| dbo:abstract
|
- Els libels de sang són acusacions falses i difamatòries cap a una persona o grup de cometre sacrificis humans, sovint acompanyada per l'afirmació que la sang de les víctimes s'utilitza en diversos rituals o actes de canibalisme. Els libels de sang o difamació d'assassinat ritual (també acusació de sang) és un que acusa falsament els jueus d'assassinar nens cristians per utilitzar la seva sang en la realització de rituals religiosos.Històricament, fent ressò de mites molt antics de pràctiques cultuals secretes en moltes societats prehistòriques, l'afirmació tal com es fa contra els jueus, poques vegades es va testimoniar a l'antiguitat. No obstant això, es va lligar amb freqüència a les primeres comunitats de cristians de l'Imperi Romà, ressorgint com una acusació cristiana europea contra els jueus en el període medieval. Aquesta difamació —juntament amb les de l'enverinament dels pous i la profanació dels hostes— es va convertir en un tema important de la persecució dels jueus a Europa des d'aquell període fins als nostres dies. Els casos més ben documentats són les acusacions d'assassinats de nens per jueus, una tradició que prové generalment de l'Europa cristiana medieval, a partir del segle xii. L'esquema narratiu és que un nen cristià era segrestat, torturat fent-li passar els mateixos martiris que Crist (se'ls fuetejava, coronova d'espines o se'ls crucificava) i mort. L'antisemitisme imperant feia que s'acusessin els jueus d'aquesta mort, fins i tot en casos on no hi havia hagut cap víctima. En alguns casos, el nen mort va començar a ésser venerat com a màrtir i a rebre culte oficial. A partir de 1965, en demostrar-se la falsedat de la història o la inexistència de les persones, el culte tradicional ha estat suprimit. En són exemples els casos, demostrats falsos, dels nens que foren venerats com a sants:
* Guillem de Norwich (Anglaterra, 1144)
* Harold de Gloucester (Anglaterra, 1168)
* Robert de Bury (Suffolk, Anglaterra, 1181)
* Domènec del Val (Aragó, 1250, però amb culte originat al segle XVI)
* (Anglaterra, 1255)
* Werner d'Oberwesel (Renània, Alemanya, 1286)
* (Suïssa, 1294)
* el Nen de Sepúlveda (Castella, 1468), mai no va tenir culte
* el Sant Nen de La Guardia (Castella, 1480)
* Andreas Oxner (Àustria, 1462)
* Simó de Trent (Itàlia i Alemanya, 1475)
* Gavriil Zabludowski (o Belostokski) (Bielorússia, 1690). Un cas diferent pot ser l'anomenat Assumpte Hilsner (1899). (ca)
- فرية الدم أو فرية طقوس القتل، وتعرف أيضا باتهام الدم، هي كذبة معادية للسامية تتهم اليهود باختطاف وقتل أطفال مسيحيين لاستخدام دمائهم كجزء من طقوسهم الدينية. تاريخيا، كانت هذه الادعاءات، إلى جانب تلك الخاصة بتسميم الآبار وتدنيس الخبز المقدس، موضوعا أساسيا لاضطهاد اليهود في أوروبا. تفيد فرية الدم بأن اليهود احتاجوا دماء بشرية لصنع خبز المصة لعيد الفصح، وذلك على الرغم من غياب هذا العنصر في الحالات المبكرة التي ادعت أن اليهود المعاصرين حينها أعادوا تمثيل صلب المسيح. تؤكد الاتهامات عادة أن دماء الأطفال المسيحيين مرغوبة على وجه الخصوص، وقد أطلقت اتهامات فرية الدم، تاريخيا، بالأساس من أجل تفسير وفيات الأطفال الغامضة حينها. في بعض الحالات، كان ضحية الأضحية البشرية المزعومة يُبجَّل بلقب شهيد، ويعتبر شخصية مقدسة تنشأ حولها طائفة شهيد. وقد أصبح ثلاثة من بين أولئك الشهداء –ويليام من نورويتش، ليتل سانت هيو من لينكولن، وسيمون من ترينت– مقاصد للطوائف المحلية وللتبجيل، وفي بعض الحالات تمت إضافتهم إلى التقويم الروماني العام. كما أعلنت الكنيسة الروسية الأرثوذكسية أحدهم شهيدا، وهو غافرييل بيلوستوكسكي. في التقاليد اليهودية، كانت فرى الدم دافعا لصنع غوليم براغ من قبل الحاخام يهوذا لو بتسلئيل في القرن السادس عشر. وفقا لولتر لاكوير: «كانت هناك، إجمالا، 150 حالة فرية دم مسجلة (ناهيك عن آلاف الشائعات) أسفرت عن اعتقال وقتل لليهود عبر التاريخ، والذين كان معظمهم من العصور الوسطى. وفي كل الحالات تقريبا، كان اليهود يقتلون، إما على أيدي حشد، أو أحيانا بالتعذيب والمحاكمة.» استخدم مصطلح فرية الدم أيضا للإشارة إلى أي اتهامات ضارة كاذبة، وقد اتخذ المصطلح معنى مجازيا أوسع. ومع ذلك، فإن هذ الاستخدام للمصطلح لا يزال موضع جدل، واعترضت جماعات يهودية على مثل هذا الاستخدام. (ar)
- Eine Ritualmordlegende (auch: Ritualmordfabel, Ritualmordvorwurf, Blutbeschuldigung, Blutanklage, Blutlüge; englisch blood libel) sagt gesellschaftlich diskriminierten Minderheiten Ritualmorde an Angehörigen einer Mehrheitsgruppe nach. Die Kolporteure greifen oft unaufgeklärte Entführungs-, Unglücks- oder Tötungsfälle auf, besonders von Kindern, und bieten dafür „Sündenböcke“ an. Die Legenden dienen zur Verleumdung der behaupteten Täter, verstärken und rechtfertigen ihre Unterdrückung, Verfolgung und Ermordung. Historisch besonders wirksam waren Ritualmordanklagen im europäischen Christentum, die behaupteten: Die Juden bedürften des Blutes von Christenkindern für ihre Pessachfeier und zu verschiedenen magischen oder medizinischen Zwecken. Dieser Vorwurf tauchte erstmals 1144 in England auf und wurde zu einem dauerhaften Stereotyp des christlichen Antijudaismus. Die Legende bewirkte oft Judenpogrome, Lynch- und Justizmorde an den Beschuldigten, ihren Angehörigen und Gemeinden. Sie wurde von lokalen, regionalen oder staatlichen Interessengruppen gezielt konstruiert und wanderte später in Volkssagen und religiöse Folklore ein. Sie verknüpfte kirchliche Beeinflussung mit Aberglauben und wirkte aufgrund kombinierter Faktoren von wirtschaftlicher Not, sozialer Unzufriedenheit und apokalyptischen Ängsten. Sie begründete die antisemitische Verschwörungstheorie eines angeblichen Weltjudentums, das sich heimlich für schwerste Verbrechen an Nichtjuden verabrede. Von England gelangte die Legende über Spanien und Frankreich in den deutschsprachigen Raum (13. Jahrhundert), dann nach Italien, Polen und Litauen (15. Jahrhundert), schließlich nach Russland (18. Jahrhundert) und in das Osmanische Reich (19. Jahrhundert). Sie überdauerte das Zeitalter der Aufklärung und erlebte parallel zum Antisemitismus seit 1800 einen neuen Aufschwung in Europa. Die Nationalsozialisten benutzten sie zur systematischen Volksverhetzung vor und während des Holocaust. Gegenwärtig lebt sie teils unverändert, teils in neuen Varianten fort, vor allem im Rechtsextremismus und Islamismus. (de)
- Blood libel or ritual murder libel (also blood accusation) is an antisemitic canard which falsely accuses Jews of murdering Christian boys in order to use their blood in the performance of religious rituals. Historically, echoing very old myths of secret cultic practices in many prehistoric societies, the claim as it is leveled against Jews, was rarely attested to in antiquity. It was however, frequently attached to early communities of Christians in the Roman Empire, re-emerging as a European Christian accusation against Jews in the medieval period. This libel—alongside those of well poisoning and host desecration—became a major theme of the persecution of Jews in Europe from that period to the present day. Blood libels typically claim that Jews require human blood for the baking of matzos, an unleavened flatbread which is eaten during Passover, although this element of the accusation was allegedly absent in the earliest blood libels in which then-contemporary Jews were accused of re-enacting the crucifixion. The accusations often assert that the blood of Christian children is especially coveted, and historically, blood libel claims have been made in order to account for the otherwise unexplained deaths of children. In some cases, the alleged victims of human sacrifice have become venerated as Christian martyrs. Three of these – William of Norwich, Little Saint Hugh of Lincoln, and Simon of Trent – became objects of local cults and veneration; and although he was never canonized, the veneration of Simon was added to the General Roman Calendar. One child who was allegedly murdered by Jews, Gabriel of Białystok, was canonized by the Russian Orthodox Church. In Jewish lore, blood libels served as the impetus for the writing of the Golem of Prague by Rabbi Judah Loew ben Bezalel in the 16th century. According to Walter Laqueur: Altogether, there have been about 150 recorded cases of blood libel (not to mention thousands of rumors) that resulted in the arrest and killing of Jews throughout history, most of them in the Middle Ages. In almost every case, Jews were murdered, sometimes by a mob, sometimes following torture and a trial. The term 'blood libel' has also been used in reference to any unpleasant or damaging false accusation, and as a result, it has acquired a broader metaphoric meaning. However, this wider usage of the term remains controversial, because Jewish groups object to it. (en)
- La akuzo pri sango aŭ “akuzo pri ofero de sango”, estas akuzo, ekdisvastiĝinta en la 11-a jarcento kaj daŭranta ĝis ĵusaj tempoj, kiu tre probable, almenaŭ parte, naskiĝis el kontraŭjudismo kaj sendube tiun kreskigis. La akuzo estis uzata laŭlonge de jarcentoj ĝis la ĵusa epoko kiel montrus la masakro de judoj en la “Pogromo de Kielce” de 1946), por profiti de la antaŭvidita popola emocio kaj eksciti kontraŭjudajn sentojn. La akuzo konsistis el la religia kaj socia krimo de la kapto kaj vivofero de kristanaj infanoj mortigitaj por povi uzi la sangon en rito, iom religia iom venĝa, kontraŭ la persekutantaj kristanoj. Kutime tiuj akuzoj startigis popolan amasan pogromo kontraŭ judoj, aŭ procesojn kiuj ofte konkludiĝis per la mortkondamno de la akuzitoj. (eo)
- Los libelos de sangre o calumnias de la sangre son alegatos antisemitas por los que se acusa falsamente a los judíos de asesinar a niños cristianos (u otros gentiles) para utilizar su sangre en la realización de rituales religiosos. Estas acusaciones calumniosas tienen su origen en la Europa bajomedieval. Por regla general, los libelos de sangre culpabilizaban a los judíos de realizar una recreación de la muerte de Cristo sacrificando a niños cristianos en la festividad de Pésaj. (es)
- L'accusation de meurtre rituel à l'encontre des Juifs (hébreu : עלילת דם ’alilat dam « accusation de sang ») est une allégation antijuive ou antisémite selon laquelle les Juifs assassineraient des enfants non-juifs à des fins rituelles, la confection de pains azymes pour la Pâque étant la plus fréquemment citée. Il s'agit de l'une des allégations antijuives les plus anciennes de l'Histoire : il y aurait en effet eu plus de 150 accusations et, probablement, des milliers de rumeurs. (fr)
- Fitnah darah (juga tuduhan darah) adalah sebuah tuduhan yang menyatakan bahwa Yahudi menculik dan membunuh anak-anak Kristen dalam rangka menggunakan mereka sebagai bagian dari mereka pada hari-hari raya Yahudi. Pada zaman dahulu, klaim tersebut – bersama dan penodaan hosti – menjadi alasan utama . Fitnah darah biasanya dikatakan bahwa Yahudi memakai darah manusia untuk memanggang matzo untuk Paskah Yahudi, meskipun unsur tersebut dianggap absen dalam kasus-kasus awal yang mengklaim bahwa Yahudi (pada masa itu) didakwa melakukan Penyaliban Yesus. Dalam beberapa kasus, korban yang dianggap dijadikan diangkat menjadi martir, seorang figur suci di tengah-tengah berkembangnya kultus martir. Tiga orang diantaranya – , , dan – menjadi objek pengudusan dan kultus lokal, dan dalam beberapa kasus ditambahkan pada . Satu orang, Gavriil Belostoksky, dikanonisasikan oleh Gereja Ortodoks Rusia. (in)
- L'accusa del sangue è un archetipo antisemita secondo il quale gli ebrei berrebbero sangue umano, in particolar modo di bambini, durante la Pesach per scopi magici o rituali; questa falsa accusa ebbe origine nel 1144 in Inghilterra e poi si diffuse durante il Medioevo e in età moderna, causando processi e uccisione di ebrei; in epoca contemporanea venne ripresa nella Germania nazista, in Polonia e nel mondo arabo-islamico e, successivamente, nelle ideologie complottiste. La diffusione della credenza contribuì, nel corso del XIX secolo, alla creazione e alla diffusione dello stereotipo calunnioso della pratica del sacrificio umano come caratteristica dell'ebraismo, cosa questa che divenne una componente organica della propaganda antisemita. (it)
- Een bloedsprookje of bloedsmaad is een gerucht waarbij joden ervan worden beschuldigd mensen te hebben ontvoerd en vermoord als onderdeel van hun religieuze rituelen. In een veel voorkomende variant gaat het om christelijke kinderen die vermoord zouden zijn en waarbij hun bloed bij de bereiding van matzes voor het Pesachfeest zou zijn gebruikt. Het bloedsprookje was met name tijdens de middeleeuwen een veel voorkomende aanleiding voor de vervolging van joden. De oudst bekende variant van het bloedsprookje stamt uit de 1e eeuw toen de Hellenistische schrijver Apion uit Alexandrië de joden beschuldigde jaarlijks een Griek te offeren. Uit de middeleeuwen zijn vele tientallen gevallen bekend waar het bloedsprookje een rol speelde. In enkele gevallen leidde dat tot een lokale verering als martelaar, zoals bij William of Norwich, een jongen die in 1144 in Norwich stierf, bij (1255), bij Werner van Oberwesel (1287) en bij Simon van Trente (1475), die zelfs heilig werd verklaard. Ook in de meer recente geschiedenis speelt het bloedsprookje een rol. In Damascus werden de joden in 1840 van rituele moorden beschuldigd. In tsaristisch Rusland vormde het bloedsprookje de aanleiding tot meerdere pogroms en in 1946 was het de aanleiding tot de pogrom van Kielce. In de Arabische wereld komen beschuldigingen aan de joden van het plegen van rituele moorden nog met enige regelmaat voor: tot de jaren 60 zag men deze in kranten verschijnen en begin 21e eeuw zelfs nog in de soap Asj-Sjataat (De Diaspora, Ar. الشتات), een Syrische productie uit 2003 die niet op de Syrische nationale televisie te zien was, maar wel in Iran (2004), via de Jordaanse satellietzender Al-Mamnou (2005) en even via de Libanese satellietzender Al-Manar, tot de uitzendingen werden stopgezet en verontschuldigingen volgden. (nl)
- 血の中傷（ちのちゅうしょう、英語: Blood libel, Blood accusation、ヘブライ語：עלילת דם)とは、ユダヤ教徒がキリスト教徒の子どもを拉致誘拐し、その生き血を祝祭の儀式のために用いているとする告発、非難であり、儀式殺人ともいう。 井戸に毒を流すこと（Well poisoning）や聖体冒涜（host desecration）などと並んで反ユダヤ主義の歴史において主要な題目となり、ユダヤ人に対する迫害、追放、虐殺の口実となった。典型的な血の中傷においては、キリスト教徒の血は、過越祭で食べられる酵母の入っていないパン「マッツァー」に使われるとされる。中世ヨーロッパにおいては何千の噂を除く150例の儀式殺人事件でユダヤ人が逮捕され処刑された。 なお、「血の中傷」が有害で誤った告発を意味することもあるが、この使用法についてユダヤ人グループから抗議がなされている (ja)
- Oskarżenia o mord rytualny względem Żydów (hebr. עלילת דם, alilat dam, jid. aliles-dam, dosł. „oszczerstwo krwi”) – posądzenia, oparte na założeniu, że Żydzi używają ludzkiej krwi podczas swych obrzędów religijnych, głównie podczas świąt i z tego powodu, w celu jej pozyskania, co jakiś czas zabijają nieżydowskie dziecko. Wzmiankę o tym odnaleźć można po raz pierwszy w pismach , żyjącego na przełomie V i IV w. p.n.e., który twierdził, że Żydzi raz na siedem lat składali ofiary z Greków w Świątyni Jerozolimskiej. Kolejne doniesienia o mordach rytualnych pojawiły się w XII wieku, rozprzestrzeniając się szybko po ówczesnej chrześcijańskiej Europie. Wierzono wówczas, że dla wyznawców judaizmu krew pochodząca od chrześcijańskich dzieci ma specjalne znaczenie i wysoką wartość. Z tego powodu niewyjaśnione zniknięcia dzieci tłumaczono często „mordem rytualnym popełnionym przez Żydów”. W niektórych przypadkach ofiarę uznawano za męczennika, wokół którego tworzył się kult religijny. Część z dzieci, które miały zostać zabite przez Żydów, zostały nawet kanonizowane i ogłoszone świętymi. Wielu papieży potępiało bezpośrednio lub pośrednio oskarżenia o popełnianie mordów rytualnych przez wyznawców judaizmu, choć ataki na Żydów często były popierane i organizowane przez niższy kler. W różnych źródłach odnaleźć można zapisy o ponad 150 oskarżeniach o mord rytualny w chrześcijańskiej Europie. W żydowskiej legendzie oskarżenie o popełnienie mordu rytualnego stało się powodem stworzenia golema przez rabina Jehudę Löwa ben Bekalela. (pl)
- Libelos de sangue são alegações antissemitas que acusam os judeus de assassinarem crianças cristãs (ou não judias) para usarem o sangue das vítimas sacrificadas em rituais religiosos. Historicamente, essas alegações - juntamente com as de envenenamento e profanação de hóstias- têm sido um tema principal da perseguição de judeus na Europa. Os libelos de sangue tipicamente afirmam que os judeus exigem sangue humano para fabricar matzá (pão sem fermento) para a Páscoa judaica, embora esse elemento, ao que parece, estivesse ausente nos primeiros casos que alegavam que os judeus da época reencenavam a crucificação. As acusações muitas vezes afirmam que o sangue dos filhos dos cristãos é especialmente cobiçado e, historicamente, foram feitas alegações de libelo de sangue a fim de explicar mortes suspeitas de crianças pequenas. Em alguns casos, as supostas vítimas de sacrifício humano tornaram-se veneradas como mártires cristãs. Essas crianças mártires tornaram-se objetos de cultos e veneração locais e, em alguns casos, foram adicionados ao Calendário Romano Geral. Mais tarde a Igreja Católica, reexaminando os casos, aboliu tais cultos. Contudo, uma dessas crianças, Gabriel de Bialystok, ainda é considerado santo pela Igreja Ortodoxa Russa. (pt)
- Blodsanklagelse, ritualmordsanklagelser, ritualmordslegender, blodsförtal, eller blodrykten (engelska: blood libel) är anklagelser som går ut på att den anklagade parten mördat någon i syfte att använda deras blod i olika typer av ritualer. Flera olika grupper har råkat ut för denna typ av anklagelser, framför allt judar men även exempelvis frimurare och satanister. Sådana rykten har utnyttjats som propaganda genom avhumanisering. (sv)
- Кривавий наклеп — безпідставне та часто упереджене звинувачення певних груп людей, здебільшого етнічних меншин у здійснені ритуальних вбивств людей, жертвопринесень людських органів та крові. Основними жертвами таких вбивств вбачалися діти. Звинувачення у кривавому наклепі історично використовувалися як привід для розправи з певними групами людей шляхом організації погромів, лінчування тощо. Об'єктом такого упередження часто виступали євреї. Однією з найвідоміших справ, де фігурував кривавий наклеп була справа Бейліса, яка отримала розголос не тільки в Російській імперії, але й за кордоном. (uk)
- Крова́вый наве́т на евре́ев — обвинение евреев в убийстве людей других вероисповеданий (главным образом христиан) для использования их крови в ритуальных целях. В основе кровавого навета лежит фольклорный сюжет, согласно которому евреи ежегодно приносят в жертву христианского ребёнка и используют его кровь в своих религиозных обрядах. (ru)
- 血祭诽谤（Blood libel）指的是一则，声称犹太人会谋杀基督教徒的小孩，用他们的血来进行宗教仪式。该谣言在历史上与、並稱欧洲抹黑犹太人的三大謊言。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Los libelos de sangre o calumnias de la sangre son alegatos antisemitas por los que se acusa falsamente a los judíos de asesinar a niños cristianos (u otros gentiles) para utilizar su sangre en la realización de rituales religiosos. Estas acusaciones calumniosas tienen su origen en la Europa bajomedieval. Por regla general, los libelos de sangre culpabilizaban a los judíos de realizar una recreación de la muerte de Cristo sacrificando a niños cristianos en la festividad de Pésaj. (es)
- L'accusation de meurtre rituel à l'encontre des Juifs (hébreu : עלילת דם ’alilat dam « accusation de sang ») est une allégation antijuive ou antisémite selon laquelle les Juifs assassineraient des enfants non-juifs à des fins rituelles, la confection de pains azymes pour la Pâque étant la plus fréquemment citée. Il s'agit de l'une des allégations antijuives les plus anciennes de l'Histoire : il y aurait en effet eu plus de 150 accusations et, probablement, des milliers de rumeurs. (fr)
- L'accusa del sangue è un archetipo antisemita secondo il quale gli ebrei berrebbero sangue umano, in particolar modo di bambini, durante la Pesach per scopi magici o rituali; questa falsa accusa ebbe origine nel 1144 in Inghilterra e poi si diffuse durante il Medioevo e in età moderna, causando processi e uccisione di ebrei; in epoca contemporanea venne ripresa nella Germania nazista, in Polonia e nel mondo arabo-islamico e, successivamente, nelle ideologie complottiste. La diffusione della credenza contribuì, nel corso del XIX secolo, alla creazione e alla diffusione dello stereotipo calunnioso della pratica del sacrificio umano come caratteristica dell'ebraismo, cosa questa che divenne una componente organica della propaganda antisemita. (it)
- 血の中傷（ちのちゅうしょう、英語: Blood libel, Blood accusation、ヘブライ語：עלילת דם)とは、ユダヤ教徒がキリスト教徒の子どもを拉致誘拐し、その生き血を祝祭の儀式のために用いているとする告発、非難であり、儀式殺人ともいう。 井戸に毒を流すこと（Well poisoning）や聖体冒涜（host desecration）などと並んで反ユダヤ主義の歴史において主要な題目となり、ユダヤ人に対する迫害、追放、虐殺の口実となった。典型的な血の中傷においては、キリスト教徒の血は、過越祭で食べられる酵母の入っていないパン「マッツァー」に使われるとされる。中世ヨーロッパにおいては何千の噂を除く150例の儀式殺人事件でユダヤ人が逮捕され処刑された。 なお、「血の中傷」が有害で誤った告発を意味することもあるが、この使用法についてユダヤ人グループから抗議がなされている (ja)
- Blodsanklagelse, ritualmordsanklagelser, ritualmordslegender, blodsförtal, eller blodrykten (engelska: blood libel) är anklagelser som går ut på att den anklagade parten mördat någon i syfte att använda deras blod i olika typer av ritualer. Flera olika grupper har råkat ut för denna typ av anklagelser, framför allt judar men även exempelvis frimurare och satanister. Sådana rykten har utnyttjats som propaganda genom avhumanisering. (sv)
- Кривавий наклеп — безпідставне та часто упереджене звинувачення певних груп людей, здебільшого етнічних меншин у здійснені ритуальних вбивств людей, жертвопринесень людських органів та крові. Основними жертвами таких вбивств вбачалися діти. Звинувачення у кривавому наклепі історично використовувалися як привід для розправи з певними групами людей шляхом організації погромів, лінчування тощо. Об'єктом такого упередження часто виступали євреї. Однією з найвідоміших справ, де фігурував кривавий наклеп була справа Бейліса, яка отримала розголос не тільки в Російській імперії, але й за кордоном. (uk)
- Крова́вый наве́т на евре́ев — обвинение евреев в убийстве людей других вероисповеданий (главным образом христиан) для использования их крови в ритуальных целях. В основе кровавого навета лежит фольклорный сюжет, согласно которому евреи ежегодно приносят в жертву христианского ребёнка и используют его кровь в своих религиозных обрядах. (ru)
- 血祭诽谤（Blood libel）指的是一则，声称犹太人会谋杀基督教徒的小孩，用他们的血来进行宗教仪式。该谣言在历史上与、並稱欧洲抹黑犹太人的三大謊言。 (zh)
- فرية الدم أو فرية طقوس القتل، وتعرف أيضا باتهام الدم، هي كذبة معادية للسامية تتهم اليهود باختطاف وقتل أطفال مسيحيين لاستخدام دمائهم كجزء من طقوسهم الدينية. تاريخيا، كانت هذه الادعاءات، إلى جانب تلك الخاصة بتسميم الآبار وتدنيس الخبز المقدس، موضوعا أساسيا لاضطهاد اليهود في أوروبا. في التقاليد اليهودية، كانت فرى الدم دافعا لصنع غوليم براغ من قبل الحاخام يهوذا لو بتسلئيل في القرن السادس عشر. وفقا لولتر لاكوير: (ar)
- Els libels de sang són acusacions falses i difamatòries cap a una persona o grup de cometre sacrificis humans, sovint acompanyada per l'afirmació que la sang de les víctimes s'utilitza en diversos rituals o actes de canibalisme. En són exemples els casos, demostrats falsos, dels nens que foren venerats com a sants: Un cas diferent pot ser l'anomenat Assumpte Hilsner (1899). (ca)
- Eine Ritualmordlegende (auch: Ritualmordfabel, Ritualmordvorwurf, Blutbeschuldigung, Blutanklage, Blutlüge; englisch blood libel) sagt gesellschaftlich diskriminierten Minderheiten Ritualmorde an Angehörigen einer Mehrheitsgruppe nach. Die Kolporteure greifen oft unaufgeklärte Entführungs-, Unglücks- oder Tötungsfälle auf, besonders von Kindern, und bieten dafür „Sündenböcke“ an. Die Legenden dienen zur Verleumdung der behaupteten Täter, verstärken und rechtfertigen ihre Unterdrückung, Verfolgung und Ermordung. (de)
- La akuzo pri sango aŭ “akuzo pri ofero de sango”, estas akuzo, ekdisvastiĝinta en la 11-a jarcento kaj daŭranta ĝis ĵusaj tempoj, kiu tre probable, almenaŭ parte, naskiĝis el kontraŭjudismo kaj sendube tiun kreskigis. Kutime tiuj akuzoj startigis popolan amasan pogromo kontraŭ judoj, aŭ procesojn kiuj ofte konkludiĝis per la mortkondamno de la akuzitoj. (eo)
- Blood libel or ritual murder libel (also blood accusation) is an antisemitic canard which falsely accuses Jews of murdering Christian boys in order to use their blood in the performance of religious rituals. Historically, echoing very old myths of secret cultic practices in many prehistoric societies, the claim as it is leveled against Jews, was rarely attested to in antiquity. It was however, frequently attached to early communities of Christians in the Roman Empire, re-emerging as a European Christian accusation against Jews in the medieval period. This libel—alongside those of well poisoning and host desecration—became a major theme of the persecution of Jews in Europe from that period to the present day. (en)
- Fitnah darah (juga tuduhan darah) adalah sebuah tuduhan yang menyatakan bahwa Yahudi menculik dan membunuh anak-anak Kristen dalam rangka menggunakan mereka sebagai bagian dari mereka pada hari-hari raya Yahudi. Pada zaman dahulu, klaim tersebut – bersama dan penodaan hosti – menjadi alasan utama . (in)
- Oskarżenia o mord rytualny względem Żydów (hebr. עלילת דם, alilat dam, jid. aliles-dam, dosł. „oszczerstwo krwi”) – posądzenia, oparte na założeniu, że Żydzi używają ludzkiej krwi podczas swych obrzędów religijnych, głównie podczas świąt i z tego powodu, w celu jej pozyskania, co jakiś czas zabijają nieżydowskie dziecko. W różnych źródłach odnaleźć można zapisy o ponad 150 oskarżeniach o mord rytualny w chrześcijańskiej Europie. W żydowskiej legendzie oskarżenie o popełnienie mordu rytualnego stało się powodem stworzenia golema przez rabina Jehudę Löwa ben Bekalela. (pl)
- Libelos de sangue são alegações antissemitas que acusam os judeus de assassinarem crianças cristãs (ou não judias) para usarem o sangue das vítimas sacrificadas em rituais religiosos. Historicamente, essas alegações - juntamente com as de envenenamento e profanação de hóstias- têm sido um tema principal da perseguição de judeus na Europa. (pt)
- Een bloedsprookje of bloedsmaad is een gerucht waarbij joden ervan worden beschuldigd mensen te hebben ontvoerd en vermoord als onderdeel van hun religieuze rituelen. In een veel voorkomende variant gaat het om christelijke kinderen die vermoord zouden zijn en waarbij hun bloed bij de bereiding van matzes voor het Pesachfeest zou zijn gebruikt. (nl)
|
