| dbo:abstract
|
- نظرية ميازما (يسمى أيضا نظرية ميازمية) افترضت أن الأمراض مثل الكوليرا، الكلاميديا، أو الموت الأسود بسبب ميازما (μίασμα) اليونانية القديمة «التلوث» شكل مؤذي من أشكال «الهواء الفاسد»، المعروف أيضًا باسم «هواء الليل». النظرية تقول أن أصل الأوبئة يرجع إلى ميازما، المنبثقة من تعفُّن المواد العضوية. على الرغم من أن نظرية ميازما ترتبط عادة مع إنتشار المرض الا أن بعض الأكاديميين في أوائل القرن التاسع عشر اقترحوا أن النظرية تمتد إلى ظروف أخرى كذلك، على سبيل المثال يمكن للمرء أن يصبح أكثر سمنة عن طريق استنشاق رائحة الطعام. نظرية ميازما كانت مقبولة من العصور القديمة في أوروبا والهند والصين لكن النظرية تم رفضها أخيراً من قبل العلماء والأطباء بعد عام 1880م، وحلَّت محلَّها نظرية جرثومية المرض: وتنص على أن جراثيم محددة وليس ميازما تسبب أمراضاً معينة. ومع ذلك فإن المعتقدات الثقافية حول التخلص من الرائحة جعلت تنظيف النفايات لها الأولوية بالنسبة للمدن. (ar)
- La teoria miasmàtica de la malaltia o només teoria miasmàtica fou una teoria formulada per Thomas Sydenham (1624 - 1689) i Giovanni Maria Lancisi (1654 - 1720). Segons aquesta teoria els miasmes, que eren el conjunt d'emanacions fètides de sòls i aigües impures, eren la causa de la malaltia. Actualment es considera obsoleta, en haver estat substituïda per la teoria microbiana de la malaltia. (ca)
- Miasma (Neutrum; von altgriechisch μίασμα míasma, deutsch ‚Besudelung, Verunreinigung‘) bedeutet so viel wie „übler Dunst, Verunreinigung, Befleckung, Ansteckung“ und bezeichnete vor allem eine „krankheitsverursachende Materie, die durch faulige Prozesse in Luft und Wasser entsteht“. Dabei ist der Bedeutungsumfang dieses Begriffs nicht rein auf den biologisch-medizinischen Effekt der „Krankheitsübertragung“ (miasmatische Infektion) beschränkt, sondern kann auch im übertragenen Sinne auf die geistig-emotionale Ebene angewandt werden. (de)
- Gaixotasunaren teoria miasmatikoa edo teoria miasmatikoa soilik, Thomas Sydenhamek (1624-1689) eta (1654-1720) eginiko teoria da. Teoria honen arabera izurri beltza edota kolera bezalako gaixotasunen jatorria miasmak (antzinako grekeraz “kutsadura” esan nahi duena) dira, sail eta ur lohitsu kirasdunen jarioa, alegia. Hala ere, zaharkiturik gelditu da teoria hau Gaixotasunaren teoria mikrobiarrak ordezkatu baitu. (eu)
- La teoría miasmática de la enfermedad o solamente teoría miasmática fue una teoría formulada por Thomas Sydenham (1624-1689) y (1654-1720). Según esta teoría los miasmas, que eran el conjunto de emanaciones fétidas de suelos y aguas impuras, eran la causa de enfermedad. Actualmente se considera obsoleta, al haber sido substituida por la Teoría microbiana de la enfermedad. (es)
- The miasma theory (also called the miasmatic theory) is an obsolete medical theory that held that diseases—such as cholera, chlamydia, or the Black Death—were caused by a miasma (μίασμα, Ancient Greek for 'pollution'), a noxious form of "bad air", also known as night air. The theory held that epidemics were caused by miasma, emanating from rotting organic matter. Thoughmiasma theory is typically associated with the spread of contagious diseases, some academics in the early nineteenth century suggested that the theory extended toother conditions as well, e.g. one could become obese by inhaling the odor of food. The miasma theory was advanced by Hippocrates in the fourth century B.C. and accepted from ancient times in Europe and China. The theory was eventually abandoned by scientists and physicians after 1880, replaced by the germ theory of disease: specific germs, not miasma, caused specific diseases. However, cultural beliefs about getting rid of odor made the clean-up of waste a high priority for cities. (en)
- La théorie des miasmes (du grec ancien μίασμα : « pollution ») est une théorie épidémiologique aujourd’hui infirmée imputant aux miasmes, une forme nocive de « mauvais air », des maladies telles que le choléra, la chlamydiose, la peste noire, ou encore la malaria dont la traduction italienne est littéralement « mauvais air ». Acceptée depuis les temps anciens en Europe, en Inde et en Chine, la théorie des miasmes a finalement été battue en brèche au XIXe siècle par la découverte des microbes qui a donné lieu, en retour, à la théorie microbienne comme source de ces maladies. (fr)
- Teori miasma adalah teori yang menyatakan bahwa penyakit seperti kolera, chlamydia, atau Maut Hitam diakibatkan oleh miasma (Μίασμα, Yunani Kuno: "polusi"), sejenis "udara buruk". Menurut teori ini, miasma berasal dari materi organik yang membusuk. Teori miasma didukung semenjak zaman kuno di Eropa, India, dan Cina, hingga tersingkirkan oleh teori kuman penyakit pada abad ke-19. (in)
- 미아즈마(Miasma), 장기(瘴氣)란 폐기된 의료 학설중 하나로서, 콜레라, 클라미디아, 흑사병 등 질병의 발병원인이 ‘미아즈마’(고대 그리스어: μίασμα, "오염")라 불리는 ‘나쁜 공기’에 있다는 주장이다. 학계에서 완전히 폐기되는 1880년까지 정설로 널리 받아들여졌었다. 미아스마라고 표기되기도 하며 영어권에서는 ‘나쁜 공기’(bad air), ‘밤공기’(night air)로도 불렸으며, 한자 문화권에서는 장기(瘴氣)라는 표현이 사용되었다. (ko)
- La dottrina miasmatico umorale era una teoria diffusa in campo medico che spiegava l'origine delle malattie infettive attraverso la diffusione nell'aria dei cosiddetti miasmi e delle particelle velenose che provenivano da essi e che venivano a contatto con l'uomo. Tra il XVIII e il XX secolo il concetto di contagio non era ancora legato alla consapevolezza di catene epidemiologiche fra agenti patogeni. Faceva invece riferimento al suo significato etimologico di contatto con le particelle velenose diffuse nell'aria che, per la loro natura "appiccicaticcia", potevano attaccare l'uomo. (it)
- 瘴気（しょうき）は、古代から19世紀まで、ある種の病気（現在は感染症に分類されるもの）を引き起こすと考えられた「悪い空気」。気体または霧のようなエアロゾル状物質と考えられた。瘴気で起こると考えられた代表的な病気はマラリアで、この名は古いイタリア語で「悪い空気」という意味の mal aria から来ている。 マイアズマ、ミアスマ、ミアズマ (μίασμα, miasma) ともいい、これはギリシア語で「不純物」「汚染」「穢れ」を意味する。漢字の「瘴」は、マラリアなど熱帯性のとそれを生む風土を意味する。 (ja)
- De miasmatheorie was een etiologisch leerstuk dat de oorzaak van epidemieën zocht bij slechte lucht, meer bepaald de uitwasemingen van rottende materie. De moeraslucht zelf werd verantwoordelijk gehouden voor malaria (van het Italiaanse mala aria, slechte lucht) en ook andere ziekten bracht men lang in verband met stank. Uiteindelijk was het de studie van cholera in de 19e eeuw die korte metten maakte met de theorie. (nl)
- Miazmatyczna teoria chorób – model patogenezy zapoczątkowany w średniowieczu i popularny przez stulecia wśród uczonych aż do XIX wieku, upatrujący przyczyny chorób epidemicznych w szkodliwym i zanieczyszczonym powietrzu, brudzie i odrażających zapachach. Według tej koncepcji zakażenia były wywoływane przez miazmaty, czyli wyziewy gnilnego powietrza pochodzące z wnętrzności ziemi i wdzierające się do ciała (tzw. morowe powietrze), związane z miejscami, w których występowało szczególnie wysokie narażenie na chorobę. Uważano, że miazmaty są powodem takich chorób jak: dżuma, cholera, malaria i czarna ospa, które przeistaczały się w pandemie, nękające ludzkość jeszcze w XIX wieku. Leczenie w owych czasach polegało na upuszczaniu krwi, podawaniu na przemian środków napotnych i wymiotnych, zapobieganie zaś na paleniu w domach i na ulicach wonnych ziół, umieszczaniu ziół lub olejków w dziobach ptasich masek lekarskich strojów ochronnych podczas wizytowania pacjentów, wprowadzeniu kwarantanny, umieszczaniu chorych w izolatkach, okadzaniu przedmiotów, paleniu odzieży ochronnej. Inne koncepcje wyjaśniające przyczyny chorób ludzkości w owych czasach to:
* choroba jako kara za grzechy ludzkości (wyjaśnienie oferowane przez Kościół)
* choroba zawleczona przez „obcych”, np. Żydów (wyjaśnienie to często przyjmował anonimowy tłum, co prowadziło do pogromów)
* choroba przenoszona przez niewidzialne nasionka (teoria Fracastoro, opisana w pracy pt. De contagionibus et contagiosis morbis) Zwolennicy tej teorii łączyli pojawianie się chorób z przykrymi zapachami (ludzkich i zwierzęcych odchodów, śmieci oraz rozkładających się ciał) w dużych miastach. Uważali, że oczyszczenie powietrza ochroni ludzi przed chorobami i poprawi ich poziom życia. Przez pewien czas teoria miała wpływ na zarządzenia dotyczące zdrowia publicznego. Pod koniec XIX wieku teoria (choć błędna w założeniach) stała się impulsem do poprawy warunków sanitarnych w dużych miastach, polegającej na założeniu instalacji doprowadzającej bieżącą wodę do mieszkań i odprowadzającej nieczystości (tzw. „rewolucja sanitarna”). Zwolenniczką miazmatycznej teorii chorób była pionierka nowoczesnego pielęgniarstwa Florence Nightingale, która zaangażowała się w walkę o czyste, pełne powietrza i świeżo pachnące szpitale, tak aby pacjent oddychał powietrzem równie czystym jak na zewnątrz. Miazmatyczna teoria chorób została obalona przez odkrycia Ludwika Pasteura, Josepha Listera, Roberta Kocha i Johna Snowa w drugiej połowie XIX wieku na rzecz , według której choroby zakaźne są przenoszone z człowieka na człowieka poprzez czynniki zakaźne w bezpośrednim kontakcie z chorym lub za pośrednictwem wody, jedzenia czy powietrza. Nie wszyscy naukowcy w pełni zaakceptowali nową teorię roznoszenia chorób zakaźnych przez mikroby, np. William Farr i Max von Pettenkofer zgadzali się, że czynniki zakaźne odgrywają pewną rolę w powstawaniu chorób epidemicznych, ale nie zgadzali się z tym, że są ich główną przyczyną. Aby udowodnić swój pogląd, Von Pettenkofer wypił szklankę wody skażonej zarazkiem Vibrio cholerae. Von Pettenkofer został wyśmiany i oskarżony o wstrzymywanie postępu, jednak po pewnym czasie wrócono do jego argumentów, zwracając uwagę na kompleksowy charakter powstawania chorób. Konsekwencją odejścia od miazmatycznej teorii chorób było osłabienie zainteresowania dalszą poprawą warunków socjalno-bytowych społeczeństwa i wysiłków na rzecz poprawy zdrowia publicznego. Programy zdrowotne opracowane w świetle nowej, zakaźnej teorii chorób okazały się w dalszym obniżeniu zachorowalności na choroby zakaźne w krajach uprzemysłowionych mniej skuteczne, niż przypuszczano. (pl)
- Miasma (klassisk grekiska: μίασμα míasma, "besudling", "förorening") och teorin om dålig luft som orsak till olika sjukdomar kan i den västerländska kulturen härledas till Hippokrates och Galenos. Liknande teorier uppstod också i Indien och Kina. Själva beteckningen miasma fick sin spridning under senare delen av 1600-talet och den italienske epidemiologen Giovanni Maria Lancisi har föreslagits varit upphov till begreppet. Namnet på sjukdomen malaria (italienska för "dålig luft") är en språklig rest av denna föreställning. Under medeltidens pestepidemier och långt in på 1800-talet var miasmateorin accepterad bland både allmänhet och läkare. Man försökte därför skydda sig genom att rena luften med rökning av sjukrum och tillhörigheter och läkarna bar ofta kåpor med fågelnäbbsliknande "gasmask" där inandningsluften filtrerades. Det fanns emellertid perioder då miasmateorin trängdes tillbaka för en tid, då man förstod att vissa sjukdomar var smittsamma. Under den fruktansvärda syfilisepidemin på 1500-talet som drabbade den europeiska befolkningen efter européernas upptäckt av Amerika, stod det klart för de flesta att smitta (kontagion) kunde överföras från sjuk till frisk individ och endast de frommaste, åtminstone inom det andliga ståndet, trodde att smittan (miasma) for genom luften. Under 1800-talets kolera- och nervfeberepidemier fick teorin renässans och fram till seklets mitt var det den dominerade förklaringen till sjukdomar bland både gemene man och lärde av olika kategorier. Ofta användes miasmateorin för att förklara kolerans härjningar i Sverige. När Jönköping drabbades av en svår koleraepidemi 1834 angavs meteorologiska fenomen som orsak - ett rödaktigt töcken hade lägrat sig över staden några dagar innan epidemin bröt ut. Töcknet kring kolerans smittvägar skingrades dock av John Snow, som visade att ett kolerautbrott i London berodde på en förorenad vattenpump på Broad Street. Epidemin bröts när Snow avlägsnade pumphandtaget. Det fanns emellertid både befolkningar och läkare som ända till 1800-talets slut hävdade och handlade som att epidemier berodde på miasma och det var först under senare halvan av seklet som miasmateorin helt kunde avskrivas i och med den medicinska mikrobiologins framväxt. Homeopatins miasma-begrepp är ett sidospår och redovisas under det uppslaget. (sv)
- Миа́зм или миа́зма (от др.-греч. μίασμα «загрязнение, скверна») — устаревший медицинский термин, которым вплоть до конца XIX века обозначались обитающие в окружающей среде «заразительные начала», о природе которых ничего не было известно. Многие считали непременным признаком миазма наличие запаха, однако известные толкователи (Н.М.Яновский, В.И.Даль и др.) даже до микробиологической революции [[1]] на этом признаке не настаивали. До открытия болезнетворных микроорганизмов большинство врачей полагало, что причинами заразных болезней могут быть продукты гниения, содержащиеся в почве, воде (особенно болотной), отходах жизнедеятельности и т. п. Считалось, что испаряясь из очагов своего образования, миазмы проникают в воздух и таким образом попадают в организм человека, вызывая в нём болезнь. К так называемым миазматическим болезням относили брюшной тиф, холеру, малярию. Начиная с XIX века предпринимались попытки уточнить это понятие (появились, например, «живые» и «неживые» миазмы; признавалось, что распространителем миазмов может быть больной человек), но с открытием микроорганизмов стало ясно, что этот термин безнадежно устарел. Теория миазмов стала одним из обоснований строительства канализационных систем и ликвидации дурно пахнущих выгребных ям (которые считались источником миазмов) в Великобритании и Франции в середине XIX века. Сопутствующее уменьшение заболеваемости на какое-то время привели к укреплению этой теории. Совершенно независимо от термина «миазм» уже в средневековой медицинской литературе фигурировал термин «контагий», которым обозначали некий гипотетический «зародыш» болезни. Этот термин был близок к современному понятию «инфект», но подразумевал болезнь как некую отдельную живую сущность (по аналогии с семенем и растением). Широкого распространения он не получил. В настоящее время слово «миазм» (чаще во множественном числе) используется для образного описания резкого неприятного запаха, зловония. (ru)
- A teoria miasmática ou teoria miasmática das doenças foi uma teoria biológica formulada por Thomas Sydenham e Giovanni Maria Lancisi durante o século XVII. Segundo a teoria, as doenças teriam origem nos miasmas: o conjunto de odores fétidos provenientes de matéria orgânica em putrefação nos solos e lençóis freáticos contaminados. Atualmente a teoria miasmática é considerada obsoleta, tendo sido substituída pela teoria microbiana.Esta teoria defendia que a doença era causada por um miasma composto por odores venenosos e cheiros fétidos, provenientes de pântanos, de poças d'água estagnada e de matéria orgânica em decomposição. Muitas das medidas correntes de Saúde Pública, tais como, o enterro de cadáveres, a implementação de sistemas de esgotos, recolha dos lixos, a drenagem de pântanos, basearam-se no conceito miasmático da doença. Faz parte da história da doença, mais especificamente, no período da Idade Média. (pt)
- 瘴气，亦称瘴毒、瘴疠，中文中瘴氣為中医名词，疾病地理學之概念，是指中国南方山林間湿热环境下因某种原因（如动植物腐败等）而产生的一种能致病的有毒气体。由瘴气引起的疾病被称为瘴气病或瘴病。瘴病是多种疾病（流行病或部分）的总称，多数情况下指疟疾，故又称其为瘴疟。古代中国，瘴气多流行于南方地区，其分布地区随着人为开发和自然环境变化而不断发生变化。不同地区的瘴气所对应的疾病有可能不同，如青藏高原上的瘴气病实际可能为高原反应。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- La teoria miasmàtica de la malaltia o només teoria miasmàtica fou una teoria formulada per Thomas Sydenham (1624 - 1689) i Giovanni Maria Lancisi (1654 - 1720). Segons aquesta teoria els miasmes, que eren el conjunt d'emanacions fètides de sòls i aigües impures, eren la causa de la malaltia. Actualment es considera obsoleta, en haver estat substituïda per la teoria microbiana de la malaltia. (ca)
- Miasma (Neutrum; von altgriechisch μίασμα míasma, deutsch ‚Besudelung, Verunreinigung‘) bedeutet so viel wie „übler Dunst, Verunreinigung, Befleckung, Ansteckung“ und bezeichnete vor allem eine „krankheitsverursachende Materie, die durch faulige Prozesse in Luft und Wasser entsteht“. Dabei ist der Bedeutungsumfang dieses Begriffs nicht rein auf den biologisch-medizinischen Effekt der „Krankheitsübertragung“ (miasmatische Infektion) beschränkt, sondern kann auch im übertragenen Sinne auf die geistig-emotionale Ebene angewandt werden. (de)
- Gaixotasunaren teoria miasmatikoa edo teoria miasmatikoa soilik, Thomas Sydenhamek (1624-1689) eta (1654-1720) eginiko teoria da. Teoria honen arabera izurri beltza edota kolera bezalako gaixotasunen jatorria miasmak (antzinako grekeraz “kutsadura” esan nahi duena) dira, sail eta ur lohitsu kirasdunen jarioa, alegia. Hala ere, zaharkiturik gelditu da teoria hau Gaixotasunaren teoria mikrobiarrak ordezkatu baitu. (eu)
- La teoría miasmática de la enfermedad o solamente teoría miasmática fue una teoría formulada por Thomas Sydenham (1624-1689) y (1654-1720). Según esta teoría los miasmas, que eran el conjunto de emanaciones fétidas de suelos y aguas impuras, eran la causa de enfermedad. Actualmente se considera obsoleta, al haber sido substituida por la Teoría microbiana de la enfermedad. (es)
- La théorie des miasmes (du grec ancien μίασμα : « pollution ») est une théorie épidémiologique aujourd’hui infirmée imputant aux miasmes, une forme nocive de « mauvais air », des maladies telles que le choléra, la chlamydiose, la peste noire, ou encore la malaria dont la traduction italienne est littéralement « mauvais air ». Acceptée depuis les temps anciens en Europe, en Inde et en Chine, la théorie des miasmes a finalement été battue en brèche au XIXe siècle par la découverte des microbes qui a donné lieu, en retour, à la théorie microbienne comme source de ces maladies. (fr)
- Teori miasma adalah teori yang menyatakan bahwa penyakit seperti kolera, chlamydia, atau Maut Hitam diakibatkan oleh miasma (Μίασμα, Yunani Kuno: "polusi"), sejenis "udara buruk". Menurut teori ini, miasma berasal dari materi organik yang membusuk. Teori miasma didukung semenjak zaman kuno di Eropa, India, dan Cina, hingga tersingkirkan oleh teori kuman penyakit pada abad ke-19. (in)
- 미아즈마(Miasma), 장기(瘴氣)란 폐기된 의료 학설중 하나로서, 콜레라, 클라미디아, 흑사병 등 질병의 발병원인이 ‘미아즈마’(고대 그리스어: μίασμα, "오염")라 불리는 ‘나쁜 공기’에 있다는 주장이다. 학계에서 완전히 폐기되는 1880년까지 정설로 널리 받아들여졌었다. 미아스마라고 표기되기도 하며 영어권에서는 ‘나쁜 공기’(bad air), ‘밤공기’(night air)로도 불렸으며, 한자 문화권에서는 장기(瘴氣)라는 표현이 사용되었다. (ko)
- La dottrina miasmatico umorale era una teoria diffusa in campo medico che spiegava l'origine delle malattie infettive attraverso la diffusione nell'aria dei cosiddetti miasmi e delle particelle velenose che provenivano da essi e che venivano a contatto con l'uomo. Tra il XVIII e il XX secolo il concetto di contagio non era ancora legato alla consapevolezza di catene epidemiologiche fra agenti patogeni. Faceva invece riferimento al suo significato etimologico di contatto con le particelle velenose diffuse nell'aria che, per la loro natura "appiccicaticcia", potevano attaccare l'uomo. (it)
- 瘴気（しょうき）は、古代から19世紀まで、ある種の病気（現在は感染症に分類されるもの）を引き起こすと考えられた「悪い空気」。気体または霧のようなエアロゾル状物質と考えられた。瘴気で起こると考えられた代表的な病気はマラリアで、この名は古いイタリア語で「悪い空気」という意味の mal aria から来ている。 マイアズマ、ミアスマ、ミアズマ (μίασμα, miasma) ともいい、これはギリシア語で「不純物」「汚染」「穢れ」を意味する。漢字の「瘴」は、マラリアなど熱帯性のとそれを生む風土を意味する。 (ja)
- De miasmatheorie was een etiologisch leerstuk dat de oorzaak van epidemieën zocht bij slechte lucht, meer bepaald de uitwasemingen van rottende materie. De moeraslucht zelf werd verantwoordelijk gehouden voor malaria (van het Italiaanse mala aria, slechte lucht) en ook andere ziekten bracht men lang in verband met stank. Uiteindelijk was het de studie van cholera in de 19e eeuw die korte metten maakte met de theorie. (nl)
- 瘴气，亦称瘴毒、瘴疠，中文中瘴氣為中医名词，疾病地理學之概念，是指中国南方山林間湿热环境下因某种原因（如动植物腐败等）而产生的一种能致病的有毒气体。由瘴气引起的疾病被称为瘴气病或瘴病。瘴病是多种疾病（流行病或部分）的总称，多数情况下指疟疾，故又称其为瘴疟。古代中国，瘴气多流行于南方地区，其分布地区随着人为开发和自然环境变化而不断发生变化。不同地区的瘴气所对应的疾病有可能不同，如青藏高原上的瘴气病实际可能为高原反应。 (zh)
- نظرية ميازما (يسمى أيضا نظرية ميازمية) افترضت أن الأمراض مثل الكوليرا، الكلاميديا، أو الموت الأسود بسبب ميازما (μίασμα) اليونانية القديمة «التلوث» شكل مؤذي من أشكال «الهواء الفاسد»، المعروف أيضًا باسم «هواء الليل». النظرية تقول أن أصل الأوبئة يرجع إلى ميازما، المنبثقة من تعفُّن المواد العضوية. على الرغم من أن نظرية ميازما ترتبط عادة مع إنتشار المرض الا أن بعض الأكاديميين في أوائل القرن التاسع عشر اقترحوا أن النظرية تمتد إلى ظروف أخرى كذلك، على سبيل المثال يمكن للمرء أن يصبح أكثر سمنة عن طريق استنشاق رائحة الطعام. (ar)
- The miasma theory (also called the miasmatic theory) is an obsolete medical theory that held that diseases—such as cholera, chlamydia, or the Black Death—were caused by a miasma (μίασμα, Ancient Greek for 'pollution'), a noxious form of "bad air", also known as night air. The theory held that epidemics were caused by miasma, emanating from rotting organic matter. Thoughmiasma theory is typically associated with the spread of contagious diseases, some academics in the early nineteenth century suggested that the theory extended toother conditions as well, e.g. one could become obese by inhaling the odor of food. (en)
- Miazmatyczna teoria chorób – model patogenezy zapoczątkowany w średniowieczu i popularny przez stulecia wśród uczonych aż do XIX wieku, upatrujący przyczyny chorób epidemicznych w szkodliwym i zanieczyszczonym powietrzu, brudzie i odrażających zapachach. Według tej koncepcji zakażenia były wywoływane przez miazmaty, czyli wyziewy gnilnego powietrza pochodzące z wnętrzności ziemi i wdzierające się do ciała (tzw. morowe powietrze), związane z miejscami, w których występowało szczególnie wysokie narażenie na chorobę. Uważano, że miazmaty są powodem takich chorób jak: dżuma, cholera, malaria i czarna ospa, które przeistaczały się w pandemie, nękające ludzkość jeszcze w XIX wieku. (pl)
- A teoria miasmática ou teoria miasmática das doenças foi uma teoria biológica formulada por Thomas Sydenham e Giovanni Maria Lancisi durante o século XVII. Segundo a teoria, as doenças teriam origem nos miasmas: o conjunto de odores fétidos provenientes de matéria orgânica em putrefação nos solos e lençóis freáticos contaminados. Atualmente a teoria miasmática é considerada obsoleta, tendo sido substituída pela teoria microbiana.Esta teoria defendia que a doença era causada por um miasma composto por odores venenosos e cheiros fétidos, provenientes de pântanos, de poças d'água estagnada e de matéria orgânica em decomposição. Muitas das medidas correntes de Saúde Pública, tais como, o enterro de cadáveres, a implementação de sistemas de esgotos, recolha dos lixos, a drenagem de pântanos, ba (pt)
- Miasma (klassisk grekiska: μίασμα míasma, "besudling", "förorening") och teorin om dålig luft som orsak till olika sjukdomar kan i den västerländska kulturen härledas till Hippokrates och Galenos. Liknande teorier uppstod också i Indien och Kina. Själva beteckningen miasma fick sin spridning under senare delen av 1600-talet och den italienske epidemiologen Giovanni Maria Lancisi har föreslagits varit upphov till begreppet. Namnet på sjukdomen malaria (italienska för "dålig luft") är en språklig rest av denna föreställning. (sv)
- Миа́зм или миа́зма (от др.-греч. μίασμα «загрязнение, скверна») — устаревший медицинский термин, которым вплоть до конца XIX века обозначались обитающие в окружающей среде «заразительные начала», о природе которых ничего не было известно. Многие считали непременным признаком миазма наличие запаха, однако известные толкователи (Н.М.Яновский, В.И.Даль и др.) даже до микробиологической революции [[1]] на этом признаке не настаивали. В настоящее время слово «миазм» (чаще во множественном числе) используется для образного описания резкого неприятного запаха, зловония. (ru)
|
