| dbo:abstract
|
- Wang Tao (chinesisch 王韜; * 10. November 1828 in ; † April 1897 in Shanghai) war ein chinesischer Übersetzer, Reformer, politischer Kolumnist, Zeitungsverleger und Schriftsteller in der Zeit der Qing-Dynastie. Er wurde als Wang Libin in Puli (甫里), heute Luzhi in der Präfektur Suzhou geboren. (de)
- Wang Tao (10 November 1828 – 24 Mei 1897; Hanzi: 王韜; Pinyin: Wáng Tāo; Wade–Giles: Wang2 T'ao1) adalah seorang penerjemah, reformer, kolumnis politik, penerbit surat kabar dan penulis fiksi Tiongkok pada zaman dinasti Qing. Ia lahir dengan nama Wang Libin di , prefektur Suzhou. (in)
- Wang Tao (Chinese: 王韜; 10 November 1828 – 24 May 1897) was a Chinese translator, reformer, political columnist, newspaper publisher and fiction writer of the Qing dynasty. He was born Wang Libin in Puli Town in Suzhou prefecture. (en)
- 王 韜（おう とう、Wang Tao、1828年11月10日 - 1897年5月24日）は、清末の改革派思想家、政治評論家、ジャーナリスト。字は紫詮、蘭卿。号は天南遁叟、甫里逸民、淞北逸民、欧西富公、弢園老民、蘅華館主、玉鮑生、尊聞閣王など。「長毛状元」とも呼ばれた。 (ja)
- Wang Tao (chiń. 王韜; pinyin Wáng Tāo; ur. 1828 w Luzhi, zm. 1897 w Szanghaju), właściwie Wang Libin (王利賓), podróżnik, tłumacz, publicysta z okresu dynastii Qing. Autor pierwszej chińskiej książki podróżniczej o Europie, założyciel pierwszej chińskiej gazety codziennej. W wieku 20 lat odbył podróż do Szanghaju podczas której spotkał chrześcijańskich misjonarzy biegle posługujących się językiem chińskim w mowie i w piśmie. W 1849 roku podjął pracę przy tłumaczeniu Nowego Testamentu na język chiński w Londyńskim Towarzystwie Misyjnym. Dla Towarzystwa pracował przez kolejne 13 lat, w czasie których powstawały tłumaczenia angielskich książek takich jak Pictorial Optics, An Elementary Introduction to Mechanics, Concise History of Sino-British Trade, A History of Astronomy of the Western Countries we współpracy z misjonarzami Alexandrem Wylie oraz Josephem Edkinsem. W latach 60., kiedy powstanie tajpingów dotarło do Suzhou i Szanghaju, Wang pozostawał w kontakcie z liderami powstania. Napisał list będący propozycją obalenia dynastii Qing m.in. poprzez sojusz z ludźmi z Zachodu. List ten trafił w ręce cesarza, który rozkazał aresztować Wanga. Schronił się on jednak w konsulacie krytyjskim, a następnie uszedł do Hongkongu, gdzie zmienił imię na Wang Tao. W Hongkongu w dalszym ciągu współpracował z Towarzystwem przy tłumaczeniach, a ponadto rozpoczął karierę dziennikarską w chińskiej gazecie Hua Zi. W 1867 roku Wang otrzymał zaproszenie do dalszej współpracy przy tłumaczeniach w Szkocji. Podróż statkiem do Marsylii trwała ponad 40 dni, a okręt zawijał do wielu dużych portów takich jak Singapur, Cejlon, Kair, które Wang Tao z zainteresowaniem zwiedzał. W trakcie dalszej podróży drogą lądową odwiedził m.in. Lyon, Paryż i Londyn. Na tej podstawie napisał pierwszą książkę podróżniczą o Europie oczami Chińczyka: Manyou suilu (Notatki z beztroskiej podróży) .Zawarł w niej również własne spostrzeżenia na temat różnic kulturowych. W trakcie trzyletniego pobytu w Europie kontynuował prace nad tłumaczeniami klasycznych dzieł chińskich oraz dużo podróżował prowadząc notatki, które również zawarł w swojej książce. Po powrocie do Hongkongu napisał dwie wpływowe książki o Europie: Krótki wstęp do Francji oraz Sprawozdanie z wojny francusko-pruskiej, za co zyskał uznanie na dworze Qing. W 1872 roku utworzył drukarnię Zhong Hua, a dwa lata późniejrozpoczął wydawanie pierwszej gazety codziennej w historii Chin Xúnhuán rìbào, w której publikował m.in. swoje poglądy dotyczące potrzeby zmian instytucjonalnych w rządzie na wzór brytyjski, reform systemu edukacyjnego, rozwoju przemysłu. Jego idee wpłynęły na Sun Jat-sena. W 1879 Wang Tao odwiedził wiele miast japońskich robiąc notatki z podróży. W Japonii został przyjęty z szacunkiem ze względu na jego pobyt w Europie. Na podstawie podróży powstała kolejna książka podróżnicza: Fusang youji (Podróż do Japonii). Sława jaką zyskał Wang Tao podczas podróży zagranicznych skłoniła rząd Qing do zezwolenia na jego powrót do Szanghaju w 1884 roku. Tego samego roku utworzył tam Wydawnictwo Ogród Tao, a dwa lata później został dyrektorem szkoły Gezhi i promował zachodni sposób nauczania. (pl)
- Ван Тао (王韬 , 10 листопада 1828 — 24 травня 1897) — китайський письменник, перекладач, журналіст, філософ часів династії Цін. (uk)
- Ван Тао (кит. упр. 王韬, пиньинь Wáng Tāo, 10 ноября 1828 — 24 мая 1897) — китайский писатель, переводчик, журналист, каноновед времён династии Цин. Происходил из семейства провинциального учителя. Получив в 1845 году низшую конфуцианскую степень сюцай, Ван Тао стал сотрудничать с европейскими миссионерами, сочувственно отнёсся к Тайпинскому восстанию, возможно, встречался с одним из его лидеров — Хун Жэньганем, из-за чего власти сочли его неблагонадёжным. Получив убежище в английском консульстве в Шанхае, Ван Тао эмигрировал в Британский Гонконг. В 1862—1873 годах был помощником знаменитого китаеведа Джеймса Легга, посетил вместе с ним Великобританию (1867—1870). На обратном пути в Китай побывал во Франции, в 1879 году посетил Японию. С 1884 года обосновался в Шанхае, где вновь сотрудничал с миссионерскими издательствами. Ассистируя Леггу, Ван Тао занимался комментированием конфуцианских канонов, но его труды по каноноведению остались в рукописях. В 1889 году опубликовал новаторскую работу, в которой провёл привязку событийного ряда «Чунь цю» и «Цзо чжуани» к астрономическим явлениям, прежде всего — солнечным и лунным затмениям. Ван Тао — один из основоположников журналистики в Китае: с 1873 года издавал в Гонконге одну из первых в Китае частных газет — Сюньхуань жибао. Известен также поэтическим творчеством и путевыми записками, а также эпистолярным наследием, опубликованным между 1882 и 1889 годами в 30 цзюанях. Его сборники новелл, некоторые из которых являлись подражаниями Пу Сунлину, пользовались популярностью до конца XIX века. Являлся одним из первых идеологов Китая, ратовавших за «самоусиление» страны, предложил несколько проектов Ли Хунчжану и Цзэн Гофаню. В конце жизни интересовался реформаторским движением Кан Ювэя и его учеников, публиковал их статьи в своих изданиях. (ru)
- 王韬（1828年11月10日－1897年5月24日），初名王利賓，字蘭瀛；十八歲縣考第一，改名為王瀚，字懶今、紫詮、蘭卿，號仲弢、天南遁叟、甫里逸民、淞北逸民、歐西富公、弢園老民、蘅華館主、玉鮑生、尊聞閣王，外號「長毛狀元」，江苏蘇州城外長洲（現吳縣）人，中国改良派思想家、近代華人第一位政論家和新闻记者，新教徒。其被林語堂稱之為「中國新聞報紙之父」。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Wang Tao (chinesisch 王韜; * 10. November 1828 in ; † April 1897 in Shanghai) war ein chinesischer Übersetzer, Reformer, politischer Kolumnist, Zeitungsverleger und Schriftsteller in der Zeit der Qing-Dynastie. Er wurde als Wang Libin in Puli (甫里), heute Luzhi in der Präfektur Suzhou geboren. (de)
- Wang Tao (10 November 1828 – 24 Mei 1897; Hanzi: 王韜; Pinyin: Wáng Tāo; Wade–Giles: Wang2 T'ao1) adalah seorang penerjemah, reformer, kolumnis politik, penerbit surat kabar dan penulis fiksi Tiongkok pada zaman dinasti Qing. Ia lahir dengan nama Wang Libin di , prefektur Suzhou. (in)
- Wang Tao (Chinese: 王韜; 10 November 1828 – 24 May 1897) was a Chinese translator, reformer, political columnist, newspaper publisher and fiction writer of the Qing dynasty. He was born Wang Libin in Puli Town in Suzhou prefecture. (en)
- 王 韜（おう とう、Wang Tao、1828年11月10日 - 1897年5月24日）は、清末の改革派思想家、政治評論家、ジャーナリスト。字は紫詮、蘭卿。号は天南遁叟、甫里逸民、淞北逸民、欧西富公、弢園老民、蘅華館主、玉鮑生、尊聞閣王など。「長毛状元」とも呼ばれた。 (ja)
- Ван Тао (王韬 , 10 листопада 1828 — 24 травня 1897) — китайський письменник, перекладач, журналіст, філософ часів династії Цін. (uk)
- 王韬（1828年11月10日－1897年5月24日），初名王利賓，字蘭瀛；十八歲縣考第一，改名為王瀚，字懶今、紫詮、蘭卿，號仲弢、天南遁叟、甫里逸民、淞北逸民、歐西富公、弢園老民、蘅華館主、玉鮑生、尊聞閣王，外號「長毛狀元」，江苏蘇州城外長洲（現吳縣）人，中国改良派思想家、近代華人第一位政論家和新闻记者，新教徒。其被林語堂稱之為「中國新聞報紙之父」。 (zh)
- Wang Tao (chiń. 王韜; pinyin Wáng Tāo; ur. 1828 w Luzhi, zm. 1897 w Szanghaju), właściwie Wang Libin (王利賓), podróżnik, tłumacz, publicysta z okresu dynastii Qing. Autor pierwszej chińskiej książki podróżniczej o Europie, założyciel pierwszej chińskiej gazety codziennej. W trakcie trzyletniego pobytu w Europie kontynuował prace nad tłumaczeniami klasycznych dzieł chińskich oraz dużo podróżował prowadząc notatki, które również zawarł w swojej książce. (pl)
- Ван Тао (кит. упр. 王韬, пиньинь Wáng Tāo, 10 ноября 1828 — 24 мая 1897) — китайский писатель, переводчик, журналист, каноновед времён династии Цин. Происходил из семейства провинциального учителя. Получив в 1845 году низшую конфуцианскую степень сюцай, Ван Тао стал сотрудничать с европейскими миссионерами, сочувственно отнёсся к Тайпинскому восстанию, возможно, встречался с одним из его лидеров — Хун Жэньганем, из-за чего власти сочли его неблагонадёжным. Получив убежище в английском консульстве в Шанхае, Ван Тао эмигрировал в Британский Гонконг. В 1862—1873 годах был помощником знаменитого китаеведа Джеймса Легга, посетил вместе с ним Великобританию (1867—1870). На обратном пути в Китай побывал во Франции, в 1879 году посетил Японию. С 1884 года обосновался в Шанхае, где вновь сотрудничал (ru)
|
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
