| dbo:abstract
|
- العبادة (باللاتينية: cultus) والتي تعني «الرعاية» المُستحقة للآلهة والمعابد والمزارات أو الكنائس، تتجسد في الطقوس والمراسم. إن وجودها الحالي أو السابق موجود بشكل ملموس في المعابد والأضرحة والكنائس، وصور العبادة، بما في ذلك صور العبادة والعروض النذرية في المواقع الانتخابية . (ar)
- El culte és l'adoració d'una divinitat, els actes que manifesten exteriorment i en societat la fe dels individus. Conté els rituals (com la missa), invocacions, pelegrinatges i representacions gràfiques de la relació entre els homes i els déus o éssers superiors. Acostuma a desenvolupar-se en llocs específics, com altars o temples, i pot comptar amb l'ajuda d'intermediaris com els sacerdots. És un element indispensable de la religió, en tant que aglutina creences personals i els dona una dimensió pública, que en permet la institucionalització. Pressuposa que es pot mantenir una relació amb els éssers suprems o forces de la natura i la creació, encara que sigui de subordinació, ja que els qui defensen un déu absent, massa allunyat dels éssers humans, no li reten cap culte. (ca)
- Kult je označení pro určité pojetí vztahu člověka k bohu, člověku, bytosti či předmětu, které se projevuje jeho velebením, uctíváním nebo zbožněním toho, co boha představuje, symbolizuje. Předmět kultu se stává idolem = modlou, kult se pak stává modloslužebnictvím - idolatrií. Znamená službu člověka bohu, místu, svatyni, jinému člověku, atp. Slovo kult vzniklo z latinského slova cultus což znamená uctívání, péče či kultivace, někteří odborníci se domnívají, že vznik tohoto slova je odvozen od colere což v latině znamená pěstovat. V tradičním pojetí tohoto slova stojí kult mimo mýty, náboženství, teologii, nebo i osobní víru. Jedná se o pojem, který vyjadřuje určitou náboženskou praxi jako celek. Zachování této praxe vůbec nic neznamená, je považováno za standard, ale z jejího nezachování plyne stav, který z hlediska dané víry vede k bezbožnosti. (cs)
- Kulto estas sistemo de omaĝaj aŭ respektaj praktikoj (ceremonioj, ritoj, preĝoj), per kiuj homoj esprimas sian respekton al dio, diaĵo aŭ speciala persono mita aŭ reala, aŭ eĉ senvivaĵo aŭ fenomeno al kiu estas agnoskata dimensio de supera graveco, eminenteco aŭ sankteco. Kulto estas unu el la elementoj de religioj. En vasta senco, la termino oni povas apliki al moralaj valoroj, (ekzemple de justeco) aŭ sociaj valoroj (ekzemple de la patrio). Kulto venas el la latina cultus, devenanta de la verbo colere, kiu signifas « kultivi » « kulturi » kaj ankaŭ « kulti ». Kiam temas pri movadoj, organizaĵoj aŭ societoj (kio povas inkluzivi politikajn kuntekstojn, kiel ekzemple "Personokulto"), ĝi povas havi malestima senco. Kiam temas pri religioj kiuj iel apartiĝas de la tradiciaj religioj ĝi ankaŭ povas havi iom malestima senco, ĉikaze ĝi povas esti sinonimo de sekto. Vidu ankaŭ: novaj religiaj movadoj
* Nova Erao
* Scientologio
* Spiritismo
* Urantio (eo)
- Cult is the care (Latin: cultus) owed to deities and temples, shrines, or churches. Cult is embodied in ritual and ceremony. Its present or former presence is made concrete in temples, shrines and churches, and cult images, including cult images and votive offerings at votive sites. (en)
- Kult oder Kultus (von lateinisch cultus [deorum]; „Götterverehrung“, von colere „anbauen, pflegen“) umfasst die Gesamtheit religiöser Handlungen. Das abgeleitete Adjektiv kultisch unterscheidet sich vom umgangssprachlichen kultig, dem Adjektiv von Kultstatus. Obwohl Kult vor allem als Bezeichnung für religiöse oder spirituelle Praxis benutzt wird, ist die Bedeutung in der Alltagssprache weiter gefasst und schließt auch andere Arten von ritualisierten Handlungen ein. Dabei wird ein Kult durch drei Aspekte bestimmt: ein Kultobjekt, eine den Kult ausführende Personengruppe sowie eine Anzahl mehr oder weniger ritualisierter Kulthandlungen. (de)
- El culto es una de las manifestaciones exotéricas (de carácter público) de una religión, aunque algunas manifestaciones del mismo puedan estar reservadas a los iniciados y, por ello, pertenecer al esoterismo. El culto forma parte de las obligaciones cuya negligencia se califica como impiedad. En las religiones no dogmáticas, la práctica de la ley reviste ese carácter exotérico. En religión, la lectura de sus textos sagrados o la recitación de sus creencias, la elaboración de su teología por vía de reglas de hermenéutica particulares, como la fe personal de sus fieles (para las religiones dogmáticas, i.e. cuya práctica necesita la adhesión a una confesión de fe), pertenecen al esoterismo. Pueden ser, según las religiones, el conjunto de los temas siguientes o una elección entre estos:
* en primer lugar, sacrificios más o menos simbólicos;
* oraciones y salmos, himnos o cánticos
* la creación de imágenes piadosas, iconos o ídolos. Las peregrinaciones, la limosna, el impuesto religioso (pago que se da para mantener una religión ajena o practicar la propia, retomado o no por el Estado, como el Diezmo, el Azaque, el impuesto que se hace en algunos países por practicar la religión no oficial, y hace siglos las Parias, el Subsidio eclesiástico, el Excusado eclesiástico y la Abadía), el ayuno son también aspectos del culto aunque no se les pueda incluir en el aspecto litúrgico; pertenecen al dominio de la ley religiosa. Como la oposición entre religiones de autoridad y religión de la ley, la oposición entre religiones icónicas (que incluyen la adoración y la veneración de imágenes) y religiones iconoclastas es un criterio estructurante de las ciencias religiosas (como la antropología de la religión y la sociología de la religión). Un culto desempeña un papel importante para la solidaridad en un grupo y asimismo representa un factor de estabilidad para una comunidad. Actos como una procesión, una ceremonia comunicativa (abrazarse), una comida ritualizada, objetos simbólicos (velas) crean complicidad. La pertenencia a la comunidad se expresa y confirma mediante ritos de pasaje (nacimiento, llegar a adulto, el casamiento, la maternidad, la muerte). (es)
- Gurtzapena edo kultua talde batek jainko, mito, gauzaki edo sakratutzat hartzen den izaki bati egiten zaion gurtza eta eraspenezko ohikune eta beste adierazpenen multzoa da. (eu)
- Un culte est un ensemble de pratiques d'hommage ou de vénération rendu par un groupe à une divinité, un être vivant mythique ou réel, un inanimé ou un phénomène à qui ce groupe reconnaît une dimension « de supériorité, d'excellence ou de sacré » et attribue des qualités remarquables ou exceptionnelles qui peuvent être considérées comme exemplaires. Le culte est un des éléments des religions. Par extension, le terme peut s'appliquer à des valeurs morales (justice par exemple) ou sociétales (patrie par exemple). Dans le protestantisme, le terme de culte est très largement utilisé pour désigner l'ensemble des services religieux, publics ou privés (culte familial). Le terme de messe, auquel est attachée la notion très catholique de répétition du sacrifice du Christ, est donc banni du protestantisme au profit du terme de culte, sauf dans l'anglicanisme qui a gardé l'usage traditionnel du mot Holy mass ("Sainte messe") tout en en faisant évoluer la signification. Les paroisses protestantes proposent un culte dominical qui a vocation à réunir toute la communauté les dimanches matin le plus souvent à 10 heures ou 10 heures 30. Le terme culte peut prendre un certain nombre de sens dérivés, en psychologie ou dans le langage courant. (fr)
- Kultus dari suatu agama adalah totalitas praktik dan ketaatan terhadap agama (yang bersifat eksternal). Kultus merupakan pola adat ritual yang berkaitan dengan benda tertentu, yang berada dalam suatu cakupan khusus. Ritualnya biasanya meliputi , kurban, persembahan nazar, kompetisi, monumen, dll. (in)
- Een cultus is de verering van een bepaalde godheid, voorwerp of idool. In de antropologie is een cultus een organisatie voor de beoefening van rituelen, magie of andere godsdienstige naleving. Vele stammen hebben bijvoorbeeld vooroudercultussen (zie voorouderverering), waarin de dode voorvaderen als goddelijk worden beschouwd en activiteiten worden georganiseerd om hen te eerbiedigen en hun hulp aan te roepen. In tegenstelling tot heden ten dage was het gebruik van de vooroudercultus wijdverspreid over de hele wereld. (nl)
- Nell'uso tradizionale, il culto di una religione, indipendentemente dalle sue sacre scritture, dalla sua teologia, mitologia, o dalla fede personale dei suoi credenti, è la totalità della pratica religiosa esteriore. Il culto è letteralmente la "cura" dovuta alla divinità e al suo sacrario. Il termine "culto" deriva direttamente dal latino cultus, che significa "cura, coltivazione, adorazione", participio passato di colere, "coltivare". Tra le osservanze nel culto di una divinità ci sono i rituali, che possono comprendere preghiere e inni recitati o cantati, danze e spesso sacrifici, o sostituti del sacrificio. Altre manifestazioni del culto di una divinità sono la conservazione di reliquie o la creazione di immagini, come le murti o le icone (termine che di solito indica un'immagine piatta dipinta) o immagini di culto tridimensionali (statue o crocifissi) e l'identificazione di luoghi sacri, cime di colli e di monti, grotte, sorgenti e stagni, o boschi, che possono essere la sede di un oracolo. Queste particolari espressioni del culto sono considerate illecite nel Protestantesimo perché secondo la propria dottrina contrarie all'insegnamento delle Sacre Scritture. Il luogo sacro può essere lasciato allo stato naturale oppure può essere elaborato a causa della costruzione di santuari o templi, sui quali è concentrata l'attenzione pubblica durante le festività religiose e che possono diventare la meta di un pellegrinaggio. Lo studio comparato della pratica cultuale fa parte delle discipline dell'antropologia della religione e della sociologia della religione, due aspetti della . (it)
- Kult religijny – integralny składnik religii, który w szerokim tego pojęcia znaczeniu oznacza czynności, dokonywane z pobudek religijnych, zaś w wąskim znaczeniu oznacza ustalone rytuały, odprawiane ku czci wobec sacrum. (pl)
- Религио́зный культ (лат. cultus «почитание, поклонение» ← colo «возделываю, почитаю») — религиозное почитание каких-либо предметов, реальных или фантастических существ, наделяемых сверхъестественными свойствами, в том числе божеств; а также совокупность обрядов, связанных с таким почитанием. Наиболее развиты в политеизме (язычестве), который фактически состоит из разнообразных культов: тотемический культ, погребальный культ, промысловый культ, родовые и семейные культы, шаманский культ, культ племенного бога и др. Можно также выделять виды культов по объектам: культ солнца, культ неба, культ воды, культ животных (зоолатрия), культ растений, культ огня, культ предков, культ царя и так далее. Для каждого языческого божества существовал свой культ, например, культ Ваала, культ Астары и другие. Составными элементами культа являются религиозно-магические действия (обряды) и относящиеся к ним предметы (священные изображения, храмы, святилища и пр.). С этими внешними действиями и материальными принадлежностями культа неразрывно связаны более или менее расчленённые системы религиозных верований, чувств, а также соответствующих социальных ролей и отношений (жречество, церковная организация). В более узком смысле под культом понимают только те религиозные отношения, которые связаны с верой в высшие, сверхъестественные существа и направлены на их умилостивление; в таком случае в понятие культа не включаются магические (колдование) обряды и обряды заклинания духов (экзорцизм). В монотеистических религиях под культом понимается религиозная обрядность: служители культа, католический культ, культовые предметы. Религиозный культ следует отличать от таких политических, эстетических, этических и философских феноменов, как «», «культ успеха», «культ человека», «культ разума» и др. (ru)
- No contexto religioso litúrgico, um culto (do termo latino cultu) constitui um conjunto de atitudes e ritos pelos quais um grupo de fiéis adora ou venera uma divindade. (pt)
- Релігі́йний культ (лат. cultus — поклоніння, шанування) — система релігійних дій, предметів і символів, випробуваних у релігійній практиці впродовж певного часу та змінюваних за потребою. Пов'язаний з релігійними уявленнями вірян і спрямований на задоволення їхніх релігійних потреб. Релігійний культ — явище конфесійно зорієнтоване. Воно передбачає певний набір культових заходів. Найбільш вони розвинені в язичництві, яке фактично складається з різноманітних культів: тотемічний культ, похоронний культ, промисловий культ, родові й сімейні культи, шаманський культ, культ племінного бога та інше. Можна також виділяти види культів за об'єктами: культ сонця, культ неба, культ води, культи тварин, культи рослин, культ вогню, культ предків, культ царя тощо. Для кожного язичницького божества існував свій культ, наприклад, культ Ваала, культ Астарта та інші. У православ'ї та католицизмі, велике значення надається семи таїнствам: хрещенню, причащанню, освяченню, покаянню (сповіді), миропомазанню, церковного шлюбу та маслосвяттю (соборуванню). Кожне з них має свій догмат, зміст і символічне значення (хрещення символізує залучення до християнської релігії, причащання — акт перетворення хліба й вина на тіло і кров Господа, через які вірянин долучається до єства Божого тощо. В англіканській церкві визнаються лише три таїнства — хрещення, причащання і шлюб, а у баптизмі та лютеранстві два — хрещення і причащання. Особливе місце в релігійному культі належить молитві, яка є найважливішим засобом спілкування вірян з Богом. (uk)
- 崇拜（拉丁語：Cultus）指对神祇、庙宇、教会的“关注”。崇拜包含在仪式和之中。具体的表现形式包括庙宇、、教会和神像。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- العبادة (باللاتينية: cultus) والتي تعني «الرعاية» المُستحقة للآلهة والمعابد والمزارات أو الكنائس، تتجسد في الطقوس والمراسم. إن وجودها الحالي أو السابق موجود بشكل ملموس في المعابد والأضرحة والكنائس، وصور العبادة، بما في ذلك صور العبادة والعروض النذرية في المواقع الانتخابية . (ar)
- El culte és l'adoració d'una divinitat, els actes que manifesten exteriorment i en societat la fe dels individus. Conté els rituals (com la missa), invocacions, pelegrinatges i representacions gràfiques de la relació entre els homes i els déus o éssers superiors. Acostuma a desenvolupar-se en llocs específics, com altars o temples, i pot comptar amb l'ajuda d'intermediaris com els sacerdots. És un element indispensable de la religió, en tant que aglutina creences personals i els dona una dimensió pública, que en permet la institucionalització. Pressuposa que es pot mantenir una relació amb els éssers suprems o forces de la natura i la creació, encara que sigui de subordinació, ja que els qui defensen un déu absent, massa allunyat dels éssers humans, no li reten cap culte. (ca)
- Cult is the care (Latin: cultus) owed to deities and temples, shrines, or churches. Cult is embodied in ritual and ceremony. Its present or former presence is made concrete in temples, shrines and churches, and cult images, including cult images and votive offerings at votive sites. (en)
- Kult oder Kultus (von lateinisch cultus [deorum]; „Götterverehrung“, von colere „anbauen, pflegen“) umfasst die Gesamtheit religiöser Handlungen. Das abgeleitete Adjektiv kultisch unterscheidet sich vom umgangssprachlichen kultig, dem Adjektiv von Kultstatus. Obwohl Kult vor allem als Bezeichnung für religiöse oder spirituelle Praxis benutzt wird, ist die Bedeutung in der Alltagssprache weiter gefasst und schließt auch andere Arten von ritualisierten Handlungen ein. Dabei wird ein Kult durch drei Aspekte bestimmt: ein Kultobjekt, eine den Kult ausführende Personengruppe sowie eine Anzahl mehr oder weniger ritualisierter Kulthandlungen. (de)
- Gurtzapena edo kultua talde batek jainko, mito, gauzaki edo sakratutzat hartzen den izaki bati egiten zaion gurtza eta eraspenezko ohikune eta beste adierazpenen multzoa da. (eu)
- Kultus dari suatu agama adalah totalitas praktik dan ketaatan terhadap agama (yang bersifat eksternal). Kultus merupakan pola adat ritual yang berkaitan dengan benda tertentu, yang berada dalam suatu cakupan khusus. Ritualnya biasanya meliputi , kurban, persembahan nazar, kompetisi, monumen, dll. (in)
- Een cultus is de verering van een bepaalde godheid, voorwerp of idool. In de antropologie is een cultus een organisatie voor de beoefening van rituelen, magie of andere godsdienstige naleving. Vele stammen hebben bijvoorbeeld vooroudercultussen (zie voorouderverering), waarin de dode voorvaderen als goddelijk worden beschouwd en activiteiten worden georganiseerd om hen te eerbiedigen en hun hulp aan te roepen. In tegenstelling tot heden ten dage was het gebruik van de vooroudercultus wijdverspreid over de hele wereld. (nl)
- Kult religijny – integralny składnik religii, który w szerokim tego pojęcia znaczeniu oznacza czynności, dokonywane z pobudek religijnych, zaś w wąskim znaczeniu oznacza ustalone rytuały, odprawiane ku czci wobec sacrum. (pl)
- No contexto religioso litúrgico, um culto (do termo latino cultu) constitui um conjunto de atitudes e ritos pelos quais um grupo de fiéis adora ou venera uma divindade. (pt)
- 崇拜（拉丁語：Cultus）指对神祇、庙宇、教会的“关注”。崇拜包含在仪式和之中。具体的表现形式包括庙宇、、教会和神像。 (zh)
- Kult je označení pro určité pojetí vztahu člověka k bohu, člověku, bytosti či předmětu, které se projevuje jeho velebením, uctíváním nebo zbožněním toho, co boha představuje, symbolizuje. Předmět kultu se stává idolem = modlou, kult se pak stává modloslužebnictvím - idolatrií. Znamená službu člověka bohu, místu, svatyni, jinému člověku, atp. Slovo kult vzniklo z latinského slova cultus což znamená uctívání, péče či kultivace, někteří odborníci se domnívají, že vznik tohoto slova je odvozen od colere což v latině znamená pěstovat. (cs)
- Kulto estas sistemo de omaĝaj aŭ respektaj praktikoj (ceremonioj, ritoj, preĝoj), per kiuj homoj esprimas sian respekton al dio, diaĵo aŭ speciala persono mita aŭ reala, aŭ eĉ senvivaĵo aŭ fenomeno al kiu estas agnoskata dimensio de supera graveco, eminenteco aŭ sankteco. Kulto estas unu el la elementoj de religioj. En vasta senco, la termino oni povas apliki al moralaj valoroj, (ekzemple de justeco) aŭ sociaj valoroj (ekzemple de la patrio). Kulto venas el la latina cultus, devenanta de la verbo colere, kiu signifas « kultivi » « kulturi » kaj ankaŭ « kulti ». (eo)
- El culto es una de las manifestaciones exotéricas (de carácter público) de una religión, aunque algunas manifestaciones del mismo puedan estar reservadas a los iniciados y, por ello, pertenecer al esoterismo. El culto forma parte de las obligaciones cuya negligencia se califica como impiedad. En las religiones no dogmáticas, la práctica de la ley reviste ese carácter exotérico. Pueden ser, según las religiones, el conjunto de los temas siguientes o una elección entre estos: (es)
- Un culte est un ensemble de pratiques d'hommage ou de vénération rendu par un groupe à une divinité, un être vivant mythique ou réel, un inanimé ou un phénomène à qui ce groupe reconnaît une dimension « de supériorité, d'excellence ou de sacré » et attribue des qualités remarquables ou exceptionnelles qui peuvent être considérées comme exemplaires. Le culte est un des éléments des religions. Par extension, le terme peut s'appliquer à des valeurs morales (justice par exemple) ou sociétales (patrie par exemple). (fr)
- Nell'uso tradizionale, il culto di una religione, indipendentemente dalle sue sacre scritture, dalla sua teologia, mitologia, o dalla fede personale dei suoi credenti, è la totalità della pratica religiosa esteriore. Il culto è letteralmente la "cura" dovuta alla divinità e al suo sacrario. Il termine "culto" deriva direttamente dal latino cultus, che significa "cura, coltivazione, adorazione", participio passato di colere, "coltivare". Tra le osservanze nel culto di una divinità ci sono i rituali, che possono comprendere preghiere e inni recitati o cantati, danze e spesso sacrifici, o sostituti del sacrificio. (it)
- Религио́зный культ (лат. cultus «почитание, поклонение» ← colo «возделываю, почитаю») — религиозное почитание каких-либо предметов, реальных или фантастических существ, наделяемых сверхъестественными свойствами, в том числе божеств; а также совокупность обрядов, связанных с таким почитанием. В монотеистических религиях под культом понимается религиозная обрядность: служители культа, католический культ, культовые предметы. Религиозный культ следует отличать от таких политических, эстетических, этических и философских феноменов, как «», «культ успеха», «культ человека», «культ разума» и др. (ru)
- Релігі́йний культ (лат. cultus — поклоніння, шанування) — система релігійних дій, предметів і символів, випробуваних у релігійній практиці впродовж певного часу та змінюваних за потребою. Пов'язаний з релігійними уявленнями вірян і спрямований на задоволення їхніх релігійних потреб. Для кожного язичницького божества існував свій культ, наприклад, культ Ваала, культ Астарта та інші. (uk)
|
