| dbo:abstract
|
- Gerardo Pelusso, vollständiger Name: Gerardo Pelusso Boyrie, (* 25. Februar 1954 in Florida, Uruguay) ist ein uruguayischer Fußballtrainer und ehemaliger -spieler. (de)
- Gerardo Cono Pelusso Boyrie (born February 25, 1954) is a Uruguayan football manager. In 2006 season, he was chosen as the best coach in the country in all sport disciplines by the Uruguayan Olympic Committee. (en)
- Gerardo Pelusso Boyrie (Florida, Uruguay; 25 de febrero de 1954) es un exfutbolista y exentrenador uruguayo. Es el único entrenador sudamericano en haber ganado 18 títulos en 12 años.[cita requerida] Su último logro como director técnico fue la Copa Sudamericana 2015 al frente de Independiente Santa Fe (siendo el primer título internacional de la institución). En su larga trayectoria como DT entrenó clubes de Ecuador, Uruguay, Chile, Colombia, Perú y Paraguay, logrando títulos con Danubio (Uruguay), Alianza Lima (Perú), Nacional (Uruguay), Club Olimpia (Paraguay) e Independiente Santa Fe (Colombia). (es)
- Gerardo Cono Pelusso Boyrie (Florida, 25 febbraio 1954) è un allenatore di calcio ed ex calciatore uruguaiano, di ruolo centrocampista. (it)
- Gerardo Pelusso Boyrie (ur. 25 lutego 1954 we Floridzie) – urugwajski piłkarz i trener, obecnie selekcjoner reprezentacji Paragwaju. Pelusso rozpoczynał swoją karierę piłkarską w zespole Club Nacional de Football z siedzibą w stołecznym mieście Montevideo. Już jako szesnastolatek został włączony do pierwszego zespołu i w sezonie 1970 wywalczył z nim mistrzostwo Urugwaju. Sukces ten powtórzył również rok później, podczas rozgrywek 1971, triumfując także wówczas w Copa Libertadores. W 1972 roku przeniósł się do znacznie niżej notowanego Colón FC, gdzie spędził kolejne kilka miesięcy, natomiast w 1975 roku, jako zawodnik urugwajskiego Liverpool FC zajął trzecie miejsce w lidze. W 1976 roku Pelusso przeniósł się do meksykańskiego , którego barwy reprezentował przez rok bez większych sukcesów, po czym wyjechał do Ekwadoru. Tam spędził resztę piłkarskiej kariery w klubach Deportivo Quito, LDU Quito i CS Emelec, jednak z żadnym z nich nie zdołał odnieść żadnych osiągnięć. W latach 1975–1976 był członkiem reprezentacji Urugwaju. Profesjonalną grę w piłkę zakończył w wieku zaledwie 28 lat z powodu kontuzji. Zaraz po zakończeniu kariery Pelusso ukończył kurs trenerski w mieście Quito, a jego pierwszym miejscem pracy w roli szkoleniowca został CS Emelec z siedzibą w Guayaquil. W 1985 roku powrócił do ojczyzny, obejmując drużynę Atlético Florida ze swojego rodzinnego miasta, którą prowadził przez kolejne trzy lata w lidze regionalnej. W latach 1988–1990 był selekcjonerem reprezentacji departamentu Florida, doprowadzając ją do mistrzostwa kraju na tym szczeblu rozgrywek. Podczas sezonu 1991 trenował kolejny klub, w którym grał już podczas kariery piłkarskiej – Liverpool FC z Montevideo, zajmując z nim wówczas piąte miejsce w lidze urugwajskiej. W sezonie 1992 Pelusso był szkoleniowcem Club Atlético Quilmes ze swojej rodzinnej Floridy, zdobywając z nią tytuł mistrzowski na szczeblu rozgrywek regionalnych. W lipcu tego samego roku ukończył studia na kierunku trenerskim w Instituto Superior de Educación Física del Uruguay z Montevideo. W 1993 roku podpisał umowę ze stołecznym Cerro, z którym rok później zajął drugie miejsce w ligowej tabeli, natomiast w 1995 roku wystąpił w Copa Libertadores, odpadając już w fazie grupowej. W 1996 roku wyjechał do Chile, gdzie przez kolejne kilkanaście miesięcy pracował bez większych sukcesów w Deportes Iquique oraz Evertonie de Vina del Mar. W 1999 roku Pelusso ponownie wrócił do Urugwaju, gdzie objął funkcję trenera drużyny Frontera Rivera i zdobył z nią tytuł regionalny – Campeón del Interior. Po tym sukcesie na krótko został opiekunem Racing Club de Montevideo, za to w 2001 roku podpisał kontrakt z ekwadorskim z siedzibą w mieście Quito. Wówczas także poprowadził ten zespół w rozgrywkach Copa Merconorte. Kolejnym przystankiem w jego karierze był klub Cerro, którego szkoleniowcem został już po raz drugi, jednak tym razem nie zanotował z nim żadnego większego osiągnięcia. W 2004 roku Pelusso został trenerem stołecznego Danubio FC, z którym w tym samym sezonie najpierw zajął pierwsze miejsce w wiosennych rozgrywkach Apertura, aby już jesienią wywalczyć mistrzostwo Urugwaju, drugie w historii klubu. Triumfował również w Torneo Clasificatorio, dzięki czemu jego ekipa mogła wziąć udział w Copa Libertadores. Podczas pracy w Danubio został także odznaczony przez Urugwajski Komitet Olimpijski nagrodą dla najlepszego krajowego trenera w 2004 roku, jak również zwyciężył ze swoją drużyną w towarzyskich turniejach rozgrywanych we Włoszech – Catania i Maserata. Po odejściu z Danubio podjął pracę w peruwiańskiej Alianzie Lima, z którą podobnie jak w poprzednim klubie wygrał półroczne rozgrywki Apertura 2006, a kilka miesięcy później zdobył ogólnokrajowe mistrzostwo Peru. W tym samym roku został wybrany najlepszym szkoleniowcem ligi peruwiańskiej. W 2007 roku Pelusso podpisał umowę z jednym z najbardziej utytułowanych klubów w Urugwaju, Club Nacional de Football, w którym rozpoczynał swoją piłkarską karierę. Z tym zespołem wywalczył tytuł mistrzowski w sezonie 2008/2009, zajął pierwsze miejsce podczas rozgrywek Apertura, a także triumfował w kilku turniejach towarzyskich i w Liguilla Pre-Libertadores. Dzięki temu jego drużyna mogła wziąć udział w Copa Libertadores 2009, gdzie po raz pierwszy od dwudziestu lat zdołała dotrzeć do półfinału. Rok później powtórzył ten sukces, tym razem w roli trenera Universidadu de Chile, dochodząc z ekipą z miasta Santiago do półfinału Copa Libertadores 2010. W 2011 roku Pelusso został szkoleniowcem paragwajskiego Club Olimpia ze stołecznego Asunción. W jesiennym sezonie Clausura 2011 zdobył z nią mistrzostwo kraju, natomiast pół roku później, w rozgrywkach Apertura 2012 zanotował tytuł wicemistrzowski. Dzięki tym sukcesom, w lipcu 2012 zastąpił Francisco Arce na stanowisku selekcjonera reprezentacji Paragwaju. Poprowadził ją w dziesięciu spotkaniach, notując trzy zwycięstwa, dwa remisy i pięć porażek. Został zwolniony w czerwcu 2013 z powodu słabych wyników; zostawił kadrę na ostatnim, dziewiątym miejscu w południowoamerykańskich eliminacjach do Mistrzostw Świata 2014. (pl)
- Хера́рдо Ко́но Пелу́ссо Бо́йрье (исп. Gerardo Cono Pelusso Boyrie, род. 25 февраля 1954, Флорида) — уругвайский футболист и футбольный тренер. Выступал на позиции полузащитника. (ru)
- Gerardo Cono Pelusso Boyrie, mais conhecido como Gerardo Pelusso (Florida, 25 de fevereiro de 1954), é um treinador e ex-futebolista uruguaio que atuava como posição. Atualmente, no Santa Fé. foi eleito pelo Comité Olímpico Uruguaio como o melhor técnico do país em todas as disciplinas desportivas, no ano de 2006. (pt)
|
| rdfs:comment
|
- Gerardo Pelusso, vollständiger Name: Gerardo Pelusso Boyrie, (* 25. Februar 1954 in Florida, Uruguay) ist ein uruguayischer Fußballtrainer und ehemaliger -spieler. (de)
- Gerardo Cono Pelusso Boyrie (born February 25, 1954) is a Uruguayan football manager. In 2006 season, he was chosen as the best coach in the country in all sport disciplines by the Uruguayan Olympic Committee. (en)
- Gerardo Cono Pelusso Boyrie (Florida, 25 febbraio 1954) è un allenatore di calcio ed ex calciatore uruguaiano, di ruolo centrocampista. (it)
- Хера́рдо Ко́но Пелу́ссо Бо́йрье (исп. Gerardo Cono Pelusso Boyrie, род. 25 февраля 1954, Флорида) — уругвайский футболист и футбольный тренер. Выступал на позиции полузащитника. (ru)
- Gerardo Cono Pelusso Boyrie, mais conhecido como Gerardo Pelusso (Florida, 25 de fevereiro de 1954), é um treinador e ex-futebolista uruguaio que atuava como posição. Atualmente, no Santa Fé. foi eleito pelo Comité Olímpico Uruguaio como o melhor técnico do país em todas as disciplinas desportivas, no ano de 2006. (pt)
- Gerardo Pelusso Boyrie (Florida, Uruguay; 25 de febrero de 1954) es un exfutbolista y exentrenador uruguayo. Es el único entrenador sudamericano en haber ganado 18 títulos en 12 años.[cita requerida] (es)
- Gerardo Pelusso Boyrie (ur. 25 lutego 1954 we Floridzie) – urugwajski piłkarz i trener, obecnie selekcjoner reprezentacji Paragwaju. Pelusso rozpoczynał swoją karierę piłkarską w zespole Club Nacional de Football z siedzibą w stołecznym mieście Montevideo. Już jako szesnastolatek został włączony do pierwszego zespołu i w sezonie 1970 wywalczył z nim mistrzostwo Urugwaju. Sukces ten powtórzył również rok później, podczas rozgrywek 1971, triumfując także wówczas w Copa Libertadores. W 1972 roku przeniósł się do znacznie niżej notowanego Colón FC, gdzie spędził kolejne kilka miesięcy, natomiast w 1975 roku, jako zawodnik urugwajskiego Liverpool FC zajął trzecie miejsce w lidze. (pl)
|
