| dbo:abstract
|
- الأعضاء الأثارية (بالإنجليزية: Vestigiality) هي أعضاء في جسم الكائن الحي تكون أصغر وأبسط من نظيرتها في أفراد من نفس النوع وتكون هذه الأعضاء فقدت أو شبه فقدت وظائفها الأساسية خلال التطور أو تضمر أو أصبح لها وظيفة جديدة تماما. أو أن تختفي تماما. الأثارية هي دليل على صحة التطور؛ فلا يوجد تفسير لوجودها سوى حدوث تطور. الأثارية لها أشكال متنوعة سواء تشريحية أو سلوكية أو كيمياء-حيوية. بعضها يختفي في وأخرى تبقى طوال حياة الكائن الحي. (ar)
- Un vestigi, rudiment o òrgan vestigial és una estructura anatòmica que aparentment ha perdut la major part o la totalitat de la seva funció primigènia en una determinada espècie. Avaluació de l'estat vestigial generalment es fa per comparació amb les característiques homòlogues en espècies estretament emparentades. L'aparició de vestigis es produeix per processos evolutius normals, en general per la pèrdua de funció, d'una funció que ja no està subjecte a les pressions de selecció positives quan perd el seu valor en un nou entorn. També es pot produir aquest canvi quan les pressions selectives són negatives, és a dir que el caràcter és seleccionat en contra. Exemples típics d'ambdós tipus es produeixen en la pèrdua de la capacitat de volar en espècies que habiten en illes. En qualsevol cas els caràcter vestigials d'acord amb la teoria sintètica de l'evolució han de ser forçosament caràcters determinats per gens. Les característiques vestigials poden adoptar diverses formes, per exemple, poden ser patrons de comportament, estructures anatòmiques, o processos bioquímics. Com la majoria d'altres característiques físiques, les característiques vestigials, però funcionals en una espècie determinada poden aparèixer successivament, desenvolupar-se i persistir o desaparèixer en diferents etapes dins de l'ontogènia de l'organisme, que van des del desenvolupament embrionari primerenc a l'edat adulta tardana. El terme vestigi és útil en referència a moltes característiques determinades genèticament, ja sigui morfològica, de comportament o fisiològica, en qualsevol context però, no ha de seguir segueix que una característica residual ha de ser completament inútil. Un exemple clàssic a nivell de l'anatomia és l'apèndix vermiforme humà - encara que considerat vestigial en el sentit de no tenir cap funció digestiva significativa, l'apèndix encara té les funcions immunològiques i és útil en el manteniment de la flora intestinal. A nivell molecular s'apliquen conceptes similars - algunes seqüències d'àcids nucleics en genomes eucariotes no tenen cap funció biològica coneguda, alguns d'ells hi ha el que s'ha anomenat "ADN escombraries", però és difícil demostrar que una determinada seqüència en una regió particular d'un determinat genoma no és funcional. El simple fet que es tracti d'ADN no codificant no vol dir que no tingui cap funció (pot estar implicat en la regulació gènica o en l'establiment de l'estructura dels cromosomes). A més, fins i tot si una seqüència d'ADN existent és no té una funció específica, no significa que derivi d'una seqüència ancestral d'ADN funcional. Lògicament aquest ADN no seria vestigial en el sentit de ser el vestigi d'una estructura funcional anterior. Per contra els pseudogens han perdut la capacitat de codificació de proteïnes o d'una altra manera ja no s'expressa en la cèl·lula. Les estructures vestigials sovint s'anomenen òrgans vestigials, encara que molts d'ells no són en realitat òrgans (amb el benentès que l'òrgan duu associada la capacitat de realitzar una determinada funció). Aquestes estructures vestigials típicament són degeneracions, atròfies, o rudiments. Encara que les estructures comunament considerades "vestigials" poden haver perdut parcialment o totalment les funcions orgàniques que havien realitzat en els organismes ancestrals, aquestes estructures poden retenir funcions menors o poden haver-se adaptat a noves funcions en les poblacions actuals. És important per evitar la confusió del concepte de vestigis amb la d'exaptació. Tots dos poden ocórrer alhora en el mateix cas. En l'exaptació una estructura utilitzada originalment per a un propòsit és modificada per a efectuar-ne un de nou. Per exemple, les ales dels pingüins serien un tipus d'exaptació en el sentit de servir a un nou propòsit substancial (locomoció sota l'aigua), però encara podria ser considerat com vestigial en el sentit d'haver perdut la funció de vol. Tot i que Charles Robert Darwin argumentà que les ales dels emús serien definitivament vestigials, ja que no semblen tenir una funció principal existent, la funció és una qüestió de grau, de manera que els judicis sobre el que és una opció "important" són arbitràries. L'emú sembla utilitzar les seves ales com a òrgans d'equilibri en marxa. De la mateixa manera, l'estruç utilitza les seves ales per al control de la temperatura corporal, tot i que són, sens dubte són una estructura vestigial com a estructures per al vol. (ca)
- Rudiment (z latinského rudimentum – první pokus, počátek) je označení, které je používáno pro vlastnosti nebo zakrnělé orgány obvykle již organismem nepoužívané, které však byly efektivní u nižšího vývojového stupně organismu. V případě, pokud je vlastnost nebo znak u druhu překonán a vývojem vymizí, ale u některého z jedinců se opět objeví, používá se pro tento jev také termín atavismus. K rudimentárním lidským orgánům patří např. kostrč, apendix (červovitý výrůstek slepého střeva), ocasní části páteře, ušní svaly, které umožňovaly pohyb boltcem nebo takzvané zuby moudrosti. U zvířat např. paspárek. V širší souvislosti se termín rudiment používá i pro základ, zbytek nebo pozůstatek něčeho. (cs)
- Als Rudiment (lat. rudimentum „Anfang“, „erster Versuch“, „Probestück“) wird in der Biologie ein in der Stammesentwicklung (Phylogenese) teilweise oder gänzlich funktionslos gewordenes rückgebildetes, aber noch vorhandenes Merkmal (Organ, Organteil, Organstruktur oder auch Verhalten) bezeichnet. Rudimente treten im Gegensatz zu Atavismen, die nur bei einzelnen Individuen auftreten, bei vielen oder allen Individuen einer Art auf. Rudimente können grundsätzlich bei allen Organismen auftreten und gelten als klassische Evolutionsbelege.Der Rückbildungsvorgang ist die Rudimentation. Sie ging von einem funktionsfähigen Stadium des Merkmals aus.Einige Rudimentationen sind auch mit einem Funktionswechsel verbunden, wie am Beispiel Blinddarm/Wurmfortsatz beschrieben wird.Die Rudimentation wird dadurch verursacht, dass sich an Stellen der DNA, die keinem positiven Selektionsdruck unterworfen sind, Mutationen ansammeln können ohne die Fitness des Organismus negativ zu beeinflussen. Dies kann auf lange Sicht zur Verkümmerung des entsprechenden Merkmals in einer Population führen. Das entsprechende Phänomen nennt man regressive Evolution. (de)
- Vestiĝeco priskribas genetike difinitajn strukturojn aŭ atributojn kiuj ŝajne estis perdintaj multe aŭ ĉiujn el siaj iamaj funkcioj ĉe difinita specio. Studo pri la vestiĝa statuso devas geenerale rilate kompare kun homologaj karakteroj ĉe rilataj specioj. Apero de vestiĝeco okazas per normal evoluaj procezoj, tipe per simpla perdo de funkcion de karaktero kiu jam ne plu dependas pozitive el selektaj premoj kiam ĝi perdas sian valoron pro ŝanĝo ĉe la medio. Pli urĝe la karaktero povas esti kontraŭselektita kiam ties funkcion iĝas definitive damaĝa. Tipaj ekzemploj de ambaŭ tipoj okazas ĉe la perdo de flugkapablo ĉe specioj. (eo)
- Biologian, bestigioa, aztarna edo aztarna-organoa eboluzioaren ondorioz jatorriko funtzioa galtzera heldu den organoa da. Gizakiaren kasuna, kokzixa, heste sobrea eta bestigioak dira. Bestigioa den organoa bestigiala dela ere esaten da. (eu)
- La vestigialidad es la retención durante el proceso de evolución de estructuras o atributos genéticamente determinados que han perdido parte o la totalidad de su función ancestral en una especie determinada. La evaluación de la vestigialidad generalmente debe basarse en la comparación con características homólogas en especies relacionadas. La aparición de vestigios ocurre por procesos evolutivos normales, generalmente por la pérdida de función de una característica que ya no está sujeta a presiones de selección positivas cuando pierde su valor en un entorno cambiante. La característica puede seleccionarse en contra de forma más urgente cuando su función se vuelve definitivamente dañina, pero si la falta de la característica no proporciona ninguna ventaja, y su presencia no proporciona ninguna desventaja, la característica podría no eliminarse por selección natural y persistir entre las especies. Ejemplos típicos de ambos tipos ocurren en la pérdida de capacidad de vuelo en especies que habitan en océanos. (es)
- Une structure vestigiale désigne un caractère anatomique, physiologique, de biologie moléculaire ou comportemental dont la fonction initiale a été perdue totalement ou en partie au cours de l'évolution en biologie évolutive du développement (structure anatomique de l'organisaton d'une espèce). La vestigialité se distingue de l'atavisme ou réversion qui se réfère à la réapparition occasionnelle d'un caractère ancestral chez un individu qui normalement ne devrait pas le posséder. Ainsi le coccyx est une structure vestigiale homologue de la queue, tandis que la polydactylie ou le tissu mammaire surnuméraire sont des atavismes. (fr)
- Ball nó orgán meata nó míchumtha a laghdaíodh ina struchtúr nó a thábhacht feidhmithe le linn a éabhlóide is/nó a fhorbartha. Mar shampla, an aipindic sa duine, agus sciatháin na hostraise. (ga)
- Vestigialitas adalah suatu karakter pada organ organisme berhomologi yang tampaknya telah kehilangan seluruh ataupun kebanyakan fungsi awal organ tersebut melalui proses evolusi. Vestigialitas dapat terjadi pada struktur anatomi organisme, perilaku organisme, maupun lintasan biokimia organisme. Beberapa karakter vestigial ini akan menghilang pada awal , tetapi ada pula yang terus ada sampai dengan dewasa. Struktur vestigial sering disebut sebagai organ sisa walaupun tidak semuanya benar-benar organ, yang dikarenakan beberapa struktur pada organ tersebut telah kehilangan fungsi aslinya. (in)
- Vestigiality is the retention, during the process of evolution, of genetically determined structures or attributes that have lost some or all of the ancestral function in a given species. Assessment of the vestigiality must generally rely on comparison with homologous features in related species. The emergence of vestigiality occurs by normal evolutionary processes, typically by loss of function of a feature that is no longer subject to positive selection pressures when it loses its value in a changing environment. The feature may be selected against more urgently when its function becomes definitively harmful, but if the lack of the feature provides no advantage, and its presence provides no disadvantage, the feature may not be phased out by natural selection and persist across species. Examples of vestigial structures (also called degenerate, atrophied, or rudimentary organs) are the loss of functional wings in island-dwelling birds; the human vomeronasal organ; and the hindlimbs of the snake and whale. (en)
- 흔적기관은 특정 종의 조상에서 기원한 기능 중 일부나 전체를 소실한, 유전적으로 결정된 구조나 특성의 진화의 과정 중 정체되어 간직하고 있는 것이다. 흔적기관의 예로는 섬에 사는 새들의 날개 기능의 소설을 들 수 있다. 인간의 보습코기관, 뱀과 웨일의 뒷다리도 다른 한 예로 볼 수 있다. (ko)
- Sono considerate vestigia (dal latino vestigium, impronta, orma) quegli elementi di un organismo (per esempio l'Uomo) che in esso persistono, ma che hanno perso del tutto la funzionalità che invece avevano in un antenato o nell'embrione. Si possono individuare due tipi di vestigia: filogenetico e ontogenetico. Nel primo caso un esempio classico è l'appendice vermiforme, residuo intestinale erbivoro, nel secondo l'ombelico. Un elemento vestigiale può non aver alcun ruolo nell'organismo, come l'epooforon nella donna, oppure può avere ancora qualche funzione, come i denti del giudizio, o ancora aver cambiato funzione, come il sacco vitellino nell'embrione umano. (it)
- 痕跡器官（こんせききかん）とは、退化によって本来の用をなさなくなった器官が、わずかに形だけがそれと分かるように残っているものをさす。ヒトの尾骶骨などがある。 (ja)
- Narząd szczątkowy, rudyment (łac. rudimentum) – w biologii określa się tak narządy o uproszczonej budowie w porównaniu do ich odpowiedników u innych organizmów, zwłaszcza przodków. Uwstecznienie budowy tych narządów nastąpiło wskutek zatracenia ich pierwotnej funkcji. Narządy szczątkowe zwykle nie spełniają żadnej biologicznej funkcji i zazwyczaj w toku ewolucji zanikają. Jeśli jednak narząd taki nie upośledza funkcjonowania organizmu, to nie jest eliminowany przez dobór naturalny. Narządy szczątkowe są pośrednimi dowodami ewolucji. Przykłady narządów szczątkowych
* u człowieka:
* wyrostek robaczkowy (sprawa dyskusyjna)
* szczątkowe owłosienie ciała
* mięśnie poruszające małżowiną uszną
* kość ogonowa
* Guzek Darwina
* nadjajnik
* u innych zwierząt:
* kret – ślepe oczy,
* kopytne – szczątkowe palce,
* struś – skrzydła,
* wieloryb – szczątkowe kości miednicy i kończyn tylnych.
* słoń – włosy na skórze (pl)
- Een kenmerk van een organisme wordt rudimentair of gereduceerd genoemd wanneer het morfologisch slechter ontwikkeld is dan bij verwante soorten en bij voorouders. Het gereduceerde kenmerk of rudiment heeft eventueel een verminderde functionaliteit in vergelijking met dat bij de voorouders of bij nauwe verwanten. Het kenmerk was in een vroeger evolutionair stadium van het organisme aanwezig, maar is gereduceerd en komt niet tot ontwikkeling waarbij de belangrijkste functies verloren zijn gegaan. Een orgaan of orgaanstelsel kan in de loop van de evolutie zijn functie verloren hebben en dus in het huidige tijdperk overbodig zijn. Zo'n orgaan is soms nog wel aanwezig (als evolutionair relict), maar is bijvoorbeeld zeer klein ten opzichte van andere soorten. Het in de evolutie verdwijnen van een kenmerk kan onder andere in gang gezet zijn door functieverlies of door energiebesparing. (nl)
- Estruturas vestigiais são órgãos, tecidos, células ou estruturas presentes num organismo vivo que perderam ou modificaram a sua funcionalidade e não exercem mais a sua principal função anterior, a qual era exercida em seus ancestrais. Elas são frequentemente chamadas órgãos vestigiais, embora muitas delas não sejam realmente órgãos e sejam enganosamente retratadas como estruturas sem nenhuma utilidade. Apesar de terem perdido ou diminuído sua principal função, as estruturas podem continuar a exercer tarefas secundárias e muitas vezes é possível reconhecer seu papel em outras espécies ancestrais ou relacionadas por derivação de ancestralidade comum. Para todos os fins, a definição da comunidade científica sobre vestigialidade, de forma resumida, é a seguinte: (pt)
- Rudiment, ofta kallade rudimentära organ även om långt ifrån alla rudiment är organ, avser inom biologin rester av tidigare utvecklingsformer vars ursprungliga funktion helt eller i huvudsak gått förlorad genom evolution utan att för den skull helt försvunnit (en del rudiment försvinner dock innan djuret fötts eller nått vuxen ålder). I en del fall kan nya funktioner delvis ha ersatt de ursprungliga. Även när det gäller växter talar man om rudiment, som kan vara enstaka återfynd av någon växtart, som ansetts ha försvunnit inom ett visst område. Det kan ibland röra sig om något enstaka ogrott frö, som kommit i dagen vid rivning av ett gammalt hus, och visar sig vara grobart. (sv)
- Рудименти, рудиментарні органи (від лат. rudimentum — «зачаток», «першооснова») — органи, недорозвинені чи спрощені у певних видів порівняно з подібними утворами предкових форм унаслідок втрати своїх функцій протягом філогенезу (еволюційного розвитку виду). Іноді рудиментарні органи здатні виконувати якусь допоміжну функцію, в деяких випадках розвиваються повністю (атавізми). Рудиментарними є, наприклад, надкрила жуків-майок, очі в деяких печерних і риючих тварин (протеїв, кротів), задні кінцівки в жовтопуза, хвостові хребці, волосяний покрив тулуба, вушні м'язи у людини. Вчені знаходили дедалі більше «зайвих органів» у людини. Рудименти залишилися цікавими не лише анатомам, а послугували для широких наукових узагальнень. Так, Чарлз Дарвін використовував їх як один з доказів походження людини від тварин. Він пояснив наявність рудиментів тим, що у процесі еволюції деякі органи зменшились і майже зникли за непотрібністю. Звідси випливає, що людина не створена раз і назавжди досконалою і незмінною, а рудименти — лише залишки непотрібних частин тіла, які ще не встигли зникнути.Німецький анатом Роберт Відерсгейм випустив на початку минулого століття книгу, в якій перерахував не менше 107 рудиментарних органів людини, не придатних для виконання якої-небудь функції або сильно спрощених, здатних діяти не в повній мірі. До числа перших належать волосся на тілі, яке не захищає людей від холоду, червоподібний відросток сліпої кишки, не здатний перетравлювати грубу рослинну їжу, куприк, напівмісячне утворення хорда. Другий список включає епіфіз — залозу внутрішньої секреції. Очевидно, епіфіз — рудимент тім'яного ока, який був у найдавніших хребетних. Втративши свою основну функцію, він набув нової якості — продукування гормонів. Найвідоміший рудимент — апендикс — є органом імунної системи. Найвідоміші приклади рудиментів людини: — Куприк (coccyx); — Апендикс; — Зуб мудрості; — Синтез вітаміну С; — Вомероназальний орган (ЗНО); — Гусяча шкіра; — Чоловічі соски. Рудиментом у переносному значенні також називають пережиток певного зниклого явища. (uk)
- 痕跡器官（英語：vestigial organ）又称退化器官（rudimentary organ），是指生物經過進化後為了適應環境，較不需要的器官會漸漸退化，直到失去。但仍殘存在生物體可作為生物演化的證據。 (zh)
- Рудимента́рные о́рганы, рудиме́нты (от лат. rudimentum «зачаток, первооснова») — органы, утратившие своё основное значение в процессе эволюционного развития организма. Термин «рудимент» в таком значении широко употребляется в русской научной литературе, несмотря на то, что он противоположен своему первоначальному значению в латинском языке. В англоязычной литературе наряду с ним употребляется более адекватный термин vestige, образованный от лат. vestigium «след» (в прямом и переносном смыслах слова). Некоторые учёные предлагали в русском языке также ввести термин вестигий для обозначения органа, вторично уменьшившегося и/или упростившегося в ходе эволюции, чтобы не путать его с зачатком — органом, ещё не достигшим окончательного размера и строения.Анализ Чарльзом Дарвином рудиментарных (то есть вестигиальных) органов и частей организма во многом способствовал формированию доказательной базы происхождения человека от древних представителей животного мира. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- الأعضاء الأثارية (بالإنجليزية: Vestigiality) هي أعضاء في جسم الكائن الحي تكون أصغر وأبسط من نظيرتها في أفراد من نفس النوع وتكون هذه الأعضاء فقدت أو شبه فقدت وظائفها الأساسية خلال التطور أو تضمر أو أصبح لها وظيفة جديدة تماما. أو أن تختفي تماما. الأثارية هي دليل على صحة التطور؛ فلا يوجد تفسير لوجودها سوى حدوث تطور. الأثارية لها أشكال متنوعة سواء تشريحية أو سلوكية أو كيمياء-حيوية. بعضها يختفي في وأخرى تبقى طوال حياة الكائن الحي. (ar)
- Vestiĝeco priskribas genetike difinitajn strukturojn aŭ atributojn kiuj ŝajne estis perdintaj multe aŭ ĉiujn el siaj iamaj funkcioj ĉe difinita specio. Studo pri la vestiĝa statuso devas geenerale rilate kompare kun homologaj karakteroj ĉe rilataj specioj. Apero de vestiĝeco okazas per normal evoluaj procezoj, tipe per simpla perdo de funkcion de karaktero kiu jam ne plu dependas pozitive el selektaj premoj kiam ĝi perdas sian valoron pro ŝanĝo ĉe la medio. Pli urĝe la karaktero povas esti kontraŭselektita kiam ties funkcion iĝas definitive damaĝa. Tipaj ekzemploj de ambaŭ tipoj okazas ĉe la perdo de flugkapablo ĉe specioj. (eo)
- Biologian, bestigioa, aztarna edo aztarna-organoa eboluzioaren ondorioz jatorriko funtzioa galtzera heldu den organoa da. Gizakiaren kasuna, kokzixa, heste sobrea eta bestigioak dira. Bestigioa den organoa bestigiala dela ere esaten da. (eu)
- Ball nó orgán meata nó míchumtha a laghdaíodh ina struchtúr nó a thábhacht feidhmithe le linn a éabhlóide is/nó a fhorbartha. Mar shampla, an aipindic sa duine, agus sciatháin na hostraise. (ga)
- Vestigialitas adalah suatu karakter pada organ organisme berhomologi yang tampaknya telah kehilangan seluruh ataupun kebanyakan fungsi awal organ tersebut melalui proses evolusi. Vestigialitas dapat terjadi pada struktur anatomi organisme, perilaku organisme, maupun lintasan biokimia organisme. Beberapa karakter vestigial ini akan menghilang pada awal , tetapi ada pula yang terus ada sampai dengan dewasa. Struktur vestigial sering disebut sebagai organ sisa walaupun tidak semuanya benar-benar organ, yang dikarenakan beberapa struktur pada organ tersebut telah kehilangan fungsi aslinya. (in)
- 흔적기관은 특정 종의 조상에서 기원한 기능 중 일부나 전체를 소실한, 유전적으로 결정된 구조나 특성의 진화의 과정 중 정체되어 간직하고 있는 것이다. 흔적기관의 예로는 섬에 사는 새들의 날개 기능의 소설을 들 수 있다. 인간의 보습코기관, 뱀과 웨일의 뒷다리도 다른 한 예로 볼 수 있다. (ko)
- 痕跡器官（こんせききかん）とは、退化によって本来の用をなさなくなった器官が、わずかに形だけがそれと分かるように残っているものをさす。ヒトの尾骶骨などがある。 (ja)
- 痕跡器官（英語：vestigial organ）又称退化器官（rudimentary organ），是指生物經過進化後為了適應環境，較不需要的器官會漸漸退化，直到失去。但仍殘存在生物體可作為生物演化的證據。 (zh)
- Un vestigi, rudiment o òrgan vestigial és una estructura anatòmica que aparentment ha perdut la major part o la totalitat de la seva funció primigènia en una determinada espècie. Avaluació de l'estat vestigial generalment es fa per comparació amb les característiques homòlogues en espècies estretament emparentades. L'aparició de vestigis es produeix per processos evolutius normals, en general per la pèrdua de funció, d'una funció que ja no està subjecte a les pressions de selecció positives quan perd el seu valor en un nou entorn. També es pot produir aquest canvi quan les pressions selectives són negatives, és a dir que el caràcter és seleccionat en contra. Exemples típics d'ambdós tipus es produeixen en la pèrdua de la capacitat de volar en espècies que habiten en illes. En qualsevol cas (ca)
- Rudiment (z latinského rudimentum – první pokus, počátek) je označení, které je používáno pro vlastnosti nebo zakrnělé orgány obvykle již organismem nepoužívané, které však byly efektivní u nižšího vývojového stupně organismu. V případě, pokud je vlastnost nebo znak u druhu překonán a vývojem vymizí, ale u některého z jedinců se opět objeví, používá se pro tento jev také termín atavismus. V širší souvislosti se termín rudiment používá i pro základ, zbytek nebo pozůstatek něčeho. (cs)
- Als Rudiment (lat. rudimentum „Anfang“, „erster Versuch“, „Probestück“) wird in der Biologie ein in der Stammesentwicklung (Phylogenese) teilweise oder gänzlich funktionslos gewordenes rückgebildetes, aber noch vorhandenes Merkmal (Organ, Organteil, Organstruktur oder auch Verhalten) bezeichnet. Rudimente treten im Gegensatz zu Atavismen, die nur bei einzelnen Individuen auftreten, bei vielen oder allen Individuen einer Art auf. Rudimente können grundsätzlich bei allen Organismen auftreten und gelten als klassische Evolutionsbelege.Der Rückbildungsvorgang ist die Rudimentation. Sie ging von einem funktionsfähigen Stadium des Merkmals aus.Einige Rudimentationen sind auch mit einem Funktionswechsel verbunden, wie am Beispiel Blinddarm/Wurmfortsatz beschrieben wird.Die Rudimentation wird dadu (de)
- La vestigialidad es la retención durante el proceso de evolución de estructuras o atributos genéticamente determinados que han perdido parte o la totalidad de su función ancestral en una especie determinada. La evaluación de la vestigialidad generalmente debe basarse en la comparación con características homólogas en especies relacionadas. La aparición de vestigios ocurre por procesos evolutivos normales, generalmente por la pérdida de función de una característica que ya no está sujeta a presiones de selección positivas cuando pierde su valor en un entorno cambiante. La característica puede seleccionarse en contra de forma más urgente cuando su función se vuelve definitivamente dañina, pero si la falta de la característica no proporciona ninguna ventaja, y su presencia no proporciona ning (es)
- Une structure vestigiale désigne un caractère anatomique, physiologique, de biologie moléculaire ou comportemental dont la fonction initiale a été perdue totalement ou en partie au cours de l'évolution en biologie évolutive du développement (structure anatomique de l'organisaton d'une espèce). (fr)
- Sono considerate vestigia (dal latino vestigium, impronta, orma) quegli elementi di un organismo (per esempio l'Uomo) che in esso persistono, ma che hanno perso del tutto la funzionalità che invece avevano in un antenato o nell'embrione. Si possono individuare due tipi di vestigia: filogenetico e ontogenetico. Nel primo caso un esempio classico è l'appendice vermiforme, residuo intestinale erbivoro, nel secondo l'ombelico. (it)
- Vestigiality is the retention, during the process of evolution, of genetically determined structures or attributes that have lost some or all of the ancestral function in a given species. Assessment of the vestigiality must generally rely on comparison with homologous features in related species. The emergence of vestigiality occurs by normal evolutionary processes, typically by loss of function of a feature that is no longer subject to positive selection pressures when it loses its value in a changing environment. The feature may be selected against more urgently when its function becomes definitively harmful, but if the lack of the feature provides no advantage, and its presence provides no disadvantage, the feature may not be phased out by natural selection and persist across species. (en)
- Een kenmerk van een organisme wordt rudimentair of gereduceerd genoemd wanneer het morfologisch slechter ontwikkeld is dan bij verwante soorten en bij voorouders. Het gereduceerde kenmerk of rudiment heeft eventueel een verminderde functionaliteit in vergelijking met dat bij de voorouders of bij nauwe verwanten. Het kenmerk was in een vroeger evolutionair stadium van het organisme aanwezig, maar is gereduceerd en komt niet tot ontwikkeling waarbij de belangrijkste functies verloren zijn gegaan. Een orgaan of orgaanstelsel kan in de loop van de evolutie zijn functie verloren hebben en dus in het huidige tijdperk overbodig zijn. Zo'n orgaan is soms nog wel aanwezig (als evolutionair relict), maar is bijvoorbeeld zeer klein ten opzichte van andere soorten. Het in de evolutie verdwijnen van ee (nl)
- Narząd szczątkowy, rudyment (łac. rudimentum) – w biologii określa się tak narządy o uproszczonej budowie w porównaniu do ich odpowiedników u innych organizmów, zwłaszcza przodków. Uwstecznienie budowy tych narządów nastąpiło wskutek zatracenia ich pierwotnej funkcji. Narządy szczątkowe zwykle nie spełniają żadnej biologicznej funkcji i zazwyczaj w toku ewolucji zanikają. Jeśli jednak narząd taki nie upośledza funkcjonowania organizmu, to nie jest eliminowany przez dobór naturalny. Narządy szczątkowe są pośrednimi dowodami ewolucji. Przykłady narządów szczątkowych (pl)
- Рудимента́рные о́рганы, рудиме́нты (от лат. rudimentum «зачаток, первооснова») — органы, утратившие своё основное значение в процессе эволюционного развития организма. Термин «рудимент» в таком значении широко употребляется в русской научной литературе, несмотря на то, что он противоположен своему первоначальному значению в латинском языке. В англоязычной литературе наряду с ним употребляется более адекватный термин vestige, образованный от лат. vestigium «след» (в прямом и переносном смыслах слова). Некоторые учёные предлагали в русском языке также ввести термин вестигий для обозначения органа, вторично уменьшившегося и/или упростившегося в ходе эволюции, чтобы не путать его с зачатком — органом, ещё не достигшим окончательного размера и строения.Анализ Чарльзом Дарвином рудиментарных (то (ru)
- Rudiment, ofta kallade rudimentära organ även om långt ifrån alla rudiment är organ, avser inom biologin rester av tidigare utvecklingsformer vars ursprungliga funktion helt eller i huvudsak gått förlorad genom evolution utan att för den skull helt försvunnit (en del rudiment försvinner dock innan djuret fötts eller nått vuxen ålder). I en del fall kan nya funktioner delvis ha ersatt de ursprungliga. (sv)
- Estruturas vestigiais são órgãos, tecidos, células ou estruturas presentes num organismo vivo que perderam ou modificaram a sua funcionalidade e não exercem mais a sua principal função anterior, a qual era exercida em seus ancestrais. Elas são frequentemente chamadas órgãos vestigiais, embora muitas delas não sejam realmente órgãos e sejam enganosamente retratadas como estruturas sem nenhuma utilidade. Apesar de terem perdido ou diminuído sua principal função, as estruturas podem continuar a exercer tarefas secundárias e muitas vezes é possível reconhecer seu papel em outras espécies ancestrais ou relacionadas por derivação de ancestralidade comum. (pt)
- Рудименти, рудиментарні органи (від лат. rudimentum — «зачаток», «першооснова») — органи, недорозвинені чи спрощені у певних видів порівняно з подібними утворами предкових форм унаслідок втрати своїх функцій протягом філогенезу (еволюційного розвитку виду). Іноді рудиментарні органи здатні виконувати якусь допоміжну функцію, в деяких випадках розвиваються повністю (атавізми). Рудиментарними є, наприклад, надкрила жуків-майок, очі в деяких печерних і риючих тварин (протеїв, кротів), задні кінцівки в жовтопуза, хвостові хребці, волосяний покрив тулуба, вушні м'язи у людини. — Куприк (coccyx); (uk)
|
