| dbo:abstract
|
- نبات صلب الأوراق أو نبات متصلب الورق (بالإنجليزية: sclerophyll) هو نوع من النباتات التي لها أوراقٌ صلبة، وعُقلٌ داخلية ٌقصيرة (المسافة بين الأوراق على طول الساق)، كما أنَّ اتجاه الأوراق يكون موازيًا أو منحرفًا لأشعة الشمس مباشرةً. (ar)
- Esclerofil·le, paraula derivada del grec σκληρός ('dur') i φύλλον ('fulla'), és la denominació que rep un tipus de vegetació que té les fulles dures i els entrenusos (la distància entre les fulles en el brot) curts. Arbres esclerofil·les típics són l'alzina i l'olivera, i entre els arbusts els garrics i els aladerns. Si bé en general les plantes esclerofil·les són de fulla persistent, esclerofil·le i de fulla persistent no són sinònims. Les plantes esclerofil·les apareixen a tot el món però són més comunes a Austràlia i la conca del Mediterrani, ja que són plantes particularment adaptades a climes amb sequedat estacional. Són presents també en la vegetació de tipus mediterrani de Califòrnia, centre de Xile i a la província del Cap a Sud-àfrica. (ca)
- Hartlaubvegetation ist der Oberbegriff für die immergrüne Vegetation des subtropisch-mediterranen Klimas mit winterlicher Regen- und sommerlicher Trockenzeit. Der Begriff stammt aus der Geographie und bezeichnet verallgemeinernd einen bestimmten Landschaftstyp der globalen Maßstabsebene, der im Fachjargon auch Sklerarea genannt wird. Charakteristisch für die verschiedenen Formen der Hartlaubvegetation sind Wälder und/oder Strauchformationen, die je nach Untertyp von Hartlaubgewächsen dominiert werden. Diese Gehölze zeichnen sich durch relativ kleine, steife, ledrige und langlebige Blätter aus. (de)
- Sklerofila vegetaĵaro aŭ dur-folia vegetaĵaro estas tipo de vegetaĵaro kiu havas durajn foliojn kaj mallongajn internodojn (la distanco inter folioj laŭlonge de la tigo). La termino devenas el la greka sklero (dura) kaj filon (folio). Sklerofilaj plantoj troviĝas en multaj partoj de la mondo , sed estas plej tipaj en la ĉaparalaj vegetaĵaroj. Ili estas superregantaj tra okcidenta kaj suda Aŭstralio, en la biomo de la mediteraneaj arbaroj, duonarbaroj kaj arbustaroj kiu kovras la mediteranean regionon, la kaliforniajn ĉaparalojn, la ĉiliajn matoralojn, kaj la Kabprovincon de Sud-Afriko. (eo)
- Esclerofilo (del griego «σκληρός» sklērós, 'duro' y «φύλλον» phýllon, 'hoja') es un tipo de vegetación cuyas especies arbóreas y arbustivas están adaptadas a largos períodos de sequía y calor, que posee hojas duras y entrenudos cortos (los entrenudos son las distancias entre los nudos foliares). Tienen en común la presencia dominante de especies leñosas de hojas duras de dimensiones tales, que se pueden clasificar como arbustivas o arborescentes. Esas asociaciones son las conocidas como "maquis", "Espinal", "chaparral", "garriga", "arrayan", "estepa de Espino", matorrales arborescentes, "matorrales espinosos" y otros. Las especies vegetales suelen ser perennes y muy longevas, con un crecimiento lento, y no presentan una pérdida de sus hojas durante la estación desfavorable. Los matorrales que componen estos ecosistemas son del tipo perennifolio persistente, además de poseer hojas coráceas o “duras”, recubiertas por una gruesa capa coriácea llamada cutícula, la cual impide la pérdida del agua durante la época de sequedad. Las estructuras aéreas y subterráneas del vegetal se modifican para poder compensar cualquier tipo de carencia hídrica que pueda condicionar su supervivencia. Las plantas esclerofilas se hallan en todo el mundo, pero son típicas de zonas con escasas precipitaciones o sequías estacionales como Australia, África o el oeste de Norteamérica y Sudamérica. También se encuentran en los biomas mediterráneos, que cubren la cuenca del Mediterráneo, los chaparrales de California, Argentina, Paraguay y Brasil, el matorral de Chile, la Provincia del Cabo de Sudáfrica, el interior de Madagascar, la mitad seca de Nueva Caledonia y los bosques cercanos a estas áreas. (es)
- Sclerophyll is a type of vegetation that is adapted to long periods of dryness and heat. The plants feature hard leaves, short internodes (the distance between leaves along the stem) and leaf orientation which is parallel or oblique to direct sunlight. The word comes from the Greek sklēros (hard) and phyllon (leaf). The term was coined by A.F.W. Schimper in 1898 (translated in 1903), originally as a synonym of xeromorph, but the two words were later differentiated. Sclerophyllous plants occur in many parts of the world, but are most typical of areas with low rainfall or seasonal droughts, such as Australia, Africa, and western North and South America. They are prominent throughout Australia, parts of Argentina, the Cerrado biogeographic region of Bolivia, Paraguay and Brazil, and in the Mediterranean biomes that cover the Mediterranean Basin, California, Chile, and the Cape Province of South Africa. In the Mediterranean basin, holm oak, cork oak and olives are typical hardwood trees. In addition, there are several species of pine under the trees in the vegetation zone. The shrub layer contains numerous herbs such as rosemary, thyme and lavender. In relation to the potential natural vegetation, around 2% of the earth's land surface is covered by sclerophyll woodlands, and a total of 10% of all plant species on earth live there. (en)
- 경엽수(硬葉樹, 영어: Sclerophyll)는 단단한 잎을 가진 나무의 총칭을 뜻한다. 다양한 기후 환경에서 관찰되지만 특히 관목림 지대에서 많이 자란다. (ko)
- 硬葉樹林（こうようじゅりん）とは、常緑広葉樹林の一種で、夏季の乾燥に耐えることができる森林のことである。暖温帯に於ける常緑広葉樹林としては、照葉樹林と対を成す存在である。 (ja)
- Con sclerofillo s'intende un tipo di vegetazione che ha foglie dure, coriacee e internodi (la distanza tra le foglie sul rametto) corti. La parola viene dal greco antico: σκληρός, sklerós («duro») e φύλλον, phýllon («foglia»). Sebbene in generale le piante sclerofille siano anche sempreverdi, "sclerofillo" e "sempreverde" non sono sinonimi, ma sono piante che resistono in terreni semiaridi, le piante xerofite, e anche in posizioni soleggiate, le piante eliofile. Le piante sclerofille occorrono in tutto il mondo ma sono più comuni in Australia e bacino del Mediterraneo, dal momento che sono particolarmente adatte a climi con siccità stagionale. Queste sono presenti anche nei boschi californiani, nel Matorral cileno e nella Provincia del Capo sudafricana. Alcuni esempi di piante tipiche sono: il leccio (Quercus ilex), il mirto (Myrtus communis), il corbezzolo (Arbutus unedo), l'olivastro (Olea europaea), l'alloro (Laurus nobilis), l'ilatro (Phillyrea latifolia), l'alaterno (Rhamnus alaternus), ecc... (it)
- Sclerofylle vegetatie is een vegetatie die wordt gekenmerkt door sclerofylle planten: planten met kleine, harde, groenblijvende bladeren, korte internodia (de afstand tussen bladeren langs de stengels en takken) en bladeren die parallel of schuin georiënteerd staan op het zonlicht. De bladeren hebben een dikke cuticula en de huidmondjes liggen verzonken aan het bladoppervlak zodat de verdamping van water wordt tegengegaan. Voorbeelden van sclerofylle planten zijn de olijfboom en de steeneik. Het woord sclerofyl is afkomstig van de Griekse woorden sklēros (hard) en phyllon (blad, loof), wat "hardloof" betekent. Sclerofylle vegetaties komen voor in delen van de wereld met een mediterraan of subtropisch klimaat met vochtige winters en droge zomers. De gemiddelde jaarlijkse neerslag ligt, met sterke jaarlijkse schommelingen, op ongeveer 300 tot 1000 mm. Zo is deze hardloofvegetatie typisch voor de chaparral in Californië en het aangrenzende Mexicaanse schiereiland Baja Californië. Verder komt deze begroeiing ook voor in het westen en oosten van Australië, in mediterrane bossen, bosland en struwelen die het Middellandse Zeegebied domineren, in de Chileense Matorral en in de Kaapprovincie in Zuid-Afrika. Sclerofylle vegetaties ondergaan vaak natuurlijke, maar ook wel door de mens veroorzaakte branden. Pyrofyten zijn soorten in dergelijke vegetaties die een aanpassing vertonen aan deze frequent optredende branden, zoals de kieming van de zaden die pas plaatsvindt na een brand. (nl)
- Las zawsze zielony twardolistny – roślinność leśna występująca w klimacie podzwrotnikowym typu śródziemnomorskiego, charakteryzującym się ciepłymi i suchymi latami oraz deszczowymi i ciepłymi zimami, na żółtoziemach, czerwonych ziemiach (terra rosa) i glebach cynamonowych. W takich warunkach klimatycznych rozwinęła się w pokrywie roślinnej dominują gatunki o twardych, skórzastych liściach, umożliwiających przetrwanie okresów suszy (niekiedy igiełkowate listki i gruba kora). Charakterystycznymi terenami, na których rośnie las zawsze zielony, są: obrzeża Morza Śródziemnego, Kalifornia, Chile, Afryka południowa, południowo-wschodnia Australia. Skład gatunkowy jest zróżnicowany w zależności od miejsca występowania: w południowo-zachodniej Europie występuje wawrzyn, dąb korkowy oraz różne gatunki sosny, w Ameryce Północnej – sekwoje, daglezje, świerki, dęby, magnolie, choiny, jodły, żywotniki, w Ameryce Południowej – araukarie, w Australii – eukaliptusy oraz paprocie drzewiaste. Znaczne powierzchnie w zasięgu lasów twardolistnych, często jako zbiorowiska zastępcze, zajmują formacje krzewinkowe i zaroślowe (makia, garig, – w basenie Morza Śródziemnego, chaparral i – w Ameryce Północnej, fynbos w Afryce południowej. (pl)
- Esclerofilia (do grego «σκληρός» sklērós, 'duro', e «φύλλον» phýllon, 'folha') é a designação dada em fitogeografia e ecologia à adaptação a longos períodos de secura e calor que alguns tipos de vegetação apresentam. Estas formações, designadas por esclerófilas, são caracterizadas pela predominância de espécies arbóreas e arbustivas providas de folhas duras, orientadas em direcção paralela ou oblíqua em relação à radiação solar dominante, e entrenós curtos (os entrenós são as distâncias entre os nós foliares). (pt)
- Hårdbladsväxt är en växt med kraftiga, ofta läderartade blad som skyddar mot uttorkning. Växter av denna typ påträffas i varma, torra områden och är typiska för växtligheten i kustnära områden vid Medelhavet, med arter som dvärgpalm, korkek och olika ärtväxtbuskar. Till hårdbladsväxterna räknas många ljungväxter och barrträden. Hårdbladsvegetationen i Medelhavsområdet kallas macchia eller som mer lågvuxen, garrigue och bjuder vidare på arter som stenek, kermesek, aleppotall, buxbom, rosmarin, lavendel och timjan. Hårdbladsvegetation förekommer också i Chile, Kaplandet, Australien och Kalifornien. I Chile kallas den , i Sydafrika fynbos, i Australien och i Kalifornien chaparral. Hårdbladsväxterna kallas också sklerofyller efter grekiskans sklēros (hård) och phyllon (blad). (sv)
- Склерофи́ты (от др.-греч. σκληρός (skleros) — жёсткий и φυτόν (phyton) — растение) — засухоустойчивые растения (ксерофиты), обладающие жёсткими побегами; склерофиты хорошо приспособлены для обитания в засушливых условиях за счёт сильного развития механических тканей листа. Характеризуются жёсткими листьями с толстой, препятствующей испарению кутикулой. Такая особенность достигается за счёт уменьшения размера клеток и межклеточного пространства. При дефиците влаги у склерофитов продолжительное время не наблюдается внешних признаков обезвоживания; они способны без вреда для себя терять до 25 % содержащейся в них влаги. Древесные склерофиты образуют жестколистные леса, наиболее характерные для Средиземноморья (мирт, маслина, вечнозелёные виды дуба). Среди других древесных пород к склерофитам относятся некоторые хвойные (например, сосна). К типичным кустарникам-склерофитам относят саксаул, иглицу. В странах Средиземноморья кустарниковые склерофиты образуют обширные, часто труднопроходимые заросли (см. маквис и гарига; типичные представители — различные виды можжевельника, фисташки, маслины, ладанника). В Северной Америке аналогичные заросли называются чапараль (распространены на территориях Калифорнии, Аризоны, Мексики; наиболее типичные растения — кустарниковые дубы, , некоторые виды толокнянки). В Австралии подобные заросли именуются скрэб (характерные представители — кустарниковые эвкалипты и акации). Травянистые склерофиты — характерные степные растения; встречаются повсеместно в степных зонах (характерные представители — ковыль, типчак и многие другие злаки). (ru)
- Склерофіти або склерофіли (від дав.-гр. σκληρός — «scleros» — жорсткий, і φυτόν — «phyton» — рослина або φύλλον — «phyllon» — лист) — дводольні посухостійкі (ксерофільні) твердолисті рослини. Жорсткість їхнього листя і стебел обумовлена сильним розвитком механічних тканин, внаслідок чого при водному дефіциті у них не спостерігається зовнішньої картини . З трав до склерофітів відносяться нетреба колюча з родини айстрових і миколайчики з родини зонтичних. Є і дещо інше визначення склерофітів: Склерофіти (від склеро… и грец. phyton — рослина) — посухостійкі рослини з жорстким листям, вкритим товстою кутикулою (сосна, ковила, типчак та ін.), що перешкоджає випаровуванню. Суттєва відмінність полягає в тому, що Велика Радянська Енциклопедія відносить до склерофітів тільки дводольні рослини, тоді як Великий Енциклопедичний словник наводить як приклади склерофітів ковилу та типчак — однодольні рослини. (uk)
- 硬叶林是指具有硬叶和短节间（茎上相邻叶片之间的距离）的植被类型。这个词来自的希腊语中的sclero（硬）和phyllon（叶）。 硬叶植物广泛分布在世界各地，但最典型的是查帕拉尔群落生境。可见于的西部（珀斯）、东部（悉尼）和南部（阿德莱德）；地中海盆地的地中海型森林、林地和灌木生物群系、加利福尼亚的查帕拉尔群落、以及南非的开普省。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- نبات صلب الأوراق أو نبات متصلب الورق (بالإنجليزية: sclerophyll) هو نوع من النباتات التي لها أوراقٌ صلبة، وعُقلٌ داخلية ٌقصيرة (المسافة بين الأوراق على طول الساق)، كما أنَّ اتجاه الأوراق يكون موازيًا أو منحرفًا لأشعة الشمس مباشرةً. (ar)
- Hartlaubvegetation ist der Oberbegriff für die immergrüne Vegetation des subtropisch-mediterranen Klimas mit winterlicher Regen- und sommerlicher Trockenzeit. Der Begriff stammt aus der Geographie und bezeichnet verallgemeinernd einen bestimmten Landschaftstyp der globalen Maßstabsebene, der im Fachjargon auch Sklerarea genannt wird. Charakteristisch für die verschiedenen Formen der Hartlaubvegetation sind Wälder und/oder Strauchformationen, die je nach Untertyp von Hartlaubgewächsen dominiert werden. Diese Gehölze zeichnen sich durch relativ kleine, steife, ledrige und langlebige Blätter aus. (de)
- Sklerofila vegetaĵaro aŭ dur-folia vegetaĵaro estas tipo de vegetaĵaro kiu havas durajn foliojn kaj mallongajn internodojn (la distanco inter folioj laŭlonge de la tigo). La termino devenas el la greka sklero (dura) kaj filon (folio). Sklerofilaj plantoj troviĝas en multaj partoj de la mondo , sed estas plej tipaj en la ĉaparalaj vegetaĵaroj. Ili estas superregantaj tra okcidenta kaj suda Aŭstralio, en la biomo de la mediteraneaj arbaroj, duonarbaroj kaj arbustaroj kiu kovras la mediteranean regionon, la kaliforniajn ĉaparalojn, la ĉiliajn matoralojn, kaj la Kabprovincon de Sud-Afriko. (eo)
- 경엽수(硬葉樹, 영어: Sclerophyll)는 단단한 잎을 가진 나무의 총칭을 뜻한다. 다양한 기후 환경에서 관찰되지만 특히 관목림 지대에서 많이 자란다. (ko)
- 硬葉樹林（こうようじゅりん）とは、常緑広葉樹林の一種で、夏季の乾燥に耐えることができる森林のことである。暖温帯に於ける常緑広葉樹林としては、照葉樹林と対を成す存在である。 (ja)
- Esclerofilia (do grego «σκληρός» sklērós, 'duro', e «φύλλον» phýllon, 'folha') é a designação dada em fitogeografia e ecologia à adaptação a longos períodos de secura e calor que alguns tipos de vegetação apresentam. Estas formações, designadas por esclerófilas, são caracterizadas pela predominância de espécies arbóreas e arbustivas providas de folhas duras, orientadas em direcção paralela ou oblíqua em relação à radiação solar dominante, e entrenós curtos (os entrenós são as distâncias entre os nós foliares). (pt)
- 硬叶林是指具有硬叶和短节间（茎上相邻叶片之间的距离）的植被类型。这个词来自的希腊语中的sclero（硬）和phyllon（叶）。 硬叶植物广泛分布在世界各地，但最典型的是查帕拉尔群落生境。可见于的西部（珀斯）、东部（悉尼）和南部（阿德莱德）；地中海盆地的地中海型森林、林地和灌木生物群系、加利福尼亚的查帕拉尔群落、以及南非的开普省。 (zh)
- Esclerofil·le, paraula derivada del grec σκληρός ('dur') i φύλλον ('fulla'), és la denominació que rep un tipus de vegetació que té les fulles dures i els entrenusos (la distància entre les fulles en el brot) curts. Arbres esclerofil·les típics són l'alzina i l'olivera, i entre els arbusts els garrics i els aladerns. Si bé en general les plantes esclerofil·les són de fulla persistent, esclerofil·le i de fulla persistent no són sinònims. (ca)
- Esclerofilo (del griego «σκληρός» sklērós, 'duro' y «φύλλον» phýllon, 'hoja') es un tipo de vegetación cuyas especies arbóreas y arbustivas están adaptadas a largos períodos de sequía y calor, que posee hojas duras y entrenudos cortos (los entrenudos son las distancias entre los nudos foliares). Tienen en común la presencia dominante de especies leñosas de hojas duras de dimensiones tales, que se pueden clasificar como arbustivas o arborescentes. Esas asociaciones son las conocidas como "maquis", "Espinal", "chaparral", "garriga", "arrayan", "estepa de Espino", matorrales arborescentes, "matorrales espinosos" y otros. (es)
- Sclerophyll is a type of vegetation that is adapted to long periods of dryness and heat. The plants feature hard leaves, short internodes (the distance between leaves along the stem) and leaf orientation which is parallel or oblique to direct sunlight. The word comes from the Greek sklēros (hard) and phyllon (leaf). The term was coined by A.F.W. Schimper in 1898 (translated in 1903), originally as a synonym of xeromorph, but the two words were later differentiated. (en)
- Con sclerofillo s'intende un tipo di vegetazione che ha foglie dure, coriacee e internodi (la distanza tra le foglie sul rametto) corti. La parola viene dal greco antico: σκληρός, sklerós («duro») e φύλλον, phýllon («foglia»). Sebbene in generale le piante sclerofille siano anche sempreverdi, "sclerofillo" e "sempreverde" non sono sinonimi, ma sono piante che resistono in terreni semiaridi, le piante xerofite, e anche in posizioni soleggiate, le piante eliofile. (it)
- Sclerofylle vegetatie is een vegetatie die wordt gekenmerkt door sclerofylle planten: planten met kleine, harde, groenblijvende bladeren, korte internodia (de afstand tussen bladeren langs de stengels en takken) en bladeren die parallel of schuin georiënteerd staan op het zonlicht. De bladeren hebben een dikke cuticula en de huidmondjes liggen verzonken aan het bladoppervlak zodat de verdamping van water wordt tegengegaan. Voorbeelden van sclerofylle planten zijn de olijfboom en de steeneik. (nl)
- Las zawsze zielony twardolistny – roślinność leśna występująca w klimacie podzwrotnikowym typu śródziemnomorskiego, charakteryzującym się ciepłymi i suchymi latami oraz deszczowymi i ciepłymi zimami, na żółtoziemach, czerwonych ziemiach (terra rosa) i glebach cynamonowych. W takich warunkach klimatycznych rozwinęła się w pokrywie roślinnej dominują gatunki o twardych, skórzastych liściach, umożliwiających przetrwanie okresów suszy (niekiedy igiełkowate listki i gruba kora). Charakterystycznymi terenami, na których rośnie las zawsze zielony, są: obrzeża Morza Śródziemnego, Kalifornia, Chile, Afryka południowa, południowo-wschodnia Australia. Skład gatunkowy jest zróżnicowany w zależności od miejsca występowania: w południowo-zachodniej Europie występuje wawrzyn, dąb korkowy oraz różne gatun (pl)
- Склерофи́ты (от др.-греч. σκληρός (skleros) — жёсткий и φυτόν (phyton) — растение) — засухоустойчивые растения (ксерофиты), обладающие жёсткими побегами; склерофиты хорошо приспособлены для обитания в засушливых условиях за счёт сильного развития механических тканей листа. Характеризуются жёсткими листьями с толстой, препятствующей испарению кутикулой. Такая особенность достигается за счёт уменьшения размера клеток и межклеточного пространства. При дефиците влаги у склерофитов продолжительное время не наблюдается внешних признаков обезвоживания; они способны без вреда для себя терять до 25 % содержащейся в них влаги. (ru)
- Hårdbladsväxt är en växt med kraftiga, ofta läderartade blad som skyddar mot uttorkning. Växter av denna typ påträffas i varma, torra områden och är typiska för växtligheten i kustnära områden vid Medelhavet, med arter som dvärgpalm, korkek och olika ärtväxtbuskar. Till hårdbladsväxterna räknas många ljungväxter och barrträden. Hårdbladsvegetationen i Medelhavsområdet kallas macchia eller som mer lågvuxen, garrigue och bjuder vidare på arter som stenek, kermesek, aleppotall, buxbom, rosmarin, lavendel och timjan. (sv)
- Склерофіти або склерофіли (від дав.-гр. σκληρός — «scleros» — жорсткий, і φυτόν — «phyton» — рослина або φύλλον — «phyllon» — лист) — дводольні посухостійкі (ксерофільні) твердолисті рослини. Жорсткість їхнього листя і стебел обумовлена сильним розвитком механічних тканин, внаслідок чого при водному дефіциті у них не спостерігається зовнішньої картини . З трав до склерофітів відносяться нетреба колюча з родини айстрових і миколайчики з родини зонтичних. Є і дещо інше визначення склерофітів: (uk)
|
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
