| dbo:abstract
|
- كوادريلاترو (بالإنجليزية: Quadrilateral)، ولنكون أكثر دقة غالبًا ما يطلق عليها " الحصون الرباعية") وهو الاسم التقليدي لدفاعات الإمبراطورية النمساوية في منطقة لومباردي-فينيتيا بإيطاليا ، وكوادريلاترو هي عبارة عن ربط حصون بشيرا ومانتوا وليجناغو وفيرونا بينها وبين نهر مينشيو ، ونهر بو ونهر أديجي . (ar)
- Quadrilatero je tradiční označení obranného systému Rakouského císařství v Království lombardsko-benátském. Tento systém spojoval pevnosti v Peschieře, Mantově, a Veroně, mezi řekami Mincio, Pád a Adiže.V období mezi koncem napoleonských válek a revolučním rokem 1848 se jednalo o jediné plně modernizované a vyzbrojené pevnosti v celém císařství. Od cca roku 1850 byly zásoby a posily dodávány na místo novou železnicí Benátky – Milán. Zkušenosti z druhé italské války za nezávislost v roce 1859, ve které byly italskou armádou poprvé použity zbraně s vývrty hlavně, vedly Rakušany k vybudování druhé linie 8 pevností ve vzdálenosti cca 4 kilometry od hlavní linie (dokončeno na jaře 1866), osou kolem Verony. (cs)
- Ein Festungsviereck (Quadrilatero) ist eine Anordnung von vier Festungen, bei der ein Angriff auf eine der Festungen stets durch eine oder mehrere der anderen störend beeinflusst werden kann. Der Bau eines Festungsvierecks war nicht überall möglich. Eine günstige Lage war an Wasserläufen gegeben, wobei gesicherte Übergänge geschaffen wurden, um den Verkehr zwischen den Festungen geschützt zu ermöglichen. Eine solche Konstruktion bot einer schwächeren Armee die Möglichkeit, sich einem übermächtigen Angriff zu entziehen und doch das Feld nicht vollständig zu räumen. (de)
- Les forteresses du quadrilatère (en italien: Quadrilatero) sont, entre 1815 et 1866, un système défensif autrichien en Lombardie-Vénétie qui se déploie en un quadrilatère dont les sommets sont les forteresses de Peschiera, Mantoue, Legnago et Vérone, compris entre le Mincio, le Pô, l'Adige et vers 1850 la voie ferrée Milan-Venise qui permet d'assurer le ravitaillement. Difficiles à contourner, elles empêchent le mouvement des troupes ennemies dans la plaine du Pô. L'expérience de la guerre de 1859, au cours de laquelle les canons rayés sont utilisés pour la première fois, et qui ont une meilleure portée et une plus grande précision, conduit Vienne à construire un second cercle de huit forts distants de moins de quatre kilomètres de la ceinture principale. Avec ces fortifications dont les dernières sont terminées en 1866, Vérone assure la fonction principale du dispositif du quadrilatère, une des plus importantes régions fortifiées d'Europe. (fr)
- The Quadrilatero (English: Quadrilateral, for greater specificity often called the "Quadrilateral fortresses") is the traditional name of a defensive system of the Austrian Empire in the Lombardy-Venetia region of Italy, which connected the fortresses of Peschiera, Mantua, Legnago and Verona between the Mincio, the Po, and the Adige Rivers. The name refers to the fact that on a map the fortresses appear to form the vertices of a quadrilateral. In the period between the end of the Napoleonic Wars and the Revolutions of 1848, they were the only fully modernized and armed fortresses within the Empire. Starting from c. 1850, supplies and reinforcements were shipped to the positions through the new Venice-Milan railroad. The experience of the Second Italian Independence War of 1859, in which rifled guns had been used for the first time by the Italian Army, pushed the Austrians to build a second line of eight forts, about 4 kilometers from the main line (completed in the spring of 1866), pivoting around Verona. (en)
- Il Quadrilatero fu, tra il 1815 e il 1866, un sistema difensivo costruito dall'Impero austriaco nel Lombardo-Veneto, che si dispiegava su un quadrilatero i cui vertici erano le fortezze di Peschiera del Garda, Mantova, Legnago e Verona, comprese fra il Mincio, il Po, l'Adige e dal 1850 circa la ferrovia Milano-Venezia, tramite la quale erano garantiti i rifornimenti. Difficilmente aggirabile, ostacolava i movimenti di truppe nemiche nella Pianura Padana. (it)
- De Quadrilatero, of Quadrilaterale forten, is de naam van een Oostenrijkse verdedigingslinie in Noord-Italië die tussen 1815 en 1866 operatief was. De linie bestond uit de vestingsteden Peschiera, Verona, Legnago en Mantua, die vanuit de lucht bezien in een vierkant lagen.De strategische waarde van de stelling werd versterkt door het gebruik van rivieren als natuurlijke obstakels. De twee westelijke forten, Peschiera aan het Gardameer en Mantua verder naar het zuiden, lagen beide aan de rivier de Mincio. De twee oostelijke forten, Verona en Legnago lagen aan de rivier de Adige. Het omzeilen van de forten via het zuiden werd bemoeilijkt door het verloop van de Po. Door zijn prominente positie in de regio zorgde de Quadrilatero ervoor dat de Oostenrijkse controle over Noord-Italië werd vergemakkelijkt. Hoewel het voor vijanden nog steeds mogelijk was om door het gebied op te rukken, konden zij de Oostenrijkers alleen uit de regio verjagen als ze alle forten wisten te veroveren. Tussen 1815 en 1848 waren de vier forten van de Quadrilatero de enige moderne en goed onderhouden verdedigingswerken in het Habsburgse rijk. Na 1850 werd de strategische waarde van de Quadrilatero versterkt door het feit dat de spoorweg tussen Milaan en Venetië door het gebied liep. Ook de bevoorrading van de forten werd hierdoor vergemakkelijkt. Na de Tweede Italiaanse Onafhankelijkheidsoorlog ontstonden er zorgen over de vraag of de forten moderne artillerie konden weerstaan. Dit bracht de Oostenrijkers ertoe acht extra forten te bouwen om de Quadrilatero mee te versterken. Deze forten lagen rond Verona en waren Fort Parona, Fort , Fort Dossobuono, Fort Azzano, Fort Tomba, Fort , Fort Cà Vecchia en Fort Cà Bellina. Verona zou voortaan als hoofdfort en depot van de Quadrilatero gaan functioneren. De bouw van de nieuwe forten werd in het voorjaar van 1866 voltooid. In de zomer van dat jaar werd de Quadrilatero gebruikt om de Italiaanse opmars door Venetië tijdens de te bemoeilijken. Door de uiteindelijke Italiaanse overwinning in deze oorlog kwam de Quadrilatero in Italië te liggen. Hierdoor raakte de stelling spoedig in onbruik. Het lot van de fortificaties was wisselend, bij Mantua en Legnago zijn ze ontmanteld. Ook de forten San Michele, Cà Vecchia en Cà Bellina bestaan niet meer. Bij Parona en Tomba liggen enkel nog ruïnes hoewel de forten bij Lugagnano, Dossobuono en Azzano nog intact zijn. Ook de wallen van Peschiera en Verona bestaan tot in de 21e eeuw voort. (nl)
- Квадрилатеро (итал. Quadrilatero — «четырёхугольник») — четвёрка крепостей, поддерживавших друг друг, находившаяся в XIX веке в северной Италии, между Ломбардией и Венецией. Состояла из крепостей Пескьеры-дель-Гарды, Мантуи, Леньяго и Вероны, расположенных между реками По и Адидже. Крепости позволяли Австрийской империи контролировать регион: с одной стороны, крепость Мантуи имела сильные естественные оборонительные возможности; в другой стороны, войска легко было перебросить с севера к Вероне. (ru)
- 四角防線（英語：Quadrilateral；義大利語：Quadrilatero）是傳統用來稱呼由奧地利帝國於倫巴底及威尼西亞建立的防禦系統。防線連接著跨越明喬河、波河及阿迪傑河的四個要塞，佩斯基耶拉、曼圖亞、維羅納及萊尼亞戈。約從1850年代開始，送到防線的補給及援軍經由威尼斯-米蘭鐵路所運送。儘管防線主要是用來防禦入侵，但是曼圖亞及萊尼亞戈的工事亦能夠作為一個跨越波河的橋頭堡，以便守軍迅速作出反擊。 奧地利於1833至1849年間，動用極大代價才建成四角防線。防線的構思原本來自奧地利的查理大公，以防守關鍵的戰略地點，亦代表著奧地利帝國對當年拿破崙侵略的反擊策略。奧地利選擇防禦各處入侵帝國的重要道路的策略，但同時其他國家，特別是普魯士，正採取利用鐵路的快速、彈性軍事策略來作戰，奧地利正與他國分走兩條不同道路。 在1848年革命期間，薩丁尼亞王國對奧宣戰，第一次意大利獨立戰爭爆發。雖然薩軍起初獲得一些勝利，但因為未能攻克四角防線，而令奧軍繼續保持控制及得以增援作戰。最終在奧軍名將約瑟夫·拉德茨基·馮·拉德茨的進攻下，薩丁尼亞於庫斯托扎及諾瓦拉慘敗，意大利邦國革命遂被鎮壓。 1859年，法國亦參戰於第二次意大利獨立戰爭中。入侵的法軍亦認為不應強攻四角防線。奧軍在經過第二次意大利獨立戰爭後，再度增強防線的力量。奧地利建設了由8個要塞組成的第二道防線，並於1866年春天建成。新建成的防線有效地於普奧戰爭中阻擋意大利軍隊的入侵，證明了防線的功效。但是當奧軍主力於北線的薩多瓦會戰中被普魯士決定性擊敗後，奧地利被逼於稍後的布拉格條約內，放棄了四角防線及威尼西亞予意大利王國。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- كوادريلاترو (بالإنجليزية: Quadrilateral)، ولنكون أكثر دقة غالبًا ما يطلق عليها " الحصون الرباعية") وهو الاسم التقليدي لدفاعات الإمبراطورية النمساوية في منطقة لومباردي-فينيتيا بإيطاليا ، وكوادريلاترو هي عبارة عن ربط حصون بشيرا ومانتوا وليجناغو وفيرونا بينها وبين نهر مينشيو ، ونهر بو ونهر أديجي . (ar)
- Ein Festungsviereck (Quadrilatero) ist eine Anordnung von vier Festungen, bei der ein Angriff auf eine der Festungen stets durch eine oder mehrere der anderen störend beeinflusst werden kann. Der Bau eines Festungsvierecks war nicht überall möglich. Eine günstige Lage war an Wasserläufen gegeben, wobei gesicherte Übergänge geschaffen wurden, um den Verkehr zwischen den Festungen geschützt zu ermöglichen. Eine solche Konstruktion bot einer schwächeren Armee die Möglichkeit, sich einem übermächtigen Angriff zu entziehen und doch das Feld nicht vollständig zu räumen. (de)
- Il Quadrilatero fu, tra il 1815 e il 1866, un sistema difensivo costruito dall'Impero austriaco nel Lombardo-Veneto, che si dispiegava su un quadrilatero i cui vertici erano le fortezze di Peschiera del Garda, Mantova, Legnago e Verona, comprese fra il Mincio, il Po, l'Adige e dal 1850 circa la ferrovia Milano-Venezia, tramite la quale erano garantiti i rifornimenti. Difficilmente aggirabile, ostacolava i movimenti di truppe nemiche nella Pianura Padana. (it)
- Квадрилатеро (итал. Quadrilatero — «четырёхугольник») — четвёрка крепостей, поддерживавших друг друг, находившаяся в XIX веке в северной Италии, между Ломбардией и Венецией. Состояла из крепостей Пескьеры-дель-Гарды, Мантуи, Леньяго и Вероны, расположенных между реками По и Адидже. Крепости позволяли Австрийской империи контролировать регион: с одной стороны, крепость Мантуи имела сильные естественные оборонительные возможности; в другой стороны, войска легко было перебросить с севера к Вероне. (ru)
- Quadrilatero je tradiční označení obranného systému Rakouského císařství v Království lombardsko-benátském. Tento systém spojoval pevnosti v Peschieře, Mantově, a Veroně, mezi řekami Mincio, Pád a Adiže.V období mezi koncem napoleonských válek a revolučním rokem 1848 se jednalo o jediné plně modernizované a vyzbrojené pevnosti v celém císařství. Od cca roku 1850 byly zásoby a posily dodávány na místo novou železnicí Benátky – Milán. (cs)
- The Quadrilatero (English: Quadrilateral, for greater specificity often called the "Quadrilateral fortresses") is the traditional name of a defensive system of the Austrian Empire in the Lombardy-Venetia region of Italy, which connected the fortresses of Peschiera, Mantua, Legnago and Verona between the Mincio, the Po, and the Adige Rivers. The name refers to the fact that on a map the fortresses appear to form the vertices of a quadrilateral. In the period between the end of the Napoleonic Wars and the Revolutions of 1848, they were the only fully modernized and armed fortresses within the Empire. (en)
- Les forteresses du quadrilatère (en italien: Quadrilatero) sont, entre 1815 et 1866, un système défensif autrichien en Lombardie-Vénétie qui se déploie en un quadrilatère dont les sommets sont les forteresses de Peschiera, Mantoue, Legnago et Vérone, compris entre le Mincio, le Pô, l'Adige et vers 1850 la voie ferrée Milan-Venise qui permet d'assurer le ravitaillement. Difficiles à contourner, elles empêchent le mouvement des troupes ennemies dans la plaine du Pô. (fr)
- De Quadrilatero, of Quadrilaterale forten, is de naam van een Oostenrijkse verdedigingslinie in Noord-Italië die tussen 1815 en 1866 operatief was. De linie bestond uit de vestingsteden Peschiera, Verona, Legnago en Mantua, die vanuit de lucht bezien in een vierkant lagen.De strategische waarde van de stelling werd versterkt door het gebruik van rivieren als natuurlijke obstakels. De twee westelijke forten, Peschiera aan het Gardameer en Mantua verder naar het zuiden, lagen beide aan de rivier de Mincio. De twee oostelijke forten, Verona en Legnago lagen aan de rivier de Adige. Het omzeilen van de forten via het zuiden werd bemoeilijkt door het verloop van de Po. Door zijn prominente positie in de regio zorgde de Quadrilatero ervoor dat de Oostenrijkse controle over Noord-Italië werd verge (nl)
- 四角防線（英語：Quadrilateral；義大利語：Quadrilatero）是傳統用來稱呼由奧地利帝國於倫巴底及威尼西亞建立的防禦系統。防線連接著跨越明喬河、波河及阿迪傑河的四個要塞，佩斯基耶拉、曼圖亞、維羅納及萊尼亞戈。約從1850年代開始，送到防線的補給及援軍經由威尼斯-米蘭鐵路所運送。儘管防線主要是用來防禦入侵，但是曼圖亞及萊尼亞戈的工事亦能夠作為一個跨越波河的橋頭堡，以便守軍迅速作出反擊。 奧地利於1833至1849年間，動用極大代價才建成四角防線。防線的構思原本來自奧地利的查理大公，以防守關鍵的戰略地點，亦代表著奧地利帝國對當年拿破崙侵略的反擊策略。奧地利選擇防禦各處入侵帝國的重要道路的策略，但同時其他國家，特別是普魯士，正採取利用鐵路的快速、彈性軍事策略來作戰，奧地利正與他國分走兩條不同道路。 在1848年革命期間，薩丁尼亞王國對奧宣戰，第一次意大利獨立戰爭爆發。雖然薩軍起初獲得一些勝利，但因為未能攻克四角防線，而令奧軍繼續保持控制及得以增援作戰。最終在奧軍名將約瑟夫·拉德茨基·馮·拉德茨的進攻下，薩丁尼亞於庫斯托扎及諾瓦拉慘敗，意大利邦國革命遂被鎮壓。 (zh)
|
_b_396_1.jpg){kind=link}
_b_396_2.jpg){kind=link}
_b_397_1.jpg){kind=link}
_b_397_2.jpg){kind=link}
