An Entity of Type: book, from Named Graph: http://dbpedia.org, within Data Space: dbpedia.org

The Myth of Sisyphus (French: Le mythe de Sisyphe) is a 1942 philosophical essay by Albert Camus. Influenced by philosophers such as Søren Kierkegaard, Arthur Schopenhauer, and Friedrich Nietzsche, Camus introduces his philosophy of the absurd. The absurd lies in the juxtaposition between the fundamental human need to attribute meaning to life and the "unreasonable silence" of the universe in response. Camus claims that the realization of the absurd does not justify suicide, and instead requires "revolt." He then outlines several approaches to the absurd life. In the final chapter, Camus compares the absurdity of man's life with the situation of Sisyphus, a figure of Greek mythology who was condemned to repeat forever the same meaningless task of pushing a boulder up a mountain, only to se

Property Value
dbo:abstract
  • El mite de Sísif (en francès: Le Mythe de Sisyphe) és un assaig filosòfic d'Albert Camus, originalment publicat en francès el 1942 com Le mythe de Sisyphe. (ca)
  • أسطورة سيزيف (بالفرنسية: Le Mythe de Sisyphe)‏ هو مقال كتبه ألبير كامو، نُشر في عام 1942. المقال هو جزء من «سيكل دو لابسورد»، كاليجولا (اللعب، 1938)، الغريب (رواية، 1942) والفهم (دراما، 1944). في هذا المقال، يقدّم كامو فلسفته حول «العبث»: بحث الإنسان عن المعنى، تتطلعه لوحدة العالم والوضوحه، في عالم غير مفهوم، عالم من دون الله ومن دون أي حقائق أو قيم خالدة. ويتسائل هل الإحساس بشعور «العبث» يدفع الانتحار؟ كامو يجيب: «لا، بل يدفع إلى الثورة.» (ar)
  • Der Mythos des Sisyphos (französischer Originaltitel: Le mythe de Sisyphe) ist ein philosophischer Essay von Albert Camus aus dem Jahr 1942, erschienen bei Gallimard in Paris. Die erste deutsche Übersetzung aus dem Jahr 1950 trägt den Titel Der Mythos von Sisyphos. Ein Versuch über das Absurde. Camus greift darin den griechischen Mythos von Sisyphos auf. (de)
  • El mito de Sísifo es un ensayo filosófico de Albert Camus originalmente publicado en francés en 1942 como Le Mythe de Sisyphe. El ensayo se abre con la siguiente cita de Píndaro: No te afanes, alma mía, por una vida inmortal, pero agota el ámbito de lo posible. El título del ensayo proviene de un atribulado personaje de la mitología griega. En él, Camus discute la cuestión del suicidio y el valor de la vida, presentando el mito de Sísifo como metáfora del esfuerzo inútil e incesante del hombre. De esta forma plantea la filosofía del absurdo, que mantiene que nuestras vidas son insignificantes y no tienen más valor que el de lo que creamos. Siendo el mundo tan fútil, Camus pregunta, ¿hay alternativa al suicidio? El ensayo se inicia: No hay sino un problema filosófico realmente serio: el suicidio. Sísifo, dentro de la mitología griega, como Prometeo, hizo enfadar a los dioses por su extraordinaria astucia. Como castigo, fue condenado a perder la vista y a empujar perpetuamente un peñasco gigante montaña arriba hasta la cima, sólo para que volviese a caer rodando hasta el valle, desde donde debía recogerlo y empujarlo nuevamente hasta la cumbre y así indefinidamente. Camus desarrolla la idea del "hombre absurdo", o con una "sensibilidad absurda". Es aquel que se muestra perpetuamente consciente de la completa inutilidad de su vida. También es aquel que, incapaz de entender el mundo, se confronta en todo momento a esta incomprensión. El hombre rebelde será, por lo tanto, aquel que se encuentre en todo momento frente al mundo: “El rebelde no niega la historia que le rodea y trata de afirmarse en ella. Pero se encuentra ante ella como el artista ante lo real, la rechaza sin eludirla. Ni siquiera durante un segundo hace de ella un absoluto”.​ Para explicar su teoría, Camus se basa en una ética de cantidad, no de calidad, que acumule el mayor número de experiencias. Esta "eterna vivacidad", este eterno confortamiento con el absurdo mediante el mayor número de experiencias es justamente lo que daría sentido a no renegar del absurdo. En este punto, Camus muestra cómo su existencialismo no promueve el quietismo y la pasividad ante el absurdo. Aceptar el absurdo, afirma, es la única alternativa aceptable al injustificable salto de fe que constituye la base de todas las religiones (e incluso del existencialismo, que por ende Camus no aceptaba completamente). Aprovechándose de numerosas fuentes filosóficas y literarias, y particularmente de Dostoievski, Camus describe el progreso histórico de la conciencia del absurdo y concluye que Sísifo es el héroe absurdo definitivo. En su ensayo, Camus afirma que Sísifo experimenta la libertad durante un breve instante, cuando ha terminado de empujar el peñasco y aún no tiene que comenzar de nuevo. En ese punto, Camus sentía que Sísifo, a pesar de ser ciego, sabía que las vistas del paisaje estaban ahí y debía haberlo encontrado edificante: "Uno debe imaginar feliz a Sísifo", declara, por lo que, aparentemente, lo salva de su destino suicida. Camus es un escritor que parte de la existencialidad que tiene la existencia como algo dado y que solo acepta eso como punto de partida para que el hombre pueda resolver la única cuestión de importancia vital, a saber: si es que vivir merece o no la pena, si es que efectivamente puede tener sentido el ser humano.​ La obra se cierra con un apéndice sobre la obra de Franz Kafka, interpretada finalmente de manera similar, en términos de un esteticismo, a su modo, esperanzador. El mito de Sísifo se forja como una metáfora, describiendo todo lo que abruma a los hombres hoy en día, así como a Sísifo y diferentes héroes antiguos a soportar las diferentes pruebas o castigos a los que eran impuestos para conseguir libertad o ser acreedores a ciertos beneficios; en el mundo contemporáneo serían los diferentes sentimientos y pruebas que la vida pone enfrente y la manera en que el humano comienza o está dispuesto a superarlas con la propia convicción de saberse el único con el poder para hacerlo. El existencialismo presente en El mito de Sísifo nos presenta la capacidad de elección en la toma de decisiones individuales que confieren a cada persona encontrar el sentido a su propia existencia; es una alerta a la conciencia. Camus intenta una reconstrucción por vía del análisis de signos de la vida contemporánea. En él, el vínculo entre filosofía y literatura responde al esfuerzo por sensibilizar al hombre contemporáneo frente a la urgencia de emprender una reinvención de la civilización, al tiempo que da cuenta de su pensamiento de que el hombre absurdo, por excelencia, es creador.​ (es)
  • Mitos Sisifus adalah sebuah esai filsafat karya Albert Camus. Buku ini terdiri dari sekitar 120 halaman dan aslinya diterbitkan pada 1942 dalam bahasa Prancis dengan judul Le Mythe de Sisyphe; terjemahan bahasa Inggris dikerjakan oleh terbit pada 1955. Dalam esai ini, Camus memperkenalkan filsafat absurdnya: pencarian makna yang sia-sia oleh manusia, kesatuan dan kejelasan dalam menghadapi dunia yang tidak dapat dipahami, yang tidak memiliki Tuhan dan kekekalan. Apakah realisasi tentang yang absurd ini harus dijawab dengan bunuh diri? Camus menjawab: "Tidak. Yang dibutuhkan adalah pemberontakan." Ia kemudian membentangkan sejumlah pendekatan terhadap kehidupan yang absurd. Bab terakhirnya membandingkan absurditas kehidupan manusia dengan situasi yang dialami Sisifus, tokoh dalam mitologi Yunani yang dikutuk untuk selama-lamanya mengulangi tugas yang sia-sia mendorong batu karang ke puncak gunung, tetapi pada akhirnya batu itu bergulir jatuh kembali. Esai ini menyimpulkan, "Perjuangan itu sendiri... sudah cukup untuk mengisi hati manusia. Kita harus membayangkan bahwa Sisifus berbahagia." Karya ini harus dilihat dalam hubungan dengan karya-karya Camus lainnya, novel (1942), drama (1945), dan khususnya esai (1951) yang diselesaikan sebelum kematiannya pada 1960 yang disebabkan oleh kecelakaan mobil. (in)
  • Le Mythe de Sisyphe est un essai d'Albert Camus, publié en 1942. Il fait partie du « cycle de l'absurde », avec Caligula (pièce de théâtre, 1944), L'Étranger (roman, 1942) et Le Malentendu (pièce de théâtre, 1944). Dans cet essai, Camus introduit sa philosophie de l'absurde : la recherche en vain de sens de l'homme, d'unité et de clarté, dans un monde inintelligible, dépourvu selon lui de Dieu et par conséquent de vérités et valeurs éternelles. La prise de conscience de l'absurde nécessite-t-elle le suicide ? Camus répond : « Non, elle nécessite la révolte ». (fr)
  • The Myth of Sisyphus (French: Le mythe de Sisyphe) is a 1942 philosophical essay by Albert Camus. Influenced by philosophers such as Søren Kierkegaard, Arthur Schopenhauer, and Friedrich Nietzsche, Camus introduces his philosophy of the absurd. The absurd lies in the juxtaposition between the fundamental human need to attribute meaning to life and the "unreasonable silence" of the universe in response. Camus claims that the realization of the absurd does not justify suicide, and instead requires "revolt." He then outlines several approaches to the absurd life. In the final chapter, Camus compares the absurdity of man's life with the situation of Sisyphus, a figure of Greek mythology who was condemned to repeat forever the same meaningless task of pushing a boulder up a mountain, only to see it roll down again. The essay concludes, "The struggle itself ... is enough to fill a man's heart. One must imagine Sisyphus happy". The work can be seen in relation to other absurdist works by Camus: the novel The Stranger (1942), the plays The Misunderstanding (1942) and Caligula (1944), and especially the essay The Rebel (1951). (en)
  • Il mito di Sisifo. Saggio sull'assurdo (Le mythe de Sisyphe. Essai sur l'absurde) è un saggio pubblicato da Albert Camus nel 1942 presso Gallimard (Parigi), quando non aveva ancora trent'anni, in nuova edizione con aggiunta del saggio su Kafka nel 1948 e con nuovo confronto critico rispetto al manoscritto nel 1957. In italiano è stato pubblicato per la prima volta nel 1947 dall'Editore Bompiani. (it)
  • De mythe van Sisyphus. Een essay over het absurde is een essay van Albert Camus uit 1942 dat in Nederlandse vertaling voor het eerst verscheen in 1962. In 2013 verscheen een nieuwe vertaling. Het essay behoort samen met de toneelstukken Caligula (1938), Het misverstand (1944) en de roman De vreemdeling (1942) tot zijn "bundel over het absurde". In dit essay introduceert Camus zijn filosofie van het "absurde": de wanhopige zoektocht van de mens naar de zin van het leven in een onverschillig heelal. (nl)
  • 《시지프 신화》는 알베르 카뮈의 철학적 에세이이다. 시지프 신화 –부조리에 관한 시론 (원제:Le mythe de Sisyphe, 영문 제목: The Myth of Sisyphus이라는 제목으로 1942년 그의 대표작 ‘이방인’과 같은 해에 발표되었다. 이 에세이에서 카뮈는 부조리에 대한 자신의 철학적 사유를 전개해 나간다. 철학에서, 부조리는 우리가 인간의 내재적 가치와 삶의 가치를 찾으려는 노력과, 결국 아무것도 찾지 못하는 (침묵하는 세계) 사이의 갈등을 의미한다. 이 책에서는 여러 장에 걸친 사유의 전개에 따라, 우리는 깨어있는 의식을 통해 자각하는 부조리의 상태 안에서 살아가야 하며, 내세의 삶 등을 말하는 종교적 희망은 단지 비약이며 자살 또한 해결책이 아닌 도피일 뿐이라는 결론을 내리게 된다. 부조리는 우리가 이에 굴하지 않음으로써 의미를 갖게 되는데, 희망이나 자살 따위로 비약함으로써 부조리는 그 빛을 잃게 된다는 것이다. 카뮈는 여기서 부조리와 투쟁하는 의식의 공간을 사막 한 가운데로 비유하며 집요함과 통찰력을 가지고 사막에서 살아 남아 버텨야 한다고 말한다. 그리고 마지막 장에서 신들의 노여움을 사 끝없이 바위를 언덕 위로 밀어 올리는 형벌을 받은 ‘시시포스(불어명: 시지프) (Sisyphus)’ 의 신화를 인용하며 이렇게 끝을 맺는다. (ko)
  • 『シーシュポスの神話』(フランス語: Le Mythe de Sisyphe)は、アルベール・カミュの随筆。不条理について考察する哲学的な内容のもの。出版社によっては『シシュポスの神話』とも表記される。 (ja)
  • O mito de Sísifo é um ensaio filosófico escrito por Albert Camus, em 1941. Para ele, o homem vive sua existência em busca de sua essência, do seu sentido, e encontra um mundo desconexo, ininteligível, guiados por entidades sufocantes como as religiões e ideologias políticas. A solução em não encontrar um sentido não deveria ser o suicídio, mas sim a revolta. No ensaio, Camus introduz a sua filosofia do absurdo: o homem em busca de sentido, unidade e clareza no rosto de um mundo ininteligível, desprovido de Deus e eternidade. Será que a realização do absurdo exige o suicídio? Camus responde: "Não. Exige revolta". Ele então descreve várias abordagens do absurdo na vida. O último capítulo compara o absurdo da vida do homem com a situação de Sísifo, um personagem da mitologia grega que foi condenado a repetir eternamente a tarefa de empurrar uma pedra até o topo de uma montanha, sendo que, toda vez que estava quase alcançando o topo, a pedra rolava novamente montanha abaixo até o ponto de partida por meio de uma força irresistível, invalidando completamente o duro esforço despendido. (pt)
  • «Миф о Сизифе» (фр. Le Mythe de Sisyphe) — философское эссе Альбера Камю, опубликованное в 1942 году. Считается программным произведением в философии абсурдизма. В мае 1936 года Камю в своих записных книжках делает первые наброски плана книги об абсурде. Как раз в то время он находится под влиянием романов А. Мальро, читает Кьеркегора, Шестова, Ницше, Кафку, ставит пьесу по Достоевскому, знакомится с философией Хайдеггера и Ясперса, завершает дипломную работу «». Первая часть книги была написана с мая по сентябрь 1940 года, а в феврале 1941 года он завершает своё произведение. В декабре 1942 года оно публикуется в издательстве «Галлимар» при содействии А. Мальро и Р. Мартен дю Гара. Глава «Достоевский и самоубийство» присутствует в первых двух изданиях 1945 года в качестве приложения, впоследствии была внесена в основной текст. Приложение «Надежда и абсурд в творчестве Франца Кафки» было впервые опубликовано в 1943 году в журнале «Арбалет», начиная с третьего издания 1948 года уже присутствует в качестве приложения к «Мифу о Сизифе». (ru)
  • Mit Syzyfa (fr. Le Mythe de Sisyphe) – esej filozoficzny Alberta Camusa z 1942 roku. Angielskie tłumaczenie Justina O'Briena zostało opublikowane po raz pierwszy w 1955 roku. Polscy czytelnicy mogli zapoznać się z utworem dzięki zbiorowi esejów wydanych w 1974 roku przez Państwowy Instytut Wydawniczy, który przetłumaczyła Joanna Guze. W eseju Camus przedstawia swoją filozofię absurdu, daremne poszukiwanie przez człowieka sensu, jedności i jasności w obliczu niezrozumiałego świata pozbawionego Boga i wiecznych prawd lub wartości. Stawia w nim pytanie, czy uświadomienie sobie absurdu wymaga popełnienia samobójstwa, udzielając odpowiedzi w sposób następujący: „Nie, to wymaga buntu”. Następnie przedstawia kilka podejść do absurdalnego życia. Ostatni rozdział porównuje absurdalność życia człowieka z sytuacją Syzyfa, postaci greckiej mitologii, która została skazana na wieczne powtarzanie tego samego bezsensownego zadania: popychania głazu na górę, tylko po to, by ten znów się stoczył. Esej podsumowuje: „Sama walka ... wystarczy, by napełnić serce człowieka. Trzeba sobie wyobrazić Syzyfa szczęśliwego”. Dzieło można rozpatrywać w odniesieniu do innych dzieł Camusa o tej samej tematyce: powieści Nieznajomy (1942), spektakli Nieporozumienie (1942) i Kaligula (1944), a zwłaszcza eseju Buntownik (1951). Esej poświęcony jest Pascalowi Pia i jest podzielony na cztery rozdziały i jeden dodatek. (pl)
  • Myten om Sisyfos (originaltitel: Le Mythe de Sisyphe) är en filosofisk essä från 1942, författad av Albert Camus och metaforiskt anspelande på den antika grekiska myten om Sisyfos. (sv)
  • «Міф про Сізіфа» (фр. Le Mythe de Sisyphe) — філософське есе французького письменника Альбера Камю, написане в 1942 році. Одна з головних праць філософії абсурдизму. (uk)
  • 《薛西弗斯的神話》(法語:Le Mythe de Sisyphe;英語:The Myth of Sisyphus)是加缪的哲学随笔,於1942年完成。全书分为四章,分别探讨荒谬的概念,荒谬的生活,荒谬的创造和西西弗神话的寓意。其中第一章占据了主要的篇幅。 书中,加缪以荒谬为出发点,重点探讨生活的意义,其间也包含着他对实在,自我,自由等观念的理解和论述。加缪认为,人渴望尋求一切的意義,統一和清晰,世界却充满着不可理解,这种人与世界的对立就是荒谬。加缪提出的问题是:荒谬在怎样的程度上导致了人的自杀?人能否带着荒谬义无反顾地生活?加缪首先论证荒谬和荒谬生活的原则,然后以征服者,唐璜,演员为例探讨荒谬的三种生活,再以陀思妥耶夫斯基的小说为例探讨最荒谬的创造,最后以西西弗斯隐喻荒谬的人。希臘神話中,西西弗斯被懲罰將一塊巨石推上山,而石頭到山顶后会翻滾回原處,他将永远重复着推石头的行为。加缪认为,西西弗斯深知推石头的无意义,但他坚持着,西西弗斯在反抗中是绝望而充实幸福的。 (zh)
dbo:author
dbo:thumbnail
dbo:translator
dbo:wikiPageExternalLink
dbo:wikiPageID
  • 38615 (xsd:integer)
dbo:wikiPageLength
  • 12975 (xsd:nonNegativeInteger)
dbo:wikiPageRevisionID
  • 1120938688 (xsd:integer)
dbo:wikiPageWikiLink
dbp:alt
  • Book cover of the first edition (en)
dbp:author
dbp:caption
  • Cover of the first edition (en)
dbp:country
  • France (en)
dbp:date
  • 2007-10-12 (xsd:date)
dbp:isbn
  • 0 (xsd:integer)
dbp:language
  • French (en)
dbp:mediaType
  • Print (en)
dbp:name
  • The Myth of Sisyphus (en)
dbp:published
  • 1942 (xsd:integer)
  • 1955 (xsd:integer)
  • (en)
dbp:subjects
dbp:title
  • Suicide and Atheism: Camus and The Myth of Sisyphus (en)
dbp:titleOrig
  • Le mythe de Sisyphe (en)
dbp:translator
dbp:url
dbp:wikiPageUsesTemplate
dcterms:subject
gold:hypernym
rdf:type
rdfs:comment
  • El mite de Sísif (en francès: Le Mythe de Sisyphe) és un assaig filosòfic d'Albert Camus, originalment publicat en francès el 1942 com Le mythe de Sisyphe. (ca)
  • أسطورة سيزيف (بالفرنسية: Le Mythe de Sisyphe)‏ هو مقال كتبه ألبير كامو، نُشر في عام 1942. المقال هو جزء من «سيكل دو لابسورد»، كاليجولا (اللعب، 1938)، الغريب (رواية، 1942) والفهم (دراما، 1944). في هذا المقال، يقدّم كامو فلسفته حول «العبث»: بحث الإنسان عن المعنى، تتطلعه لوحدة العالم والوضوحه، في عالم غير مفهوم، عالم من دون الله ومن دون أي حقائق أو قيم خالدة. ويتسائل هل الإحساس بشعور «العبث» يدفع الانتحار؟ كامو يجيب: «لا، بل يدفع إلى الثورة.» (ar)
  • Der Mythos des Sisyphos (französischer Originaltitel: Le mythe de Sisyphe) ist ein philosophischer Essay von Albert Camus aus dem Jahr 1942, erschienen bei Gallimard in Paris. Die erste deutsche Übersetzung aus dem Jahr 1950 trägt den Titel Der Mythos von Sisyphos. Ein Versuch über das Absurde. Camus greift darin den griechischen Mythos von Sisyphos auf. (de)
  • Le Mythe de Sisyphe est un essai d'Albert Camus, publié en 1942. Il fait partie du « cycle de l'absurde », avec Caligula (pièce de théâtre, 1944), L'Étranger (roman, 1942) et Le Malentendu (pièce de théâtre, 1944). Dans cet essai, Camus introduit sa philosophie de l'absurde : la recherche en vain de sens de l'homme, d'unité et de clarté, dans un monde inintelligible, dépourvu selon lui de Dieu et par conséquent de vérités et valeurs éternelles. La prise de conscience de l'absurde nécessite-t-elle le suicide ? Camus répond : « Non, elle nécessite la révolte ». (fr)
  • Il mito di Sisifo. Saggio sull'assurdo (Le mythe de Sisyphe. Essai sur l'absurde) è un saggio pubblicato da Albert Camus nel 1942 presso Gallimard (Parigi), quando non aveva ancora trent'anni, in nuova edizione con aggiunta del saggio su Kafka nel 1948 e con nuovo confronto critico rispetto al manoscritto nel 1957. In italiano è stato pubblicato per la prima volta nel 1947 dall'Editore Bompiani. (it)
  • De mythe van Sisyphus. Een essay over het absurde is een essay van Albert Camus uit 1942 dat in Nederlandse vertaling voor het eerst verscheen in 1962. In 2013 verscheen een nieuwe vertaling. Het essay behoort samen met de toneelstukken Caligula (1938), Het misverstand (1944) en de roman De vreemdeling (1942) tot zijn "bundel over het absurde". In dit essay introduceert Camus zijn filosofie van het "absurde": de wanhopige zoektocht van de mens naar de zin van het leven in een onverschillig heelal. (nl)
  • 『シーシュポスの神話』(フランス語: Le Mythe de Sisyphe)は、アルベール・カミュの随筆。不条理について考察する哲学的な内容のもの。出版社によっては『シシュポスの神話』とも表記される。 (ja)
  • Myten om Sisyfos (originaltitel: Le Mythe de Sisyphe) är en filosofisk essä från 1942, författad av Albert Camus och metaforiskt anspelande på den antika grekiska myten om Sisyfos. (sv)
  • «Міф про Сізіфа» (фр. Le Mythe de Sisyphe) — філософське есе французького письменника Альбера Камю, написане в 1942 році. Одна з головних праць філософії абсурдизму. (uk)
  • 《薛西弗斯的神話》(法語:Le Mythe de Sisyphe;英語:The Myth of Sisyphus)是加缪的哲学随笔,於1942年完成。全书分为四章,分别探讨荒谬的概念,荒谬的生活,荒谬的创造和西西弗神话的寓意。其中第一章占据了主要的篇幅。 书中,加缪以荒谬为出发点,重点探讨生活的意义,其间也包含着他对实在,自我,自由等观念的理解和论述。加缪认为,人渴望尋求一切的意義,統一和清晰,世界却充满着不可理解,这种人与世界的对立就是荒谬。加缪提出的问题是:荒谬在怎样的程度上导致了人的自杀?人能否带着荒谬义无反顾地生活?加缪首先论证荒谬和荒谬生活的原则,然后以征服者,唐璜,演员为例探讨荒谬的三种生活,再以陀思妥耶夫斯基的小说为例探讨最荒谬的创造,最后以西西弗斯隐喻荒谬的人。希臘神話中,西西弗斯被懲罰將一塊巨石推上山,而石頭到山顶后会翻滾回原處,他将永远重复着推石头的行为。加缪认为,西西弗斯深知推石头的无意义,但他坚持着,西西弗斯在反抗中是绝望而充实幸福的。 (zh)
  • El mito de Sísifo es un ensayo filosófico de Albert Camus originalmente publicado en francés en 1942 como Le Mythe de Sisyphe. El ensayo se abre con la siguiente cita de Píndaro: No te afanes, alma mía, por una vida inmortal, pero agota el ámbito de lo posible. El título del ensayo proviene de un atribulado personaje de la mitología griega. En él, Camus discute la cuestión del suicidio y el valor de la vida, presentando el mito de Sísifo como metáfora del esfuerzo inútil e incesante del hombre. (es)
  • Mitos Sisifus adalah sebuah esai filsafat karya Albert Camus. Buku ini terdiri dari sekitar 120 halaman dan aslinya diterbitkan pada 1942 dalam bahasa Prancis dengan judul Le Mythe de Sisyphe; terjemahan bahasa Inggris dikerjakan oleh terbit pada 1955. Karya ini harus dilihat dalam hubungan dengan karya-karya Camus lainnya, novel (1942), drama (1945), dan khususnya esai (1951) yang diselesaikan sebelum kematiannya pada 1960 yang disebabkan oleh kecelakaan mobil. (in)
  • The Myth of Sisyphus (French: Le mythe de Sisyphe) is a 1942 philosophical essay by Albert Camus. Influenced by philosophers such as Søren Kierkegaard, Arthur Schopenhauer, and Friedrich Nietzsche, Camus introduces his philosophy of the absurd. The absurd lies in the juxtaposition between the fundamental human need to attribute meaning to life and the "unreasonable silence" of the universe in response. Camus claims that the realization of the absurd does not justify suicide, and instead requires "revolt." He then outlines several approaches to the absurd life. In the final chapter, Camus compares the absurdity of man's life with the situation of Sisyphus, a figure of Greek mythology who was condemned to repeat forever the same meaningless task of pushing a boulder up a mountain, only to se (en)
  • 《시지프 신화》는 알베르 카뮈의 철학적 에세이이다. 시지프 신화 –부조리에 관한 시론 (원제:Le mythe de Sisyphe, 영문 제목: The Myth of Sisyphus이라는 제목으로 1942년 그의 대표작 ‘이방인’과 같은 해에 발표되었다. 이 에세이에서 카뮈는 부조리에 대한 자신의 철학적 사유를 전개해 나간다. 철학에서, 부조리는 우리가 인간의 내재적 가치와 삶의 가치를 찾으려는 노력과, 결국 아무것도 찾지 못하는 (침묵하는 세계) 사이의 갈등을 의미한다. (ko)
  • Mit Syzyfa (fr. Le Mythe de Sisyphe) – esej filozoficzny Alberta Camusa z 1942 roku. Angielskie tłumaczenie Justina O'Briena zostało opublikowane po raz pierwszy w 1955 roku. Polscy czytelnicy mogli zapoznać się z utworem dzięki zbiorowi esejów wydanych w 1974 roku przez Państwowy Instytut Wydawniczy, który przetłumaczyła Joanna Guze. Dzieło można rozpatrywać w odniesieniu do innych dzieł Camusa o tej samej tematyce: powieści Nieznajomy (1942), spektakli Nieporozumienie (1942) i Kaligula (1944), a zwłaszcza eseju Buntownik (1951). (pl)
  • O mito de Sísifo é um ensaio filosófico escrito por Albert Camus, em 1941. Para ele, o homem vive sua existência em busca de sua essência, do seu sentido, e encontra um mundo desconexo, ininteligível, guiados por entidades sufocantes como as religiões e ideologias políticas. A solução em não encontrar um sentido não deveria ser o suicídio, mas sim a revolta. (pt)
  • «Миф о Сизифе» (фр. Le Mythe de Sisyphe) — философское эссе Альбера Камю, опубликованное в 1942 году. Считается программным произведением в философии абсурдизма. В мае 1936 года Камю в своих записных книжках делает первые наброски плана книги об абсурде. Как раз в то время он находится под влиянием романов А. Мальро, читает Кьеркегора, Шестова, Ницше, Кафку, ставит пьесу по Достоевскому, знакомится с философией Хайдеггера и Ясперса, завершает дипломную работу «». (ru)
rdfs:label
  • The Myth of Sisyphus (en)
  • أسطورة سيزيف (ar)
  • El mite de Sísif (ca)
  • Der Mythos des Sisyphos (de)
  • El mito de Sísifo (es)
  • Mitos Sisifus (in)
  • Le Mythe de Sisyphe (fr)
  • Il mito di Sisifo (it)
  • シーシュポスの神話 (ja)
  • 시지프 신화 (ko)
  • De mythe van Sisyphus (nl)
  • Mit Syzyfa (pl)
  • O Mito de Sísifo (pt)
  • Миф о Сизифе (эссе) (ru)
  • Myten om Sisyfos (sv)
  • Міф про Сізіфа (uk)
  • 西绪弗斯神话 (zh)
owl:sameAs
prov:wasDerivedFrom
foaf:depiction
foaf:isPrimaryTopicOf
foaf:name
  • The Myth of Sisyphus (en)
  • Le mythe de Sisyphe (en)
is dbo:wikiPageDisambiguates of
is dbo:wikiPageRedirects of
is dbo:wikiPageWikiLink of
is foaf:primaryTopic of
Powered by OpenLink Virtuoso    This material is Open Knowledge     W3C Semantic Web Technology     This material is Open Knowledge    Valid XHTML + RDFa
This content was extracted from Wikipedia and is licensed under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 Unported License