About: Sinology

An Entity of Type: book, from Named Graph: http://dbpedia.org, within Data Space: dbpedia.org

Sinology, or Chinese studies, is an academic discipline that focuses on the study of China primarily through Chinese philosophy, language, literature, culture and history and often refers to Western scholarship. Its origin "may be traced to the examination which Chinese scholars made of their own civilization."

Property Value
dbo:abstract
  • علم الصينيات أو علم الحضارة الصينية (بالإنجليزية: Sinology)‏ هو دراسة أكاديمية تختص بالصين من خلال دراسة لغتها وأدبها وتاريخها، وغالبا من يشير إلى الدراسات الغربية بهذا الشأن. ربما كان هذا العلم يركز على اختبار إنجازات العلماء الصينيين التي قاموا بها في حضارتهم. تاريخيا، كان ينظر إلى علم الصينيات مقارن لاستخدام فقه اللغة في الصين، وحتى القرن العشرين كان ينظر إليه بأنه يعني «فقه اللغة الصينية» (اللغة والأدب). تم التوسع في هذه العلم لاحقا بإضافة التاريخ الصيني والنقائش ومواضيع أخرى. (ar)
  • Sinologia o estudis xinesos és la disciplina acedèmica que s'ocupa de l'estudi de la Xina i altres afers relacionats amb el país. No obstant això, en el context acadèmic d'Amèrica, més estrictament es refereix a l'estudi dels clàssics de llengua i literatura, i l'enfocament filològic. El seu origen, segons una enquesta recent, "pot atribuir-se a l'examen que els estudiosos xinesos feren de sa pròpia civilització" Etimològicament, sino -es deriva del sinae llatí ("el xinès"), l'origen és discutible. En el context de l'àrea d'estudis, la comunitat europea i l'americana tenen usos diferents. A Europa, sinologia generalment és conegut com els estudis xinesos mentre que als Estats Units Sinologia és un subcamp d'estudis xinesos. (ca)
  • Sinologie je vědní obor zabývající se studiem čínského jazyka, dále historií, a obecně problematikou týkající se Číny. Odborník v sinologii je sinolog. (cs)
  • Die Sinologie, auch als Chinawissenschaften oder Chinakunde (chinesisch 漢學 / 汉学, Pinyin hànxué – „Han-Kunde“) bekannt, ist ein Fachgebiet der Sprach- und Kulturwissenschaften, das im 16. Jahrhundert entstand, und sich mit den Sprachen, Schrift, Politik, Gesellschaft, Philosophie, Literatur, Wirtschaft und Geschichte der Han (漢人 / 汉人, hànrén – „Han-Volk“) befasst. (de)
  • Η σινολογία (ή κινεζικές σπουδές) είναι ο ακαδημαϊκός τομέας που εστιάζει στη μελέτη της Κίνας, και κυρίως της κινεζικής φιλοσοφίας, της γλώσσας, της λογοτεχνίας, του πολιτισμού και της ιστορίας. Συχνά αναφέρεται σε δυτικούς μελετητές. Η προέλευσή του «μπορεί να εντοπιστεί στην εξέταση που διεξήγαγαν οι Κινέζοι μελετητές για τον ίδιο τους τον πολιτισμό». (el)
  • Ĉinologio estas la studoj rilataj al Ĉinio, kaj konsekvence al ĉinoj. Internacie estas uzata ankaŭ la neologismo Sinologio. La ĉefa kerno de tiuj studoj estas la ĉina lingvaro kaj partikulare la mandarena (官話), ties literaturo kaj kulturo. La ĉinologio estas studfako disvolvigita el du perspektivoj: tiu plenumita el la interno de la ĉina kulturo, kun ekstera projekcio ĉu ampleksa ĉu limigita, kaj tiu plenumita el aliaj kulturoj. En la dua aspekto ĝi ofte rilatas al la fakoj de la kompara literaturscienco kaj de la historia de la ideoj. La nomo 'ĉinologio' estas, same kiel la ceteraj gravaj fakoj pri najbaraj orientaziaj kulturoj (Japanologio, Koreologio, kiu origine dependas el tiu) inventaĵo de okcidentuloj. En la neologismo Sinologio la komponanto sino- derivas de la greka Σίνα, kiu signifas Ĉinion, kaj -logio el -λογία en sia senco de 'traktaĵo, studo, fako'. (eo)
  • Sinologia azterketa da, eta, zehazki, haren hizkuntza (hau da, hizkuntzen familia eta, bereziki, Mandarinera, 官話), eta haren literatura eta kultura. Sinologia bi ikuspegitatik garatzen den ikerketa bat da: Txinako kulturaren barnetik gauzatutakoa, kanpoko proiekzioa gorabehera, eta beste kulturetatik gauzatutakoa. Bigarren kasuan, maiz, Literatura Konparatuaren eta esparruan sartzen da. 'Sinologia' izendapena Mendebaldeko asmakizuna da, gainontzekoak bezala edo Asiako esparru bereko garrantzi handikoak bezala . Sino- osagaia grezieratik dator Σίνα, hau da, Txina esan nahi duena, eta -logia, berriz, -λογία-tik, 'tratatua, azterketa, diziplina' zentzuan. (eu)
  • Selon le Larousse en ligne, la sinologie est l'« étude de l'histoire, de la langue et de la civilisation chinoises » et le sinologue est un « spécialiste de la langue et de la civilisation chinoises ». On peut considérer le « sinologue » et le « sinisant » comme synonymes. En effet, selon le Littré, le sinologue a pour principal domaine d'étude la langue et l'histoire de la Chine et le sinisant est le spécialiste de la langue et de la civilisation chinoise. (fr)
  • La sinología es el estudio del mundo chino y, específicamente, su idioma (es decir, su familia de lenguas y en especial el dominio mayor de estas, constituido por la subfamilia principal, la del chino mandarín, 官話), su literatura y su cultura. La sinología es un estudio que se desarrolla a partir de dos perspectivas: la ejercida desde dentro de la cultura china, tenga la proyección exterior que tuviere, y la ejercida desde otras culturas. En el segundo de los casos compete frecuentemente a los campos de la Literatura comparada y la Historia de las ideas. La denominación 'sinología' es, al igual que las restantes o de gran importancia del mismo ámbito asiático (Niponología, Coreanología, que originalmente dependen de aquella) de invención occidental. El componente sino- deriva del griego Σίνα, que significa China, y -logía a su vez de -λογία en su sentido de 'tratado, estudio, disciplina'. (es)
  • Is éard is síneolaíocht ann ná an léann acadúil ar an tSín, go príomha tríd an tSínis, an litríocht, an chultúr agus stair na Síne, agus is minic a thagraíonn an téarma do scoláireacht an Iarthir. Is féidir é a rianú siar, áfach, go dtí an tréimhse ina raibh scoláirí na Síne ag scrúdú a gcuid sibhialtachta féin. Cheapadh, go stairiúil, go raibh réimse na síneolaíochta comhionann le feidhm a bhaint as an fhileolaíocht ar mhaithe le staidéar a dhéanamh ar an tSín, agus go dtí an 20ú haois bhí measadh go ginearálta gur chiallaigh an tSíneolaíocht "fileolaíocht na Sínise" (teanga agus litríocht). Sa lá atá inniu ann, leathnaíodh amach brí an téarma 'síneolaíocht' lena chur san áireamh stair na Síne, eipeagrafaíocht, agus ábhair eile. (ga)
  • Sastra sinologi artinya studi tentang Tiongkok dan topik Tionghoa. (in)
  • Sinology, or Chinese studies, is an academic discipline that focuses on the study of China primarily through Chinese philosophy, language, literature, culture and history and often refers to Western scholarship. Its origin "may be traced to the examination which Chinese scholars made of their own civilization." The field of sinology was historically seen to be equivalent to the application of philology to China and until the 20th century was generally seen as meaning "Chinese philology" (language and literature). Sinology has broadened in modern times to include Chinese history, epigraphy and other subjects. (en)
  • 중국학(中國學, 영어: chinese studies, sinology)은 중국의 사상 · 문화 · 철학 · 문예 · 윤리 · 사회 · 역사 등에 관한 학문 영역의 총칭이다. (ko)
  • 中国学(ちゅうごくがく、英: Sinology)は、中国の事物全般、とりわけ中国の思想・文化・言語・歴史に関する学問の総称であり、とくに中国人以外による中国に関する学術研究をさす。東洋学の一種。 (ja)
  • La sinologia (in cinese, 中国学 Zhong guo xue, "lo studio della Cina") è quell'insieme di studi e ricerche che riguarda la cultura cinese nei suoi vari aspetti e nelle varie epoche storiche. Si può considerare la controparte cinese dell'anglistica, arabistica, coreanistica e iamatologia (lo studio di "Yamato" 大和, l'antico nome del Giappone, oggi ufficialmente, e in lingua originale inteso, Nihon/Nippon 日本). (it)
  • Sinologie is in algemeen gebruik de studie over China en alle daaraan gerelateerde vakdomeinen, zoals Chinese aardrijkskunde, geschiedenis, filosofie en dergelijke. Hieronder vallen ook de Chinese talen en literatuur. Sinae is Latijn voor Chinezen. De oorsprong van deze betekenis staat echter ter discussie. (nl)
  • Sinologia (albo chinoznawstwo; nazwa wywodzi się od łacińskiej nazwy Chin, Sina) – dziedzina naukowa zajmująca się wszystkim, co dotyczy Chin: językami chińskimi, kulturą, historią, systemami religijnymi i filozoficznymi (jak np. buddyzm, konfucjanizm czy taoizm), literaturą, a także gospodarką itd. Za europejskiego pioniera sinologii uznaje się Marco Polo, a za pioniera polskiego – jezuitę Michała Boyma. Początki sinologii jako dziedziny naukowej datują się od czasów Matteo Ricciego, dzięki któremu jezuici założyli misję na cesarskim dworze Mingów w Pekinie. To wtedy powstały pierwsze szczegółowe, choć nie zawsze zgodne z prawdą, relacje na temat chińskiego języka, medycyny, obyczajów itd. To wtedy również utarła się zlatynizowana pisownia niektórych chińskich nazw i nazwisk, np. Konfucjusz (łac. Confucius od chiń. Kongfuzi). Badaniem tych pionierskich czasów sinologii zajmuje się sinolatynistyka. Pierwszym polskim wykształconym sinologiem był Franciszek Ksawery Białas SVD (1878-1936), który studiował we Francji i w Niemczech, uzyskał doktorat w 1921 r., był od 1925 profesorem Uniwersytetu Katolickiego w Pekinie, a w 1927 r. założył czasopismo Monumenta Serica. Jego następcami w Instytucie Monumenta Serica są m.in. Roman Malek (1951-2019) i . W okresie międzywojennym autodydaktami sinologicznymi byli Doman Wieluch (1887-1976) i Jan Wypler (1890-1965), a w latach 1960. Franciszek Tokarz (1897-1973). W Polsce najstarszym ośrodkiem rozwijania wiedzy o Chinach jest Zakład Sinologii Wydziału Orientalistycznego Uniwersytetu Warszawskiego. Jego wykładowcami byli między innymi Jan Jaworski (1903-1945), Witold Jabłoński (1901–1957), Janusz Chmielewski (1916–1998), Olgierd Wojtasiewicz (1916–1995), (1928-2020), (1930–1989) i Mieczysław Jerzy Künstler (1933–2007). Sinologia jest prowadzona również na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Filologię chińską można też studiować na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II oraz Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. (pl)
  • Sinologi är vetenskapen om språket i Kina och kinesisk kultur och historia med mera. En så kallad Kinakännare är oftast bekant med det politiska livet och samhället i Kina. (sv)
  • Китаєзнавство, китаїстика, синолоґія (від пізньолатинського Sina — Китай) — комплекс наук, які вивчають історію, економіку, політику, філософію, мову, літературу, культуру стародавнього і сучасного Китаю. (uk)
  • Синоло́гия (от позднелатинского Sina — Китай), или китаеведение, китаи́стика, — отрасль востоковедения; комплекс наук, изучающих историю, экономику, политику, философию, язык, литературу, культуру древнего и современного Китая. В Китае для науки о прошлом этой страны используется термин 汉学 (пиньинь hànxué) или 国学 (пиньинь guóxué, может быть переведено как «родиноведение»). Первый чаще используется в исследованиях истории и культуры ханьского этноса, второй — прочих национальностей, живущих на территории Китая. В Японии для обозначения этой науки служит термин Кангаку (яп. 漢学 ханьское учение). В англоязычных странах данный термин понимается как устаревший, входящий составной частью в китайские науки (англ. Chinese Studies). Учёные, занимающиеся китаеведением (синологией), называются китаеведами, синологами или китаистами, в XIX в. редко — «хинезистами» (заимствование из немецкого языка). (ru)
  • Sinologia ou estudos chineses é o estudo da civilização da China, o que normalmente exige profundos conhecimentos de um ou mais idiomas chineses. Na China, 'sinologistas' às vezes são chamados afetivamente e com admiração 'perito sobre a China' (中國通). O início da sinologia se deu aquando da penetração de missionários do ocidente, tal como o , o Padre Matteo Ricci, S.J., o Padre Michele Ruggieri, o Padre Adam Schall, S.J. e outros, que foram à China para estudar o idioma, a cultura e as crenças. Esses missionários traduziram partes dos textos clássicos chineses ao latim e a outros idiomas do Ocidente, e a Bíblia ao chinês. Eles também escreveram muitas cartas lá da China, as quais eram lidas com grande interesse, pois naquela época a China começou a ser considerada política e economicamente interessante. Nos séculos XVIII e XIX, outros missionários, como (1815-1897), despenderam consideráveis esforços na tentativa de convencer universidades ocidentais a adotar a sinologia como uma disciplina curricular. Aos poucos, os estudiosos não religiosos se tornaram a maioria,, superando os missionários. No século XX, aos poucos, a sinologia veio adquirir força e a se tornar numa presença notável nas universidades do mundo ocidental. No Japão, a sinologia - Shinagaku ou 支那学 , em japonês - foi estabelecida em uma combinação efetiva de estudos confucianos tradicionais com a sinologia ocidental. Os estudos chineses no Japão mais tarde passaram a fazer parte dos estudos orientais. A sinologia organizou-se em escolas distintas, vinculadas aos seus países de origem ou língua. A corrente anglófona teve entre seus grandes expoentes o já citado James Legge, (tradutor), Joseph Needham (História das Ciências), (História da China Antiga), William Watson (Arqueologia), além dos atuais (tradutor e ensaísta), (tradutor) e (China Moderna). Embora não de modo absoluto, a principal característica desta corrente consiste na abordagem econômica da história, separada da tentativa literária de tradução dos clássicos (com exceção de Needham). Entre os franceses, destacaram-se (Historiador), (tradutor), (historiador das religiões chinesas), (introdutor do método sociológico na sinologia moderna, antecedendo em décadas as modernidades da ), e os atuais (historiador), (historiadora do pensamento chinês) e François Jullien (sinólogo e intérprete do pensamento chinês para o Ocidente). Os franceses preferiram uma abordagem mais culturalista e filosófica, sendo - nas palavras de Lin Yutang - os que melhor se aproximaram do pensamento chinês. Somam-se ao grupo autores de diversas outras nacionalidades, tal como Richard Wilhelm (alemão, autor de uma das melhores traduções do I Ching), (húngaro, autor de obras em francês sobre a concepão de "imobilismo" da história chinesa), , e (holandeses), entre muitos outros. Embora os portugueses tenham sido os primeiros visitantes regulares da China na era moderna, iniciando os primórdios da sinologia moderna, a sua produção neste campo foi irregular e variável. No período dos séculos XVI-XVIII, destacam-se textos de caráter descritivo, tal como o Tratado das cousas da China, de Gaspar da Cruz (1570) e Em demanda do Catai, de Bento de Góis (1603-1607). Não devemos subestimá-las, porém; são os portugueses os primeiros a entrar em contato com o Tibete, por exemplo, em duas cartas do Jesuíta António de Andrade (1626), demonstrando um arrojo e curiosidades ilimitadas pelo Oriente - qualidades manifestas claramente numa outra obra (anterior) de Fernão Mendes Pinto, Peregrinação, na qual o autor relata uma série de aventuras (fantásticas ou não) passadas em diversos pontos da Ásia. Com a estabilização das relações sino-portuguesas através da consolidação de Macau, aparentemente o papel das investigações retrocede, buscando-se um modo de convivência. Tal gerou uma relativamente farta documentação burocrática, mas que pouco nos concede em termos de entendimento cultural da civilização chinesa. Seriam poucos, pois, que buscariam estudá-la em caracteres mais amplos. No período de passagem século XIX-XX, encontraremos Camilo Pessanha em Macau dedicando-se à tradução da arte e da poesia chinesa; Marques Pereira publicará a revista "Ta-ssi-yang-kuo", tratando sobre história e cultura chinesas e Moraes Palha escreverá um "Esboço crítico da civilização chineza". O século XX veria, no entanto, um renascer das atividades sinológicas. O padre português Joaquim Guerra faria uma tradução inédita da obra clássica de Confúcio, os Analectos, tal como os seus equivalentes James Legge ou Seraphin Couvrer. O padre Benjamim Videira Pires, S.J., escreve uma belíssima obra sobre o processo de fusão cultural em Macau; uma tentativa institucional, concretizada na Fundação Oriente, incentivaria a formação de quadros especializados no tema. Por vário lados, pois, a sinologia retoma seu curso como área de estudo. No século XXI destacam-se as traduções a partir do chinês clássico para língua portuguesa do Tao Te King e de Chuang Tse e respetivos comentários por António Miguel de Campos. No Brasil, pouca - mas de algum modo, substancial e atualizada - contribuição foi dada aos estudos chineses. Destacam-se o livro de viagens de Osny Duarte (viagem à China, feito na década de 50), José Roberto Leite, cujo estudo "China no Brasil" mostra o intercâmbio entre as duas civilizações, Ricardo Joppert - sinólogo com formação específica na França e na China - autor de "Alicerce Cultural da China" e "Samadhi em verde azul", entre outras obras, André Bueno, sinológo, filósofo e historiador preocupado em difundir o campo no país, autor de artigos diversos que vão do pensamento chinês a questões como arte e teoria sinológica, e Mário Bruno Sproviero, especialista em letras e tradutor de uma versão originalíssima do Tao Te Ching de Lao Tsé. Conquanto a sinologia seja uma ciência essencialmente ocidental, muito se discute sobre os seus métodos e perspectivas. Em ocasião recente, alguns especialistas trataram o próprio termo "sinologia" como uma forma de neocolonialismo, dispensável. Sabe-se, porém, que este campo específico de estudo tem incorporado teorias e metodologias (muitas de origem legitimamente chinesa) que a colocam numa posição especial no campo das ciências humanas, o que tem feito com que sua especificidade se mantenha. (pt)
  • 中国学亦称漢學或中华学是指中国以外的学者对有关中国的方方面面进行研究的一门学科。包括中国历史、政治、社会、文学、哲学、经济等等,甚至也包括对于海外华人的研究。華人研究漢學,通常稱為國學。 漢學也指明末清初依汉世儒林家法之说研治经学名物制度,小学训诂的考证学。惠栋一生治经以汉儒为宗,为汉学奠基者。惠栋的再传弟子江藩著《汉学师承记》,自居为汉学宗传,彰显汉学名号,影响深远。 (zh)
dbo:wikiPageExternalLink
dbo:wikiPageID
  • 376186 (xsd:integer)
dbo:wikiPageLength
  • 24520 (xsd:nonNegativeInteger)
dbo:wikiPageRevisionID
  • 1120492414 (xsd:integer)
dbo:wikiPageWikiLink
dbp:date
  • 2011-07-16 (xsd:date)
  • 2016-03-04 (xsd:date)
  • 2017-02-10 (xsd:date)
  • 2017-02-15 (xsd:date)
  • July 2022 (en)
dbp:links
  • no (en)
dbp:p
  • Hànxué (en)
  • Guóxué (en)
dbp:reason
  • Need to elaborate on the difference of scope here (en)
dbp:s
  • 汉学 (en)
  • 国学 (en)
dbp:t
  • 國學 (en)
  • 漢學 (en)
dbp:url
dbp:w
  • Han4-hsüeh2 (en)
  • Kuo2-hsüeh2 (en)
dbp:wikiPageUsesTemplate
dcterms:subject
gold:hypernym
rdf:type
rdfs:comment
  • علم الصينيات أو علم الحضارة الصينية (بالإنجليزية: Sinology)‏ هو دراسة أكاديمية تختص بالصين من خلال دراسة لغتها وأدبها وتاريخها، وغالبا من يشير إلى الدراسات الغربية بهذا الشأن. ربما كان هذا العلم يركز على اختبار إنجازات العلماء الصينيين التي قاموا بها في حضارتهم. تاريخيا، كان ينظر إلى علم الصينيات مقارن لاستخدام فقه اللغة في الصين، وحتى القرن العشرين كان ينظر إليه بأنه يعني «فقه اللغة الصينية» (اللغة والأدب). تم التوسع في هذه العلم لاحقا بإضافة التاريخ الصيني والنقائش ومواضيع أخرى. (ar)
  • Sinologie je vědní obor zabývající se studiem čínského jazyka, dále historií, a obecně problematikou týkající se Číny. Odborník v sinologii je sinolog. (cs)
  • Die Sinologie, auch als Chinawissenschaften oder Chinakunde (chinesisch 漢學 / 汉学, Pinyin hànxué – „Han-Kunde“) bekannt, ist ein Fachgebiet der Sprach- und Kulturwissenschaften, das im 16. Jahrhundert entstand, und sich mit den Sprachen, Schrift, Politik, Gesellschaft, Philosophie, Literatur, Wirtschaft und Geschichte der Han (漢人 / 汉人, hànrén – „Han-Volk“) befasst. (de)
  • Η σινολογία (ή κινεζικές σπουδές) είναι ο ακαδημαϊκός τομέας που εστιάζει στη μελέτη της Κίνας, και κυρίως της κινεζικής φιλοσοφίας, της γλώσσας, της λογοτεχνίας, του πολιτισμού και της ιστορίας. Συχνά αναφέρεται σε δυτικούς μελετητές. Η προέλευσή του «μπορεί να εντοπιστεί στην εξέταση που διεξήγαγαν οι Κινέζοι μελετητές για τον ίδιο τους τον πολιτισμό». (el)
  • Sinologia azterketa da, eta, zehazki, haren hizkuntza (hau da, hizkuntzen familia eta, bereziki, Mandarinera, 官話), eta haren literatura eta kultura. Sinologia bi ikuspegitatik garatzen den ikerketa bat da: Txinako kulturaren barnetik gauzatutakoa, kanpoko proiekzioa gorabehera, eta beste kulturetatik gauzatutakoa. Bigarren kasuan, maiz, Literatura Konparatuaren eta esparruan sartzen da. 'Sinologia' izendapena Mendebaldeko asmakizuna da, gainontzekoak bezala edo Asiako esparru bereko garrantzi handikoak bezala . Sino- osagaia grezieratik dator Σίνα, hau da, Txina esan nahi duena, eta -logia, berriz, -λογία-tik, 'tratatua, azterketa, diziplina' zentzuan. (eu)
  • Selon le Larousse en ligne, la sinologie est l'« étude de l'histoire, de la langue et de la civilisation chinoises » et le sinologue est un « spécialiste de la langue et de la civilisation chinoises ». On peut considérer le « sinologue » et le « sinisant » comme synonymes. En effet, selon le Littré, le sinologue a pour principal domaine d'étude la langue et l'histoire de la Chine et le sinisant est le spécialiste de la langue et de la civilisation chinoise. (fr)
  • Sastra sinologi artinya studi tentang Tiongkok dan topik Tionghoa. (in)
  • 중국학(中國學, 영어: chinese studies, sinology)은 중국의 사상 · 문화 · 철학 · 문예 · 윤리 · 사회 · 역사 등에 관한 학문 영역의 총칭이다. (ko)
  • 中国学(ちゅうごくがく、英: Sinology)は、中国の事物全般、とりわけ中国の思想・文化・言語・歴史に関する学問の総称であり、とくに中国人以外による中国に関する学術研究をさす。東洋学の一種。 (ja)
  • La sinologia (in cinese, 中国学 Zhong guo xue, "lo studio della Cina") è quell'insieme di studi e ricerche che riguarda la cultura cinese nei suoi vari aspetti e nelle varie epoche storiche. Si può considerare la controparte cinese dell'anglistica, arabistica, coreanistica e iamatologia (lo studio di "Yamato" 大和, l'antico nome del Giappone, oggi ufficialmente, e in lingua originale inteso, Nihon/Nippon 日本). (it)
  • Sinologie is in algemeen gebruik de studie over China en alle daaraan gerelateerde vakdomeinen, zoals Chinese aardrijkskunde, geschiedenis, filosofie en dergelijke. Hieronder vallen ook de Chinese talen en literatuur. Sinae is Latijn voor Chinezen. De oorsprong van deze betekenis staat echter ter discussie. (nl)
  • Sinologi är vetenskapen om språket i Kina och kinesisk kultur och historia med mera. En så kallad Kinakännare är oftast bekant med det politiska livet och samhället i Kina. (sv)
  • Китаєзнавство, китаїстика, синолоґія (від пізньолатинського Sina — Китай) — комплекс наук, які вивчають історію, економіку, політику, філософію, мову, літературу, культуру стародавнього і сучасного Китаю. (uk)
  • 中国学亦称漢學或中华学是指中国以外的学者对有关中国的方方面面进行研究的一门学科。包括中国历史、政治、社会、文学、哲学、经济等等,甚至也包括对于海外华人的研究。華人研究漢學,通常稱為國學。 漢學也指明末清初依汉世儒林家法之说研治经学名物制度,小学训诂的考证学。惠栋一生治经以汉儒为宗,为汉学奠基者。惠栋的再传弟子江藩著《汉学师承记》,自居为汉学宗传,彰显汉学名号,影响深远。 (zh)
  • Sinologia o estudis xinesos és la disciplina acedèmica que s'ocupa de l'estudi de la Xina i altres afers relacionats amb el país. No obstant això, en el context acadèmic d'Amèrica, més estrictament es refereix a l'estudi dels clàssics de llengua i literatura, i l'enfocament filològic. El seu origen, segons una enquesta recent, "pot atribuir-se a l'examen que els estudiosos xinesos feren de sa pròpia civilització" Etimològicament, sino -es deriva del sinae llatí ("el xinès"), l'origen és discutible. (ca)
  • Ĉinologio estas la studoj rilataj al Ĉinio, kaj konsekvence al ĉinoj. Internacie estas uzata ankaŭ la neologismo Sinologio. La ĉefa kerno de tiuj studoj estas la ĉina lingvaro kaj partikulare la mandarena (官話), ties literaturo kaj kulturo. (eo)
  • La sinología es el estudio del mundo chino y, específicamente, su idioma (es decir, su familia de lenguas y en especial el dominio mayor de estas, constituido por la subfamilia principal, la del chino mandarín, 官話), su literatura y su cultura. (es)
  • Is éard is síneolaíocht ann ná an léann acadúil ar an tSín, go príomha tríd an tSínis, an litríocht, an chultúr agus stair na Síne, agus is minic a thagraíonn an téarma do scoláireacht an Iarthir. Is féidir é a rianú siar, áfach, go dtí an tréimhse ina raibh scoláirí na Síne ag scrúdú a gcuid sibhialtachta féin. (ga)
  • Sinology, or Chinese studies, is an academic discipline that focuses on the study of China primarily through Chinese philosophy, language, literature, culture and history and often refers to Western scholarship. Its origin "may be traced to the examination which Chinese scholars made of their own civilization." (en)
  • Sinologia (albo chinoznawstwo; nazwa wywodzi się od łacińskiej nazwy Chin, Sina) – dziedzina naukowa zajmująca się wszystkim, co dotyczy Chin: językami chińskimi, kulturą, historią, systemami religijnymi i filozoficznymi (jak np. buddyzm, konfucjanizm czy taoizm), literaturą, a także gospodarką itd. (pl)
  • Sinologia ou estudos chineses é o estudo da civilização da China, o que normalmente exige profundos conhecimentos de um ou mais idiomas chineses. Na China, 'sinologistas' às vezes são chamados afetivamente e com admiração 'perito sobre a China' (中國通). O início da sinologia se deu aquando da penetração de missionários do ocidente, tal como o , o Padre Matteo Ricci, S.J., o Padre Michele Ruggieri, o Padre Adam Schall, S.J. e outros, que foram à China para estudar o idioma, a cultura e as crenças. Esses missionários traduziram partes dos textos clássicos chineses ao latim e a outros idiomas do Ocidente, e a Bíblia ao chinês. Eles também escreveram muitas cartas lá da China, as quais eram lidas com grande interesse, pois naquela época a China começou a ser considerada política e economicamente (pt)
  • Синоло́гия (от позднелатинского Sina — Китай), или китаеведение, китаи́стика, — отрасль востоковедения; комплекс наук, изучающих историю, экономику, политику, философию, язык, литературу, культуру древнего и современного Китая. Учёные, занимающиеся китаеведением (синологией), называются китаеведами, синологами или китаистами, в XIX в. редко — «хинезистами» (заимствование из немецкого языка). (ru)
rdfs:label
  • Sinology (en)
  • علم الصينيات (ar)
  • Sinologia (ca)
  • Sinologie (cs)
  • Sinologie (de)
  • Σινολογία (el)
  • Ĉinologio (eo)
  • Sinología (es)
  • Sinologia (eu)
  • Síneolaíocht (ga)
  • Sinologi (in)
  • Sinologia (it)
  • Sinologie (fr)
  • 중국학 (ko)
  • 中国学 (ja)
  • Sinologie (nl)
  • Sinologia (pl)
  • Sinologia (pt)
  • Sinologi (sv)
  • Синология (ru)
  • 中国学 (zh)
  • Китаєзнавство (uk)
rdfs:seeAlso
owl:sameAs
prov:wasDerivedFrom
foaf:isPrimaryTopicOf
is dbo:academicDiscipline of
is dbo:education of
is dbo:genre of
is dbo:knownFor of
is dbo:mainInterest of
is dbo:occupation of
is dbo:profession of
is dbo:wikiPageRedirects of
is dbo:wikiPageWikiLink of
is dbp:discipline of
is dbp:distinctions of
is dbp:education of
is dbp:field of
is dbp:fields of
is dbp:focus of
is dbp:genre of
is dbp:knownFor of
is dbp:mainInterests of
is dbp:occupation of
is dbp:subject of
is dc:subject of
is foaf:primaryTopic of
Powered by OpenLink Virtuoso    This material is Open Knowledge     W3C Semantic Web Technology     This material is Open Knowledge    Valid XHTML + RDFa
This content was extracted from Wikipedia and is licensed under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 Unported License