| dbo:abstract
|
- La Batalla de Custoza va tenir lloc el dia 24 de juny de 1866 a la província austríaca de Venècia, a les proximitats de la ciutat de Verona. La guerra es desenvolupà en el marc de la Guerra austroprussiana i la Tercera guerra de la independència italiana. (ca)
- Bitva u Custozy byla rozhodující pozemní střetnutí Třetí italské války za nezávislost. 24. června 1866 v pahorkatině u severoitalské porazila rakouská Jižní armáda arcivévody Albrechta Rakousko-Těšínského italskou Mincijskou armádu, které velel generál Alfonso Ferrero La Marmora. Rakouské vítězství vytlačilo italské síly z Benátska a tím zabránilo jejich dalšímu postupu směrem do rakouského týlu. Italská armáda byla natolik ochromená, že mohla být větší část rakouských sil přesunuta na bojiště Prusko-rakouské války. Vítězství u Custozy a námořní vítězství u ostrova Vis zajistilo Rakousku po podepsání příměří přece jen o něco lepší vyjednávací pozici. (cs)
- معركة كوستوزا جرت في 24 يونيو / حزيران من عام 1866 خلال حرب الاستقلال الإيطالية الثالثة في عملية توحيد إيطاليا. هزم جيش الإمبراطورية النمساوية بقيادة الأرشيدوق ألبرت من هابسبورغ الجيش الإيطالي بقيادة و على الرغم من التفوق العددي الإيطالي. (ar)
- The Battle of Custoza took place on the 24 June 1866 during the Third Italian War of Independence in the Italian unification process. The Austrian Imperial army, joined by the Venetian Army, jointly commanded by Archduke Albrecht of Habsburg, defeated the Italian army, led by Alfonso Ferrero La Marmora and Enrico Cialdini. (en)
- Schlacht bei Custozza (1866) Teil von: Dritter Italienischer Unabhängigkeitskrieg Finaler Angriff der Österreicher auf Custozza Schlachten des Dritten Italienischen Unabhängigkeitskrieges (1866) – Lissa – Bezzecca Im Dritten Italienischen Unabhängigkeitskrieg kam es am 24. Juni 1866 zur zweiten Schlacht bei Custozza zwischen Italien und dem Kaisertum Österreich. Italiens Heer verlor zwar diese Schlacht, konnte aber infolge eines Geheimabkommens mit Preußen nach der Niederlage Österreichs im Deutschen Krieg trotzdem die begehrte Provinz Venetien in sein Territorium eingliedern. (de)
- La batalla de Custoza fue un enfrentamiento bélico ocurrido el 24 de junio de 1866 entre tropas del Imperio austriaco dirigidas por el Archiduque Alberto de Habsburgo y soldados del Reino de Italia al mando de los generales Alfonso La Marmora y Enrico Cialdini, la cual terminó con una derrota de las fuerzas italianas, a pesar de su superioridad numérica. (es)
- Custoza ou Custozza, frazione ou hameau de Sommacampagna, dans la province de Vérone, en Vénétie, est le théâtre d'une bataille livrée le 24 juin 1866, pendant la guerre austro-prussienne de 1866 ou troisième guerre d'Indépendance italienne et lors de laquelle les troupes italiennes commandées par les généraux Alfonso La Marmora et Enrico Cialdini sont sévèrement battues par l'armée autrichienne de l'archiduc Albert de Habsbourg. (fr)
- Pertempuran Custoza berlangsung pada tanggal 24 Juni 1866 selama Perang Kemerdekaan Italia Ketiga. Dalam pertempuran ini, pasukan Austria yang dipimpin oleh Adipati Agung Albrecht berhasil mengalahkan pasukan Italia yang dipimpin oleh dan , meskipun jumlah pasukan Italia lebih besar. (in)
- La battaglia di Custoza del 24 giugno 1866 fu la battaglia che diede inizio alla terza guerra d’indipendenza. Fu la prima battaglia del Regno d’Italia e si concluse con la sconfitta italiana. Potenzialmente superiori di numero, le truppe comandate dal generale Alfonso La Marmora si trovarono divise di fronte agli austriaci comandati dall’arciduca Alberto; e, nonostante il re Vittorio Emanuele II avesse ordinato alle truppe stanzianti a pochi chilometri dalla battaglia di muoversi, il generale Enrico della Rocca non lo fece richiamandosi agli ordini di tenere la posizione di La Marmora. La sconfitta ebbe una grande eco nel Paese e determinò la fine della carriera militare e politica di La Marmora. Non fu tuttavia decisiva perché la Prussia, alleata dell’Italia, sconfisse a sua volta l’Austria sul fronte settentrionale della guerra. (it)
- In de Derde Italiaanse Onafhankelijkheidsoorlog kwam het op 24 juni 1866 tot een (tweede) Slag bij Custoza tussen het koninkrijk Italië en het keizerrijk Oostenrijk. Italië probeerde Venetië, dat na de Slag bij Solferino en de Wapenstilstand van Villafranca aan Oostenrijk gebleven was, en Trentino met militaire middelen te veroveren. Bij Custoza kwam het op 24 juni 1866 tot een directe confrontatie tussen de legers van beide naties. De Oostenrijkers behaalden daarbij een gelukkige overwinning, doordat de Italianen zonder veel samenhang vochten en na een eerste kleine tegenslag afzagen van een tegenaanval. Oostenrijk had hierbij 1200 en Italië 600 doden te betreuren. Vervolgens verloren de Italianen ook de hierna volgende Zeeslag bij Lissa. Het enige succes dat de Italianen onder Garibaldi in de oorlog van 1866 behaalden, was dat bij het ten noordwesten van het Gardameer gelegen Bezzacca. Omdat Pruisen, dat met Italië verbonden was, Oostenrijk in de Slag bij Sadová (of Königgrätz) verslagen had, moest Oostenrijk Venetië ondanks zijn militaire succes in het zuiden toch aan Italië afstaan. (nl)
- Bitwa pod Custozą – starcie zbrojne, które miało miejsce 24 czerwca 1866 roku na froncie południowym podczas wojny Austrii z Prusami i sprzymierzonymi z nimi Włochami. Bitwa zakończyła się zwycięstwem wojsk austriackich. W ramach wywiązania się z sojuszu z Prusami 20 czerwca 1866 Włochy wypowiedziały wojnę Austrii. Armia włoska została dyslokowana w dwóch ugrupowaniach: 11 dywizji piechoty (120 000 żołnierzy) nad Mincio, na wschód od Werony pod dowództwem Alfonso Ferrero La Marmory oraz 5 dywizji piechoty (80 000 żołnierzy) w dolnym biegu rzeki Pad pod dowództwem rywala La Marmory Enrico Cialdiniego. Naprzeciw nich stała austriacka Armia Południowa w sile 3 korpusów piechoty i 2 dywizji kawalerii (75 000 żołnierzy) pod dowództwem arcyksięcia Albrechta Habsburga. W efekcie braku kontaktu i chęci współpracy między włoskimi generałami oraz braku koncepcji prowadzenia operacji, armia La Marmory samotnie przekroczyła granicę i ruszyła w kierunku Werony. Arcyksiążę Albrecht prowadzący aktywne rozpoznanie i utrzymujący Armię Południową w pozycji centralnej, aby móc przeciwdziałać zarówno armii La Marmory, jak i Cialdiniego, natychmiast zareagował, maszerując swoimi oddziałami na zachód. 24 czerwca Włosi po przekroczeniu częścią sił rzeki Mincio znienacka (gdyż zlekceważyli prowadzenie rozpoznania) natknęli się na wzgórzach wokół na oddziały austriackie. W momencie rozpoczęcia walki przez Mincio przeprawiło się jedynie 65 000 włoskich żołnierzy i tylu La Marmora był w stanie przeciwstawić 75 000 Austriaków. Ugrupowanie włoskie wyglądało następująco: na lewym skrzydle, blisko Mincio 3 dywizje I korpusu (1 – gen. Cerale, 3 – gen. Brignone, 5 – gen. Sirtori), w centrum 2 dywizje III korpusu (8 – gen. Cugia, 9 – gen. Govone), a na prawym skrzydle pozostałe 2 dywizje III korpusu (7 – gen. Bixio, 16 – gen. Umberto. Arcyksiążę Albrecht na swoim prawym skrzydle blisko Mincio umieścił V korpus (gen. Rodic), w centrum VII (gen. Maroicic), a na lewym skrzydle IX (gen. Hartung). Ugrupowanie austriackie było bardziej zwarte niż włoskie, w związku z czym do ochrony prawego skrzydła wyznaczono brygadę rezerwy (złożoną z batalionów fortecznych), a lewego – rezerwę kawalerii pod dowództwem płka Pulza (15 szwadronów). Centralny punkt pola bitwy stanowiła Custoza. Zanim bitwa rozgorzała na dobre na lewym skrzydle austriackim doszło do lekkomyślnej szarży 13 galicyjskiego pułku ułanów pod dowództwem płk. Maksymiliana Rodakowskiego. Reszta kawalerii austriackiej sądząc, że nastąpił atak włoskich 7 i 16 dywizji, z opóźnieniem dołączyła do szarży. Teren nie sprzyjał działaniom kawalerii, upstrzony był gęstymi zagajnikami brzoskwiniowymi, polami kukurydzy, zabudowaniami i rozmaitymi przeszkodami. Włoska piechota sprawnie sformowała czworoboki i odparła natarcie ułanów. Austriaccy kawalerzyści, cofając się w popłochu, przekroczyli wyniesioną nieco drogę do Werony, całymi masami wpadając w głębokie rowy odwadniające wykopane po jej drugiej stronie. Salwy włoskich piechurów oddawane z małej odległości zbierały obfite żniwo. Rodakowski stracił 260 ludzi, a cała rezerwa kawalerii została przerzedzona i wyczerpana męczącym szturmem. Jakkolwiek ten niemalże samobójczy atak nie wzruszył specjalnie żołnierzy, spowodował potężną panikę w odwodach III korpusu. Panika ta rozszerzyła się jak ogień głęboko na tyły, paraliżując dostawy jakiegokolwiek zaopatrzenia czy oddziałów na włoskie prawe skrzydło. Dodatkowo zrobiła wrażenie na generale Bixio, który przekonał dowódcę korpusu, iż to niechybny znak generalnego austriackiego natarcia. Raniony przez ułana Władysława Brzuchowieckiego został włoski następca tronu, książę Humbert. W rezultacie wydany został fatalny rozkaz zatrzymujący marsz 7 i 16 dywizji na kilka godzin – co stało się główną przyczyną przegranej Włochów. W centrum po krwawych walkach, gdy pod naciskiem austriackich kolumn szturmowych rozpadowi uległy brygady z włoskich 3 i 8 dywizji, a pozycje w okolicy Custozy przechodziły z rąk do rąk, opór włoski wreszcie okrzepł za sprawą świeżej 9 dywizji. W ponawianych atakach na Custozę austriacki VII korpus poniósł bardzo ciężkie straty, głównie z powodu przestarzałej taktyki natarcia kolumną szturmową i gonił resztkami sił. Na lewym skrzydle blisko Mincio natarcia 1 i 5 dywizji ugrzęzły, a włoskie brygady częściowo uległy dezintegracji i odpłynęły na tyły niezorganizowanym tłumem. Jednakże V korpus austriacki, który doprowadził do tej sytuacji, drogo za to zapłacił. Wprawdzie powoli spychał Włochów w stronę mostów na Mincio, ale to był już ostatni desperacki zryw wyczerpanych Austriaków. Niestety dla Włochów, a na szczęście dla Austriaków generał La Marmora, który ciągle przemieszczał się po całym polu bitwy, zbierając informacje, coraz bardziej grzązł w tłumach spanikowanych dezerterów odpływających na tyły (głównie z 3 i 8 dywizji). Nie dotarła do niego informacja o obsadzeniu Custozy przez elitarną brygadę piemonckich grenadierów, która masakrowała ogniem karabinowym i artylerią kolejne wspinające się w ich kierunku austriackie kolumny szturmowe z VII korpusu. Nie mogąc nawiązać kontaktu z królem (który opuścił pole bitwy i pojechał do rannego syna), uznał bitwę za przegraną i wydał rozkaz odwrotu za Mincio. (pl)
- Slaget vid Custozza var ett slag i trakterna runt under Tyska enhetskriget den 24 juni 1866 mellan österrikiska och italienska trupper. En 73 000 man stark österrikisk armé under befäl av ärkehertig Albrekt besegrade en 100 000 man stark italiensk armé under befäl av kung Viktor Emanuel. Slaget inledde med en sammanstötning vid Villafranca mellan en österrikisk kavalleribrigad och två italienska divisioner, vilka sedaerma under hela slaget band sig här, under det att ärkehertigen försökte vinna avgörande på den motsatta flygeln. Där tvingades italienarna att retirera först från Oliosi, senare efter hårda strider från Monte Vento och Santa Lucia. Slutligen intogs även Custozza genom ett koncentriskt avfall mot den där stående Italienska centern. Förlusterna på vardera sida uppgick till omkring 8 000 stupade. Följden av slaget blev en strategisk reträtt inte bara för Viktor Emauels utan även för Enrico Cialdinis längre österut stående armé. Österrikarna hindrades dock att fullfölja sin framgång genom sina motgångar på den böhmiska fronten. (sv)
- A Batalha de Custoza teve lugar em 24 de junho de 1866 durante a Terceira Guerra de Independência Italiana no processo de unificação italiana. (pt)
- Второе сражение при Кусто́це — сражение, состоявшееся 24 июня 1866 года во время австро-прусско-итальянской войны. Армия Австрии, ведомая Альбрехтом Габсбургским, нанесла поражение итальянской армии под командованием Альфонсо Ферреро Ламармора и Энрико Чиалдини, несмотря на численное превосходство итальянцев. (ru)
- Битва під Кустоцою (італ. Battaglia di Custoza, нім. Schlacht bei Custozza) — битва, яка відбулась 24 червня 1866 між військами королівства Італія та Австрійської імперії під час Австро-італійської війни 1866 року, яку в Італії називають «третьою війною за незалежність». Незважаючи на чисельну перевагу італійців, армія Австрії, якою командував Альбрехт Австрійський, завдала поразки італійській армії під командуванням Альфонсо Ферреро Ламармора. У рамках союзу з Пруссією 20 червня 1866 року Італія оголосила війну Австрії. Італійська армія складалась з 2 частин: 11 піхотних дивізій (120 000 солдатів) біля ріки Мінчо, на схід від Верони, під командуванням Альфонсо Ферреро Ламармора і 5 піхотних дивізій (80 000 солдатів) в пониззі річки По під командуванням суперника Ламармора, Енріко Чалдіні. Перед ними була австрійська Південна армія, що складалась з трьох піхотних корпусів і двох кавалерійських дивізій (75 000 чоловік) під командуванням ерцгерцога Альбрехта Габсбургського. Війська генерала Ламармора переправилися через річку Мінчо і вторглись у Венето. Між тим, австрійська армія ерцгерцога Альберта Габсбургського рушила на захід від Верони на півночі Італії, в спробі відрізати італійців від їх тилів. Цей маневр не вдався, в результаті чого війська зустрілись біля міста Кустоца. В цій битві австрійці мали перевагу через якість зброї — в той час, як італійські солдати використовували в основному гладкоствольні рушниці, їх супротивники використовували нарізні гвинтівки, що забезпечували більшу дальність та точність стрільби. Крім того, австрійці мали перевагу в артилерії. Через неузгодженість в діях італійського командування через Мінчо переправилось тільки 65 000 солдатів.Італійці розпочали штурм австрійських позицій на пагорбах біля Кустоци, але були відкинуті.Фланговий удар австрійських уланів посіяв паніку в лавах італійців, які почали відступати.Досить значні втрати австрійців не дозволили їм остаточно розгромити італійців, проте італійці змушені були відступити з Венето. Лише перемога Пруссії в битві під Садовою спонукала Австрію до мирних переговорів, що призвело до об'єднання Італії. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- La Batalla de Custoza va tenir lloc el dia 24 de juny de 1866 a la província austríaca de Venècia, a les proximitats de la ciutat de Verona. La guerra es desenvolupà en el marc de la Guerra austroprussiana i la Tercera guerra de la independència italiana. (ca)
- معركة كوستوزا جرت في 24 يونيو / حزيران من عام 1866 خلال حرب الاستقلال الإيطالية الثالثة في عملية توحيد إيطاليا. هزم جيش الإمبراطورية النمساوية بقيادة الأرشيدوق ألبرت من هابسبورغ الجيش الإيطالي بقيادة و على الرغم من التفوق العددي الإيطالي. (ar)
- The Battle of Custoza took place on the 24 June 1866 during the Third Italian War of Independence in the Italian unification process. The Austrian Imperial army, joined by the Venetian Army, jointly commanded by Archduke Albrecht of Habsburg, defeated the Italian army, led by Alfonso Ferrero La Marmora and Enrico Cialdini. (en)
- Schlacht bei Custozza (1866) Teil von: Dritter Italienischer Unabhängigkeitskrieg Finaler Angriff der Österreicher auf Custozza Schlachten des Dritten Italienischen Unabhängigkeitskrieges (1866) – Lissa – Bezzecca Im Dritten Italienischen Unabhängigkeitskrieg kam es am 24. Juni 1866 zur zweiten Schlacht bei Custozza zwischen Italien und dem Kaisertum Österreich. Italiens Heer verlor zwar diese Schlacht, konnte aber infolge eines Geheimabkommens mit Preußen nach der Niederlage Österreichs im Deutschen Krieg trotzdem die begehrte Provinz Venetien in sein Territorium eingliedern. (de)
- La batalla de Custoza fue un enfrentamiento bélico ocurrido el 24 de junio de 1866 entre tropas del Imperio austriaco dirigidas por el Archiduque Alberto de Habsburgo y soldados del Reino de Italia al mando de los generales Alfonso La Marmora y Enrico Cialdini, la cual terminó con una derrota de las fuerzas italianas, a pesar de su superioridad numérica. (es)
- Custoza ou Custozza, frazione ou hameau de Sommacampagna, dans la province de Vérone, en Vénétie, est le théâtre d'une bataille livrée le 24 juin 1866, pendant la guerre austro-prussienne de 1866 ou troisième guerre d'Indépendance italienne et lors de laquelle les troupes italiennes commandées par les généraux Alfonso La Marmora et Enrico Cialdini sont sévèrement battues par l'armée autrichienne de l'archiduc Albert de Habsbourg. (fr)
- Pertempuran Custoza berlangsung pada tanggal 24 Juni 1866 selama Perang Kemerdekaan Italia Ketiga. Dalam pertempuran ini, pasukan Austria yang dipimpin oleh Adipati Agung Albrecht berhasil mengalahkan pasukan Italia yang dipimpin oleh dan , meskipun jumlah pasukan Italia lebih besar. (in)
- A Batalha de Custoza teve lugar em 24 de junho de 1866 durante a Terceira Guerra de Independência Italiana no processo de unificação italiana. (pt)
- Второе сражение при Кусто́це — сражение, состоявшееся 24 июня 1866 года во время австро-прусско-итальянской войны. Армия Австрии, ведомая Альбрехтом Габсбургским, нанесла поражение итальянской армии под командованием Альфонсо Ферреро Ламармора и Энрико Чиалдини, несмотря на численное превосходство итальянцев. (ru)
- Bitva u Custozy byla rozhodující pozemní střetnutí Třetí italské války za nezávislost. 24. června 1866 v pahorkatině u severoitalské porazila rakouská Jižní armáda arcivévody Albrechta Rakousko-Těšínského italskou Mincijskou armádu, které velel generál Alfonso Ferrero La Marmora. (cs)
- La battaglia di Custoza del 24 giugno 1866 fu la battaglia che diede inizio alla terza guerra d’indipendenza. Fu la prima battaglia del Regno d’Italia e si concluse con la sconfitta italiana. Potenzialmente superiori di numero, le truppe comandate dal generale Alfonso La Marmora si trovarono divise di fronte agli austriaci comandati dall’arciduca Alberto; e, nonostante il re Vittorio Emanuele II avesse ordinato alle truppe stanzianti a pochi chilometri dalla battaglia di muoversi, il generale Enrico della Rocca non lo fece richiamandosi agli ordini di tenere la posizione di La Marmora. (it)
- Bitwa pod Custozą – starcie zbrojne, które miało miejsce 24 czerwca 1866 roku na froncie południowym podczas wojny Austrii z Prusami i sprzymierzonymi z nimi Włochami. Bitwa zakończyła się zwycięstwem wojsk austriackich. Na lewym skrzydle blisko Mincio natarcia 1 i 5 dywizji ugrzęzły, a włoskie brygady częściowo uległy dezintegracji i odpłynęły na tyły niezorganizowanym tłumem. Jednakże V korpus austriacki, który doprowadził do tej sytuacji, drogo za to zapłacił. Wprawdzie powoli spychał Włochów w stronę mostów na Mincio, ale to był już ostatni desperacki zryw wyczerpanych Austriaków. (pl)
- In de Derde Italiaanse Onafhankelijkheidsoorlog kwam het op 24 juni 1866 tot een (tweede) Slag bij Custoza tussen het koninkrijk Italië en het keizerrijk Oostenrijk. Italië probeerde Venetië, dat na de Slag bij Solferino en de Wapenstilstand van Villafranca aan Oostenrijk gebleven was, en Trentino met militaire middelen te veroveren. Bij Custoza kwam het op 24 juni 1866 tot een directe confrontatie tussen de legers van beide naties. De Oostenrijkers behaalden daarbij een gelukkige overwinning, doordat de Italianen zonder veel samenhang vochten en na een eerste kleine tegenslag afzagen van een tegenaanval. Oostenrijk had hierbij 1200 en Italië 600 doden te betreuren. Vervolgens verloren de Italianen ook de hierna volgende Zeeslag bij Lissa. Het enige succes dat de Italianen onder Garibaldi (nl)
- Битва під Кустоцою (італ. Battaglia di Custoza, нім. Schlacht bei Custozza) — битва, яка відбулась 24 червня 1866 між військами королівства Італія та Австрійської імперії під час Австро-італійської війни 1866 року, яку в Італії називають «третьою війною за незалежність». Незважаючи на чисельну перевагу італійців, армія Австрії, якою командував Альбрехт Австрійський, завдала поразки італійській армії під командуванням Альфонсо Ферреро Ламармора. Лише перемога Пруссії в битві під Садовою спонукала Австрію до мирних переговорів, що призвело до об'єднання Італії. (uk)
- Slaget vid Custozza var ett slag i trakterna runt under Tyska enhetskriget den 24 juni 1866 mellan österrikiska och italienska trupper. En 73 000 man stark österrikisk armé under befäl av ärkehertig Albrekt besegrade en 100 000 man stark italiensk armé under befäl av kung Viktor Emanuel. Följden av slaget blev en strategisk reträtt inte bara för Viktor Emauels utan även för Enrico Cialdinis längre österut stående armé. Österrikarna hindrades dock att fullfölja sin framgång genom sina motgångar på den böhmiska fronten. (sv)
|
