| dbo:abstract
|
- Les bombes de rebot (en anglès bouncing bombs ) van ser una classe de bombes dissenyades durant la Segona Guerra Mundial per l'enginyer anglès per a rebotar sobre la superfície de l'aigua, la qual cosa permetia d' assolir objectius marítims protegits per defenses . Una versió modificada es va utilitzar en el raid aeri contra les instal·lacions industrials de la vall del Ruhr el maig de 1943 per a destruir les preses de la vall, cosa impossible per mitjans convencionals a causa de l'efecte amortidor de l'aigua i per la grandària de les estructures. En el seu disseny final, les bombes de rebot tenien forma cilíndrica; abans del seu llançament, un motor les feia girar sobre el seu eix longitudinal perquè en picar contra l'aigua, rebotessin esquivant les xarxes antitorpede. Arribant a l'objectiu, s'enfonsaven, i gràcies a un sistema d'espoleta hidroestàtica esclataven a la base del blanc. (ca)
- A bouncing bomb is a bomb designed to bounce to a target across water in a calculated manner to avoid obstacles such as torpedo nets, and to allow both the bomb's speed on arrival at the target and the timing of its detonation to be pre-determined, in a similar fashion to a regular naval depth charge. The inventor of the first such bomb was the British engineer Barnes Wallis, whose "Upkeep" bouncing bomb was used in the RAF's Operation Chastise of May 1943 to bounce into German dams and explode under water, with effect similar to the underground detonation of the Grand Slam and Tallboy earthquake bombs, both of which he also invented. (en)
- Die Rollbombe (oder Rotationsbombe, auch Dr. Wallis Dambuster, eigentlich „Hüpfbombe“, von original „bouncing bomb“) wurde insbesondere im Zweiten Weltkrieg eingesetzt, um deutsche Staumauern zu zerstören. Die Waffe wurde von Barnes Wallis unter Beteiligung von William Glanville entworfen. (de)
- Las bombas de rebote (en inglés bouncing bombs) fueron una clase de bombas diseñadas durante la Segunda Guerra Mundial por el ingeniero inglés Barnes Wallis para rebotar sobre la superficie del agua, permitiendo así alcanzar objetivos marítimos protegidos por defensas de redes contra torpedos. Una versión modificada se utilizó en el bombardeo aéreo contra las instalaciones industriales del valle del Ruhr en mayo de 1943 para destruir las represas del valle, algo imposible de lograr por medios convencionales debido al efecto amortiguador del agua y al tamaño de las estructuras. En su diseño final, las bombas de rebote tenían forma cilíndrica; antes de su lanzamiento, un motor las hacía girar sobre su eje longitudinal para que, al impactar contra el agua, rebotasen esquivando las redes antitorpedo. Al llegar a la presa, se hundían, y gracias a un sistema de espoletas hidrostáticas estallaban en la base misma de la presa. De ese modo, el rebote del agua impulsado por la onda expansiva contribuía a demoler la represa. (es)
- Errebote-bonba (ingelesez bouncing bombs) Barnes Wallis ingeniari ingelesak Bigarren Mundu Gerran diseinatutako bonbak ziren, ur azalean errebotatzeko, eta horrek defentsarako babestutako itsas helburuak lortzea ahalbidetzen zuen. 1943ko maiatzean, Ruhr ibarreko industria-instalazioen aurkako aireko erasoan, bertsio aldatua erabili zen ibarreko presak suntsitzeko, eta hori ezinezkoa zen ohiko bonben bidez uraren moteltze efektuaren ondorioz eta egituren tamainarengatik. Azken diseinuan, errebote-bonbek zilindro itxura zuten; jaurti aurretik, motor batek bere luzerako ardatzean birarazten zituen; horrela, ura jotzen zutenean, torpedoen aurkako sareetatik errebotatzen zuten. Helburura iristean, hondoratu egiten ziren, eta, hidrostatikoaren sistema bati esker, helburuaren oinarrian lehertzen ziren. (eu)
- Une bombe rebondissante est une variété de grenade sous-marine qui fut utilisée durant la Seconde Guerre mondiale. Son invention est attribuée à Barnes Wallis employé de Vickers-Armstrongs, une entreprise basée dans le Surrey. Le modèle le plus connu est celui employé durant l'opération Chastise, un raid mené par les Dambusters (« briseurs de barrages ») qui s'attaquèrent aux retenues artificielles de la vallée de la Ruhr. (fr)
- Een stuiterbom was een bepaald type bom dat tijdens de Tweede Wereldoorlog ontwikkeld werd, en bedoeld was om vanuit een vliegtuig te worden afgeworpen om een stuwdam op te blazen. Het was een variant op een dieptebom. Een gewoon bombardement op een stuwdam is niet effectief. Daar is namelijk een enorme explosieve kracht voor nodig. Als de dam van boven, dus in de open lucht, wordt geraakt gaat veel van de energie van de explosie verloren. Als de dam onder water wordt geraakt wordt de schokgolf door het wateroppervlak gereflecteerd zodat het rendement groter is. Torpedo's, afgeworpen door vliegtuigen, kunnen echter ook niet worden ingezet omdat een dam in oorlogstijd meestal wordt beschermd door torpedonetten: stalen netten, verticaal opgehangen aan drijvende boeien, waarin een torpedo verstrikt raakt zodat hij de dam niet bereikt. Tijdens de Tweede Wereldoorlog ontwikkelde de Britse ingenieur Barnes Wallis een bom en een afwerptechniek die de bom aan de voet van de stuwdam aflevert. De stuiterbom is een cilinder gevuld met springstof die enkele tonnen weegt. Het oppervlak is bedekt met ondiepe putjes, net als een golfbal. De putjes reduceren de turbulentie aanzienlijk, terwijl de bom snel roteert. In een bommenwerper wordt de bom aan het draaien gebracht. Dan wordt hij afgeworpen. De aanvlieghoogte, de afwerphoek en de snelheid moeten nauwkeurig aan tevoren berekende criteria voldoen. De bom moest met 500 toeren per minuut ronddraaien, daardoor zou de bom niet zinken als hij het water raakte. Het vliegtuig moest daarom precies 60 voet (18,3 meter) boven het water vliegen en met een snelheid van 232 miles per uur (373 km/h). Door de draaiende beweging ketst de bom enkele malen af op het wateroppervlak, waardoor hij over de torpedonetten heen stuitert. Uiteindelijk botst hij tamelijk zacht tegen de damwand. De draaiing voorkomt dat de bom weer van de dam af beweegt terwijl hij zinkt. Het projectiel explodeert tegen de damwand aan als hij een bepaalde diepte heeft bereikt. (nl)
- 反跳爆弾（はんちょうばくだん）は、航空機から投下され水面を跳ねるように進む爆弾の事。 (ja)
- Bomba skacząca – zaprojektowana przez Barnesa Wallisa brytyjska bomba burząca o masie 4 ton (materiał wybuchowy o masie 3 ton), przeznaczona do niszczenia celów o znacznych gabarytach, takich jak zapory wodne, schrony okrętów podwodnych. Wykorzystana 17 maja 1943 do zniszczenia niemieckich zapór wodnych w i Eder przez 617 Dywizjon Bombowy „Dam busters” (operacja Chastise). Wyjątkowość tych bomb polegała na specyficznej metodzie zrzutu na cel. Samolot musiał lecieć z prędkością od 230 do 235 mil na godzinę (około 370 km/h) na wysokości około 60 stóp (20 m) nad powierzchnią wody i zrzucić bombę tak, aby uderzając o płaszczyznę wody odbiła się od niej i zachowując energię kinetyczną podskakiwała (jak „kaczka” z kamienia) kilkakrotnie (na długości około 400 m), aż do osiągnięcia celu, jakimi były np. korony zapór wodnych. Przed zrzutem bomby używano specjalnego urządzenia, które wprowadzało bombę w ruch obrotowy. Dzięki temu bomba łatwiej odbijała się od powierzchni, nie tonąc po zetknięciu z nią. Po dotarciu do zapory bomba tonęła i na głębokości około 30 stóp (około 10 m) dochodziło do eksplozji. Początkowo naukowcy projektowali bombę w kształcie kuli dla uzyskania lepszych właściwości aerodynamicznych, jednak w trakcie prób odkryto, że drewniana obudowa rozpada się przy zetknięciu z wodą. Brak obudowy nie wpływał znacząco na zdolność bomby do odbijania się od powierzchni wody, dlatego pozostawiono jedynie samą bombę w kształcie walca. Aby zamontować bombę, należało w samolocie Avro Lancaster Mk. III dokonać przebudowy przedziału bombowego, aby zmieścić tak duży ładunek, oraz urządzenie do wprowadzania bomby w ruch obrotowy. (pl)
- Una bouncing bomb (o bomba rimbalzante) è un ordigno aeronautico progettato con lo specifico scopo di poter rimbalzare sulla superficie dell'acqua fino a colpire il bersaglio. Questo tipo di armi fu sviluppato soprattutto per rendere inefficaci protezioni quali reti anti-siluro o simili accorgimenti. Non vanno confuse con la tecnica dello "skip bombing" ("bombardamento a saltelli"), in cui bombe convenzionali vengono fatte rimbalzare fino a colpire il bersaglio, per poi esplodere. (it)
- Bomba ricocheteadora ou bomba de quique, em inglês: bouncing bomb, foi a designação de um tipo muito específico de bomba inventado por Barnes Wallis e desenvolvido durante a Segunda Guerra Mundial. Esse tipo de bomba, era projetado especificamente para ricochetear ou "quicar" na água de maneira previamente calculada em direção a um alvo específico, evitando obstáculos submersos, como redes de proteção por exemplo. Ela usava um sistema de detonação similar ao das cargas de profundidade usadas pela marinha. Em 24 de Julho de 1942, uma demonstração obteve um "sucesso espetacular" do potencial da arma quando uma barragem próxima a , foi destruída por uma mina naval contendo 127 kg de explosivo: ela foi detonada próxima à parede da barragem a uma certa profundidade. (pt)
- Прыгающая бомба (англ. Bouncing bomb) — специальная глубинная авиабомба, разработанная британским инженером Барнсом Уоллесом для разрушения плотин в Рурской области Германии. Характерной особенностью бомбы является способность совершить перед окончательным погружением несколько прыжков по водной поверхности. Это, вкупе с предварительной раскруткой, позволяет бомбе вплотную приблизиться к плотине, защищенной металлическими сетями. Затем, погрузившись на глубину, такая бомба прижимается к взрываемой стенке дамбы, что позволяет причинить наибольший ущерб. С помощью этих бомб удалось за одну ночь силами всего 19 бомбардировщиков полностью разрушить две большие плотины и повредить третью, что нанесло крупный ущерб военной промышленности нацистской Германии (Операция «Большая порка»). (ru)
- 彈跳炸彈（Bouncing Bomb）是一種特殊設計的炸彈，透過外形以及精密計算的投擲時間和高度，在水面上反覆的跳躍一段距離後才與目標撞擊並且引爆。在彈跳的過程當中，炸彈可以避開像是的障礙物而成功破壞目標。该炸弹由英国科学家、工程师巴恩斯·沃利斯发明。第一種實際使用的彈跳炸彈是英國皇家空軍於1943年5月對納粹德國魯爾區水壩進行懲罰作戰時所使用的保養（Upkeep）炸彈。 (zh)
- Обертова бомба, також стрибуча бомба (англ. Bouncing bomb) — спеціальна глибинна авіабомба, розроблена британським інженером для руйнування гребель в Рурському регіоні Німеччини. Характерною рисою бомби є здатність здійснювати, перед кінцевим зануренням, декілька стрибків по водній поверхні. Це, разом з попередньою розкруткою, дозволяє бомбі впритул наблизитись до греблі, захищенної сталевими тенетами, з напірного боку. Потім, занурившись на відповідну глибину вибухнути, створюючи ефект землетрусу тим самим збільшуючи ефект від детонації. У легкостисливому середовищі, такому як повітря, ефект від вибуху швидко зникає з відстанню. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- A bouncing bomb is a bomb designed to bounce to a target across water in a calculated manner to avoid obstacles such as torpedo nets, and to allow both the bomb's speed on arrival at the target and the timing of its detonation to be pre-determined, in a similar fashion to a regular naval depth charge. The inventor of the first such bomb was the British engineer Barnes Wallis, whose "Upkeep" bouncing bomb was used in the RAF's Operation Chastise of May 1943 to bounce into German dams and explode under water, with effect similar to the underground detonation of the Grand Slam and Tallboy earthquake bombs, both of which he also invented. (en)
- Die Rollbombe (oder Rotationsbombe, auch Dr. Wallis Dambuster, eigentlich „Hüpfbombe“, von original „bouncing bomb“) wurde insbesondere im Zweiten Weltkrieg eingesetzt, um deutsche Staumauern zu zerstören. Die Waffe wurde von Barnes Wallis unter Beteiligung von William Glanville entworfen. (de)
- Une bombe rebondissante est une variété de grenade sous-marine qui fut utilisée durant la Seconde Guerre mondiale. Son invention est attribuée à Barnes Wallis employé de Vickers-Armstrongs, une entreprise basée dans le Surrey. Le modèle le plus connu est celui employé durant l'opération Chastise, un raid mené par les Dambusters (« briseurs de barrages ») qui s'attaquèrent aux retenues artificielles de la vallée de la Ruhr. (fr)
- 反跳爆弾（はんちょうばくだん）は、航空機から投下され水面を跳ねるように進む爆弾の事。 (ja)
- Una bouncing bomb (o bomba rimbalzante) è un ordigno aeronautico progettato con lo specifico scopo di poter rimbalzare sulla superficie dell'acqua fino a colpire il bersaglio. Questo tipo di armi fu sviluppato soprattutto per rendere inefficaci protezioni quali reti anti-siluro o simili accorgimenti. Non vanno confuse con la tecnica dello "skip bombing" ("bombardamento a saltelli"), in cui bombe convenzionali vengono fatte rimbalzare fino a colpire il bersaglio, per poi esplodere. (it)
- Прыгающая бомба (англ. Bouncing bomb) — специальная глубинная авиабомба, разработанная британским инженером Барнсом Уоллесом для разрушения плотин в Рурской области Германии. Характерной особенностью бомбы является способность совершить перед окончательным погружением несколько прыжков по водной поверхности. Это, вкупе с предварительной раскруткой, позволяет бомбе вплотную приблизиться к плотине, защищенной металлическими сетями. Затем, погрузившись на глубину, такая бомба прижимается к взрываемой стенке дамбы, что позволяет причинить наибольший ущерб. С помощью этих бомб удалось за одну ночь силами всего 19 бомбардировщиков полностью разрушить две большие плотины и повредить третью, что нанесло крупный ущерб военной промышленности нацистской Германии (Операция «Большая порка»). (ru)
- 彈跳炸彈（Bouncing Bomb）是一種特殊設計的炸彈，透過外形以及精密計算的投擲時間和高度，在水面上反覆的跳躍一段距離後才與目標撞擊並且引爆。在彈跳的過程當中，炸彈可以避開像是的障礙物而成功破壞目標。该炸弹由英国科学家、工程师巴恩斯·沃利斯发明。第一種實際使用的彈跳炸彈是英國皇家空軍於1943年5月對納粹德國魯爾區水壩進行懲罰作戰時所使用的保養（Upkeep）炸彈。 (zh)
- Обертова бомба, також стрибуча бомба (англ. Bouncing bomb) — спеціальна глибинна авіабомба, розроблена британським інженером для руйнування гребель в Рурському регіоні Німеччини. Характерною рисою бомби є здатність здійснювати, перед кінцевим зануренням, декілька стрибків по водній поверхні. Це, разом з попередньою розкруткою, дозволяє бомбі впритул наблизитись до греблі, захищенної сталевими тенетами, з напірного боку. Потім, занурившись на відповідну глибину вибухнути, створюючи ефект землетрусу тим самим збільшуючи ефект від детонації. У легкостисливому середовищі, такому як повітря, ефект від вибуху швидко зникає з відстанню. (uk)
- Les bombes de rebot (en anglès bouncing bombs ) van ser una classe de bombes dissenyades durant la Segona Guerra Mundial per l'enginyer anglès per a rebotar sobre la superfície de l'aigua, la qual cosa permetia d' assolir objectius marítims protegits per defenses . Una versió modificada es va utilitzar en el raid aeri contra les instal·lacions industrials de la vall del Ruhr el maig de 1943 per a destruir les preses de la vall, cosa impossible per mitjans convencionals a causa de l'efecte amortidor de l'aigua i per la grandària de les estructures. (ca)
- Errebote-bonba (ingelesez bouncing bombs) Barnes Wallis ingeniari ingelesak Bigarren Mundu Gerran diseinatutako bonbak ziren, ur azalean errebotatzeko, eta horrek defentsarako babestutako itsas helburuak lortzea ahalbidetzen zuen. 1943ko maiatzean, Ruhr ibarreko industria-instalazioen aurkako aireko erasoan, bertsio aldatua erabili zen ibarreko presak suntsitzeko, eta hori ezinezkoa zen ohiko bonben bidez uraren moteltze efektuaren ondorioz eta egituren tamainarengatik. (eu)
- Las bombas de rebote (en inglés bouncing bombs) fueron una clase de bombas diseñadas durante la Segunda Guerra Mundial por el ingeniero inglés Barnes Wallis para rebotar sobre la superficie del agua, permitiendo así alcanzar objetivos marítimos protegidos por defensas de redes contra torpedos. Una versión modificada se utilizó en el bombardeo aéreo contra las instalaciones industriales del valle del Ruhr en mayo de 1943 para destruir las represas del valle, algo imposible de lograr por medios convencionales debido al efecto amortiguador del agua y al tamaño de las estructuras. (es)
- Bomba skacząca – zaprojektowana przez Barnesa Wallisa brytyjska bomba burząca o masie 4 ton (materiał wybuchowy o masie 3 ton), przeznaczona do niszczenia celów o znacznych gabarytach, takich jak zapory wodne, schrony okrętów podwodnych. Wykorzystana 17 maja 1943 do zniszczenia niemieckich zapór wodnych w i Eder przez 617 Dywizjon Bombowy „Dam busters” (operacja Chastise). (pl)
- Een stuiterbom was een bepaald type bom dat tijdens de Tweede Wereldoorlog ontwikkeld werd, en bedoeld was om vanuit een vliegtuig te worden afgeworpen om een stuwdam op te blazen. Het was een variant op een dieptebom. Door de draaiende beweging ketst de bom enkele malen af op het wateroppervlak, waardoor hij over de torpedonetten heen stuitert. Uiteindelijk botst hij tamelijk zacht tegen de damwand. De draaiing voorkomt dat de bom weer van de dam af beweegt terwijl hij zinkt. Het projectiel explodeert tegen de damwand aan als hij een bepaalde diepte heeft bereikt. (nl)
- Bomba ricocheteadora ou bomba de quique, em inglês: bouncing bomb, foi a designação de um tipo muito específico de bomba inventado por Barnes Wallis e desenvolvido durante a Segunda Guerra Mundial. Esse tipo de bomba, era projetado especificamente para ricochetear ou "quicar" na água de maneira previamente calculada em direção a um alvo específico, evitando obstáculos submersos, como redes de proteção por exemplo. Ela usava um sistema de detonação similar ao das cargas de profundidade usadas pela marinha. (pt)
|
