| dbo:abstract
|
- El priscil·lianisme fou una doctrina cristiana considerada herètica. De caràcter ascètic, fou introduïda per Priscil·lià i derivava de les idees gnòstiques. (ca)
- El priscilianismo fue la doctrina cristiana ascética, posiblemente de tintes gnósticos, predicada por Prisciliano en el siglo IV. Sus enseñanzas fueron condenadas como herejía en el Concilio de Braga, en el año 561. Anteriormente fue discutido en el concilio Caesar-Augustanum que se celebró en Zaragoza el año 380 y en el Primer Concilio de Toledo, en el año 400. (es)
- Priszilianismoa Iberiar Penintsulan (Erromatar Hispanian) IV. mendean Priszilianok garaturiko kristau dotrina izan zen. Memphiseko Marcus egipzioarraren dotrina Gnostiko-Manikeotan zegoen oinarritua. Eliza Ortodoxoak heresiatzat hartu zuen, Toledoko I. kontzilioan, 400. urtean eztabaidatua izan zen eta kondenatua izan zen, 563an. Elizari bere aberastasunak kendu eta pobreengana hurbiltzeko deia egin zien. Esklabotza kondenatzen zuen eta emakumeari garrantzi handia ematen zion, euren parte-hartzea modu aktibo batean aldarrikatuz. Latinez idatzitako testuak idatzi zituen lehenengo emakumea izan zen Egeria moja priszilianista izan zen, 381. urtean, Galizia aldean. Priszilianismoak alkoholik ez hartzea eta zelibatoa gomendatzen zuen aszetismoaren beste atal bat bezala, baina ez zuen debekatzen apaiz edo monjak ezkontzea. Euren liturgian dantzak erabili zituzten eta bezalako liburu apokrifo debekatuak erabiltzen zituzten. Bere aurkarien arabera Priszilianok Hirutasun Santua ukatzen zuen eta kontzepzio unitarioa hobesten zuen. Aingeruak eta gizakien arimak Jaungoikoaren esentzia berekoak zirela esaten zuen. (eu)
- Priscillianism was a Christian sect developed in the Iberian Peninsula under the Roman Empire in the 4th century by Priscillian. It is derived from the Gnostic doctrines taught by Marcus, an Egyptian from Memphis. Priscillianism was later considered a heresy by both the Eastern Orthodox Church and the Roman Catholic Church. (en)
- Priscillianisme adalah sekte Kristen yang berkembang di Iberia di bawah Kekaisaran Romawi pada abad ke-IV oleh . Sekte ini berasal dari doktrin Gnostik yang diajarkan oleh Markus dari Memphis, Mesir. Priscillianisme kemudian dianggap sebagai ajaran sesat oleh Gereja Ortodoks Timur dan Gereja Katolik Roma. Markus yang merupakan penduduk asli Memphis di Mesir, datang ke Spanyol dan mengajarkan teori Gnostik. Dua pengikutnya, seorang wanita Spanyol bernama Agape dan retorika Helpidius, mengkonversi Priscillianus, yang adalah seorang imam "kelahiran bangsawan, kaya raya, berani, fasih, belajar melalui banyak membaca, sangat siap dalam debat dan diskusi". Melalui bakat khotbahnya dan reputasi asketisme yang hebat, Priscillianus menarik banyak pengikut, termasuk Helpidus dan dua uskup, Instantius dan Salvianus. (in)
- Het Priscillianisme was een beweging in de christelijke kerk, ontstaan in de 4e eeuw op het Iberisch Schiereiland, die door velen als een ketterij werd beschouwd. De naam van de stroming is afgeleid van Priscillianus van Ávila, een Spaans geestelijke en bisschop. (nl)
- Il priscillianesimo è una dottrina cristologica di ispirazione cristiana sviluppatasi nella penisola iberica nel IV secolo e fondata da Priscilliano e poi diffusasi soprattutto in Gallia meridionale. Deriva da dottrine agnostiche-manichee e antitrinitarie. Condannato nel del 380, il priscillianesimo fu considerato un'eresia sia dalla Chiesa ortodossa orientale che dalla Chiesa cattolica romana. Sopravvisse fino al VI secolo. (it)
- Pryscylianizm – etyczno-filozoficzno-religijny ruch chrześcijański ukształtowany pod wpływem manicheizmu i gnostycyzmu, zainicjowany przez Pryscyliana (w Hiszpanii około 375 r.). Zwolennicy tej doktryny uznawali ciało ludzkie za dzieło szatana, z którego to powodu praktykowali ascezę, negowali realność człowieczeństwa Syna Bożego. Negowali istnienie Trójcy Świętej, pojęcie to traktując jako trzy sposoby postrzegania Boga. Dopuszczali osobistą interpretację Pisma Świętego. Pryscylian, za głoszone poglądy, został stracony w roku 385. Idee głoszone przez Pryscyliana przetrwały długo po jego śmierci. Na soborze w Toledo w 400 r. uznano nawet Pryscyliana za świętego męczennika, jednak obecni tam biskupi zostali wkrótce pozbawieni urzędu i zmuszeni do odwołania decyzji. Pryscylianizm był tematem obrad synodu w Bradze w 561 r. Jego wyznawcy zostali obłożeni anatemą. (pl)
- O priscilianismo foi uma doutrina cristã pregada por Prisciliano, no século IV, com base nos ideais de austeridade e pobreza. Desenvolvida na Península Ibérica (a Hispânia romana), derivada de doutrinas gnóstico-maniqueístas ensinadas por Marcus, um egípcio de Mênfis, e, mais tarde considerada uma heresia pela Igreja Ortodoxa. Foi condenada como heresia no Primeiro Concílio de Braga em 563. Anteriormente, foi discutida no Concílio de Toledo em 400. (pt)
|
| rdfs:comment
|
- El priscil·lianisme fou una doctrina cristiana considerada herètica. De caràcter ascètic, fou introduïda per Priscil·lià i derivava de les idees gnòstiques. (ca)
- El priscilianismo fue la doctrina cristiana ascética, posiblemente de tintes gnósticos, predicada por Prisciliano en el siglo IV. Sus enseñanzas fueron condenadas como herejía en el Concilio de Braga, en el año 561. Anteriormente fue discutido en el concilio Caesar-Augustanum que se celebró en Zaragoza el año 380 y en el Primer Concilio de Toledo, en el año 400. (es)
- Priscillianism was a Christian sect developed in the Iberian Peninsula under the Roman Empire in the 4th century by Priscillian. It is derived from the Gnostic doctrines taught by Marcus, an Egyptian from Memphis. Priscillianism was later considered a heresy by both the Eastern Orthodox Church and the Roman Catholic Church. (en)
- Het Priscillianisme was een beweging in de christelijke kerk, ontstaan in de 4e eeuw op het Iberisch Schiereiland, die door velen als een ketterij werd beschouwd. De naam van de stroming is afgeleid van Priscillianus van Ávila, een Spaans geestelijke en bisschop. (nl)
- Il priscillianesimo è una dottrina cristologica di ispirazione cristiana sviluppatasi nella penisola iberica nel IV secolo e fondata da Priscilliano e poi diffusasi soprattutto in Gallia meridionale. Deriva da dottrine agnostiche-manichee e antitrinitarie. Condannato nel del 380, il priscillianesimo fu considerato un'eresia sia dalla Chiesa ortodossa orientale che dalla Chiesa cattolica romana. Sopravvisse fino al VI secolo. (it)
- O priscilianismo foi uma doutrina cristã pregada por Prisciliano, no século IV, com base nos ideais de austeridade e pobreza. Desenvolvida na Península Ibérica (a Hispânia romana), derivada de doutrinas gnóstico-maniqueístas ensinadas por Marcus, um egípcio de Mênfis, e, mais tarde considerada uma heresia pela Igreja Ortodoxa. Foi condenada como heresia no Primeiro Concílio de Braga em 563. Anteriormente, foi discutida no Concílio de Toledo em 400. (pt)
- Priszilianismoa Iberiar Penintsulan (Erromatar Hispanian) IV. mendean Priszilianok garaturiko kristau dotrina izan zen. Memphiseko Marcus egipzioarraren dotrina Gnostiko-Manikeotan zegoen oinarritua. Eliza Ortodoxoak heresiatzat hartu zuen, Toledoko I. kontzilioan, 400. urtean eztabaidatua izan zen eta kondenatua izan zen, 563an. Priszilianismoak alkoholik ez hartzea eta zelibatoa gomendatzen zuen aszetismoaren beste atal bat bezala, baina ez zuen debekatzen apaiz edo monjak ezkontzea. Euren liturgian dantzak erabili zituzten eta bezalako liburu apokrifo debekatuak erabiltzen zituzten. (eu)
- Priscillianisme adalah sekte Kristen yang berkembang di Iberia di bawah Kekaisaran Romawi pada abad ke-IV oleh . Sekte ini berasal dari doktrin Gnostik yang diajarkan oleh Markus dari Memphis, Mesir. Priscillianisme kemudian dianggap sebagai ajaran sesat oleh Gereja Ortodoks Timur dan Gereja Katolik Roma. (in)
- Pryscylianizm – etyczno-filozoficzno-religijny ruch chrześcijański ukształtowany pod wpływem manicheizmu i gnostycyzmu, zainicjowany przez Pryscyliana (w Hiszpanii około 375 r.). Zwolennicy tej doktryny uznawali ciało ludzkie za dzieło szatana, z którego to powodu praktykowali ascezę, negowali realność człowieczeństwa Syna Bożego. Negowali istnienie Trójcy Świętej, pojęcie to traktując jako trzy sposoby postrzegania Boga. Dopuszczali osobistą interpretację Pisma Świętego. (pl)
|
