| dbo:abstract
|
- 1. kókú kantai (japonsky: 第一航空艦隊 Dai–iči kókú kantai – doslova „První letecká flota“) byly postupně dvě jednotky Japonského císařského námořnictva. V první instanci (1941 až 1942) to byla flota císařského námořnictva, organizovaná kolem jeho letadlových lodí. Byla zformována 10. dubna 1941 a podřízena Spojenému loďstvu. Prvním (a jediným) velitelem byl čúdžó (中将 ~ viceadmirál) Čúiči Nagumo. Dělila se na číslované kókú sentai (航空戦隊 ~ divize letadlových lodí) – každá kókú sentai většinou obsahovala dvě letadlové lodě a případně pár torpédoborců jako doprovod. Z 1. kókú kantai se na taktické úrovni vyčleňovaly jednotlivé kókú sentai, aby doplněné o další doprovod, vytvořily Kidó butai (機動部隊 ~ mobilní svaz) většinou pod Nagumovým velením. Kidó butai bylo označení pro taktické uskupení – část 1. kókú kantai s doprovodem – určené k plnění konkrétního úkolu. Operace se prakticky nikdy neúčastnila celá 1. kókú kantai. 7. prosince 1941 provedla Kidó butai, složená z letadlových lodí Akagi, Kaga, Hirjú, Sórjú, Šókaku a Zuikaku, útok na Pearl Harbor. Během bitvy u Midway byly letadlové lodě Akagi, Kaga, Hirjú a Sórjú potopeny. Po bitvě u Midway byla v rámci reorganizace Spojeného loďstva 14. července 1942 1. kókú kantai rozpuštěna a zbývající letadlové lodě přeřazeny do 3. kantai (第三艦隊 ~ 3. loďstvo/flota). Ve své druhé instanci (1943 až 1945) byla 1. kókú kantai znovu vytvořena 1. července 1943 jako letecká flota pozemních kókútai. Prvním velitelem se stal čúdžó Kakudži Kakuta. Jednotky podřízené 1. kókú kantai se zúčastnily bitvy ve Filipínském moři, navazujících bojů o Mariany a bitvy u Leyte. Dne 15. června 1945 byla rozpuštěna.
* Akagi (赤城)
* Kaga (加賀)
* Hirjú (飛龍)
* Sórjú (蒼龍)
* Šókaku (翔鶴)
* Zuikaku (瑞鶴) (cs)
- The 1st Air Fleet (第一航空艦隊, Daiichi Kōkū Kantai), also known as the Kidō Butai ("Mobile Force"), was a name used for a combined carrier battle group comprising most of the aircraft carriers and carrier air groups of the Imperial Japanese Navy (IJN) during the first eight months of the Pacific War. At the time of its best-known operation, the attack on Pearl Harbor, in December 1941, the 1st Air Fleet was the world's largest fleet of aircraft carriers. In its second generation, 1st Air Fleet was a land-based fleet of "kichi kōkūtai" (base air unit(s)). (en)
- Kidō Butai (japanisch 機動部隊 ‚mobile Truppe‘) war der Name der größten seegestützten Eingreifflotte zu Beginn des Zweiten Weltkriegs im Pazifik. Sie wurde am 10. April 1941 von der Kaiserlich Japanischen Marine gebildet und gehörte der Kombinierten Flotte an. Kern der Kidō Butai war die damalige 1. Luftflotte mit ihren sechs Flugzeugträgern und 474 Kampfflugzeugen der 1., 2. und 4. Trägerdivision. Dazu gehörten die Akagi, Kaga, Sōryū, Hiryū, Ryūjō und ab dem 10. Dezember 1941 auch der Träger Taiyō. Später wurde die Trägerdivision 5 mit der Shōkaku und der Zuikaku dazugenommen. Sie bildeten von nun an den Kern der Kidō Butai. Dazu gehörten kleinere Geleitflugzeugträger und etliche Schlachtschiffe, Kreuzer und Zerstörer. Diese geballte Streitmacht schickte Admiral Yamamoto Isoroku nach Osten, um den Angriff auf Pearl Harbor auszuführen. Befehlshaber der 1. Luftflotte war zu dieser Zeit Vizeadmiral Nagumo Chūichi und deren Stabschef Konteradmiral Kusaka Ryūnosuke. Die Schiffe der Kidō Butai operierten teilweise auch unabhängig voneinander. Sie waren beim Luftangriff auf Darwin, bei der Attacke im Indischen Ozean, der Operation MO und der darauf folgenden Schlacht im Korallenmeer beteiligt. Bei der Schlacht um Midway vom 4. bis 6. Juni 1942 musste die Flotte allerdings den Verlust von vier Flugzeugträgern hinnehmen. Dies markierte den Anfang vom Ende der Übermacht der japanischen Marine im Pazifik. Die übrigen Flugzeugträger nahmen weiter an den Schlachten des Pazifikkriegs teil und wurden des Öfteren auch als Kidō Butai bezeichnet. Vor allem die Shōkaku und Zuikaku, die noch an der Schlacht bei den Ost-Salomonen und der Schlacht bei den Santa-Cruz-Inseln im August und Oktober 1942 teilnahmen, wurden mit diesem Namen benannt. (de)
- La Kidō Butai era la flota aérea de la Armada Imperial Japonesa en la Segunda Guerra Mundial. La flota se creó el 10 de abril de 1941 y estaba al mando del vicealmirante Nagumo. (es)
- Le Kidō Butai, ou 1re flotte aérienne est le nom donné à la principale formation aéronavale de la Marine impériale japonaise opérant dans l'océan Pacifique lors de la Seconde Guerre mondiale. Cette flotte était menée par le vice-amiral Chuichi Nagumo. Avant la bataille de Midway, elle comprend la plus imposante formation de porte-avions au monde, dirigée par le commandant en chef Isoroku Yamamoto et rassemble la grande majorité des unités de combat du service aérien de la marine impériale japonaise. Les principaux bâtiments évoluant dans cette flotte sont : les porte-avions Akagi, Kaga, Hiryu, Soryu, Zuikaku, Shōkaku et Ryūjō ; les cuirassés Hiei et Kirishima ; les destroyers Tanikaze, Urakaze, Isokaze, Hamakaze, Kasumi, Arare, Kagero, Shiranui et Akigumo ; les croiseurs Tone, Chikuma et Abukuma et les sous-marins I-19, I-21 et I-23. Une partie importante de cette flotte est détruite lors de la bataille de Midway (perte de 4 porte-avions), marquant ainsi la fin de la suprématie navale japonaise dans l'océan Pacifique.
* Portail de la Seconde Guerre mondiale
* Portail de l’Empire du Japon
* Portail du monde maritime (fr)
- 제1항공함대(第一航空艦隊 (だいいちこうくうかんたい) 다이 이치 고쿠단[*])는 일본 제국 해군의 항공모함 함대와 기지 항공 부대이다. 이 함대를 핵심으로 다른 함정을 맞춘 세계 최초의 항공모함 기동 부대로 운용되었다. 제2차 세계 대전 후반에 기지항공부대로 재편성되어 육상 비행장을 거점으로 작전을 수행하는 기동항공부대로 운용되었다. (ko)
- Kidō-butai (jap. 機動部隊; siły mobilne, jednostka zmechanizowana, siły zadaniowe marynarki wojennej, ang. task force) – w sensie przedmiotowym 'siły uderzeniowe' japońskiej cesarskiej marynarki wojennej, złożone z sześciu dużych lotniskowców i dwóch szybkich pancerników, w osłonie kilkunastu krążowników i niszczycieli. W okresie przedwojennym i na początku II wojny światowej uważana za największą pojedynczą siłę morską na świecie. Organizacyjnie, japońskie lotniskowce zgrupowane były w dywizjonach lotniskowców, po dwa w każdym. 1. Dywizjon lotniskowców składał się z dwóch największych okrętów tej klasy, „Kaga” i „Akagi”, których powstanie było rezultatem podpisania przez Cesarstwo Wielkiej Japonii traktatu waszyngtońskiego z 1922 roku. Oba wielkie okręty o wyporności około 40 000 ton, mogły razem przenosić do 182 samolotów. Po wypowiedzeniu przez cesarstwo traktatu w 1936 roku, Japonia rozpoczęła budowę czterech kolejnych lotniskowców, „Hiryū” i „Sōryū” o wyporności około 20 000 ton każdy, tworzących 2. Dywizjon lotniskowców, oraz większych i nowocześniejszych „Shōkaku” i „Zuikaku” o wyporności 32 000 ton, które po wejściu do służby w 1941 roku utworzyły 5. Dywizjon lotniskowców. Każdy z okrętów 2. Dywizjonu mógł przenosić 63 samoloty, podczas gdy większe jednostki 5. Dywizjonu zdolne były do operowania 72 samolotami. Poza sześcioma największymi okrętami, do końca 1941 roku japońska Połączona Flota dysponowała także czterema mniejszymi lotniskowcami, co sprawiało, że 10 japońskich okrętów lotniczych mogło przenosić łącznie ponad 600 samolotów. Dla sześciu podstawowych jednostek stworzono operacyjną koncepcję ich wykorzystania wywodzącą się od Minoru Gendy, zakładającą wspólne działanie wszystkich lotniskowców na raz, co w razie bitwy umożliwiało operacyjne zastosowanie zasady koncentracji sił z doktryny Mahana do działań sił powietrznych. Formalna propozycja tego sposobu działania wyszła jednak od dowodzącego 1. Dywizjonem wiceadmirała Jisaburō Ozawy, który w 1940 roku zaproponował połączenie wszystkich sił powietrznych marynarki – zarówno lądowych jak i pokładowych – pod wspólnym dowództwem jako Pierwsza Flota Powietrzna. Po akceptacji propozycji przez sztab generalny marynarki w 10 kwietnia 1941 roku, dowodzący od 1 września 1939 roku Połączoną Flotą adm. Isoroku Yamamoto, wdrożył nową koncepcję do obowiązującej doktryny. Pięć miesięcy później, po wejściu do służby „Shōkaku” i „Zuikaku”, Yamamoto zgrupował wszystkie sześć lotniskowców pod jednym dowództwem, tworząc w ten sposób Kidō-Butai. Pod koniec 1941 roku Japonia dysponowała około 1800 pierwszoliniowych samolotów pokładowych, podzielonych na trzy grupy: bombowce nurkujące Aichi D3A1 Wzór 99, którym w 1943 aliancki wywiad przydzielił nazwę kodową „Val”. Bombowce te mogły przenosić jedną bombę o masie 250 kg pod kadłubem oraz dwie mniejsze bomby 60 kg pod skrzydłami. Samoloty te dobrze sprawdzały się w Chinach przy bombardowaniu celów lądowych lub przy słabej opozycji, ich niewielka prędkość maksymalna 205 węzłów czyniła je jednak łatwymi celami dla amerykańskich samolotów myśliwskich. Centralne miejsce w japońskiej doktrynie wykorzystania lotnictwa pokładowego zajmowały samoloty torpedowe Nakajima B5N2 Wzór 97 („Kate”) – zdaniem wielu, w połączeniu z torpedą Typ 91, w 1942 roku najlepsze samoloty tego rodzaju na świecie. Maszyny te były często wykorzystywane jako bombowce horyzontalne o udźwigu do 800 kg, najlepiej jednak sprawdzały się w roli bombowców torpedowych. Podobnie jak w przypadku innych japońskich samolotów pokładowych, słabością „Kate” był brak opancerzenia, co powodowało, że maszyna ta jakkolwiek o dużej sile rażenia, wrażliwa była na często nawet niewielkie uszkodzenia bojowe. Trzecim komponentem japońskiej pokładowej triady lotniczej był myśliwski Mitsubishi A6M Wzór 00. Oficjalnie został nazwany przez Amerykanów „Zeke”, najpopularniejszą jednak jego nazwą jest „Zero”. Samoloty te cechowała znakomita zwrotność i ogromny zasięg, przewyższający w tym zakresie nawet maszyny bazowania lądowego. Na początku wojny „Zero” przewyższał pod względem manewrowości i prędkości wznoszenia wszystkie maszyny, z którymi mógł zetknąć się na dalekowschodnim i pacyficznym teatrze wojny, zaś jakiekolwiek inne samoloty myśliwskie II wojny światowej pod względem zasięgu. Podobnie jak w przypadku innych japońskich samolotów, ich słabą stroną był brak opancerzenia kabiny i samouszczelniających się zbiorników paliwa. Skład kidō-butai zmieniał się w czasie, jednak na początku wojny na Pacyfiku tworzyły je: 1. Dywizjon Lotniskowców z lotniskowcami „Akagi” i „Kaga”, 2. Dywizjon Lotniskowców z „Hiryū” i „Sōryū” oraz 5. Dywizjon Lotniskowców z lotniskowcami „Shōkaku” i „Zuikaku”, a ponadto 2 szybkie pancerniki „Haruna” i „Kirishima”. Zgrupowanie sześciu dużych lotniskowców w jednym zespole uderzeniowym, umożliwiało zaangażowanie w przeprowadzanej operacji nawet 412 samolotów bojowych jednocześnie. Termin kidō-butai często używany jest ogólnie, nie należy zapominać jednak, że nie było tylko jednego kidō-butai. Przykładowo w bitwie pod Midway udział wzięła złożona z 1. i 2. Dywizjonu Lotniskowców Dai-ichi Kidō-butai dowodzona przez admirała Chūichi Nagumo, podczas gdy w tym samym czasie operację na Aleutach prowadziła Dai-ni (druga) Kidō-butai, skupiona wokół lotniskowców Ryūjō i . (pl)
- 第一航空艦隊（だいいちこうくうかんたい）は、日本海軍の空母艦隊及び基地航空部隊。1941年（昭和16年）4月10日に新編された。この艦隊を中核に、他の艦隊から臨時編入された艦艇を組み合わせ、世界初の空母機動部隊として運用された。 大東亜戦争（太平洋戦争）後半に基地航空部隊として再編成され、陸上飛行場を拠点として作戦を行う機動航空部隊として運用された。 (ja)
- 1-е авианосное соединение, также известно как Kidō Butai (с яп. — «Мобильные силы») — главная ударная авианосная группа японского ВМФ времен Второй мировой войны. Действовало в течение первых восьми месяцев Тихоокеанской войны. Самые известные операции — нападения на Перл-Харбор (7 декабря 1941) и сражение у атолла Мидуэй (4—7 июня 1942) (ru)
- 第1航空艦隊是大日本帝國海軍的一個艦隊，沿革上轄有航空母艦及基地航空部隊。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- The 1st Air Fleet (第一航空艦隊, Daiichi Kōkū Kantai), also known as the Kidō Butai ("Mobile Force"), was a name used for a combined carrier battle group comprising most of the aircraft carriers and carrier air groups of the Imperial Japanese Navy (IJN) during the first eight months of the Pacific War. At the time of its best-known operation, the attack on Pearl Harbor, in December 1941, the 1st Air Fleet was the world's largest fleet of aircraft carriers. In its second generation, 1st Air Fleet was a land-based fleet of "kichi kōkūtai" (base air unit(s)). (en)
- La Kidō Butai era la flota aérea de la Armada Imperial Japonesa en la Segunda Guerra Mundial. La flota se creó el 10 de abril de 1941 y estaba al mando del vicealmirante Nagumo. (es)
- 제1항공함대(第一航空艦隊 (だいいちこうくうかんたい) 다이 이치 고쿠단[*])는 일본 제국 해군의 항공모함 함대와 기지 항공 부대이다. 이 함대를 핵심으로 다른 함정을 맞춘 세계 최초의 항공모함 기동 부대로 운용되었다. 제2차 세계 대전 후반에 기지항공부대로 재편성되어 육상 비행장을 거점으로 작전을 수행하는 기동항공부대로 운용되었다. (ko)
- 第一航空艦隊（だいいちこうくうかんたい）は、日本海軍の空母艦隊及び基地航空部隊。1941年（昭和16年）4月10日に新編された。この艦隊を中核に、他の艦隊から臨時編入された艦艇を組み合わせ、世界初の空母機動部隊として運用された。 大東亜戦争（太平洋戦争）後半に基地航空部隊として再編成され、陸上飛行場を拠点として作戦を行う機動航空部隊として運用された。 (ja)
- 1-е авианосное соединение, также известно как Kidō Butai (с яп. — «Мобильные силы») — главная ударная авианосная группа японского ВМФ времен Второй мировой войны. Действовало в течение первых восьми месяцев Тихоокеанской войны. Самые известные операции — нападения на Перл-Харбор (7 декабря 1941) и сражение у атолла Мидуэй (4—7 июня 1942) (ru)
- 第1航空艦隊是大日本帝國海軍的一個艦隊，沿革上轄有航空母艦及基地航空部隊。 (zh)
- 1. kókú kantai (japonsky: 第一航空艦隊 Dai–iči kókú kantai – doslova „První letecká flota“) byly postupně dvě jednotky Japonského císařského námořnictva. V první instanci (1941 až 1942) to byla flota císařského námořnictva, organizovaná kolem jeho letadlových lodí. Byla zformována 10. dubna 1941 a podřízena Spojenému loďstvu. Prvním (a jediným) velitelem byl čúdžó (中将 ~ viceadmirál) Čúiči Nagumo. Dělila se na číslované kókú sentai (航空戦隊 ~ divize letadlových lodí) – každá kókú sentai většinou obsahovala dvě letadlové lodě a případně pár torpédoborců jako doprovod. Z 1. kókú kantai se na taktické úrovni vyčleňovaly jednotlivé kókú sentai, aby doplněné o další doprovod, vytvořily Kidó butai (機動部隊 ~ mobilní svaz) většinou pod Nagumovým velením. Kidó butai bylo označení pro taktické uskupení – část 1 (cs)
- Kidō Butai (japanisch 機動部隊 ‚mobile Truppe‘) war der Name der größten seegestützten Eingreifflotte zu Beginn des Zweiten Weltkriegs im Pazifik. Sie wurde am 10. April 1941 von der Kaiserlich Japanischen Marine gebildet und gehörte der Kombinierten Flotte an. Kern der Kidō Butai war die damalige 1. Luftflotte mit ihren sechs Flugzeugträgern und 474 Kampfflugzeugen der 1., 2. und 4. Trägerdivision. Dazu gehörten die Akagi, Kaga, Sōryū, Hiryū, Ryūjō und ab dem 10. Dezember 1941 auch der Träger Taiyō. (de)
- Le Kidō Butai, ou 1re flotte aérienne est le nom donné à la principale formation aéronavale de la Marine impériale japonaise opérant dans l'océan Pacifique lors de la Seconde Guerre mondiale. Cette flotte était menée par le vice-amiral Chuichi Nagumo. Avant la bataille de Midway, elle comprend la plus imposante formation de porte-avions au monde, dirigée par le commandant en chef Isoroku Yamamoto et rassemble la grande majorité des unités de combat du service aérien de la marine impériale japonaise. (fr)
- Kidō-butai (jap. 機動部隊; siły mobilne, jednostka zmechanizowana, siły zadaniowe marynarki wojennej, ang. task force) – w sensie przedmiotowym 'siły uderzeniowe' japońskiej cesarskiej marynarki wojennej, złożone z sześciu dużych lotniskowców i dwóch szybkich pancerników, w osłonie kilkunastu krążowników i niszczycieli. W okresie przedwojennym i na początku II wojny światowej uważana za największą pojedynczą siłę morską na świecie. (pl)
|
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
