| dbo:abstract
|
- بدأت رئاسة جون كوينسي آدامز في 4 مارس 1825، عندما نُصّب جون كوينسي آدامز رئيسًا للولايات المتحدة، وانتهت في 4 مارس 1829. تولى آدامز، الرئيس السادس للولايات المتحدة، منصبه بعد الانتخابات الرئاسية لعام 1824. سعى هو وثلاثة جمهوريين ديمقراطيين آخرين، هم هنري كلاي وويليام كروفورد وأندرو جاكسون إلى الرئاسة. لم يكن هناك حزب تمهيدي قبل ستة أشهر من الانتخابات العامة مثلما جرت عادة. لم يفز أي مرشح بأغلبية أصوات الهيئة الانتخابية، ولذلك اختار مجلس النواب الأمريكي الرئيس في انتخابات طارئة. بمساعدة كلاي، انتخب مجلس النواب آدامز، وأصبح كلاي وزير خارجية آدامز. انتهت رئاسته بعد هزيمته في الانتخابات الرئاسية عام 1828 من قبل جاكسون. عندما تولى منصبه، صاغ آدامز أجندة محلية طموحة. تصور سوقًا وطنيًا يرتبط من خلاله الشمال والجنوب والمدينة والريف معًا عن طريق التجارة والتبادل. مؤيدًا للنظام الأمريكي الذي اقترحه هنري كلاي، اقترح استثمارات كبيرة في المجال الداخلي (بما في ذلك بناء الطرق والقنوات)، وإنشاء مؤسسات تعليمية مثل جامعة وطنية، من بين مبادرات أخرى، لتحقيق هذه الرؤية في الحياة. لكن بسبب الدعم الضئيل من قادة الكونجرس، أعاق الكونجرس أجندته إلى حد كبير. أضر دعمه لـ «تعرفة المكروهات»، وهي تعريفة وقائية أقرها الكونجرس عام 1828 بشعبيته بين الناخبين. كان أداء مبادرات الشؤون الخارجية لإدارة آدامز أفضل قليلًا فقط، فقد منع الكونجرس العديد من مبادراته. أدت الطبيعة المثيرة للجدل لانتخابات عام 1824 إلى زوال الحزب الديمقراطي الجمهوري وظهور حقبة جديدة في السياسة الأمريكية. بعد وصف فوز آدامز بأنه نتيجة «صفقة فاسدة» بين آدامز وكلاي، أمضى جاكسون وأنصاره، بمن فيهم مارتن فان بورين ونائب الرئيس جون سي كالهون، السنوات الثلاث التالية في بناء المنظمة التي ستصبح الحزب الديمقراطي الحديث. نظم أتباع آدامز أنفسهم بشكل أكثر مرونة على أنهم الحزب الجمهوري الوطني، لكنهم لم يتمكنوا من مضاهاة جهود الديمقراطيين في عهد جاكسون، الذي فاز في انتخابات عام 1828 بأغلبية ساحقة. (ar)
- John Quincy Adams ist der einzige Präsident in der Geschichte der Vereinigten Staaten, der nicht durch das Electoral College, sondern durch das US-Repräsentantenhaus gewählt wurde. Bei der eigentlichen Wahl im Jahr 1824 hatte Andrew Jackson die einfache, aber nicht die absolute Mehrheit der Stimmen erhalten. Eine weitere Besonderheit dieser Wahl war, dass vier Kandidaten der Demokratisch-Republikanischen Partei gegeneinander antraten; andere Parteien gab es zu diesem Zeitpunkt nicht. Vier Jahre später trat Adams, der sich in der Zwischenzeit den Nationalrepublikanern angeschlossen hatte, erneut gegen Jackson an und unterlag. Damit wurde er wie zuvor sein Vater John Adams im Jahr 1800 als amtierender Präsident abgewählt. In den vier Jahren seiner Präsidentschaft nahm Adams lediglich einen personellen Wechsel in seinem Kabinett vor: Kriegsminister James Barbour wurde durch Peter Buell Porter ersetzt. Adams berief erneut William Wirt zum Justizminister, der diesen Posten bereits unter Adams' Vorgänger James Monroe bekleidet hatte. Wirt war damit insgesamt zwölf Jahre lang Attorney General; kein Vorgänger oder Nachfolger erreichte diese Zeitspanne. (de)
- The presidency of John Quincy Adams, began on March 4, 1825, when John Quincy Adams was inaugurated as President of the United States, and ended on March 4, 1829. Adams, the sixth United States president, took office following the 1824 presidential election, in which he and three other Democratic-Republicans—Henry Clay, William H. Crawford, and Andrew Jackson—sought the presidency. Adams was not a strong president, and he was under continuous attack from Jackson who easily defeated him in the 1828 presidential election. No candidate won a majority of Electoral College votes, and so the United States House of Representatives chose the president in a contingent election. With the help of Clay, Adams was elected by the House. Adams rewarded Clay with the prestigious role of Secretary of State. Upon taking office, Adams articulated an ambitious domestic agenda. He envisioned a national marketplace in which North and South, town and country, were tied together by trade and exchange. A supporter of Henry Clay's proposed American System, he proposed major investments in internal improvements (involving the construction of roads and canals), and the creation of educational institutions such as a national university, among other initiatives, to bring this vision to life. Due to meager support from congressional leaders, however, his agenda was largely blocked by Congress. His support of the "Tariff of Abominations," a protective tariff approved by Congress in 1828, hurt his popularity among voters. The foreign affairs initiatives of the Adams administration fared only slightly better, as many of the president's key initiatives were blocked by Congress. The contentious nature of the 1824 election brought about the demise of the Democratic-Republican Party and the emergence of a new era in American politics. Characterizing Adams's victory as the result of a "corrupt bargain" between Adams and Clay, Jackson and his supporters, including Martin Van Buren and Vice President John C. Calhoun, spent the ensuing three years constructing the organization that would become the modern Democratic Party. The followers of Adams organized themselves more loosely as the National Republican Party, but were unable to match the efforts of the Democrats under Jackson, who won the 1828 election in a landslide. (en)
- La présidence de John Quincy Adams débuta le 4 mars 1825, date de l'investiture de John Quincy Adams en tant que 6e président des États-Unis, et prit fin le 4 mars 1829. Adams entra en fonction après avoir remporté l'élection présidentielle de 1824 face à trois autres candidats du Parti républicain-démocrate — Henry Clay, William H. Crawford et Andrew Jackson. Aucun candidat n'avait initialement obtenu la majorité des voix au sein du collège électoral et ce fut la Chambre des représentants des États-Unis qui désigna le président. Adams fut élu grâce au soutien de Clay et ce dernier devint secrétaire d'État du nouveau gouvernement. Une fois arrivé au pouvoir, Adams proposa de nombreuses réformes en matière de politique intérieure. Il suggéra la création d'un marché national dans lequel le Nord et le Sud, aussi bien les villes que les campagnes, seraient liés par le commerce et les échanges. Il soutint également le « système américain », un plan économique élaboré par Clay, et plaida pour investir massivement dans les travaux publics (par exemple la construction de routes et de canaux) ainsi que pour la mise en place d'établissements éducatifs, comme une université nationale, afin de concrétiser cette vision. Insuffisamment soutenu par le Congrès, ces mesures furent rejetées pour la plupart. Par ailleurs, sa position favorable au « tarif des abominations » de 1828, qui imposait des taxes douanières particulièrement élevées, fit chuter sa popularité. Dans le domaine de la politique étrangère, l'administration Adams ne rencontra guère plus de réussite. Elle parvint certes à négocier des traités commerciaux avec plusieurs pays, à prolonger pour une période indéfinie une convention de commerce avec le Royaume-Uni et à résoudre un certain nombre de questions restées en suspens concernant les saisies de biens opérées par les Britanniques pendant la guerre anglo-américaine de 1812. Le gouvernement fut cependant incapable de régler de façon satisfaisante une série de contentieux commerciaux avec la Grande-Bretagne, ce qui eut pour effet d'accroître les tensions avec ce pays et de pénaliser le commerce américain. En 1826, Adams envisagea d'envoyer une délégation au congrès de Panama, qui réunissait les nouvelles républiques d'Amérique latine, mais sa demande de financement fut repoussée par le Congrès. Le dénouement controversé de l'élection de 1824 entraîna parallèlement la disparition du Parti républicain-démocrate et inaugura une nouvelle ère de la vie politique américaine. Affirmant que la victoire d'Adams avait été obtenue à la suite d'un « marché corrompu » entre Adams et Clay, Jackson et ses partisans, parmi lesquels Martin Van Buren et le vice-président John C. Calhoun, consacrèrent les trois années suivantes à bâtir une nouvelle formation politique qui devint le Parti démocrate actuel. Les soutiens d'Adams essayèrent eux aussi de s'organiser à travers le Parti national-républicain mais ils furent incapables de s'opposer efficacement aux efforts des démocrates menés par Jackson, qui remporta triomphalement l'élection présidentielle de 1828. (fr)
- Het kabinet-John Quincy Adams was de uitvoerende macht van de Amerikaanse overheid van 4 maart 1825 tot 4 maart 1829. Minister van Buitenlandse Zaken John Quincy Adams uit Massachusetts van de Democratisch-Republikeinse Partij, de oudste zoon van voormalig president John Adams en "Founding Father, werd gekozen als de 6e president van de Verenigde Staten na het winnen van de presidentsverkiezingen van 1824 over partijgenoten, senator voor Tennessee Andrew Jackson, een voormalig generaal tijdens de Oorlog van 1812, minister van Financiën uit Georgia en voorzitter van het Huis van Afgevaardigden Henry Clay uit Kentucky. Adams werd verslagen in de verkiezing voor een tweede termijn in 1828 door de Democratische kandidaat, oud-partijgenoot en rivaal van de vorige verkiezing Andrew Jackson. De Democratisch-Republikeinse Partij was verdeeld geraakt na de controversiële uitslag van de vorige verkiezing en opgesplitst in twee nieuwe partijen, de sociaal-conservatieven Democratische Partij onder leiding van Jackson en de klassiek-liberalen Nationale Republikeinse Partij onder het leiderschap Adams en Clay; ook de Federalistische Partij sloot zich aan bij de Nationale Republikeinse Partij. De Nationale Republikeinse Partij ging in 1833 op in de Whig Partij, de voorloper van de hedendaagse Republikeinse Partij. (nl)
- La presidenza di John Quincy Adams ebbe inizio il 4 marzo del 1825 con la cerimonia d'insediamento e terminò il 4 marzo del 1829. Adams, il sesto presidente degli Stati Uniti d'America entrò in carica dopo le elezioni presidenziali del 1824. Alle elezioni si erano candidati lui e altri tre esponenti del Partito Democratico-Repubblicano, Henry Clay, William Harris Crawford e Andrew Jackson. Nessuno però ottenne la maggioranza assoluta dei grandi elettori del Collegio elettorale, cosicché il compito di scegliere il nuovo presidente spettava, secondo la Costituzione, alla Camera dei Rappresentanti. Questa doveva scegliere il presidente tra i tre candidati con più grandi elettori: Jackson, Adams e Crawford. Con l'aiuto decisivo di Clay, Adams fu eletto e Clay divenne segretario di Stato. Al suo insediamento Adams presentò un ambizioso programma interno; immaginò un mercato nazionale in cui il Nord e il Sud, le città e i paesi di "frontiera", fossero legati insieme da intensi scambi commerciali. Sostenitore del sistema americano proposto da Clay, previde importanti investimenti da dedicare ai miglioramenti infrastrutturali interni (tra cui la costruzione di strade e canali su larga scala) e la creazione di istituzioni accademiche come una grande università nazionale. A causa dello scarso sostegno degli esponenti sudisti e conservatori al Congresso, tuttavia il suo programma rimase in larga misura inattuato. Il sostegno di Adams al cosiddetto "Dazio degli abomini", una tariffa daziaria fortemente protezionista approvata nel 1828, intaccò sostanzialmente la sua popolarità. Le iniziative di politica estera dell'Amministrazione andarono solo leggermente meglio. Furono conclusi dei trattati di reciprocità sui diritti di scambio con diverse nazioni, ma la presidenza Adams fu ostacolata dal Congresso nella risoluzione di varie altre questioni commerciali in corso, il che aumentò le tensioni con il Regno Unito e influenzò negativamente il commercio internazionale statunitense. Quando Adams desiderò inviare una delegazione al Congresso di Panama del 1826, un incontro di delegazioni delle nuove repubbliche dell'America Latina, la sua richiesta di finanziamento fu bloccata dal Congresso. La firma autografa del presidente J. Q. Adams. La natura decisamente controversa delle elezioni del 1824 portò all'implosione del Partito Democratico-Repubblicano e all'emergere di una nuova era nella politica statunitense. Caratterizzando la vittoria di Adams come il risultato di un "affare di corruzione" tra lo stesso presidente e Clay, Jackson e i suoi sostenitori - tra cui Martin Van Buren e il vicepresidente John Calhoun - trascorsero i successivi tre anni a costruire l'organizzazione che sarebbe diventata il Partito Democratico. I seguaci di Adams si organizzarono in modo più lasco come Partito Repubblicano Nazionale, ma non furono in grado di eguagliare gli sforzi dei Democratici sotto Jackson, che vinse le elezioni presidenziali del 1828 con una larghissima maggioranza. (it)
- Gabinet Johna Quincy Adamsa – został powołany i zaprzysiężony w 1825. (pl)
|
| rdfs:comment
|
- Gabinet Johna Quincy Adamsa – został powołany i zaprzysiężony w 1825. (pl)
- بدأت رئاسة جون كوينسي آدامز في 4 مارس 1825، عندما نُصّب جون كوينسي آدامز رئيسًا للولايات المتحدة، وانتهت في 4 مارس 1829. تولى آدامز، الرئيس السادس للولايات المتحدة، منصبه بعد الانتخابات الرئاسية لعام 1824. سعى هو وثلاثة جمهوريين ديمقراطيين آخرين، هم هنري كلاي وويليام كروفورد وأندرو جاكسون إلى الرئاسة. لم يكن هناك حزب تمهيدي قبل ستة أشهر من الانتخابات العامة مثلما جرت عادة. لم يفز أي مرشح بأغلبية أصوات الهيئة الانتخابية، ولذلك اختار مجلس النواب الأمريكي الرئيس في انتخابات طارئة. بمساعدة كلاي، انتخب مجلس النواب آدامز، وأصبح كلاي وزير خارجية آدامز. انتهت رئاسته بعد هزيمته في الانتخابات الرئاسية عام 1828 من قبل جاكسون. (ar)
- John Quincy Adams ist der einzige Präsident in der Geschichte der Vereinigten Staaten, der nicht durch das Electoral College, sondern durch das US-Repräsentantenhaus gewählt wurde. Bei der eigentlichen Wahl im Jahr 1824 hatte Andrew Jackson die einfache, aber nicht die absolute Mehrheit der Stimmen erhalten. Eine weitere Besonderheit dieser Wahl war, dass vier Kandidaten der Demokratisch-Republikanischen Partei gegeneinander antraten; andere Parteien gab es zu diesem Zeitpunkt nicht. Vier Jahre später trat Adams, der sich in der Zwischenzeit den Nationalrepublikanern angeschlossen hatte, erneut gegen Jackson an und unterlag. Damit wurde er wie zuvor sein Vater John Adams im Jahr 1800 als amtierender Präsident abgewählt. (de)
- The presidency of John Quincy Adams, began on March 4, 1825, when John Quincy Adams was inaugurated as President of the United States, and ended on March 4, 1829. Adams, the sixth United States president, took office following the 1824 presidential election, in which he and three other Democratic-Republicans—Henry Clay, William H. Crawford, and Andrew Jackson—sought the presidency. Adams was not a strong president, and he was under continuous attack from Jackson who easily defeated him in the 1828 presidential election. (en)
- La présidence de John Quincy Adams débuta le 4 mars 1825, date de l'investiture de John Quincy Adams en tant que 6e président des États-Unis, et prit fin le 4 mars 1829. Adams entra en fonction après avoir remporté l'élection présidentielle de 1824 face à trois autres candidats du Parti républicain-démocrate — Henry Clay, William H. Crawford et Andrew Jackson. Aucun candidat n'avait initialement obtenu la majorité des voix au sein du collège électoral et ce fut la Chambre des représentants des États-Unis qui désigna le président. Adams fut élu grâce au soutien de Clay et ce dernier devint secrétaire d'État du nouveau gouvernement. (fr)
- La presidenza di John Quincy Adams ebbe inizio il 4 marzo del 1825 con la cerimonia d'insediamento e terminò il 4 marzo del 1829. Adams, il sesto presidente degli Stati Uniti d'America entrò in carica dopo le elezioni presidenziali del 1824. A causa dello scarso sostegno degli esponenti sudisti e conservatori al Congresso, tuttavia il suo programma rimase in larga misura inattuato. Il sostegno di Adams al cosiddetto "Dazio degli abomini", una tariffa daziaria fortemente protezionista approvata nel 1828, intaccò sostanzialmente la sua popolarità. La firma autografa del presidente J. Q. Adams. (it)
- Het kabinet-John Quincy Adams was de uitvoerende macht van de Amerikaanse overheid van 4 maart 1825 tot 4 maart 1829. Minister van Buitenlandse Zaken John Quincy Adams uit Massachusetts van de Democratisch-Republikeinse Partij, de oudste zoon van voormalig president John Adams en "Founding Father, werd gekozen als de 6e president van de Verenigde Staten na het winnen van de presidentsverkiezingen van 1824 over partijgenoten, senator voor Tennessee Andrew Jackson, een voormalig generaal tijdens de Oorlog van 1812, minister van Financiën uit Georgia en voorzitter van het Huis van Afgevaardigden Henry Clay uit Kentucky. (nl)
|
.png?width=300)
.jpg){kind=link}
.png){kind=link}