| dbo:abstract
|
- Otolity (z řeckého oto – ucho a lithos – kámen) jsou tělíska tvořená uhličitanem vápenatým, která se nacházejí ve vnitřním uchu ve váčcích blanitého hlemýždě. (cs)
- L'otòlit, (οτο, oto-, orella + λιθος, lithos, pedra), és una estructura de les màcules vestibulars del sàcul (màcula del sàcul) i de l'utricle (màcula de l'utricle). Així els otòlits estan situats en el laberint (orella interna). L'estatocònia o otocònia és la denominació genèrica de les concrecions que conté l'endolimfa a nivell de les taques acústiques, formades per matèria orgànica i per carbonats de calci i de magnesi, i respectivament. Les més grosses reben el citat nom d'otòlit, i les més petites, de pols acústica. El sàcul i l'utricle, són per tant, els òrgans amb otòlits. Són sensibles a la gravetat i l'acceleració lineal. A causa de la seva orientació al cap:
* l'utricle és sensible a un canvi en el moviment horitzontal.
* el sàcul dona informació sobre l'acceleració vertical (per exemple, quan en un ascensor). (ca)
- Statolithen, Otolithen („Ohrsteine“), Otokonien oder Statoconia sind mikroskopisch kleine Körnchen bis mehrere Zentimeter große Steine aus festem Material (beispielsweise Kalk oder Stärke), die in Einzellern ebenso wie in den Lage- und Gleichgewichtsorganen vieler anderer Lebewesen gefunden werden. Durch ihre träge Masse und ihre Gewichtskraft ermöglichen sie dem Organismus, Beschleunigungen (dynamisch) und die Richtung der Schwerkraft (statisch) wahrzunehmen. Die Bezeichnung Otolith bezieht sich einerseits darauf, dass sich diese Gebilde bei Wirbeltieren und dem Menschen im Innenohr befinden, andererseits dienen sie bei vielen Fischen dem Hörsinn. Als Otokonien im engeren Sinne bezeichnet man die aus Kalziumkarbonat bestehenden Biominerale bei Säugetieren. Statolithen können bei Mehrzellern in Statozysten frei beweglich liegen (dann nehmen sie den tiefsten Punkt des Raumes ein und drücken auf die jeweils an dieser Stelle befindlichen Sinneszellen), oder sie können an den Härchen von Sinneszellen befestigt sein (und so die Richtung zum Erdmittelpunkt anzeigen). Dabei werden Druck-, Zug- und Scherkräfte wahrgenommen. Die Reflexe, die durch die Schwere-Sinnesorgane ausgelöst werden, führen dazu, dass das Lebewesen seine Normallage im Raum aufrechterhalten kann. (de)
- Otolito, (greke οτο-, oto-, orelo + λιθος, lithos, ŝtono), nomita ankaŭ statoconium aŭ otoconium estas strukturo en la interna orelo (utriklo kaj sakulo), specife ĉe la vestibla labirinto de vertebruloj. Ĝi estas sensiva al gravito kaj linia akcelo. Pro ties orientigo en la kapo, la utriklo estas sensiva al ŝanĝo en horizontala movo, dum la sakulo havigas informon pri vertikala akcelo (kiel ĉe lifto). (eo)
- Otolito (οτο-, oto-, belarri + λιθος, lithos, harri) ornodunen barne-belarriko edo ornogabeen otozistoko karekizko konkrezioa da, teleosteoetan oso nabarmena. Bestibulu-aparatuan kokaturik, hiru otolito-pare daude:
* sagitta, sakuluan
* lapillus, utrikuluan
* asteriscus, lagenan Iktiologoek arrainen adina finkatzeko erabiltzen dute. (eu)
- L'otolithe (othos : oreille ; lithos : pierre) — ou statoconie ou otoconie ou statolithe ou poussière d'oreille — est une concrétion minérale trouvée dans le système vestibulaire (cicatricule ou utricule) de l'oreille interne des vertébrés (surtout chez les poissons téléostéens, c'est-à-dire les non cartilagineux) et un constituant normal de cet organe. Chez l'humain, ils mesurent 3 à 19 µm de longueur. Les otolithes sont de petits cristaux de carbonate de calcium (CaCO3) de forme oblongue et situés dans la membrane otoconiale. Ils s'associent à l'épithélium sensoriel des macules utriculaires et participent à l'estimation des accélérations linéaires de la tête et donc à l'équilibration de l'organisme. Cependant, lorsque des otoconies se détachent des macules utriculaires, ils peuvent être sources de vertiges pathologiques comme la cinétose. Les otolithes sont également fréquemment utilisés en sclérochronologie des poissons ; l'otolithométrie est la discipline qui mesure l'âge de poissons au moyen de l'examen de leurs otolithes. Cet examen apporte des informations intéressantes sur des poissons qu'il est difficile d'observer (poissons des grands fonds par exemple) ou sur les espèces fossiles, éventuellement disparues. (fr)
- Los otolitos son materiales sólidos que se encuentran en el sistema vestibular de los vertebrados (animales con espina dorsal). Le permiten al organismo notar las aceleraciones, la dirección de la gravedad y el equilibrio, y a los peces les sirven para la audición. Son usados por los ictiólogos para determinar la edad de un pez. Asimismo, los utilizan los cetólogos para estudiar la dieta de delfines y ballenas. (es)
- An otolith (Greek: ὠτο-, ōto- ear + λῐ́θος, líthos, a stone), also called statoconium or otoconium or statolith, is a calcium carbonate structure in the saccule or utricle of the inner ear, specifically in the vestibular system of vertebrates. The saccule and utricle, in turn, together make the otolith organs. These organs are what allows an organism, including humans, to perceive linear acceleration, both horizontally and vertically (gravity). They have been identified in both extinct and extant vertebrates. Counting the annual growth rings on the otoliths is a common technique in estimating the age of fish. (en)
- Otolit adalah kotoran telinga yang mengeras seperti batu. (in)
- Un otolite (dal greco oto-, orecchio e lithos, pietra) è una minuscola concrezione di ossalato di calcio inglobato in una matrice gelatinosa, contenuta nell'endolinfa dell'orecchio interno.Gli spostamenti degli otoliti (che sono relativamente pesanti), conseguenti alle modificazioni della posizione della testa e alle accelerazioni lineari, stimolano le cellule ciliate che fanno sinapsi con le terminazioni nervose determinando le sensazioni statiche e di equilibrio. Per cause ancor oggi in parte ignote, in parte conosciute, gli otoliti possono a volte staccarsi e viaggiare nei canali semicircolari, dando luogo ad una patologia vertiginosa detta vertigine parossistica posizionale benigna, nota anche con i nomi di cupololitiasi (se gli otoliti vanno a localizzarsi sulla cupola) o canalolitiasi (gli otoliti si trovano liberi nell'endolinfa, condizione più frequente). (it)
- 耳石（じせき）は、脊椎動物の内耳にある炭酸カルシウムの結晶からなる組織である。いわゆるに含まれる平衡石であり、平衡感覚と聴覚に関与する。ヒトのものは聴砂とも呼ばれる。 魚類のものが有名で、特にイシモチの名はこれにちなむものである。その断面は木の年輪のような同心円状の輪紋構造がみられ、1日に1本が形成される。これを日輪（にちりん）と呼び、を日単位で行うことができる。 2006年には耳石による年齢推定法により、ニホンウナギの産卵場所の特定などにも活用されている。 剥離したものの粉が三半規管に侵入することで、良性発作性頭位めまい症の一因となる。 (ja)
- Een otoliet, (Oudgrieks: οὖς, ous, oor + λίθος, lithos, steen) is een structuur in het binnenoor van gewervelden, onder andere mensen en vissen, dat uit calciumcarbonaatkristallen en een gelatineuze massa bestaat. Ze staan in verbinding met groepen gecilieerde cellen op de slakkenhuiswand van het binnenoor. Ze spelen een rol in het mechanisch waarnemen van geluid, versnelling en zwaartekracht. Zoals bij bomen, heeft een otoliet ook jaargroeiringen, zo kan de leeftijd van de vis berekend worden. (nl)
- Otolit, statolit, kamyczek błędnikowy, statokonium (gr. ὠτο 'ucho', στατός 'trwały, stały, nieruchomy', λῐ́θος 'kamień') – występujący u niektórych kręgowców i bezkręgowców element receptorów grawitacyjnych, zwykle w postaci grudki fosforanu lub węglanu wapnia, wchodzący w skład narządu zmysłu słuchu i zmysłu równowagi. U bezkręgowców (nazywany statolitem) znajduje się wewnątrz statocysty, na włoskach czuciowych. Najbardziej wykształcone otolity mają ryby promieniopłetwe. Otolit uciska włoski czuciowe innych komórek, rejestrujące kierunek oddziaływania siły ciężkości. W efekcie tego komórki wysyłają odpowiednią informację do ośrodkowego układu nerwowego i zwierzę zachowuje orientację przestrzenną – wie, w jakim znajduje się położeniu względem otoczenia, co umożliwia mu zachowanie lub zmianę pozycji. Podobną funkcję mają statolity roślinne. Są to wypełnione skrobią amyloplasty, które na skutek oddziaływania grawitacyjnego przemieszczają się ku dołowi, dając tym sygnał do wzrostu geotropicznego. Otolity ryb mają wielkość od 1 mm do 3 cm. Są elementami wapienno-białkowymi, zawierają węglan wapnia i otolinę. Mieszczą się w narządach równoważno-słuchowych (błędnikach błoniastych). W każdym błędniku (prawym i lewym) występują trzy otolity: strzałka (sagitta), gwiazdka (asteriscus) i kamyczek (lapillus). Największym z nich jest zazwyczaj strzałka, rzadziej gwiazdka. Otolity pełnią ważną funkcję w utrzymaniu równowagi. Określają kierunek źródła dźwięku, a także jego odległość, która jest ustalana na podstawie fazowej różnicy między przyspieszeniem otolitów a ciśnieniem fali dźwiękowej. Statolity u człowieka, o wielkości od 1 do 10 μm, zwane także kamyczkami usznymi, mają kształt pryzmatu. U osób dorosłych kamyczki błędnikowe w plamce łagiewki są dwa razy mniejsze niż w plamce woreczka. U niemowląt różnice te są nieznaczne. Budowa otolitów ma duże znaczenie w taksonomii i paleontologii. (pl)
- Otólitos são concreções de carbonato de cálcio presentes dentro de câmaras no aparelho vestibular do ouvido interno dos vertebrados e que têm a função de controlar a posição do corpo do animal, ou seja, manter o equilíbrio postural. (pt)
- Отолиты (от греч. οὖς, (род. п. ωτος) — «ухо» и λἰθος — «камень»), или статолиты (от греч. στατός — «неподвижный») — твёрдые образования, расположенные на поверхности клеток, воспринимающих различные механические раздражения; часть органа равновесия у некоторых беспозвоночных, всех позвоночных и человека. Отолиты могут быть продуктом секреторной деятельности клеток или заносятся извне — например, у рака отолитами служат песчинки. Отолиты млекопитающих обычно представляют собой удлинённые, длиной до 10 мкм, и шириной 1—3 мкм, кристаллы кальцита. Смещение отолитов при изменении положения тела и влиянии ускорений вызывает механическое раздражение подлежащих волосковых рецепторных клеток и появление соответствующих нервных импульсов, поступающих в мозг. (ru)
- En otolit är en del av vestibulum, som sitter mellan båggångarna och hörselsnäckan i innerörat. Otoliter är kristallina ansamlingar av kalciumkarbonat och proteinpartiklar i vestibulums vätska som hjälper till att registrera bland annat gravitation. Otoliter hos människor är mikroskopiska men hos benfiskar större. I innerörats båggångar hos benfiskar finns tre par otoliter, lapillus, sagitta och asteriscus, inneslutna i hinnsäckar kallade utriculus, sacculus respektive lagena. I takt med att fisken växer inlagras kalciumkarbonat i otoliterna, vanligtvis i formen aragonit. Beroende av årstid, temperatur, födotillgång, fiskens ämnesomsättning m.m. bildas säsongsvisa opaka och translucenta tillväxtzoner. Med hjälp av olika metoder beroende på art, är det möjligt att avläsa dessa säsongsvisa årsringar och även finare dagliga ringar för åldersbestämning av fisk. För åldersanalys används generellt sagitta som vanligtvis är den största av otoliterna, men även lapillus används för enstaka arter. (sv)
- Отолі́ти (грец. οὖς, род. відм. ωτος — «вухо» + λἰθος — «камінь»; в перекладі «вушні камінці»), статоліти (грец. στατός — «нерухомий») — тверді утвори, що є частиною вестибулярного апарата хребетних тварин і людини. В англомовній літературі «отолітами» (otoliths) переважно називають структури органів рівноваги риб, тоді як утвори ссавців мають назву «отоконії» (otoconia). Система отолітних органів в ссавців складається з двох утворів: та , які чутливі до лінійного прискорення. У інших хребетних, зокрема риб та амфібій, наявний третій орган — , редукований у ссавців. Маточка та мішечок містять тисячі отолітів (або отоконій), що знаходяться в безклітинному матриксі. Рух отолітів по матриксу викликаний інерцією руху тіла. Матрикс тисне на отолітову мембрану, яка, в свою чергу, викликає зміщення відростків волоскових клітин органа рівноваги. Отоліти ссавців мають характерну форму та розташовані декількома шарами. Середній розмір отоліта — близько 10 мкм, хоча на різній відстані від мембрани знаходяться отоліти різних розмірів. Отоліти складаються з карбонату кальцію (кальциту), а також містять близько 5 % білків, зокрема отоконін-90 та отолін, що не тільки утворюють структуру отоліту, але й фібрили, що з'єднують його з матриксом. Окрім згаданих білків отоліти містять інші важливі білки. Так у мишей наявні принаймні 9 основних білків: отоконін-90, отолін-1, альфа-текторін, альфа-2-HS-глікопротеїн, остеопонтін, SPARCL1, остеонектин, DMP1 та люмікан. (uk)
- 耳石（學名：otolith；οτο-，oto-，耳朵 + λιθος，lithos，石頭）是脊椎動物内耳內的碳酸鈣結晶（霰石）組織，是前庭系统的组成部分，位于耳前庭的橢圓囊及球狀囊中。橢圓囊與水平直線加速度有關；球狀囊與垂直加速度有關，均屬於靜態平衡。在耳石膜中的耳石晶體附著在膠質覆膜上，比周圍組織重，因此在定向加速度時會發生位移，導致毛細胞的纖毛束轉向，產生感覺訊號。大部份橢圓囊產生的訊號是由眼球運動所觸發，而大部份球狀囊所產生的訊號則是反應出控制人體姿勢的肌肉運動。 硬骨魚類的耳石，又名魚石，在魚類形態學研究尤為重要，主要是藉其物種辨識能力，應用於魚類物種的族群管理、魚類掠食者的分析，以及重建古魚類等各項功能。這是由於耳石形態的專一性。另外，中藥材的就是黃花魚的魚首石。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Otolity (z řeckého oto – ucho a lithos – kámen) jsou tělíska tvořená uhličitanem vápenatým, která se nacházejí ve vnitřním uchu ve váčcích blanitého hlemýždě. (cs)
- Otolito, (greke οτο-, oto-, orelo + λιθος, lithos, ŝtono), nomita ankaŭ statoconium aŭ otoconium estas strukturo en la interna orelo (utriklo kaj sakulo), specife ĉe la vestibla labirinto de vertebruloj. Ĝi estas sensiva al gravito kaj linia akcelo. Pro ties orientigo en la kapo, la utriklo estas sensiva al ŝanĝo en horizontala movo, dum la sakulo havigas informon pri vertikala akcelo (kiel ĉe lifto). (eo)
- Otolito (οτο-, oto-, belarri + λιθος, lithos, harri) ornodunen barne-belarriko edo ornogabeen otozistoko karekizko konkrezioa da, teleosteoetan oso nabarmena. Bestibulu-aparatuan kokaturik, hiru otolito-pare daude:
* sagitta, sakuluan
* lapillus, utrikuluan
* asteriscus, lagenan Iktiologoek arrainen adina finkatzeko erabiltzen dute. (eu)
- Los otolitos son materiales sólidos que se encuentran en el sistema vestibular de los vertebrados (animales con espina dorsal). Le permiten al organismo notar las aceleraciones, la dirección de la gravedad y el equilibrio, y a los peces les sirven para la audición. Son usados por los ictiólogos para determinar la edad de un pez. Asimismo, los utilizan los cetólogos para estudiar la dieta de delfines y ballenas. (es)
- Otolit adalah kotoran telinga yang mengeras seperti batu. (in)
- 耳石（じせき）は、脊椎動物の内耳にある炭酸カルシウムの結晶からなる組織である。いわゆるに含まれる平衡石であり、平衡感覚と聴覚に関与する。ヒトのものは聴砂とも呼ばれる。 魚類のものが有名で、特にイシモチの名はこれにちなむものである。その断面は木の年輪のような同心円状の輪紋構造がみられ、1日に1本が形成される。これを日輪（にちりん）と呼び、を日単位で行うことができる。 2006年には耳石による年齢推定法により、ニホンウナギの産卵場所の特定などにも活用されている。 剥離したものの粉が三半規管に侵入することで、良性発作性頭位めまい症の一因となる。 (ja)
- Een otoliet, (Oudgrieks: οὖς, ous, oor + λίθος, lithos, steen) is een structuur in het binnenoor van gewervelden, onder andere mensen en vissen, dat uit calciumcarbonaatkristallen en een gelatineuze massa bestaat. Ze staan in verbinding met groepen gecilieerde cellen op de slakkenhuiswand van het binnenoor. Ze spelen een rol in het mechanisch waarnemen van geluid, versnelling en zwaartekracht. Zoals bij bomen, heeft een otoliet ook jaargroeiringen, zo kan de leeftijd van de vis berekend worden. (nl)
- Otólitos são concreções de carbonato de cálcio presentes dentro de câmaras no aparelho vestibular do ouvido interno dos vertebrados e que têm a função de controlar a posição do corpo do animal, ou seja, manter o equilíbrio postural. (pt)
- 耳石（學名：otolith；οτο-，oto-，耳朵 + λιθος，lithos，石頭）是脊椎動物内耳內的碳酸鈣結晶（霰石）組織，是前庭系统的组成部分，位于耳前庭的橢圓囊及球狀囊中。橢圓囊與水平直線加速度有關；球狀囊與垂直加速度有關，均屬於靜態平衡。在耳石膜中的耳石晶體附著在膠質覆膜上，比周圍組織重，因此在定向加速度時會發生位移，導致毛細胞的纖毛束轉向，產生感覺訊號。大部份橢圓囊產生的訊號是由眼球運動所觸發，而大部份球狀囊所產生的訊號則是反應出控制人體姿勢的肌肉運動。 硬骨魚類的耳石，又名魚石，在魚類形態學研究尤為重要，主要是藉其物種辨識能力，應用於魚類物種的族群管理、魚類掠食者的分析，以及重建古魚類等各項功能。這是由於耳石形態的專一性。另外，中藥材的就是黃花魚的魚首石。 (zh)
- L'otòlit, (οτο, oto-, orella + λιθος, lithos, pedra), és una estructura de les màcules vestibulars del sàcul (màcula del sàcul) i de l'utricle (màcula de l'utricle). Així els otòlits estan situats en el laberint (orella interna). L'estatocònia o otocònia és la denominació genèrica de les concrecions que conté l'endolimfa a nivell de les taques acústiques, formades per matèria orgànica i per carbonats de calci i de magnesi, i respectivament. Les més grosses reben el citat nom d'otòlit, i les més petites, de pols acústica. (ca)
- Statolithen, Otolithen („Ohrsteine“), Otokonien oder Statoconia sind mikroskopisch kleine Körnchen bis mehrere Zentimeter große Steine aus festem Material (beispielsweise Kalk oder Stärke), die in Einzellern ebenso wie in den Lage- und Gleichgewichtsorganen vieler anderer Lebewesen gefunden werden. (de)
- L'otolithe (othos : oreille ; lithos : pierre) — ou statoconie ou otoconie ou statolithe ou poussière d'oreille — est une concrétion minérale trouvée dans le système vestibulaire (cicatricule ou utricule) de l'oreille interne des vertébrés (surtout chez les poissons téléostéens, c'est-à-dire les non cartilagineux) et un constituant normal de cet organe. Chez l'humain, ils mesurent 3 à 19 µm de longueur. Cependant, lorsque des otoconies se détachent des macules utriculaires, ils peuvent être sources de vertiges pathologiques comme la cinétose. (fr)
- An otolith (Greek: ὠτο-, ōto- ear + λῐ́θος, líthos, a stone), also called statoconium or otoconium or statolith, is a calcium carbonate structure in the saccule or utricle of the inner ear, specifically in the vestibular system of vertebrates. The saccule and utricle, in turn, together make the otolith organs. These organs are what allows an organism, including humans, to perceive linear acceleration, both horizontally and vertically (gravity). They have been identified in both extinct and extant vertebrates. (en)
- Un otolite (dal greco oto-, orecchio e lithos, pietra) è una minuscola concrezione di ossalato di calcio inglobato in una matrice gelatinosa, contenuta nell'endolinfa dell'orecchio interno.Gli spostamenti degli otoliti (che sono relativamente pesanti), conseguenti alle modificazioni della posizione della testa e alle accelerazioni lineari, stimolano le cellule ciliate che fanno sinapsi con le terminazioni nervose determinando le sensazioni statiche e di equilibrio. (it)
- Otolit, statolit, kamyczek błędnikowy, statokonium (gr. ὠτο 'ucho', στατός 'trwały, stały, nieruchomy', λῐ́θος 'kamień') – występujący u niektórych kręgowców i bezkręgowców element receptorów grawitacyjnych, zwykle w postaci grudki fosforanu lub węglanu wapnia, wchodzący w skład narządu zmysłu słuchu i zmysłu równowagi. U bezkręgowców (nazywany statolitem) znajduje się wewnątrz statocysty, na włoskach czuciowych. Najbardziej wykształcone otolity mają ryby promieniopłetwe. Budowa otolitów ma duże znaczenie w taksonomii i paleontologii. (pl)
- En otolit är en del av vestibulum, som sitter mellan båggångarna och hörselsnäckan i innerörat. Otoliter är kristallina ansamlingar av kalciumkarbonat och proteinpartiklar i vestibulums vätska som hjälper till att registrera bland annat gravitation. Otoliter hos människor är mikroskopiska men hos benfiskar större. (sv)
- Отолиты (от греч. οὖς, (род. п. ωτος) — «ухо» и λἰθος — «камень»), или статолиты (от греч. στατός — «неподвижный») — твёрдые образования, расположенные на поверхности клеток, воспринимающих различные механические раздражения; часть органа равновесия у некоторых беспозвоночных, всех позвоночных и человека. (ru)
- Отолі́ти (грец. οὖς, род. відм. ωτος — «вухо» + λἰθος — «камінь»; в перекладі «вушні камінці»), статоліти (грец. στατός — «нерухомий») — тверді утвори, що є частиною вестибулярного апарата хребетних тварин і людини. В англомовній літературі «отолітами» (otoliths) переважно називають структури органів рівноваги риб, тоді як утвори ссавців мають назву «отоконії» (otoconia). Система отолітних органів в ссавців складається з двох утворів: та , які чутливі до лінійного прискорення. У інших хребетних, зокрема риб та амфібій, наявний третій орган — , редукований у ссавців. (uk)
|
