| dbo:abstract
|
- أبو يحيى عبد الله بن سعد بن أبي السَرْح القرشي (ولد سنة 23 قبل الهجرة مكة)، صحابي وقائد عسكري وهو أخو عثمان بن عفان من الرضاعة ووالي مصر في عهد خلافته وهو فاتح إفريقية وهزم الروم في معركة ذات الصواري وشارك في فتح مصر حيث كان صاحب الميمنة في جيش عمرو بن العاص، وكان فارس المعدود فيهم وروى للنبي عدة أحاديث، كما أنه أخ الصحابي وهب بن سعد الذي كان أحد شهداء غزوة مؤتة. (ar)
- Abu-Yahya Abd-Al·lah ibn Sad ibn Abi-s-Sarh al-Amirí al-Quraixí —àrab: أبو يحيى عبد الله بن سعد بن أبي السرح القرشي, Abū Yaḥyà ʿAbd Allāh b. Saʿd b. Abī s-Sarḥ al-Quraxĩ—, més conegut simplement com a Abd-Al·lah ibn Sad o com Ibn Abi-Sarh, fou un home d'estat i general musulmà, del clan dels quraixites. Germà de llet del califa Uthman ibn Affan, fou el seu principal suport i finalment cap dels partit dels omeies. De jove fou secretari de Mahoma i més tard va abjurar de l'islam i va dir que havia alterat als escrits les suposades revelacions del Profeta. Va estar a punt de ser condemnat a mort i fou salvat pel seu germà de llet Uthman. Després va retornar a l'islam. Va prendre part a la conquesta d'Egipte sota les ordres d'Amr ibn al-As en temps del califa Úmar, i ja llavors va governar l'Alt Egipte de fet de manera independent aprofitant la baralla entre el califa i Amr ibn al-As. En agraïment a Uthman, Abd-Al·lah va dirigir tropes en favor del seu germà de llet per portar-lo al califat el 644. Fou nomenat governador de tot Egipte però la data és incerta, creant una flota a Alexandria. Va arreglar els afers entre musulmans i nubians i va ajudar el jove Muàwiya en la seva expedició contra Xipre. El 27 de l'Hègira (647-648) va fer una expedició contra l'Àfrica romana d'Orient que va sotmetre; el 651 va establir la pau amb Núbia i va guanyar als romans d'Orient la batalla naval de Dhat al-Sawari en la qual la flota romana d'Orient fou destruïda (655/656). Quan van esclatar revoltes contra Uthman, Abd-Al·lah fou el campió legitimista. Va sortir d'Egipte per ajudar el califa deixant el govern interí a , que poc després fou enderrocat pel partit revolucionari egipci dirigit per Muhàmmad ibn Abi Hudhayfa, que va impedir a Abd-Al·lah el retorn. Aquest, mentrestant, assabentat de la mort d'Uthman, es va unir a Muàwiya. Va morir entre el 36 i el 37 (entre 656 i 658) a Ascaló o a Ramla. (ca)
- Abd Allah ibn Sa'd ibn Abi al-Sarh (Arabic: عبد الله ابن سعد ابن أبي السرح, romanized: ʿAbd Allāh ibn Saʿd ibn Abī al-Sarḥ) was an Arab administrator and commander. During his time as governor of Egypt (646 CE to 656 CE), Abdallah ibn Sa'd built a strong Arab navy. Under his leadership, the Muslim navy won a number of victories including its first major naval battle against the Byzantine emperor Constans II at the Battle of the Masts in 654 CE. (en)
- ʿAbdallāh ibn Saʿd ibn Abī Sarh (arabisch عبد الله بن سعد بن أبي سرح, DMG ʿAbdallāh ibn Saʿd ibn Abī Sarḥ; † 656) war ein Milchbruder von Uthman ibn Affan. Sein Vater war einer der munāfiqūn in Medina. ʿAbd Allāh war der Sekretär des Propheten Mohammed. Als dieser ihm einen Koranvers mit den Attributen Gottes „hörend und wissend“ (samīʿ ʿalīm) diktierte, schrieb er stattdessen: „wissend und weise“ (ʿalīm ḥakīm), ohne dass der Prophet den Unterschied bemerkte. Deshalb begann ʿAbd Allāh, an der Wahrheit von Mohammeds Offenbarungen zu zweifeln. Er kehrte als Apostat nach Mekka zurück. Nach der Eroberung von Mekka im Jahr 629 ordnete Mohammed seine Hinrichtung an; auf Bitte von Uthman ibn Affan, seinem Milchbruder, wurde er begnadigt. ʿAbd Allāh war während des Kalifats von Uthman ibn Affan Statthalter von Ägypten. Er war der Mitbegründer der ersten arabischen Flotte. (de)
- Abdullah bin Sa'ad bin Abi Sarh (bahasa Arab: عبد الله بن سعد بن أبي السرح) adalah salah seorang sahabat Nabi. Ia termasuk salah satu penulis wahyu yang kemudian murtad setelah merasa ragu dengan kenabian Muhammad. Namun kembali masuk Islam ketika Makkah ditaklukkan oleh Nabi Muhammad dan pasukannya. (in)
- Abū Yaḥyā ʿAbd Allāh ibn Saʿd ibn Abī l-Sarḥ (in arabo: عبد الله بن سعد بن أبي السرح; La Mecca, ... – Ascalona, 656) è stato un Sahaba e il primo ammiraglio musulmano della storia. Fratello di latte di ʿUthmān b. ʿAffān, era figlio di Saʿd ibn Abī l-Sarḥ. ʿAbd Allāh - che s'era convertito poco prima dell'Accordo di al-Hudaybiyya e che era stato uno dei segretari-redattori di Maometto, da lui incaricato di annotare le Rivelazioni coraniche - curò la costruzione di una forte flotta egiziana, che con lui vinse varie battaglie navali, tra cui la prima importante affermazione navale dei musulmani, còlta contro i Bizantini dell'Imperatore Costante II nella battaglia del 655 che fu chiamata di Phoenix dai Bizantini e di Dhāt al-Ṣawārī (cioè degli alberi) dai musulmani. ʿAbd Allāh ibn Saʿd ibn Abī l-Sarḥ era a quel tempo, in cui califfo era suo fratello di latte, governatore dell'Egitto, anche se risulta essere stato già Walī dell'Alto Egitto per conto del califfo ʿUmar ibn al-Khaṭṭāb. Una delle sue realizzazioni era stata la conquista di Tripoli nel 647, con cui aveva inglobato le regioni tripolitane nella Umma islamica. (it)
- Abdallah Ibn Sa’ad Ibn Abî as-Sarh est un général arabe, issu de la tribu d'Amer, une famille koraïchite, frère de lait du calife Uthman ibn Affan. Il est gouverneur de l'Égypte musulmane de 645 à 656 et cofondateur de la première flotte musulmane avec Muawiya. (fr)
- Abd Allah ibn Sad (arab. عبدالله بن سعد; pełne imię: Abu Jahja Abd Allah ibn Sad ibn Abi Sarh al-Amiri; ur. ?, zm. prawdopodobnie ok. 656 - 658) – muzułmański namiestnik Egiptu w latach 645 do 656. Należał do kurajszyckiego klanu Amir ibn Lu'ajj, od którego pochodzi jego nisba al-Amiri. Abd Allah przyjął islam i dołączył do Mahometa w Medynie jakiś czas przed zdobyciem przez niego Mekki. Miał on być pierwszą osobą, którą Prorok zatrudnił jako jednego ze „skrybów objawienia” (kuttab al-wahi). Niedługo potem jednak Abd Allah porzucił islam i uciekł do Mekki. Miał on dodać do koranicznego objawienia własny fragment, czego Mahomet miał nie zauważyć, przyjmując tekst Abd Allaha za tekst boski. Albo przynajmniej Abd Allah przechwalał się że tak zrobił kiedy powrócił do Mekki. Ma się do niego odnosić następujący werset „Koranu”: A kto jest bardziej niesprawiedliwy aniżeli ten, który wymyśla kłamstwo przeciwko Bogu? Albo, który mówi: „Zostało mi objawione!” - a nic mu nie zostało objawione - i który mówi: „Ja ześlę coś podobnego do tego, co zesłał Bóg!” (Koran, VI, 93) Po zdobyciu Mekki Mahomet dał gwarancje bezpieczeństwa wszystkim politeistom (muszrikun) z wyjątkiem Abd Allaha i czterech innych. Abd Allah poprosił wówczas o schronienie swojego przybranego brata Usmana (644 - 656). Usman ukrył go i kiedy Prorok ogłosił generalną amnestię za wstawiennictwem Usmana uzyskał ją także Abd Allah. Zgodnie z tradycją po tym jak uległ namowom Usmana Mahomet miał jednak powiedzieć do Towarzyszy: „Długo milczałem. Dlaczego żaden z was nie zabił tego psa? - Dlaczego nie dałeś mi znaku, Posłańcu Boga - zapytał jeden z nich. - Nie zabija się znakami” - odparł Prorok. Po tych wydarzeniach Abd Allah znalazł się pod protekcją Usmana. Był jednym z dowódców armii Amr ibn al-Asa w Egipcie w roku 641, a później został namiestnikiem Górnego Egiptu. Agitował za wyborem Usmana na kalifa. Niedługo po tym jak Usman objął to stanowisko Amr ibn al-As zaczął rościć sobie prawa do kontroli nad Górnym Egiptem, jednak nowy kalif nie przystał na to i ostatecznie zdymisjonował Amra, w roku 645 mianując Abd Allaha namiestnikiem całego Egiptu. Usman zamierzał scentralizować administrację kalifatu i stąd w jego planach nie było miejsca dla wpół niezależnych władców prowincji w rodzaju Amra, który chciał zatrzymać wszystkie zasoby regionu dla siebie i swoich popleczników. Ze względu na przeszłość Abd Allaha jego nominacja wzbudziła jednak oburzenie wśród wielu muzułmanów. Niedługo po objęciu namiestnictwa przez Abd Allaha cesarz Konstans II (641 - 668) wysłał do Egiptu flotę pod dowództwem Manuela i ten zajął Aleksandrię. Abd Allah okazał się niezdolny do odbicia miasta i w tej sytuacji miejscowi muzułmanie prosili kalifa o przywrócenie rządów Amra. Usman wyraził zgodę i Amr pokonał Bizantyńczyków. Usman chciał teraz pozostawić Amra na stanowisku wojskowego namiestnika, podczas gdy Abd Allah miał zostać finansowym prefektem prowincji. Amr nie wyraził jednak na to zgody i w rezultacie Abd Allah po krótkiej przerwie powrócił na stanowisko namiestnika Egiptu. Jako namiestnik Abd Allah kontynuował wcześniejsze podboje Amr ibn al-Asa. Najpierw zwrócił się w kierunku Ifrikijji, dokąd wysłał konny rekonesans. Kiedy ten powrócił z wielkimi łupami Abd Allah poprosił Usmana o zgodę na wyprawę do Ifrikijji, którą uzyskał. W tym momencie egzarcha Kartaginy Grzegorz ogłosił się cesarzem i przeniósł stolicę z Kartaginy do Sufetuli (w pobliżu dzis. Subajtili). W roku 647 Abd Allah stoczył kilkudniową bitwę nieopodal miasta z siłami bizantyńskimi i ostatecznie zwyciężył po zabiciu Grzegorza. Arabowie zdobyli Sufetulę i jej przyległości, zagarniając znaczną zdobycz. Następnie Abd Allah zajął inne części Ifrikijji, włącznie z Susą, Kafsą i twierdzą Udżum. Zawarł on traktat z miejscową ludnością nakładając na nią trybut. Abd Allah powrócił do Egiptu po półtorarocznej kampanii w Ifrikijji. W roku 649 kiedy Mu’awija (661 - 680) uzyskał zgodę Usmana na zaatakowanie Cypru Abd Allah udał się mu na pomoc z siłami Egiptu i muzułmanie zajęli wyspę. W roku 652 Abd Allah zaatakował Nubię i zajął Dongolę, po czym zawarł traktat z królem Kalidurutem, w źródłach arabskich nazywany „bakt” (od łac. pactum). Był to de facto pakt o nieagresji, który formalnie przewidywał trybut ze strony nubijskiej, lecz jednocześnie zawierał postanowienia o dostawach żywności i tkanin ze strony arabskiej. W ten sposób Abd Allah ustalił granicę arabskiego Egiptu na Asuanie. Bakt regulował stosunki pomiędzy chrześcijańską Nubią a muzułmańskim Egiptem przez następne sześć stuleci. W roku 654 Abd Allah wysłał wojskową ekspedycję do Ifrikijji ponieważ tamtejsza ludność złamała wcześniejszy układ i przestała płacić trybut. Ta wyprawa przywróciła arabską kontrolę. Po wyparciu Bizantyńczyków z Egiptu w roku 646 Abd Allah rozpoczął budowę arabskiej floty i w roku 654 lub 655 pokonał siły morskie Konstansa II w tzw. Bitwie Masztów, najważniejszym militarnym starciu w którym brał udział. Cesarska flota została kompletnie zniszczona. Abd Allah ibn Sad spełnił nadzieje Usmana, reformując i uszczelniając system podatkowy Egiptu odziedziczony po Bizantyńczykach, tak że wpływy z prowincji istotnie się zwiększyły. Jego polityka, zakładająca także wysyłanie części dochodów z Egiptu do skarbu kalifa, sprawiła jednak że nie był on popularny, ponieważ miejscowi muzułmanie uważali że to im należą się wpływy z Egiptu jako zdobywcom tego kraju. Sytuację dodatkowo pogarszał napływ nowych plemion arabskich, które wywierały dalszą presję na ograniczone zasoby. Abd Allah miał także obiecać nowo przybyłym większy udział w łupach, co oburzyło tych, którzy brali udział w podbojach od początku. Podczas gdy Abd Allah zajęty był kampanią zakończoną Bitwą Masztów w Egipcie narastał niepokój wywołany agitacją przeciwko namiestnikowi i jego kalifowi przybranego syna Usmana, , oraz syna Abu Bakra, . Próby negocjacji z nimi nie dały rezultatu i w tej sytuacji Usman wezwał Abd Allaha na konsultacje do Medyny, podczas gdy ten zostawił na miejscu jako swojego zastępcę Ukbę ibn Amira lub według innych źródeł Sa'iba ibn Hiszama. Nieobecność Abd Allaha wykorzystał Muhammad ibn Abi Huzajfa, który w styczniu 656 roku podniósł otwarty bunt i obalił władzę jego zastępcy. Muhammad ibn Abi Huzajfa był popierany przez grupę, która brała udział w pierwszych podbojach i sprzeciwiała się utracie swojego monopolu na władzę i bogactwo. Ani on, ani jego zwolennicy, nie należeli do ważnych wodzów plemiennych. Około czterystu spośród nich udało się następnie do Medyny, by przedstawić swoje pretensje kalifowi, ta wyprawa ostatecznie zakończyła się jednak zamordowaniem Usmana i końcem jego rządów. W międzyczasie Abd Allah próbował powrócić do Egiptu, jednak uniemożliwiły mu to siły wierne Muhammadowi ibn Abi Huzajfie i musiał on uciekać do Askalonu. Abd Allah miał umrzeć w Askalonie albo Ramli w 36 albo 37 roku hidżry (tj. pomiędzy rokiem 656 a 658). Według niektórych źródeł po śmierci Usmana miał jednak przyłączyć się do Mu'awii i wziąć udział w bitwie pod Siffinem by następnie umrzeć w odosobnieniu w Askalonie dopiero w roku 676/677 albo 679. uważał udział Abd Allaha w bitwie pod Siffinem i jego dużo późniejszą śmierć za jeden z wielu mitów otaczających to starcie, jednak wbrew niemu na podstawie swojej analizy źródeł uznał że Abd Allah rzeczywiście walczył w tej bitwie. (pl)
- Abedalá ibne Sade, cujo nome completo era Abedalá ibne Sade ibne Abi Assar (em árabe: عبدالله بن سعد بن أبي السرح; romaniz.: ʿAbd Allāh ibn Saʿd ibn Abī as-Sarḥ; m. 656 ou 657), foi um almirante árabe do século VII, irmão adotivo do califa ortodoxo Otomão e filho de Sade ibne Abi Sar. Abedalá ibne Sade destacou-se principalmente por, juntamente com o futuro califa omíada Moáuia I, ter criado a primeira marinha de guerra muçulmana, baseada no Egito, que sob o seu comando conquistou várias vitórias navais, das quais a primeira importante foi a da batalha dos Mastros (de Phoenix nos registos bizantinos e Dhat al-sawari nos registos árabes), travada ao largo da costa de Fênico, na Lícia, em 655. Abedalá ibne Sade foi também governador do Egito entre 644 e 656, durante o reinado de Otomão, e foi durante o seu mandato que a Líbia passou a fazer parte do Império Islâmico com a captura de Trípoli em 647. (pt)
- Абу Яхья Абдуллах ибн Сад ибн Абу Сарх аль-Кураши (араб. عبد الله بن سعد بن أبي السرح; ум. ок. 657) — сподвижник пророка Мухаммеда, государственный и военный деятель Арабского халифата. (ru)
- Абдаллах ібн Саад (д/н — бл. 657) — державний та військовий діяч Арабського халіфату. (uk)
- 阿卜杜拉·伊本·賽耳德（拉丁化：Abd Allah Ibn Sa'd Ibn Abi Sarh，？－約656年），哈里發奧斯曼·本·阿凡在任時的上埃及總督。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- أبو يحيى عبد الله بن سعد بن أبي السَرْح القرشي (ولد سنة 23 قبل الهجرة مكة)، صحابي وقائد عسكري وهو أخو عثمان بن عفان من الرضاعة ووالي مصر في عهد خلافته وهو فاتح إفريقية وهزم الروم في معركة ذات الصواري وشارك في فتح مصر حيث كان صاحب الميمنة في جيش عمرو بن العاص، وكان فارس المعدود فيهم وروى للنبي عدة أحاديث، كما أنه أخ الصحابي وهب بن سعد الذي كان أحد شهداء غزوة مؤتة. (ar)
- Abd Allah ibn Sa'd ibn Abi al-Sarh (Arabic: عبد الله ابن سعد ابن أبي السرح, romanized: ʿAbd Allāh ibn Saʿd ibn Abī al-Sarḥ) was an Arab administrator and commander. During his time as governor of Egypt (646 CE to 656 CE), Abdallah ibn Sa'd built a strong Arab navy. Under his leadership, the Muslim navy won a number of victories including its first major naval battle against the Byzantine emperor Constans II at the Battle of the Masts in 654 CE. (en)
- Abdullah bin Sa'ad bin Abi Sarh (bahasa Arab: عبد الله بن سعد بن أبي السرح) adalah salah seorang sahabat Nabi. Ia termasuk salah satu penulis wahyu yang kemudian murtad setelah merasa ragu dengan kenabian Muhammad. Namun kembali masuk Islam ketika Makkah ditaklukkan oleh Nabi Muhammad dan pasukannya. (in)
- Abdallah Ibn Sa’ad Ibn Abî as-Sarh est un général arabe, issu de la tribu d'Amer, une famille koraïchite, frère de lait du calife Uthman ibn Affan. Il est gouverneur de l'Égypte musulmane de 645 à 656 et cofondateur de la première flotte musulmane avec Muawiya. (fr)
- Абу Яхья Абдуллах ибн Сад ибн Абу Сарх аль-Кураши (араб. عبد الله بن سعد بن أبي السرح; ум. ок. 657) — сподвижник пророка Мухаммеда, государственный и военный деятель Арабского халифата. (ru)
- Абдаллах ібн Саад (д/н — бл. 657) — державний та військовий діяч Арабського халіфату. (uk)
- 阿卜杜拉·伊本·賽耳德（拉丁化：Abd Allah Ibn Sa'd Ibn Abi Sarh，？－約656年），哈里發奧斯曼·本·阿凡在任時的上埃及總督。 (zh)
- Abu-Yahya Abd-Al·lah ibn Sad ibn Abi-s-Sarh al-Amirí al-Quraixí —àrab: أبو يحيى عبد الله بن سعد بن أبي السرح القرشي, Abū Yaḥyà ʿAbd Allāh b. Saʿd b. Abī s-Sarḥ al-Quraxĩ—, més conegut simplement com a Abd-Al·lah ibn Sad o com Ibn Abi-Sarh, fou un home d'estat i general musulmà, del clan dels quraixites. Germà de llet del califa Uthman ibn Affan, fou el seu principal suport i finalment cap dels partit dels omeies. En agraïment a Uthman, Abd-Al·lah va dirigir tropes en favor del seu germà de llet per portar-lo al califat el 644. Va morir entre el 36 i el 37 (entre 656 i 658) a Ascaló o a Ramla. (ca)
- ʿAbdallāh ibn Saʿd ibn Abī Sarh (arabisch عبد الله بن سعد بن أبي سرح, DMG ʿAbdallāh ibn Saʿd ibn Abī Sarḥ; † 656) war ein Milchbruder von Uthman ibn Affan. Sein Vater war einer der munāfiqūn in Medina. ʿAbd Allāh war während des Kalifats von Uthman ibn Affan Statthalter von Ägypten. Er war der Mitbegründer der ersten arabischen Flotte. (de)
- Abū Yaḥyā ʿAbd Allāh ibn Saʿd ibn Abī l-Sarḥ (in arabo: عبد الله بن سعد بن أبي السرح; La Mecca, ... – Ascalona, 656) è stato un Sahaba e il primo ammiraglio musulmano della storia. Fratello di latte di ʿUthmān b. ʿAffān, era figlio di Saʿd ibn Abī l-Sarḥ. ʿAbd Allāh - che s'era convertito poco prima dell'Accordo di al-Hudaybiyya e che era stato uno dei segretari-redattori di Maometto, da lui incaricato di annotare le Rivelazioni coraniche - curò la costruzione di una forte flotta egiziana, che con lui vinse varie battaglie navali, tra cui la prima importante affermazione navale dei musulmani, còlta contro i Bizantini dell'Imperatore Costante II nella battaglia del 655 che fu chiamata di Phoenix dai Bizantini e di Dhāt al-Ṣawārī (cioè degli alberi) dai musulmani. ʿAbd Allāh ibn Saʿd ibn Ab (it)
- Abd Allah ibn Sad (arab. عبدالله بن سعد; pełne imię: Abu Jahja Abd Allah ibn Sad ibn Abi Sarh al-Amiri; ur. ?, zm. prawdopodobnie ok. 656 - 658) – muzułmański namiestnik Egiptu w latach 645 do 656. Należał do kurajszyckiego klanu Amir ibn Lu'ajj, od którego pochodzi jego nisba al-Amiri. Abd Allah przyjął islam i dołączył do Mahometa w Medynie jakiś czas przed zdobyciem przez niego Mekki. Miał on być pierwszą osobą, którą Prorok zatrudnił jako jednego ze „skrybów objawienia” (kuttab al-wahi). Niedługo potem jednak Abd Allah porzucił islam i uciekł do Mekki. Miał on dodać do koranicznego objawienia własny fragment, czego Mahomet miał nie zauważyć, przyjmując tekst Abd Allaha za tekst boski. Albo przynajmniej Abd Allah przechwalał się że tak zrobił kiedy powrócił do Mekki. Ma się do niego o (pl)
- Abedalá ibne Sade, cujo nome completo era Abedalá ibne Sade ibne Abi Assar (em árabe: عبدالله بن سعد بن أبي السرح; romaniz.: ʿAbd Allāh ibn Saʿd ibn Abī as-Sarḥ; m. 656 ou 657), foi um almirante árabe do século VII, irmão adotivo do califa ortodoxo Otomão e filho de Sade ibne Abi Sar. Abedalá ibne Sade foi também governador do Egito entre 644 e 656, durante o reinado de Otomão, e foi durante o seu mandato que a Líbia passou a fazer parte do Império Islâmico com a captura de Trípoli em 647. (pt)
|
