| dbo:abstract
|
- Isabel de Villehardouin (1260/1263 - 23 de gener, 1311) va ser la filla major de Guillem II d'Acaia, príncep d'Acaia, i de la seva segona muller Anna, la tercera filla de Miquel II Àngel-Comnè Ducas, dèspota de l'Epir. (ca)
- Η Ισαβέλλα Βιλλεαρδουίνη ή Βιλλαρδουίνη (Γαλλικά: Isabelle de Villehardouin), γνωστή και ως Ιζαμπώ ή Ζαμπέα, όπως την αναφέρει το Χρονικόν του Μορέως, (γεννήθηκε γύρω στο 1260 στην Καλαμάτα, πέθανε το 1311 ή 1312) από τον Οίκο των Βιλλεαρδουίνων ήταν πριγκίπισσα της Αχαΐας suo jure. (el)
- Isabel de Villehardouin (1260/1263 - 23 de enero de 1312) fue la hija mayor de Guillermo II de Villehardouin, príncipe de Acaya, y de su segunda esposa Ana, la tercera hija de Miguel II Comneno Ducas, el déspota de Epiro. El 28 de mayo de 1271 Isabel se casó con Felipe de Sicilia, hijo de Carlos I de Sicilia. Este matrimonio había sido pre-determinado por el Tratado de Viterbo en mayo de 1267 entre Carlos, el exiliado Balduino II de Constantinopla y el padre de Isabel. Tomando ventaja de la precaria situación de los restos del Imperio latino frente al renaciente poder griego, Carlos obtuvo los derechos soberanos sobre Acaya, por otro lado, los herederos de Balduino y Guillermo iban a casarse con los hijos de Carlos, y Carlos iba a tener la reversión tanto del Imperio y el Principado si las parejas no tenían herederos. Felipe se convirtió en titular rey de Tesalónica en 1274, pero murió el 1 de enero de 1277, precediendo a su padre. Según el tratado, a la muerte del padre de Isabel, Guillermo, en 1278, fue su suegro Carlos, que le sucedió como príncipe de Acaya. Carlos murió en 1285 y fue sucedido por su hijo Carlos II. En 1289, sin embargo, en el matrimonio de Isabel y Florencio de Henao y de ascensión de Carlos II como rey de Sicilia, confirió a la pareja los títulos de príncipe y princesa de Acaya, a condición de que, si sobrevivía a su marido, ella no volvería a casarse sin el consentimiento de Carlos II. Florencio e Isabel tuvieron una hija, Matilde. Como príncipe, Florencio negoció el con el Imperio bizantino en 1290. La paz duró hasta 1293, cuando los griegos retomaron Kalamata, Florencio, sin embargo, persuadió a Miguel VIII Paleólogo para devolverlo. En 1296, los griegos volvieron a tomar el castillo de san Jorge, en Arcadia. Florencio puso sitio a la misma, pero murió en 1298 antes de que pudieran tomarla. Isabel se casó nuevamente en Roma el 12 de febrero de 1301. Su tercer marido fue Felipe de Saboya, señor de Piamonte, que ahora se convirtió en Príncipe de Acaya a su vez. Felipe tuvo como objetivo reconquistar la totalidad de la Lacedemonia griega. Fue un gobernante autoritario y esto lo puso en conflicto con los barones de su reino. Trató de apaciguar a los barones de Morea, pero fue forzado a aceptar un parlamento en 1304. El campesinado griego, aplastado por los impuestos, a continuación, se rebelaron a su vez. En 1306 Felipe e Isabel fueron citados a la corte de Carlos II de Nápoles. Felipe fue acusado de deslealtad y falta de apoyo a Carlos en una campaña contra Epiro, e Isabel de no haber buscado el consentimiento de su señor feudal antes de casarse con Felipe. Carlos los privó a los dos de Acaya y el 5 de mayo de 1306 la otorgó directamente a su hijo Felipe I de Tarento (que se convirtió así en Felipe II de Acaya). Felipe de Saboya finalmente renunció a su pretensión de Acaya el 11 de mayo de 1307 a cambio del Condado de Alba. Isabel, se separó de él y se fue a vivir a Henao, sin dejar de afirmar su derecho al principado. Isabel murió el 23 de enero de 1312, después que Felipe de Saboya se volviera a casar. A la muerte de Felipe de Tarento en 1313, la hija de Isabel y de Florent, Matilde de Henao, se convirtió en Princesa de Acaya. (es)
- Isabelle de Villehardouin (* 1263; † 23. Januar 1312) war Fürstin von Achaia und Morea von 1289 bis 1307. Sie war die ältere Tochter von Wilhelm II. von Villehardouin, Fürst von Achaia und Morea, und Anna Komnene Dukaina. Ihr Vater schloss im Mai 1267 mit Karl von Anjou, König von Sizilien und Balduin II., Kaiser von Konstantinopel das , durch das Karl Hoheit über Achaia gewann. Darüber hinaus wurde beschlossen, die Erben Wilhelms und Balduins mit Kindern Karls zu verheiraten. Die Hochzeit zwischen Isabelle und Philippe d'Anjou (* 1256) fand am 28. Mai 1271 in Trani statt. Philippe wurde 1274 Titularkönig von Thessaloniki, starb aber bereits 1277, vor seinem Vater und ohne Nachkommen. Den Bestimmungen des Abkommens von Viterbo zufolge war nun in Karl der Erbe von Achaia. Wilhelm von Villehardouin starb 1278, und von nun an wurde Achaia von Neapel aus regiert. Isabelle schloss am 16. September 1289 eine zweite Ehe, ihr Ehemann wurde Florenz von Hennegau. König Karl II., König von Neapel seit 1285 nach dem Tod Karls I., gab daraufhin Achaia an Isabelle zurück mit der Maßgabe, dass Isabelle, sollte sie Florenz überleben, sich nicht ohne Zustimmung Karls II. wiederverheiraten dürfe. Florenz von Hennegau gelang es 1290 im Vertrag von Klarentza einen Frieden mit Byzanz zu schließen. Der Vertrag hielt bis 1293, als die Griechen Kalamata eroberten. 1296 ging auch die Burg von Agios Georgios in Arkadien verloren. Florenz belagerte die eroberte Burg, starb aber am 23. Januar 1297, bevor die Belagerung zum Ziel gekommen war. Die Tochter von Isabelle und Florenz war Mathilde von Hennegau (* 1293; † 1331), Fürstin von Achaia und Morea, die vier Mal heiratete: 1.
* Guy de la Roche († 1308), Herzog von Athen 2.
* 1313 Louis de Bourgogne (* 1297; † 1316), Titularkönig von Thessaloniki und Fürst von Achaia 3.
* 1318 (geschieden 1321) Jean d'Anjou (* 1294; † 1336), Herzog von Durazzo und Fürst von Achaia 4.
* Hugues de La Palice Erneut Witwe, heiratete sie am 12. Februar 1301 in Rom Philipp von Savoyen (* 1278, † 1334). Philipp beabsichtigte die Rückeroberung Lakoniens von Byzanz, doch sein autoritärer Charakter brachte ihn schnell in Konflikt mit dem Adel des Landes. Nachdem er versucht hatte, sich gegen die Barone durchzusetzen, musste er 1304 nachgeben und ein Parlament akzeptieren. 1306 wurden Philipp und Isabelle nach Neapel gerufen, wo Philipp angeklagt wurde, sich nicht ausreichend an einem Feldzug Karls gegen das Despotat Epirus beteiligt zu haben; Isabella wiederum wurde vorgeworfen, für ihre dritte Ehe nicht die erforderliche Zustimmung Karls eingeholt zu haben. Am 5. Mai 1306 wurde dem Paar Achaia weggenommen und Karls Sohn Philipp I. von Tarent gegeben. Philipp von Piemont gab seinen Anspruch auf Achaia am 11. Mai 1307 auf und erhielt die Grafschaft Alba (Piemont). Isabelle trennte sich von ihm und floh nach Hennegau, der Heimat ihres zweiten Ehemanns, von wo aus sie ihre Ansprüche weiter betrieb. Kinder Isabelles und Philipps waren:
* Marie (* 1301; † jung)
* Alice († 1368), ⚭ I Manfred de Carretto, Markgraf von Savona, ⚭ II 1354 Antelmo d'Urtières
* eine Tochter, ⚭ 1306 à Charles d'Anjou (X 1315), Fürst von Achaia (Haus Anjou)
* Marguerite (* 1303; † nach 1371), ⚭ 1324 Renaud, Graf von Forez († 1370) (de)
- Isabella of Villehardouin (1260/1263 – 23 January 1312) was reigning Princess of Achaea from 1289 to 1307. She was the elder daughter of Prince William II of Achaea and of his third wife, Anna Komnene Doukaina, the second daughter of Michael II Komnenos Doukas, the despot of Epiros. (en)
- Isabelle de Villehardouin, parfois appelée Isabeau de Villehardouin, née en 1263, morte en 1312, fut princesse d'Achaïe de 1289 à 1307. Elle était la fille du prince d'Achaïe Guillaume II de Villehardouin et d'Anne Ange. (fr)
- Isabella van Villehardouin (circa 1260/1263 - 23 januari 1312) was van 1289 tot 1307 vorstin van Achaea. Ze behoorde tot het huis Villehardouin. (nl)
- Isabella di Villehardouin (1263 – 23 gennaio 1312) fu principessa d'Acaia e di Morea dal 1289 al 1307, inoltre fu il regina consorte titolare di Sardegna, giudichessa consorte titolare di Torres, dal 1271 al 1277, e regina consorte titolare di Tessalonica, dal 1274 al 1277; inoltre Signora del Piemonte, dal 1301 alla sua morte. (it)
- イザベル・ド・ヴィルアルドゥアン（仏: Isabelle de Villehardouin, 1260/3年頃 - 1312年1月21日）は、アカイア公国の第4代君主ギヨーム2世・ド・ヴィルアルドゥアンの長女、公位継承者・共同統治者（1289年 - 1307年）。男子継承者のいなかった父ギヨーム2世にとって、イザベルはその系譜を継ぐ重要な後継者であった。イザベルは精力的な女性として父の意志を継ぎ、アカイア公国の存続に尽力した。 (ja)
- Izabela Villehardouin – (ur. 1260/1263, zm. 1312). Księżna Achai, w latach 1289 – 1297 i 1301 - 1306. Córka Wilhelma II Villehardouin i Anny Angeliny, córki Michała II Angelosa, władcy Epiru. 28 maja 1271 roku Izabela, córka i dziedziczka księcia Achai została wydana za syna króla Sycylii, Karola Andegaweńskiego, Filipa. Cztery lata wcześniej w maju 1267 roku w Viterbo ojciec Izabeli poddał swoje państwo Karolowi Andegaweńskiemu. Porozumienie zawarte pomiędzy władcą Achai a królem Sycylii stanowiło, że jeśli Wilhelmowi urodzi się syn i syn urodzi się Izabeli i Filipowi, każde z dzieci odziedziczy połowę Księstwa, a jeśli ani Wilhelmowi, ani Izabeli i Filipowi nie urodzi się syn, Achaja przejdzie we władanie Andegawenów. W 1277 roku Filip umarł bezpotomnie, rok później bezpotomnie umarł ojciec Izabeli. Księstwo jej ojca przeszło pod władzę Karola Andegaweńskiego. Karol Andegaweński umarł w 1285 roku, a władzę w Królestwie Sycylii, a w konsekwencji i nad Achają objął Karol II Kulawy. W 1289 roku, dzięki interwencji króla Francji Filipa IV Pięknego, władza nad Achają przeszła w ręce Izabeli i jej drugiego męża Florensa z Hainaut. Przekazując tytuł książąt Achai w ręce Izabeli i jej męża Karol II zastrzegł sobie jednak, że gdyby Izabela przeżyła swego męża, nie wyjdzie ponownie za mąż bez zgody Karola II. Izabela urodziła Florensowi córkę Matyldę. Florens umarł w 1297 roku, a Księstwo wróciło pod władzę Andegawenów. Po raz drugi Izabela objęła władzę nad Achają w 1300 roku poślubiwszy Filipa Sabaudzkiego, hrabiego Piemontu. Jednak animozje pomiędzy Filipem a Karolem II Andegaweńskim doprowadziły do odwołania Izabeli i Filipa z Achai. Filip został oskarżony o nielojalność i brak poparcia syna Karola II, Filipa z Tarentu podczas jego kampanii przeciwko despoinie Epiru, Izabela o to, że nie szukała zgody Karola II na zawarcie swojego trzeciego małżeństwa. W maju 1306 roku Karol przekazał Księstwo Achai swemu synowi Filipowi z Tarentu. Ostatnie lata życia Izabela spędziła, w separacji z mężem, w dobrach Florensa w Hainaut, dochodząc swych praw do Achai. Zmarła w 1312 roku. W 1313 roku po opuszczeniu Achai przez Filipa z Tarentu, władzę w Księstwie Achai objęła córka Florensa i Izabeli, Matylda. (pl)
- Isabella av Villehardouin, född 1260/63, död 23 januari 1312, var en monark (furstinna) av den grekiska korsfararstaten furstendömet Achaea 1287-1307. Hon var genom äktenskap titulärdrottning av Thessalonica. Hon var dotter till Achaias furste och Anna av Epiros. Hon var som äldsta dotter och i avsaknad av en bror sin fars tronarvinge. Den 28 maj 1271 gifte hon sig med prins . Äktenskapet hade arrangerats genom fördraget i Viterbo mellan kung Karl I av Sicilien, den latinska titulärkejsaren och hennes far. Fördraget stadgade att deras barn skulle giftas in i Karls familj, och om de blev barnlösa skulle Achaia tillfalla Karl: fördraget gynnade alltså planen på siciliansk överhöghet på det ena eller andra sättet. Isabellas make blev titulärkung av Thessalonica 1274. Filip dog 1277, och Isabellas far Vilhelm året därpå, 1278. Isabellas före detta svärfar Karl av Sicilien blev då furste av Achaia i enlighet med fördraget, som stadgade att Achaia skulle övergå till Sicilien om Isabellas och Filips äktenskaps förblev barnlöst. Vid Karls död 1285 efterträddes han av sin son som monark i Achaia. År 1287 gifte sig dock Isabella med , och Karl II tillät henne tillträda tronen i Achaia gemensamt med Florent på villkor att hon inte fick gifta om sig utan hans tillstånd. Paret hade en dotter, Mathilda. De var från 1293 inblandade i strid med bysantinarna, ett krig där Florent föll 1298. Den 12 februari 1301 i Rom gifte sig Isabella utan Karl II:s tillstånd med prins , som också blev hennes medregent. Filip förorsakade uppror med sitt förtryck av bönderna och sin auktoritära stil mot baronerna. År 1306 kallades Isabella och Filip till Neapel av Karl II, som anklagade Filip för illojalitet och Isabella för att ha gift sig utan hans tillstånd, avsatte dem båda och insatte sin son Filip II av Taranto som monark i Achaia. Filip uppgav sina anspråk på Achaia 1307 i utbyte mot Alba. Isabella fortsatte att hävda sin rätt, separerade från Filip och bosatte sig i Hainaut. Isabellas dotter Mathilda av Achaea efterträdde 1313 Filip av Taranto som monark i Achaia. (sv)
- Изабелла (Изабель) де Виллардуэн (фр. Isabelle de Villehardouin; ок. 1260/1263 — 23 января 1312) — княгиня Ахейская и Морейская в 1289—1307 годах, дочь князя Ахейского Гильома II де Виллардуэна и Анны Комнин. Наследница Ахейского княжества, Изабелла была выгодной партией. Её выдали замуж за Филиппа (ум. 1277), сына короля Сицилии и Неаполя Карла I Анжуйского, который фактически управлял княжеством от её имени. Только после смерти Карла Изабелла, выданная замуж за Флориса д’Авена в 1289 году, стала правительницей княжества вместе с мужем, а после его смерти — единовластной правительницей, хотя и оставаясь вассалом короля Неаполя Карла II Анжуйского. Позже Изабелла вышла замуж в третий раз, выбрав в качестве супруга Филиппа I Савойского. Однако новый муж Изабеллы вызвал недовольство как баронов княжества, так и Карла II, в результате чего в 1307 году Изабелла была вынуждена отречься от престола, передав все права королю. После этого она развелась с мужем и уехала в Эно, где располагались унаследованные её дочерью от второго брака владения, где и умерла в 1312 году. (ru)
- Ізабелла де Віллардуен (фр. Isabelle de Villehardouin; 1260/1263 — 23 січня 1312)— володарка Ахейського князівства в 1289—1307 роках. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Isabel de Villehardouin (1260/1263 - 23 de gener, 1311) va ser la filla major de Guillem II d'Acaia, príncep d'Acaia, i de la seva segona muller Anna, la tercera filla de Miquel II Àngel-Comnè Ducas, dèspota de l'Epir. (ca)
- Η Ισαβέλλα Βιλλεαρδουίνη ή Βιλλαρδουίνη (Γαλλικά: Isabelle de Villehardouin), γνωστή και ως Ιζαμπώ ή Ζαμπέα, όπως την αναφέρει το Χρονικόν του Μορέως, (γεννήθηκε γύρω στο 1260 στην Καλαμάτα, πέθανε το 1311 ή 1312) από τον Οίκο των Βιλλεαρδουίνων ήταν πριγκίπισσα της Αχαΐας suo jure. (el)
- Isabella of Villehardouin (1260/1263 – 23 January 1312) was reigning Princess of Achaea from 1289 to 1307. She was the elder daughter of Prince William II of Achaea and of his third wife, Anna Komnene Doukaina, the second daughter of Michael II Komnenos Doukas, the despot of Epiros. (en)
- Isabelle de Villehardouin, parfois appelée Isabeau de Villehardouin, née en 1263, morte en 1312, fut princesse d'Achaïe de 1289 à 1307. Elle était la fille du prince d'Achaïe Guillaume II de Villehardouin et d'Anne Ange. (fr)
- Isabella van Villehardouin (circa 1260/1263 - 23 januari 1312) was van 1289 tot 1307 vorstin van Achaea. Ze behoorde tot het huis Villehardouin. (nl)
- Isabella di Villehardouin (1263 – 23 gennaio 1312) fu principessa d'Acaia e di Morea dal 1289 al 1307, inoltre fu il regina consorte titolare di Sardegna, giudichessa consorte titolare di Torres, dal 1271 al 1277, e regina consorte titolare di Tessalonica, dal 1274 al 1277; inoltre Signora del Piemonte, dal 1301 alla sua morte. (it)
- イザベル・ド・ヴィルアルドゥアン（仏: Isabelle de Villehardouin, 1260/3年頃 - 1312年1月21日）は、アカイア公国の第4代君主ギヨーム2世・ド・ヴィルアルドゥアンの長女、公位継承者・共同統治者（1289年 - 1307年）。男子継承者のいなかった父ギヨーム2世にとって、イザベルはその系譜を継ぐ重要な後継者であった。イザベルは精力的な女性として父の意志を継ぎ、アカイア公国の存続に尽力した。 (ja)
- Ізабелла де Віллардуен (фр. Isabelle de Villehardouin; 1260/1263 — 23 січня 1312)— володарка Ахейського князівства в 1289—1307 роках. (uk)
- Isabelle de Villehardouin (* 1263; † 23. Januar 1312) war Fürstin von Achaia und Morea von 1289 bis 1307. Sie war die ältere Tochter von Wilhelm II. von Villehardouin, Fürst von Achaia und Morea, und Anna Komnene Dukaina. 1.
* Guy de la Roche († 1308), Herzog von Athen 2.
* 1313 Louis de Bourgogne (* 1297; † 1316), Titularkönig von Thessaloniki und Fürst von Achaia 3.
* 1318 (geschieden 1321) Jean d'Anjou (* 1294; † 1336), Herzog von Durazzo und Fürst von Achaia 4.
* Hugues de La Palice Kinder Isabelles und Philipps waren: (de)
- Isabel de Villehardouin (1260/1263 - 23 de enero de 1312) fue la hija mayor de Guillermo II de Villehardouin, príncipe de Acaya, y de su segunda esposa Ana, la tercera hija de Miguel II Comneno Ducas, el déspota de Epiro. Felipe se convirtió en titular rey de Tesalónica en 1274, pero murió el 1 de enero de 1277, precediendo a su padre. Según el tratado, a la muerte del padre de Isabel, Guillermo, en 1278, fue su suegro Carlos, que le sucedió como príncipe de Acaya. (es)
- Izabela Villehardouin – (ur. 1260/1263, zm. 1312). Księżna Achai, w latach 1289 – 1297 i 1301 - 1306. Córka Wilhelma II Villehardouin i Anny Angeliny, córki Michała II Angelosa, władcy Epiru. 28 maja 1271 roku Izabela, córka i dziedziczka księcia Achai została wydana za syna króla Sycylii, Karola Andegaweńskiego, Filipa. Cztery lata wcześniej w maju 1267 roku w Viterbo ojciec Izabeli poddał swoje państwo Karolowi Andegaweńskiemu. Porozumienie zawarte pomiędzy władcą Achai a królem Sycylii stanowiło, że jeśli Wilhelmowi urodzi się syn i syn urodzi się Izabeli i Filipowi, każde z dzieci odziedziczy połowę Księstwa, a jeśli ani Wilhelmowi, ani Izabeli i Filipowi nie urodzi się syn, Achaja przejdzie we władanie Andegawenów. W 1277 roku Filip umarł bezpotomnie, rok później bezpotomnie umarł ojc (pl)
- Isabella av Villehardouin, född 1260/63, död 23 januari 1312, var en monark (furstinna) av den grekiska korsfararstaten furstendömet Achaea 1287-1307. Hon var genom äktenskap titulärdrottning av Thessalonica. (sv)
- Изабелла (Изабель) де Виллардуэн (фр. Isabelle de Villehardouin; ок. 1260/1263 — 23 января 1312) — княгиня Ахейская и Морейская в 1289—1307 годах, дочь князя Ахейского Гильома II де Виллардуэна и Анны Комнин. (ru)
|
