| dbo:abstract
|
- El Príncep de Hongnong (176-190) (xinès tradicional: 弘農王, xinès simplificat: 弘农王, pinyin: Hóngnóng Wáng; també traduït com "Rei de Hongnong"), va ser breument un durant la dinastia Han. També és conegut com "l'emperador Shao Han" (literalment, "jove emperador"), un nom que comparteix amb molts altres emperadors de regnats breus. Arribà al poder en el 189 i va ser destronat i enverinat per Dong Zhuo en el 190. (ca)
- Liu Bian (chinesisch 劉辯 / 刘辩, Pinyin Liú Biàn), der Prinz von Hongnong (弘農王 / 弘农王, Hóng Nóng Wáng – „Prinz von Hongnong“; * 173/76; † 190) war kurzzeitig Kaiser der Han-Dynastie. Er ist auch als Kaiser Shao („junger Kaiser“) bekannt, ein Name, den er sich mit einigen anderen kurzlebigen Kaisern teilt. Er kam 189 an die Macht, wurde aber kurz darauf von Dong Zhuo abgesetzt und 190 vergiftet. (de)
- Liu Bian, también conocido como Príncipe o Rey de Hongnong, fue el vigésimo noveno y penúltimo emperador de la Dinastía Han de China, gobernando brevemente en el año 189. También es conocido bajo el apodo de Shao ("pequeño"), un término chino utilizado para referirse a monarcas que gobernaron en un periodo de tiempo muy breve. Fue depuesto por el general Dong Zhuo después de cuatro meses de reinado, siendo reemplazado por su medio hermano de nueve años. Tras esto recibió el título honorífico de "Rey de Hangnong". Fue posteriormente asesinado por Dong Zhuo. (es)
- Hongnongwang, Liu Bian L'empereur Han Shaodi (littː "Jeune empereur"), aussi connu comme étant Hongnongwang le Prince de Hongnong (176–190) (chinois simplifié : 弘农王 ; chinois traditionnel : 弘農王 ; pinyin : Hóngnóng Wáng) monte brièvement sur le trône de Chine à la fin de la dynastie Han. Il partage ce nom avec plusieurs autres empereurs ayant eu un règne bref. Il arrive au pouvoir le 15 mai 189 et est destitué puis empoisonné par Dong Zhuo en 190. (fr)
- Liu Bian (176 – 6 March 190), also known as Emperor Shao of Han and the Prince of Hongnong, was the 13th emperor of the Eastern Han dynasty in China. He became emperor around the age of 13 upon the death of his father, Emperor Ling, and ruled briefly from 15 May to 28 September 189 before he was deposed, after which he became known as the "Prince of Hongnong". His emperor title, "Emperor Shao" (literally "young emperor"), was also used by other emperors who were in power for very short periods of time. In 190, he was poisoned by Dong Zhuo, the warlord who deposed him and replaced him with his younger half-brother, Liu Xie (Emperor Xian). (en)
- Liu Bian (176 – 6 Maret 190), juga dikenal sebagai Kaisar Shao dari Han dan Pangeran Hongnong, adalah kaisar ke-13 dari dinasti Han Timur di Tiongkok. Ia menjadi kaisar pada sekitar usia 13 tahun setelah kematian ayahnya, Kaisar Ling, dan memerintah singkat dari 15 Mei sampai 28 September 189 sebelum ia dilengserkan, setelah itu ia menjadi dikenal dengan sebutan "Pangeran Hongnong". (in)
- 한 소황제 유변(漢 少皇帝 劉辯, 173년 또는 176년 ~ 190년 3월 6일)은 후한의 제13대 황제이다. 189년 영제를 이어서 황제에 올랐으나 동탁에 의해 폐위되어 홍농왕으로 쫓겨나고 이듬해에 살해당했다. '소황제'는 후세에 붙여진 칭호로, 후한 조정에서 정식으로 내린 작위와 시호는 홍농회왕(弘農懷王)이다.한 소제 유변은 한 폐제라고도 부른다. (ko)
- Han Shaodi was keizer van China uit de Han-dynastie. Hij regeerde van mei tot september 189. Hij leefde van 173 (of 176) tot 190. Zijn persoonlijke naam was Liu Bian. Hij is ook bekend onder de titel Prins van Hong Nong. Hij was een zoon van Han Lingdi en de oudere halfbroer van Han Xiandi, die hem in 189 opvolgde. Hij werd afgezet door Dong Zhuo, die hem in 190 ook vergiftigde. (nl)
- 少帝辯（しょうてい べん）は、中国後漢の第13代皇帝。霊帝と何皇后の子。母の何太后と母方の伯父の何進（何太后の異母兄）により擁立され、幼年で即位したが在位期間は4か月余りであった。 (ja)
- Liu Bian (także Hongnong Wang, chiń. 弘农王, albo Shaodi, chiń. 少帝) (ur. 173 albo 176 w Luoyangu - zm. 22 marca 190 w Luoyangu) – cesarz Chin z dynastii Han, panujący od 15 maja do 28 września 189 roku. Liu Bian był synem cesarza (168 - 189) i He (jej imię osobiste nie jest znane). Ponieważ wcześniej kilkoro cesarskich dzieci zmarło we wczesnym okresie życia, Liu Bian wychowywał się poza pałacem w domu taoisty Shi Zimiao i stąd nazywany był czasem markizem Shi (shi hou). To wychowywanie w innym miejscu najprawdopodobniej miało na celu uniknięcie wpływu złych sił, które podejrzewano o spowodowanie śmierci poprzednich dzieci Lingdi. Ten ostatni miał wątpić w zdolności Liu Biana i skłaniać się do nominowania oficjalnym następcą tronu jego młodszego, przyrodniego brata, Liu Xie. Niemniej ostatecznie przed swoją śmiercią 13 maja 189 roku Lingdi nie zdążył uczynić oficjalnym następcą tronu żadnego ze swoich synów. Powierzył on jedynie Liu Xie opiece eunucha , któremu jako pułkownikowi pierwszej armii (shangjun xiaowei) formalnie podlegały wszystkie oddziały w stolicy i jej okolicach. Podczas gdy Jian Shi wraz z matką cesarza Linga, (imię osobiste nieznane), dążył do zapewnienia tronu Liu Xie, to o tron dla Liu Biana walczyła jego matka, współdziałająca ze swoim bratem, naczelnym generałem (da jiangjun) . Jian Shi zamierzał zabić He Jina, ten jednak dowiedział się o planowanym zamachu i udało mu się go uniknąć. Ostatecznie 15 maja 189 roku Liu Bian objął tron i natychmiast zmieniono erę panowania na Guangxi, a w cesarstwie ogłoszono amnestię. Matka Liu Biana jako cesarzowa wdowa sprawowała regencję w jego imieniu. Według Księgi Późniejszych Hanów w chwili objęcia tronu Liu Bian miał ukończone siedemnaście sui, z czego wynikałoby, że urodził się w roku 173. Zgodnie z miał on jednak wtedy lat czternaście, co wskazywałoby na to, iż urodził się w roku 176. Rafe de Crespigny uważa, że biorąc pod uwagę zachowanie Liu Biana w chwili śmierci, kiedy urządził on sobie przyjęcie ze swoimi konkubinami, za bardziej prawdopodobną powinniśmy uznać wcześniejszą z tych dwóch dat urodzenia. 27 maja He Jin doprowadził do aresztowania Jian Shi i jego egzekucji, 7 czerwca zaś otoczył siły podporządkowane , generałowi będącemu kuzynem cesarzowej wdowy Dong, i zmusił go do samobójstwa. Z żalu i gniewu cesarzowa wdowa Dong zmarła 7 lipca. Teraz He Jin zamierzał pozbyć się wpływów eunuchów, którzy zdobyli ogromną władzę podczas panowania Lingdi. Ci jednak dowiedzieli się o jego zamiarach i 22 września 189 roku zamordowali go. W odpowiedzi dowódca gwardii, , zaatakował pałac i dokonał masowej rzezi eunuchów. W trakcie walk spłonęły pałace cesarskie i 24 września Liu Bian wraz ze swoim bratem został wyprowadzony z Luoyangu przez niewielką grupkę eunuchów uciekających pod przywództwem . Nad brzegiem Huang He zostali oni jednak doścignięci przez lokalnego urzędnika, Min Gonga, który zabił kilku eunuchów, podczas gdy pozostali, włącznie z Zhang Rangiem, wskoczyli do rzeki i utonęli. Po tym wydarzeniu Min Gong wraz z cesarzem i jego bratem rozpoczęli nocą pieszą wędrówkę z powrotem do Luoyangu, by po pewnym czasie u pewnego wieśniaka zdobyć chłopski wóz i na nim kontynuować swoją podróż. Ta historia w następnych stuleciach została wzbogacona o kolejne detale przez ulicznych opowiadaczy i stała się niejako symbolem upadku cesarskiej władzy dynastii Han. Powstały w trakcie walk pożar Luoyangu sprowadził do niego generała Dong Zhuo, który obozował kilkadziesiąt kilometrów od stolicy. Teraz wraz ze swoimi weteranami stał się on panem sytuacji. 25 września Dong Zhuo odnalazł w górach na północ od stolicy cesarza i jego młodszego brata. Podobno miał się on zapytać Liu Biana co się stało, ten jednak przestraszony widokiem jego żołnierzy nie był w stanie udzielić mu składnej odpowiedzi. Wtedy Dong Zhuo zaczął rozmawiać z Liu Xie, który opowiedział mu wszystko ze szczegółami, czyniąc na nim bardzo dobre wrażenie. Podobno ta rozmowa oraz fakt, że Dong Zhuo przypisywał sobie pochodzenie z tego samego rodu co cesarzowa wdowa Dong zdecydowały o tym, iż zaczął on dążyć do detronizacji Liu Biana i wprowadzenia na tron Liu Xie. W rzeczywistości motywy jego postępowania nie są jednak jasne. Być może po prostu chciał on by cesarzem był ktoś, kto swoją pozycję całkowicie zawdzięcza jemu. W każdym razie niemal natychmiast po opanowaniu stolicy Dong Zhuo zaczął przygotowywać grunt pod detronizację Liu Biana. Yuan Shao, który się temu sprzeciwiał, uciekł ze stolicy już 26 września. 28 września cesarzowa wdowa He została zmuszona do stwierdzenia detronizacji swojego syna i uznania cesarzem Liu Xie. Liu Bian został mianowany królem (wang) Hongnongu. Dwa dni później jego matka została otruta na rozkaz Dong Zhuo. Kiedy na początku 190 roku przeciwko władzy tego ostatniego wybuchła rebelia na wschodzie, Liu Bian stał się naturalnym kandydatem na cesarza buntowników. Najprawdopodobniej z tego właśnie powodu 22 marca 190 roku został on otruty na rozkaz Dong Zhuo przez szefa jego osobistego sztabu i prefekta dżentelmenów pałacu (zhonglang ling) Li Ru. Księga Późniejszych Hanów opowiada o tym jak zmuszono go do wypicia trucizny. Kiedy stało się jasne, że nie da się uniknąć śmierci, Liu Bian urządził pożegnalne przyjęcie ze swoimi konkubinami. Jego faworyta dama Tang Ji zatańczyła dla niego i zaśpiewała pożegnalną pieśń. Nie wiadomo gdzie Liu Bian został pochowany. Według Księgi Późniejszych Hanów nadano mu imię pośmiertne Hongnong Huai Wang. Znak Huai (懷) oznacza "pamiętany", ale także "lubiany", "żałowany" i "ten, po którym zachowujemy żałobę". W późniejszej historiografii często odnosi się do niego także za pomocą przydomka, który dzieli on z kilku innymi młodo zmarłymi cesarzami – Shaodi (少帝), Mały Cesarz. (pl)
- Лю Бянь (кит.: 劉辯; 176—190) — 13-й імператор династії Пізня Хань від 15 травня до 28 вересня 189 року. Посмертне ім'я Шао-ді. (uk)
- Хуннун-ван (кит. трад. 弘農王, буквально: «Хуннунский князь»), также иногда называемый Шао-ди (кит. трад. 少帝, буквально: «Малолетний император»), личное имя Лю Бянь (кит. трад. 劉辯, 176 — 6 марта 190) — двенадцатый император китайской империи Восточная Хань. Лю Бянь был сыном императора Лин-ди и наложницы Хэ. «Хоу Ханьшу» пишет, что он умер в 17-летнем возрасте, откуда следует, что он родился в 173 году, однако большинство других источников указывает в качестве года его рождения 176. Согласно традиционной историографии, до него у императора были и другие сыновья, но они умирали молодыми, поэтому, в соответствии с предрассудками того времени, Лю Бянь был отдан на воспитание приёмным родителям и получил иной титул, чтобы обмануть злых духов. Он никогда официально не объявлялся наследником престола. Когда в 189 году скончался император Лин-ди, имевший большую власть евнух Цзянь Шо решил убить — брата вдовствующей наложницы Хэ, имевшего большую власть — и устроил засаду, но Хэ Цзинь узнал о заговоре, и превентивно провозгласил Лю Бяня императором, что делало его как дядю императора влиятельной фигурой при дворе. Летом 189 года Хэ Цзинь вместе с Юань Шао и Юань Шу организовал заговор против Цзянь Шо. Цзянь Шо был арестован и казнён, а находившиеся в его распоряжение силы перешли под контроль Хэ Цзиня. Затем Хэ Цзинь вступил в конфликт с матерью покойного Лин-ди — Великой вдовствующей императрицей Дун — и добился изгнания её из столицы, вскоре после чего она умерла. Эти действия сделали Хэ Цзиня непопулярным в народе. Осенью 189 года Юань Шао предложил Хэ Цзиню вырезать дворцовых евнухов, однако этому воспротивилось вдовствующая императрица — ведь при отсутствии евнухов ей пришлось бы регулярно контактировать с обычными мужчинами, что противоречило тогдашним нормам морали. Однако Хэ Цзинь не отступился от мысли разделаться с влиятельными дворцовыми евнухами, и вместе с Юань Шао подговорил генералов, командующих армиями на местах, поднять восстания и потребовать уничтожения евнухов. Одним из этих генералов был Дун Чжо. Когда Дун Чжо с войсками приблизился к столице, то вдовствующая императрица Хэ вынудила влиятельных евнухов покинуть дворец и вернуться в свои удельные владения, однако позднее уговорил императрицу вернуть их ко двору. Евнухи выяснили, что Хэ Цзинь планировал избавиться от них, и убили его. Союзники Хэ Цзиня, возглавляемые Юань Шао, окружили дворец, и тогда евнухи, взяв заложниками вдовствующую императрицу Хэ, молодого императора и его младшего брата Лю Се, бежали. Тем временем Юань Шао устроил резню оставшихся евнухов. Через два дня сбежавшие из дворца евнухи, преследуемые по пятам, отпустили заложников и покончили жизнь самоубийством, утопившись в Хуанхэ. Когда преследовавшие евнухов Лу Чжи и Минь Гун возвращались с императором и его родственниками во дворец, они были перехвачены войсками Дун Чжо. Император выглядел нервным и испуганным, в то время как его младший брат оставался спокойным и собранным, и приказал Дун Чжо отвести их обратно во дворец. Дун Чжо воспользовался возможностью для захвата власти и ввёл в столицу свою армию. Юань Шао и Цао Цао видя, что не могут противостоять опытным войскам, бежали из столицы. После этого Дун Чжо сместил императора, понизив его в титуле до Хуннунского князя, и возвёл на трон его младшего брата Лю Се. Мать императора — вдовствующая императрица Хэ — вскоре была отравлена по приказу Дун Чжо. Поначалу Дун Чжо собирался оставить смещённого императора в покое, однако в начале 190 года против него восстала коалиция из провинциальных властителей и беглецов из столицы. Опасаясь в такой ситуации оставлять Лю Бяня в живых, Дун Чжо отправил своего подчинённого , чтобы тот вынудил Лю Бяня принять яд. Лю Бянь был похоронен в могиле, изначально предназначавшейся для покойного евнуха Чжао Чжуна, и получил посмертное имя «князь Хуай». (ru)
- 漢少帝劉辯（176年－190年3月6日，熹平五年－初平元年正月十二癸丑日），中國汉朝皇帝（光熹元年四月十三戊午日至昭宁元年九月初一甲戌日，即公元189年5月15日－189年9月28日在位）。他是东汉第十三位、亦即倒数第二位皇帝，是汉灵帝劉宏与皇后何氏的独生兒子，即是嫡长子，後被廢。 刘辩在灵帝驾崩后继位为帝，由于年幼，实权掌握在临朝称制的母亲何太后和母舅大将军何进手中。少帝在位时期，东汉政权已经名存实亡，他即位后不久即遭遇以何进为首的外戚集团和以十常侍为首的内廷宦官集团的火并，為了避禍被迫出宫，回宫后又受制于以“勤王”为名进京的西北军阀董卓，之後被废为弘农王，成为东汉唯一被废黜的皇帝，其同父异母弟陈留王刘协继位为帝，是为汉献帝。被废黜一年之后，刘辩在董卓胁迫下自尽，时年仅十五岁，其弟献帝追谥他为怀王。 中国古代的史书中称刘辩为皇子辩、少帝和弘农王等，但因为刘辩在位不逾年，一般不把他看作是汉朝正统的皇帝，不单独为他撰写专属于帝王的傳記（即本紀），不过现代史学界也有观点承认他是汉朝皇帝。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- El Príncep de Hongnong (176-190) (xinès tradicional: 弘農王, xinès simplificat: 弘农王, pinyin: Hóngnóng Wáng; també traduït com "Rei de Hongnong"), va ser breument un durant la dinastia Han. També és conegut com "l'emperador Shao Han" (literalment, "jove emperador"), un nom que comparteix amb molts altres emperadors de regnats breus. Arribà al poder en el 189 i va ser destronat i enverinat per Dong Zhuo en el 190. (ca)
- Liu Bian (chinesisch 劉辯 / 刘辩, Pinyin Liú Biàn), der Prinz von Hongnong (弘農王 / 弘农王, Hóng Nóng Wáng – „Prinz von Hongnong“; * 173/76; † 190) war kurzzeitig Kaiser der Han-Dynastie. Er ist auch als Kaiser Shao („junger Kaiser“) bekannt, ein Name, den er sich mit einigen anderen kurzlebigen Kaisern teilt. Er kam 189 an die Macht, wurde aber kurz darauf von Dong Zhuo abgesetzt und 190 vergiftet. (de)
- Liu Bian, también conocido como Príncipe o Rey de Hongnong, fue el vigésimo noveno y penúltimo emperador de la Dinastía Han de China, gobernando brevemente en el año 189. También es conocido bajo el apodo de Shao ("pequeño"), un término chino utilizado para referirse a monarcas que gobernaron en un periodo de tiempo muy breve. Fue depuesto por el general Dong Zhuo después de cuatro meses de reinado, siendo reemplazado por su medio hermano de nueve años. Tras esto recibió el título honorífico de "Rey de Hangnong". Fue posteriormente asesinado por Dong Zhuo. (es)
- Hongnongwang, Liu Bian L'empereur Han Shaodi (littː "Jeune empereur"), aussi connu comme étant Hongnongwang le Prince de Hongnong (176–190) (chinois simplifié : 弘农王 ; chinois traditionnel : 弘農王 ; pinyin : Hóngnóng Wáng) monte brièvement sur le trône de Chine à la fin de la dynastie Han. Il partage ce nom avec plusieurs autres empereurs ayant eu un règne bref. Il arrive au pouvoir le 15 mai 189 et est destitué puis empoisonné par Dong Zhuo en 190. (fr)
- Liu Bian (176 – 6 March 190), also known as Emperor Shao of Han and the Prince of Hongnong, was the 13th emperor of the Eastern Han dynasty in China. He became emperor around the age of 13 upon the death of his father, Emperor Ling, and ruled briefly from 15 May to 28 September 189 before he was deposed, after which he became known as the "Prince of Hongnong". His emperor title, "Emperor Shao" (literally "young emperor"), was also used by other emperors who were in power for very short periods of time. In 190, he was poisoned by Dong Zhuo, the warlord who deposed him and replaced him with his younger half-brother, Liu Xie (Emperor Xian). (en)
- Liu Bian (176 – 6 Maret 190), juga dikenal sebagai Kaisar Shao dari Han dan Pangeran Hongnong, adalah kaisar ke-13 dari dinasti Han Timur di Tiongkok. Ia menjadi kaisar pada sekitar usia 13 tahun setelah kematian ayahnya, Kaisar Ling, dan memerintah singkat dari 15 Mei sampai 28 September 189 sebelum ia dilengserkan, setelah itu ia menjadi dikenal dengan sebutan "Pangeran Hongnong". (in)
- 한 소황제 유변(漢 少皇帝 劉辯, 173년 또는 176년 ~ 190년 3월 6일)은 후한의 제13대 황제이다. 189년 영제를 이어서 황제에 올랐으나 동탁에 의해 폐위되어 홍농왕으로 쫓겨나고 이듬해에 살해당했다. '소황제'는 후세에 붙여진 칭호로, 후한 조정에서 정식으로 내린 작위와 시호는 홍농회왕(弘農懷王)이다.한 소제 유변은 한 폐제라고도 부른다. (ko)
- Han Shaodi was keizer van China uit de Han-dynastie. Hij regeerde van mei tot september 189. Hij leefde van 173 (of 176) tot 190. Zijn persoonlijke naam was Liu Bian. Hij is ook bekend onder de titel Prins van Hong Nong. Hij was een zoon van Han Lingdi en de oudere halfbroer van Han Xiandi, die hem in 189 opvolgde. Hij werd afgezet door Dong Zhuo, die hem in 190 ook vergiftigde. (nl)
- 少帝辯（しょうてい べん）は、中国後漢の第13代皇帝。霊帝と何皇后の子。母の何太后と母方の伯父の何進（何太后の異母兄）により擁立され、幼年で即位したが在位期間は4か月余りであった。 (ja)
- Лю Бянь (кит.: 劉辯; 176—190) — 13-й імператор династії Пізня Хань від 15 травня до 28 вересня 189 року. Посмертне ім'я Шао-ді. (uk)
- 漢少帝劉辯（176年－190年3月6日，熹平五年－初平元年正月十二癸丑日），中國汉朝皇帝（光熹元年四月十三戊午日至昭宁元年九月初一甲戌日，即公元189年5月15日－189年9月28日在位）。他是东汉第十三位、亦即倒数第二位皇帝，是汉灵帝劉宏与皇后何氏的独生兒子，即是嫡长子，後被廢。 刘辩在灵帝驾崩后继位为帝，由于年幼，实权掌握在临朝称制的母亲何太后和母舅大将军何进手中。少帝在位时期，东汉政权已经名存实亡，他即位后不久即遭遇以何进为首的外戚集团和以十常侍为首的内廷宦官集团的火并，為了避禍被迫出宫，回宫后又受制于以“勤王”为名进京的西北军阀董卓，之後被废为弘农王，成为东汉唯一被废黜的皇帝，其同父异母弟陈留王刘协继位为帝，是为汉献帝。被废黜一年之后，刘辩在董卓胁迫下自尽，时年仅十五岁，其弟献帝追谥他为怀王。 中国古代的史书中称刘辩为皇子辩、少帝和弘农王等，但因为刘辩在位不逾年，一般不把他看作是汉朝正统的皇帝，不单独为他撰写专属于帝王的傳記（即本紀），不过现代史学界也有观点承认他是汉朝皇帝。 (zh)
- Liu Bian (także Hongnong Wang, chiń. 弘农王, albo Shaodi, chiń. 少帝) (ur. 173 albo 176 w Luoyangu - zm. 22 marca 190 w Luoyangu) – cesarz Chin z dynastii Han, panujący od 15 maja do 28 września 189 roku. Liu Bian był synem cesarza (168 - 189) i He (jej imię osobiste nie jest znane). Ponieważ wcześniej kilkoro cesarskich dzieci zmarło we wczesnym okresie życia, Liu Bian wychowywał się poza pałacem w domu taoisty Shi Zimiao i stąd nazywany był czasem markizem Shi (shi hou). To wychowywanie w innym miejscu najprawdopodobniej miało na celu uniknięcie wpływu złych sił, które podejrzewano o spowodowanie śmierci poprzednich dzieci Lingdi. Ten ostatni miał wątpić w zdolności Liu Biana i skłaniać się do nominowania oficjalnym następcą tronu jego młodszego, przyrodniego brata, Liu Xie. Niemniej ostatec (pl)
- Хуннун-ван (кит. трад. 弘農王, буквально: «Хуннунский князь»), также иногда называемый Шао-ди (кит. трад. 少帝, буквально: «Малолетний император»), личное имя Лю Бянь (кит. трад. 劉辯, 176 — 6 марта 190) — двенадцатый император китайской империи Восточная Хань. Когда в 189 году скончался император Лин-ди, имевший большую власть евнух Цзянь Шо решил убить — брата вдовствующей наложницы Хэ, имевшего большую власть — и устроил засаду, но Хэ Цзинь узнал о заговоре, и превентивно провозгласил Лю Бяня императором, что делало его как дядю императора влиятельной фигурой при дворе. (ru)
|
