| dbo:abstract
|
- إن شين يوي (بالإنجليزية: Shen Yue) ((بالصينية: )) (في الفترة من 441 حتى 513)، والمعروف بـ شيوين (休文) كان ورجل دولة ولد في . وقد عمل مع عدد من الأباطرة المنتمين لـ . وكان عالمًا متميزًا في تاريخ ومؤلف (Book of Song)، الذي يعد سجلاً تاريخيًا يتناول تاريخ . وترجع شهرة هذا الرجل في المقام الأول إلى أنه مؤسس أولى قواعد السجع النغمي المنظم (الذي يُطلق عليه « والعلل الثماني» 四聲八病) في تاريخ . كما يعد هو العالم الرائد في مجال الممارسات الموسيقية في عصره ومؤلف المقال الذي يتناول مخلوق . (ar)
- Shen Yue (chinesisch 沈約 / 沈约, Pinyin Shěn Yuē, W.-G. Shen Yüeh, * 441; † 513) war ein chinesischer Politiker, Dichter und Historiker. Er stammte aus Huzhou und lebte während der Liang-Dynastie, unter der er das Buch von Song verfasste, das die Geschichte der Früheren Song-Dynastie beschreibt. (de)
- Shen Yue (chinois : 沈約 ; pinyin : Shĕn Yuē ; EFEO : Chen Yue) est un écrivain chinois, né en 441, mort en 513. Il a pour surnom Xiuwen. (fr)
- Shen Yue (traditional Chinese: 沈約; simplified Chinese: 沈约; 441–1 May 513), courtesy name Xiuwen (休文), was a Chinese historian, music theorist, poet, and politician born in Huzhou, Zhejiang. He served emperors under the Liu Song Dynasty, the Southern Qi Dynasty (see Yongming poetry), and the Liang Dynasty. He was a prominent scholar of the Liang Dynasty and the author of the Book of Song, an historical work covering the history of the previous Liu Song Dynasty. He is probably best known as the originator of the first deliberately applied rules of tonal euphony (so called "four tones and eight defects" 四聲八病) in the history of Chinese prosody. He was also the leading scholar on the musical practices of his time and author of the essays on qilin and omenology. (en)
- Shen Yue (Hanzi tradisional: 沈約; Hanzi sederhana: 沈约; 441–513), nama kehormatan Xiuwen (休文), adalah seorang penyair, negarawan, dan sejarawan, yang lahir di Huzhou, Zhejiang, Tiongkok. Dia menjabat di bawah Dinasti Liu Song, Dinasti Qi Selatan (lihat Puisi Yongming) dan Dinasti Liang. Shen Yue merupakan seorang sarjana terkemuka dari Dinasti Liang dan penulis Kitab Song, sebuah karya sejarah yang mencakup sejarah Dinasti Liu Song sebelumnya. Ia mungkin paling dikenal sebagai pencetus aturan nada eufoni (kombinasi nada/bunyi yang dianggap enak didengar) pertama, yang disebut "Empat nada pada Bahasa Tionghoa Pertengahan" dan "Delapan Penyakit" (八病, yaitu istilah untuk delapan jenis puisi lima karakter/aksara yang harus dihindari karena saling tumpang tindih) dalam sejarah Puisi Tiongkok. Ia juga merupakan cendekiawan terkemuka dalam praktik musik pada masanya dan penulis esai tentang qilin dan ramalan tentang fenomena alam. (in)
- 沈 約（しん やく、元嘉18年（441年） - 天監12年閏3月11日（513年5月1日））は、中国南朝を代表する文学者、政治家。字は休文。諡は隠。本貫は呉興郡武康県（現在の浙江省湖州市徳清県）。 (ja)
- 심약(중국어: 沈約, 병음: Shěn yuē 선웨[*], 441년 ~ 513년)은 중국 위진 남북조 시대 송나라, 제나라, 양나라의 공신, 정치인, 관료, 학자, 역사가, 시인, 문인이다. 저장성 오흥(吳興, 지금의 절강성 호주) 출신으로, 자는 휴문(休文), 호는 은후(隱侯)ㆍ동양(東陽), 시호는 은(隱)이다. (ko)
- Shen Yue (traditioneel Chinees: 沈約; eenvoudig Chinees: 沈约; 441–513), omgangsnaam Xiuwen (休文), was dichter, staatsman en historicus geboren in Huzhou, Zhejiang. Hij diende onder keizers van de Liu Song-dynastie, de Zuidelijke Qi-dynastie, en de Liang-dynastie. Hij was een prominente geleerde van de Liang-dynastie en een auteur van het Boek van de Song, een historisch werk bevattende de geschiedenis van de voorgaande Liu Song Dynastie. Hij is waarschijnlijk het best bekend als de bedenker van de eerste toegepaste regels van tonale klanken (de zo genoemde "vier tonen en acht gebreken" 四聲八病) in de geschiedenis van de Chinese versleer. Hij was ook een leidende geleerde over de muziek van zijn tijd en auteur van essays over het Chinese fabeldier de eenhoorn (Chinees: 麒麟; pinyin: qílín) en over voortekens. (nl)
- Shen Yue (ur. 441, zm. 513) – chiński uczony, historyk i poeta. Pochodził z terenu dzisiejszej prowincji Zhejiang. Jego życie przypadło na czasy rządów trzech dynastii: Liu Song, i Liang. Shen służył jako urzędnik na dworze każdej z nich, zajmując się pisarstwem historycznym. Z ponad 400 zwojów dzieł, które wyszły spod jego ręki, większość zaginęła. Pierwotnie był taoistą, w dojrzałym wieku nawrócił się na buddyzm, co znalazło odbicie w jego poezji, w której zdarzało mu się wyrażać żal za młodzieńcze wybryki, w tym miłosne przygody z przedstawicielami obu płci. Shen Yue był mistrzem tzw. prozy paralelnej, a także poezji shi. Wśród jego dzieł prozą są edykty i liczne pisma okolicznościowe. Głównym dokonaniem Shena była oficjalna kronika dziejów dynastii Liu Song, , zachowana do czasów współczesnych z ubytkami. Datowana na rok 488, poza wartością historyczną, jest ona istotnym dziełem dla poznania poezji gatunku yuefu (ballad). W jej skład wchodzi Traktat o muzyce” (Yue Ji), najważniejsze źródło tekstów ballad. Shen Yue włączył „do swej kroniki 16 tekstów, obecnie datowanych na okres Han, które określił jako „koncertowe”, oraz zbiór 18 tekstów pod wspólnym tytułem „Osiemnaście pieśni Hanowskich na dzwon nao” (Han naoge shiba shou); te ostatnie to jedne z najdawniejszych zachowanych wierszy typu ballady. Zajmował się także poezją i studiami literackimi, jest autorem traktatu na temat prozodii. Opisał w nim istniejący w języku chińskim system tonów. Jego „Podręcznik czterech tonów” (Sisheng pu) zaginął w oryginale, ale jego część została zachowana w tłumaczeniu na japoński przez mnicha Kūkaia w jego Bunkyō hifuron. Shen Yue wykorzystał swoje studia nad tonami dla wyjaśniania fonologii sanskrytu w buddyjskich sutrach, a także we własnej poezji. Wraz z stworzyli zestaw reguł użycia w wierszu takich środków literackich jak rozmieszczenie tonów, rymów i aliteracji. W ustalaniu tych zasad wzorowali się na modelach obowiązujących w sanskrycie. Sam Shen nie zawsze trzymał się stworzonych przez siebie reguł, niemniej od późnych lat 80. V wieku wyraźnie widać zastosowanie tonalnej prozodii w jego poezji. Teorie Shen Yue stały się podstawą do rozwoju tzw. „poezji współczesnej” (jinti shi) za czasów dynastii Tang; tangowscy teoretycy rozwinęli też jego idee na temat „ośmiu błędów” prozodii. Wnuczką Shen Yue była poetka Shen Manyuan. (pl)
- Шэнь Юэ́ (кит. трад. 沈約, упр. 沈约, пиньинь Shěn Yuē 441—513) — китайский политический деятель, ученый, буддистский идеолог, историк, писатель и поэт времен империй Южная Ци и Лян. (ru)
- 沈约（441年－513年5月1日），字休文，吴兴郡武康县（今浙江省湖州市德清县）人，南朝史学家、文学家。 (zh)
- Шень Юе (沈约, 441 —513) — китайський політичний діяч, вчений, буддистський ідеолог, історик, письменник та поет часів династій Південна Ці та Лян. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- إن شين يوي (بالإنجليزية: Shen Yue) ((بالصينية: )) (في الفترة من 441 حتى 513)، والمعروف بـ شيوين (休文) كان ورجل دولة ولد في . وقد عمل مع عدد من الأباطرة المنتمين لـ . وكان عالمًا متميزًا في تاريخ ومؤلف (Book of Song)، الذي يعد سجلاً تاريخيًا يتناول تاريخ . وترجع شهرة هذا الرجل في المقام الأول إلى أنه مؤسس أولى قواعد السجع النغمي المنظم (الذي يُطلق عليه « والعلل الثماني» 四聲八病) في تاريخ . كما يعد هو العالم الرائد في مجال الممارسات الموسيقية في عصره ومؤلف المقال الذي يتناول مخلوق . (ar)
- Shen Yue (chinesisch 沈約 / 沈约, Pinyin Shěn Yuē, W.-G. Shen Yüeh, * 441; † 513) war ein chinesischer Politiker, Dichter und Historiker. Er stammte aus Huzhou und lebte während der Liang-Dynastie, unter der er das Buch von Song verfasste, das die Geschichte der Früheren Song-Dynastie beschreibt. (de)
- Shen Yue (chinois : 沈約 ; pinyin : Shĕn Yuē ; EFEO : Chen Yue) est un écrivain chinois, né en 441, mort en 513. Il a pour surnom Xiuwen. (fr)
- 沈 約（しん やく、元嘉18年（441年） - 天監12年閏3月11日（513年5月1日））は、中国南朝を代表する文学者、政治家。字は休文。諡は隠。本貫は呉興郡武康県（現在の浙江省湖州市徳清県）。 (ja)
- 심약(중국어: 沈約, 병음: Shěn yuē 선웨[*], 441년 ~ 513년)은 중국 위진 남북조 시대 송나라, 제나라, 양나라의 공신, 정치인, 관료, 학자, 역사가, 시인, 문인이다. 저장성 오흥(吳興, 지금의 절강성 호주) 출신으로, 자는 휴문(休文), 호는 은후(隱侯)ㆍ동양(東陽), 시호는 은(隱)이다. (ko)
- Шэнь Юэ́ (кит. трад. 沈約, упр. 沈约, пиньинь Shěn Yuē 441—513) — китайский политический деятель, ученый, буддистский идеолог, историк, писатель и поэт времен империй Южная Ци и Лян. (ru)
- 沈约（441年－513年5月1日），字休文，吴兴郡武康县（今浙江省湖州市德清县）人，南朝史学家、文学家。 (zh)
- Шень Юе (沈约, 441 —513) — китайський політичний діяч, вчений, буддистський ідеолог, історик, письменник та поет часів династій Південна Ці та Лян. (uk)
- Shen Yue (Hanzi tradisional: 沈約; Hanzi sederhana: 沈约; 441–513), nama kehormatan Xiuwen (休文), adalah seorang penyair, negarawan, dan sejarawan, yang lahir di Huzhou, Zhejiang, Tiongkok. Dia menjabat di bawah Dinasti Liu Song, Dinasti Qi Selatan (lihat Puisi Yongming) dan Dinasti Liang. (in)
- Shen Yue (traditional Chinese: 沈約; simplified Chinese: 沈约; 441–1 May 513), courtesy name Xiuwen (休文), was a Chinese historian, music theorist, poet, and politician born in Huzhou, Zhejiang. He served emperors under the Liu Song Dynasty, the Southern Qi Dynasty (see Yongming poetry), and the Liang Dynasty. (en)
- Shen Yue (traditioneel Chinees: 沈約; eenvoudig Chinees: 沈约; 441–513), omgangsnaam Xiuwen (休文), was dichter, staatsman en historicus geboren in Huzhou, Zhejiang. Hij diende onder keizers van de Liu Song-dynastie, de Zuidelijke Qi-dynastie, en de Liang-dynastie. (nl)
- Shen Yue (ur. 441, zm. 513) – chiński uczony, historyk i poeta. Pochodził z terenu dzisiejszej prowincji Zhejiang. Jego życie przypadło na czasy rządów trzech dynastii: Liu Song, i Liang. Shen służył jako urzędnik na dworze każdej z nich, zajmując się pisarstwem historycznym. Z ponad 400 zwojów dzieł, które wyszły spod jego ręki, większość zaginęła. Pierwotnie był taoistą, w dojrzałym wieku nawrócił się na buddyzm, co znalazło odbicie w jego poezji, w której zdarzało mu się wyrażać żal za młodzieńcze wybryki, w tym miłosne przygody z przedstawicielami obu płci. Shen Yue był mistrzem tzw. prozy paralelnej, a także poezji shi. Wśród jego dzieł prozą są edykty i liczne pisma okolicznościowe. (pl)
|
