| dbo:abstract
|
- Amr ibn al-As as-Sahmí (àrab: عمرو بن العاص السهمي, ʿAmr ibn al-ʿĀṣ as-Sahmī), més conegut simplement com a Amr ibn al-As (c.672-663), fou un general àrab company del profeta Muhàmmad, de la tribu de Qurayx. Es va convertir vers el 630 quan va considerar que Muhàmmad triomfaria. El Profeta el va enviar a Oman, on va entrar en negociacions amb els prínceps locals i , que van adoptar l'islam el 632. Quan va tornar a Medina el profeta ja era mort. El 633 Abu-Bakr as-Siddiq el va enviar amb un exèrcit a Palestina i se sap que va tenir part decisiva en la conquesta de la riba occidental del Jordà, i va prendre part a la batalla d'Ajnadayn el 30 de juliol del 634 i la batalla del Yarmuk, del 15 al 20 d'agost del 636. (ca)
- أبو عبد الله عمرو بن العاص السهمي القرشي الكناني (47 ق هـ أو 45 ق هـ / 575م أو 577م - 43 هـ / 664م)، صحابي وقائد عسكري مسلم، وأحد القادة الأربعة في الفتح الإسلامي للشام، وقائد الفتح الإسلامي لمصر، وأول والٍ مسلم على مصر بعد فتحها. كان عمرو من سادة قريش في الجاهلية، فأبوه هو العاص بن وائل السهمي، وكان يحترف التجارة، فقد كان يسافر بتجارته إلى الشام واليمن ومصر والحبشة. كما كان من فرسان قريش. أرسلته قريش إلى أصحمة النجاشي ملك الحبشة ليرد عليهم من هاجر من المسلمين إلى بلاده. حضر عمرو بن العاص غزوة بدر مع قريش ضد المسلمين، ثم حضر غزوة أحد، ثم غزوة الخندق. ولمّا عادت قريش إلى مكة بعد صلح الحديبية ذهب إلى الحبشة عند أصحمة النجاشي، فوجده اعتنق الإسلام، فاعتنق الإسلام هناك على يد النجاشي في السنة الثامنة للهجرة، ثم أخذ سفينة متجهًا إلى المدينة المنورة، فالتقى في الطريق بخالد بن الوليد وعثمان بن طلحة، فدخل ثلاثتهم المدينة المنورة في صفر عام 8 هـ معلنين إسلامهم. وحينها قال الرسول: «إن مكة قد ألقت إلينا أفلاذ كبدها». بعد إسلامه أرسله النبي في سرية إلى ذات السلاسل في جمادي الآخرة سنة 8 هـ، ثم في سرية أخرى لهدم صنم سواع في رمضان سنة 8 هـ، بعد فتح مكة. وفي شهر ذي الحجة سنة 8 هـ، بعثه النبي إلى ملكي عمان جيفر وعباد ابني الجلندي بكتاب يدعوهما إلى الإسلام، وبعد إسلامهم عيَّنه النبي واليًا على الزكاة والصدقات بها، وظل هناك سنتين تقريبًا حتى وفاة النبي. استعمله أبو بكر قائدًا عسكريًا في حروب الردة، ثم وجَّهه لفتح فلسطين على رأس ستة أو سبعة آلاف مقاتل. فبدأ المناوشات في فلسطين، والتقى تحت قيادة خالد بن الوليد في معركة أجنادين، وشارك في معركة فحل وحصار دمشق، وكان على رأس الميمنة في معركة اليرموك. ثم فتح سبسطية ونابلس، واللد ونواحيها ويبنى وعمواس وبيت جبرين، ثم هبط جنوبًا ففتح رفح، وعسقلان، وكان قد فتح غزة في عهد أبي بكر، وحاصر قيسارية، وبدأ حصار بيت المقدس ثم انضم إليه أبو عبيدة بن الجراح، فأصبح تحت قيادة أبي عبيدة. ولما أُصيب أبو عبيدة في طاعون عمواس استخلفه على الشام. عرض عمرو على الخليفة عمر بن الخطاب فتح مصر وطلب السماح له بالمسير إليها، فسار إليها ففتح العريش، حتى وصل إلى الفرما، ثم سار إلى بلبيس، وفتح خلال سيره سنهور وتنيس. وطلب من عُمر المدد فأرسل له فرقة بقيادة الزبير بن العوام، ثم سيطروا على إقليم الفيوم. وعسكر في عين شمس، جرت معركة عين شمس، وحاصر حصن بابليون حتى سقط في أيديهم في 21 ربيع الآخر 20 هـ، وأعطى أهل مصر الأمان. ثم ذهب لفتح الإسكندرية، وحاصرها وانتهى باتفاق صلح، وخرج منها البيزنطيون في 1 محرم 21 هـ، وأعطى أهلها الأمان. وأصبح عمرو أوّل والٍ مسلم على مصر، وأنشأ مدينة الفسطاط، وبنى فيها أول جامعٍ في مصر عُرف باسمه لاحقًا. عزله الخليفة عثمان بن عفان عن ولايةِ مصر سنة 24 هـ، وبعد مقتل عثمان طالب بالثأر لدمه، وكان في صف معاوية بن أبي سفيان، وأحد قادة قواته في وقعة صفين، وممثل طرف معاوية في التحكيم بعد المعركة. وتولى ولاية مصر مرة أخرى في عهد معاوية. توفي ليلة عيد الفطر سنة 43 هـ في مصر وله من العمر ثمانية وثمانون عاماً، ودفن قرب المقطم. عُرف عمرو بالدهاء والذكاء والفطنة قبل الإسلام وبعده، حتى وُصف بأدهى العرب أو «داهية العرب». كما اشتهر عمرو ببلاغته وفصاحته، ورصانة شعره، وله من الخطب الكثير. وروى عدداً قليلاً من الأحاديث النبوية تبلغ حوالي أربعين حديثًا. (ar)
- ʿAmr ibn al-ʿĀs (arabisch عمرو بن العاص, DMG ʿAmr ibn al-ʿĀṣ; * um 580; † 664 in Ägypten) war ein Gefährte des Propheten Mohammed sowie ein Feldherr und Politiker, der Ägypten für die Muslime eroberte. Er entstammte einer wohlhabenden Kaufmannsfamilie aus Mekka, die dem quraischitischen Clan der Sahm angehörte. Sein Vater, al-ʿĀs ibn Wāʾil, war ein bekannter Gegner des Propheten Mohammed. Mütterlicherseits stammte er von den Balī, einem Stamm der Qudāʿa, ab. (de)
- ʿAmr ibn al-ʿĀṣ al-Sahmī (Arabic: عمرو بن العاص السهمي; c. 573 – 664) was the Arab commander who led the Muslim conquest of Egypt and served as its governor in 640–646 and 658–664. The son of a wealthy Qurayshite, Amr embraced Islam in c. 629 and was assigned important roles in the nascent Muslim community by the Islamic prophet Muhammad. The first caliph Abu Bakr (r. 632–634) appointed Amr as a commander of the conquest of Syria. He conquered most of Palestine, to which he was appointed governor, and led the Arabs to decisive victories over the Byzantines at the battles of Ajnadayn and Yarmouk in 634 and 636. Amr launched the conquest of Egypt on his own initiative in late 639, defeating the Byzantines in a string of victories ending with the surrender of Alexandria in 641 or 642. It was the swiftest of the early Muslim conquests. This was followed by westward advances by Amr as far as Tripoli in present-day Libya. In a treaty signed with the Byzantine governor Cyrus, Amr guaranteed the security of Egypt's population and imposed a poll tax on non-Muslim adult males. He maintained the Coptic-dominated bureaucracy and cordial ties with the Coptic patriarch Benjamin. He founded Fustat as the provincial capital with the mosque later called after him at its center. Amr ruled relatively independently, acquired significant wealth, and upheld the interests of the Arab conquerors who formed Fustat's garrison in relation to the central authorities in Medina. After gradually diluting Amr's authority, Caliph Uthman (r. 644–656) dismissed him in 646 after accusations of incompetency from his successor Abdallah ibn Sa'd. After mutineers from Egypt assassinated Uthman, Amr distanced himself from their cause, despite previously instigating opposition against Uthman. In the ensuing First Muslim Civil War, Amr joined Mu'awiya ibn Abi Sufyan against Caliph Ali (r. 656–661) due to promises of the governorship of Egypt and its tax revenues. Amr served as Mu'awiya's representative in the abortive arbitration talks to end the war. Afterward, he wrested control of Egypt from Ali's loyalists, killing its governor Muhammad ibn Abi Bakr, and assumed the governorship instead. Mu'awiya kept him in his post after establishing the Umayyad Caliphate in 661 and Amr ruled the province until his death. (en)
- Amr ibn al-As aŭ ʿAmr ibn al-ʿĀṣ ibn Ŭāʾil ibn Hāŝim ibn Saʿīd ibn Sahm (arabe: عمرو بن العاص بن وائل بن هاشم بن سعيد بن سهم; mortis en 664) estis araba generalo. Dum la Heĝiro (ĉirkaŭ 629), Amr komercis kun Etiopio, li estis kontraŭulo de Mohamedo. Li provis inciti la etiopan imperiestron daŭrigi la bataladon kontraŭ la islamanoj. Sed laŭdire la imperiestro konvinkis lin konvertiĝi al islamo. Li tiam iris al Medino kaj konvertiĝis.. (eo)
- ‘Amr ibn al-‘Āṣ (?-Al-Fusṭāṭ, Egipto, 663) fue el conquistador musulmán de Egipto. Después de adoptar el islam (hacia el 630), mandó una expedición a Omán, donde convirtió a los gobernantes de la región a la nueva fe. Acaudilló el ejército musulmán que conquistó el suroeste de Palestina en la década del 630, pero su fama se debe a la conquista de Egipto, que emprendió por propia iniciativa y que completó tras dos años de campaña en el 642. Fue buen administrador y político; al final de su carrera ayudó al gobernador de Siria Mu‘āwīyah I en contra de Ali ibn Abi Tálib, el cuarto califa del islam. Como recompensa por ello, ‘Amr ibn al-‘Āṣ recibió el gobierno de Egipto en los inicios de la dinastía de los Omeyas (661). (es)
- Amr ibn al-As ou ʿAmrū ibn al-ʿĀṣ ibn Wāʾil ibn Hāšim ibn Saʿīd ibn Sahm (en arabe : عمرو بن العاص بن وائل بن هاشم بن سعيد بن سهم) est un compagnon de Mahomet et fut nommé général par celui-ci. Il mourut en 664. (fr)
- Amr bin al-Ash bin Wa'il bin Hisyam (bahasa Arab: عمرو بن العاص بن وائل بن هشام; 573-664) atau Amr bin al-Ash atau Amr bin Ash adalah sahabat Nabi Muhammad. (in)
- 아므르 이븐 알 아스(573년 경 ~ 664년)는 이집트의 이슬람 정복을 주도하고 640년부터 646년까지, 또 658년부터 664년까지 총독을 역임한 아랍의 지휘관이다. 부유한 쿠라이시족의 아들로 태어난 아므르는 629년 경에 이슬람교를 수용하였고 이슬람의 선지자 무함마드의 이슬람 공통의 중요한 역할을 할양받았다. 제1대 칼리파국 아부 바크르 아스시디크는 아므르를 시리아 정복의 지휘관으로 임명하였다. 그는 팔레스타인 지역 대부분을 정복하였다. (ko)
- 'Amr ibn al-'As (Arabisch: عمرو بن العاص; Mekka, ca. 585 – Egypte (land), 6 januari 664) was een Arabisch commandant, die zijn reputatie te danken heeft aan zijn verovering van het Egyptische rijk in 640. Hij klom sinds zijn bekering in 629 als een van de goede metgezellen van profeet Mohammed snel op in de islamitische hiërarchie. Hij stichtte de stad Fustat, dat de hoofdstad zou worden en bouwde er de naar hemzelf genoemde Moskee Amr ibn al-As. Hij was een van de twee scheidsrechters, na de onbesliste (657), die het einde betekende voor Ali ibn Aboe Talib en de opkomst van Moe'awija I, de stichter van de Omajjaden-dynastie. Voor zijn bewezen diensten werd hij aangesteld als gouverneur van Egypte (658-664). (nl)
- ʿAmr ibn al-ʿĀṣ (in arabo: عمرو بن العاص, ʿAmr ibn al-ʿĀṣ; La Mecca, 573 – al-Fustat, 663 o 664) è noto per essere stato il conquistatore arabo-musulmano della Palestina e dell'Egitto bizantini. (it)
- アムル・イブン・アル＝アース（عمرو بن العاص, ‘Amr ibn al-‘As, 583年 - 664年）はイスラーム初期の政治家・武将。パレスティナとエジプト（アエギュプトゥス）の征服者。ウマイヤ朝初代カリフ、ムアーウィヤの盟友。 (ja)
- Amr Ibn al-As (arab. عمرو بن العاص) (ur. 583, zm. 6 stycznia 664 w Fustacie – obecnie w granicach Kairu) – towarzysz Mahometa, wódz, dyplomata i administrator, sławny przede wszystkim z podboju Egiptu. Był bogatym członkiem klanu Banu Sahm należącego do plemienia Kurajszytów, tego samego z którego wywodził się Mahomet. Przez długi czas razem z innymi Mekkańczykami działał przeciwko Prorokowi, jednak gdzieś ok. r. 629 – 630 nawrócił się na islam. Zgodnie z muzułmańską tradycją został on wysłany z poselstwem do Etiopii, by szukać tam wsparcia przeciwko Mahometowi, i spotkał tam jego wysłannika. Amr chciał go zabić, jednak władca Etiopii mu tego zabronił i zapoznał go z zasadami islamu, po czym Amr natychmiast nawrócił się. Prorok odtąd używał go do zadań o charakterze wojskowym i dyplomatycznym. W roku 632 został wysłany z misją dyplomatyczną do Omanu, gdzie zastała go wiadomość o śmierci Mahometa. Powrócił jednak do Medyny dopiero po tym, jak udało mu się nawrócić władcę Omanu na islam. Jako dowódca jednego z trzech oddziałów wysłanych do Palestyny wziął udział w bitwach pod Adżnadajn (634) i nad rzeką Jarmuk (636), i był odpowiedzialny za zajęcie południowo-zachodniej Palestyny. W roku 639 wraz z czterotysięcznym oddziałem samowolnie wyruszył na Egipt, zdobywając twierdzę Rhinocolura, a w roku 640 Peluzjum. Po fakcie kalif Umar zaakceptował inwazję i przysłał Amrowi posiłki. W lipcu lub sierpniu 640 r. Arabowie zwyciężyli oddziały bizantyjskie w bitwie pod Heliopolisem, a w roku 641 zdobyli główną bizantyjską twierdzę Babilon i zajęli Górny Egipt. Podczas oblężenia Babilonu patriarcha Aleksandrii i jednocześnie namiestnik Egiptu Cyrus prowadził z Arabami negocjacje, jednakże gdy przedstawił cesarzowi Herakliuszowi warunki wynegocjowanego przez siebie traktatu, ten odwołał go ze stanowiska, nie bez podstaw podejrzewając go o zdradę. Po zdobyciu Babilonu Amr pomaszerował w kierunku Aleksandrii. Jej potężne fortyfikacje wydawały się wprawdzie nie do zdobycia, ale arabski wódz wynegocjował poddanie się miasta na korzystnych dla niego warunkach. Arabowie nie wkroczyli do niego, lecz jedynie założyli pod nim obóz wojskowy i ściągnęli kontrybucję. Po śmierci Herakliusza w lutym 641 r. Cyrus powrócił na swoje stanowiska i teraz ostatecznie udało mu się zawrzeć traktat z Arabami. Był on bardzo niekorzystny dla Bizancjum - jego armia miała opuścić Egipt, natomiast chrześcijanie i Żydzi mieli otrzymać prawa należne ludziom księgi. Ostateczny całkowity sukces Amra był możliwy m.in. ze względu na fakt, że Cyrus był z powodu swojej niekompetencji i skorumpowania tak znienawidzony, że arabski wódz wykorzystując swoje zdolności dyplomatyczne łatwo znajdował przeciwko niemu sprzymierzeńców. Ponadto siły bizantyjskie w Egipcie nie miały jednolitego dowództwa, w związku z czym biły się z Arabami oddzielnie. Wreszcie w większości monofizyccy Egipcjanie nie czuli się zbytnio związani z Cesarstwem Bizantyjskim, które za pośrednictwem Cyrusa próbowało im narzucić katolicką ortodoksję. Byli oni zatem może nie przyjaźnie, ale raczej obojętnie, a nie wrogo, nastawieni do arabskich zdobywców. Amr został mianowany przez kalifa Umara namiestnikiem podbitej przez siebie prowincji. Już w roku 641 założył w niej nową stolicę, Fustat, ufortyfikowany obóz wojskowy z meczetem w środku. W celu uzyskania lepszej łączności z Arabią kazał też oczyścić stary kanał łączący Nil z Morzem Czerwonym. Jako namiestnik Amr doskonale zdawał sobie sprawę, że rolnictwo Egiptu zależy od utrzymania sprawności systemu irygacyjnego i bardzo o niego dbał. Każda wieś w Egipcie tworzyła zwartą jednostkę, której przywódca odpowiadał za egzekwowanie i płacenie określonych podatków, z których część przekazywano do ośrodka większej jednostki terytorialnej, ta zaś wysyłała je do Aleksandrii. Pozostała część szła na roboty publiczne, takie jak utrzymanie sprawności systemu irygacyjnego, potrzeby świątyń, łaźni publicznych itd. Chłopi mogli płacić daniny w naturze. Amr obłożył praktycznie całą niemuzułmańską ludność Egiptu pogłównym, którego wysokość uzależniono od majątku podatnika. Większość dawnego systemu administracyjnego, jak i jego urzędnicy, zostały zachowane. Już w roku 642 Amr rozpoczął inwazję Cyrenajki, co nowy cesarz bizantyński Konstans II uznał za wygodny pretekst do zerwania traktatu z Arabami. W roku 644 nowy kalif Usman odwołał Amra, mianując namiestnikiem Egiptu swojego mlecznego brata Abd Allaha Ibn Sada. Kiedy jednak w roku 645 bizantyjska flota wysadziła desant w Aleksandrii, Amr został przywrócony na swoje stanowisko, i w ostateczności pobił Bizantyjczyków pod Fustatem i odzyskał Aleksandrię. Bizantyjczycy nie ponowili już próby zdobycia Egiptu, jednak Amr musiał znowu ustąpić Abd Allahowi. Mimo negatywnych doświadczeń z rządami Usmana w trakcie Amr stanął po stronie Umajjady Mu’awiji, który był jego osobistym przyjacielem. To właśnie on w chwili kiedy siły Mu’awiji przegrywały już bitwę pod Siffinem doradził mu, żeby żołnierze zatknęli na włóczniach masāhef, fragmenty albo całe egzemplarze Koranu, co sprawiło że większa część żołnierzy Alego nie chciała walczyć przeciwko nim. Ten gest miał bowiem oznaczać, że spór pomiędzy muzułmanami powinna rozstrzygnąć Święta Księga, a nie broń. W ten sposób Amr doprowadził do tego, że konflikt pomiędzy Alim a Mu'awiją miał być rozstrzygnięty w drodze arbitrażu, w którym Amr jako arbiter Mu’awiji miał odegrać główną rolę. W roku 659 po burzliwych rozmowach przedstawiciel Alego ogłosił, że arbitrzy zgodnie pozbawili obu antagonistów prawa do kalifatu i pozostawili wybór kalifa nowej surze. Prawdopodobnie tak właśnie ustalono, jednak Amr ibn al-As nie potwierdził oświadczenia Abu Musy i jakiś czas później ogłosił jedynie pozbawienie stanowiska Alego, co pozwoliło mu na późniejsze poparcie pretensji Mu’awiji do kalifatu. Zdaniem P. K. Hittiego: „[To] że obaj rozjemcy pozbawili stanowiska obu mocodawców, było przegraną Alego. Mu’awija nie miał żadnego kalifatu, aby się miał go zrzekać. Był tylko gubernatorem prowincji. Sam fakt arbitrażu postawił go na równym poziomie z kalifem Alim, którego pozycja przez to obniżyła się do roli zwykłego pretendenta. Wyrok sędziów pozbawił Alego rzeczywistego stanowiska, a Mu'awiję fikcyjnej pretensji, której nie śmiał nawet dochodzić.”. Za pomocą swojego dyplomatycznego sprytu Amr zatem walnie przyczynił się do zwycięstwa Mu’awiji. W roku 660 Amr zdobył dla Mu’awiji Egipt, który wcześniej był lojalny w stosunku do Alego, i powrócił na stanowisko jego gubernatora. Zginął jednak w wyniku zamachu już trzy lata po śmierci Alego, w roku 664. W tradycji arabskiej Amr Ibn al-As ze względu na swoje wszechstronne zdolności w zakresie dyplomacji, wojny i polityki jest uważany za jednego z duhāt, geniuszy epoki. Na Zachodzie jego kampanie w aspekcie sztuki wojennej porównuje się czasem do kampanii Aleksandra Wielkiego i Napoleona. (pl)
- Anre ou Ambre ibne Alas (em árabe: عمرو بن العاص; romaniz.: ʿAmr ibn al-ʿĀṣ; c. 573 – 6 de janeiro de 663) foi um general árabe muçulmano, um dos sahaba (companheiros de Maomé) e um político influente. Embora tenha começado por ser um dos líderes coraixitas que combateram o Islão, depois da sua conversão ao Islão em 629 subiu rapidamente na hierarquia militar muçulmana. Distinguiu-se na conquista árabe do sudoeste da Palestina, mas ficou famoso principalmente por ter liderado a conquista do Egito, onde fundou Fostate, antecessora do atual Cairo como capital provincial e em cujo centro construiu a mesquita que tem o seu nome, a primeira mesquita de África. Além de militar brilhante, Anre foi também um político astuto e influente e foi ele quem organizou o governo do Egito, nomeadamente o sistema de impostos e de justiça. (pt)
- ˤAmr ibn al-ˤĀss (arabiska: عمرو بن العاص), född c. 583, död 6 januari 664, var en arabisk härförare, politiker och organisatör. Amr var samtida med Muhammed och slöt sig till honom 630. Han erövrade under kalif Abu Bakr Palestina 633 och under kalif Omar Egypten 640–642. I Egypten ordnade han med förvaltningen och anlade staden Fustat som dess huvudstad. I dess centrum byggde han , vilket var den första moskén i Egypten. Under Muawiyas strid med kalifen Ali tog han parti för den förstnämnde, och i slaget vid Siffin 657 räddade han honom genom en list från nederlag. Därefter blev han till sin död ståthållare över Egypten. (sv)
- Абу́ Абдулла́х А́мр ибн аль-А́с ас-Сахми́ аль-Кураши́ (араб. عمرو بن العاص السهمي القرشي; 577, Мекка, Хиджаз — 6 января 664, Фустат, Египет) — арабский полководец и политический деятель VII века. Первоначально один из непримиримейших врагов пророка Мухаммеда и его учения, но затем один из самых ревностных его сподвижников. (ru)
- 阿姆鲁·本·阿斯·塞赫米（阿拉伯语：عمرو بن العاص，羅馬化：ʿAmr ibn al-ʿĀṣ al-Sahmī; 约573年 – 664年) ，简称阿姆鲁·本·阿斯，又译作阿慕尔·本·阿绥，是一位穆斯林，曾率阿拉伯军队征服埃及，并在640-646年与658-664年两度担任埃及总督。阿姆鲁出身古来氏部落，约于629年皈依伊斯兰教，随后穆罕默德指派他在穆斯林社群中担任重要职务。哈里发阿布·伯克尔任命阿姆鲁为征服叙利亚的指挥官之一，他带兵攻占巴勒斯坦大部，并被任命为当地的长官，随后他又参与了634年的阿季奈迪恩战役和636年的雅尔穆克战役，在这两次战役中，阿拉伯军取得了对拜占庭帝国的决定性胜利。 639年底，阿姆鲁主动请缨攻打埃及，取得了对拜占庭人的数场胜利，641或642年，埃及首府亚历山大投降，征服胜利结束，从此以后直到今天，埃及都由穆斯林统治。随后阿姆鲁发动了向西的远征，兵锋抵达利比亚的的黎波里。在与拜占庭埃及总督签订的条约中，阿姆鲁保证了埃及人民的安全，并向非穆斯林成年男子征收人头税。他保留了以本地科普特人为主的官僚体系，与科普特牧首保持良好的关系。他建立福斯塔特作为穆斯林埃及的首府，在新城中心建立了后来以他的名字命名的清真寺。阿姆鲁相对独立地统治埃及，积攒了大量财富，并以此维护阿拉伯人征服者的利益，但哈里发奥斯曼在646年将阿姆鲁解职。 被解职后，阿姆鲁煽动埃及人反对哈里发，来自埃及的叛乱分子最终刺杀了奥斯曼，但这时他却与这些人保持距离。随后爆发，阿姆鲁与叙利亚总督穆阿维叶联合，共同反对哈里发阿里。阿姆鲁作为穆阿维叶的代表参加了与阿里的和平谈判，成功削弱了阿里的势力。之后，他从阿里的支持者手中夺回了埃及的统治权，再次担任总督。661年，穆阿维叶建立倭马亚王朝后，继续让阿姆鲁统治埃及，直到他于664年去世。 (zh)
- Абу Абдуллах Амр ібн аль-Ас аль-Кураші (араб. عمرو بن العاص; нар. 573 чи 585, Мекка — 6 січня 664, Фустат, Єгипет) — арабський політичний діяч, полководець VII століття. Сучасник Мухаммеда, спочатку один з найзаклятіших ворогів пророка Мухаммеда та його вчення, проте після Битви «біля рову» (Хандак), став одним із сподвижників Пророка. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- ʿAmr ibn al-ʿĀs (arabisch عمرو بن العاص, DMG ʿAmr ibn al-ʿĀṣ; * um 580; † 664 in Ägypten) war ein Gefährte des Propheten Mohammed sowie ein Feldherr und Politiker, der Ägypten für die Muslime eroberte. Er entstammte einer wohlhabenden Kaufmannsfamilie aus Mekka, die dem quraischitischen Clan der Sahm angehörte. Sein Vater, al-ʿĀs ibn Wāʾil, war ein bekannter Gegner des Propheten Mohammed. Mütterlicherseits stammte er von den Balī, einem Stamm der Qudāʿa, ab. (de)
- Amr ibn al-As aŭ ʿAmr ibn al-ʿĀṣ ibn Ŭāʾil ibn Hāŝim ibn Saʿīd ibn Sahm (arabe: عمرو بن العاص بن وائل بن هاشم بن سعيد بن سهم; mortis en 664) estis araba generalo. Dum la Heĝiro (ĉirkaŭ 629), Amr komercis kun Etiopio, li estis kontraŭulo de Mohamedo. Li provis inciti la etiopan imperiestron daŭrigi la bataladon kontraŭ la islamanoj. Sed laŭdire la imperiestro konvinkis lin konvertiĝi al islamo. Li tiam iris al Medino kaj konvertiĝis.. (eo)
- Amr ibn al-As ou ʿAmrū ibn al-ʿĀṣ ibn Wāʾil ibn Hāšim ibn Saʿīd ibn Sahm (en arabe : عمرو بن العاص بن وائل بن هاشم بن سعيد بن سهم) est un compagnon de Mahomet et fut nommé général par celui-ci. Il mourut en 664. (fr)
- Amr bin al-Ash bin Wa'il bin Hisyam (bahasa Arab: عمرو بن العاص بن وائل بن هشام; 573-664) atau Amr bin al-Ash atau Amr bin Ash adalah sahabat Nabi Muhammad. (in)
- 아므르 이븐 알 아스(573년 경 ~ 664년)는 이집트의 이슬람 정복을 주도하고 640년부터 646년까지, 또 658년부터 664년까지 총독을 역임한 아랍의 지휘관이다. 부유한 쿠라이시족의 아들로 태어난 아므르는 629년 경에 이슬람교를 수용하였고 이슬람의 선지자 무함마드의 이슬람 공통의 중요한 역할을 할양받았다. 제1대 칼리파국 아부 바크르 아스시디크는 아므르를 시리아 정복의 지휘관으로 임명하였다. 그는 팔레스타인 지역 대부분을 정복하였다. (ko)
- 'Amr ibn al-'As (Arabisch: عمرو بن العاص; Mekka, ca. 585 – Egypte (land), 6 januari 664) was een Arabisch commandant, die zijn reputatie te danken heeft aan zijn verovering van het Egyptische rijk in 640. Hij klom sinds zijn bekering in 629 als een van de goede metgezellen van profeet Mohammed snel op in de islamitische hiërarchie. Hij stichtte de stad Fustat, dat de hoofdstad zou worden en bouwde er de naar hemzelf genoemde Moskee Amr ibn al-As. Hij was een van de twee scheidsrechters, na de onbesliste (657), die het einde betekende voor Ali ibn Aboe Talib en de opkomst van Moe'awija I, de stichter van de Omajjaden-dynastie. Voor zijn bewezen diensten werd hij aangesteld als gouverneur van Egypte (658-664). (nl)
- ʿAmr ibn al-ʿĀṣ (in arabo: عمرو بن العاص, ʿAmr ibn al-ʿĀṣ; La Mecca, 573 – al-Fustat, 663 o 664) è noto per essere stato il conquistatore arabo-musulmano della Palestina e dell'Egitto bizantini. (it)
- アムル・イブン・アル＝アース（عمرو بن العاص, ‘Amr ibn al-‘As, 583年 - 664年）はイスラーム初期の政治家・武将。パレスティナとエジプト（アエギュプトゥス）の征服者。ウマイヤ朝初代カリフ、ムアーウィヤの盟友。 (ja)
- ˤAmr ibn al-ˤĀss (arabiska: عمرو بن العاص), född c. 583, död 6 januari 664, var en arabisk härförare, politiker och organisatör. Amr var samtida med Muhammed och slöt sig till honom 630. Han erövrade under kalif Abu Bakr Palestina 633 och under kalif Omar Egypten 640–642. I Egypten ordnade han med förvaltningen och anlade staden Fustat som dess huvudstad. I dess centrum byggde han , vilket var den första moskén i Egypten. Under Muawiyas strid med kalifen Ali tog han parti för den förstnämnde, och i slaget vid Siffin 657 räddade han honom genom en list från nederlag. Därefter blev han till sin död ståthållare över Egypten. (sv)
- Абу́ Абдулла́х А́мр ибн аль-А́с ас-Сахми́ аль-Кураши́ (араб. عمرو بن العاص السهمي القرشي; 577, Мекка, Хиджаз — 6 января 664, Фустат, Египет) — арабский полководец и политический деятель VII века. Первоначально один из непримиримейших врагов пророка Мухаммеда и его учения, но затем один из самых ревностных его сподвижников. (ru)
- Абу Абдуллах Амр ібн аль-Ас аль-Кураші (араб. عمرو بن العاص; нар. 573 чи 585, Мекка — 6 січня 664, Фустат, Єгипет) — арабський політичний діяч, полководець VII століття. Сучасник Мухаммеда, спочатку один з найзаклятіших ворогів пророка Мухаммеда та його вчення, проте після Битви «біля рову» (Хандак), став одним із сподвижників Пророка. (uk)
- أبو عبد الله عمرو بن العاص السهمي القرشي الكناني (47 ق هـ أو 45 ق هـ / 575م أو 577م - 43 هـ / 664م)، صحابي وقائد عسكري مسلم، وأحد القادة الأربعة في الفتح الإسلامي للشام، وقائد الفتح الإسلامي لمصر، وأول والٍ مسلم على مصر بعد فتحها. بعد إسلامه أرسله النبي في سرية إلى ذات السلاسل في جمادي الآخرة سنة 8 هـ، ثم في سرية أخرى لهدم صنم سواع في رمضان سنة 8 هـ، بعد فتح مكة. وفي شهر ذي الحجة سنة 8 هـ، بعثه النبي إلى ملكي عمان جيفر وعباد ابني الجلندي بكتاب يدعوهما إلى الإسلام، وبعد إسلامهم عيَّنه النبي واليًا على الزكاة والصدقات بها، وظل هناك سنتين تقريبًا حتى وفاة النبي. (ar)
- Amr ibn al-As as-Sahmí (àrab: عمرو بن العاص السهمي, ʿAmr ibn al-ʿĀṣ as-Sahmī), més conegut simplement com a Amr ibn al-As (c.672-663), fou un general àrab company del profeta Muhàmmad, de la tribu de Qurayx. (ca)
- ʿAmr ibn al-ʿĀṣ al-Sahmī (Arabic: عمرو بن العاص السهمي; c. 573 – 664) was the Arab commander who led the Muslim conquest of Egypt and served as its governor in 640–646 and 658–664. The son of a wealthy Qurayshite, Amr embraced Islam in c. 629 and was assigned important roles in the nascent Muslim community by the Islamic prophet Muhammad. The first caliph Abu Bakr (r. 632–634) appointed Amr as a commander of the conquest of Syria. He conquered most of Palestine, to which he was appointed governor, and led the Arabs to decisive victories over the Byzantines at the battles of Ajnadayn and Yarmouk in 634 and 636. (en)
- ‘Amr ibn al-‘Āṣ (?-Al-Fusṭāṭ, Egipto, 663) fue el conquistador musulmán de Egipto. Después de adoptar el islam (hacia el 630), mandó una expedición a Omán, donde convirtió a los gobernantes de la región a la nueva fe. Acaudilló el ejército musulmán que conquistó el suroeste de Palestina en la década del 630, pero su fama se debe a la conquista de Egipto, que emprendió por propia iniciativa y que completó tras dos años de campaña en el 642. (es)
- Amr Ibn al-As (arab. عمرو بن العاص) (ur. 583, zm. 6 stycznia 664 w Fustacie – obecnie w granicach Kairu) – towarzysz Mahometa, wódz, dyplomata i administrator, sławny przede wszystkim z podboju Egiptu. (pl)
- Anre ou Ambre ibne Alas (em árabe: عمرو بن العاص; romaniz.: ʿAmr ibn al-ʿĀṣ; c. 573 – 6 de janeiro de 663) foi um general árabe muçulmano, um dos sahaba (companheiros de Maomé) e um político influente. Embora tenha começado por ser um dos líderes coraixitas que combateram o Islão, depois da sua conversão ao Islão em 629 subiu rapidamente na hierarquia militar muçulmana. Distinguiu-se na conquista árabe do sudoeste da Palestina, mas ficou famoso principalmente por ter liderado a conquista do Egito, onde fundou Fostate, antecessora do atual Cairo como capital provincial e em cujo centro construiu a mesquita que tem o seu nome, a primeira mesquita de África. Além de militar brilhante, Anre foi também um político astuto e influente e foi ele quem organizou o governo do Egito, nomeadamente o s (pt)
- 阿姆鲁·本·阿斯·塞赫米（阿拉伯语：عمرو بن العاص，羅馬化：ʿAmr ibn al-ʿĀṣ al-Sahmī; 约573年 – 664年) ，简称阿姆鲁·本·阿斯，又译作阿慕尔·本·阿绥，是一位穆斯林，曾率阿拉伯军队征服埃及，并在640-646年与658-664年两度担任埃及总督。阿姆鲁出身古来氏部落，约于629年皈依伊斯兰教，随后穆罕默德指派他在穆斯林社群中担任重要职务。哈里发阿布·伯克尔任命阿姆鲁为征服叙利亚的指挥官之一，他带兵攻占巴勒斯坦大部，并被任命为当地的长官，随后他又参与了634年的阿季奈迪恩战役和636年的雅尔穆克战役，在这两次战役中，阿拉伯军取得了对拜占庭帝国的决定性胜利。 639年底，阿姆鲁主动请缨攻打埃及，取得了对拜占庭人的数场胜利，641或642年，埃及首府亚历山大投降，征服胜利结束，从此以后直到今天，埃及都由穆斯林统治。随后阿姆鲁发动了向西的远征，兵锋抵达利比亚的的黎波里。在与拜占庭埃及总督签订的条约中，阿姆鲁保证了埃及人民的安全，并向非穆斯林成年男子征收人头税。他保留了以本地科普特人为主的官僚体系，与科普特牧首保持良好的关系。他建立福斯塔特作为穆斯林埃及的首府，在新城中心建立了后来以他的名字命名的清真寺。阿姆鲁相对独立地统治埃及，积攒了大量财富，并以此维护阿拉伯人征服者的利益，但哈里发奥斯曼在646年将阿姆鲁解职。 (zh)
|
