| dbo:abstract
|
- نَحْنُ الملكيَّة (بالإنگليزية: Royal we) أو جمع التجليل (باللاتينية: pluralis majestatis) يعني استخدام ضميرِ المتكلم في صيغة الجمع أو الفعل المُصرَّف في صيغة المتكلمين (على سبيل المثال، نَقول بدلًا من أقول) من قبل شخص واحد ذي منصب رفيع كعاهل أو ملك أو سلطان أو زعيم ديني (مثل البابا أو الأسقف). المتحدثون الذين يستعملون النحن الملكية يستخدمون ضمائر أو أفعالًا في صيغة الجمع للدلالة على مفرد. على سبيل المثال، يفتتح بـ"بسم الله الرحمن الرحيمنحن قابوس بن سعيد سلطان عمان...رسمنا بما هو آت.". على الرغم من أن "قابوس بن سعيد" هو شخص واحد وبذلك يُعتبر مفردًا نحويًّا، لكنًّ استخدام ضمير المتكلم والفعل "رسم" في صيغة الجمع نوع من أنواع التجليل والتعظيم. (ar)
- El plural majestàtic és l'ús de la primera persona del plural en lloc de la primera del singular en discursos formals. El plural majestàtic s'usa com a plural fictici referit sempre a persones d'altes jerarquies militars i/o eclesiàstiques. Hom l'usa per a magnificar i tractar respectuosament el destinatari sabent, però, que aquest plural té un evident sentit singular. El seu ús és molt típic en la literatura medieval, sobretot a les composicions dels trobadors i també a les novel·les cavalleresques, com poden ésser el Curial e Güelfa (anònim) o el Tirant lo Blanc de Joanot Martorell. (ca)
- Majestátní plurál (lat. pluralis majestatis nebo též plural maiestaticus, pluralis maiestaticus), někdy též královský plurál, je způsob, kdy panovník nebo jiný vysoce postavený představitel státu nebo církve o sobě hovoří v množném čísle (my namísto já). Tímto způsobem dává mluvčí najevo vážnost svého postavení. Užívat se začal za , tedy po rozdělení moci v říši římské za Diocleciana, kdy každý augustus a každý caesar mluvil i za všechny tři ostatní a vydával zákony i jejich jménem. (cs)
- Der Pluralis Majestatis (lat. „Mehrzahl der Hoheit“) wird verwendet, um eine Person, z. B. einen Herrscher, als besonders mächtig oder würdig auszuzeichnen. Teilweise bezeichnet sich die Person auch selbst so, indem sie von sich im Plural spricht. Ausdrücke, die im Pluralis Majestatis stehen, werden immer großgeschrieben. Bei Monarchen oder anderen Autoritäten spielt die Vorstellung eine Rolle, dass sie für ihre Untertanen beziehungsweise Untergebenen sprechen oder zu sprechen glauben. Möglicherweise geht dieser Gebrauch des Plurals auf die Römische Tetrarchie seit dem Jahre 293 mit ihren zwei Senior- und zwei Juniorkaisern zurück. Bei Adeligen und Würdenträgern war und ist der Plural in der Selbstbezeichnung zu amtlichen Anlässen üblich (zum Beispiel: „Wir, Benedictus PP. XVI, im dritten Jahr Unseres Pontifikates …“ oder „We, Elisabeth II., by the Grace of God …“). Aber auch in der deutschen Alltagssprache ist das Siezen als eine Form des Pluralis Majestatis erhalten geblieben, indem grundsätzlich im Plural mit dem Gegenüber gesprochen wird (Beispiel: „Sie haben recht“ statt „du hast recht“). (de)
- En la lengua hablada, o en la escrita, el plural mayestático (del latín pluralis maiestaticus, pluralis maiestatis 'plural de majestad') consiste en referirse a uno mismo, sea hablante o escritor, mediante uso de la primera persona del plural y usando el pronombre nos, en sustitución de yo. Este uso estaba difundido extensamente en la Antigua Roma y ha perdurado en la tradición de muchos países como expresión formal. En especial han sido los reyes y papas (de aquí el nombre de mayestático, perteneciente o relativo a la majestad) quienes han usado esta modalidad expresiva, en tanto que se le vincula con la «imagen» de la institución. También se ha usado en las monarquías otomana e inglesa. Su uso más común es para dar a entender excelencia, poder o dignidad de la persona que habla o escribe. (es)
- Ahozko hizkuntzan edo idatzizkoan, maiestatezko plurala norbere burua aipatzean datza, hiztuna edo idazlea izan, pluraleko lehen pertsona erabiliz eta "gu" izenordaina erabiliz, "ni"re ordez. Erabilera hori Antzinako Erroman zabalduta zegoen, eta herrialde askotako tradizioan iraun du adierazpen formal gisa. Bereziki, errege-erreginak eta aita santuak (hortik maiestatiko izena, maiestateari dagokiona edo dagokiona) izan dira adierazpen-modalitate hori erabili dutenak, erakundearen «irudiarekin» lotzen den heinean. Otomandar eta ingeles monarkietan ere erabili izan da. Hitz egiten edo idazten duen pertsonaren bikaintasuna, boterea edo duintasuna aditzera emateko erabiltzen da gehien. (eu)
- Le nous de majesté, nous majestatif ou pluriel de majesté (pluralis majestatis) est l'usage, répandu dans de nombreuses langues, d'un pronom personnel pluriel par un souverain ou une personnalité religieuse de façon à s'auto-désigner. En français, le plus souvent, c'est le pronom « nous » qui est utilisé dans ce sens. Il doit être distingué du nous de modestie, utilisé par les auteurs de publications scientifiques et universitaires. Pour les souverains pontifes, l'usage du nous de majesté fut abandonné dans la pratique courante par le court pontificat du pape Jean-Paul Ier, bien que ce nous soit toujours d'usage dans certains écrits et édits pontificaux, cela restant tout de même rare. (fr)
- The royal we, majestic plural (pluralis majestatis), or royal plural, is the use of a plural pronoun (or corresponding plural-inflected verb forms) used by a single person who is a monarch or holds a high office to refer to themselves. A more general term for the use of a we, us, or our to refer to oneself is nosism. (en)
- Il plurale maiestatis o plurale maiestatico (dal latino pluralis maiestatis, plurale di maestà) si ha, nella lingua parlata o scritta, quando chi scrive si riferisce a se stesso usando la prima persona plurale anziché singolare. (it)
- Pluralis majestatis (uit Latijn: pluralis maiestatis, letterlijk meervoud van verhevenheid; ook: majesteitsmeervoud of koninklijk meervoud) is het gebruik van het meervoud terwijl men naar zichzelf verwijst, dus in plaats van "ik", om de eigen belangrijkheid te benadrukken. Hetzelfde middel wordt ingezet voor het tegenovergestelde doel: de meervoudsvorm die wordt gebruikt om de aandacht van het eigen belang af te leiden, heet pluralis modestiae, meervoud van bescheidenheid. Dit gebruik is met name gangbaar bij verheven personen zoals monarchen ("Wij Willem-Alexander..."), bisschoppen en pausen. Paus Johannes Paulus I besloot bij zijn aantreden de pluralis majestatis niet te gebruiken. In de praktijk wordt de pluralis majestatis alleen nog in vaste uitdrukkingen gebruikt, bijvoorbeeld in wetten. Zelfs in de troonrede (Nederlandse koning) of de kersttoespraak (Belgische koning) gebruikt het staatshoofd ik. (nl)
- 尊厳の複数（そんげんのふくすう、羅: Pluralis Majestatis（プルーラーリス・マーイェスターティス）、英: Royal We/Majestic Plural）は欧州言語で国王などの高位身分にある者が自らを指す場合に代名詞として一人称単数でなく一人称複数を用いることをいう。君主や貴族や高位聖職者などの人々は、個人の立場ではなく国民や領民のリーダーとしての公的な立場で発言する場合、自分のことを一人称複数で話すことがある。また信任状などの外交文書において、君主から他の君主に宛てて書く場合は一人称単数を用いるが、共和国の大統領などに宛てて書く場合は一人称複数を用いることがある。 尊厳の複数は後に二人称にも影響し、欧州言語で複数代名詞を二人称単数の敬称として用いられるようになった。例えば英語のyouは二人称複数であるが現在では単複同形となった。フランス語のvousは本来二人称複数だが二人称単数の敬称としても使われる。ドイツ語のsieは三人称複数であったが二人称単数の敬称としても使われる (ただしSieと頭を大文字にすることで区別する) 。 (ja)
- Pluralis maiestatis (lub pluralis maiestaticus; łac. „liczba mnoga majestatu”) – użycie liczby mnogiej zamiast liczby pojedynczej, mające na celu podkreślenie godności, dostojeństwa władcy (także: biskupa, rektora itp.), stosowane przez władców w odniesieniu do siebie lub przez innych w odniesieniu do władców. W dzisiejszej polszczyźnie pluralis maiestatis w zasadzie nie występuje, poza kontekstami humorystycznymi czy przykładami stylizacji. Warto podkreślić, że nie każde użycie liczby mnogiej w stosunku do samego siebie jest przejawem pluralis maiestatis. Bywa także odwrotnie (pluralis modestiae), gdy piszący dąży do pomniejszenia znaczenia własnej osoby, własnych zasług w opisywanych wydarzeniach, wyprowadzanych wnioskach itp. (pl)
- Pluralis majestatis (лат. Pluralis majestatis — «множественное величия») — местоимение множественного числа, используемое в речи о себе монархами и другими высокопоставленными сановниками, к примеру, Папой Римским. Латинское название этого явления — «носизм» (nos). Обычно используется для указания на превосходство употребляющего в каком-либо аспекте, кроме того, в публичных выступлениях монарх (сановник) обычно говорит не от своего лица, а от лица всей нации или всего ведомства. В pluralis majestatis говорящий вместо местоимения первого лица единственного числа использует местоимение множественного или двойственного. Пример — (краткий) титул императора Николая II: «Божиею милостию, Мы, Николай Вторый, Император и Самодержец Всероссийский, Царь Польский, Великий Князь Финляндский и прочая, и прочая, и прочая». (ru)
- Pluralis majestatis, även pluralis majestaticus eller pluralis excellentiæ, är en latinsk term som avser bruket av plural när en monark eller någon annan mycket uppsatt person, till exempel en religiös ledare som den koptiska eller den katolska påven, avser sig själv. I stället för "jag" använder kungen eller kejsaren "Vi", alltid stavat med versal. Majestätet anses på så sätt representera folket eller folkflertalet. Samtidigt nyttjas Vi-formen som ett värdighetstecken eller som ett uttryck för makt och upphöjdhet. Den högvördiga personen hälsas "Ers Majestät" eller, när det gäller påvar, biskopar och andra uppsatta religiösa ledare som till exempel Dalai Lama, "Ers helighet"), och omtalas i tredje form plural respektive Hans/Hennes Majestät och Hans/Hennes Helighet. (sv)
- O plural majestático (do latim pluralis majestatis: 'plural de majestade'), também chamado plural de modéstia, refere-se ao uso (geralmente, por uma autoridade) da primeira pessoa do plural (nós) em lugar da primeira pessoa do singular (eu), para se autodesignar, ou o emprego da segunda pessoa do plural (vós) em vez da segunda pessoa do singular (tu), em atitude respeitosa para com o interlocutor. Originalmente usado por soberanos ou personalidades religiosas, ainda ocorre, na língua falada ou escrita, quando quem escreve ou fala se refere a si próprio usando a primeira pessoa. (pt)
- 尊嚴複數（拉丁語：pluralis majestatis，英語：majestic plural / royal we），又譯權能性的複數，是一種語言用法，一個在社會上擁有高位階的人在說話時，以複數代詞（例如英語：We）來借指自己。這個人可能是擁有政權的政治領導者（國王、皇帝或蘇丹），或是宗教領袖（主教或教宗）。這種用法常見於傳統的歐洲及中東。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- El plural majestàtic és l'ús de la primera persona del plural en lloc de la primera del singular en discursos formals. El plural majestàtic s'usa com a plural fictici referit sempre a persones d'altes jerarquies militars i/o eclesiàstiques. Hom l'usa per a magnificar i tractar respectuosament el destinatari sabent, però, que aquest plural té un evident sentit singular. El seu ús és molt típic en la literatura medieval, sobretot a les composicions dels trobadors i també a les novel·les cavalleresques, com poden ésser el Curial e Güelfa (anònim) o el Tirant lo Blanc de Joanot Martorell. (ca)
- Majestátní plurál (lat. pluralis majestatis nebo též plural maiestaticus, pluralis maiestaticus), někdy též královský plurál, je způsob, kdy panovník nebo jiný vysoce postavený představitel státu nebo církve o sobě hovoří v množném čísle (my namísto já). Tímto způsobem dává mluvčí najevo vážnost svého postavení. Užívat se začal za , tedy po rozdělení moci v říši římské za Diocleciana, kdy každý augustus a každý caesar mluvil i za všechny tři ostatní a vydával zákony i jejich jménem. (cs)
- Ahozko hizkuntzan edo idatzizkoan, maiestatezko plurala norbere burua aipatzean datza, hiztuna edo idazlea izan, pluraleko lehen pertsona erabiliz eta "gu" izenordaina erabiliz, "ni"re ordez. Erabilera hori Antzinako Erroman zabalduta zegoen, eta herrialde askotako tradizioan iraun du adierazpen formal gisa. Bereziki, errege-erreginak eta aita santuak (hortik maiestatiko izena, maiestateari dagokiona edo dagokiona) izan dira adierazpen-modalitate hori erabili dutenak, erakundearen «irudiarekin» lotzen den heinean. Otomandar eta ingeles monarkietan ere erabili izan da. Hitz egiten edo idazten duen pertsonaren bikaintasuna, boterea edo duintasuna aditzera emateko erabiltzen da gehien. (eu)
- The royal we, majestic plural (pluralis majestatis), or royal plural, is the use of a plural pronoun (or corresponding plural-inflected verb forms) used by a single person who is a monarch or holds a high office to refer to themselves. A more general term for the use of a we, us, or our to refer to oneself is nosism. (en)
- Il plurale maiestatis o plurale maiestatico (dal latino pluralis maiestatis, plurale di maestà) si ha, nella lingua parlata o scritta, quando chi scrive si riferisce a se stesso usando la prima persona plurale anziché singolare. (it)
- 尊厳の複数（そんげんのふくすう、羅: Pluralis Majestatis（プルーラーリス・マーイェスターティス）、英: Royal We/Majestic Plural）は欧州言語で国王などの高位身分にある者が自らを指す場合に代名詞として一人称単数でなく一人称複数を用いることをいう。君主や貴族や高位聖職者などの人々は、個人の立場ではなく国民や領民のリーダーとしての公的な立場で発言する場合、自分のことを一人称複数で話すことがある。また信任状などの外交文書において、君主から他の君主に宛てて書く場合は一人称単数を用いるが、共和国の大統領などに宛てて書く場合は一人称複数を用いることがある。 尊厳の複数は後に二人称にも影響し、欧州言語で複数代名詞を二人称単数の敬称として用いられるようになった。例えば英語のyouは二人称複数であるが現在では単複同形となった。フランス語のvousは本来二人称複数だが二人称単数の敬称としても使われる。ドイツ語のsieは三人称複数であったが二人称単数の敬称としても使われる (ただしSieと頭を大文字にすることで区別する) 。 (ja)
- Pluralis majestatis, även pluralis majestaticus eller pluralis excellentiæ, är en latinsk term som avser bruket av plural när en monark eller någon annan mycket uppsatt person, till exempel en religiös ledare som den koptiska eller den katolska påven, avser sig själv. I stället för "jag" använder kungen eller kejsaren "Vi", alltid stavat med versal. Majestätet anses på så sätt representera folket eller folkflertalet. Samtidigt nyttjas Vi-formen som ett värdighetstecken eller som ett uttryck för makt och upphöjdhet. Den högvördiga personen hälsas "Ers Majestät" eller, när det gäller påvar, biskopar och andra uppsatta religiösa ledare som till exempel Dalai Lama, "Ers helighet"), och omtalas i tredje form plural respektive Hans/Hennes Majestät och Hans/Hennes Helighet. (sv)
- O plural majestático (do latim pluralis majestatis: 'plural de majestade'), também chamado plural de modéstia, refere-se ao uso (geralmente, por uma autoridade) da primeira pessoa do plural (nós) em lugar da primeira pessoa do singular (eu), para se autodesignar, ou o emprego da segunda pessoa do plural (vós) em vez da segunda pessoa do singular (tu), em atitude respeitosa para com o interlocutor. Originalmente usado por soberanos ou personalidades religiosas, ainda ocorre, na língua falada ou escrita, quando quem escreve ou fala se refere a si próprio usando a primeira pessoa. (pt)
- 尊嚴複數（拉丁語：pluralis majestatis，英語：majestic plural / royal we），又譯權能性的複數，是一種語言用法，一個在社會上擁有高位階的人在說話時，以複數代詞（例如英語：We）來借指自己。這個人可能是擁有政權的政治領導者（國王、皇帝或蘇丹），或是宗教領袖（主教或教宗）。這種用法常見於傳統的歐洲及中東。 (zh)
- نَحْنُ الملكيَّة (بالإنگليزية: Royal we) أو جمع التجليل (باللاتينية: pluralis majestatis) يعني استخدام ضميرِ المتكلم في صيغة الجمع أو الفعل المُصرَّف في صيغة المتكلمين (على سبيل المثال، نَقول بدلًا من أقول) من قبل شخص واحد ذي منصب رفيع كعاهل أو ملك أو سلطان أو زعيم ديني (مثل البابا أو الأسقف). (ar)
- Der Pluralis Majestatis (lat. „Mehrzahl der Hoheit“) wird verwendet, um eine Person, z. B. einen Herrscher, als besonders mächtig oder würdig auszuzeichnen. Teilweise bezeichnet sich die Person auch selbst so, indem sie von sich im Plural spricht. Ausdrücke, die im Pluralis Majestatis stehen, werden immer großgeschrieben. (de)
- En la lengua hablada, o en la escrita, el plural mayestático (del latín pluralis maiestaticus, pluralis maiestatis 'plural de majestad') consiste en referirse a uno mismo, sea hablante o escritor, mediante uso de la primera persona del plural y usando el pronombre nos, en sustitución de yo. (es)
- Le nous de majesté, nous majestatif ou pluriel de majesté (pluralis majestatis) est l'usage, répandu dans de nombreuses langues, d'un pronom personnel pluriel par un souverain ou une personnalité religieuse de façon à s'auto-désigner. En français, le plus souvent, c'est le pronom « nous » qui est utilisé dans ce sens. Il doit être distingué du nous de modestie, utilisé par les auteurs de publications scientifiques et universitaires. (fr)
- Pluralis maiestatis (lub pluralis maiestaticus; łac. „liczba mnoga majestatu”) – użycie liczby mnogiej zamiast liczby pojedynczej, mające na celu podkreślenie godności, dostojeństwa władcy (także: biskupa, rektora itp.), stosowane przez władców w odniesieniu do siebie lub przez innych w odniesieniu do władców. W dzisiejszej polszczyźnie pluralis maiestatis w zasadzie nie występuje, poza kontekstami humorystycznymi czy przykładami stylizacji. (pl)
- Pluralis majestatis (uit Latijn: pluralis maiestatis, letterlijk meervoud van verhevenheid; ook: majesteitsmeervoud of koninklijk meervoud) is het gebruik van het meervoud terwijl men naar zichzelf verwijst, dus in plaats van "ik", om de eigen belangrijkheid te benadrukken. Hetzelfde middel wordt ingezet voor het tegenovergestelde doel: de meervoudsvorm die wordt gebruikt om de aandacht van het eigen belang af te leiden, heet pluralis modestiae, meervoud van bescheidenheid. (nl)
- Pluralis majestatis (лат. Pluralis majestatis — «множественное величия») — местоимение множественного числа, используемое в речи о себе монархами и другими высокопоставленными сановниками, к примеру, Папой Римским. Латинское название этого явления — «носизм» (nos). Обычно используется для указания на превосходство употребляющего в каком-либо аспекте, кроме того, в публичных выступлениях монарх (сановник) обычно говорит не от своего лица, а от лица всей нации или всего ведомства. (ru)
|
_(14779402855).jpg?width=300)
_(14779402855).jpg){kind=link}
_(14779402855).jpg){kind=link}