| dbo:abstract
|
- إميل لحود (12 يناير 1936 -)، رئيس الجمهورية اللبنانية من 24 نوفمبر 1998 إلى 23 نوفمبر 2007. هو ابن العماد جميل لحود أحد قادة . انتسب للكلية الحربية في عام 1956. وعين قائداً للجيش بعام 1989 وذلك بعد إقصاء قائد الجيش الأسبق ميشال عون والذي كان يتولى ممانعة ضد الحكم الجديد في لبنان ويتحصن بقصر بعبدا، وشارك لحود كونه قائداً للجيش بالتعاون مع القوات السورية عام 1990 بإقصاء عون من قصر بعبدا. انتخب رئيسا للجمهورية اللبنانية بعام 1998 ومدد له لفترة رئاسية ثانية بعام 2004، وانتهت ولايته الدستورية بتاريخ 23 نوفمبر 2007 وغادر في تمام الساعة الثانية عشر من ليل 24 نوفمبر قصر بعبدا من غير أن يسلم السلطة إلى رئيس جديد بسبب عدم التوصل إلى اتفاق بين الفرقاء اللبنانيين لانتخابه. وقد أعلن عند مغادرته القصر الرئاسي أن ضميره مرتاح وأن لبنان بألف خير وأن الجميع يجب أن يعودوا إلى ضميرهم ويعرفوا أن لبنان مختلف عن دول العالم كلها وتحكمه الديمقراطية التوافقية. قام خلال ولايته بدعم المقاومة اللبنانية ورفض التدخلات الأجنبية في شؤون لبنان الداخلية. ومن جانب آخر نشطت في عهده حملة اعتقالات من قبل مخابرات الجيش ضد المتشددين الإسلاميين حتى جرهم ذلك إلى مواجهة الجيش والقوى الأمنية في منطقة جرود الضنية في شمال لبنان. كما أنه واجه أنصار قائد القوات اللبنانية المنحلة سمير جعجع وقائد الجيش الأسبق المنفي إلى فرنسا العماد ميشال عون بنفس الأسلوب المتبع من اعتقال. (ar)
- Émile Jamil Lahoud (àrab: اميل جميل لحود, Amīl Jamīl Laḥūd, pronunciat Imil Jamil Lahud) és un militar i polític libanès. Va ser president del Líban de 24 de novembre de 1998 a 23 de novembre de 2007. De fe cristiana maronita, és fill del general , un dels líders de la independència libanesa. (ca)
- Ο Εμίλ Λαχούντ είναι στρατηγός εν αποστρατεία, Πρόεδρος του Λιβάνου από το 1998 ως το 2008. (el)
- Émile Geamil Lahoud (arabisch إميل جميل لحود, DMG Imīl Ǧamīl Laḥūd; * 12. Januar 1936 in Baabda, Libanon) ist ein libanesischer Politiker und früherer Militär, von 1998 bis 2007 war er Staatspräsident. Er ist der Onkel von Nassib Lahoud und mütterlich armenischer Abstammung. Seine Großeltern mütterlicherseits, Takouhi Kalebjian und Minas Sagerian, stammten aus der Schwarzmeerstadt Adabasar (heute Adapazarı in der Türkei) und wurden während der Völkermords an den Armeniern im Osmanischen Reich getötet. Lahoud studierte an mehreren Militärakademien im In- und Ausland. Er war Berufsoffizier im Rang eines Generals und vor seiner Wahl zum Staatspräsidenten oberster Kommandant der Streitkräfte des Libanons. Unter ihm wurden nach dem Bürgerkrieg (1990) mehrere Milizen in die libanesische Armee integriert. Die libanesische Verfassung wurde im Jahre 1998 auf Druck Syriens verändert, um eine Militärperson zum Staatspräsidenten wählen zu können. Lahoud war seit 1998 als Nachfolger Élias Hrawis Staatspräsident und wurde bei den Parlamentswahlen von August bis Oktober 2000 bestätigt. Zuvor war er Berufsoffizier und Oberbefehlshaber der libanesischen Armee. Lahoud gehört der christlich-maronitischen Konfession an. Kritiker und Gegner werfen ihm eine zu große Nähe zu den bis zu ihrem 2005 erfolgten Abzug vielfach als Besatzer empfundenen Syrern vor. Er war ein politischer Gegner des früheren Ministerpräsidenten Rafic Hariri, der in einem Attentat auf seinen Fahrzeugkonvoi um das Leben kam. Im Jahr 2004 wurde er vom libanesischen Parlament im Widerspruch zur verfassungsmäßigen Amtszeitbeschränkung für weitere drei Jahre zum Staatsoberhaupt ernannt. Um die Nachfolge Lahouds entbrannte in den Wochen vor dem Amtsende Lahouds ein Streit zwischen den pro-syrischen und anti-syrischen Parteien. Obwohl die Allianz des 14. März die Mehrheit im Parlament besitzt, konnte man sich nicht auf einen gemeinsamen Kandidaten einigen. Da die pro-syrische Opposition mit einem Boykott des Wahlgangs drohte, und somit das Parlament nicht beschlussfähig gewesen wäre, wurde die Wahl von Lahouds Nachfolger trotz des Ablaufs seiner Amtszeit am 23. November 2007 auf den 30. November verschoben. Lahoud hatte daraufhin wenige Stunden vor dem Ende seiner Amtszeit die Verantwortung für die Sicherheit und Stabilität des Landes an die libanesischen Streitkräfte übertragen. Er habe die Gefahr eines Ausnahmezustandes gesehen. (de)
- La generalo Émile Lahoud [eMIL laHU] (اميل لحود), naskita la 12an de januaro 1936, estas militisto kaj politikisto de Libano. Li estas kristano maronito kaj estis prezidento de la Respubliko el la 24a de novembro 1998 al la 23a de novembro 2007. Maronito, li estas filo de la generalo Jamil Lahoud (unu de la estroj de la movado por la sendependigo de Libano) kaj de armena patrino. Li estis en diversaj postenoj de la libana armeo ekde 1959, inkludante tiun de komandanto de la de 1989 al 1998; tiam li sukcesis rekonstrui la libanan armeon kiel nepartia organismo, ĉar ĝi iĝis preskaŭ detruita dum la libana enlanda milito. Li estis dekomence ŝatata de la loĝantaro kiel naciisma estro kaj malamiko de koruptado. Dum lia prezidenteco Libano vivis sian plej malfacilan epokon ekde la enlanda milito kiu ekis en 1995 kaj post diversaj etapoj finis en 1990. Dum la regado de Lahoud okazis la mortigon de la unua ministro Rafik Hariri kiu estis kontraŭsiria kaj pro tio oni akuzis Sirion pri tiu murdo kaj la siria armeo kaj aliaj fortoj de Sirio eliris el Libano por eviti pliajn kritikojn kaj malfacilaĵojn. Poste Hezbolao entreprenis gravan militon kontraŭ Israelo kaj surprize venkis en ĝi (aŭ almenaŭ ne estis venkita) kontraŭ pli povaj armeo kaj lando. Lia prezidenteco estis antaŭplanita ĝis 2004 kaj estis plilongigita de la Parlamento kontraŭ la Konstitucio, kio okazigis polemikon kaj intervenon de Usono; ĉio plitrankviliĝis danke al interveno de Francio. (eo)
- Émile Geamil Lahoud (en árabe: إميل لحود; Beirut, 12 de enero de 1936) es un político libanés, y fue presidente del país entre 1998 y 2007. Es hijo del general , uno de los líderes de la independencia libanesa, y está considerado como uno de los políticos más influyentes del medio oriente. Se convirtió en comandante de la primera flota en 1968 y desempeñó distintos cargos en el Ejército entre 1970 y 1983, cuando fue designado como jefe de la oficina militar del Ministerio de Defensa. Como comandante del Ejército en los años 90, reconstruyó la institución convirtiéndola en un cuerpo no sectario, el cual había quedado debilitado tras la Guerra Civil Libanesa. Cuando se convirtió en Presidente en noviembre de 1998 contó con la aprobación general, visto como un líder nacionalista y un enemigo de la corrupción. El período de Emile Lahoud como presidente, que estaba previsto hasta noviembre de 2004, fue extendido por tres años más cuando el Parlamento aprobó una controvertida enmienda constitucional que le permitía mantenerse en el poder. (es)
- Émile Lahoud (en arabe : اميل لحود, Baabdat, 12 janvier 1936), militaire puis homme d'État libanais, a été chef d’État-Major des Armées (1989-1998) puis président de la République (1998 à 2007) (fr)
- Presiden Katolik Maronit Jenderal Émile Geamil Lahoud (Arab: اميل لحود, Armenia: Իմիլ Լահուտ; lahir 12 Januari 1936) adalah mantan Presiden Lebanon. Ia adalah anak Jenderal , seorang pimpinan perjuangan kemerdekaan. Ibunya seorang dari wilayah (Suriah). Sebelum terpilih tahun 1998, ia adalah Kepala Staf . Sebagai pemimpin di negara, ia juga pemimpin angkatan bersenjatan Lebanon. Dialah pejabat di negara Arab yang beragama Kristen. Lahoud bertugas di bawah Jenderal Michel Aoun pada tahun-tahun akhir dari Perang Saudara Lebanon (1975-1990). Setelah diberlakukannya gencatan senjata yang ditengahi oleh Liga Arab, Lahoud menyebrang ke Beirut barat yang dikuasai oleh Suriah. Seorang perwira militer Maronit dibutuhkan untuk mengambil alih posisi komandan AD untuk Beirut Barat. Lahoud ditawari posisi tersebut berdasarkan pemerintahan Lebanon yang disetujui oleh Perjanjian Taif 1989. Menurut satu sumber, Lahoud memiliki hubungan dengan pejabat AD Suriah yang sangat berpengaruh, Ali Hammoud, yang merekomendasikan dirinya untuk tugas tersebut yang diterimanya dengan cepat. Dia bertugas dalam banyak pos di militer, termasuk panglima AD dari 1989 sampai 1998, dan kemudian mencalonkan diri sebagai presiden pada 1998, setelah konstitusi diubah untuk memungkinkan panglima AD mencalonkan diri hanya setelah tiga tahun menjabat posisi tersebut. Menurut konstitusi Lebanon, masa jabatan Presiden dibatasi hanya satu kali enam tahun. Namun, di bawah tekanan dari Suriah, pada 2004 parlemen menyetujui untuk memperpanjang masa jabatannya tiga tahun lagi, hingga 2007 (hal yang sama terjadi dengan pendahulunya ). Tokoh-tokoh oposisi dan para kritikus internasional mengklaim bahwa perpanjangan itu tidak sah karena konstitusi diamanedemen di bawah tekanan dari luar negeri. Popularitas Lahoud belakangan ini menurun, khususnya di antara orang-orang Kristen, Druze, dan Islam Sunni. Kardinal Katolik Lebanon dan pemimpin Druze merupakan kritikusnya yang vokal. Bekas perdana menteri Rafik Hariri, seorang Muslim Sunni yang meninggal karena pembunuhan politik, yang telah bekerja selama bertahun-tahun di bawah dukungan Suriah, berbenturan dengan Damaskus dalam soal perpanjangan masa jabatan Lahoud, dan karenanya ia mengundurkan diri. Tokoh-tokoh ini memandang Lahoud sebagai boneka yang dikendalikan oleh Suriah. Pada Agustus 2004, Jumlatt mengatakan bahwa Hariri mengakui kepadanya bahwa ia diancam oleh presiden Suriah Bashar al-Assad, yang berkata kepada Hariri, "Lahoud adalah aku. ... Bila kau dan Chirac mau aku keluar dari Lebanon, aku akan hancurkan Lebanon." [huruf miring ditambahkan] "Ketika saya mendengar kata-katanya itu, saya tahu bahwa itu berarti hukuman mati untuknya," kata Jumblatt. [1]. Lahoud terkenal di antara sejumlah orang Lebanon karena biasa berleha-leha sepanjang sore di kolam renang klub mewah Yarze, sambil membaca majalah Paris Match dan memegangi sebuah cermin untuk membuat kulitnya terbakar matahari. Laporan-laporan berita yang mengatakan bahwa ia berenang sementara Hariri dikebumikan menimbulkan dampak yang demikian hebat sehingga ia terpaksa harus mengeluarkan bantahannya. "Saya berenang setiap hari—inilah caranya saya berolahraga—tapi khusus pada hari itu, saya tidak berenang," katanya kepada sekumpulan anggota Dewan Persatuan Jurnalis. Banyak orang Lebanon yang menjuluki Lahoud "la vache qui rit" -- "sapi tertawa". Sebagian kritikus yakin bahwa salah satu alasan utama masa jabatan Lahoud diperpanjang ialah karena keluarganya telah menjalin hubungan bisnis yang erat dengan klan al-Assad di Damaskus. Lahoud juga telah dituduh karena tidak berbobot dan bertindak hanya sebagai pion Suriah yang merugikan lembaga-lembaga Lebanon dengan mendukung pelanggaran oleh badan-badan polisi rahasia yang mirip dengan yang menjalankan pemerintahan Suriah: peranan intelijen bukan lagi mengusahakan keamanan, melainkan memasang agen-agen, menyadap percakapan telepon, menyebarkan artikel-artikel koran, mengancam para hakim, mengikat para menteri dan mengepung anggota-anggota parlemen. Lahoud menyangkal keras tuduhan-tuduhan ini. Lahoud dengan sekitar 18 menteri yang pro-Suriah konon telah menentang sejumlah proyek Hariri, dari hal-hal kecil seperti membeli tanah untuk sekolah-sekolah baru untuk pembaruan ekonomi. Dalam sebuah pertemuan tahun 2002 yang terdiri atas donor-donor internasional di Paris, Presiden Chirac dari Prancis dan Hariri berhasil mendapatkan jaminan lebih dari AS$14 miliar dana bantuan untuk Lebanon, yang terperangkap utang yang sangat besar. Bantuan itu akan diberikan dengan syarat Lebanon melakukan pembaruan-pembaruan ekonomi. Lahoud dituduh telah menghalang-halangi pembaruan. (in)
- Émile Jamil Lahoud (born 12 January 1936)was a Lebanese politician who served as the 16th president of Lebanon from 1998 to 2007. His main foreign-policy achievement was to end the Israeli occupation of Southern Lebanon in May 2000, which was occupied since 1982. He downplayed sectarianism and rearmed the Lebanese army, with help from Syria. However factionalism and Lebanon's politics undermined his strength. (en)
- Generaal Émile Jamil Lahoud (Arabisch:اميل لحود) (Baabdat, 12 januari, 1936) was van 1998 tot en met 23 november 2007 president van Libanon. Émile Lahoud stamt uit een vooraanstaande Maronitische familie. Zijn vader, generaal Jamil Lahoud, was bevelhebber in de strijdkrachten tijdens het Franse mandaat over Libanon. Vader Lahoud speelde een hoofdrol bij de actie voor de onafhankelijkheid en liet als eerste commandant de nationale vlag hijsen tijdens het appel. Hij richtte in 1941 een oproep tot alle officieren om alleen het Libanese opperbevel te gehoorzamen.Zo ontliep hij een keuze tussen de Franse regering in Vichy en het Comité van Vrije Fransen van generaal De Gaulle. Jamil Lahoud was nauw bevriend met generaal Foead Chehab, de derde president van de republiek. In de jaren 60 was hij parlementslid en minister van sociale zaken. In het clansysteem van de Libanese politiek wordt ook zoon Emile tot de "Chehabisten" gerekend. Lahoud jr. koos voor de marine en ontving zijn opleiding onder andere in Groot-Brittannië en de Verenigde Staten. Hij was commandant over enkele oorlogsbodems en vervolgens over enkele smaldelen van de vloot, voordat hij opklom tot hoge functies bij de generale staf en op het ministerie van defensie. Tijdens de Libanese burgeroorlog (1975 - 1990) werd de rol van het regeringsleger teruggedrongen tot in de enclave Oost-Beiroet. Toen de opperbevelhebber Michel Aoun weigerde mee te werken aan de uitvoering van het vredesakkoord van Taif, benoemde de pro-Syrische regering Lahoud tot opperbevelhebber. Hij wist in de loop van 1990 zijn gezag uit te breiden, totdat hij op 13 oktober met Syrische luchtsteun de christelijke enclave veroverde. Aoun moest in ballingschap gaan en keerde pas in mei 2005 terug uit Parijs. Het geregelde Libanese leger nam onder het bevel van Emile Lahoud op 3 december 1990 posities in geheel Groot-Beiroet in, nadat verschillende Libanese milities zich op bevel van president Elias Hrawi uit het gebied hadden teruggetrokken. In de volgende maanden bracht Lahoud ook de rest van Libanon onder controle van de regering. De burgeroorlog was ten einde. Émile Lahoud schiep de rust waarin na 20 jaar een nieuw parlement en na 35 jaar nieuwe gemeenteraden konden worden gekozen. Bezoeken van de Paus en van de Franse president verliepen in alle rust. Achter de schermen echter bleef Syrië de gang van zaken in Beiroet bepalen. Toen de ambtstermijn van hun vertrouweling Hraoui als president van Libanon afliep, zetten zij het Libanese parlement onder druk om deze met drie jaar te verlengen. Toen er in 1998 dan toch een opvolger moest worden gevonden, schoven ze opperbevelhebber Lahoud naar voren. Daartoe moest de grondwet worden gewijzigd, want die verbood de kandidatuur van een legerchef. Premier Rafik Hariri verzette zich tevergeefs, en trad af. Op 24 november 1998 begon Lahoud aan zijn termijn als elfde president van Libanon. Anderhalf jaar werkte hij samen met de pro-Syrische premier Selim el-Hoss, maar in mei 2000 verloor deze met vernietigende cijfers de parlementsverkiezingen. De premier keerde zelfs niet terug in het parlement, hetgeen werd uitgelegd als een afkeuring door de bevolking van Lahouds beleid. Hariri was de grote overwinnaar, en de president moest hem wel accepteren als regeringsleider. Hun opvattingen en persoonlijkheden bleven echter botsen. (nl)
- エミール・ジャミール・ラフード（Émile Geamil Lahoud、アラビア語: اميل جميل لحود, アルメニア語: Իմիլ Լահուտ;1936年1月12日 - ）は、レバノンの軍人・政治家。第17代大統領（1998年11月24日 - 2007年11月24日）。 レバノン独立運動の指導者の一人、将軍の息子としてベイルートに生まれる。1959年にレバノン軍に入隊し、以後軍歴を積む。レバノン内戦（1975年 - 90年）でもレバノン軍の下で軍務に就くが、1989年にアラブ連盟がをまとめ上げたと見るや、上官でシリア軍への徹底抗戦の構えを見せていたミシェル・アウン将軍と袂を分かち、シリア軍が支配する西ベイルートに赴く。この背景にはシリア軍上級将校で前のシリア内相だった将軍が深く関わっており、宣言で保証された西ベイルートにおける軍指揮官としての地位をエミールに提示されたと言われている。これを受けて、1989年から1998年まで軍の最高司令官を含む様々な要職を歴任。続いて、陸軍司令官がその職に在籍したまま大統領に立候補することができるように憲法を改正した後、1998年に大統領選に出馬、当選した。 レバノンの憲法下では、大統領の任期は1期6年に制限されていた。しかしながら2004年にシリアからの圧力で、国民議会は彼の任期をさらに3年間、2007年まで延長することを票決した。レバノンの反対派と国際的な批評家は、憲法が外国の強要下で改正されたので、任期の延長は違法だと主張している。 2007年11月23日、任期満了に伴い大統領職から退いた。 (ja)
- Émile Lahoud, in arabo: إميل لحود, Emīl Laḥūd (Baabdat, 12 gennaio 1936), è un politico e generale libanese. Émile Lahoud venne eletto Presidente del Libano nel 1998, dopo essere assurto ai ranghi di comandante delle forze armate libanesi. (it)
- Émile Jamil Lahoud (arab. اميل لحود, ur. 12 stycznia 1936 w Bejrucie) – generał, prezydent Libanu w latach 1998–2007, Maronita. Uważany za polityka prosyryjskiego, a miejscami nawet za marionetkę w rękach prezydenta tego kraju Baszara al-Assada (podobnie jak wcześniej Hafiza al-Assada). W 2004 roku został odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej. (pl)
- Émile Jamil Lahoud (arabiska: اميل لحود), född 12 januari 1936 i Beirut, är en libanesisk politiker och general. Han var från 1998 till 2007. Lahoud är kristen maronit och Syrienvänlig. Han är motståndare till Saad Hariri, vars 14 mars-allians dominerar Libanons regering. (sv)
- Émile Geamil Lahoud, em árabe اميل لحود, (Beirute, 12 de Janeiro de 1936) é um militar e político libanês. Foi presidente do Líbano de 24 de novembro de 1998 a 23 de novembro de 2007. De fé cristã maronita, é filho do general , um dos líderes da independência libanesa. (pt)
- Эми́ль Джами́ль Лаху́д (араб. اميل جميل لحود; род. 12 января 1936) — 11-й президент Ливана (1998—2007). С 1959 года служил в военно-морских силах Ливана. В 1989 году стал главнокомандующим ливанской армии. В 1998 году был избран парламентом Ливана на должность президента страны сроком на шесть лет, в 2004 году его полномочия были продлены ещё на три года. В ноябре 2007 года ушёл в отставку. (ru)
- Еміль Джаміль Лахуд (араб. اميل لحود; нар. 12 січня 1936, Бейрут, Ліван) — ліванський військовик і політик, президент Лівану (1998—2007). (uk)
- 埃米尔·拉胡德（阿拉伯语：اميل لحود，Émile Lahoud，1936年1月12日－），曾任第十五任黎巴嫩总统、武装部队总司令、前海军司令。 1989年，拉胡德开始担任武装部队总司令，并被授予中将军衔。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Émile Jamil Lahoud (àrab: اميل جميل لحود, Amīl Jamīl Laḥūd, pronunciat Imil Jamil Lahud) és un militar i polític libanès. Va ser president del Líban de 24 de novembre de 1998 a 23 de novembre de 2007. De fe cristiana maronita, és fill del general , un dels líders de la independència libanesa. (ca)
- Ο Εμίλ Λαχούντ είναι στρατηγός εν αποστρατεία, Πρόεδρος του Λιβάνου από το 1998 ως το 2008. (el)
- Émile Lahoud (en arabe : اميل لحود, Baabdat, 12 janvier 1936), militaire puis homme d'État libanais, a été chef d’État-Major des Armées (1989-1998) puis président de la République (1998 à 2007) (fr)
- Émile Jamil Lahoud (born 12 January 1936)was a Lebanese politician who served as the 16th president of Lebanon from 1998 to 2007. His main foreign-policy achievement was to end the Israeli occupation of Southern Lebanon in May 2000, which was occupied since 1982. He downplayed sectarianism and rearmed the Lebanese army, with help from Syria. However factionalism and Lebanon's politics undermined his strength. (en)
- Émile Lahoud, in arabo: إميل لحود, Emīl Laḥūd (Baabdat, 12 gennaio 1936), è un politico e generale libanese. Émile Lahoud venne eletto Presidente del Libano nel 1998, dopo essere assurto ai ranghi di comandante delle forze armate libanesi. (it)
- Émile Jamil Lahoud (arab. اميل لحود, ur. 12 stycznia 1936 w Bejrucie) – generał, prezydent Libanu w latach 1998–2007, Maronita. Uważany za polityka prosyryjskiego, a miejscami nawet za marionetkę w rękach prezydenta tego kraju Baszara al-Assada (podobnie jak wcześniej Hafiza al-Assada). W 2004 roku został odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej. (pl)
- Émile Jamil Lahoud (arabiska: اميل لحود), född 12 januari 1936 i Beirut, är en libanesisk politiker och general. Han var från 1998 till 2007. Lahoud är kristen maronit och Syrienvänlig. Han är motståndare till Saad Hariri, vars 14 mars-allians dominerar Libanons regering. (sv)
- Émile Geamil Lahoud, em árabe اميل لحود, (Beirute, 12 de Janeiro de 1936) é um militar e político libanês. Foi presidente do Líbano de 24 de novembro de 1998 a 23 de novembro de 2007. De fé cristã maronita, é filho do general , um dos líderes da independência libanesa. (pt)
- Эми́ль Джами́ль Лаху́д (араб. اميل جميل لحود; род. 12 января 1936) — 11-й президент Ливана (1998—2007). С 1959 года служил в военно-морских силах Ливана. В 1989 году стал главнокомандующим ливанской армии. В 1998 году был избран парламентом Ливана на должность президента страны сроком на шесть лет, в 2004 году его полномочия были продлены ещё на три года. В ноябре 2007 года ушёл в отставку. (ru)
- Еміль Джаміль Лахуд (араб. اميل لحود; нар. 12 січня 1936, Бейрут, Ліван) — ліванський військовик і політик, президент Лівану (1998—2007). (uk)
- 埃米尔·拉胡德（阿拉伯语：اميل لحود，Émile Lahoud，1936年1月12日－），曾任第十五任黎巴嫩总统、武装部队总司令、前海军司令。 1989年，拉胡德开始担任武装部队总司令，并被授予中将军衔。 (zh)
- إميل لحود (12 يناير 1936 -)، رئيس الجمهورية اللبنانية من 24 نوفمبر 1998 إلى 23 نوفمبر 2007. هو ابن العماد جميل لحود أحد قادة . انتسب للكلية الحربية في عام 1956. وعين قائداً للجيش بعام 1989 وذلك بعد إقصاء قائد الجيش الأسبق ميشال عون والذي كان يتولى ممانعة ضد الحكم الجديد في لبنان ويتحصن بقصر بعبدا، وشارك لحود كونه قائداً للجيش بالتعاون مع القوات السورية عام 1990 بإقصاء عون من قصر بعبدا. انتخب رئيسا للجمهورية اللبنانية بعام 1998 ومدد له لفترة رئاسية ثانية بعام 2004، وانتهت ولايته الدستورية بتاريخ 23 نوفمبر 2007 وغادر في تمام الساعة الثانية عشر من ليل 24 نوفمبر قصر بعبدا من غير أن يسلم السلطة إلى رئيس جديد بسبب عدم التوصل إلى اتفاق بين الفرقاء اللبنانيين لانتخابه. وقد أعلن عند مغادرته القصر الرئاسي أن ضميره مرتاح وأن لبنان بألف خير وأن الجميع يجب أن يعودوا إلى ضميرهم ويعرفوا أن لبنان مختلف عن (ar)
- Émile Geamil Lahoud (arabisch إميل جميل لحود, DMG Imīl Ǧamīl Laḥūd; * 12. Januar 1936 in Baabda, Libanon) ist ein libanesischer Politiker und früherer Militär, von 1998 bis 2007 war er Staatspräsident. Er ist der Onkel von Nassib Lahoud und mütterlich armenischer Abstammung. Seine Großeltern mütterlicherseits, Takouhi Kalebjian und Minas Sagerian, stammten aus der Schwarzmeerstadt Adabasar (heute Adapazarı in der Türkei) und wurden während der Völkermords an den Armeniern im Osmanischen Reich getötet. (de)
- La generalo Émile Lahoud [eMIL laHU] (اميل لحود), naskita la 12an de januaro 1936, estas militisto kaj politikisto de Libano. Li estas kristano maronito kaj estis prezidento de la Respubliko el la 24a de novembro 1998 al la 23a de novembro 2007. Maronito, li estas filo de la generalo Jamil Lahoud (unu de la estroj de la movado por la sendependigo de Libano) kaj de armena patrino. Li estis en diversaj postenoj de la libana armeo ekde 1959, inkludante tiun de komandanto de la de 1989 al 1998; tiam li sukcesis rekonstrui la libanan armeon kiel nepartia organismo, ĉar ĝi iĝis preskaŭ detruita dum la libana enlanda milito. (eo)
- Émile Geamil Lahoud (en árabe: إميل لحود; Beirut, 12 de enero de 1936) es un político libanés, y fue presidente del país entre 1998 y 2007. Es hijo del general , uno de los líderes de la independencia libanesa, y está considerado como uno de los políticos más influyentes del medio oriente. Se convirtió en comandante de la primera flota en 1968 y desempeñó distintos cargos en el Ejército entre 1970 y 1983, cuando fue designado como jefe de la oficina militar del Ministerio de Defensa. (es)
- Presiden Katolik Maronit Jenderal Émile Geamil Lahoud (Arab: اميل لحود, Armenia: Իմիլ Լահուտ; lahir 12 Januari 1936) adalah mantan Presiden Lebanon. Ia adalah anak Jenderal , seorang pimpinan perjuangan kemerdekaan. Ibunya seorang dari wilayah (Suriah). Sebelum terpilih tahun 1998, ia adalah Kepala Staf . Sebagai pemimpin di negara, ia juga pemimpin angkatan bersenjatan Lebanon. Dialah pejabat di negara Arab yang beragama Kristen. (in)
- エミール・ジャミール・ラフード（Émile Geamil Lahoud、アラビア語: اميل جميل لحود, アルメニア語: Իմիլ Լահուտ;1936年1月12日 - ）は、レバノンの軍人・政治家。第17代大統領（1998年11月24日 - 2007年11月24日）。 レバノン独立運動の指導者の一人、将軍の息子としてベイルートに生まれる。1959年にレバノン軍に入隊し、以後軍歴を積む。レバノン内戦（1975年 - 90年）でもレバノン軍の下で軍務に就くが、1989年にアラブ連盟がをまとめ上げたと見るや、上官でシリア軍への徹底抗戦の構えを見せていたミシェル・アウン将軍と袂を分かち、シリア軍が支配する西ベイルートに赴く。この背景にはシリア軍上級将校で前のシリア内相だった将軍が深く関わっており、宣言で保証された西ベイルートにおける軍指揮官としての地位をエミールに提示されたと言われている。これを受けて、1989年から1998年まで軍の最高司令官を含む様々な要職を歴任。続いて、陸軍司令官がその職に在籍したまま大統領に立候補することができるように憲法を改正した後、1998年に大統領選に出馬、当選した。 2007年11月23日、任期満了に伴い大統領職から退いた。 (ja)
- Generaal Émile Jamil Lahoud (Arabisch:اميل لحود) (Baabdat, 12 januari, 1936) was van 1998 tot en met 23 november 2007 president van Libanon. Émile Lahoud stamt uit een vooraanstaande Maronitische familie. Zijn vader, generaal Jamil Lahoud, was bevelhebber in de strijdkrachten tijdens het Franse mandaat over Libanon. Vader Lahoud speelde een hoofdrol bij de actie voor de onafhankelijkheid en liet als eerste commandant de nationale vlag hijsen tijdens het appel. Hij richtte in 1941 een oproep tot alle officieren om alleen het Libanese opperbevel te gehoorzamen.Zo ontliep hij een keuze tussen de Franse regering in Vichy en het Comité van Vrije Fransen van generaal De Gaulle. (nl)
|
.jpg?width=300)
.jpg){kind=link}