)
- Augmentativní a alternativní komunikace (AAK) je způsob komunikace u osob se závažným postižením řeči, jazyka a psaní. Tyto poruchy mohou být vrozené nebo získané. AAK kompenzuje projevy těchto poruch a postižení a využívá všech schopností uživatele. Augmentativní komunikace (z lat. augmentare – rozšiřovat) podporuje existující dorozumívání, které je běžnou komunikaci nedostatečné. Alternativní komunikační systémy (z lat. alter – jiný) jsou náhradou za mluvenou řeč. (cs)
- Augmentative and alternative communication (AAC) encompasses the communication methods used to supplement or replace speech or writing for those with impairments in the production or comprehension of spoken or written language. AAC is used by those with a wide range of speech and language impairments, including congenital impairments such as cerebral palsy, intellectual impairment and autism, and acquired conditions such as amyotrophic lateral sclerosis and Parkinson's disease. AAC can be a permanent addition to a person's communication or a temporary aid. Stephen Hawking used AAC to communicate through a speech-generating device. Modern use of AAC began in the 1950s with systems for those who had lost the ability to speak following surgical procedures. During the 1960s and 1970s, spurred by an increasing commitment in the West towards the inclusion of disabled individuals in mainstream society and developing the skills required for independence, the use of manual sign language and then graphic symbol communication grew greatly. It was not until the 1980s that AAC began to emerge as a field in its own right. Rapid progress in technology, including microcomputers and speech synthesis, have paved the way for communication devices with speech output and multiple options for access to communication for those with physical disabilities. AAC systems are diverse: unaided communication uses no equipment and includes signing and body language, while aided approaches use external tools. Aided communication methods can range from paper and pencil to communication books or boards to speech generating devices (SGDs) or devices producing written output. The symbols used in AAC include gestures, photographs, pictures, line drawings, letters and words, which can be used alone or in combination. Body parts, pointers, adapted mice, or eye tracking can be used to select target symbols directly, and switch access scanning is often used for indirect selection. Message generation is generally much slower than spoken communication, and as a result rate enhancement techniques may be used to reduce the number of selections required. These techniques include "prediction", in which the user is offered guesses of the word/phrase being composed, and "encoding", in which longer messages are retrieved using a prestored code. The evaluation of a user's abilities and requirements for AAC will include the individual's motor, visual, cognitive, language and communication strengths and weaknesses. The evaluation requires the input of family members, particularly for early intervention. Respecting ethnicity and family beliefs are key to a family-centered and ethnically competent approach. Studies show that AAC use does not impede the development of speech, and may result in a modest increase in speech production. Users who have grown up with AAC report satisfying relationships and life activities; however, they may have poor literacy and are unlikely to be employed. While most AAC techniques are reliable, two techniques (facilitated communication and the rapid prompting method) have arisen which falsely claim to allow people with intellectual disabilities to communicate. These techniques involve an assistant (called a facilitator) guiding a disabled person to type on a keyboard or point at a letter board. It has been shown that the facilitator, rather than the disabled person, is the source of the messages generated in this way. There have been a large number of false allegations of sexual abuse made through facilitated communication. The Convention on the Rights of Persons with Disabilities defines augmentative and alternative communication as forms of communication including languages as well as display of text, large-print, tactile communication, plain language, accessible multimedia and accessible information and communications technology. The field was originally called "Augmentative Communication"; the term served to indicate that such communication systems were to supplement natural speech rather than to replace it. The addition of "alternative" followed later, when it became clear that for some individuals non-speech systems were their only means of communication. AAC users typically utilize a variety of aided and unaided communication strategies depending on the communication partners and the context. There were three, relatively independent, research areas in the 1960s and 1970s that lead to the field of augmentative and alternative communication. First was the work on early electromechanical communication and writing systems. The second was the development of communication and language boards, and lastly there was the research on ordinary (without disability) child language development. (en)
- Aŭgmenta kaj alternativa komunikado estas neparolaj komunikaj metodoj, kiu helpas al severe parolmalkapablitaj uloj aŭ al kiuj, kiuj ne aŭ tre malbone povas kompreni parolitan lingvon. Celoj estas helpi kaj ebligi integradon, mildigi malavantaĝojn de malkapabloj emocie, intelekte kaj sociale. Por preciza kaj riĉa komunikado ĝi apogas variajn metodojn; se ankaŭ ia parolo estas ebla, ankaŭ ĝi estas integrita en la totala komunikado. La nomo aŭgmenta kaj alternativa komunikado venas el la Angla "Augmentativ and Alternativ Communikation" (kurte:ACC). Germane ĝi estas nomite kiel "Unterstüzte Kommunikation" (UK), kiu devas esti diferencita de "Gestüzte Kommunikation". Oni devas ankaŭ koni, ke aŭgmenta kaj alternativa komunikado ne ĉiam estas neparola, ĉar oni povas legi, skribi, kaj signumi. Signolingvo estas parto de aŭgmenta kaj alternativa komunikado nur por aŭdantoj. Uzantoj estas dividitaj en tri grupoj:
* Kiuj povas iome paroli, kaj komprenas parolon bone: aŭgmenta kaj alternativa komunikado helpas ilian komunikadon.
* Kiuj ne povas paroli, aŭ ne parolas, aŭ estas mutaj, kaj komprenas parolon bone: tiuj metodoj devas anstataŭi parolon.
* Kiuj povas kompreni parolon malbone: tiuj metodoj devas esti anstataŭa lingvo. Multa el ili havas alian malkapablon, movmalkapablon, partan vidan malkapablon, aŭtismon, aŭ intelektan malkapablon. Iuj ne povas ankaŭ lerni legi kaj skribi. Oni povas helpi komunikadon per diversaj iloj:
* montrado, simplaj signoj, signaroj, signolingvo
* neparolaj sonsignoj
* mimiko
* objektoj, imagoj, ŝanĝo de imagoj
* blisa skribo, skribo (ebena skribo aŭ Brajlo), tabelo kun literoj
* artifika parolo, komunikatoroj
* komputilaj iloj Por elekti plej bonajn metodojn por la uzanto, Sailor kaj Mix ellaboris TARC metodon en 1975. Tiu uzas demandaron en kvar spaco: ĉiutaga aktiveco, motoraj kapabloj, komunikado kaj sociala memtenado. Tiuj kapabloj estas desegnitaj en profila paĝo, kiu povas montri ŝabĝojn dum tempo post lasta testo. Oni decidas pri metodoj laŭ stato kaj kapabloj de la ulo. La ulo povas elekti metodon depende de situo kaj de tiu, kiun li komuniki volas. Komence oni instruas 20-25 signojn, kaj poste oni instruas pli multan, kiujn la ulo povas uzi kontinue. Ankaŭ komunikaj kapabloj estas evolvitaj. Facilita komunikado estas simila, sed disputita metodo. Oni havas heŭristikon, ke la ulo (pleje aŭtismulo) rekonas literojn, sed ne povas montri al ili pri tono de lia muskolaro. Do la helpanto montras al literoj, kaj la ulo devas signi al li venontan literon ekzemple per preso al mano. Ankaŭ libroj estis tiel skribitaj. Apogantoj defendis tiun metodon per tiu, ke ĝi estas komunikmetodo por uloj, kiuj ne povas komuniki alie. Laŭ kontraŭloj ne (nur) la ulo komunikas tiel, sed (ankaŭ) la helpanto. Tiun montras ankaŭ eksperimentoj, en kiuj scio de helpanto estis esprimita, de kiu la ulo ne sciis. Tiu estis tre grava, ĉar tiuj mesaĝoj akuzis iujn el ĉirkaŭaĵo de la infanaĝo de la ulo per pedofilio. Estas iloj, kiuj estas stireblaj ankaŭ per unu facia muskolo, kaj tiuj povas helpi por tiuj uloj. Aŭgmenta kaj alternativa komunikado ne estas nova inventaĵo. Ankaŭ prahomoj uzis mimikon, gestojn, nelingvajn sonojn kaj desegnaĵojn por komuniki, se parolo ne estis ebla. Ekde antikveco ĝis 20a jarcento oni inventis manajn alfabetojn kaj aliajn konvenciajn soignarojn. Dum alfabetizacio ankaŭ skribi ekis pli kaj pli grava. Dum 20a jarcento oni komencia uzi ankaŭ tabelojn kun literoj. Scienco pri aŭgmenta kaj alternativa komunikado ekiĝis dum 1950aj jaroj en la Usono. (eo)
- Unterstützte Kommunikation (abgekürzt UK) ist die deutsche Bezeichnung für das internationale Fachgebiet Augmentative and Alternative Communication (AAC). Wörtlich übersetzt bedeutet der englische Fachausdruck „ergänzende und ersetzende Kommunikation“, womit alle Kommunikationsformen gemeint sind, die fehlende Lautsprache ergänzen (augmentative) oder ersetzen (alternative). Unterstützte Kommunikation ist somit der Oberbegriff für alle pädagogischen oder therapeutischen Maßnahmen zur Erweiterung der kommunikativen Möglichkeiten von Menschen, die nicht oder kaum über Lautsprache verfügen. Beispiele sind die Einführung von Bild- oder Symbolkarten oder einer Kommunikationstafel zur Verständigung, die Versorgung mit einem Sprachausgabegerät oder die Ergänzung der Lautsprache durch das Gebärden von Schlüsselwörtern.Außerdem bezeichnet der Terminus den Prozess der Kommunikation mit Mitteln Unterstützter Kommunikation (z. B. in der Wendung unterstützt kommunizierende Menschen). Der Begriff ist nicht zu verwechseln mit der gestützten Kommunikation. Hier wird eine körperliche und emotionale Stütze gegeben, die es Menschen mit gestörter Willkürmotorik möglich machen soll, auf eine Kommunikationshilfe zu zeigen bzw. eine Schreibhilfe oder einen Computer zu bedienen. Die Gestützte Kommunikation wird kontrovers diskutiert, da Kritiker bezweifeln, dass die gestützt verfassten Mitteilungen authentisch sind, d. h. von der gestützten Person stammen. (de)
- La expresión “comunicación aumentativa” sustituye a otras expresiones desde 1950, como “sistemas alternativos de comunicación (SAC)” o “sistemas alternativos y aumentativos de comunicación (SAAC)”. En la actualidad[¿cuándo?] se utiliza un concepto menos específico, como es el de “comunicación aumentativa (CA)” que incluye todas las opciones o estrategias que se pueden utilizar para facilitar la comunicación de las personas con dificultades graves para ejecutar el habla. El principal objetivo de un sistema de CA es desarrollar o recuperar la capacidad de comunicación. Los sistemas de CA, puestos al servicio de la logopedia, cumplen el objetivo de ayudar al desarrollo de la comunicación y del lenguaje cuando estas funciones están alteradas por causas sensoriales, físicas o psíquicas. En muchas ocasiones se ha incluido a la lengua de signos, dentro de uno de estos sistemas, pero esta lengua tiene un estatus propio como lengua, ya que cumple todas las propiedades para que sea considerada como tal (productividad, arbitrariedad, doble estructuración y transmisión cultural).[cita requerida] Para Basil, "La comunicación aumentativa y alternativa es un ámbito interdisciplinar que abarca un extenso conjunto de elaboraciones teóricas, sistemas de signos, ayudas técnicas y estrategias de intervención que se dirigen a sustituir y/o aumentar el habla".[cita requerida] (es)
- Komunikazio handigarria eta alternatiboa izenaz mintzatzeko arazo larriak dituzten pertsonentzako sistemak ezagutzen dira. Terminologia hau ez da batere zehatza eta moden edota teorien arabera aldatzen doa. Sistema alternatiboak, komunikazio handigarria, sistema alternatiboak eta handigarriak... izen ugari ditu errealitate horrek. Dena dela, gehienetan, aipatutako errealitate horren isla da, hau da, lengoaiaren arloan muga handiak dituzten pertsonei eskaintzen zaizkien komunikatzeko aukerak eta hauek pertsonen arabera oso desberdinak izan daitezke. (eu)
- La communication améliorée et alternative (CAA) est un terme générique qui englobe les méthodes de communication utilisées pour compléter ou remplacer la parole ou l'écriture pour les personnes ayant une déficience dans la production ou la compréhension du langage. La CAA est utilisée par des personnes présentant un large éventail de troubles de la parole et du langage, y compris des déficiences congénitales telles que la paralysie cérébrale, la déficience intellectuelle et l'autisme, ou des troubles acquis tels que la sclérose latérale amyotrophique et la maladie de Parkinson. La CAA peut être utilisée à titre permanent ou temporaire. L'utilisation de la CAA commence dans les années 1950 avec des systèmes pour ceux qui ont perdu la capacité de parler après une intervention chirurgicale. Au cours des années 1960 et 1970, a lieu un engagement croissant en Occident pour l'intégration des personnes handicapées dans la société en général et le développement des compétences requises pour l'autonomie, et l'utilisation du manuel en langue des signes et la communication par symboles graphiques augmentent considérablement. Il faut attendre les années 1980 pour que la CAA commence à émerger comme un domaine à part entière. Les progrès rapides de la technologie, y compris les micro-ordinateurs, les tablettes tactiles et la synthèse vocale, ouvrent la voie à des dispositifs de communication avec sortie vocale et de multiples options pour l'accès à la communication pour les personnes ayant un handicap physique. Les systèmes de communication alternative sont variés : la communication sans assistance n'utilise pas d'équipements, et inclut la langue des signes, la communication non verbale, alors que la communication assistée utilise des outils externes, depuis des séries de photos et des tableaux de communication jusqu'à des systèmes de synthèse vocale. Les symboles utilisés en CAA comme médias de passage vers la communication orale comprennent des gestes, des photographies, des photos, des dessins, des lettres et des mots, qui peuvent être utilisés seuls ou en combinaison. Des parties du corps, des pointeurs, des souris adaptées, ou le suivi des yeux peuvent être utilisés pour sélectionner directement des symboles cibles, et des techniques d'accès aux scanner sont souvent utilisés pour la sélection indirecte. La génération du message est généralement beaucoup plus lente que lors de la communication orale, et des techniques d'amélioration du taux de réponse peuvent être utilisées en complément pour réduire le nombre de sélections nécessaires. Ces techniques comprennent des outils « prédictifs », grâce auxquels l'utilisateur se voit proposer des suggestions pour les mots ou expressions qu'il est en train de composer, et des « codages », grâce auxquels des messages plus longs sont récupérés à l'aide d'un code préenregistré. L'évaluation des capacités d'un utilisateur et ses besoins en communication améliorée et alternative nécessitent un bilan moteur, visuel, cognitif, ainsi qu’une évaluation de ses forces et faiblesses en matière de langage et de communication. L'évaluation nécessite la collaboration des membres de la famille, notamment en cas d'intervention précoce. Il est nécessaire de centrer l’approche sur la famille en respectant ses particularités ethniques et ses croyances. Des études démontrent que l'utilisation de la CAA n’entrave pas le développement de la parole, et peut conduire à une augmentation modeste de la production orale. Les utilisateurs qui ont grandi en utilisant la CAA font preuve d’un niveau satisfaisant en matière relationnelle et d’activité quotidienne, mais ils peuvent avoir un faible niveau d’alphabétisation et ont une faible probabilité d’avoir un emploi. (fr)
- Modh cumarsáide a ceapadh chun cabhrú le daoine atá míchumasaithe go dian nach féidir leo labhairt nó scríobh i gceart. Córas formhéadaithe atá i gceist chun cur le gnáth-theanga. I gcórais eile baintear feidhm as teanga eile, lánéagsúil ó ghnáth-theanga. Samplaí de seo is ea teanga comharthaíochta, cláir siombailí, sintéiseoirí urlabhra, agus Braille. De réir cineáil, caitheann an t-úsáideoir gaireas, nó suíonn os a chomhair, ar a bhfuil litreacha, focail nó teachtaireachtaí, agus cuireann sé an eilimint chuí in iúl, ag baint úsáid as pé ball inghluaiste dá cholainn (cos, béal, mala nó eile) is féidir: á clóbhualadh, ag teagmháil léi, ag síneadh méire ina treo. Tá an-dul chun cinn á dhéanamh sa réimse seo le forbairtí i dteicneolaíocht leictreonaice is ríomhaire. (ga)
- 보완대체 의사소통(Augmentative and Alternative Communication, AAC)은 입이나 글로 언어를 구사하거나 이해하는 데에 장애가 있는 사람들을 위해 말과 글을 보완하거나 대체하는 데 사용되는 의사소통 방식들이다. AAC는 뇌성마비, 발달장애, 자폐 장애와 같은 선천적 장애나 근위축성 측삭경화증(루게릭병), 파킨슨병과 같은 후천적 장애를 포함한 광범위한 언어장애가 있는 사람들이 사용한다. 이런 사람들에게 AAC는 의사소통에 영구적으로 더해져 사용되거나 일시적인 도움이 될 수 있다. 스티븐 호킹은 를 통해 AAC를 사용하며 의사소통했다. AAC가 현대적으로 사용되기 시작한 것은 1950년대에 수술 후 말하는 능력을 상실한 사람들을 위한 체계였다. 1960년대와 1970년대 서구에서는 장애인을 주류 사회에 포함시키고 나아가 장애인이 독립하는 데에 필요한 기술을 개발하려는 노력이 증가하였고, 이로 인해 손을 이용한 수화와 그래픽 심벌을 통한 의사소통 사용이 크게 증가했다. AAC가 그 자체로 한 분야로 부상하기 시작한 것은 1980년대이다. 마이크로컴퓨터와 음성 합성 같은 기술이 급속도로 발전하며 소리를 내는 데에 문제가 있거나 신체 장애가 있는 사람들이 의사소통할 수 있게 하는 다양한 옵션을 갖춘 통신 장치가 개발될 수 있게 했다. AAC 체계는 다양하다. 비보조(unaided) 의사소통에는 장비를 사용하지 않는 수화와 신체 언어가 있으며, 보조 접근 방식(aided approaches)은 외부의 도구를 이용한다. 보조 의사소통 방식은 종이와 연필부터 시작해서 의사소통 책이나 보드, 음성 발생 장치(speech generating devices, SGDs), 글로 의사소통할 수 있게 하는 장치에 이르기까지 다양하다. AAC에서는 제스처, 사진, 그림, 선화, 문자, 단어 등을 단독으로, 또는 여러 개를 조합하여 사용할 수 있다. 신체 부위, 포인터, 어댑티드 마우스, 시선 추적(아이 트래킹) 등을 사용하여 대상 기호를 직접 선택할 수 있으며 은 종종 간접적인 선택에 사용된다. 이렇게 만들어지는 메시지의 속도는 일반적으로 말로 하는 통신보다는 훨씬 느리며, 이를 개선하기 위해 속도 향상 기술을 사용하여 필요한 선택 항목의 수를 줄일 수 있다. 속도 향상 기술에는 사용자에게 예상 단어/구가 조합되어 나타나는 '예측'(prediction)과 미리 저장된 코드를 사용하여 더 긴 메시지를 검색하는 '인코딩'(encoding)이 있다. 사용자의 능력과 사용자를 위해 AAC에 요구되는 사항을 평가하는 것은 사용자 개인의 운동, 시각, 인지, 언어, 의사소통의 강점과 약점을 통해 이루어진다. 특히 조기 개입을 위해, 평가에는 가족 구성원의 의견이 필요하다. 민족성과 가족의 신념을 존중하는 것은 가족 중심적이고 민족적으로도 만족할 만한 접근 방식의 핵심이다. 연구에 따르면 AAC 사용은 언어 발달을 방해하지 않으며 언어 생산을 약간 증가시킬 수 있다. AAC를 사용하며 성장한 사용자는 대인 관계와 생활 활동이 만족스럽다고 보고한다. 그러나 사용자들은 글을 읽고 쓸 줄 아는 능력 수준이 낮고 고용될 가능성이 낮을 수 있다. 대부분의 AAC 기술은 신뢰할 수 있지만 지적 장애가 있는 사람들의 의사소통을 가능하게 한다고 거짓으로 주장하는 두 가지 기술이 나타나기도 했다. 이러한 기술에서는 장애인이 키보드로 타이핑하거나 글자판을 가리키도록 안내하는 보조 기기(facilitator라고 함)를 사용한다. 장애인이 아니라 촉진자가 이러한 방식으로 생성된 메시지의 출처인 것으로 나타났다. 촉진적 의사소통을 통해 성적 학대를 당했다는 거짓 혐의를 입은 이 다수 있다. 장애인의 권리에 관한 협약은 보완대체 의사소통을 텍스트 디스플레이, , 촉각적 의사소통, , 접근 가능한 멀티미디어, 접근 가능한 정보통신기술뿐만 아니라 언어를 포함하는 의사소통 형태라고 정의한다. 원래 이 분야는 자연스러운 말하기를 대체하기보다는 보충하기 위해서 사용한다는 의미를 담아 'augmentative communication'(보완적 의사소통)이라는 이름으로 불렸다. 'Alternative'라는 단어가 붙은 것은 말하지 않는 방식으로 의사소통하는 일부 사람들이 나타났을 때부터이다. AAC 사용자들은 소통 상대와 맥락에 따라 다양한 종류의 보조·비보조 의사소통 전략을 사용한다. 1960·70년대에는 보완대체 의사소통 분야를 낳은 세 가지의 독립적인 연구 분야들이 있었다. 첫 번째는 초기 전기 기계적인 의사소통과 글쓰기 체계에 관한 연구이다. 두 번째는 의사소통과 언어 보드의 발달이었으며, 마지막은 장애가 없는 아동의 언어 발달을 연구하는 분야였다. (ko)
- Con Comunicazione Aumentativa e Alternativa (detta anche CAA) si indica un insieme di conoscenze, tecniche, strategie e tecnologie atte a semplificare ed incrementare la comunicazione nelle persone che hanno difficoltà ad usare i più comuni canali comunicativi, con particolare riguardo al linguaggio orale e alla scrittura. Viene definita Aumentativa in quanto non si limita a sostituire o a proporre nuove modalità comunicative ma, analizzando le competenze del soggetto, indica strategie per incrementare le stesse (ad esempio le vocalizzazioni o il linguaggio verbale esistente, i gesti, nonché i segni). Viene definita Alternativa in quanto si avvale di strategie e tecniche diverse dal linguaggio parlato. Tale "approccio" ha come obiettivo la creazione di opportunità di reale comunicazione e di effettivo coinvolgimento della persona; pertanto dev'essere flessibile e su misura della persona stessa. (it)
- 重度障害者用意思伝達装置（じゅうどしょうがいしゃよういしでんたつそうち）はの一種で、身体障害者に給付される補装具としての名称。外観上の本体は一般的なパーソナルコンピュータで、操作に必要なスイッチ・リモコン類、プリンタが接続される。かぎりなくゼロに近いわずかな身体動作で、自分以外の存在（=他者）に“思考”を伝えるための福祉機器である。単に「意志伝達装置」と称されることもある。 (ja)
- Alternatywne i wspomagające metody komunikacji (ang. Augmentative and alternative communication (AAC) – dosłownie wspomagająca i alternatywna komunikacja) – grupa metod mających na celu umożliwienie komunikowanie się osobom, które nie posiadają umiejętności mowy, bądź posiadają ją w stopniu uniemożliwiającym satysfakcjonującą komunikację. (pl)
- A comunicação alternativa e aumentativa (AAC) abrange os métodos de comunicação usados para complementar ou substituir a fala ou a escrita para pessoas com deficiência na produção ou compreensão da linguagem falada ou escrita. A comunicação alternativa é utilizada por pessoas com diferentes deficiências, desde as congênitas, como paralisia cerebral, deficiência intelectual e autismo, e deficiências adquiridas, como esclerose lateral amiotrófica e doença de Parkinson. Um dos nomes mais notáveis a usar comunicação alternativa foi o físico Stephen Hawking. (pt)
- Альтернативная и дополненная коммуникация(АДК) — область знаний, которые включают в себя самые различные средства общения, специальные методики, специальные системы коммуникаций, которые разрабатываются для людей, у которых по каким-то причинам отсутствует речь. Альтернативной называют все виды неголосового общения, однако альтернативная форма коммуникации так же может использоваться как дополнение к голосовому общению. Особенно альтернативная коммуникация актуальна в случае отсутствия устной речи. Другими словами, альтернативная коммуникация означает, что человек общается лицом к лицу с собеседником без использования речи. Дополненная коммуникация актуальная когда устной речи не достаточно, например когда человек нуждается в сопровождении собственной речи. Часто дополненная коммуникация используется при обучении детей начинающих говорить, одна может использоваться и взрослыми, у которых речь стала не внятной, например после травмы. Дополнительная коммуникация означает коммуникацию, дополняющую речь. Существует несколько видов альтернативной коммуникации:
* коммуникация с использованием непосредственным использованием тела: жесты, мимика, движения тела
* коммуникация через визуальные образы: письмо, символы, пиктограммы, изображения
* коммуникация через тактильные ощущения: ощупывание, постукивание, поглаживание Стоит отметить что все эти виды, зачастую комбинируются в мультимодальную коммуникацию, а также могут и используются в повседневной жизни в качестве дополнительной коммуникации людьми. При общении каждый выбирает наиболее эффективный и доступный метод в каждой конкретной ситуации, это справедливо и для тех у кого есть коммуникативные трудности в общении, и для тех кто в совершенстве владеет речью. Так что при проектировании и создании инструментов для альтернативной и дополненной коммуникации стоит отталкиваться от предпосылки что этот инструмент должен поддерживать максимальное количество видов альтернативной коммуникации. Примером такого инструмента может быть язык Макатон, который объединяет в себе звучащую речь, жесты и символы. (ru)
- Alternativ och kompletterande kommunikation (AKK) är ett forskningsfält i vilket kommunikationsförmåga undersöks och, om nödvändigt, kompenseras för att personer med temporära eller permanenta kommunikationsproblem. Åtgärder innefattar ofta habilitering/rehabilitering och/eller användande av . I Sverige är det Hjälpmedelsinstitutet (HI) som gör en bedömning av individen, ibland i samarbete med logopeder eller specialpedagoger och eventuellt återförsäljare av kommunikationshjälpmedel. (sv)
|
| rdfs:comment
|
- التواصل البصري للتواصل أهمية كبرى في حياة الانسان فهو السبيل لنقل المعلومات و و الخبرات والمعرفة بين البشر و ليس التواصل سمة انسانية فحسب إذ ان كل الكائنات تتواصل فيما بينها باستخدام لغتها الخاصة ان طيور والاسماك و الحيوانات تنجح في عن حاجياتها الأساسية وعن مشاعرها من خلال عملية التواصل وقد شهدت طرق التواصل على مر العصور تحولات كبرى اسهمت في تطور المجتمعات قديما استعملت اللغة الهيروغليفية و رسومات الكهوف البدائية كأداة للتواصل، وهذا خير ذليل أن للتواصل البصري امتداد كبير عبر التاريخ، لكن الطريقة هي التي تغيرت، إذ أصبحت طرق التواصل البصري أكتر حداتة وعصرانية كما أنه واكبة التقدم التكنلوجي الحاصل. (ar)
- Augmentativní a alternativní komunikace (AAK) je způsob komunikace u osob se závažným postižením řeči, jazyka a psaní. Tyto poruchy mohou být vrozené nebo získané. AAK kompenzuje projevy těchto poruch a postižení a využívá všech schopností uživatele. Augmentativní komunikace (z lat. augmentare – rozšiřovat) podporuje existující dorozumívání, které je běžnou komunikaci nedostatečné. Alternativní komunikační systémy (z lat. alter – jiný) jsou náhradou za mluvenou řeč. (cs)
- Komunikazio handigarria eta alternatiboa izenaz mintzatzeko arazo larriak dituzten pertsonentzako sistemak ezagutzen dira. Terminologia hau ez da batere zehatza eta moden edota teorien arabera aldatzen doa. Sistema alternatiboak, komunikazio handigarria, sistema alternatiboak eta handigarriak... izen ugari ditu errealitate horrek. Dena dela, gehienetan, aipatutako errealitate horren isla da, hau da, lengoaiaren arloan muga handiak dituzten pertsonei eskaintzen zaizkien komunikatzeko aukerak eta hauek pertsonen arabera oso desberdinak izan daitezke. (eu)
- Modh cumarsáide a ceapadh chun cabhrú le daoine atá míchumasaithe go dian nach féidir leo labhairt nó scríobh i gceart. Córas formhéadaithe atá i gceist chun cur le gnáth-theanga. I gcórais eile baintear feidhm as teanga eile, lánéagsúil ó ghnáth-theanga. Samplaí de seo is ea teanga comharthaíochta, cláir siombailí, sintéiseoirí urlabhra, agus Braille. De réir cineáil, caitheann an t-úsáideoir gaireas, nó suíonn os a chomhair, ar a bhfuil litreacha, focail nó teachtaireachtaí, agus cuireann sé an eilimint chuí in iúl, ag baint úsáid as pé ball inghluaiste dá cholainn (cos, béal, mala nó eile) is féidir: á clóbhualadh, ag teagmháil léi, ag síneadh méire ina treo. Tá an-dul chun cinn á dhéanamh sa réimse seo le forbairtí i dteicneolaíocht leictreonaice is ríomhaire. (ga)
- 重度障害者用意思伝達装置（じゅうどしょうがいしゃよういしでんたつそうち）はの一種で、身体障害者に給付される補装具としての名称。外観上の本体は一般的なパーソナルコンピュータで、操作に必要なスイッチ・リモコン類、プリンタが接続される。かぎりなくゼロに近いわずかな身体動作で、自分以外の存在（=他者）に“思考”を伝えるための福祉機器である。単に「意志伝達装置」と称されることもある。 (ja)
- Alternatywne i wspomagające metody komunikacji (ang. Augmentative and alternative communication (AAC) – dosłownie wspomagająca i alternatywna komunikacja) – grupa metod mających na celu umożliwienie komunikowanie się osobom, które nie posiadają umiejętności mowy, bądź posiadają ją w stopniu uniemożliwiającym satysfakcjonującą komunikację. (pl)
- A comunicação alternativa e aumentativa (AAC) abrange os métodos de comunicação usados para complementar ou substituir a fala ou a escrita para pessoas com deficiência na produção ou compreensão da linguagem falada ou escrita. A comunicação alternativa é utilizada por pessoas com diferentes deficiências, desde as congênitas, como paralisia cerebral, deficiência intelectual e autismo, e deficiências adquiridas, como esclerose lateral amiotrófica e doença de Parkinson. Um dos nomes mais notáveis a usar comunicação alternativa foi o físico Stephen Hawking. (pt)
- Alternativ och kompletterande kommunikation (AKK) är ett forskningsfält i vilket kommunikationsförmåga undersöks och, om nödvändigt, kompenseras för att personer med temporära eller permanenta kommunikationsproblem. Åtgärder innefattar ofta habilitering/rehabilitering och/eller användande av . I Sverige är det Hjälpmedelsinstitutet (HI) som gör en bedömning av individen, ibland i samarbete med logopeder eller specialpedagoger och eventuellt återförsäljare av kommunikationshjälpmedel. (sv)
- Augmentative and alternative communication (AAC) encompasses the communication methods used to supplement or replace speech or writing for those with impairments in the production or comprehension of spoken or written language. AAC is used by those with a wide range of speech and language impairments, including congenital impairments such as cerebral palsy, intellectual impairment and autism, and acquired conditions such as amyotrophic lateral sclerosis and Parkinson's disease. AAC can be a permanent addition to a person's communication or a temporary aid. Stephen Hawking used AAC to communicate through a speech-generating device. (en)
- Unterstützte Kommunikation (abgekürzt UK) ist die deutsche Bezeichnung für das internationale Fachgebiet Augmentative and Alternative Communication (AAC). Wörtlich übersetzt bedeutet der englische Fachausdruck „ergänzende und ersetzende Kommunikation“, womit alle Kommunikationsformen gemeint sind, die fehlende Lautsprache ergänzen (augmentative) oder ersetzen (alternative). (de)
- Aŭgmenta kaj alternativa komunikado estas neparolaj komunikaj metodoj, kiu helpas al severe parolmalkapablitaj uloj aŭ al kiuj, kiuj ne aŭ tre malbone povas kompreni parolitan lingvon. Celoj estas helpi kaj ebligi integradon, mildigi malavantaĝojn de malkapabloj emocie, intelekte kaj sociale. Por preciza kaj riĉa komunikado ĝi apogas variajn metodojn; se ankaŭ ia parolo estas ebla, ankaŭ ĝi estas integrita en la totala komunikado. Uzantoj estas dividitaj en tri grupoj: Oni povas helpi komunikadon per diversaj iloj: (eo)
- La expresión “comunicación aumentativa” sustituye a otras expresiones desde 1950, como “sistemas alternativos de comunicación (SAC)” o “sistemas alternativos y aumentativos de comunicación (SAAC)”. En la actualidad[¿cuándo?] se utiliza un concepto menos específico, como es el de “comunicación aumentativa (CA)” que incluye todas las opciones o estrategias que se pueden utilizar para facilitar la comunicación de las personas con dificultades graves para ejecutar el habla. El principal objetivo de un sistema de CA es desarrollar o recuperar la capacidad de comunicación. Los sistemas de CA, puestos al servicio de la logopedia, cumplen el objetivo de ayudar al desarrollo de la comunicación y del lenguaje cuando estas funciones están alteradas por causas sensoriales, físicas o psíquicas. (es)
- La communication améliorée et alternative (CAA) est un terme générique qui englobe les méthodes de communication utilisées pour compléter ou remplacer la parole ou l'écriture pour les personnes ayant une déficience dans la production ou la compréhension du langage. La CAA est utilisée par des personnes présentant un large éventail de troubles de la parole et du langage, y compris des déficiences congénitales telles que la paralysie cérébrale, la déficience intellectuelle et l'autisme, ou des troubles acquis tels que la sclérose latérale amyotrophique et la maladie de Parkinson. La CAA peut être utilisée à titre permanent ou temporaire. (fr)
- 보완대체 의사소통(Augmentative and Alternative Communication, AAC)은 입이나 글로 언어를 구사하거나 이해하는 데에 장애가 있는 사람들을 위해 말과 글을 보완하거나 대체하는 데 사용되는 의사소통 방식들이다. AAC는 뇌성마비, 발달장애, 자폐 장애와 같은 선천적 장애나 근위축성 측삭경화증(루게릭병), 파킨슨병과 같은 후천적 장애를 포함한 광범위한 언어장애가 있는 사람들이 사용한다. 이런 사람들에게 AAC는 의사소통에 영구적으로 더해져 사용되거나 일시적인 도움이 될 수 있다. 스티븐 호킹은 를 통해 AAC를 사용하며 의사소통했다. 대부분의 AAC 기술은 신뢰할 수 있지만 지적 장애가 있는 사람들의 의사소통을 가능하게 한다고 거짓으로 주장하는 두 가지 기술이 나타나기도 했다. 이러한 기술에서는 장애인이 키보드로 타이핑하거나 글자판을 가리키도록 안내하는 보조 기기(facilitator라고 함)를 사용한다. 장애인이 아니라 촉진자가 이러한 방식으로 생성된 메시지의 출처인 것으로 나타났다. 촉진적 의사소통을 통해 성적 학대를 당했다는 거짓 혐의를 입은 이 다수 있다. (ko)
- Con Comunicazione Aumentativa e Alternativa (detta anche CAA) si indica un insieme di conoscenze, tecniche, strategie e tecnologie atte a semplificare ed incrementare la comunicazione nelle persone che hanno difficoltà ad usare i più comuni canali comunicativi, con particolare riguardo al linguaggio orale e alla scrittura. Tale "approccio" ha come obiettivo la creazione di opportunità di reale comunicazione e di effettivo coinvolgimento della persona; pertanto dev'essere flessibile e su misura della persona stessa. (it)
- Альтернативная и дополненная коммуникация(АДК) — область знаний, которые включают в себя самые различные средства общения, специальные методики, специальные системы коммуникаций, которые разрабатываются для людей, у которых по каким-то причинам отсутствует речь. Существует несколько видов альтернативной коммуникации:
* коммуникация с использованием непосредственным использованием тела: жесты, мимика, движения тела
* коммуникация через визуальные образы: письмо, символы, пиктограммы, изображения
* коммуникация через тактильные ощущения: ощупывание, постукивание, поглаживание (ru)
|
_A.jpg){kind=link}
_A.jpg){kind=link}
