About: Da capo aria

An Entity of Type: LanguageUnit106284225, from Named Graph: http://dbpedia.org, within Data Space: dbpedia.org

The da capo aria (Italian pronunciation: [da (k)ˈkaːpo ˈaːrja]) is a musical form for arias that was prevalent in the Baroque era. It is sung by a soloist with the accompaniment of instruments, often a small orchestra. The da capo aria is very common in the musical genres of opera and oratorio. According to Randel, a number of Baroque composers (he lists Scarlatti, Hasse, Handel, Porpora, Leo, and Vinci) composed more than a thousand da capo arias during their careers.

Property Value
dbo:abstract
  • Una ària da capo (de l'italià aria da capo, «ària des del començament») és una forma particular d'ària, que assolí el seu punt culminant durant el darrer barroc (finals del segle xvii i primera meitat del segle xviii). Aquest tipus d'ària és de forma ternària, és a dir, té tres seccions (A-B-A). La primera secció és una entitat musical completa, que acaba en la tònica i, en principi, es pot cantar per ella sola. La segona secció, habitualment més breu, contrasta amb la primera en mode, textura i a vegades, poques, també en el tempo. La tercera secció no acostuma a estar escrita pel compositor, que simplement indica da capo, i significa que s'ha de repetir la primera secció completa (i d'aquí que l'estructura sigui A-B-A). La tercera secció, repetició de la primera, està pensada perquè el cantant hi improvisi variacions i ornamentacions, de manera que no es limiti a ser una repetició idèntica de la primera secció i, a més, l'intèrpret pugui demostrar les seves capacitats. Actualment, si bé la pràctica de la improvisació s'ha recuperat, els cantants moltes vegades no improvisen durant la tercera secció, sinó que es preparen els ornaments amb anterioritat, o bé són els mateixos directors o altres compositors els que preparen l'ornamentació. (ca)
  • Árie da capo, či aria da capo, někdy též dacapová árie (italsky aria con da capo, či col da capo) je druh operní nebo oratorní árie. Svého největšího rozkvětu dosáhla v oratoriích, ale především v barokní opeře. Někdy se vyskytuje také ve výhradně instrumentálních skladbách. (cs)
  • La triparta ario (itale da capo aria)estis muzika formo gravaen la baroka epoko.Ĝin kantis solisto kun akompano de instrumentoj,ofte malgranda orkestro.La triparta ario estis ofta en la ĝenrojopero kaj oratorio. La triparta ario estas en .La unua sekcio estas kompleta muzika tutofiniĝanta per la tonika tonalo,kaj ĝin oni principe povus kanti sola.La dua sekcio kontrastas kun la unuaper sia muzika teksado, tono,kaj iafoje ankaŭ rapido.La tria sekcio kutime ne estiselverkita de la komponisto,kiu simple specifis la instrukcionda capo (itale "de la kapo",aŭ de la supro [de la paĝo]),kiu indikis, ke la unua sekcio ripetiĝu plene. La triparta ario dependis por sia sukcesode la kapablo de la kantisto improvizi kaj ornamojn dum la tria sekcio,por ke ĝi ne estu nura ripetaĵo de la unua.Tiel estis aparte ĉe tripartaj ariojverkitaj en malpli viglaj rapidoj,en kiaj la okazoj por improvizado,kune kun la risko de enuo, estis pli grandaj.Improvizado de variaĵoj kaj ornamoj estis kapablo,kiun ĉiuj solistaj kantistoj lernis kaj devis lerni.La maloftiĝo de tiu ĉi kapablopost la baroka epoko eble kaŭzis tion,ke la triparta ario enfine akiris reputacionde muzike seninteresa formo.La movado de ,komenciĝinte en la meza dudeka jarcento,reenkondukis improvizadon en la ludadon de tripartaj arioj,kvankam tiu praktiko ankoraŭ ne universaliĝis,eĉ inter aŭtentikludaj artistoj. La oratorio de Händel (1742)inkluzivas du bone konatajn tripartajn ariojn,"Li estis malŝatata" (por aldaj solistoj)kaj "La trumpeto sonos" (por baso).La fama kantato de J.S. Bach (BWV 51, 1731)komenciĝas per brila triparta ario por soprano,trumpeta solisto, kaj arĉinstrumentoj. (eo)
  • The da capo aria (Italian pronunciation: [da (k)ˈkaːpo ˈaːrja]) is a musical form for arias that was prevalent in the Baroque era. It is sung by a soloist with the accompaniment of instruments, often a small orchestra. The da capo aria is very common in the musical genres of opera and oratorio. According to Randel, a number of Baroque composers (he lists Scarlatti, Hasse, Handel, Porpora, Leo, and Vinci) composed more than a thousand da capo arias during their careers. (en)
  • El aria da capo es un tipo de aria de la música barroca que se caracteriza por su forma ternaria, es decir, en tres partes. Como la mayoría de las arias, también son interpretadas por un solista acompañado por instrumentos, normalmente en una orquesta pequeña. Los compositores encontraron esta forma no solo útil sino fundamental durante cerca de un siglo. La primera sección de las arias da capo es una entidad musical completa, que termina en la tónica, y que en principio podía ser cantada sola. La segunda sección contrasta con la primera en su textura musical, ánimo o tempo. La tercera sección normalmente no está escrita en las partituras. El compositor se limitaba a indicar que se repitiera la primera parte con las palabras «da capo» (que en italiano significa ‘desde el principio’). En esta tercera parte el cantante debía ejecutar toda serie de variaciones y adornos que considerara apropiados para su lucimiento. Como ejemplo de las arias da capo se pueden citar algunas de Händel (incluidas en su Messiah de 1742): «Rejoice Greatly» (para soprano), «He Was Despised» (para alto) y «The Trumpet Shall Sound» (para bajo); o la primera aria de la cantata Jauchzet Gott in allen Landen (BWV 51, 1730) de Johann Sebastian Bach, para soprano, trompeta solista y cuerdas. El texto de un aria da capo del tipo que aparece en los textos de Apostolo Zeno y Pietro Metastasio era casi siempre un poema con dos estrofas, cada una con entre tres y seis versos. Independientemente del esquema rítmico y métrico, el último verso de la estrofa terminaba normalmente con una sílaba acentuada y los versos finales de los dos esquemas rimaban entre sí. La primera estrofa del poema era el texto para la primera sección del aria da capo. En las décadas del 1720 y 1730, surgió un esquema típico para la primera parte: Primera parte (A). Un ritornelo instrumental; una exposición completa de la primera estrofa con un desplazamiento armónico de la tónica a la dominante, un ritornelo posterior a la dominante, una segunda exposición completa de la primera estrofa que bien comienza con la tónica, bien se encamina rápidamente hacia ella, una exposición final del ritornelo en la tónica. Segunda parte (B). La segunda estrofa proporciona el texto para la sección central del aria da capo. En esta sección se incorpora en contraste armónico al evitar la tónica valiéndose a menudo de la tonalidad relativa. Esta sección podría estar instrumentada con mayor ligereza y presentaba generalmente la estrofa completa solo un vez, aunque podían repetirse partes internas del texto. Tercera parte (A). A continuación llegaba otra vez la primera estrofa con su música, una repetición en la que se esperaba que el cantante introdujera variaciones con una ornamentación improvisada. La forma general de esta aria era A-B-A, donde: A es el tema principal con sus ornamentos; B es el tema secundario, generalmente en la tonalidad relativa para hacer contraste; y A es la repetición del tema original pero con las variaciones personales que le adiciona el cantante. (es)
  • En musique classique, une aria da capo — ou aria con da capo, c'est-à-dire, en français : « aria avec da capo », soit « aria avec reprise » — est une variété d'aria, de forme « ABA' ». L'air de Ferrando Un'aura amorosa, au premier acte du Così fan tutte de Mozart, est un exemple d'aria da capo. Dans l'aria da capo, la partie médiane (« B »), souvent contrastée, est encadrée par la mélodie principale (« A » et « A' ») dont la reprise (« A' »), qui constitue le « da capo » proprement dit, est très souvent ornementée, permettant ainsi de mettre en valeur la virtuosité vocale de l'interprète et de renforcer l'expression des états d'âme des personnages (affetti). Ce type d'aria est très en vogue au XVIIe siècle, et surtout au XVIIIe siècle, dans l'opéra (les maîtres de son âge d'or en sont Scarlatti, Leo, Vinci, Feo, Hasse…), mais en usage également dans d'autres genres vocaux tels que cantate, oratorio, messe, etc. Dans le but de raccourcir et de dynamiser la forme, il est parfois indiqué dal segno (« depuis le signe ») qui fait reprendre, non au début, mais dans le courant de la partie « A » tel l'air au début de l'acte II de La Griselda (1721) Mi rivedi, o selva ombrosa (« Tu me vois encore, ô forêt ombragée »), de Scarlatti. Au cours du XVIIIe siècle, afin de limiter les « excès » des solistes — castrats et prima donna — qui avaient pris l'habitude d'utiliser l'aria da capo comme un moyen de faire triompher leurs capacités vocales au détriment de l'action scénique, les compositeurs commencent à en noter intégralement la troisième partie, agrémentée ou non de notes ornées. Au XIXe siècle, les compositeurs ont de plus en plus tendance à estimer que l'aria da capo nuit à la progression dramatique en interrompant inutilement celle-ci : ils finissent par délaisser le genre, au profit de la cavatine et l'arioso, entre autres. (fr)
  • In musica con il termine aria col da capo si intende una particolare forma di aria. Ebbe grande fortuna nei generi musicali dell'opera e dell'oratorio, in particolare nell'epoca barocca, ma talvolta venne impiegata anche in composizioni esclusivamente strumentali. La riforma gluckiana ne prevedeva l'abolizione. (it)
  • 다 카포 아리아(Da capo aria)는 17세기 말엽부터 18세기에 걸쳐 사용된 전형적인 아리아의 형식이다. A-B-A' 세 부분의 구성으로 되었으며 제3부분은 가수가 즉흥적으로 장식을 하는 경우가 많다. B의 부분은 조성·박자·템포가 A와 대조적인 경우가 많다. A. 스카를라티가 다 카포 형식을 그의 오페라에 채용한 이후로 성악적인 묘기를 발휘시키기 위한 이 아리아는 나폴리파에서 대단한 인기를 가졌으며 모든 극음악에 쓰였다. (ko)
  • Ария da capo — малая музыкальная форма, распространённая в эпоху барокко и характерная, преимущественно, для итальянской оперной школы. Такая ария исполнялась солистом под аккомпанемент инструментов (обычно небольшого оркестра). Ария da capo широко использовалась в таких музыкальных жанрах эпохи барокко, как опера-сериа и оратория. (ru)
  • Арія да капо (італ. da capo aria) — музична форма арій, яка була поширеною в епоху барокової музики. Її співає сольний виконавець під акомпанемент інструментів, часто невеликий оркестр. Арія да капо дуже поширена в музичних жанрах опери та ораторії. За словами Ренделя, ряд композиторів бароко (Гассе, Гендель, Порпора, Лео та Вінчі) за час своєї кар'єри написали понад тисячу арій да капо. (uk)
dbo:wikiPageExternalLink
dbo:wikiPageID
  • 315537 (xsd:integer)
dbo:wikiPageLength
  • 4235 (xsd:nonNegativeInteger)
dbo:wikiPageRevisionID
  • 1114231473 (xsd:integer)
dbo:wikiPageWikiLink
dbp:wikiPageUsesTemplate
dcterms:subject
gold:hypernym
rdf:type
rdfs:comment
  • Árie da capo, či aria da capo, někdy též dacapová árie (italsky aria con da capo, či col da capo) je druh operní nebo oratorní árie. Svého největšího rozkvětu dosáhla v oratoriích, ale především v barokní opeře. Někdy se vyskytuje také ve výhradně instrumentálních skladbách. (cs)
  • The da capo aria (Italian pronunciation: [da (k)ˈkaːpo ˈaːrja]) is a musical form for arias that was prevalent in the Baroque era. It is sung by a soloist with the accompaniment of instruments, often a small orchestra. The da capo aria is very common in the musical genres of opera and oratorio. According to Randel, a number of Baroque composers (he lists Scarlatti, Hasse, Handel, Porpora, Leo, and Vinci) composed more than a thousand da capo arias during their careers. (en)
  • In musica con il termine aria col da capo si intende una particolare forma di aria. Ebbe grande fortuna nei generi musicali dell'opera e dell'oratorio, in particolare nell'epoca barocca, ma talvolta venne impiegata anche in composizioni esclusivamente strumentali. La riforma gluckiana ne prevedeva l'abolizione. (it)
  • 다 카포 아리아(Da capo aria)는 17세기 말엽부터 18세기에 걸쳐 사용된 전형적인 아리아의 형식이다. A-B-A' 세 부분의 구성으로 되었으며 제3부분은 가수가 즉흥적으로 장식을 하는 경우가 많다. B의 부분은 조성·박자·템포가 A와 대조적인 경우가 많다. A. 스카를라티가 다 카포 형식을 그의 오페라에 채용한 이후로 성악적인 묘기를 발휘시키기 위한 이 아리아는 나폴리파에서 대단한 인기를 가졌으며 모든 극음악에 쓰였다. (ko)
  • Ария da capo — малая музыкальная форма, распространённая в эпоху барокко и характерная, преимущественно, для итальянской оперной школы. Такая ария исполнялась солистом под аккомпанемент инструментов (обычно небольшого оркестра). Ария da capo широко использовалась в таких музыкальных жанрах эпохи барокко, как опера-сериа и оратория. (ru)
  • Арія да капо (італ. da capo aria) — музична форма арій, яка була поширеною в епоху барокової музики. Її співає сольний виконавець під акомпанемент інструментів, часто невеликий оркестр. Арія да капо дуже поширена в музичних жанрах опери та ораторії. За словами Ренделя, ряд композиторів бароко (Гассе, Гендель, Порпора, Лео та Вінчі) за час своєї кар'єри написали понад тисячу арій да капо. (uk)
  • Una ària da capo (de l'italià aria da capo, «ària des del començament») és una forma particular d'ària, que assolí el seu punt culminant durant el darrer barroc (finals del segle xvii i primera meitat del segle xviii). (ca)
  • La triparta ario (itale da capo aria)estis muzika formo gravaen la baroka epoko.Ĝin kantis solisto kun akompano de instrumentoj,ofte malgranda orkestro.La triparta ario estis ofta en la ĝenrojopero kaj oratorio. La oratorio de Händel (1742)inkluzivas du bone konatajn tripartajn ariojn,"Li estis malŝatata" (por aldaj solistoj)kaj "La trumpeto sonos" (por baso).La fama kantato de J.S. Bach (BWV 51, 1731)komenciĝas per brila triparta ario por soprano,trumpeta solisto, kaj arĉinstrumentoj. (eo)
  • El aria da capo es un tipo de aria de la música barroca que se caracteriza por su forma ternaria, es decir, en tres partes. Como la mayoría de las arias, también son interpretadas por un solista acompañado por instrumentos, normalmente en una orquesta pequeña. Los compositores encontraron esta forma no solo útil sino fundamental durante cerca de un siglo. Tercera parte (A). A continuación llegaba otra vez la primera estrofa con su música, una repetición en la que se esperaba que el cantante introdujera variaciones con una ornamentación improvisada. (es)
  • En musique classique, une aria da capo — ou aria con da capo, c'est-à-dire, en français : « aria avec da capo », soit « aria avec reprise » — est une variété d'aria, de forme « ABA' ». L'air de Ferrando Un'aura amorosa, au premier acte du Così fan tutte de Mozart, est un exemple d'aria da capo. Au XIXe siècle, les compositeurs ont de plus en plus tendance à estimer que l'aria da capo nuit à la progression dramatique en interrompant inutilement celle-ci : ils finissent par délaisser le genre, au profit de la cavatine et l'arioso, entre autres. (fr)
rdfs:label
  • Ària da capo (ca)
  • Árie da capo (cs)
  • Da-capo-Arie (de)
  • Triparta ario (eo)
  • Aria da capo (es)
  • Da capo aria (en)
  • Aria da capo (fr)
  • Aria con da capo (it)
  • 다 카포 아리아 (ko)
  • Ария da capo (ru)
  • Арія да капо (uk)
owl:sameAs
prov:wasDerivedFrom
foaf:isPrimaryTopicOf
is dbo:wikiPageDisambiguates of
is dbo:wikiPageRedirects of
is dbo:wikiPageWikiLink of
is foaf:primaryTopic of
Powered by OpenLink Virtuoso    This material is Open Knowledge     W3C Semantic Web Technology     This material is Open Knowledge    Valid XHTML + RDFa
This content was extracted from Wikipedia and is licensed under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 Unported License