| dbo:abstract
|
- Dobrotitsa (Bulgarian: Добротица, pronounced [doˈbrɔtit͡sɐ]; Romanian: Dobrotici or Dobrotiță; Τομπροτίτζας in contemporaneous Byzantine documents; Dobrodicie in contemporaneous Genoese documents) was a Bulgarian noble, ruler of the de facto independent Principality of Karvuna and the Kaliakra fortress from 1354 to 1379–1386. Dobrotitsa's ethnic origin is disputed, in consequence he is considered by some a Bulgarian noble kindred of the Terter dynasty (from the Cuman Terteroba clan), to others a Vlach (mostly by Romanian historians), and to others a Christianized Turk. Venetian sources from the late 14th century refer to Dobrotitsa as a "despot of Bulgarians" (DESPOTUM BULGARORUM DOBROTICAM) and to his realm as "parts of Zagore (Bulgaria) subordinate to Dobrotitsa" (PARTES ZAGORAE SUBDITAS DOBROTICAE). In 1346, Dobrotitsa and his brother Theodore were sent along with 1,000 soldiers by the Dobrujan ruler Balik to help the Byzantine Empress Anna of Savoy in the civil war against John VI Kantakouzenos, but were defeated by George Phakrases. The following year, after the death of Balik, he became the ruler of Dobruja. In 1348 Dobrotitsa took over the fortress of Midia and by 1356 managed to seize Kozyak (present-day Obzor) and Emona from the Byzantines. In 1366 Emperor Ivan Alexander refused to allow the Byzantine emperor John V Palaiologos, who was returning home from Hungary, passage through Bulgaria. In order to force the Bulgarians, a relative of John V, Count Amadeus VI of Savoy, then leading his own the Savoyard crusade, attacked the Bulgarian coastal towns. In the fall of the same year Amadeo's navy captured Anchialos, Mesembria, Emona and on 25 October he besieged the strong fortress Varna, where he was repulsed. As a result, Ivan Alexander gave the Byzantines safe conduct across Bulgaria and they kept the conquered towns. In 1369 Dobrotitsa and Vladislav I of Wallachia helped Ivan Alexander to defeat the Hungarians and retake Vidin. Out of gratitude, the Emperor gave Dobrotitsa Emona and Kozyak. Later he built a navy in Varna which was engaged in actions as far as Trebizond. The Genoese manuscripts write that his navy was very strong albeit rather small and achieved successes against the Ottomans and Genoese. He was succeeded by his son Ivanko in 1386. The names of the region of Dobruja derives from the Turkish rendition of his name. The city of Dobrich and two villages in northern Bulgaria are also named after him. (en)
- Dobrotitsa (en búlgaro: Добротица, pronunciado [dɔbrɔtitsa]; en rumano: Dobrotici o Dobrotiţă; Τομπροτίτζας en fuentes contemporáneas bizantinas; Dobrodicie en fuentes contemporáneas genovesas) fue un noble búlgaro, gobernante de facto del independiente Principado de Karvuna y de la fortaleza Kaliakra desde 1354 a 1379-1386. Su origen étnico es discutido, en consecuencia Dobrotitsa es considerado por algunos un noble búlgaro familiarizado con la dinastía Terter, para otros un valaco, y para otros un turco cristianizado. Fuentes venecianas de finales del siglo XIV se refieren a Dobrotitsa como un «déspota de los búlgaros» (Despotum Bulgarorum Dobroticam) y de su reino como «partes de Zagore (Bulgaria), subordinado a Dobrotitsa» (Partes Zagorae Subditas Dobroticae). En 1346, Dobrotitsa y su hermano Teodoro fueron enviados junto con 1000 soldados por el gobernador de Dobruja Balik para ayudar a la emperatriz bizantina Ana de Saboya en la guerra civil contra Juan VI Cantacuceno, pero fueron derrotados. Al año siguiente, después de la muerte de Balik, se convirtió en el gobernante de Dobruja. En 1348 Dobrotitsa tomó la fortaleza de y para 1356 logró apoderarse de Kozyak (actual Obzor) y Emona de los bizantinos. En 1366 el zar Iván Alejandro se negó a dar un salvoconducto al emperador bizantino Juan V Paleólogo, que regresaba a su hogar de Hungría. Con el fin de obligar a los búlgaros a hacer esto, un pariente de Juan V, el conde Amadeo VI de Saboya, al frente de su propia cruzada saboyana, atacó a los pueblos de la costa búlgara. En otoño del mismo año la armada de Amadeo capturó Anquialo, Nesebar, Emona y el 25 de octubre sitió la formidable fortaleza de Varna, donde fue rechazado. Como resultado Iván Alejandro dio a los bizantinos un salvoconducto a través de Bulgaria y manteniendo los pueblos conquistados. En 1369 Dobrotitsa y Vladislav I de Valaquia ayudaron al emperador Iván Alejandro a derrotar a los húngaros y retomar Vidin. En agradecimiento, el emperador dio a Dobrotitsa Emona y Kozyak. Dobrotitsa construyó una marina en Varna que hubiera participado en acciones en contra Trebisonda. Los manuscritos genoveses escriben que su marina de guerra era muy fuerte aunque pequeña y obtuvo buenos éxitos contra los otomanos y genoveses. Fue sucedido por su hijo Ivanko en 1385. Los nombres de la región de Dobruja derivan de la versión turca de su nombre. La ciudad de Dobrich y dos aldeas en el norte de Bulgaria también llevan su nombre. (es)
- Dobrotica (bułg. Добротица, rumuń. Dobrotici lub Dobrotiţă, grec. Τομπροτίτζας) – władca Despotatu Dobrudży w latach 1347 do ok. 1386. Pochodzenie etniczne Dobroticy jest niejasne (Wołoch, Bułgar). W 1346 Dobrotica i jego brat Teodor zostali wysłani wraz z 1000 żołnierzami na pomoc bizantyńskiej cesarzowej Annie Sabaudzkiej w wojnie domowej przeciwko Janowi VI Kantakuzenowi. Obu wysłał na tę wyprawę ich brat Balik, po którego śmierci ok. 1347 władzę nad państwem odziedziczył Dobrotica, a po nim jego syn Iwanko. Państwo Dobroticy sięgało od Morza Czarnego do pasma Starej Płaniny i twierdzy Emona (w pobliżu przylądka Emine). Od imienia Dobroticy Turcy nazwali te ziemie Dobrudżą. Nieznana z imienia córka Dobroticy poślubiła Michała Paleologa, gubernatora Mesembrii. (pl)
- Добротица (болг. Добротица) — болгарский феодал, боярин, деспот Добруджи. Кризис государств Балканского полуострова привёл к отложению местных феодалов. Балик (старший брат или, по другим источникам, отец Добротицы) отделил область, получившее название Добруджанский деспотат, которое стало фактически независимым от Болгарского царства. Деспот Добротица добился окончательной независимости своего небольшого государства. Нынешняя область Добруджа и его княжество получили своё наименование от турецкого произношения имени Добротица. Хотя род Добротицы в точности не известен, есть теория, что он был родственен царскому роду Тертеров. Добротица вёл довольно успешную политику, перенёс столицу в крепость Калиакра и создал небольшой флот из 14 галер. При его помощи он вёл на Чёрном море успешные военные действия против Генуэзской республики, а также совершал «рейды» против византийских кораблей. Противники расценивали эти действия как пиратство. С Венецианской республикой он поддерживал союзные отношения. После смерти Добротицы (около 1385 года) на престол вступил его сын Иванко. (ru)
- Dobrotitsa (em búlgaro: Добротица - Dobrotiča; em romeno: Dobrotici ou Dobrotiţă; em grego: Τομπροτίτζας;Dobrodicie em documentos genoveses da época; m. 1386) era um nobre búlgaro e monarca de facto do principado independente de Carvuna e do castelo de de 1354 até 1379-1386. (pt)
|
| rdfs:comment
|
- Dobrotica (bułg. Добротица, rumuń. Dobrotici lub Dobrotiţă, grec. Τομπροτίτζας) – władca Despotatu Dobrudży w latach 1347 do ok. 1386. Pochodzenie etniczne Dobroticy jest niejasne (Wołoch, Bułgar). W 1346 Dobrotica i jego brat Teodor zostali wysłani wraz z 1000 żołnierzami na pomoc bizantyńskiej cesarzowej Annie Sabaudzkiej w wojnie domowej przeciwko Janowi VI Kantakuzenowi. Obu wysłał na tę wyprawę ich brat Balik, po którego śmierci ok. 1347 władzę nad państwem odziedziczył Dobrotica, a po nim jego syn Iwanko. Państwo Dobroticy sięgało od Morza Czarnego do pasma Starej Płaniny i twierdzy Emona (w pobliżu przylądka Emine). Od imienia Dobroticy Turcy nazwali te ziemie Dobrudżą. Nieznana z imienia córka Dobroticy poślubiła Michała Paleologa, gubernatora Mesembrii. (pl)
- Dobrotitsa (em búlgaro: Добротица - Dobrotiča; em romeno: Dobrotici ou Dobrotiţă; em grego: Τομπροτίτζας;Dobrodicie em documentos genoveses da época; m. 1386) era um nobre búlgaro e monarca de facto do principado independente de Carvuna e do castelo de de 1354 até 1379-1386. (pt)
- Dobrotitsa (Bulgarian: Добротица, pronounced [doˈbrɔtit͡sɐ]; Romanian: Dobrotici or Dobrotiță; Τομπροτίτζας in contemporaneous Byzantine documents; Dobrodicie in contemporaneous Genoese documents) was a Bulgarian noble, ruler of the de facto independent Principality of Karvuna and the Kaliakra fortress from 1354 to 1379–1386. The names of the region of Dobruja derives from the Turkish rendition of his name. The city of Dobrich and two villages in northern Bulgaria are also named after him. (en)
- Dobrotitsa (en búlgaro: Добротица, pronunciado [dɔbrɔtitsa]; en rumano: Dobrotici o Dobrotiţă; Τομπροτίτζας en fuentes contemporáneas bizantinas; Dobrodicie en fuentes contemporáneas genovesas) fue un noble búlgaro, gobernante de facto del independiente Principado de Karvuna y de la fortaleza Kaliakra desde 1354 a 1379-1386. Su origen étnico es discutido, en consecuencia Dobrotitsa es considerado por algunos un noble búlgaro familiarizado con la dinastía Terter, para otros un valaco, y para otros un turco cristianizado. Fuentes venecianas de finales del siglo XIV se refieren a Dobrotitsa como un «déspota de los búlgaros» (Despotum Bulgarorum Dobroticam) y de su reino como «partes de Zagore (Bulgaria), subordinado a Dobrotitsa» (Partes Zagorae Subditas Dobroticae). (es)
- Добротица (болг. Добротица) — болгарский феодал, боярин, деспот Добруджи. Кризис государств Балканского полуострова привёл к отложению местных феодалов. Балик (старший брат или, по другим источникам, отец Добротицы) отделил область, получившее название Добруджанский деспотат, которое стало фактически независимым от Болгарского царства. Деспот Добротица добился окончательной независимости своего небольшого государства. Нынешняя область Добруджа и его княжество получили своё наименование от турецкого произношения имени Добротица. Хотя род Добротицы в точности не известен, есть теория, что он был родственен царскому роду Тертеров. (ru)
|
