| dbo:abstract
|
- El Mite d'Er és un escrit que forma part de La República de Plató i resum la cosmologia grega imperant a la seva època, marca per Pitàgores. (ca)
- Mito de Er estas unu el la mitoj profititaj en la verkoj de greka filozofo Platono. Ĝi estas priskribita en unu el la plej ampleksaj verkoj de Platono: ; kaj konkludas la 10an libron, la lastan de tiu verko. Tiu mito povas esti konsiderita unu el la plej gravaj, se ne la plej grava, de la eskatologiaj mitoj de la platonaj dialogoj. Ĝiaj enhavoj estas inspiritaj siavice, kaj grandparte, el la orfeaj kaj pitagoraj mitoj de la reenkarniĝo (metemppsikozo), sed entenas ankaŭ la deklaracio pri nova etika respondeco kiu influas la postmortan destinon: nocio tiu plejofte fremda en la konceptado pri vivo kaj morto de praa Grekio. La Era mito rakontas pri pamfilia milita heroo, mortigita en batalo. Kiam lia korpo, el grundo estis levita kaj metita sur la ŝtiparo laŭ la moroj de lia gento, en la momento de la ekfajriĝo de... “viva korpo”, li revekiĝas el la eterna dormo kaj ekrakontas pri tio kion li vidis en transtombo. Li vidis kvar pasejojn tra kiuj la animoj aliras al la transmondo, du el kiuj estis favoraj kaj du malfavoraj. La piaj animoj eniris "Paradizon", la malpiaj ne Inferon sed lokon vortesprimebla per "Purgatorio" en kiu la kulpuloj povis ankoraŭ esti pardonitaj. Ilia kondiĉo de "Ne-vivaj" uloj daŭras 1000 jarojn, post kio ili devas, sen antaŭestablita aŭ logika ordo, reenkarniĝi. Ĉio tio por la aŭtoro signifas ke spite de la hazardeco de la vivo, estas ni la farintoj de nia destino, kaj do ni devas viglege plenumi la saĝan elekton kaj ne fasciniĝi de la briloj de certaj vivmanieroj kiuj lanciĝas tra peko kaj malfeliĉo. La animoj alvenintaj al transtombo aŭskultas paroladon de , (moira Λάχεσις), kiu destinas la kvanton da vivo, proklamita al la animoj de heroldo. Ĝuste el tiu parolado sparkas la supre menciita koncepto pri etika responso, atribuante al la homo liberan volon kaj devon direktiĝi laŭ moralaj normoj; fakte, la agoj dumvive plenumitaj dependas de la kvalitoj de la animo, kiuj siavice dependas de la elekto pri propra “dajmono”, kiu estus entulo ĝuanta la dignon de pli ol homo kaj malpli ol dio, do netute dia sed eĉ netute homa. Tiu dajmono reprezentas la morajn perspektivojn kaj etikajn karakterizojn, nome temas pri la hommodelo kaj vivmodelo kiujn ĉiu homo travivos post la enkarniĝo. Platono tiel sugestas ke tio kion oni konsideris “destino” reale estas la individua personeco; tial misas kulpigi la diojn pri tio kio al oni okazas ĉar la responso apartenas tute al ĉiu homo. Je la ero plej interesa de mito estas ĝuste tiu “elekto”: centre de la sceno staras Lakeso, kaj la heroldo de la nombroj distribuas, tute hazarde, la nombrojn kiuj, hazarde, estas rikoltitaj de la animoj. La nombroj indikas la postenon en la vico respektendan por elekti la korpon en kiu enkarniĝi. Tiupunkte, al la elektanto estas montrataj la eblaj korpoj kaj la respektivajn vivojn en kiuj eblas enkarniĝi. Ne estas dirate, tamen, ĉu la vico, kaj do la kazo, estas determinita definitive, fakte la nombro de la eblaj destinoj estas pli vasta ol tiu de la animoj: ili, male, dependas de la misagoj de la lasta enkarniĝo. Fakte la saĝuloj elektos la plej validan korpon, nome tiu de filozofo; stultuloj, kiuj eble jam suferis pro malriĉeco, elektos korpon de riĉulo, nesciante ke la unika vera plezuro estas filozofio. Platono sugestas ke la unika principo kiu devas gvidi estas la justeco. Justeco, tamen, ne sufiĉas, fakte kiu ajn estu la preferata vivo, la feliĉo kaj malfeliĉo, la bono kaj malbono, la riĉo kaj malriĉo estas ĉiuj miksaj kaj interkoneksaj tiel ke ne eblas ĝin malimpliki pere de la helpo de nura justeco: eblas fakte, ankaŭ profunda eduko, kiu igas animon akrevida en la malfacila elekto. Ĉiuj, escepte de heroo Er, trinkas el rivero Leto, kies akvo forstrekas la spurojn de la memoro kaj tio komprenigas onian ignoron pri la antaŭa vivo, ankaŭ se eblas memori pri iuj konceptoj alprenitaj en la antaŭa vivo aŭ en la momento en kiu onia animo, okaze de sia kreiĝo, kontemplis laŭmomente Hiperuranion, danke al meĥanismo de la rememoro kaj danke al kunnaskitismo. (eo)
- El mito de Er es una leyenda escatológica que finaliza la República de Platón. La historia incluye el sistema del cosmos y la vida del más allá y durante muchos siglos tuvo una gran influencia en el pensamiento religioso, filosófico y científico. El «mito de Er» ocupa los últimos párrafos de la República de Platón (Libro X, 614a-621b). Se desprende de la reflexión previa que Sócrates y Glaucón formulan sobre el mérito de la justicia entre los hombres y especialmente ante los dioses, la virtud como bien del alma (por contrapartida el vicio como mal y corrupción de la misma) y la inmortalidad de esta última (608c-613e). Este mito es puesto por el autor en boca de Sócrates y relata la historia de un soldado de Panfilia llamado Er, hijo de Armenio, que, muerto en la guerra, es resucitado por los dioses al cabo de doce días de su deceso, para contar a los vivos el destino de las almas después de la muerte. Las ideas centrales que refiere la narración son: la inmortalidad del alma, la existencia de premios y castigos expiatorios en un plano escatológico, la armonía entre libertad y destino, la sabiduría y la justicia como virtud (ἀρετή), la armonía del cosmos, la atingencia de los dioses con las elecciones humanas y la transmigración. Puede ser vinculado con otros mitos platónicos como los presentes en Fedón, Fedro y Gorgias por tratar el asunto del alma separada del cuerpo y su destino después de la muerte; Stewart lo considera como «el mayor de los Mitos Escatológicos de Platón, sea que se considere la completitud de su materia o el esplendor de su forma». El mito de Er, guerrero de Panfilia, podría ser una elaboración de Platón. El filósofo toma prestados elementos clave de las tradiciones órficas y pitagóricas y las implementa con libertad. Es posible que el nombre de Er (en idioma griego: Ἤρ, gen.: Ἠρός; hijo de Ἀρμένιος - Armenios de Panfilia) lo tomase de alguna vieja leyenda, ya que se ha encontrado el mismo nombre en un consejo de Zoroastro. La historia comienza cuando Er muere en batalla. Cuando los cuerpos de aquellos que han muerto en la batalla son recogidos, diez días después de su muerte, el cuerpo de Er permanece sin descomponerse. Dos días más tarde, revive cuando está en la pira funeraria. Habla entonces de su viaje al más allá, da cuenta de la reencarnación y de las esferas celestes del plano astral. El cuento introduce la idea de que las personas morales son recompensadas y las inmorales son castigadas después de su muerte. El procedimiento habitual era que cada alma pagase sucesivamente, por cada una de las injusticias cometidas. Las interpretaciones referentes al número de años necesarios son dispares, pero hay consenso en que cada una de las penas se pagaba en cien años, resultando, por tanto, unos mil años totales (diez veces cien). Cuenta cómo su alma había salido de su cuerpo y viajado con otras muchas hasta llegar a un lugar maravilloso, donde se veían dos abismos en la tierra, próximos uno al otro, y dos pasillos que conducían al cielo enfrente de aquellos. Habla de que había llegado a la «Llanura del río Lete (‘olvido’)», que es cruzada por el río Ameles (‘descuidado’). Y aunque Er no había tenido que beber del Lete, desconocía cómo su alma había regresado a su cuerpo y cuando se despertó, se encontró vivo, sobre la pira funeraria. (es)
- The Myth of Er is a legend that concludes Plato's Republic (10.614–10.621). The story includes an account of the cosmos and the afterlife that greatly influenced religious, philosophical, and scientific thought for many centuries. The story begins as a man named Er (/ɜːr/; Greek: Ἤρ, gen.: Ἠρός), son of Armenios (Ἀρμένιος), of Pamphylia dies in battle. When the bodies of those who died in the battle are collected, ten days after his death, Er remains undecomposed. Two days later he revives on his funeral-pyre and tells others of his journey in the afterlife, including an account of reincarnation and the celestial spheres of the astral plane. The tale includes the idea that moral people are rewarded and immoral people punished after death. Although called the Myth of Er, the word "myth" means "word, speech, account", rather than the modern meaning. The word is used at the end when Socrates explains that because Er did not drink the waters of Lethe, the account (mythos in Greek) was preserved for us. (en)
- Le mythe d'Er clôt le livre X (614 b - 621 d) de La République, de Platon, et aussi la dernière partie de cet ouvrage. Ce mythe présente un jugement des âmes, et c'est un revenant, Er fils d'Arménios, qui fait le récit de la rémunération que reçoivent les âmes des bons et des méchants dans un au-delà poétique. (fr)
- エルの物語（エルのものがたり）、または、エルの神話（エルのしんわ、英語: Myth of Er）とは、プラトンが『国家』の末尾で記述した冥府の物語のこと。 パンピュリア族のアルメニオスの子エルが、死後十二日間に渡って体験した臨死体験という体裁を採り、輪廻転生、閻魔大王のごとき冥府の裁判官たち、天国と地獄、天動説的宇宙論など、様々な要素が盛り込まれた物語となっている。 『パイドン』内で語られる冥府の物語や、『パイドロス』内で語られる3番目の物語とも内容的に関連している。 (ja)
- Il mito di Er è uno dei miti descritti nelle opere del filosofo greco Platone. Narrato in una delle sue opere più ampie, La Repubblica, in conclusione del Libro X, l'ultimo, è considerato uno dei più importanti miti escatologici dei dialoghi di Platone; i suoi contenuti sono ispirati in maniera rilevante dal mito orfico e pitagorico della metempsicosi, ma contiene anche l'affermazione di una nuova responsabilità morale nei confronti del proprio destino dopo la morte, concetto questo in parte estraneo alla concezione tradizionale greca della vita e della morte. (it)
- Het verhaal van Er is het laatste hoofdstuk van het boek Staat, (10.614-10.621) geschreven door de Griekse filosoof Plato rond 360 v.Chr. Deze eschatologische mythe vertelt het verhaal van een soldaat, Er genaamd, die sneuvelt in de strijd. Als tien dagen later zijn lichaam wordt opgehaald is het niet ontbonden, en nog twee dagen later komt Er voor de brandstapel van zijn begrafenis terug tot leven. Hij vertelt dan over zijn reis in het leven na de dood, over reïncarnatie en de hemelse sferen in het astrale vlak. Met het verhaal introduceert Plato bij monde van Socrates het idee dat morele mensen na de dood beloond worden en dat immorele mensen gestraft worden. (nl)
- O mito de Er é uma história que Platão conta no livro A República, livro X, de 614b a 621b. Trata-se de um relato, transmitido oralmente, de alguém que retornou do Hades. No mito de Er, o essencial é que fossem quais fossem as injustiças cometidas e as pessoas prejudicadas, as almas injustas pagavam a pena de quanto houvessem feito em vida, a fim de purificarem a alma. Uma tal escatologia desvela um logos cósmico, fundamentalmente moral, na ordem de uma teleologia vinculativa para o humano. (pt)
|
| rdfs:comment
|
- El Mite d'Er és un escrit que forma part de La República de Plató i resum la cosmologia grega imperant a la seva època, marca per Pitàgores. (ca)
- Le mythe d'Er clôt le livre X (614 b - 621 d) de La République, de Platon, et aussi la dernière partie de cet ouvrage. Ce mythe présente un jugement des âmes, et c'est un revenant, Er fils d'Arménios, qui fait le récit de la rémunération que reçoivent les âmes des bons et des méchants dans un au-delà poétique. (fr)
- エルの物語（エルのものがたり）、または、エルの神話（エルのしんわ、英語: Myth of Er）とは、プラトンが『国家』の末尾で記述した冥府の物語のこと。 パンピュリア族のアルメニオスの子エルが、死後十二日間に渡って体験した臨死体験という体裁を採り、輪廻転生、閻魔大王のごとき冥府の裁判官たち、天国と地獄、天動説的宇宙論など、様々な要素が盛り込まれた物語となっている。 『パイドン』内で語られる冥府の物語や、『パイドロス』内で語られる3番目の物語とも内容的に関連している。 (ja)
- Il mito di Er è uno dei miti descritti nelle opere del filosofo greco Platone. Narrato in una delle sue opere più ampie, La Repubblica, in conclusione del Libro X, l'ultimo, è considerato uno dei più importanti miti escatologici dei dialoghi di Platone; i suoi contenuti sono ispirati in maniera rilevante dal mito orfico e pitagorico della metempsicosi, ma contiene anche l'affermazione di una nuova responsabilità morale nei confronti del proprio destino dopo la morte, concetto questo in parte estraneo alla concezione tradizionale greca della vita e della morte. (it)
- Het verhaal van Er is het laatste hoofdstuk van het boek Staat, (10.614-10.621) geschreven door de Griekse filosoof Plato rond 360 v.Chr. Deze eschatologische mythe vertelt het verhaal van een soldaat, Er genaamd, die sneuvelt in de strijd. Als tien dagen later zijn lichaam wordt opgehaald is het niet ontbonden, en nog twee dagen later komt Er voor de brandstapel van zijn begrafenis terug tot leven. Hij vertelt dan over zijn reis in het leven na de dood, over reïncarnatie en de hemelse sferen in het astrale vlak. Met het verhaal introduceert Plato bij monde van Socrates het idee dat morele mensen na de dood beloond worden en dat immorele mensen gestraft worden. (nl)
- O mito de Er é uma história que Platão conta no livro A República, livro X, de 614b a 621b. Trata-se de um relato, transmitido oralmente, de alguém que retornou do Hades. No mito de Er, o essencial é que fossem quais fossem as injustiças cometidas e as pessoas prejudicadas, as almas injustas pagavam a pena de quanto houvessem feito em vida, a fim de purificarem a alma. Uma tal escatologia desvela um logos cósmico, fundamentalmente moral, na ordem de uma teleologia vinculativa para o humano. (pt)
- Mito de Er estas unu el la mitoj profititaj en la verkoj de greka filozofo Platono. Ĝi estas priskribita en unu el la plej ampleksaj verkoj de Platono: ; kaj konkludas la 10an libron, la lastan de tiu verko. Ĉio tio por la aŭtoro signifas ke spite de la hazardeco de la vivo, estas ni la farintoj de nia destino, kaj do ni devas viglege plenumi la saĝan elekton kaj ne fasciniĝi de la briloj de certaj vivmanieroj kiuj lanciĝas tra peko kaj malfeliĉo. La animoj alvenintaj al transtombo aŭskultas paroladon de , (moira Λάχεσις), kiu destinas la kvanton da vivo, proklamita al la animoj de heroldo. (eo)
- El mito de Er es una leyenda escatológica que finaliza la República de Platón. La historia incluye el sistema del cosmos y la vida del más allá y durante muchos siglos tuvo una gran influencia en el pensamiento religioso, filosófico y científico. Cuenta cómo su alma había salido de su cuerpo y viajado con otras muchas hasta llegar a un lugar maravilloso, donde se veían dos abismos en la tierra, próximos uno al otro, y dos pasillos que conducían al cielo enfrente de aquellos. (es)
- The Myth of Er is a legend that concludes Plato's Republic (10.614–10.621). The story includes an account of the cosmos and the afterlife that greatly influenced religious, philosophical, and scientific thought for many centuries. Although called the Myth of Er, the word "myth" means "word, speech, account", rather than the modern meaning. The word is used at the end when Socrates explains that because Er did not drink the waters of Lethe, the account (mythos in Greek) was preserved for us. (en)
|
