| dbo:abstract
|
- نصف القطر الأيوني هو نصف قطر أيون لذرة ما. على الرغم من صعوبة تحديد شكل نهائي للذرات أو للأيونات، إلا أنه يمكن اعتبارها على شكل كرات ذات أنصاف أقطار، بحيث أنه في مركب أيوني يكون مجموع نصفي قطر الكاتيون (الحامل للشحنة الموجية) والأنيون (الحامل للشحنة السالبة) يعطي في النهاية المسافة بين الأيونات في الشبكة البلورية. تقاس أنصاف الأقطار الأيونية بوحدات من أبعاد البيكومتر (pm) أو الأنغستروم (Å). عادةً ما تتراوح أنصاف الأقطار الأيونية بين 30 إلى 200 بيكومتر (0.3 إلى 2 أنغستروم). (ar)
- Iontový poloměr, rion, je velikost iontu v krystalové mřížce. Udává se v pikometrech (pm) nebo Angströmech (Å). Velikost iontových poloměrů se pohybuje od 30 pm (0,3 Å) do 200 pm (2 Å). Koncept iontových poloměrů byl vyvinut nezávisle Goldsmidtem a Paulingem ve 20. letech 20. století na základě dat získaných novou metodou rentgenovou strukturní analýzou. Pauli tuto metodu zdokonalil. RTG krystalografie poskytuje přímo pouze mřížkové parametry krystalu, ale zjistit hranice mezi ionty v krystalu je mnohem obtížnější (v mnoha případech nemožné, nyní to lze vypočítat díky výkonnějším počítačům). Např. můžeme zjistit, že délka každé strany krystalové mřížky chloridu sodného je 564,02 pm a že vzdálenost mezi středy sodíkového a chloridového iontu je poloviční: 2[rion(Na+) + rion(Cl−)] = 564,02 pm Ale není možné zjistit, jakou část vzdálenosti zabírá sodíkový ion a jakou chloridový ion. Porovnáním velkého množství sloučenin, a s určitou dávkou chemické intuice, se Pauling rozhodl přiřadit oxidovému iontu (O2−) poloměr 140 pm, což umožnilo vypočítání poloměrů dalších iontů. V roce 1976 byly publikovány tabulky opravených iontových poloměrů, které jsou v současnosti preferovány před Paulingovými údaji. Novější údaje by měly být přesnější aproximací velikosti aniontů a kationtů v iontovém krystalu. Iontový poloměr není konstantní vlastností daného iontu, ale mění se v závislosti na koordinačním čísle, spinovém stavu a dalších parametrech. I přes tento fakt, lze u iontových poloměrů pozorovat očekávané trendy v závislosti na poloze v periodické tabulce prvků. Velikost iontového poloměru klesá v rámci jedné skupiny. Iontový poloměr iontu s vyšším koordinačním číslem je větší, také v případě vyššího spinového stavu je iont větší než stejný iont v nižším spinovém stavu. Anionty jsou obecně větší než kationty, vzácnou výjimkou jsou některé fluoridy alkalických kovů. Anomálie velikosti iontových poloměrů v krystalech jsou často známkou vysokého podílu kovalence ve vazbě. Žádná vazba není úplně iontová, a hodně sloučenin, které pokládáme za iontové, např. některé sloučeniny přechodných kovů, vykazují částečný kovalentní charakter. Jako příklad je zde uveden přehled halogenidů sodíku a stříbra. Při porovnání hodnot pro fluoridy lze konstatovat, že ion Ag+ je větší než Na+, ale mřížkové parametry chloridů a bromidů ukazují na opačný poměr velikostí. Tento jev je způsoben zkrácením vazebné délky se stoupajícím kovalentním charakterem vazby. (cs)
- El radi iònic és el radi de l'esfera d'un catió o anió monoatòmics en un cristall iònic i que conté, en primera aproximació, la totalitat de la seva càrrega elèctrica. Per regla general els valors es troben entre uns 30 pm pels més petits i 200 pm pels majors. El primer intent per obtenir el radi d'un sol ió fou realitzat pel físic alemany Alfred Landé el 1920. Suposà que el catió liti, Li+, és el més petit de tots els cations car només té electrons a l'orbital atòmic 1s, i que en els halogenurs de liti, els anions halogenur més voluminosos per tenir molts d'orbitals atòmics ocupats, es tocarien entre ells, ja que el Li+ no tendria volum suficient per evitar-ho i restaria als buits que queden entre esferes dels anions. A partir dels estudis de l'estructura cristal·lina mitjançant difracció de raigs X és possible determinar la distància entre nuclis dels anions; llavors el radi iònic d'un halogenur és la meitat d'aquesta distància. Els valors que obtingué Landé foren r(I– = 213 pm; r(Br–) = 188 pm; r(Cl–) = 172 pm; r(F–) = 132 pm. D'altres investigadors com William Lawrence Bragg, i Victor Moritz Goldschmidt aplicaren el mètode de Landé i aconseguiren obtenir més de vuitanta radis iònics. Per la seva part el químic nord-americà Linus Pauling a partir del 1927 aplicà un mètode teòric pel càlcul dels radis iònics a partir de la . (ca)
- Der Ionenradius bezeichnet die effektive Größe eines einatomigen Ions in einem Ionengitter. Dabei wird vereinfachend angenommen, dass es sich um starre Kugeln handelt, deren Radien unabhängig vom Partner in der Ionenverbindung sind (sofern die Koordinationszahl gleich bleibt). Um die Ionenradien zu ermitteln, bestimmt man zunächst die Abstände der im Kristallgitter auftretenden Ionen. Aus diesen Kationen-Anionen-Abständen erhält man zunächst die Radiensumme für verschiedene Ionenkombinationen. Damit die Radien der einzelnen Ionen bestimmt werden können, muss der Radius wenigstens eines beteiligten Ions unabhängig bekannt sein. Pauling hat den Wert von 140 pm für ein O2−-Ion theoretisch bestimmt; dieser und die damit ermittelten weiteren Ionenradien gelten für die Koordinationszahl 6. (de)
- Erradio ioniko kontzeptuak, erradio atomikoak bezala, atomoaren nukleoaren eta azkeneko elektroi egonkorraren arteko distantzia da, baina atomoari buruz izan beharrean ioi bati buruz ari garenean erabiltzen da. Neurketa pikometro edo Angstrometan egin ohi da eta beraz 10-10 eta 10-12 metroko distantziaz ari gara. (eu)
- Ionic radius, rion, is the radius of a monatomic ion in an ionic crystal structure. Although neither atoms nor ions have sharp boundaries, they are treated as if they were hard spheres with radii such that the sum of ionic radii of the cation and anion gives the distance between the ions in a crystal lattice. Ionic radii are typically given in units of either picometers (pm) or angstroms (Å), with 1 Å = 100 pm. Typical values range from 31 pm (0.3 Å) to over 200 pm (2 Å). The concept can be extended to solvated ions in liquid solutions taking into consideration the solvation shell. (en)
- El radio iónico es el radio que presenta un ion monoatómico en una estructura cristalina iónica. Aunque los estuvieran bien delimitados. En el caso de los iones, se considera que la distancia entre los núcleos atómicos de aniones y cationes en un arreglo cristalino corresponde a la suma de los radios iónicos del anión y el catión. En el caso de los cationes, la ausencia de uno o varios electrones disminuye la fuerza eléctrica de repulsión mutua entre los electrones restantes, provocando el acercamiento de los mismos entre ellos y al núcleo positivo del átomo del que resulta un radio iónico menor que el atómico, En el caso de los aniones, el fenómeno es el contrario, el exceso de carga eléctrica negativa obliga a los electrones a alejarse unos de otros para restablecer el equilibrio de fuerzas eléctricas, de modo que el radio iónico es mayor que el atómico. (es)
- Le concept de rayon ionique est utilisé pour exprimer la taille des ions. Il est déterminé à partir de la distance entre cations et anions voisins dans un cristal ionique, en supposant que la distance internucléaire est égale à la somme des rayons de ces ions. En réalité, le rayon ionique n'est pas vraiment une constante car il dépend de la valence, de la coordinence et de l'état de spin de l'ion considéré. Il influence les propriétés physiques et chimiques des composés ioniques. Par exemple, le type de structure tridimensionnelle d'un composé ionique dépend de la taille relative de ses cations et de ses anions. Généralement, sa valeur moyenne pour les cations est calculée à partir des distances mesurées dans plusieurs oxydes, en prenant pour référence le rayon ionique de l'ion O2− (estimé à 1,4 Å). Le terme « rayon ionique » est aussi employé pour parler de la taille d'un atome ayant perdu tous ses électrons de valence. Relations entre rayon ionique et rayon atomique :
* chez les cations, chargés positivement, le rayon ionique est plus petit que le rayon atomique (car il y a perte d'électrons, il y a donc moins de couches) et diminue si la charge augmente ;
* chez les anions, chargés négativement, le rayon ionique est plus grand que le rayon atomique et augmente si la charge augmente, car plus les électrons sont nombreux, plus les couches se remplissent et donc les électrons sont plus éloignés du noyau. Pour un même noyau, la taille augmente avec le nombre d'électrons. À nombre égal d'électrons, la taille diminue quand la charge du noyau (le numéro atomique) augmente. (fr)
- Jari-jari ion atau radius ion, rion, adalah jari-jari suatu ion atom. Meskipun atom maupun ion tidak memiliki batas yang tegas, mereka sering kali dianggap sebagai bola keras dengan jari-jarinya adalah jumlah jari-jari kation dan anion yang memberi jarak antar ion dalam kisi kristal. Jari-jari ion biasanya dinyatakan dalam satuan pikometer (pm) maupun Ångström (Å), dengan 1 Å = 100 pm. Nilai yang umum berada pada kisaran 30 pm (0.3 Å) hingga lebih dari 200 pm (2 Å). (in)
- Il raggio ionico indica il raggio assunto dall'atomo, supposto sferico e definito, dopo essere stato ionizzato, ovvero privato o fornito di una certa quantità di elettroni, gli elettroni di valenza. Esso è basato sulla distanza tra i nuclei di ioni uniti da un legame ionico e, convenzionalmente, si può definire il raggio di uno ione come raggio ionico di riferimento per calcolare i raggi degli ioni con cui l'atomo in questione si lega. Il raggio ionico è considerato una proprietà trasferibile, vale a dire che manterrà valori simili anche in specie chimiche molto diverse. Quando un atomo è trasformato in uno ione positivo, si ha una contrazione di volume, poiché si verifica un netto aumento di carica positiva rispetto a quella negativa dovuto alla perdita di elettroni. Invece quando un atomo è trasformato in uno ione negativo, si ha un aumento di volume (e quindi anche del raggio), poiché vi è una diminuzione della carica effettiva del nucleo. Anche i raggi ionici, come i raggi atomici, mostrano andamento periodico con il numero atomico: il raggio ionico aumenta dall'alto verso il basso lungo un gruppo della tavola periodica e diminuisce da sinistra verso destra lungo un periodo. Il raggio ionico influenza sia le proprietà chimiche, quali ad esempio stabilità e reattività di una specie chimica, sia proprietà chimico-fisiche quali la forza ionica e la conduttività elettrica di una soluzione. Quindi, analizzando l'andamento dei raggi ionici, è possibile prevedere il comportamento e le caratteristiche chimiche di un elemento ottenendo solitamente un buon accordo con il risultato sperimentale. (it)
- De ionstraal is de straal van het ion van een atoom (of molecuul). Deze is kleiner dan de bijhorende atoomstraal voor positieve ionen (er ontbreekt een elektron in de buitenste baan, waardoor er als er maar één elektron in zit, een baan minder gevuld is); deze is groter dan de bijhorende atoomstraal voor negatieve ionen (doordat er een elektron bij komt, kan het zijn dat er een nieuwe baan gevuld wordt). Het verschil atoomstraal/ionstraal is soms aanzienlijk, zo is de ionstraal van F− (0,136 nm) het dubbele van de atoomstraal (0,064 nm). (nl)
- イオン半径（イオンはんけい、ionic radius）とはイオン結晶の結晶格子中においてイオンを剛体球と仮定した場合の半径である。 イオン半径はオングストローム（Å）あるいはピコメートル（pm）という単位で表示されるが、後者がSI単位である。 (ja)
- Promień jonowy – promień Van der Waalsa jonu, czyli odległość najbardziej oddalonych elektronów od jądra atomu w przypadku jonów utworzonych z jednego atomu, lub też od geometrycznego centrum jonów złożonych z większej liczby atomów. Promienie jonowe wyznacza się na podstawie rentgenostrukturalnych pomiarów kryształów zbudowanych z jonów. Przyjmuje się tu podobną zasadę, jak w przypadku wyznaczania promieni walencyjnych atomów, uśredniając długości wiązań jonowych, jakie tworzy dany jon z różnymi przeciwjonami. Ustalone w ten sposób promienie jonowe dają możliwość łatwego szacowania długości wiązań jonowych tworzonych przez daną parę jonów, które są po prostu sumą promieni tworzących to wiązanie jonów. Wartość tych promieni dobrze się też sprawdza w przypadku cieczy jonowych i jonów występujących w fazie gazowej. W przypadku jonów prostych, tj. utworzonych z pojedynczych atomów, ich promień jonowy jest zazwyczaj znacząco większy lub mniejszy od promieni Van der Waalsa wyjściowych atomów. W przypadku anionów, czyli jonów naładowanych ujemnie, ich promienie jonowe są większe od promieni Van der Waalsa tworzących ich atomów, zaś w przypadku kationów jest odwrotnie. Czym większy ładunek ujemny posiada dany anion, tym jego promień jest większy, a czym większy ładunek dodatni ma kation, tym jego promień jest mniejszy. Zjawisko to może być uzasadnione wzorem na „siłę przyciągania” elektronów przez jądra atomów. Siła ta została zdefiniowana przez Allreda i Rochowa wzorem: gdzie:
* – odległość między elektronami walencyjnymi (tj. znajdującymi się na najbardziej zewnętrznej powłoce w atomie) a jądrem atomu, zwana też promieniem walencyjnym;
* – efektywny ładunek elektronu, „odczuwany” przez jądro – wynikający z jego nominalnego ładunku e oraz całkowitego ładunku wszystkich elektronów w atomie, który ekranuje działanie jądra na elektrony walencyjne. (współczynnik Z). Z jest silnie zależne od ogólnej liczby elektronów zlokalizowanych wokół danego atomu, zaś F jądra jest w zasadzie stałe. Stąd oderwanie jednego lub więcej elektronów z atomu (czyli utworzenie kationu) musi skutkować zmniejszeniem się promienia chmury elektronowej r, zaś przyłączenie jednego lub więcej elektronów wymusza zwiększenie tego promienia. (pl)
- Ио́нный ра́диус — характерный размер шарообразных ионов, применяемый для вычисления межатомных расстояний в ионных соединениях. Понятие "ионный радиус" основано на предположении, что размеры ионов не зависят от состава соединений, в которые они входят. На него влияет количество электронных оболочек и плотность упаковки атомов и ионов в кристаллической решётке. (ru)
- O raio iônico é a distância entre o centro do núcleo de um íon até o elétron estável mais afastado do mesmo. O raio iônico é geralmente medido em picômetros (pm, 10−12 m) ou angstroms (Å, 10−10 m). O raio de um cátion (íon positivo, com déficit de elétrons) é geralmente menor que o raio do átomo correspondente, enquanto que o raio de um ânion (íon negativo, com extra elétrons) é geralmente maior. (pt)
- Іо́нний ра́діус — характерний розмір кулястих іонів, який застосовують для обчислення міжатомних відстаней в іонних сполуках. Поняття «йонний радіус» ґрунтується на припущенні, що розміри йонів не залежать від складу молекул, у які вони входять. На нього впливає кількість електронних оболонок і щільність упако́вання атомів і [йонів у кристалічній ґратці. Йонні радіуси, зазвичай, визначають у пікометрах (пм) або анґстремах (Å), де 1 Å = 100 пм. Типові значення коливаються від 30 пм (0.3 Å) до понад 200 пм (2 Å). (uk)
- 离子半径（rion）是对晶格中离子的大小的一种量度。离子半径通常以皮米（pm）或埃（Å，1Å=100pm）作为单位，具体数值一般在30pm（0.3Å）到200pm（2Å）之间。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- نصف القطر الأيوني هو نصف قطر أيون لذرة ما. على الرغم من صعوبة تحديد شكل نهائي للذرات أو للأيونات، إلا أنه يمكن اعتبارها على شكل كرات ذات أنصاف أقطار، بحيث أنه في مركب أيوني يكون مجموع نصفي قطر الكاتيون (الحامل للشحنة الموجية) والأنيون (الحامل للشحنة السالبة) يعطي في النهاية المسافة بين الأيونات في الشبكة البلورية. تقاس أنصاف الأقطار الأيونية بوحدات من أبعاد البيكومتر (pm) أو الأنغستروم (Å). عادةً ما تتراوح أنصاف الأقطار الأيونية بين 30 إلى 200 بيكومتر (0.3 إلى 2 أنغستروم). (ar)
- Erradio ioniko kontzeptuak, erradio atomikoak bezala, atomoaren nukleoaren eta azkeneko elektroi egonkorraren arteko distantzia da, baina atomoari buruz izan beharrean ioi bati buruz ari garenean erabiltzen da. Neurketa pikometro edo Angstrometan egin ohi da eta beraz 10-10 eta 10-12 metroko distantziaz ari gara. (eu)
- Ionic radius, rion, is the radius of a monatomic ion in an ionic crystal structure. Although neither atoms nor ions have sharp boundaries, they are treated as if they were hard spheres with radii such that the sum of ionic radii of the cation and anion gives the distance between the ions in a crystal lattice. Ionic radii are typically given in units of either picometers (pm) or angstroms (Å), with 1 Å = 100 pm. Typical values range from 31 pm (0.3 Å) to over 200 pm (2 Å). The concept can be extended to solvated ions in liquid solutions taking into consideration the solvation shell. (en)
- Jari-jari ion atau radius ion, rion, adalah jari-jari suatu ion atom. Meskipun atom maupun ion tidak memiliki batas yang tegas, mereka sering kali dianggap sebagai bola keras dengan jari-jarinya adalah jumlah jari-jari kation dan anion yang memberi jarak antar ion dalam kisi kristal. Jari-jari ion biasanya dinyatakan dalam satuan pikometer (pm) maupun Ångström (Å), dengan 1 Å = 100 pm. Nilai yang umum berada pada kisaran 30 pm (0.3 Å) hingga lebih dari 200 pm (2 Å). (in)
- De ionstraal is de straal van het ion van een atoom (of molecuul). Deze is kleiner dan de bijhorende atoomstraal voor positieve ionen (er ontbreekt een elektron in de buitenste baan, waardoor er als er maar één elektron in zit, een baan minder gevuld is); deze is groter dan de bijhorende atoomstraal voor negatieve ionen (doordat er een elektron bij komt, kan het zijn dat er een nieuwe baan gevuld wordt). Het verschil atoomstraal/ionstraal is soms aanzienlijk, zo is de ionstraal van F− (0,136 nm) het dubbele van de atoomstraal (0,064 nm). (nl)
- イオン半径（イオンはんけい、ionic radius）とはイオン結晶の結晶格子中においてイオンを剛体球と仮定した場合の半径である。 イオン半径はオングストローム（Å）あるいはピコメートル（pm）という単位で表示されるが、後者がSI単位である。 (ja)
- Ио́нный ра́диус — характерный размер шарообразных ионов, применяемый для вычисления межатомных расстояний в ионных соединениях. Понятие "ионный радиус" основано на предположении, что размеры ионов не зависят от состава соединений, в которые они входят. На него влияет количество электронных оболочек и плотность упаковки атомов и ионов в кристаллической решётке. (ru)
- O raio iônico é a distância entre o centro do núcleo de um íon até o elétron estável mais afastado do mesmo. O raio iônico é geralmente medido em picômetros (pm, 10−12 m) ou angstroms (Å, 10−10 m). O raio de um cátion (íon positivo, com déficit de elétrons) é geralmente menor que o raio do átomo correspondente, enquanto que o raio de um ânion (íon negativo, com extra elétrons) é geralmente maior. (pt)
- Іо́нний ра́діус — характерний розмір кулястих іонів, який застосовують для обчислення міжатомних відстаней в іонних сполуках. Поняття «йонний радіус» ґрунтується на припущенні, що розміри йонів не залежать від складу молекул, у які вони входять. На нього впливає кількість електронних оболонок і щільність упако́вання атомів і [йонів у кристалічній ґратці. Йонні радіуси, зазвичай, визначають у пікометрах (пм) або анґстремах (Å), де 1 Å = 100 пм. Типові значення коливаються від 30 пм (0.3 Å) до понад 200 пм (2 Å). (uk)
- 离子半径（rion）是对晶格中离子的大小的一种量度。离子半径通常以皮米（pm）或埃（Å，1Å=100pm）作为单位，具体数值一般在30pm（0.3Å）到200pm（2Å）之间。 (zh)
- El radi iònic és el radi de l'esfera d'un catió o anió monoatòmics en un cristall iònic i que conté, en primera aproximació, la totalitat de la seva càrrega elèctrica. Per regla general els valors es troben entre uns 30 pm pels més petits i 200 pm pels majors. (ca)
- Iontový poloměr, rion, je velikost iontu v krystalové mřížce. Udává se v pikometrech (pm) nebo Angströmech (Å). Velikost iontových poloměrů se pohybuje od 30 pm (0,3 Å) do 200 pm (2 Å). Koncept iontových poloměrů byl vyvinut nezávisle Goldsmidtem a Paulingem ve 20. letech 20. století na základě dat získaných novou metodou rentgenovou strukturní analýzou. Pauli tuto metodu zdokonalil. RTG krystalografie poskytuje přímo pouze mřížkové parametry krystalu, ale zjistit hranice mezi ionty v krystalu je mnohem obtížnější (v mnoha případech nemožné, nyní to lze vypočítat díky výkonnějším počítačům). Např. můžeme zjistit, že délka každé strany krystalové mřížky chloridu sodného je 564,02 pm a že vzdálenost mezi středy sodíkového a chloridového iontu je poloviční: (cs)
- Der Ionenradius bezeichnet die effektive Größe eines einatomigen Ions in einem Ionengitter. Dabei wird vereinfachend angenommen, dass es sich um starre Kugeln handelt, deren Radien unabhängig vom Partner in der Ionenverbindung sind (sofern die Koordinationszahl gleich bleibt). Pauling hat den Wert von 140 pm für ein O2−-Ion theoretisch bestimmt; dieser und die damit ermittelten weiteren Ionenradien gelten für die Koordinationszahl 6. (de)
- El radio iónico es el radio que presenta un ion monoatómico en una estructura cristalina iónica. Aunque los estuvieran bien delimitados. En el caso de los iones, se considera que la distancia entre los núcleos atómicos de aniones y cationes en un arreglo cristalino corresponde a la suma de los radios iónicos del anión y el catión. En el caso de los aniones, el fenómeno es el contrario, el exceso de carga eléctrica negativa obliga a los electrones a alejarse unos de otros para restablecer el equilibrio de fuerzas eléctricas, de modo que el radio iónico es mayor que el atómico. (es)
- Le concept de rayon ionique est utilisé pour exprimer la taille des ions. Il est déterminé à partir de la distance entre cations et anions voisins dans un cristal ionique, en supposant que la distance internucléaire est égale à la somme des rayons de ces ions. En réalité, le rayon ionique n'est pas vraiment une constante car il dépend de la valence, de la coordinence et de l'état de spin de l'ion considéré. Il influence les propriétés physiques et chimiques des composés ioniques. Par exemple, le type de structure tridimensionnelle d'un composé ionique dépend de la taille relative de ses cations et de ses anions. Généralement, sa valeur moyenne pour les cations est calculée à partir des distances mesurées dans plusieurs oxydes, en prenant pour référence le rayon ionique de l'ion O2− (estimé (fr)
- Il raggio ionico indica il raggio assunto dall'atomo, supposto sferico e definito, dopo essere stato ionizzato, ovvero privato o fornito di una certa quantità di elettroni, gli elettroni di valenza. Esso è basato sulla distanza tra i nuclei di ioni uniti da un legame ionico e, convenzionalmente, si può definire il raggio di uno ione come raggio ionico di riferimento per calcolare i raggi degli ioni con cui l'atomo in questione si lega. Il raggio ionico è considerato una proprietà trasferibile, vale a dire che manterrà valori simili anche in specie chimiche molto diverse. (it)
- Promień jonowy – promień Van der Waalsa jonu, czyli odległość najbardziej oddalonych elektronów od jądra atomu w przypadku jonów utworzonych z jednego atomu, lub też od geometrycznego centrum jonów złożonych z większej liczby atomów. Promienie jonowe wyznacza się na podstawie rentgenostrukturalnych pomiarów kryształów zbudowanych z jonów. Przyjmuje się tu podobną zasadę, jak w przypadku wyznaczania promieni walencyjnych atomów, uśredniając długości wiązań jonowych, jakie tworzy dany jon z różnymi przeciwjonami. gdzie: (pl)
|
