| dbo:abstract
|
- El meletianismo o melicianismo es el conjunto de doctrinas desarrolladas por el sacerdote de Licópolis, Meletio o Melicio, que aparecieron durante los comienzos de la Iglesia cristiana. Su principal preocupación fue la facilidad con la cual los cristianos renegados entraron de nuevo en la Iglesia. A sus adeptos, San Jerónimo los llamaba campenses posiblemente por acampar. Los melicianos fueron llamados así porque, privados de acceso a las iglesias de la ciudad, tuvieron que adorar al aire libre. Melicio declaraba que los sacerdotes que habían renegado públicamente de su cristianismo durante la persecución de Diocleciano no podían asumir de nuevo las funciones clericales. Afirmaba también que no debían asistir a las reuniones dedicadas al culto a no ser que probaran suficientemente su penitencia. Si bien Pedro, el patriarca de Alejandría, sugirió acciones menos tajantes, la mayor parte de la población apoyó sus sugerencias. Sin embargo, cuando Alejandro ocupó el trono episcopal, le desterró a trabajos forzados en las minas. Cuando volvió de su destierro, muchos seguidores comenzaron a reunirse en torno suyo formándose así la secta de los melicianos. De esta forma, se ordenaron obispos, sacerdotes y diáconos y se reconstruyeron muchas iglesias. El grupo, perseguido por Alejandro, rehusó someterse y, al igual que los donatistas, se llamaron «Iglesia de los Mártires» en oposición a los seguidores de Alejandro que se llamaban «católicos». Tras su muerte, Alejandro prohibió a sus seguidores organizar reuniones para el culto. A fin de oponerse a esta orden, enviaron una delegación a Constantino. La ayuda de Eusebio de Nicomedia les permitió ver al emperador. Su presencia en la corte fue otro de los factores que motivaron que Constantino convocara el Concilio de Nicea de 325. Eusebio era amigo de Arrio y esta entrevista fue la que propició el contacto entre los arrianos y los meletianos. (es)
- The Melitians, sometimes called the Church of the Martyrs, were an early Christian sect in Egypt. They were founded about 306 by Bishop Melitius of Lycopolis and survived as a small group into the eighth century. The point on which they broke with the larger Catholic church was the same as that of the contemporary Donatists in the province of Africa: the ease with which lapsed Christians were received back into communion. The resultant division in the church of Egypt is known as the Melitian schism. (en)
- Kaum Meletian adalah salah satu kelompok denominasi besar dalam sejarah Gereja perdana. Hal yang mendasari keterpisahan mereka dengan Gereja adalah mengenai kemudahan bagi umat Kristen yang telah murtad untuk kembali ke dalam Gereja. They were named after . Konsili Nicea pada tahun 325, yang dihadiri Konstantinus, berupaya untuk merangkul kembali kaum Meletian ke dalam kesatuan Gereja. Konsili tersebut sepakat untuk memberikan para imam Meletian "keistimewaan klerikal sepenuhnya" jika mereka bersedia untuk melepaskan diri dari skisma dan "mengakui otoritas Aleksander dari Aleksandria." (in)
- Melecjanie – sekta chrześcijańska ukształtowana w wyniku schizmy, jaka nastąpiła w Kościele w początkach IV w. w wyniku działalności Melecjusza, biskupa Lykopolis w Egipcie. Powstanie melecjan nie miało początkowo charakteru doktrynalnego, lecz tylko dyscyplinarny. (pl)
- Os melecianos eram um grande grupo de denominações durante o Cristianismo primitivo. Eles receberam este nome por causa de Melécio de Licópolis, seu líder. (pt)
- Мелитиа́нский раско́л — церковный раскол IV века, возникший в Александрийской церкви во время Великого гонения около 306 года. Раскол не был вызван теологическими разногласиями и был связан прежде всего с вопросом о назначении епископов. После Никейского собора мелитиане приняли арианскую точку зрения и в дальнейшем в арианском споре выступали на стороне противников Афанасия Великого. Последние свидетельства о существовании общин мелитиан относятся к VIII веку. (ru)
- Мелетіанський розкол — церковний розкол IV століття, що виник в Александрійській церкві під час Великого гоніння близько 306 року. Розкол не викликаний теологічними розбіжностями і був пов'язаний насамперед з питанням про призначення єпископів. Після Нікейського собору мелетіани взяли аріанську точку зору і в подальшому в аріанській суперечці виступали на боці противників Афанасія Великого . (uk)
|
| dbo:wikiPageExternalLink
| |
| dbo:wikiPageID
| |
| dbo:wikiPageLength
|
- 14502 (xsd:nonNegativeInteger)
|
| dbo:wikiPageRevisionID
| |
| dbo:wikiPageWikiLink
| |
| dbp:authorLink
| |
| dbp:first
| |
| dbp:last
| |
| dbp:title
|
- Meletian Schism in Egypt (en)
|
| dbp:url
| |
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| dcterms:subject
| |
| rdfs:comment
|
- The Melitians, sometimes called the Church of the Martyrs, were an early Christian sect in Egypt. They were founded about 306 by Bishop Melitius of Lycopolis and survived as a small group into the eighth century. The point on which they broke with the larger Catholic church was the same as that of the contemporary Donatists in the province of Africa: the ease with which lapsed Christians were received back into communion. The resultant division in the church of Egypt is known as the Melitian schism. (en)
- Kaum Meletian adalah salah satu kelompok denominasi besar dalam sejarah Gereja perdana. Hal yang mendasari keterpisahan mereka dengan Gereja adalah mengenai kemudahan bagi umat Kristen yang telah murtad untuk kembali ke dalam Gereja. They were named after . Konsili Nicea pada tahun 325, yang dihadiri Konstantinus, berupaya untuk merangkul kembali kaum Meletian ke dalam kesatuan Gereja. Konsili tersebut sepakat untuk memberikan para imam Meletian "keistimewaan klerikal sepenuhnya" jika mereka bersedia untuk melepaskan diri dari skisma dan "mengakui otoritas Aleksander dari Aleksandria." (in)
- Melecjanie – sekta chrześcijańska ukształtowana w wyniku schizmy, jaka nastąpiła w Kościele w początkach IV w. w wyniku działalności Melecjusza, biskupa Lykopolis w Egipcie. Powstanie melecjan nie miało początkowo charakteru doktrynalnego, lecz tylko dyscyplinarny. (pl)
- Os melecianos eram um grande grupo de denominações durante o Cristianismo primitivo. Eles receberam este nome por causa de Melécio de Licópolis, seu líder. (pt)
- Мелитиа́нский раско́л — церковный раскол IV века, возникший в Александрийской церкви во время Великого гонения около 306 года. Раскол не был вызван теологическими разногласиями и был связан прежде всего с вопросом о назначении епископов. После Никейского собора мелитиане приняли арианскую точку зрения и в дальнейшем в арианском споре выступали на стороне противников Афанасия Великого. Последние свидетельства о существовании общин мелитиан относятся к VIII веку. (ru)
- Мелетіанський розкол — церковний розкол IV століття, що виник в Александрійській церкві під час Великого гоніння близько 306 року. Розкол не викликаний теологічними розбіжностями і був пов'язаний насамперед з питанням про призначення єпископів. Після Нікейського собору мелетіани взяли аріанську точку зору і в подальшому в аріанській суперечці виступали на боці противників Афанасія Великого . (uk)
- El meletianismo o melicianismo es el conjunto de doctrinas desarrolladas por el sacerdote de Licópolis, Meletio o Melicio, que aparecieron durante los comienzos de la Iglesia cristiana. Su principal preocupación fue la facilidad con la cual los cristianos renegados entraron de nuevo en la Iglesia. A sus adeptos, San Jerónimo los llamaba campenses posiblemente por acampar. Los melicianos fueron llamados así porque, privados de acceso a las iglesias de la ciudad, tuvieron que adorar al aire libre. (es)
|
| rdfs:label
|
- Meletianismo (es)
- Kaum Meletian (in)
- Melitians (en)
- Melecianismo (pt)
- Melecjanie (pl)
- Мелитианский раскол (ru)
- Мелетіанський розкол (uk)
|
| owl:sameAs
| |
| prov:wasDerivedFrom
| |
| foaf:isPrimaryTopicOf
| |
| is dbo:wikiPageRedirects
of | |
| is dbo:wikiPageWikiLink
of | |
| is foaf:primaryTopic
of | |
